คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลาบจานที่ 1
“เทาๆ ตรงนั้นเขาทำอะไรกัน” อ้ายหานเจ้าของธุรกิจค้าลาบชื่อดังในหมู่บ้านถามครูเทา ครูสอนไทเก๊กและแอโรบิคประจำสวนสาธารณะในหมู่บ้านอย่างคุ้นเคย ครูเทาดึงเอากางเกงรัดรูปที่ข้าวินออกก่อนตอบอ้ายหานด้วยท่าทางกระแดะโลกตะลึง
“ก็ไม่รู้สินะ แต่เจ้าของตึกแกบอกว่า จะเปิดเป็นร้านกิ๊ฟช็อปน่ะ”
“กิ๊ฟช็อป?....เอาจริง?” พี่ลู่พูดด้วยความไม่สบายใจ เพราะเขามีปมฝังใจบางอย่างเกี่ยวกับร้านกิ๊ฟช็อป
“นี่...อย่าบอกนะ ว่าพี่หานยังไม่ลืมเรื่องนั้น” เทาพูดด้วยสีหน้าสะเทือนใจถึงที่สุด
“เออ...จนตายก็ไม่ลืม” อ้ายหานตอบกลับมาด้วยสีหน้าที่เริ่มซีดเผือด... เขาต้องการที่จะลืมเหตุการณ์นั้น แต่ทำไม่ได้
“โอ้ย จะลืมหรือไม่ลืมก็เรื่องของมึง แต่อย่าลืมลาบหมู กูหิว!!!” เสียงประท้วงจากลูกค้าที่นั่งรอกินลาบจากอ้ายหานดังขึ้นอย่างหัวเสีย เฮียไค เจ้าของเขียงหมูรายใหญ่กำลังโมโหหิวสุดชีวิต อ้ายหานเหลือบมองเฮียไคเล็กน้อยก่อนเร่งทำลาบหมูน้ำตกให้เฮียไค
“พี่หานทำอาหารให้ลูกค้าคนอื่นไปเถอะ เดี๋ยวน้องเทาเอาไปเสิร์ฟให้...เฮียไค หล๊อหล่อเนาะพี่หาน” เทาบิดตัวเมียงมองไปทางโต๊ะที่เฮียไคนั่งอยู่ พร้อมกับขยิบตาปิ๊งๆไปกระแทกหน้าเฮียไคอย่างจงใจ และยกจานลาบไปเสิร์ฟ
“แหม....กางเกงรัดนะครับครูเทา” เฮียไคไล่สายตามองเทาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาหื่นกระหาย(...โถ...หายากินนะไค)
“แหม...ก็สอนแอโรบิคนี่ครับ มันก็ต้อง กระชับ รัด แน่น ฟิต เป็นธรรมดา”
“นั่นกางเกงเข้าวินอีกแล้ว...เดี๋ยวเฮียดึงให้นะ” เฮียไคพูดพร้อมกับเอื้อมือไปบรรจงดึงเอากางเกงที่เสร่อเข้าไปอยู่ในร่องตูดของเทาออกอย่างเบามือ ก่อนขยิบตาให้อีกฝ่ายราวกับพระเอกหนัง เทามองการกระทำนั้นอย่างเขินอาย ในขณะที่ทั้งคู่กำลังจ้องตากันหวานซึ้งอยู่นั้น ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
โอ้กกก
อ้ายหานสำรอกเอาอาหารเช้าออกมาอย่างไม่อายฟ้าดิน ภาพเหตุการณ์หวานแหววของเฮียไคกะครูเทาทำให้อ้ายหานมิอาจต้านทานแรงดาเมจนับล้านที่ถาโถมเข้ามาได้ ทำให้มวลอาหารเก่าในกระเพาะอาหารพุ่งย้อนศรออกมาโดยอัตโนมัติ
“........พี่หานใจร้าย” ครูเทามองอาการของอ้ายหานอย่างสะเทือนใจ แค่แสดงความรักต่อกันทำไมต้องทำท่าทีแบบนี้ด้วย น้ำตาเริ่มเอ่อคลอขึ้นมาบนเบ้าตาอันดำคล้ำของครูเทา เขาสะเทือนใจมาก จนไม่อาจทนอยู่ที่นี่ต่อไป เขาวิ่งออกไปจากร้านลาบทั้งน้ำตา พร้อมที่กับเฮียไควิ่งตามไป
“คุณหาน...ทำไมคุณต้องทำกับน้องเทาผู้บอบบางของเฮียได้....เฮียผิดหวังในตัวคุณ” เฮียไคหยุดพูดใส่หน้าอ้ายหานเยี่ยงพระเอกช่องเจ็ด ก่อนวิ่งตามออกไปอย่างรวดเร็ว
“...สัส...ค่าลาบกูล่ะ....” อ้ายหายมองตามทั้งคู่วิ่งตามกันออกไปอย่าเคียดแค้น ในขณะที่อ้ายหานกำลังอารมณ์ขุ่นเพราะเจอซามูไร..(ชักดาบ) ก็มีมอเตอร์ไซค์สีชมพูคันหนึ่งมาจอดตรงหน้าร้าน
“ลาบเลือดสองถุงจ้ะพี่” เสียงสั่งอาหารดังขึ้นพร้อมกับที่ร่างของผู้ชายรูปงาม(?)คนหนึ่งก้าวลงจากมอเตอร์ไซค์.. เขาใส่แว่นดำกรอบสีชมพูสดใสและคาดผมสีเข้ากันเอาไว้ ทันทีที่อ้ายเห็นก็รู้สึก....
....
อยากถีบกระเด็นไปชนกำแพงร้านซักที..
โอเค หมดแค่นี้ โอปร๊าคะ5555
ไว้ตอนหน้าค่อยว่ากัน พระนางเจอกันแล้ว
เสนอชิฟคู่อื่นได้ บัยส์
สนับสนุนโดย
♦อ้ายหานขายลาบ
♦น้องคริสตี้กิ๊ฟชอป
♦ครูเทาแอโรบิก
♦เฮียไคเขียงหมู
ความคิดเห็น