เก็บของเเล้วเธอว์

ลำดับตอนที่ #10 : CARNIVORE HOST CLUB #1

การโดนเฉ่งยกใหญ่ คือ เรื่องน่าสะเทือนใจอย่างหนึ่งของชีวิต…

เมื่อหลายวันก่อน   

ผมยังจำบรรยากาศกดดันกับเสียงตะคอกในวันนั้นได้ เสียงนั่นทำให้หูผมมีเสียงวิ๊งๆไปตลอดทั้งวัน 

แต่คงต้องยอมรับว่าเรื่องมันเกิดเพราะความสะเพร่าของตัวเองที่ทำโน่นทำนี่ไม่ได้เรื่อง......แถมยังมีกลิ่นบุหรี่ที่ไม่รู้มาจากไหนหรือมาจากใครเป็นตัวใส่ไฟ  ผมอยากรู้นักว่ากลิ่นบุหรี่มหาภัยนี่เป็นของใคร พ่อจะจับมาแก้ผ้าโรยหมามุ่ยซะให้สาแก่ใจ  เพราะกลิ่นบุหรี่นั่น ทำให้... ผมต้องไปหาสิ่งไม่มีชีวิตที่เรียกว่าน้ำหอมมาใช้

นั่นแหละปัญหาหลัก...

ส่วนปัญหาที่รองลงมา..

ผมไม่คุ้นเคยกับเจ้าน้ำหอมเลย   ผมรู้ว่าน้ำหอมคืออะไร แต่ตัวผมนี่สิไม่มีเวลามากพอที่จะไปใส่ใจของฟุ่มเฟือยแบบนั้น   ผมเริ่มสังเกตเห็นเพื่อนร่วมงานบางคนเริ่มคุยกันเรื่องน้ำหอมอย่างออกรส  มีแต่ศัพท์ยากๆที่ผมไม่เข้าใจ และไม่รู้เรื่องเลย     คิดแล้วก็แน่นอก บางที ถ้าลองเดินเตร่ตามร้านรวงแถวๆนี้...อาจจะเจออะไรที่พอใช้ได้ 

ผมลองเสี่ยงดวงเดินไปตามย่านการค้าระดับกลาง  คำว่าน้ำหอมดีๆ วนอยู่ในหัวผม...แบบไหนล่ะ ที่เป็นน้ำหอมดีๆ  ราคาแพง? สีสวย? กลิ่นหอม? คนขายเซ็กซี่?   คำว่าน้ำหอมนี่ท่าทางจะเป็นที่นิยมไม่เบา ตลอดทางผมเห็นมันวางเรียงรายอย่างสวยรู้ตามร้านต่างๆ 

ผมหยุดมองร้านขายน้ำหอมร้านหนึ่ง ด้านในมีผู้หญิงสองสามคนกำลังตื่นเต้นกับน้ำหอมติดแบรนด์ที่กำลังแขวนป้ายเซลเย้ายวนใจ  หน้าร้านเป็นกระจกใสโชว์ให้เห็นขวดแก้วหลากสีสันวางเรียงราย รูปทรงแปลกตา บ้างดูคลาสสิค บ้างก็ทันสมัย  ดูแล้วสวยซะจนลืมว่านี่คือร้านน้ำหอม 

ไฮโซซะไม่มี ....

ประตูกระจกถูกผลักเข้าไป ทันทีที่ผมก้าวเข้าไป กลิ่นหอมฉุนสารพัดก็บินมากระแทกจมูกเสียจนผมต้องหันหน้าหนี   น้ำหอมนี่น่ากลัวซะจริง  กว่าจมูกผมจะปรับสภาพได้ก็เล่นเอาซะแทบจะหน้ามืด กลิ่นหอมหลายๆกลิ่นมันตีกันจนเละเทะไปหมด   ผมเดินไปหาผู้หญิงวัยกลางคนที่ดูท่าจะเป็นเจ้าของร้าน หล่อนยิ้มรับด้วยความเป็นมิตร

“ขอโทษนะครับ คือ ช่วยแนะนำน้ำหอมดีๆให้ผมซักขวดได้มั๊ยครับ”   ผมพูดออกไปด้วยท่าทางต่างด้าวตื่นเมือง  หล่อนตอบรับด้วยความเป็นมิตร และหยิบขวดน้ำหอมจากชั้นรอบๆมาวางไว้ที่โต๊ะตรงหน้า  บนโต๊ะตอนนี้มีน้ำหอมขวดเล็กๆ หลายแบบ หลายสี หลายสถาบัน(?) และ...หลายราคา...

ผมมองป้ายราคาของพวกมันด้วยความปวดใจ  ขวดหนึ่งไม่ได้ใหญ่เกินฝ่ามือด้วยซ้ำ แต่ทำไมราคามันถึงได้สูงขนาดนี้..

...เจ้าของร้านให้ผมลองดมกลิ่นของพวกมันพลางพรรณนาความฮอตฮิตติดกระแสของแต่ละตัวไปด้วย  ผมไม่ชอบพวกมันเลย กลิ่นพวกนี้จัดว่าร้อนแรงจนเกินไปรึเปล่านะ  มันทำให้ผมรู้สึกอึดอัด  จริงอยู่กลิ่นพวกนี้เหมาะกับผู้ชายและกำลังเป็นที่นิยม..แต่..อย่างว่า มันร้อนแรง แถมดูดุเกินไปสำหรับคนอย่างผม ผมเริ่มจะเบื่อหน่าย เพราะพวกมันก็มีกลิ่นที่คล้ายๆกัน ฉุน แรง และดูมั่นใจ จนน่าหมั่นไส้(?)

 บางทีถ้าเอาน้ำอบแม่ลำเจียกกรอกขวดหรูๆ...อาจจะใช้ได้..

ในตอนที่ผมกำลังคิดฟุ้งซ่านและเตรียมหันหลังกลับ หนึ่งในกลุ่มผู้หญิงที่กำลังเลือกน้ำหอมอยู่ใกล้ๆก็ฉีดน้ำหอมสำหรับทดลองตัวหนึ่งออกมา หล่อนดูท่าไม่พอใจในกลิ่นของมันและวางกลับไป   แต่กลิ่นนี้มันทำให้ผมสดชื่นบ้างเล็กน้อยรึเปล่านะ   กลิ่นไม่แรงจนเกินไป และไม่หวานซะจนเลี่ยนเอียนเป็นน้ำหอมผู้หญิง ผมเดินตรงไปดูมันอย่างสนใจ ต่อให้เป็นน้ำหอมผู้หญิง ถ้าเป็นกลิ่นนี้ล่ะก็ ผมยอมตุ๊ด!!

 ผมแอบดีใจที่นั่นเป็นน้ำหอมผู้ชาย... และดีใจอย่างเปิดเผยเมื่อ...ผมเห็นป้ายเซลติดอยู่กับมัน.. Clinique  Happy For Men  ผมมองว่าที่น้ำหอมคู่ชีวิตด้วยความรู้สึกชอบจริงๆซะแล้ว ขวดสีส้มสดใสนี่ก็เป็นสีที่ผมชอบ รูปทรงไม่อลังการจนเกินไป ดูเรียบง่าย แต่ว่ากันเรื่องราคาก็ยังน่าหนักใจอยู่  ผมลังเลกับมันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจกรีดเลือดกรีดเนื้อซื้อมันมา ผมหิ้วถุงกระดาษออกมาจากร้าน  เดินเตร่กลับมาที่โฮสต์คลับ...  ดูเหมือนตอนนี้จะมีกลิ่นหอมหลายๆแบบปะปนกันอยู่ แต่กลับไม่ชวนมึนหัวเหมือนที่ร้านน้ำหอม  เป็นบรรยากาศใหม่ที่ดูตื่นตาตื่นใจ ผมหลบกลับไปที่ห้องพักพยายามนั่งอ่านสิ่งที่น้ำหอมนี่มี...ส้ม? มะนาว?...เปลือกไม้?...เฮ่ย...พวกนี้มัน..ทำน้ำหอมได้ด้วยรึไง...  เป็นความรู้ใหม่ที่น่าตกใจและแปลกใหม่สำหรับผม  ผมลองฉีดมันนิดหน่อยด้วยความไม่ชิน      

เอาล่ะ  ผมกับกลิ่นอ่อนๆนี่คงต้องใช้ชีวิตร่วมกันไปสักพัก

 

      ทำไม๊ ทำไมนะ ทำไม ผมถึงคิดว่ามันเหมาะกับผมน่ะรึ?

ฮ่าๆ  คงเพราะ กลิ่นแรกที่วิ่งแซงทางโค้งมาปะทะจมูก เป็นกลิ่นพวกผลไม้สีจี๊ดจ๊าด(?)ที่สดชื่น สบายๆ  ดูร่าเริงสดใส แต่ไม่ได้โดดเด่นสะดุดตาใคร ล่ะมั๊งครับ  ผมคิดว่าผมน่ะ เป็นคนประเภทนั้น แต่.....ดูเหมือน..กลิ่นนั้นจะอยู่ได้ไม่ถึงครึ่งวันก็จะจางออกไป
เป็นกลิ่นหอมอ่อนจางๆของพวกดอกไม้กับเปลือกไม้ จนแทบจะหายไปกับอากาศทีเดียว แต่ยังคงความรู้สึกผ่อนคลายสบายใจเอาไว้ บางทีเห็นผมบ้าบอสติแตกแบบนี้  ผมก็มีโมเมนต์นางงามผู้เขินอายนะ (?)   และในประการสุดท้าย    กลิ่นหอมจางๆไม่โดดเด่นจนดูธรรมดานี่แหละคือตัวผม จริงใจ แต่ไม่เปิดเผย... เอ๊ะ... ผมชัก งง แล้วเนี่ย  อา.. ไม่ไหวๆ สงสัย ฤทธิ์น้ำหอมฟิวชั่นจากร้านน้ำหอมจะยังอยู่ เลยพาผม งงๆ มึนๆ  จนพูดไม่รู้เรื่อง อย่าสนใจมันเลยนะครับ   =w=v

ด้วยรัก
แดน รัช บิกินี่