คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ภารกิจลองใจ 100%
ภาริที่ 2 ลอใ
ไอเอ็ม พู
ผมไม่อบี้เลยว่ะ อนนี้ีฮยอนอยู่้าๆ ไอ้ิ๋มนั้น ยืนยิ้มอย่าับโลทั้ใบไม่เยมีเรื่อทุ์
แ่เวลาอยู่ับผมมีแ่้มหน้า ทำไมว่ะ เหี้ยเอ้ย! ผมเินไปเะถัยะแถวนั้น่อนะเินไป้าๆีฮยอน
ีฮยอนเาูใที่อยู่ๆผมโวยวาย
ผมเป็นผู้ายว่ะ อารม์ร้อน โยเพาะเรื่ออน้าๆผม ผมไม่ิว่าัวเอะเป็นเือเป็นร้อนอะไรับผู้ายนหนึ่ที่ผมอบมาแอบมอเวลาเินลับบ้าน
ผมหวรอยยิ้ม ผมไม่อยาให้เายิ้มให้ใร ไอ้เหี้ยเอ็ม มึัะี่เ่าเินไปละ
“ไอเอ็ม เป็นอะไรหรอ?” ีฮยอนหันมาถามผม
“เปล่าว่ะ เมื่อี้หมาเินัหน้า เราเลยเินไปเโนถัยะ” ผมอบแบบไม่ใส่ใ
ีฮยอนเลิสนใผม แล้วหันไปุยับไอ้ิ๋มอีแล้ว
“ ิ๋ม รถมึอยู่ไหนว่ะ อเหี้ยอะไรไล” ผมเริ่มทนไม่ไหว
สนใันสอนอยู่นั้นแหละ
“เอ่อ.. ะถึแล้ว ันสีแนั้นไ” ไอ้ิ๋ม
ี้ไปที่รถันรหน้า เออ ยอมรับว่ารถมึสวย ให้พ่อทำานเ็บเินว่านี้่อนนะลู ผมนึถึมอไ์ู่ใ
อนนี้ผม้อทำอะไรสัอย่า่อนที่มันะไ้หน้ามาไปว่านี้ แล้วผม็นึึ้นไ้
ผมยยิ้ม่อนะเินไปัหน้าไอ้ิ๋ม
“อุแรถ” ผมพูเสียนิ่
“อะไรนะรับ?” ิ๋มแล้วยัเ้าใอะไรยา
“ูบอว่า ูอุแรถ” ผมมวิ้ว แล้วพูให้้าล
“รถใร ? รถเราหรอ?” มันทำหน้า
บประถมมาไ้ไว่ะ มันน่ารไหน
“เออ ! รับ ไม่ใ่รถมึแล้วะรถใรว่ะ” ผมึ้นใส่
รำา เ้าใอะไรยาหนัหนา
“เี๋ยวสิ! ไอเอ็ม ทำไมเสียมารยาทับเพื่อนเราแบบนั้น” ีฮยอนหันมาพูับผมแบบไม่พอใสุ
อ่อ เ้า้าันให้ไ้เลย หึ
“เราเห็นว่า “เพื่อน” ีอุส่าห์ะไปส่ เลยอยาับให้นั่
อยาน้อย็ไ้อบแทน่าน้ำมัน” ผมใเน้นำว่าเพื่อนแบบัเน
“ไม่เป็นไรหรอี ถ้าไอเอ็มเาอยาับ
เรา็ไม่ว่า อ่ะ นี่รับ” ผมยื่นมือไปรับุแ
่อนะเินนำหน้าไปรอที่รถ แ่็ไม่ลืม
ึแนนัวเล็ที่ำลัทำหน้าไม่พอใใส่ผมสุๆ
ไอเอ็ม บ
ีฮยอน พู
ผมไม่เ้าใไอเอ็มเลยริๆรับ เาเป็นอะไร อยู่ๆ็เินไปเะถัยะ
เอ่ออ ผมเห็นนะรับ ว่าไม่ไ้มีสุนัที่ไหนเินัหน้าเา
แ่ผมไม่อยาถามมาเลยปล่อยๆไป แล้วอนนี้เา็โวยวายอยาับรถ ผมไปหมแล้ว
“นั่้านับิ
เราำทาไม่ไ้” เาหันมาบอผม
“แล้ววอนโฮละ ให้เราไปนั่เป็นเพื่อนวอนโฮ้านหลั
แล้วบอทาเอ็ม็ไ้นี่” ผมหันไปมอวอนโฮที่เินามมาทีหลั
“ไม่ไ้!”เาเสยผมเหมือนหุหิ
“ทำไมละ” ผมเรใวอนโฮะแย่อยู่แล้ว ถ้ามีเหุผลที่ไม่เพียพอ
ผมะไม่ยอม
“ี...เอ็มอไ้มั้ยรับ” ่ะ..... อะไรือเมื่อี้เายัโวยวายผมอยู่เลย
มาแบบนี้ะให้ผมอบว่าอะไร
“เอ่อ....” ทำไมลับเป็นผมที่้อิเหุผล ไม่ใ่เาละ ไม่ยุิธรรมเลย
“นั่เถอะี พอีโฮ่วอยาีบพอีนะ” วอนโฮยิบาให้ผม
่อนะเินไปนั่้าหลัแบบไม่สนใ แล้ว็นอน รับ นอนริๆ ถึเบาะปุ๊บ
วอนโฮ็หลับเลย
ผมถอนหายใ แล้ว...เ้าไปนั่ในรถ้าๆไอเอ็ม เาออรถอย่าล่อแล่ว ิ้ว็มวไม่หาย
นี่เาโรธอะไรผมหรอ
อนนี้รถเียบมารับ
เียบแบบอึอั
“อยาแวะไปื้ออะไรมั้ย?” ไอเอ็มพูึ้นในวามเียบ ผมสะุ้
“มะ..ไม่ ลับเลย็ไ้” ผมอบลับไป
“ทำไมว่ะ ?” ไอเอ็มหันลับมา้อหน้าผม เอ่อออ.....
ผมรีบ้มหน้า เาน่าลัว
“ทำไมไม่มอหน้าเรา ทำไมถึอบ้มหน้า” เาถามผมเสียนิ่
“เอ่อ... ือว่าเรา ...” น้ำาผมเหมือนเริ่มะลอ ผมลัวรับ
็เาอบทำัวหน้าลัวทำไม
“เฮ้ย!! แล้วร้อไห้ทำไม!” ไอเอ็มเลี้ยวรถเ้า้าทา
่อนะระาให้ผมเยหน้าึ้น ผมเ็บน่ะ !
เาเป็นอะไร
อยู่ๆ็มาโวยวาย อยู่ๆ็มาทำให้ผมร้อไห้
“็เอ็มอบทำให้เราลัว ฮึ” ผมร้อไห้ออมา ลั้นไม่อยู่เมื่อผมเห็นหน้าเา
สายาอเาว่าเวลาเาะอ เวลาเาทำหน้าหุหิ
เาไม่รู้ัวเลยหรือไว่ามันน่าลัวนาไหนน่ะ !
“............”
“ฮืออออ อย่าวันนี้ อยู่ๆ็มาโวยวาย อยาให้วอนโฮไปส่ ฮึ โวยวายอยาับรถ เราห้าม็ไม่ฟั แถมยัอบะอแล้วพูเสียุๆับเรา
ฮึ” ผมสูน้ำมู พยายามไม่พูเสียสั่น
เานิ่เียบไป ผมเลยหันหน้าหนี
“ี เราอโทษว่ะ
เราแม่ินิสัยเสียๆแบบนี้ เราลืมไปว่าีไม่ไ้เหมือนเรา ไม่ไ้เหมือนเพื่อนเรา
อโทษรับ” ไอเอ็มพูเสียอ่อนับผม ่อนะยมือมาเ็น้ำาให้
ผมแม้มปาแน่น ไม่้อมาทำีับผมเลยน่ะ ทำไมไมุ่อีละ
“รู้มั้ย เราไม่อยาให้ีลัวเรา อยาให้เื่อใ ถึะเป็นนแบบนี้
แ่ทั้ีวิเรา็ยอมให้ีว่ะ เราอาะไม่ใ่นีนะเว้ย แ่เรา็เป็นนริใ
อแ่ีเปิใให้เราไ้มั้ยว่ะ” เาึผมมา้อา และบอับผม้วยสีหน้าริั
“ไม่ไ้หล่อ ไม่ไ้รวย เป็นผู้ายห่ามๆนหนึ่ แ่เรารอ รอนที่ะมาันิสัยิบๆแบบนี้อเรา แล้วเราอยาให้นนนั้นือ ี อโทษรับ ยโทษให้เอ็มเถอะ เราไม่อยาเห็นีร้อไห้ เพราะเรา.......”
ผมนิ่
ไม่ใ่แ่ผมที่ลำบา แ่เา็เสียใเหมือนันที่ผมลัวเา ไม่่อยล้าพู้วย
เา็อึอัเหมือนันสิน่ะ
“อืม...รั้นี้เรายโทษให้ แ่เราินุนะ เลี้ยไว้หรอ” ผมยิ้มให้เา
ถ้าเาะีบผม ผม็ะให้โอาสรับ บาทีผมวระเลิลัวเาไ้แล้ว
“หึ รู้มั้ย เราเรียน่ายน์ แ่ี็เหมือนเรียน่าเหมือนเราว่ะ”
เาหันลับไปสาร์ทรถ
แล้วออัวอีรั้
“..่า เรานะหรอ ?” ่าอะไร ผมเนี่ยนะ ?
“รับ .. ่าอ่ะ ่าน่ารัอะไรแบบนี้ หึหึ” เาหันมายิ้มให้ผม
“...................” ผมิผิแล้วละ ผมไม่วรให้เาีบ ผมไม่ไหวแล้วรับ
T/////T
.
.
.
ระหว่าทาเรา็เียบ แ่ไม่ไ้เียบนอึอัเหมือนอนแรนะรับ หลัาปรับวามเ้าใันเสร็
เา็อื้อเรื่อื่มสัหน่อย อนนี้ผมเลยนั่ในรถับวอนโฮ สอน วอนโฮเาหลับริๆรับ
หลับั้แ่ึ้นรถ อนนี้ยัไม่ื่นเลย
ผมวรปลุเาีมั้ย ? เผื่อเาอยาไปหาอะไริน
“วอน...เฮ้ย!” ผมสะุ้อยู่ๆ วอนโฮที่นอนนิ่ๆ็เ้ัวลุึ้น
“โฮ ื่นั้แ่เมื่อไหร่อ่ะ เราำลัะปลุเลย” ผมถามเาไปรๆ
“เรา ไม่เยหลับ” วอนโฮหันมาพูับผม และหันไปัผมให้เ้าทร
“อะไรน่ะ! ไม่ไ้โหีหรอใ่มั้ย?” ไม่เยหลับหมายวามว่าไรับ
็ผมเห็นมาลอว่าเาหลับ
“ไม่ไ้โห ไม่ไ้หลับริๆ ถ้าหลับะรู้อะไรีๆหรอ ถึว่าทำไมนรู้ั้อหุหิโฮนานี้.”วอนโฮอบออมา
“ โฮรู้อะไร ีไม่ำน่ะ” ไม่ใ่ว่าเห็นผมอนร้อไห้หรอน่ะ ฮืออออ TT
“รู้ว่า ไอเอ็มับำลัามีบเพื่อนโฮอยู่ยัไละ และหึมาๆ้วย”
วอนโฮมอผมเหมือนแว
“ไม่ใ่น่ะโฮ เอ่อือ..”
“ไม่้อพูอะไร เา็ูริใีนะี ิที่ปาเสียนิหน่อย” อันนี้เหมือนเ้าัวะบ่นนเียวแ่ผม็ไ้ยินัรับ
“แล้วโฮ็รู้อีอย่า” รอบนี้วอนโฮทำหน้าริั นผมเผลอั้ใฟั
“ีเรียน่าั้แ่เมื่อไหร่อ่ะ” วอนโฮยิ้มำๆ
เมื่อเห็นผมทำหน้าเหวอ
“ีไมุ่ย้วยแล้ว” ผมรีบหันหน้าหนีลับมา บ้า บ้า บ้า บ้าที่สุเลยยย
ฮือออ T//////T
ไม่นานไอเอ็ม็ลับมารับ ในมือ็มีถุาูเปอร์มาเ็เ็มไปหม
“รอนานมั้ย?” เาหันมาถามผม ผมเลยส่ายหน้า ไอเอ็มออรถ
อีอยเียว็ถึหอผมแล้ว อ่อะว่าไป ผมยัไม่แนะนำัววอนโฮับไอเอ็มให้เารู้ัันเลยนิรับ
อนนั้น็ นทำอะไรไม่ถู
“นี่ไอเอ็ม..นั้นวอนโฮเพื่อนเรา วอนโฮนี่ไอเอ็ม
เอ่ออ..เพื่อนเราเหมือนัน” ผมหันไปหาไอเอ็มเผื่อแนะนำวอนโฮ
แล้ว็หันไปหาวอนโฮเพื่อแนะนำไอเอ็ม
“สวัสีไอเอ็ม” วอนโฮหันไปสวัสีไอเอ็ม
“ื่นแล้วหรอ นึว่าาย” ไอเอ็มอบลับ
“เอ็ม.....” ผมพูหน้าอ ไหนเาบอะไม่ทำให้ผมไม่พอใ เาเห็นหน้าผม
ึรีบพูใหม่
“แม่... เออสวัสีวอนโฮ” นั้นทำให้วอนโฮหลุหัวเราะ
“หัวเราะเหี้ยไรว่ะ!” เหมือนเาะหัวร้อนอีแล้วรับ
“นี่ ไม่้อหึหรอ เราับีเป็นเพื่อนัน
ะพาไปเรียน่าอะไร็ไปเถอะ” วอนโฮยยิ้ม
“...........” ไอเอ็มเียบไป
“ฝาเพื่อนเรา้วยนะ” วอนโฮบบ่าไอเอ็ม อะไร ไปฝาเาทำไมอ่ะโฮ
เราูแลัวเอไ้
“อโทษทีว่ะ ที่ทำัวแย่ๆใส่” เาหันไปบอวอนโฮรๆ วอนโฮพยัหน้าแบบไม่ถือสา
ผมยิ้มรับ อย่าน้อยอนนี้พวเรา็เ้าันไ้
“มีอะไรินมั้อ่ะ ี โฮหิวอ่ะ แล้หลับมันเหนื่อย” อยู่ๆ วอนโฮ็โพล่ว่าหิว
ผมละอยาสมน้ำหน้าริๆรับ แล้หลับทำไมละ และเห็นอะไรบ้า็ไม่รู้ TT นั้น ไอเอ็มะแอบอมยิ้มทำไมอ่ะ หยุเลยน่ะ
“เปิูสิี เราื้อมาเยอะ เห็นบอินุ” ไอเอ็มหันมาพูับผม
หยุแวผมไ้แล้ว ผมไม่รู้ะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว
ผมรีบเปิถุามำบอ โอ้โห้ อะไรเยอะแยะ นม นมปั นมรุบรอบ
็อโแล น้ำผลไม้ บลาๆๆ
นี่เาะื้อมาเลี้ยนทั้อยหรือไ แ่แปปนะ ทำไมทุอย่ามี 2 ุ ละ อีถุ็เหมือนถุแรเลยรับ ผมรีบเยหน้าะไปถามเา
แ่เ้าัวิอบ่อน
“็ีบอเราเสียมารยาทับเพื่อน ็เลยื้อนมมาเผื่อ” ผมหันไปมอทาอื่นอย่าอายๆ
ผมอมยิ้ม ทำไมเาเป็นนแบบนี้รับ
เาใส่ใที่ผมพูทุอย่าเลยอ่ะ
ผมยื่นถุนมให้วอนโฮ เ้าัวพยัหน้าอบใน้อยๆ ่อนะหันไปพูับไอเอ็ม
“อบใน่ะ
เปย์เพื่อนแฟน้วยนะถู้อแล้วละ” แล้วหันไปยิ้มรุ่มริ่มให้ันแบบนั้นหมายวามว่ายัไ
ฮือออออ
พี่เอ็มนริ 100 %
Talk
มาอัพแบบ 100 % เลย่ะ 5555 นี่็อยาไปเรียน่าบ้า แ่เรียนไม่ไ้ น่ารัไม่เท่าีฮยอนน ยัไม่รวำผิน่ะ่ะ มาอัพให้อ่าน่อน 555 เป็นำลัใให้เรา้วยน่ะ รันอ่านทุน เห็นเม้นแล้ว็ำลัใมา่ะ ;_____; อบุทุนเม้น อย่าลืม
#พี่เอ็มนริ ในทวิ ในไอี ิมไ้ามสบาย่ะ เราะไ้เอาไปพันา ัมาาาา -/-
ความคิดเห็น