คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฺBrother's life 4 [40%]
Donghae x Eunhyuk
Chapter 4
[Donghae ‘ talk]
“ทงเฮ ! แม่จะออกไปซื้อของ แป๊บเดียว เดี๋ยวจะรีบกลับมา ฝากดูฮยอกแจด้วยนะจ๊ะ!!~”
“คร้าบบบบบบบ!!!~” ละสายตาออกจากหนังสือ หันไปตอบรับผู้เป็นแม่ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองเจ้าเด็กตัวเล็กๆ ที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ ก็แน่ล่ะ ตอนนี้มันก็ปาเข้าไปบ่ายแก่ๆแล้ว น้องชายที่คลานตามกันมาและเติบโตขึ้นมา ภายในบ้านเดียวกัน พี่น้องที่อายุห่างกันถึง 6 ปี ……
…
..
..
.
“อ่ะนี่ .. จาก คิมจีอึนที่อยู่ห้องข้างๆ ฝากมาให้นาย”
ผมมองไปที่จดหมายในมือของยุนโฮด้วยสีหน้าเรียบเฉยตามฉบับของผม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองยุนโฮ ที่ทำหน้าลำบากใจ จนผมลอบถอนหายใจแล้วยื่นมือไปรับจดหมายนั่นมา
“บอกไว้ก่อนนะ…ต่อให้อ่านจดหมายนั่นยังไงฉันก็จะปฏิเสธอยู่แล้ว”
“ทำไมถึงพูดแบบนั้น ก่อนจะอ่านจดหมายล่ะ แบบนั้น..จีอึนก็น่าสงสารน่ะสิ”
“น่าจะมาให้ฉันตรงๆ แทนจะฝากนายมานะ” ผมบอกก่อนจะปิดประตูล็อคเกอร์
“ก็ผู้หญิงพวกนั้นเค้าเห็นว่านายเข้ามาคุยด้วยยากน่ะสิ แถมจีอึนก็เรียนคนล่ะห่องด้วย”
“………” ผมไม่ตอบอะไร ก่อนจะเอ่ยลายุนโฮเพื่อกลับบ้าน มันเป็นแบบนี้เสมอเมื่อมีคนฝากจดหมายให้ยุนโฮมาให้ผม ทุกครั้งยุนโฮจะทำสีหน้าลำบากใจ และเหนื่อยหน่ายผม ผมก็ไม่เข้าใจว่ามันจะทำไปทำไม มันน่าจะชินได้แล้วนะ = =”
[ที่บ้าน]
“กลับมาแล้ว~” ผมพูดก่อนจะถอดรองเท้าวางไว้ที่ชั้นวางรองเท้า ก่อนจะได้ยินเสียง ทึกทักเหมือนคนวิ่งจากทางเดิน ไม่ต้องสงสัยไปคนเดียวที่จะทำแบบนี้เวลาผมกลับมาที่บ้าน…
“อ๊ะ ! กลับมาแล้วเหรอฮะ พี่ ^^~” ฮยอกแจ น้องชายของผมยิ้มที่ตรงหน้าผม จะเป็นแบบนี้เสมอถ้าฮยอกแจกลับที่บ้านก่อน จะออกมารับผมที่หน้าบ้านประจำ ไอ้ตัวเล็กของผม….
“อืมม แค่กๆ” ผมบอกก่อนจะลูบหัวน้องเบาๆ ก่อนจะจูงมือไปที่ห้องนั่งเล่น
“เห-ห เสียงพี่แปลกๆ ไปนะฮะ เป็นหวัดเหรอ?”
“ไม่ใช่ เค้าเรียกเสียงแตกหนุ่มน่ะ” ผมตอบคำถามไปก่อนนั่งลงที่โซฟา แล้วหันไปมองหน้าฮยอกแจที่ทำหน้างง
“เสียงแตกหนุ่ม?”
“เสียงมันจะค่อยๆ ทุ้มต่ำลงที่ละนิดน่ะ..อีกหน่อยนายก็จะเป็นเหมือนกันแหละ” พูดจบก็ยกชาขึ้นมาดื่ม
“เอ๊ะ..ดูท่าทางทรมานจัง”
“ก็เสียงของนายมันออกจะหวานๆนี่นะ”
ผมบอกฮยอกแจที่ทำหน้าตาเป็นห่วงกับอาการเสียงแตกหนุ่มของผมก่อนจะลอบยิ้ม น้องผมนี่น๊า อินโนเซ็นต์ ใส่ซื่อซะจริง ^^~
…
…
.
“เอ่อ..ทงเฮ ขอพี่จูบนายหน่อยได้มั๊ย? ไหนๆพี่ก็จะย้ายไปต่างจังหวัดแล้ว ได้โปรดเถอะนะ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น …”
ผมมองหน้าพี่ยุนอา สาวสวยสุดฮอตของโรงเรียนที่เรียกผมออกมาหาที่หน้าบ้านของผม
มาที่นี่เพียงเพื่อที่จะมาบอกผมว่าจะย้ายบ้านตามพ่อไปก่อนจะขอจูบกับผมเป็นจูบลา ใช่ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก เพียงแค่ผมมอบจูบให้แค่นั้น พวกเธอก็ปลื้มกันไปนานเลยทีเดียว แค่ครั้งเดียวคงจะไม่เป็นไร ยังไงก็คงไม่มีใครเห็นหรอกมั๊ง ผมมองหน้าพี่ยุนอาก่อนจะพยักหน้าตกลง เธอค่อยๆ เข่ยงเท้าขึ้นจูบผมเบาๆเพียงแค่นั้น แต่เนินนาน จนสุดท้ายเธอก็ถอนริมฝีปากออก
“ขอบคุณนะ งั้นฉันกลับล่ะ ขอให้แข็งแรงนะ” พูดจบเธอก็เดินออกไป ผมยืนมองเธอนิดหน่อยก่อนจะหันหลังกลับจะเดินเข้าบ้านก็ต้องตกใจ เมื่อหันไปเจอยัยยูริ ลูกสาวป้าฮยอนอาที่อยู่ข้างบ้านกำลังหน้าแดงในมืออุ้มเจ้ากุงปังหมาน้อยตัวแสบไว้ นี่คงจะเห็นช็อตเด็ดเมื่อกี้เข้าสินะ
“เห็นแล้วสิ” ผมถามยูริเบาๆ เธอก็พยักหน้าซะหัวแทบหลุดให้ผม
“มะ ไม่ได้ตั้งใจนะ แต่เพราะนายมาทำแบบนั้นในที่แบบนี้…”
“อืม ขอโทษนะ” ผมเอ่ยออกไปเบาๆ
“…เป็นคนเนื้อหอม ทั้งที่ไม่อยากเป็น นี่ก็ลำบากผิดคาดเหมือนกันเนอะ” ผมมองยัยนั่นที่พูดออกพร้อมกับทำหน้าตาลำบากใจแทนผม
“คงงั้นล่ะมั้ง ฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่หรอก เพราะยังไม่เคยชอบใครเลย” ผมตอบไปก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้า
“เอ๊ะ! โกหกน่า” ยูริพูดก่อนจะทำตาโตใส่ผมอย่างไม่เชื่อ
“ก็แล้วแต่เธอจะคิด อ๋า~~ ชักหิวข้าวแล้วสิ ฉันเข้าบ้านก่อนละกัน ไปนะ ^^/”
…….
..
.
“เจอกันที่สวนนะฮยอกแจ อย่าลืมล่ะ!!”
“อือ เข้าใจแล้ว เดี๋ยวเราตามไป” ฮยอกแจตะโกนตอบเพื่อน โบกไม้โบกมือเป็นเชิงลา แล้วหันหลังเลี้ยวเข้าซอยบ้านก่อนจะชะงักไปกับภาพที่เห็นตรงหน้า…
…ภาพที่พี่ชายจูบกันกับสาวสวย…
ในใจรู้สึกปวด เพราะภาพตรงหน้าก่อนที่สมองจะได้คิดอะไร สองขาก็พาวิ่งเข้าบ้านแล้วทิ้งกระเป๋าไว้หน้าบ้านแล้วออกวิ่งกลับไปทางเดินที่พึ่งจากเพื่อนมา
----------[40%]--------------------------------
ขอลงเท่านี้ก่อนเดี๋ยวจิมาต่อนะจ๊ะ
อย่าพึ่งลืมกันน๊า ตอนต่อจากนี้จะเป็นตอนที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ^^~
ติดตามกันต่อด้วยนะคะ ^^ /// โค้งงามๆ///
ความคิดเห็น