คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Something,,Beginning : ยอมรับ
ระหว่างที่ชั้นกำลังนั่งรอเพื่อนสุดที่รักของชั้นอยู่นั้น สายตาก็พลันเป็นหยุดที่ร่างๆหนึ่ง
ที่ค่อนข้างคุ้นตาเป็นอย่างดี เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง
ร่างนั้นหันมาประจันหน้ากับชั้น ไม่ทันไรก็หน้าถอดสี แล้วหันหลังกลับทันที
“ก๊อก!!!”ชั้นตะโกนจากที่นั่งของชั้นที่มันตั้งอยู่มุมร้านติดกับกระจก
“แหะๆ เจ้เกี๊ยะ ^^” ยังมีหน้ามายิ้มแฉ่ง ชั้นเลยเดินไปหามัน
“หวัดดีค้าบเจ้เกี๊ยะ” วันนี้มัยแกเหลือกันน้อยจังฟะ
“อ่าดีจ้า ทำไมวันนี้เหลือแค่ไม่กี่คนเอง ไปไหนกันหมดอ่ะ”
“อ๋อ คือพอดีไปค้างคอนโดไอ้โชมันแค่....อั่กกๆๆ...”ง่ะ ไอ้ก๊อก เอามืออุดปากเจฟแทบจะในทันที
“หา ค้างที่คอนโดโช หมายความว่า...” ชั้นหันไปมองหน้าน้องชายของชั้น
ไอ้ตัวดียิ้มเผล่ ก่อนที่จะยักคิ้วให้ เป็นอันว่าเรื่องที่ชั้นเข้าใจมันไม่ผิด
“ชั้นว่าแล้ว.. ไอ้เด็กนี่ ชั้นบอกกี่ทีไม่เคยจำ ถ้าม๊าจับได้จะทำไงห๊ะ ชั้นนะที่เป็นฝ่ายซวย
ทางหนีของแกมันต้อแกมันต้องผ่านหน้าต่างห้องชั้น !@#$#%^%$^&*&@#$!@# ”
“ง่า เจ้ ก๊อกไปตอนที่เค้านอนกันหมดแล้ว ไม่มีใครรู้หรอก นะๆ อย่าโกรธนะๆๆ”
มันพูดพลางแหกยิ้มใสกิ๊ง*
“นะค้าบบบ เจ้เกี๊ยะค้าบบ โชเป็นคนโทรชวนก๊อกมาเอง เจ้เกี๊ยะอย่าโกรธน๊า”
“นะค้าบบ เจฟก็ผิดด้วยนะ เจ้เกี๊ยะอย่าโกรธน๊ะ พวกมึงมาช่วยกันขอร้องเจ้ดิ๊”
ง่ะ เอ่อออ น้องๆจ๊ะ พี่เป็นพวกแพ้คนหน้าตาดีอ่ะนะ อ้อนมาเยอะๆพี่ชอบ ก๊ากกกๆ
“โอเคๆ โอเคจ้ะ เจ้ยอมและ เดี๋ยวเจ้ไปนั่งรอเพื่อนก่อนนะจ๊ะ”
“รอเพื่อนหรือว่ารอแฟนกันแน่ครับเนี่ย^^” โชพูดพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ทำให้หน้าชั้นร้อนวูบวาบไปหมดเลย
“อ่า พะ เพื่อะ เพื่อนจ้า เพื่อนรักหักสวาทเลยแหละ^^”
“หน้าแดงขนาดนี้ เจฟว่าไม่ใช่เพื่อนแล้วมั๊งครับ หุหุ”
“ไหนน โชขอดูหน้าเจ้เกี๊ยะหน่อยดิ๊ แดงตรงไหน ”
โชยื่นหน้าเข้ามาใกล้มากขึ้นอีก จนปลายจมูกแทบจะชนกันอยู่แล้ว ว๊าก ชั้นมีความรู้สึกว่า
เลือดกำลังสูบฉีดขึ้นไปที่หน้าชั้นอย่างเดียวเลย ไม่ไหวแล้ววววว
“โหยย แดงจริงๆด้วย แสดงว่านัดกะแฟนจิงๆอ่ะดิเนี่ย”
“ป่าวน๊า ไม่ได้นัดกะแฟนไว้จริงๆ”
ทันใดนั้นเหมือนสวรรค์เข้าข้าง
“เกี๊ยะจ๋---------า ริญมาแล้วจ้--------า ^0^~ --- ○_○”
แล้วริญก็ต้องชะงักเพราะความน่ารักของกลุ่มน้องชายของชั้น หึหึ ถูกใจแกล่ะสิ
“น้องๆจ๋า เจ้ไปก่อนน๊า กะจะไปช้อปซะหน่อย หุหุ” ชั้นเอ่ยลา
“บ๊ายบายนะครับเจ้ ”
+++นอกร้าน+++
“แกๆๆๆ น้องคนนั้นอ่ะเค้าชื่อไรหรอ เรียนรร.ไรอ่ะ มีเบอร์ป่ะ อยากได้ๆๆ”
“ง่ะ แกทีละคำถามดิวะ น้องคนไหนคนที่ใส่เสื้อยืดสีดำ ทับเสื้อแขนยาวสีขาวอ่าหรอ”
“อื้มๆ นั่นแหละๆ”
“ก๊ากกกกๆๆๆๆ” ชั้นกลั้นหัวเราะไม่ไหวแล้ว ก็ไอ้คนที่ยัยริญลดาชอบเนี่ย มันน้องชายสุดที่เลิฟของชั้น
“หึ๊ยยย แกหัวเราะรัยว๊า บอกมาดิๆ”
“เบอร์ไอ้เด็กนั่น ก็เบอร์เดียวกะเบอร์บ้านชั้นอ่ะแหละ”
“ง่ะ หมายความว่า ?”
“ก็ นั่นมันน้องชายชั้น ไอ้ก๊อกงัย จำได้ป่าว”
“อ๊ากก จิงดิ ไมชั้นจำไม่ได้อ่ะ TT TT”
“555 ไอ้บื้อ น่ารักใช่ป่ะล่ะ ตัวโคตรสูงเลย”
“หุยย น่ารักว่ะ เจ้เกี๊ยะขา อยากมีน้องสะใภ้ชื่อริญลดารึป่าวคะ อิอิ”
“พอเลยๆ ไปเดินดูของกัน มัวแต่เดินคุยอยู่นั่นแหละของเขิงไม่ต้องดูกันแล้ว~”
“อ่ะเชๆ”
หลังจากที่เตร็ดเตร่อยู่ได้ซักพักก็ได้ของมาได้เต็มไม้เต็มมือ
หุหุ มีความสุขคร่า หายเบื่อเป็นปลิดทิ้งง ชั้นก็กึ่งลากกึ่งกระเตงยัยริญมากินข้าวที่บ้าน
เพราะสาเหตุอะไรน่ะหรอ คุณก็น่าจะรู้ 555
“ม๊าขา สวัสดีค่ะ วันนี้ริญมาขออาศัยฝากท้องซักมื้อนะคะ^^”
“อาลิงงง แหม ม๊าม่ายเจอต้างนางง เปงงายม่างลูกกก สบายดีป่าว”
“แหง่ะ ม๊าขา ริญค่ะริญ ไม่ใช่ลิง ^^ หนูสบายดีค่ะ คิดถึงม๊ามากๆเลย”
“อ่า มากินข้าวกันเถอะ เกี๊ยะไปเรียกก๊อกมาซิลูก เมื่อเช้าออกไปข้างนอกตอนไหนก็ไม่รู้”
ง่ะ ไม่อยากจะบอกว่ามันออกไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วง่ะม๊า
“ก๊อกกก ม๊าเรียกกินข้าว เรียกป๊ามาด้วยย”
“อื้อๆ รู้แล้วๆๆ เดี๋ยวลงไป”
โอ๊ยยย ตอนที่ชั้นนั่งกินข้าวอยู่ยัยริญก็เอาแต่นั่งหยิกชั้นอยู่นั่นแหละ ขาเขียวหมดแล้วนะ
ไม่รู้ว่าทำไมถึงหลงผิดไปพิศวาสไอ้ก๊อกมันได้ -- -- ก็จริงอยู่หรอกนะที่ไอ้ก๊อกมันสูง
ขาว คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ตาค่อนข้างโต [ กว่าชั้น ] ผมรองทรงสูง เจาะหู 2 รูที่ข้างขวา
นิสัยมันก็ทะเล้นเกินมนุษย์มนา ติดเกมส์ แล้วก็บ้า คิดดูสิ วันนี้ร้อนจนตับเปื่อย
มันยังใส่เสื้อทับกันสองตัวไปเดินเที่ยวเลย ไหนจะกางเกงหนาเตอะขายาวลากขี้ฝุ่นนั่นอีก
ไม่ใช่ไม่เท่นะ ไอ้เท่ มันก็เท่อยู่หรอก แต่ว่ามันเข้ากับอากาศบ้างมั๊ยล่ะเนี่ย -- --
สู้โชของชั้นก็ไม่ได้
เย้ยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไอ้ความคิดอันหลังมันมาจากไหนเนี่ย ยิ่งคิดก็ยิ่งเห็นหน้าโชตอนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
ว๊ากกกกกกกกกกกๆ จะบ้าตาย ไม่ไหวแล้วนะ ไอ้เด็กบ้า จะน่ารักไปแล้วนะเฟร้ยยยย
---////--- <<<<<<<<<< บ้าอยู่คนเดียว
+++ หลังจากที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว +++
ชั้นค่อยๆกระดึ๊บๆ ไปเปิดวิทยุ ฮ้า~ มีฟามสุข อีก 1 อาทิตย์ก็เปิดเรียนซัมเมอร์ที่ร.ร.ใหม่แล้ว
คิดแล้วตื่นเต๊นนน ตื่นเต้นนน ถ้าไปเรียนที่นั่น ก็ต้องเจอกับโชทุกวันอ่ะสิ -- ///// --
ดีจังเลยน๊า~~ นี่หล่อนน ตกลงแกชอบนายโชใช่มั๊ยเนี่ย
อืม อันนี้ก็อธิบายไม่ถูกแฮะ ~
ง่ะ ฟุ้งซ่านอีกแระตู ไปนอนดีกว่า แต่สิ่งที่ทำให้ชั้นสะดุดกึกก็คือ เสียงจากวิทยุ
“เดี๋ยวกลับมาพูดคุยกันหลังเบรคนะคะ
ช่วงนี้จะปิดท้ายด้วยเพลง Is This Love ? ใช่รักหรือเปล่าของลิเดียค่ะ”
“~~~ฉันไม่รู้อะไรที่ฉันเป็น ที่มันเย็นๆหัวใจสั่น
ฉันไม่รู้ทำไมเมื่อพบกัน มันก็คล้ายใจมันเต้นแรงไม่เหมือนเคย
เวลาเธอสบตาฉันทีไร ใจมันพองๆแทบจะล่องลอยไป
นี้ใช่ไหมคือความรักใช่หรือเปล่า ขอบฟ้าที่เคยสีเทาๆ ดูสดใสขึ้นทันใด
ฉันไม่รู้เรียกว่ารักได้หรือเปล่า ยังไม่แน่ใจ เพียงแค่รู้ว่าเป็นไปเพราะเธอ
ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อะไรที่เคยดียิ่งดีกว่า
แม้แต่เสียงลมที่พัดมา มันก็พลอยฟังดูเพราะดีกว่าที่เคย
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นไง มองอะไรก็เป็นสีชมพู
นี้ใช่ไหมคือความรักใช่หรือเปล่าขอบฟ้าที่เคยสีเทาๆ ดูสดใสขึ้นทันใด
ฉันไม่รู้เรียกว่ารักได้หรือเปล่า ยังไม่แน่ใจ เพียงแค่รู้ว่าเป็นไปเพราะเธอ
ทำไมๆ มันไม่เหมือนก่อน ที่เคยเป็นไงในตอนที่ยังไม่เจอเธอ
เธอทำให้ฉันต้องกลายเป็นอีกคน คิดวกวนแต่เรื่องเธอ เพ้อทั้งวันทั้งคืนก็เพราะเธอ
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นไง มองอะไรก็เป็นสีชมพู
นี้ใช่ไหมคือความรักใช่หรือเปล่า ขอบฟ้าที่เคยสีเทาๆ ดูสดใสขึ้นทันใด
ฉันไม่รู้เรียกว่ารักได้หรือเปล่า ยังไม่แน่ใจ เพียงแค่รู้ว่าเป็นไปเพราะเธอ
นี้ใช่ไหมคือความรักใช่หรือเปล่า ขอบฟ้าที่เคยสีเทาๆ ดูสดใสขึ้นทันใด
ฉันไม่รู้เรียกว่ารักได้หรือเปล่า ยังไม่แน่ใจ เพียงแค่รู้ว่าเป็นไปเพราะเธอ~~~”
จึก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! โดนเต็ม ๆ ค่ะ
แบบนี้ คงเรียกว่า รัก ได้เต็มปากแล้วล่ะค่ะ *
__________________________________________________________
ความคิดเห็น