คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [SF] Do you think who you are? HxH part 1
Short Fiction Super Junior Yaoi
Warning : PG-13 + NC-17!!!
Do you think who you are? Part 1
"นี่แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ห๊า!!!" เสียงตะโกนลั่นบาร์ชื่อดังย่านชินจูกุ
"ปะ..ปล่อยพวกเราไปเถอะครับ..." ผู้ชายร่างใหญ่กำยำสองคนที่คอนนี้กำลังนั่งคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิตจากคนตรงหน้า... ราชินีของตลาดมืดชินจูกุ
"พวกแกก็รู้กฎอยู่แล้วนี่~ ไม่มีครั้งที่สอง!! แกงค์เกอิไม่ร่วมงานกับพวกไร้ความสามารถ!!!" ราชินีประกาศกร้าว
"ตะ..แต่ว่า... ได้โปรดฟังพวกเราก่อนครับ" ชายที่อ้วนกว่าพูด "ฝ่ายนู้นมันจ้างมือปืนคนใหม่มาจากเมืองจีน พวกเราประเมินมันต่ำไป... ละ..แล้ว.."
"พอ!!!!"
ทั้งบาร์ตกอยู่ในความเงียบ... รอฟังคำสั่งจากราชินี...
"รู้ใช่มั้ย? ชั้นไม่ชอบฟังคำแก้ตัว..." ราชินีเหลือบตามองชายร่างสูงสองคน สายตาเต็มไปด้วยความเย็นชา แข็งกร้าว "พวกแกมันไร้ประโยชน์... ลากมันออกไป!!"
สิ้นคำสั่งชายทั้งสองคนถูกลากออกไป ชะตากรรมมีเพียงอย่างเดียว... ตาย
ราชินียังคงนั่งอยู่ที่เดิม พร้อมยกมือขึ้นเป็นสัญญาณเรียกคนสนิทให้เข้ามาใกล้ๆ...
"ตามหาไอ้มือปืนนั่นให้พบ... ก่อนที่คิงจะรู้.." เสียงกระซิบให้พอได้ยินกันแค่สองคน คนสนิทพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป...
------------------------------------------------------------
"พี่ฮะๆ ผมเอานี่ด้วยได้มั้ย?" ฮยอกแจชี้ไปที่ลุงขายสายไหม
"ฮ่าๆๆๆ นายนี่มันเด็กจริงๆ เอาสิ" ฮยอกแจจูงมือฮันคยองเดินไปยังร้านขายสายไหม
"เอาสองอันครับ พี่จะเอาสีอะไร?" หันมาถามคนตัวสูง
"อะไรก็ได้" ฮันคยองตอบเรียบๆ
"งั้นชมพูอันนึง อีกอันเอาสีเขียวครับ" ฮยอกแจยิ้มให้คุณลุงอย่างเบิกบาน ทำให้คนที่อยู่ด้วยรู้สึกอิ่มเอมไปด้วย
อีกมุมหนึ่งไม่ไกลจากทั้งคู่มากนัก... ชายในชุดสูทกำลังจับตามองความเคลื่อนไหวของคนทั้งคู่
รูปของทั้งคู่ถูกถ่ายในเกือบทุกอริยาบถ... โดยที่ฮันคยองและฮยอกแจไม่ทันได้สังเกตเลยแม้แต่น้อย..
------------------------------------------------------------
"ได้รูปมันมาแล้วครับ คนด้านซ้ายนี่แหละครับ มือปืนจากจีน" ลูกน้องยื่นซองใส่รูปถ่ายให้กับราชินี
"แล้วคนที่อยู่กับมันล่ะ.." ราชินีถาม
"สายสืบบอกว่าเป็นน้องบุญธรรของมันที่อยู่ที่เกาหลีครับ แต่ตอนมาที่ญี่ปุ่นมันพามาด้วย"
"งั้นเริ่มจากเก็บไอ้เด็กนี่ก่อนเลยละกัน" ราชินีออกคำสั่งอีกครั้ง
"ครับ" ลูกน้องรับคำ โค้งตัวลง และเดินจากไป
"คิดจะลลองดีกับแกงค์เกอิก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ หึหึ" ราชินียิ้มอย่างเลือดเย็น
------------------------------------------------------------
"พี่ฮะ... วันนี้ก็จะออกไปอีกแล้วเหรอ?" คนตัวเล็กถามด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ตั้งแต่มาถึงที่ญี่ปุ่น พี่ชายคนไม่ค่อยจะอยู่กับเค้าเลย..
"ฮยอก.. พี่ไปทำธุระนะ.. สัญญาว่าจะรีบกลับมา อยู่ที่บ้านทำตัวดีๆล่ะ" ฮันคยองลูบหัวฮยอกแจเป็นการปลอบโยน
"ฮะ... รีบๆกลับมานะ วันนี้ผมจะทำกับข้าวรอ" ฮยอกแจบอก
"อืม... ไปล่ะ" เมื่อฮันคยองเดินออกจากบ้านไป ฮยอกแจก็เตรียมตัวเข้าครัวทำอาหาร วันนี้จะโชว์ฝีมือทำกับข้าวซะหน่อย
------------------------------------------------------------
ฮันคยองขี่มอเตอร์ไซค์คู่ใจที่พามาจากจีน ขับออกไปยังจุดนัดพบ.. วันนี้นายจ้างของเขานัดมาเจอเพื่อพูดคุยเรื่องค่าจ้างที่เหลือ
ฮันคยองเป็นมือปืนรับจ้าง... แต่ไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้ฮยอกแจฟัง เพราะเขาบริสุทธิ์และอ่อนต่อโลกเกินกว่าจะรับรู้เรื่องแบบนี้
ตอนนี้ฮันคยองต้องการเงินเท่านั้น... เพราะฮยอกแจเป็นโรคหัวใจ ต้องเข้ารับการรักษาตัวโดยเร็วที่สุด
เขาจึงต้องจำใจพาฮยอกแจมาที่ญี่ปุ่นด้วย กลัวว่าทิ้งไว้คนเดียว หากเกิดอะไรขึ้นคงไม่มีคนช่วย ถึงแม้จะรู้ว่าอันตรายแต่การให้อยู่ใกล้ตัวไว้ ดูจะอุ่นใจกว่ามาก
เอี๊ยดดดดดดดดดดดด!!
มอเตอร์ไซค์คันโปรดจอดหน้าตึกเก่า... ฮันคยองลงมาจากรถ เดินไปหาเอเย่นต์ที่รออยู่
"นี่เงินส่วนที่เหลือ.." พูดพร้อมยื่นกระเป๋าใบนึงให้
"ระวังตัวให้ดี แกงค์เกอิกำลังล่าหัวนายอยู่" พูดเสร็จเอเย่นต์ก็ขึ้นรถยนตร์คันสีดำขับออกไป
ฮันคยองถือกระเป๋าไว้ "เงินแคานี้คงพอรักษานายแล้วนะฮยอกแจ... งานนี้จะเป็นงานสุดท้าย"
ทันทีที่ฮันคยองกลับมาถึงบ้าน ก็รู้สึกได้ถึงความเงียบที่ผิดปกติ... จึงค่อยๆหยิบปืนขึ้นมากระชับไว้ในมือ
เมื่อเปิดประตูบ้านเข้าไป ก็พบว่าข้าวของเกลื่อน กระจัดจายไปหมด ฮันคยองเรียกหาคนตัวเล็กทันที
"ฮยอกแจ!!! อยู่ไหนน่ะ!!! ขานตอบพี่ด้วย!!!"
ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆ ยิ่งทำให้ฮันคยองร้อนร้น ค้นหาทั่วทั้งบ้าน จนมาหยุดที่ห้องครัว
มีดทำครัวปลายแหลมถูกปักไว้บนโต๊ะพร้อมกระดาษแผ่นหนึ่ง มีตัวอักษรสีแดงปรากฎอยู่ ใจความว่า
'น้องแกอยู่กับชั้น
ถ้าไม่อยากให้น้องแกตาย
พรุ่งนี้ 10 โมง ที่ด้านหลังชินจูกุ'
"ระยำ!!!" ฮันคยองสบถออกมาด้วยความโกรธ
------------------------------------------------------------
ทางด้านฮยอกแจที่ตอนนี้กำลังถูกเอาผ้าปิดตาไว้ อีกทั้งถกปิดปากด้วยเทป ได้ยินเสียงผู้ชายที่คิดว่าน่าจะมากกว่า 2 คนคุยกัน
"เอามันไปส่งราชินีเลยมั้ย?" ชายคนหนึ่งพูด
"เสียดายว่ะ.. ผิวขาวๆเนียนๆอย่างนี้น่าจะสนุกกันก่อน" ชายอีกคนพูด
"เฮ้ย! แต่ถ้าราชินีรู้ โดนยิงทิ้งเลยนะเว้ย!!"
"พูดไปอย่างนั้นแหละ ชั้นก็กลัวตายว่ะ ฮ่าๆๆๆ"
ราชินี? ยิงทิ้ง? ตาย? นี่เค้าพูดถึงเรื่องอะไรกัน?
พี่ฮันคยองช่วยผมด้วย!!
ฮยอกแจร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ในใจพร่ำแต่เรียกหาฮันคยองซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
ฮยอกแจถูกพาตัวมาขังไว้ในห้องแคบๆมืดๆ ที่มีเพียงช่องระบายอากาศกับลูกกรงติดอยู่
"นี่เราทำอะไรผิดเหรอ? ทำไมต้องจับชั้นมาด้วย?"
"เพราะพี่แกเล่นงานลูกน้องชั้นก่อนไงล่ะ!!" เสียงปริศนาดังขึ้น พร้องกับการปรากฎตัวของชายหนุ่มรปงาม ที่ถูกขนานนามว่า ราชินี
ฮยอกแจเดินถอยไปจนหลังติดกับผนังห้อง เอ่ยด้วยเสียงสั่นเทาว่า
"พี่ฮันคยองเป็นคนดี... พี่ฮันคยองไม่เคยทำร้ายใคร คุณกำลังเข้าใจผิด" ฮยอกแจพูดทั้งน้ำตา
"แกต่างหากล่ะที่ไม่เคยรู้อะไรเลย... ฮันคยองเป็นมือปืนที่ฆ่าคนได้อย่างโหดเหี้ยม!!! เสียใจด้วยนะที่แกต้องมารับชะตากรรมอย่างนี้ ถ้าจะโทษก็ไปโทษพี่แกละกัน"
ราชินีพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย... แต่ทว่าน้ำเสียงกลับดุดันถากถางยิ่งนัก
"มะ..ไม่จริง!! คุณโกหก!!! ผมไม่เชื่อ!!" ฮยอกแจปล่อยโฮ
"แล้วเราจะได้เห็นกัน" ราชินีพูดจบก็เดินออกไป ทิ้งฮยอกแจให้จมอยู่กับน้ำตาและความคิดซ้ำไปซ้ำมาว่า
ที่เค้าพูดมามันจริงหรือเปล่า....
------------------------------------------------------------
จบ Part 1... to be continued...
ความคิดเห็น