[Fics baramos] เฟรินงอน

เนื้อเรื่อง

เฟรินงอน

    เช้าวันหนึ่งอันสดใส เจ้าตัวยุ่งตื่นแต่เช้าทำให้คนในป้อมประหลาดใจเป็นอย่างมาก และ ณ ที่หน้าโรงเรียนพระราชา
“คาโล”เฟรินตะโกนเรียกคาโล
“เฟรินนาย...นายทำไมตื่นเช้านักละวันนี้”เสียงคาโลพึมพำ (เฟรินไม่ได้ยิน)
“คาโลนายจะไปไหน”เฟรินถามชายผู้ที่ยืนอยู่หน้าเกวียน
“เปล่าไม่มีอารายนี่...แฮะๆ”คาโลตอบ (มาดเริ่มหลุดแล้ว...ฮ้าๆๆ)
“อย่าโกหกเลยน่า...คาโล”เสียงเหี้ยมของเฟรินทำให้คาโลสะดุ้งนิดๆก่อนตอบ
“โอเคๆ...ฉันจะไปราชกาลให้โรงเรียน 1วันเดียวกลับมาตอบเย็น”
“หา!!แล้วทำไมไม่บอกกันมั่งเลยละ”เฟรินโวยก่อนจะก้มหน้างุดๆและเริ่มเขย่าคาโล
“ขอโทษๆๆๆ”คาโลขอโทษขอโพยเฟริน
“ขอโทษหรอ...จะมาขอโทษอะไรตอนนี้”เฟรินเอ่ยพร้อมเขย่าคาโลแรงขึ้นๆ
“เฟ...ริน...หยูด...ก่อน”คาโลที่วิญญาณใกล้ออกจากร่างด้วยแรงเขย่าอันรุนแรงจากเฟรินพูดอย่างยากเย็น
“ฉันไม่สำคัญสำหรับนายเลยใช่ไหม...คาโล”เฟรินพูด หลังจากหยุดเขย่าคาโลพร้อมเงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นน้ำตาที่กำลังคลอเบ้าตาของเฟริน
“นายถึงไม่บอกฉัน...ทั้งที่คนอื่นก็รู้กัน แต่ทำไมไม่บอกฉันเลย”เฟรินเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ
“เฟริน”คาโลพึมพำแล้วก้าวเข้าไปหาสาวน้อยเจ้าของชื่อ
    ~ เพี๊ยะ ~
    คาโลโดนตบหน้าหัน โดยฝ่ามือหนักๆของสาวน้อยอันเป็นที่รัก ซึ่งบัดนี้น้ำตาไหลอาบแก้มนวลสองข้างแล้ววิ่งไปทางป้อมอัศวิน ทำให้คาโลจะวิ่งตามไป แต่
“คาโลแล้วราชกาลละ”คิลท้วงคาโล
“นายไปแทนทีคิล”คาโลพูดแบบไม่ใส่ใจ
“แต่...”คิลท้วงอีก
“คิล...”คาโลเอ่ยเสียงเย็นทำให้คิลเงียบทันที
    แล้วคาโลก็วิ่งหายเข้าไปในป้อมอัศวิน และเริ่มตามหาเฟริน จนกระทั่งเวลาเย็น คาโลเดินไปถึงสวนหลังป้อมก็พบเฟรินนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ จึงเดินเข้าไปหา
“เฟริน”คาโลเรียกสาวน้อยตรงหน้า ทำให้สาวน้อยตรงหน้าสะดุ้งนิดๆก่อนลุกหนี แต่ทันใดนั้นคาโลก็คว้าข้อมือเฟรินไว้ ก่อนดึงเฟรินเข้าไปกอด ทำให้เฟรินดิ้นไม่หยุด
“ปล่อยนะ”เฟรินพูดกระแทกเสียง
“ไม่”คาโลย้อน
“บอกให้ปล่อย...เดี๋ยว...นี้”เฟรินเอ่ยเน้น
“ไม่”คาโลย้อนอีก
“ปล่อยๆๆๆๆๆ”เฟรินพูดแล้วดิ้นไปมาในวงแขนของคาโล
และแล้วปากของคาโลก็ประทับรอยไว้บนริมฝีปากบางของเฟริน ทำให้เฟรินหยุดดิ้นทันที แต่ทั้งคูก็ยังไม่รู้ว่ามีชาวป้อมอัศวินปี3แอบซุ่มดูอยู่ และก็จะไม่รู้ไปเรื่อยๆ (คือพวกนี้มันโรคจิต ชอบแอบดูชาวบ้านเขาสวีทกัน - คนน่ารัก)
“เฟรินฉันขอโทษ...ที่ไม่บอกนาย”คาโลเอ่ย
“อืม...แต่ถ้านายไม่บอกอีกละก็...เลิกคบ”คำคาดโทษที่ทำให้คาโลตกใจ
“เฮ้ย...เลิกคบเลยหรอ”คาโลมาดกระจุย สีหน้าตกใจสุดขีด
“ใช่”เฟรินเอ่ย
“โถ่คบกันมาตั้งนานน้า ลดผ่อนหย่อนโทษให้หน่อยน่า”คาโลอ้อน
“ไม่ได้”เฟรินย้อนทันที
“งั้นขอกอดหน่อยน้า...หามาทั้งวันเลย...เหนื่อย”คาโลอ้อน
“ห๊า...นายหาฉันมาทั้งวันเลยหรอ...ไอ้บ้า...ราชกาล...เฮ้ย”เฟรินแหกปากอย่างตกใจ
“คิลไปแทนแล้ว...ไม่ต้องห่วง”คาโลตอบอย่างใจเย็น
    แล้วทั้งคู่ก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างสนุกสนาน ในขณะที่ชาวป้อมอัศวิน ปี3 ผู้โรคจิตแอบดูคนอื่น (เน้น...โรคจิต) กำลังแอบดูอย่างมีความสุข โดยมีคิลที่กลับมาจากไปทำราชกาล แต่แล้วทั้งคู่ก็ยังม่ายรู้ตัวว่าถูกแอบมอง (เฮ้อๆๆๆ)

END