คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
1
สวัสดีฉันขอแนะนำตัวก่อนละกันถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่น่าแนะนำก็ตาม -___-…โอเค!ฉันชื่อเทคแคร์คนส่วนมากเรียกสั้นๆว่า แคร์ ^[+++]^ชื่อฉันดูเป็นคนที่อบอุ่นใช่มั้ยล่ะแต่ความเป็นจริงไม่เลยใครๆก็บอกว่าฉันเป็นคนดูที่หยิ่งและเย็นชามากกว่าเป็นคนที่ดูน่าคบหา= = แต่ฉันแคร์มั้ยน่ะหรอ?ไม่เลยเพราะในเมื่อมันไม่ใช่ความจริงแล้วอีกอย่างฉันเองก็ไม่ค่อยสนใจภาพลักษณ์ของตัวเองอยู่แล้ว เอาแค่นี้ก่อนแล้วกัน!ขอเล่าเหตุการณ์ตรงหน้าฉันตอนนี้ก่อน
“ไม่แฟร์!บ้านหลังนี้ฉันเป็นคนมาดูมันก่อนแล้วก็คุยไว้แล้วด้วย!-__-+”
“เหอะ! ขอโทษด้วยแต่ว่าฉันเซ็นเช็คให้เจ้าของเรียบร้อยแล้ว บ้านพักตากอากาศหลังนี้เป็นของฉัน!”หมอนั่นพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าไม่ยี่หระ
เหอะ! ทุกคนคงจะงงสินะ ว่าฉันเถียงกับใครอยู่ ชิ! เอาเป็นว่าพ่อฉันอยากได้ที่พักส่วนตัวอีกหลังที่พัทยา ฉันเลยอยากให้เป็นของขวัญวันเกิดปีนี้ของท่านแล้วฉันก็มาเจอคฤหาสน์หลังนี้เมื่อวาน ฉันถูกใจตั้งแต่เห็นครั้งแรก เลยมาขอซื้อและคุยไว้เรียบร้อย!แต่นี่อะไรเนี้ยยย พอมาวันนี้ฉันก็เจออาตี๋หน้าหล่อที่ดูดีมีสกุล(มั้ง)เซ็นเช็คกับเจ้าของบ้านไปเรียบร้อยแล้ว! บ้าที่สุด!ชิ
“ใจเย็นๆก่อนนะครับคุณเทคแคร์คุยกันดีๆดีกว่าใช้อารมณ์นะครับ”เจ้าของบ้านตัวปัญหาพูด ชิ!
“เทคแคร์??”
“ใช่!ชื่อของฉันเองมีอะไรมะ”
“ไม่มีอะไรแค่คิดว่าชื่อของเธอเหมือนยัยคุณหนูจอมหยิ่งของตระกูลเครือไทยพาราไดซ์”
หึๆๆๆๆนายนี่คงไม่รู้ซะแล้วว่าฉันนี่แหละ!คุณหนูจอมหยิ่งของนายนั่นน่ะ -__-^
“ช่างชื่อฉันเถอะน่าเอาเป็นว่าฉันจะซื้อบ้านหลังนี้คืน!คิดเท่าไหร่ว่ามา”ฉันพูดพร้อมกับดึงเอาเช็คเงินสดออกมาจากกระเป๋าถือแล้ววางลงบนโต๊ะ
“ต้องขอโทษด้วย เพราะยังไงฉันก็ไม่ขาย!-__-+” หนอยยยยยยยยยย
“แล้วถ้าฉันให้2เท่าจากราคาที่นายซื้อล่ะ-__-++”
“หึๆฉันก็ไม่ขายอยู่ดีนั่นแหละ-__-++” ฮึ่ยยยยไอ้บ้านี่ทำไมมันถึงอยากได้บ้านหลังนี้ขนาดนี้เนี้ย! 2เท่ายังไม่เอา!
“ถ้างั้นนายอยากได้เท่าไหร่ล่ะ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเหนื่อยหน่ายเต็มทน
“นี่!ไม่ว่ายังไงก็จะเอาให้ได้เลยใช่มั้ย!?!-0-”
“ก็ใช่น่ะสิยะ!ไม่งั้นฉันจะมายืนเถียงกับนายตั้งนานสองนานอย่างนี้เพื่ออะไรล่ะ!”
“หึ งั้นก็ขอโทษด้วยนะครับคุณผู้หญิง ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่ขาย และลาก่อนครับผมขอตัว” หมอนั่นพูดจบก็เดินออกจากห้องไป
“เห้ยย เดี๋ยวสิ”แต่ไม่ทันแล้วหมอนั่นหายตัวได้รึยังไงนะ ฮึ่ยๆๆๆคนสวยขัดใจค่ะ>0<
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางเมืองหลวง
“คุณแม่ขา>0<”ฉันแหกปากร้องเรียกแม่ทันทีที่ถึงบ้านหลังจากกลับมาจากพัทยา
“อ้าว แคร์กลับมาแล้วหรอลูก เป็นไงบ้างล่ะบ้านหลังนั้นน่ะที่แคร์อยากได้ ได้มาแล้วใช่มั้ยลูก ” โธ่!!คุณแม่นะคุณแม่ฉันอุส่าห์ตั้งใจจะลืมเพื่อไม่ให้เอาความโมโหกลับบ้านแล้วนะแต่คุณแม่ถามขึ้นมาเองแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้
“แคร์ซื้อมาไม่ทันค่ะคุณแม่”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียกได้ว่าหงุดหงิดอย่างมาก
“โธ่ๆก็ไม่เห็นต้องหงุดหงิดขนาดนั้นเลยนี่ลูก บ้านในพัทยายังมีอีกตั้งเยอะนี่ เออแล้วแม่ถามหน่อยสิใครหรอลูกที่มาซื้อตัดหน้าไปน่ะ”
“แคร์ก็ไม่รู้ค่ะคุณแม่ เค้าเป็นผู้ชายน่าจะอายุเท่าๆกับแคร์หน้าตาเค้าดีใช้ได้เลยนะคะแต่งตัวก็ดูดีของแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจนเท้าแต่ปากเค้านะยียวนกวนประสาทมากค่ะ อ้อแล้วก็เค้ารู้จักชื่อแคร์ด้วยนะคะแต่เค้าไม่รู้ว่าแคร์คือแคร์”(ฟังดูงงๆเนาะ)
“เอาเถอะๆเรื่องบ้านน่ะไว้ก่อนก็แล้วกันนะลูก อ้อพรุ่งนี้น่ะแคร์ไปประชุมผู้ถือหุ้นที่บริษัทแทนคุณพ่อหน่อยนะลูกพรุ่งนี้คุณพ่อต้องไปฝรั่งเศษด่วนน่ะจ๊ะ”
“ค่ะคุณแม่เรื่องงานน่ะไม่ต้องห่วงค่ะJแคร์ขอตัวเอาของไปเก็บแล้วก็ไปอาบน้ำก่อนนะคะ อ้อคุณแม่คะเรื่องบ้านน่ะค่ะยังไงๆเดี๋ยวแคร์จะหาหลังอื่นให้นะคะ แต่เสียดายจังหลังนั้นน่ะแคร์ว่าเหมาะที่สุดแล้ว”
“จ้าๆถ้าแคร์คิดว่าแคร์ต้องการน่ะนะแม่ไม่เคยขัดใจแคร์อยู่แล้วนี้เนาะ”
“ค่าคุณแม่ขอบคุณนะคะเรื่องบ้านยังไงแคร์ก็จะจัดการให้ทันก่อนวันเกิดคุณพ่อให้ได้ค่ะ^^”ฉันพูดเสร็จก็หอมแก้มคุณแม่ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านเพื่อไปอาบน้ำ
ครอบครัวของฉันทำธุรกิจที่เป็นเครือขนาดใหญ่จะว่าไงดีล่ะ…เอาเป็นว่าทำทุกอย่างแล้วกันทั้งโรงแรม ห้างสรรพสินค้า หมู่บ้านจัดสรร และอื่นๆอีกมากมายสาธยายทั้งวันคงไม่หมด(อันนี้เว่อร์ค่ะ) ฐานะของครอบครัวฉันจึงจัดได้ว่าอภิมหาเศรษฐี ก็นะเครือไทยพาราไดซ์ของฉันน่ะไปที่ไหนในประเทศไทยก็ต้องเจอ บางทีอาจจะทั้งในเอเชียเลยก็ได้
บ้านของฉันเป็นคฤหาสน์หลังใหญ่มีทั้งหมด7ชั้น(แน่ใจนะว่าบ้านไม่ใช่คอนโด==)ทำให้ภายในบ้านต้องมีลิฟท์ไว้ใช้ ชั้นแรกเป็นห้องครัวห้องรับทานอาหารและห้องรับแขกส่วนชั้นสองจะเป็นห้องนั่งเล่นและเป็นที่ใช้ทำกิจกรรมต่างๆเช่นเล่นฟิตเนส และห้องทำงานห้องประชุมส่วนชั้นสามเป็นชั้นส่วนตัวของพ่อกับแม่ของฉันและชั้นสี่เป็นชั้นส่วนตัวของพี่สาวของฉันเธอชื่อว่า
คิทแคทและชั้นห้าเป็นของฉันเอง^^ส่วนชั้นหกเอาไว้เผื่อแขกมาค้างคืนและชั้นเจ็ดเป็นเรือนกระจกทั้งชั้นและชั้นเจ็ดยังมีสระว่ายน้ำและมุมจิบน้ำชาอีกแฮปปี้มากๆเลยชั้นเนี้ย^_^
เอาล่ะๆบรรยายเรื่องบ้านมามากพอสมควรแล้วมาเข้าเรื่องต่อเลยดีกว่า
ฉันขึ้นลิฟท์มาที่ชั้น5 ผลักประตูบานหน้าสุดแล้ววิ่งกระทืบเท้าเข้าไปเพราะความที่ยังโมโหเรื่องบ้านไม่หาย หลังจากที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้วฉันก็ออกมานั่งบนโซฟาสีชมพูอ่อนตัวโปรดก่อนที่จะกดโทรศัพท์หาพี่คิทแคททันที
[ฮัลโลแคร์มีอะไร]
“พี่แคทพรุ่งนี้พี่มีเรียนมั้ยแคร์ต้องเข้าประชุมหุ้นแทนคุณพ่อน่ะอยากให้พี่แคทมาด้วยกัน”
[พรุ่งนี้ฉันไม่มีเรียนหรอก เออนี่!แคร์พี่มีคนอยากแนะนำให้แคร์รู้จักงั้นพรุ่งนี้พอประชุมเสร็จแล้วแคร์ว่างมั้ย?]
“พรุ่งนี้แคร์ว่างทั้งวันแหละแล้วพี่จะแนะนำใครให้แคร์เนี้ย”
[เอาเถอะๆงั้นพรุ่งนี้เจอกันหน้าบริษัทแล้วกันวันนี้พี่คงไม่ได้กลับบ้านน่ะ]
“ค่าพี่สาวเจอกันพรุ่งนี้ค่ะอย่าเลทนะน้องขอร้อง-.,-”
พี่คิทแคทเป็นพี่สาวของฉันเราห่างกัน1ปีพี่คิทแคท เรียนอยู่มหา’ลัยชื่อดังปีหนึ่ง พี่คิทแคทเป็นคนที่ทั้งสวยทั้งเก่งมีคนมาจีบเป็นแถวและที่สำคัญพี่เป็นพี่สาวแสนดีสุดๆข้อเสียอย่างเดียวที่รับไม่ค่อยได้คือพี่คิทแคทเป็นคนที่ไม่ค่อยตรงต่อเวลา ถ้านัดเที่ยงต้องบอกพี่แกว่า11โมงพี่แกถึงจะมาทัน นี่และน้าพี่สาวฉัน
ความคิดเห็น