คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Something,,Beginning : เริ่มต้น
ชีวิตนักเรียนมอปลายกำลังจะเริ่มขึ้น ..
“เฮ้ออออ ... น่าเบื่อจัง อยู่บ้านทั้งปีทั้งชาติ .. นี่ขนาดสอบเสร็จแล้วนะเนี่ย ..”
เสียงบ่นของเด็กสาวคนหนึ่ง ที่นั่งบ่นกับตัวเองอยู่ในห้องนอนสีครีมสะอาด . . . .
เธอคนนี้ชื่อ เกี๊ยะ .
เกี๊ยะ พึ่งสอบเข้าติดโรงเรียนมัธยมสห มีชื่อแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร . . .
อีกไม่นาน เธอต้องไปเผชิญกับโลกใหม่ ซึ่งไม่เคยเจอมาก่อน เนื่องจากตอนเด็กๆ
พ่อแม่ของเธอได้ส่งเธอไปเรียนโรงเรียนหญิงล้วนตั้งแต่ ประถม 1 จนถึงมัธยม 3
จนกระทั่ง พ่อของเธอได้ไปพบกับครูที่ร.ร.เก่าของเธอที่ ร้านเครื่องยนต์แห่งหนึ่งแถวๆบางนา
ครูคนนี้เล่าให้ฟังว่า มอปลายที่ร.ร. เก่าไม่ค่อยจะแข็งสักเท่าไหร่
ครูเลยแนะนำให้ไปสอบเข้าที่อื่นดีกว่า. . .
พ่อก็เห็นดีด้วยเลยจัดแจงหาโรงเรียนใหม่ให้ทันที ..
2 สัปดาห์ก่อนปิดเทอมช่างวุ่นวายสิ้นดี ..
ไหนจะเฟรนด์ชิป ไหนจะอัดวิดีโอ ไหนจะไปถ่ายรูปกับเพื่อนๆ .. ไปเที่ยวจนโดนแม่บ่น ..
ก็คนจะจากกันแล้วนี่ .. ไม่เก็บอะไรไว้เป็นที่ระลึกก็เสียดายแย่ .. ที่จริง ไม่เห็นอยากจะไปต่อที่นั่นเลย..
ยากก็ยาก ไกลก็ไกล แถมยังเป็นโรงเรียนชายหญิงอีก .. น่ากลัวชะมัด.. (เคยแต่อยู่ร.ร.หญิงล้วนนี่เนอะ)
เฮ้อออ...ในที่สุดก็ต้องไปแล้ว ... ยังไม่รู้เลยว่าจะปรับตัวเข้ากับเพื่อนใหม่ได้ไหม...
เอ่อที่จริง ทำไมชั้นต้องไปด้วยฟะ เซ็งจัง ทำไมป๊าต้องไปเจอ ไอ้ครูตุ๊ดซี่ นั่นด้วยน๊า
ถ้าไม่เจอมัน ชั้นก็ไม่ต้องออก โว้ย แค่คิดก้อเซ็งแล้ว… เบื่อๆๆๆ
“ อาเกี๊ยะ อาเกี๊ยะเอ้ยยย ลื้อลงมาหาหม่าม๊าหน่อยเซะ “
“ รัยอ่ะม๊า เดี๋ยวเกี๊ยะลงไป แป๊บนึงๆ “ ขัดความสุขจริงจริ๊งงงง แต่ก้อยอมลุกและออกจากห้องแต่โดยดี
ภาพที่เกี๊ยะเห็นตรงหน้า คือบันไดที่ทอดยาวลงไปข้างล่างที่เคยเห็นจนชินตา แต่ว่าที่ปลายสุดของบันไดชั้นล่าง
“ ม๊า !!!!!! ม๊า ไปทำรัยกะทรงผมม๊ามาอ่ะ ๐_O”” “
“ทำไมอ่า ลื้อว่ามันไม่สวยหรอ ม๊าเห็นเด็กวัยรุ่นเดี๋ยวนี้มังทำกันเยอะแยะ ม๊าทำมั่งไม่เห็นจาเปงรายเลยย “
กรี๊ดดดดดดดดด > < ~ ชั้นอยากจะกรี๊ดซักล้านตลบ หม่าม๊าลูกครึ่งไทยจีน สุดแสนจะใจดี
และน่ารักของชั้น ไปตัดหน้าม้าเต่อ และซอยผมทั้งหัว เท่านั้นยังไม่พอนะ
ม๊าเค้ายังกระชากวัยสุดๆด้วยสีผมสีน้ำตาลทอง พร้อมไฮไลท์สีบรอนซ์
ถ้าไม่ติดที่ม๊ายังสาวเช้งเด๊ะอยู่นะ ชั้นต้องรับไม่ได้อย่างแรงแน่ๆ
“ก้อดีอ่ะ ม๊า สวยดี กระชากวัยแบบได้ใจเกี๊ยะเลย ฮ่าๆ” ยอซะหน่อย เผื่อได้ทิป เอิ๊กกกๆ
“จริงหรออาเกี๊ยะ ม๊าม่ายค่อยอยากเชื่อลื้อซักเท่าไหร่ อั๊วไปถามน้องชายลื๊อดีกว่า อาก๊อกกกกก ก๊อกกกกกกลูกก”
แป่ววว อดไปชั้น พูดไปก็ไม่เชื่ออ่ะนะแล้วจามาถามทำไมล่ะเนี่ย อันที่จริง ม๊าชั้นยังสาว ยังสวยอยู่เลยนะ ไม่เห็นน่าเกลียดตรงไหนเลย เอ...แต่ว่า ชั้นชอบตอนที่ม๊าไว้ผมยาว สีน้ำตาลเข้ม มากกว่านะ ดูเหมือนแม่บ้านดี หุหุ
“เกี๊ยะๆ ไปตามก๊อกลงมาหาม๊าหน่อยซิ เนี่ยเรียกตั้งนานแล้วไม่ยอมลงมาซักที ”
“อ้าวหรอ ม๊าเกี๊ยะว่านะ มันยังไม่ตื่นแหงมแป๊ะ เดี๋ยวเกี๊ยะไปปลุกมันให้ ”
ชั้นพูดพลางมองนาฬิกา นี่มันจะบ่ายโมงแล้วนะเนี่ย ยังไม่ได้ฤกษ์ตื่นอีกหรอฟะ ไอ้น้องเวร -*-
“ ก๊อกกกกก..... ”
“………………..” เงียบ
“ก๊อกโว้ยยยยย...”
“………………..” เงียบ
“ไอก๊อกกกกกกก”
“………………..” เงียบ
“ไอ้เวรก๊อก มึงจะตื่นได้ยังวะ ห๊า ”
“………………..” เงียบ
สุดท้ายชั้นก้อต้องไปขอยืม กุญแจจากป้านกมาไขประตูห้องมัน สภาพที่ชั้นเห็นน่ะหรอ
ยังกะป่าข้างทาง ทำไมมันรกหยั่งงี๊ฟะ นอนไปได้งัยวะเนี่ย ไอ้ซกมก -*- อี๋ย์ๆๆๆ แมงสาบตาย
กว่าจะไปถึงตัวมันที่นอนตายอยู่บนเตียง สงสัยคงใช้เวลาประมาณ สองปีเศษ -*- รกจริงๆ
“ ไอ้ก๊อก ม๊าเรียกอ่ะ ตื่น”
“อืมมม รู้แล้วๆ เดี๋ยวค่อยตื่นน่า” มันขยับเปลือกตาขึ้นมานิดนึง ก่อนที่จะปิดมันลงไปอีกครั้ง
“ตื่นได้แล้ว เร็วๆดิวะ เดี๋ยวม๊ามาด่าเจ้ เจ้ไม่อยากโดนด่าตอนนี้นะเฟ้ย ”
“…” ไม่มีเสียงตอบรับ
ว๊ากกกกกกกกกกกก การที่ปลุกไอ้น้องชายสุดที่รักมันยากขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
โว้ยยยยยย น่ารำคาญ สงสัยต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด
“เฮ้ยไอ้ก๊อกกก ม๊าเค้ารู้แล้วว่าแกแอบหนีเที่ยวเมื่อคืนวานอ่ะ ตอนนี้ม๊ากำลังเดินขึ้นมาหาแกแล้ว”
ได้ผลแฮะ ไอ้ก๊อกมันลุกขึ้นนั่งโดยไม่มีอาการงัวเงียทันที
“ไหนๆๆ รู้แล้วหรอ ตายห่าละตู หน้าต่างๆๆ ปีนออกหน้าต่าง ไม่ได้ๆๆ เอาบันไดออกแล้ว
ชิบหาย ต้องซ่อน ซ่อน ซ่อน ที่ไหนดี ใต้เตียง ใช่ๆใต้เตียง ” ดูมัน -*- ไอ้น้องปัญญานิ่ม
“ก๊อก”
“เจ้อย่าเรียกดิ เดี๋ยวม๊ารู้ว่าก๊อกอยู่ใต้เตียง”
“อื้มได้ๆ เจ้จะบอกแกว่า เมื่อกี๊เจ้ล้อเล่น 5555 ”
“ล้อเล่น ?!”
“เออ ล้อเล่น”
“เจ้เกี๊ยะ เดี๋ยวเจ้ได้ตายอยู่ในห้องก๊อกแน่ ฮึ่มมมมม”
“ก็เอาดิ เจ้ก็จะบอกม๊าว่าก๊อกหนีเที่ยว วันไหน เวลาเท่าไหร่ หุหุ ^๐^v”
อิอิ ไอ้ก๊อก แกสู้ชั้นไม่ได้หรอก เพราะตอนนี้ชั้นถือไพ่เหนือกว่าแก 555
“อย่าน๊า เจ้เกี๊ยะ เจ้เกี๊ยะสุดสวย น๊า อย่าบอกม๊าน๊า น๊าค้าบ ก๊อกขอร้อง” ชิ ไอ้เด็กตอแหล
“เออๆ เจ้ไม่บอกหรอก แต่ว่า ม๊าเรียกอ่ะเรื่องจริง ตอนนี้อยู่ข้างล่างลงไปเร็ว”
“เอ้อออๆ รู้แล้วว เดี๋ยวก๊อกอาบน้ำแป๊บนึง ว่าแต่กี่โมงแล้วอ่ะเจ้” ก๊อกพูดพลางถอดเสื้อ
“เที่ยง ห้าสิบ ” ชั้นพูดเรียบๆ แต่หน้าไอ้ก๊อกมัน มัน มันเป็นแบบนี้อ่ะ >>> O_๐
“ชิบหายแล้วงัย เมื่อคืนไม่น่าดูบอลดึกเลย เวงๆๆ” อ่อ -*-
“มีรัยหรอก๊อก อะไรชิบหายวะ” งง ค่ะ เลยต้องถามัน
“เจ้ วันนี้เพื่อนก๊อกจะมาบ้าน ก๊อกฝากบอกม๊าด้วย แล้วมันจะมากันตอนบ่ายโมงเนี่ย ซวยแล้ว”
“อ้าว ไมงั๊นอ่ะ ตกลงเจ้ต้องลงไปเผชิญกะม๊าคนเดียวหรอ เวงจริงๆด้วย” –“-
ในที่สุด ชั้นก้อต้องเป็นฝ่ายลงมาหาม๊าคนเดียว ไอ่น้องเวรกำลังเร่งรีบอาบน้ำอยู่ -*-
“ม๊าขา เดี๋ยวเพื่อนไอ้ก๊อกมันจะมาบ้านกันนะคะ ก๊อกมันพึ่งตื่นอ่ะค่ะ มันเลยอาบน้ำอยู่”
“แล้วเพื่อนของน้องลื้ออ่า อีจามากันกี่โมงล่ะ ม๊าจะได้ให้ป้านกเค้าเก็บกวาดบ้าน”
“บ่ายโมงอ่ะม๊า”
“ตายแล้ว แล้วทำไมลื้อเพิ่งมาบอกม๊าห๊า ป้านกเก็บบ้านด่วนเลยนะ อั๊วะให้เวลาลื้อห้านาที
อาเกี๊ยะ ลื้อนี่ก็จริงๆเลย ทำไมพึ่งมาบอกม๊าเนี่ย ” กรรม ชั้นผิดอีก ไอ้น้องชาย แกตายแน่
โทษฐานที่ทำให้ชั้นโดนด่า
ติ๊ดดดดดดดดด ติ๊ดดดดดดดดดดดดดด [เสียงออดลาวได้ใจมั๊ยคะ ?! : นางฟ้าสารเลว]
เหวยยย เสียงออดบ้านคัยหว่า เหมือนเสียงบ้านชั้นเลย ชั้นหันไปดูนาฬิกาอย่างช้าๆ
เข็มยาวชี้เลข 12 เข็มสั้นชี้เลข 1 กี่โมงหว่า ? บ่ายโมงแล้วนี่นา บ่ายโมง !!!!!!!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น