คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Charapter[4]
4
“เอาล่ะนะ”ถ้อยคำที่สะแฝงไปด้วยอำนาจนั้น สะกดหัวใจของคนนำแทบจะหยุดเต้น เมื่อรู้ตัวว่าอยู่หน้ารังเสือใหญ่ ที่มิอาจมีใครกล้าลองดี...
“เอเธนส์ ไชน่า โรมัน กรีก พีช..”คำเอ่ยเน้นชัดก่อนจะ...
“พร้อมลุย”เหล่าฝูงวัยรุ่นผู้คิดจะลองดีกับเสือใหญ่ผู้จองหองกระโดดเข้าใส่โกดัง
ผั๊วะ!เสียงปล่อยหมัดของเอเธนส์ทำเอามนุษย์ร่างผอมซีดที่ถือเหล็กแท่งขนาดเกินตัวจนล้มลงก่อนจะตวัดขาฟาดใส่บุคคลต่อไปที่วิ่งเข้ามา…
……………………………
ปัง!เสียงเตะของโรมันซึ่งต่อสู้กับพวกสองรุมหนึ่ง ใช้ขาถีบข้าง เอามือต่อยข้าง ก่อนจะใช้ไม้พลองท่อนโตเหวี่ยงใส่…
…………………………….
“กรี๊ดดด พี่พีช”น้ำเสียงดี๊ด๊าเหมือนดีใจดังขึ้นจาก ซันซิล สาวน้อยรางผอมบาง ผมยาวสีเหลืองบรอนด์ถูกย้อมยาวจรดกลางหลัง ริมฝีปากอวบอิ่มสีส้มอ่อน ดวงตาสีม่องอะเมทิสต์เหมือนคำบรรยายของเอเธนส์ นอกจากนี้ เจ้าหล่อนยังมีสิวกระ..บางส่วนอีกด้วย
“สวัสดีจ๊ะ น้องสาวซันซิล”ร่างโตฝืนใจพูดหวานตามสคริปอย่างเสียมิได้ เพราะถ้าหากความแตก มันไม่แตกแค่นี้ มันจะแตกหมด ทั้งพัง ทั้งยับ ทั้งเยิน แถมกระดูกทั้งตัวหรือสมองอาจจะแตกไปด้วยก็อาจที่จะเป็นไปได้...
“พี่พีชมารู้ไหมค่ะว่าซันซิล”เจ้าหล่อนเว้นเสียงแต่พองาม ก่อนจะช้อนดวงหน้ากลมโตราวดวงจันทราขึ้นมามอง
“ดีใจแค่ไหน”ว่าแล้วมือเรียวเล็กก็เริ่มถือวิสาสะ ไล้มือบางๆไปตามนวลแก้มของร่างใหญ่ โดยไม่ได้สังเกตมาบัดนี้ร่างตรงหน้าขึ้นสีเรื่อจนแดง...
น้ำลายหนืดๆฝืดคอของพีช พีชา อุรากษัตริย์ เมื่อทุกอย่างเริ่มเหนือความคาดหมายดั่งที่ควรจะเป็น เมื่อร่างเล็กนั้นเก่งกล้าและอาจหาญชาญชัยถึงกับประกาศิตรักในห้องนอนทีเดียว...
…………………………………….
“นี่แหละหนา เขาว่ากันว่าบอดี้การ์ดของรังเสือน่ะ.อ่อนๆ”เสียงที่พยายามยั่วศัตรูดังขึ้นจากพีช พีชา อุรากษัตริย์ หลังจากที่ล่อหลอกมาสาวซันซิลแล้วโป๊ะยาสลบกองกับพวกลูกน้องนั้นเรียบร้อยแล้ว
“พวกหมาหมู่ก็คือหมาหมู่ ได้แต่ประกาศความอวดดีของชนเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำของตนต่อไป”คำพูดทำให้ชายหนุ่มอารมณ์ดีกลับแปรเปลี่ยน ดวงหน้าขาวแดงก่ำก่อนจะตอก
“หมาหมู่.. ยังดีมันสามัคคีกัน ส่วนพวกหมาขี้เรื้อนน่ะ เป็นหนึ่งตัวมันติดกันหมด สักวันคงเป็นเพียงได้แค่.. ‘หมาหัวเน่า’ นอนข้างถนนจมกองน้ำลายที่ข้นถ่มถุยเท่านั้นแหละ”คราวนี้ฝ่ายคนร่างใหญ่กว่าเริ่มขึ้นเสียงสูง
“หมา หมา หมา มันไม่เกี่ยว ที่เกี่ยวตอนนี้คือแกกับฉัน จงระวังปากให้ดีด้วย พีช พีชา อุรากษัตริย์”ว่าแล้วก็กระโจนเข้าใส่และตะลุมบ่อนโดยไม่มีใครยอมใครเป็นอันขาด
จะเพลี่ยงพล้ำไม่ได้!
จะอ่อนแอไม่ได้!
จะหวาดกลัวไม่ได้!
จะเป็นห่วง
เป็นใย
หรือจะเปลี่ยนหน้าที่กับใครก็มิอาจจะได้!
คงมีเพียงสามคำ
สู้
เข้มแข็ง
อดทน
..............................................................................................
“หึหึ ว่าไง ท่านบอสหญิง อย่าบอกนะว่าบอสรังเสือใหญ่ยักษ์ผู้อหังการเนี่ย...ทำได้อยู่เพียงเท่านี้... คงจะต้องเปลี่ยนจากเสือยักษ์หญ่ายยยยมาเป็นเสือเผ่นตัวหญ่ายยยยยยยยยมากกว่าซะกระมั้ง?”น้ำคำเรียกความกริ้วดังจาก ไชน่า ชิรินา มหาเวทย์วรชัย กับคำพูดปรามาสที่ทำให้บอสหญิง กริชธิดา เนตรพยัคฆ์ถึงกับบันดสลโทสะอย่างรุนแรง
“หึ...ฆ่า กัน เพื่อนสนิทของฉันได้ อยู่ไปก็รกโลกนะ ชิรินา”คำพูดแย้งกับถูกแย้งต่อจากเจ้าของชื่อ
“คนอยู่ไปไม่สิ้นโลก ส่วนเสือ..”เจ้าตัวเว้นช่วง
“อยู่ไปก็วิ้นเปลือง นำมาแล่เนื้อแล่หนังขายดีกว่ามั้ย? กริชธิดา”น้ำคำต่อล้อต่อเถียงทำเอากริชธิดาผงะ... ก่อนจะหยิบดาบเรียวคมเข้าฟัน ไชน่าเบี่ยงหลบได้อย่างรวกเร็วก่อนจะเอ่ยประชด
“เฮ้ เป็นสาวเป็นนางเล่นของคมมันจะดีเร้อ กริชธิดา”พูดจบ ไชน่าก็แววขันที่นันย์ตาสีนิล ก่อนจะศอกที่ท้องจนศัตรูล้มจุก ก่อนจะหันดาบพุ่งตรงแทง
เฟี้ยว...
เศษไม้แหลมคมกริบ ดุจมีดเฉียดหน้าบอสหญิง
“หา..เธอประสาทรึเปล่า..ดูถูกตระกูลมหาเวทย์วรชัยที่มีประวัตินักสู้ด้านเทควันโด มวยไทย มวยจีน ไทเก๊ก และกังฟูเนี่ยนะ”คำเอ่ยเสียงเย็นจากไชน่า ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“อยากเล่นอะไรสนุกๆสินะ เดี๋ยวมันจะสนุกเอง”ว่าแล้วก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ นางพญาบอสหญิงกริชธิดาหน้าก็เริ่มซีด เริ่มเอามือกุมแผลตัวเอง ร้องโอดโอยครวญครางอย่างน่าเวทนา บาดแผลก็เริ่มแดงเปล่ง เปล่งแสงสีแดงจัด ทำให้เจ้าตัวรองครวญครางอย่างหนัก ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำด้วยเสียงแหบ
“เศษไม้..แหล..แหลม..อาบ..ย..ยา..พ..พิษ”ว่าแล้วเจ้าตัวก็ล้มฟุบ ทำเอาไชน่าแปลกใจ ไม่น่าเชื่อว่าบอสกริชธิดาจะล้มง่ายปานนี้ ...
พลางขยับตัวเข้าใกล้ ก็ถูกดาบเรียวยาวเล่มง่ามเฉียดที่ปลายแขน..... เลือดสีสดไหลรินออกจากต้นแขนอย่างหน้าสยอง...
“ซะที่ไหน”คำพูดจากผู้ที่ถูกประเมินว่า บอส ทำเอาไชน่าขบเคี้ยวฟัน
“เห็นทีงานนี้ฉันคงจะต้องเป็นคนแรกที่เป็นผู้พิชิตบอสเสือหญ่ายยยยเอ๊ยเสือเผ่นตัวตัวหญ่ายยยยยยยยยยแน่นอน”ก่อนจะเอ่ยต่อ
“เป็นสาวเป็นนาง เฮ้อ..ใช้แต่ของมีคม”ก่อนจะยกบาดแผลขึ้นเลีย พลางหยิบมีดสปาร์ต้าชนิดพิเศษซึ่งยาวกว่าปกติ..
ใหญ่..
แต่..
พลิ้ว..
พลิ้ว..
แต่..
รวดเร็ว..
รวดเร็ว...
แต่...
รุนแรง...
“มีดดี”น้ำคำเอ่ยชมสั้นๆจากบอสผู้ที่ไม่เคยมีใครปราบได้ และไม่เคยมีใครอาจเอื้อมไปลองดี ซึ่งบัดนี้ ใคร..จะเป็นผู้สิ้นฤทธิ์
“ท่านก็รู้ ว่าตระกูลของเรา เมื่อใช้อาวุธ จะใช้แต่ของดีๆ”
“น่าสน”
.....................................................................................................
“เฮ้อ.. ข้าเบื่อแต่พวกสวะ”คำเอ่ยขึ้นต้นจากบอสรอง เดช เดชา เนตรพยัคฆ์
“ความประมาท ..อย่างที่ท่านรู้ดีอยู่ ท่านเดชา ว่าความประมาทเป็นหนทางสู่ความวิบัติ”เสียงเปรยเย็นๆจากกรีกทำเอาเดชาหัวเราะร่า
“ฮะๆๆๆฮ่าๆๆๆ ท่านนี่เป็นคนอยู่ในหลักธรรมจริงๆนะ”น้ำเสียงเว้นระยะ
“ท่านกรีก กิ่งกร มหาเวทย์วรชัย”
“ตระกูลมหาเวทย์วรชัย มิเคยนึกสังหารผู้ใดหรือทำผิดในหลักธรรม”
“หึหึ บุกรังเสือ?”
“ท่านคือเสือ มิใช่คน”คำเปรยเย็นๆแต่ทำให้เดชาถึงกับจุก ท้องแข็ง...ก่อนจะเอ่ยอย่างบันดาลโทสะ
“ระวังปากของท่านไว้ด้วย ท่านกิ่งกร เดี๋ยวท่านจะนำความวิบัติมาสู่ตัวท่านและพวกพ้องของท่านเอง...”คำเอ่ยอย่างบันดาลโทสะของเดช เดชา เนตรพยัคฆ์ ส่วนเสียงจากบุรุษร่างใหญ่อย่างนิ่งเช่นเคย บุรุษผู้มิเคยมีความ โกรธ เกลยีด หรืออาฆาตพยาบาท
“การรบ..มีมีได้ชัยก็มีพ่าย มิต้องตั้งหวังอะไรมาก การรบ อยู่รอด กับสิ้นชีพ การรบ มีข้อดี ก็มีข้อเสีย..”กรีกพูดต่อ
“แต่คนอย่างท่าน..รู้สึกว่าจะแยกแยะไม่ค่อยออกนะ จริงไหม?ท่านเดช เดชา เนตรพยัคฆ์”
“ถูกต้อง.. ท่าน”เดชาเอ่ยก่อนจะขยับยิ้มเหี้ยม ดวงตาสีแดงเริ่มวาวโรจน์ด้วยแรงแห่งโทสะ..
บุรุษผู้นี้..
น่ากลัว..
เย็นชา..
ไม่น่าต่อกร..
แต่รู้สึกว่า.. ครั้งนี้มิอาจหลีกเลี่ยงได้เสียแล้ว..
“แล้วท่านจะมาโทษข้าคราวหลังมิได้นะ...ท่านกิ่งกร”
“แน่นอนที่สุด”
เคร้ง!!!
แล้วเสียงดาบเรียวกับไม้พลองของเดชาก็ประสานกันอีกครั้ง...
เสือปะทะสิงห์..
ลิงทโมนปะทะฝูงควายบ้าเลือด
นกเขาเป็นฝูงปะทะอินทรีนับ20ตน
แม้โอกาสจะริบหรี่
แม้จะไม่มีโอกาสของชัยชนะประจักษ์สู่สายตา..
แต่เขา..
ต้องชนะ..
เหมือนเคย
จะพิสูจน์
ว่าวันนี้..
ได้เลือก
ได้ทำ
ในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเสียใจ
ก็เพียงพอแล้ว....
.........................................................................................
“ดาบท่านนี้แข็งแรงดีจริงๆนะ สมดวงหนาของผู้เป็นนายเลย ว่าไหม ไนล์”เสียงจากบอสใหญ่ วัทย์พฤกษ์ เนตรพยัคฆ์ดังกังวาน..ตามด้วยเสียงหัวเราะดังลั่นจากไนล์
“งั้นคงต้องพิสูจน์กันแล้วนะ วัทย์”
............................................................................................
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น