Who? รู้มั๊ย ฉันคือใคร

ลำดับตอนที่ #1 : I N T R O

"เลียม ฉันมีเรื่องจะบอก"

 

    "อะไรหรอท๊อป ?" เลียมแฟนหนุ่มของฉันเงยหน้าจากหนังสือมามองฉัน 

 

    "คือ.. ฉันต้องกลับไปประเทศไทยน่ะ" 

 

    "กลับไปทำไมล่ะ ? เธอก็เรียนจบจนได้รับใบปริญญาจากที่นี่แล้วนี่น่า" เลียมวางหนังสือลงบนโต๊ะก่อนจะทำเสียงง้องแง้งใส่ฉัน

 

    "ก็พ่อสั่งให้กลับไปนี่น่าา~ พ่อบอกจะให้ฉันไปดูที่บริษัทแทนขณะที่พ่อไม่อยู่น่ะ"

 

    "แล้วพ่อเธอจะไปไหนล่ะหืม?" เลียมเอามือมาโอบไหล่ฉัน 

 

    "พ่อฉันว่าจะขยายบริษัทไปเปิดแถว ๆทางตะวันตกดูบ้างน่ะ" 

 

    "แบบนี้ฉันก็ต้องอยู่คนเดียวสิ" ปากของเลียมเริ่มมาซุกไซร้ที่คอฉัน

 

    "ได้ข่าวว่ามีสาวเข้ามาหาไม่หยุดเลยไม่ใช่รึไง - 3 - เชอะ ๆ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ"

 

    "โถ่~ ทำเป็นงอน แล้วนี่ถ้าไปแล้วจะกลับมาเมื่อไหร่เนี่ย ?"

  

    "ประมาณหกเดือนหรือมากกว่านั้น อันนั้นมันก็แล้วแต่ว่าพ่อจะกลับมาตอนไหน" 

 

    "หา !! ทำไมมันถึงนานขนาดนั้นล่ะ แบบนี้ฉันไม่เฉาตายเลยหรอ" เลียมว่าก่อนจะก้มหน้าเศร้า ๆ

 

    "เดี๋ยวว่าง ๆจะแอบหนีมาหาล่ะกัน ฮิฮิ" ฉันว่าก่อนจะหอมแก้มเลียมเบา ๆ

 

    "มันไม่ตลกเลยนะ เอ้อ ! ใช่ เธอมีพี่ชายอยู่ที่ไทยไม่ใช่รึไง ทำไมพ่อเธอไม่ให้เขาดูแลซะล่ะ" ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ

 

    "ก็พี่ชายฉันมันยังเรียนไม่จบน่ะสิ! แถมอีกอย่างนะ พี่ชายฉันมันแสบจะตาย ชอบก่อเรื่อง พ่อถึงให้ฉันไปดูแลไงล่ะจะได้ดูแลพี่ฉันด้วย" 

 

    "ง่าา~ แล้วถ้าเธอไปหวั่นไหวกับผู้ชายไทยล่ะ แล้ว.. แล้วถ้าฉันนอกใจเธอล่ะ เธอไม่กลัวรึไง ขอพ่อเธอไม่ไปไม่ได้หรอ นะ ๆๆๆ" เลียมว่าก่อนจะมากอดแขนฉันแล้วเอาหน้าเขาลูบที่แขนฉันไปมา

 

    "ฉันไม่มีทางหวั่นไหวหรอกน่า แต่นายล่ะ.." ฉันบีบจมูกเขาอย่างหมั่นเขี้ยว "ถ้างั้นเรามาเล่นเกมส์กันมั๊ย ?"

 

    "เกมส์ ? เกมส์อะไรหรอ" เขาเงียหน้าจากแขนฉันขึ้นมาถาม น่ารักชะมัดเลย ผู้ชายอะไรเนี่ย

 

    "เำกมส์วัดใจของเราทั้งสองก่อนแต่งงานไงล่ะ ฮิฮิ" ฉันยิ้มขำ ๆเมื่ออยู่ ๆก็อยากลองเล่นเกมส์นี้ขึ้นมา เห็นในการ์ตูนชอบทำบ่อย ๆ

 

    "นี่เธอจะยอมแต่งงานกับฉันแล้วหรอ !!!" เลียมร้องขึ้นมาอย่างดีใจ ฉันอยากขำกับท่าทางเด็ก ๆของเขาซะจริง 

 

    "ยังไม่ได้บอกซะหน่อยว่ายอม~ นายก็มาเล่นเกมส์ที่ฉันคิดก่อนสิ"

  

    "ได้ ๆเกมส์อะไรล่ะ"

 

    "มันเป็นเกมส์พิสูจน์รักแท้ครั้งสุดท้ายก่อนแต่งงานไงล่ะ" 

 

    "ว่ามาเลย..."

 

     "มันเป็นอย่างนี้นะ... ก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่ต้องห้ามหวั่นไหวกับคนอื่นในขณะที่แฟนของเราไม่อยู่ เท่านั้นเอง"

 

    "เอ๋ ? แค่นี้เนี่ยนะ"

   

    "ใช่ ๆ"

 

    "เรื่องแบบนี้สบายแน่อยู่แล้ว ในขณะที่เธอไม่อยู่ ฉันก็ไม่สามารถสนใจใครได้หรอกเพราะคงคิดถึงแต่เธอแน่ ๆ~"

 

    "ทำมาเป็นพูดดี ตกลงให้ฉันไปแล้วนะ คิคิ ได้ข่าวว่าต้องไปหัดทำงานที่บริษัทของพ่อนายนี่อย่าไปหวั่นไหวให้กับสาวพนักงานล่ะกัน" ฉันว่าเขาอย่างล้อ ๆ

 

    "ไม่มีทางหรอกน่า : )" เขาว่าก่อนจะจูบฉัน ฉันเผยปากให้เขานิด ๆก่อนที่ลิ้นร้อน ๆของเขาจะเข้ามากวาดชิมความหวานในโพรงปาก ลิ้นของเขาเข้ามาตวัดพันเล่นกับลิ้นของฉันและไม่นานเขาก็ผละริมฝีปากออกไป เขาเข้ามาขบเม้มริมฝีปากล่างบนของฉันเล่นพร้อมกับมือที่โอบเอวของฉันไว้ 

 

    ริมฝีปากของเขาเปลี่ยนจากปากมาซุกไซร้บริเวณคอแทนพร้อมกับมือที่จะพยายามเข้ามาใต้เสื้อของฉัน ฉันผลักเขาเบา ๆเป็นเชิงให้หยุด

 

    "กินนิดกินหน่อยเองน่าา" 

 

    "นิดหน่อยอะไรล่ะไอ่หื่น" ฉันว่าก่อนจะจุ๊บไปที่ปากของเขาเบา ๆ "ฉันไปเก็บของก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องรีบไปแต่เช้ามืดเลย" 

 

    "ทำไมมันเร็วแบบนี้ล่ะ! ออนท๊อปมาให้ฉันกินหน่อยนะ ก่อนที่เธอจะไป"

   

    "ไม่ คิก ๆ" ฉันว่าก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง ฉันจะไปมีใครคนอื่นได้ยังไงล่ะ เมื่อเลียมออกจะน่ารักขนาดนี้ : )

 

------------------------ 

 

     ปั่ก ! 

 

      เสียงหมัดหนัก ๆกระทบมาที่ใบหน้าของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า 

 

      "มึงมันก็มีดีแค่ชื่อแหละว้าา ! ฝีมือก็งั้น ๆเหอะไอ่หน้าอ่อน !" ร่างของผมถูกยกลอยขึ้นโดยมือข้างเดียว

 

     "ถุ้ย ! แน่จริงมึงก็อย่าหมาหมู่สิ!" ผมถุยน้ำลายใส่หน้าคู่อริของผมก่อนจะออกแรงดิ้น

 

     "ไอ่ที!! มึงคงอยากโดนจับไปลงแขกจริง ๆสินะ !! ไอ่หน้าตุ๊ดตอบกูมาสิ!!!!!" มันว่าก่อนจะกำคอเสื้อผมแน่น

 

     "แอะ ๆ! หน้าตุ๊ดพ่อมึงสิ !!!!" ผมตะโกนด่ามันไปอย่างไม่เกรงกลัว

 

     "หึหึ มึงกล้ามากนะที่เล่นพ่อกู !!" มันโยนผมลงบนพื้นอย่างแรง เชี่ยเอ๊ยจุกชิบ! ไอ่วีรอกูมีแรงก่อนเหอะ

 

     "วันนี้มึงได้มีผัวจริง ๆแน่!" มันว่าก่อนจะถอดเสื้อมันออก ยังไม่ทันที่ผมจะได้หนีมันก็มาคร่อมผมซะแล้ว

 

     "มึง.. มึงจะทำอะไรไอ่เหี้ยวี !" 

 

     "ทำให้มึงเป็นผัวกูไงออนที~" มันว่าก่อนจะจับหน้าผมให้หันไปมองหน้ามัน ผมพยายามสะบัดหน้าออกแต่มันก็บีบกรามผมไว้แน่น "ดูดี ๆมึงก็สวยเหมือนกันแหะ หึหึ.." พอพูดจบมันก็ค่อย ๆโน้มหน้าลงมา เชี่ยเอ๊ย! แรงไม่มีเลย

 

     พลั่ก!!! 

 

     "เห้ย!! ลุย" ร่างของไอ่วีถูกถีบลงไปด้วยฝีมือของใครคนนึง และตอนนี้ภาพตรงหน้าผมก็คือคนหลายคนกำลังรุมกระทืบกันอยู่ 

 

     อ่า.. ทำไมถึงรู้สึกปวดหัวแบบนี้วะ ตาพร่าไปหมดแล้ว นั่นใครกำลังมาทางนี้วะ ผมพยายามเพ่งมองคนที่เดินเข้ามาแต่ภาพข้างหน้ามันก็พร่ามัวเกินกว่าจะมองเห็นชัด 

 

     "ออนที.." นี่คือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่ผมจะสลบไป


   ติดตามต่อได้ที่
    >>http://www.inlove-book.com/n_novel_detail.php?ide=9586<<