เก็บของเเล้วเธอว์

ลำดับตอนที่ #4 : ลำดับตอนที่ 4

ชื่อ :  ชาร์ลี

นามสกุล : เชสเมท

เพศ : กระเทย

อายุ : 29 ปริ่ม 30

ส่วนสูง/น้ำหนัก : 175 / 58

บทบาทที่ต้องการรับ : รองหัวหน้าศรัตรู

ธาตุหลัก :  ไฟ

ธาตุเสริม : ลม 

ลักษณะการต่อสู้หลัก : ใช้อาวุธ จำพวกดาบคู่ ซึ่งน้อยครั้งจะงัดออกมาใช้เพราะมันหนักทำให้กล้ามขึ้นเดี๋ยวไม่สวย(โดนตบ) ท่วงท่าของกวัดเเกว่งหลายคนดูเผินๆอาจดูเอื่อยเฉื่อยอ่อนเเอเหมือนสายลมที่ ค่อยๆพัด เเต่ที่มองเห็นเช่นนั้นเพราะสายตาของคนเหล่านั้นอาจไม่สามารถมองทันถึงการ โจมตีที่โถมใส่อย่างรุนเเรงราวเพลิงที่กำลังโหมกระหน่ำ 

ลักษณะการต่อสู้เสริม : เวทย์มนต์ที่สร้างกลิ่นรัญจวนปะปนกับลมจนอีกฝ่ายเผลอปลดระวางการต่อสู้ไปชั่วขณะเเละหลังจากนั้นพวกมันจะถูกย่างสด

ลักษณะหน้าตา : เชิด เเรด ดูเเรง หยาบๆ (คล้ายๆอิมเมจที่นำมา)

ลักษณะนิสัยโดยรวม : ยิ้มเเย้ม เเจ่มใส ซาดิสม์ ชอบเห็นความทุกทรมานของผู้อื่น  เข้าขั้นจิตวิปริตก็ไม่ปาน เเต่จะหยาบคายเมื่อผลที่ได้ไม่เป็นดังหวัง ถึงคราวติดไฟกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งเเล้วต่อให้ตัวตายก็ชั่งมันประไร

ข้อดีในชีวิต :  เฉื่อย ซาดิสม์ ถูกใจอะไรเเล้วก็จะเอาให้ได้โดยไม่สนชีวิต

ข้อเสียในชีวิต :  คือข้อดี

ความ สามารถ : ความสามารถที่มนุษย์ทุกคนมีคือความวิปริต การล่อลวง ความเลือกเย็น ยังไงล่ะ....เอ..ความสามารถพิเศษอย่างนั้นหรือ? การที่ฉันไม่หวาดกลัวความตายที่อาจกลืนกินชีวิตฉันอย่างทุกข์ทรมานกระมัง

สิ่งที่ชอบ : เด็กที่ดื้อด้าน เเละ เด็กจอมสอดรู้...

สิ่งที่เกลียด : ก็เหมือนสิ่งที่ชอบไงล่ะ..พอชอบมากๆเข้าล่ะก็ถึงเวลาเกลียดก็ต้องเอาให้ตาย!

ประวัติความเป็นมา : เมื่อก่อนฉันเป็นถึงลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวนของชนชั้นสูงที่ออกไปตั้งรกรากใน หมู่บ้านเล็กๆชานเมืองเลยเชียวนะ...เเต่เพราะฉันมันครึ่งๆกลางๆเเบบนี้ไงเลย โดนรังเกียจเข้าให้ ทั้งคนในบ้าน เเละคนในหมู่บ้าน..ฉันล่ะเกลียดจริงๆไอ้สายตาที่มองฉันอย่างกับหมูโสโครก... ฉันทนกับสิ่งเหล่านี้มาร่วมสิบกว่าปี..พวกมันทำให้ฉันทนไม่ไหว ทั้งพ่อ เเม่ พี่ชาย น้องชาย น้องสาว...เเละไอ้พวกคนใช้จอมสอดรู้ กับพวกคนชั้นต่ำในหมู่บ้านนั่นอีก..พวกมันทั้งหมดมักมองมาที่ฉันด้วยสาตา เหยียดหยามเเละหัวเราะเยาะฉัน ...ฉันเลยฆ่ามันให้หมด...ฆ่ามันจนเหี้ยนหมู่บ้านไปเลย..น่าเสียดายนะที่ไม่ มีคนรอดไปเล่าเรื่องน่าสะพรึงที่เกิดขึ้นให้ใครฟัง...พวกมันจะรู้อะไรตลอด เวลาที่พวกมันคอยว่าร้ายฉันต่างๆนานา ฉันจะเอาดาบเเขวนผนังมาซัดเปรี้ยงกับต้นไม้ใบหญ้าระบายอารมณ์จนฉันเริ่มชิน กับการกวัดเเกว่งดาบนั่น...จนฉันสามารถฆ่าล้างบางพวกมันจนเหี้ยนเตียน.. อา...ถ้าพวกเขาเลิกว่าร้ายฉันเเล้วรักฉันให้มากๆมันจะดีกว่านี้เเท้ๆเลย.. ทุ่งหญ้าก็จะไม่ต้องเเปดเปื้อดเลือดของพวกเเกเลยด้วยซ้ำ..ถ้าเพียงเเค่พวก เเกรักฉันบ้างเท่านั้น.......เเม้ปัจจุบันนี้อดีตเเสนเศร้าจะค่อยๆจางไป ถึงฉันจะยิ้มเเย้ม เย้าเเหย่ พูดคุย เเต่เชื่อสิ...ฉันยังรักกลิ่นคาวเลือดนั่นอยู่นะ

ความสัมพันธ์กับตัวละครหลัก : ความพันธ์หรือ..?...เพื่อนร่วมโลกไงล่ะ (ยิ้ม)

ลักษณะ การพูด : ฉันมักพูดจาเย้าเเหย่ ล้อเล่น กับคนโน้นคนนี้ไปทั่ว..เเต่ถ้ามีสิ่งที่ไม่พอใจขึ้นมา ความหยาบคายมันจะเป็นพื้นฐานการสนทนาในทันที     เเทนตัวเองด้วยคำว่า ฉัน เเละ คนที่อยากมองว่าต้อยต่ำว่า เเก ส่วนคนที่เครารพ..เเน่นอน.."นายท่าน"

คำพูดติดปาก : เวรล่ะ!  เวรเอ้ย! ไปนรกซะไอ้/นังหมูโสโครก! ก็เเค่ล้อเล่นเองนี่นา

อื่นๆ : จริงๆเเล้ว ชาร์ลี ไม่ได้น่ากลัวหรอกนะ

รูป :

  

มุมคำถาม~!

ถ้าเกิดว่าตัวละครของท่านติดแล้วจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงบ้างอะไรบ้าง อนุญาตมั้ยคะ? : เปลี่ยนอะไรก็ได้เเต่อย่าเปลี่ยนเพศเขาก็พอ อ อ =3=

ถ้าไม่ติด จะเสียใจมั้ยคะ? จะต่อว่าอะไรคนเขียนมั้ย? : เสียใจน่ะเสียใจอยู่ เเต่ไม่ต่อว่าหรอกเน๊ ผู้เขียนทุกท่านย่อมต้องเลือกตัวละครที่เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง นั่นเป็นสิ่งที่ควรทำอยู่เเล้ว =3=b

หากตัวละครของท่านออกไปแล้ว ต้องการแก้ไขอะไรบอกกันได้เสมอนะคะ : ค่าา

ขอขอบคุณที่สละเวลาค่ะ //โค้ง : ขอบคุณที่สละเวลาพิจจารณาตัวละครเช่นกันค่ะ // สไลค์คำนับ