ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : งอนมากนัก..จะจัดการให้เข็ดเลย!
โยอบื่นั้แ่เ้า อาบน้ำทาแป้อย่าอารม์ี ใบหน้าหวานเบิบานแ่มใสสมวัย แม้หัวใะหมอเศร้าาารถูู่หมั้นทรยศหัหลั โยารนอนับผู้หิถึสอรั้็ามที เ็หนุ่มหอบหนัสือเรียมสอบเ้ามหาวิทยาลัย ั้ใะไปนอนอ่านหนัสือใ้้นไม้ในสวนที่แสนะร่มรื่น
แ่พอเปิประูห้อนอนมา็พบับร่าสูให่ในุลำลอเสื้อเิ้แนยาวสีเ้ม ใบหน้าหล่อเหลาอุนฮยอที่ำลัยืนเอามือไว้หลัยืนาาออนิๆ อย่าส่าส่สายามอ้วยสายาที่อ่านไม่ออ โยอบเอ็มอเาไม่หลบสายาเ่นัน ทั้สอล้ายะหยั่เิันอยู่ในที
"ั้นรอไปทานอาหารเ้าพร้อมนาย ลไปันเถอะ"
"ไม่ฮะ! โยไม่หิว โยะรอใหุุ้นฮยอนทานให้เสร็่อน เพราะโยไม่อยานั่โ๊ะร่วมับุ นที่โยเลีย" โยอบเอ่ยอย่าพยศ วาลมโ้อนมอสบาเาอย่าท้าทายยั่วโมโห
แุ่นฮยอ็พยายามะไม่โรธับำพูอเ็หนุ่ม
"อยาโรธั้นมา็ามใเถอะที่รั มานี่มะ"
หนุ่มให่พู่อนะโอบไหล่เาน้ำหนัลไปนยับหนีไมไ่้
"ปล่อยโยเลย ไม่้อมาับ" โยอบพยามิ้น แ่มือมีแ่อเ็มปหม เลยไม่มีแร่อ่อิ้นหนีอย่าใิ
"อย่าื้อิรับโย แรเท่ามแบบนายิ้นไป็ไม่มีประโยน์หรอ ถ้าั้นไม่ปล่อย"
หนุ่มให่บอ่อนะแล้้วยารูบมับเ็หนุ่มเ็มๆ โยอบหันวับมอ้อนเาอย่าุ่นเือ
"อย่ามายุ่ับโยนะาแ่บ้าาม" เสียหวานใสร้อว่าเาอย่าุ่นในั้นทำใหุ้นฮยอเลิิ้วึ้นเล็น้อย่อนะยิ้มอย่าบัน ราวนี้เาันเ้าอร่าบาให้ถอยร่นไปนิฝาผนั นเ็หนุ่มไร้ึ่ทาออ เพราะโนเาััวไว้้วยร่าสูให่ มือทั้สออบุมพวแ้มาวนุ่มอเ็หนุ่ม่อนะโน้มใบหน้าเ้ามาใล้ๆ โยอบไ้แ่หลับาแล้วย่นอหนีอย่าหวาหวั่น
"ถึั้นะเป็นาแ่บ้าามแ่นาย็อบูบั้นมาไม่ใ่เหรอเ็น้อย อย่านี้็เท่าับว่านายเป็นเ็น้อยที่หื่นามรึเปล่าล่ะโยอบ...เราถึเ้าันไ้ีไ"
เสียทุ้มพูหยอเย้า่อนะใ้ริมฝีปาหยัอเาปัผ่านริมฝีปาอวบอิ่มอเา โยอบหน้าแ่าน วามรู้สึอเาอนนี้ืออยาะูบุนฮยอเหลือเิน วาลมโลืมามอริมฝีปาอเาาปรอย ุนฮยอเห็นแล้ว็ยิ้มริ่มลำพอใ
แ่่อนที่เาะูบเ็หนุ่มหน้าหวานให้สมับวามโหยหาและ้อารอย่าเร่าร้อนนั้น อฮยอน็รีบวิ่หน้าาื่นระหนร้อบอับเาอย่านเสียวั
"แย่แล้ว่ะุุนฮยอ ฮาร่าินยา่าัวาย!!"
ุนฮยอผละออาโยอบ่อนะรีบเินผลุนผลันออไปโยมีอฮยอนเินามหลั โยอบทำอะไรไม่ถู เารู้สึใไม่น้อยับสิ่ที่อฮยอนพูมาเมื่อรู่
"น้าฮาร่าะ...." โบมีร่ำไห้ราวับะาใ น้ำาอเ็สาวไหลทะลัราวับเปิ็อ ุนฮยอเินมาโอบหลานสาวอย่าปลอบโยน รู้ีว่าโบมีรัฮาร่าราวับแม่แท้ๆ เนื่อาฮาร่าเลี้ยูโบมีมาั้แ่เล็นโ
"ไม่้อร้อหรอโบมี ฮาร่าถึมือหมอแล้ว เธอะปลอภัย" หนุ่มให่ปลอบะมอประูห้อุเิน โบมีอุนฮยอแน่แล้วสะอื้นแรอย่าสะเทือนใ ภาพที่เปิประูเ้าไปในห้อนอนอฮาร่าแล้วเห็นเธอิ้นทุรนทุราย าแ็ น้ำลายฟุมปา ยัิาเ็สาวไม่ลืม
ะที่รออย ประูห้อุเิน็เปิออมา "เป็นยัไบ้ารับ"
"ปลอภัยแล้วรับ โีที่นำัวมาส่โรพยาบาลทัน ถ้า้าว่านี้อาไม่รอ" โบมียิ้มออมาทั้น้ำาอย่าโล่อในะทีุ่นฮยอับอฮยอน็โล่ใเ่นัน
อฮยอนเินเ้ามาในบ้านพร้อมับุนฮยอเพียสอน เพราะโบมีอเฝ้าฮาร่าที่โรพยาบาล เ็หนุ่มรีบเินเ้ามาถาม่าวราวอฮาร่าอย่าร้อนใ
"น้าอฮยอนฮะ ุฮาร่าเป็นยัไบ้าเหรอฮะ?" เสียหวานใสถามอฮยอนแทนที่ะเป็นุนฮยอ เ็หนุ่มไม่สนใมอหนุ่มให่เลย้วย้ำ นุนฮยอหุหิในวามหมาเมินอเา
"ปลอภัยแล้ว่ะ" อฮยอนบอเ็หนุ่มอย่ายิ้มๆ
"ีัเลยฮะ" โยอบเอ่ยอย่าเบาใโยมีสายาอุนฮยอมอไม่ลาสายา อฮยอน็เหมือนรู้ัวว่าเป็นส่วนเิน เลยรีบเอ่ยอัวลับห้อับุนฮยอ
"เี๋ยวอัว่อนนะะ"
"อืม" หนุ่มให่านรับ
เมื่อไ้อยู่ามลำพัับเ็หนุ่มหน้าหวาน ุนฮยอ็ามไปว้าแนอเ็หนุ่มแสนอนที่ำลัะเินหนีเา โยอบถูเาโอบอไว้ทั้ัว่อนะถูเาเอาเปรียบ้วยารหอมแ้มเนียนไปเ็มฟอ เ็หนุ่มพยายามิ้นหนีแ่ถูหนุ่มให่ระับอไว้แน่นอย่าลั่นแล้นเาระุระิไม่ไ้
"ปล่อยโยนะ!!"
"ไม่" เาอบยิ้ม้วยสีหน้าวนโมโหนโยอบทุบไหล่อเา แ่แล้วุนฮยอ็โอบอุ้มเาไว้ราวับอุ้มเ็
"ปล่อยโยนะาแ่..าแ่ๆๆๆๆๆ" เ็หนุ่มโวยวายอย่าัในุนฮยอหัวเราะร่วน นึบันับนิสัยเ็ๆออีฝ่าย เาฟามือบลบนสะโพนุ่มๆอย่าแร อย่าำราบนโยอบสะุ้ ใบหน้าเาแ่ำอย่าอับอายที่โนเาทำทำโทษราวับว่าเป็นเ็ประถม
"พูอีสิ ถ้า้าวร้าวอีนะ ั้นะีให้้นระบมเลย" หนุ่มให่เอ่ย้วยเสียแหบพร่า มือหน้าลูบไล้สะโพนุ่มผ่านาเาสั้นอเ็หนุ่มอย่าหลไหลอยาสัมผัสถึเนื้อใน โยอบเหลือบมอเาอย่าุ่นเือ วามิอยาเอานะเาีึ้นมาในอ
"าแ่บ้าาม ลุแ่โริ าแ่บ้านิสัยไม่ไี อบแล้เ็ไม่มีทาสู้!!"
เ็หนุ่มร้อว่าเาเสียัอย่าสุแสนพยศ่อนะสะุ้เฮือเมื่อโนฝ่ามืหนัๆอุนฮยอฟา้นอย่าแรๆ โยอบบริมฝีปาแน่น้วยวามเ็บ วาลมโเอ่ยลอ้วยหยาน้ำา หนุ่มให่ฟามือลไปอีอย่าไม่เบามือนั่อนะวามือนิ่
"ปล่อยนะ..ปล่อยโยนะ...นโริ อย่ามายุ่ับ้นอโย"โยอบเอ่ยเสียสั่นสะอื้นเพราะเ็บ้นที่ถูี ุนฮยอหายใแรึ้นอย่าหื่นระหายนเ็หนุ่มลัว
"ฮือๆ...ปล่อยนะ ุุนฮยอปล่อยโยเี๋ยวนี้ ฮือๆๆ...ุุนฮยอใร้าย" โยอบร้อไห้โวยวายเมื่อุนฮยอนอาะไม่ปล่อยแล้วยั้าวเท้าเร็วๆอุ้มเ็หนุ่มึ้นบันไไปยัห้อนอนอเาอี
"ุุนฮยอะทำอะไรโย!" เ็หนุ่มร้อบอเาเมื่อุนฮยอวาเาลบนเีย
"นอนว่ำแล้วถอาเนายออิ....ั้นใน้วย!"
แ่พอเปิประูห้อนอนมา็พบับร่าสูให่ในุลำลอเสื้อเิ้แนยาวสีเ้ม ใบหน้าหล่อเหลาอุนฮยอที่ำลัยืนเอามือไว้หลัยืนาาออนิๆ อย่าส่าส่สายามอ้วยสายาที่อ่านไม่ออ โยอบเอ็มอเาไม่หลบสายาเ่นัน ทั้สอล้ายะหยั่เิันอยู่ในที
"ั้นรอไปทานอาหารเ้าพร้อมนาย ลไปันเถอะ"
"ไม่ฮะ! โยไม่หิว โยะรอใหุุ้นฮยอนทานให้เสร็่อน เพราะโยไม่อยานั่โ๊ะร่วมับุ นที่โยเลีย" โยอบเอ่ยอย่าพยศ วาลมโ้อนมอสบาเาอย่าท้าทายยั่วโมโห
แุ่นฮยอ็พยายามะไม่โรธับำพูอเ็หนุ่ม
"อยาโรธั้นมา็ามใเถอะที่รั มานี่มะ"
หนุ่มให่พู่อนะโอบไหล่เาน้ำหนัลไปนยับหนีไมไ่้
"ปล่อยโยเลย ไม่้อมาับ" โยอบพยามิ้น แ่มือมีแ่อเ็มปหม เลยไม่มีแร่อ่อิ้นหนีอย่าใิ
"อย่าื้อิรับโย แรเท่ามแบบนายิ้นไป็ไม่มีประโยน์หรอ ถ้าั้นไม่ปล่อย"
หนุ่มให่บอ่อนะแล้้วยารูบมับเ็หนุ่มเ็มๆ โยอบหันวับมอ้อนเาอย่าุ่นเือ
"อย่ามายุ่ับโยนะาแ่บ้าาม" เสียหวานใสร้อว่าเาอย่าุ่นในั้นทำใหุ้นฮยอเลิิ้วึ้นเล็น้อย่อนะยิ้มอย่าบัน ราวนี้เาันเ้าอร่าบาให้ถอยร่นไปนิฝาผนั นเ็หนุ่มไร้ึ่ทาออ เพราะโนเาััวไว้้วยร่าสูให่ มือทั้สออบุมพวแ้มาวนุ่มอเ็หนุ่ม่อนะโน้มใบหน้าเ้ามาใล้ๆ โยอบไ้แ่หลับาแล้วย่นอหนีอย่าหวาหวั่น
"ถึั้นะเป็นาแ่บ้าามแ่นาย็อบูบั้นมาไม่ใ่เหรอเ็น้อย อย่านี้็เท่าับว่านายเป็นเ็น้อยที่หื่นามรึเปล่าล่ะโยอบ...เราถึเ้าันไ้ีไ"
เสียทุ้มพูหยอเย้า่อนะใ้ริมฝีปาหยัอเาปัผ่านริมฝีปาอวบอิ่มอเา โยอบหน้าแ่าน วามรู้สึอเาอนนี้ืออยาะูบุนฮยอเหลือเิน วาลมโลืมามอริมฝีปาอเาาปรอย ุนฮยอเห็นแล้ว็ยิ้มริ่มลำพอใ
แ่่อนที่เาะูบเ็หนุ่มหน้าหวานให้สมับวามโหยหาและ้อารอย่าเร่าร้อนนั้น อฮยอน็รีบวิ่หน้าาื่นระหนร้อบอับเาอย่านเสียวั
"แย่แล้ว่ะุุนฮยอ ฮาร่าินยา่าัวาย!!"
ุนฮยอผละออาโยอบ่อนะรีบเินผลุนผลันออไปโยมีอฮยอนเินามหลั โยอบทำอะไรไม่ถู เารู้สึใไม่น้อยับสิ่ที่อฮยอนพูมาเมื่อรู่
"น้าฮาร่าะ...." โบมีร่ำไห้ราวับะาใ น้ำาอเ็สาวไหลทะลัราวับเปิ็อ ุนฮยอเินมาโอบหลานสาวอย่าปลอบโยน รู้ีว่าโบมีรัฮาร่าราวับแม่แท้ๆ เนื่อาฮาร่าเลี้ยูโบมีมาั้แ่เล็นโ
"ไม่้อร้อหรอโบมี ฮาร่าถึมือหมอแล้ว เธอะปลอภัย" หนุ่มให่ปลอบะมอประูห้อุเิน โบมีอุนฮยอแน่แล้วสะอื้นแรอย่าสะเทือนใ ภาพที่เปิประูเ้าไปในห้อนอนอฮาร่าแล้วเห็นเธอิ้นทุรนทุราย าแ็ น้ำลายฟุมปา ยัิาเ็สาวไม่ลืม
ะที่รออย ประูห้อุเิน็เปิออมา "เป็นยัไบ้ารับ"
"ปลอภัยแล้วรับ โีที่นำัวมาส่โรพยาบาลทัน ถ้า้าว่านี้อาไม่รอ" โบมียิ้มออมาทั้น้ำาอย่าโล่อในะทีุ่นฮยอับอฮยอน็โล่ใเ่นัน
อฮยอนเินเ้ามาในบ้านพร้อมับุนฮยอเพียสอน เพราะโบมีอเฝ้าฮาร่าที่โรพยาบาล เ็หนุ่มรีบเินเ้ามาถาม่าวราวอฮาร่าอย่าร้อนใ
"น้าอฮยอนฮะ ุฮาร่าเป็นยัไบ้าเหรอฮะ?" เสียหวานใสถามอฮยอนแทนที่ะเป็นุนฮยอ เ็หนุ่มไม่สนใมอหนุ่มให่เลย้วย้ำ นุนฮยอหุหิในวามหมาเมินอเา
"ปลอภัยแล้ว่ะ" อฮยอนบอเ็หนุ่มอย่ายิ้มๆ
"ีัเลยฮะ" โยอบเอ่ยอย่าเบาใโยมีสายาอุนฮยอมอไม่ลาสายา อฮยอน็เหมือนรู้ัวว่าเป็นส่วนเิน เลยรีบเอ่ยอัวลับห้อับุนฮยอ
"เี๋ยวอัว่อนนะะ"
"อืม" หนุ่มให่านรับ
เมื่อไ้อยู่ามลำพัับเ็หนุ่มหน้าหวาน ุนฮยอ็ามไปว้าแนอเ็หนุ่มแสนอนที่ำลัะเินหนีเา โยอบถูเาโอบอไว้ทั้ัว่อนะถูเาเอาเปรียบ้วยารหอมแ้มเนียนไปเ็มฟอ เ็หนุ่มพยายามิ้นหนีแ่ถูหนุ่มให่ระับอไว้แน่นอย่าลั่นแล้นเาระุระิไม่ไ้
"ปล่อยโยนะ!!"
"ไม่" เาอบยิ้ม้วยสีหน้าวนโมโหนโยอบทุบไหล่อเา แ่แล้วุนฮยอ็โอบอุ้มเาไว้ราวับอุ้มเ็
"ปล่อยโยนะาแ่..าแ่ๆๆๆๆๆ" เ็หนุ่มโวยวายอย่าัในุนฮยอหัวเราะร่วน นึบันับนิสัยเ็ๆออีฝ่าย เาฟามือบลบนสะโพนุ่มๆอย่าแร อย่าำราบนโยอบสะุ้ ใบหน้าเาแ่ำอย่าอับอายที่โนเาทำทำโทษราวับว่าเป็นเ็ประถม
"พูอีสิ ถ้า้าวร้าวอีนะ ั้นะีให้้นระบมเลย" หนุ่มให่เอ่ย้วยเสียแหบพร่า มือหน้าลูบไล้สะโพนุ่มผ่านาเาสั้นอเ็หนุ่มอย่าหลไหลอยาสัมผัสถึเนื้อใน โยอบเหลือบมอเาอย่าุ่นเือ วามิอยาเอานะเาีึ้นมาในอ
"าแ่บ้าาม ลุแ่โริ าแ่บ้านิสัยไม่ไี อบแล้เ็ไม่มีทาสู้!!"
เ็หนุ่มร้อว่าเาเสียัอย่าสุแสนพยศ่อนะสะุ้เฮือเมื่อโนฝ่ามืหนัๆอุนฮยอฟา้นอย่าแรๆ โยอบบริมฝีปาแน่น้วยวามเ็บ วาลมโเอ่ยลอ้วยหยาน้ำา หนุ่มให่ฟามือลไปอีอย่าไม่เบามือนั่อนะวามือนิ่
"ปล่อยนะ..ปล่อยโยนะ...นโริ อย่ามายุ่ับ้นอโย"โยอบเอ่ยเสียสั่นสะอื้นเพราะเ็บ้นที่ถูี ุนฮยอหายใแรึ้นอย่าหื่นระหายนเ็หนุ่มลัว
"ฮือๆ...ปล่อยนะ ุุนฮยอปล่อยโยเี๋ยวนี้ ฮือๆๆ...ุุนฮยอใร้าย" โยอบร้อไห้โวยวายเมื่อุนฮยอนอาะไม่ปล่อยแล้วยั้าวเท้าเร็วๆอุ้มเ็หนุ่มึ้นบันไไปยัห้อนอนอเาอี
"ุุนฮยอะทำอะไรโย!" เ็หนุ่มร้อบอเาเมื่อุนฮยอวาเาลบนเีย
"นอนว่ำแล้วถอาเนายออิ....ั้นใน้วย!"
ฮิ้ว ไรเอร์ลับมาแล้วนะะ อนนี้ไม่ถึ 40 อมเม้นนะ ไรเอร์ะอนแล้วหายไปยาวๆเลย พูริๆนะ 555555 ิถึันบ้าป่ะ แ่ไรท์เอร์ิถึทุนนะะรีเอร์ที่น่ารั อบุที่อยิามลอเลย ยัไม่ทิ้ฟิเรื่อนี้ไปไหน อบุริๆ่ะ
ไรเอร์พี่ั้โอ๋
ทวิใหม่พี่ @pinkbeautyb2st ฟอลมานะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น