ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อีตาบ้า
\"กลับมาเเล้วหรอคะคุณครีม ทานอะไรมายังคะเดี๋ยวป้าทำให้ทานนะคะ\"เสียงเเก่ๆเเต่อ่อนนุ่มของป้าเม้นเป็นคนเดียวในตอนนี้ที่ทำให้ครีมยังมีกำลังใจในการดำเนินชีวิต
\"ไม่คะครีมอยากพักผ่อนขอบคุณนะคะป้า ครีมขอบคุณจริงๆคะที่ป้ายังอยู่กับครีมเป็นกำลังใจครีม ขอบคุณนะคะ\"หล่อนกล่าวพร้อมฝืนยิ้มกลั้นความเหนื่อยล้า
\"ป้าจะอยู่กับคุณครีมจนกว่าวันตายจะมาหาป้า\"
\"ขอบคุณคะป้า เเต่ป้าอย่าพูดอย่างนี้นะคะป้าจะอยู่กับครีมตลอดไปป้าจะไม่เป็นอะไรคะ\"หล่อนกล่าวพร้อมกอดป้าอย่างโหยหาความอบอุ่นนำตาไหลออกมาจากตาใสๆของหล่อนหล่อนอยากที่จะระบายออกมาเเต่หล่อนก็ไม่อยากให้ป้าเป็นห่วง
\"ครีมขอตัวนะคะ\"หล่อนกล่าวพร้อมค่อยๆคลาดตัวากอ้อมกอดป้าเม้นเเล้วจึงวิ่งขึ้นไปเพ่อไม่ให้ป้าเห็นน้ำตา
\"โถ คุณครีม\"ป้าเม้นกล่าวรำพึงอย่างเศร้าใจ
\"ปึง\"เสียงประตูปิดลงน้ำตาไหลมาอย่างท่วมท้นเหมือนบ่อบาดานที่เเตกออกมา
\"ทำไมๆ ฟ้าใจร้าบทำไมฟ้าต้องเอาพ่อเเม่ครีมไปด้วย ทำไม\"หล่อนทรุดลงไปอย่างช้าๆเเนบลงกับประตู
\"อีตาโรคจิต เลวทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องเห็นชีวิตคนเป็นของเล่นจะบีบจะรัดอย่างไม่สนใจ\"หล่อนกล่าวทั้งน้ำตาพร้อมเดินไปที่ระเบียงหน้าต่าง
\"ฉันต้องเรียกร้องความยุทติธรรมคืนครอบครัวของฉัน\" \"เเม่คะ พ่อคะเป็นกำลังให้หนูนะคะ\"
วันรุ่งขึ้น
\"สวัสดีคะ\"เสียงครีมดังขึ้นหล่อนมาด้วยชุดกระโปรงสั้นกับเสื้อสายเดียวเปิดนิดๆ
\"อ้าว คุณเองมาหาคุณณรงค์หรอคะ\"ประชาสัมพันธ์สาวกล่าวทักทายอยางป็นกันเอง
\"ใช่คะ อืมว่าเเต่อีตาคนขับรถของคุณณรงค์มาหรือเปล่าคะ\"หล่อนถาม
\"ใครหรอคะ\"ประชาสัมพันธ์สาวสงสัย
\"ก็อีตาคนที่ลากฉันออกไปเมื่อวานไงคะ พูดเเล้วเจ็บใจไร้มารยาทสิ้นดี\"
\"ออ เค้าไม่ใช่คนขับรถหรอกคะ เขาเป็นพี่ชายเเท้ๆของคุณณรงค์คะ \"
\"หะ พี่ชายหรอคะมิน่าเลวเหมือนๆกัน\"
\"ไม่หรอกคะเขาเป็นผู้ชายที่สาวๆหมายปองทั้งเท่ ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งสุภาพ\"เธอพรรณนา
ครีมมองเธออย่างไม่เห็นด้วยเลยเเม้เเต่นิดเดียว อีตาบ้านั้นนะสุภาพหล่อนคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืนก็ยิ่งเจ็บใจ
\"เออ ว่าเเต่อีตา เอ้ยคุณพี่ชายของคุณณรงค์อยู่ไหมคะ\"หล่อนถาม
\"เออวันนี้ไม่ทราบคะเเต่คุณเรียกท่านว่า คุณณรุฒก็ได้นะคะ \"
\"เเหวะ ท่านหรอเรื่องไรฉันจะเรียกให้เปลืองปาก\"ครีมพึมพำ
\"คุณ\"
\"อะไร\"หล่อนหันไปมองคนเรียก
ตายเเล้วอีตาบ้านั้นมาได้ไงเนีย*-*
\"นี่คุณเมื่อกี้คุณว่าว่าอะไรนะ\"เสียงที่ดูทื่อๆเเต่โหดๆดังขึ้น
\"ฉันว่าอะไร\"ครีมทำไม่รู้ไม่ชี้
\"นี่คุณคุณจะบอกผมดีๆหรือจะ\"รุฒพูดพร้อมยื่นหน้ามาใกล้ๆครีมเป็นครั้งเเรกที่รุฒดูมีชีวิตชีวาเเละหายจากการเเข็งทื่อเเต่ดูกวนๆไปเลย
\"นี่ คุณคราวนี่ถ้าทำอะไรฉันเเม้เเต่ปลายเล็บฉัน\"
\"คุณจะทำไม\"
\"ฉันก็จะต่อยปากคุณให้ปวมเลยหลีกไปฉันมีธุระ\"ครีมหลีก
\"ไม่ผมไม่ให้คุณไปหลอกอะไรน้องผมหรอกกลับไปวะผู้ชายเป็นหมื่นเป็นล้านพร้อมจะปรนเปรอคุณอยู่เเล้ว\"
\"นี่นายถึงนายจะด่าฉันยังไงฉันก็จะไป\"ครีมพลักเขาไปเเล้วรีบวิ่งขึ้นลิฟท์ไป
\"นี่คุณอย่าหนีนะ\"
เขารีบตามเธอไปเเต่ไม่ทัน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
\"ไม่คะครีมอยากพักผ่อนขอบคุณนะคะป้า ครีมขอบคุณจริงๆคะที่ป้ายังอยู่กับครีมเป็นกำลังใจครีม ขอบคุณนะคะ\"หล่อนกล่าวพร้อมฝืนยิ้มกลั้นความเหนื่อยล้า
\"ป้าจะอยู่กับคุณครีมจนกว่าวันตายจะมาหาป้า\"
\"ขอบคุณคะป้า เเต่ป้าอย่าพูดอย่างนี้นะคะป้าจะอยู่กับครีมตลอดไปป้าจะไม่เป็นอะไรคะ\"หล่อนกล่าวพร้อมกอดป้าอย่างโหยหาความอบอุ่นนำตาไหลออกมาจากตาใสๆของหล่อนหล่อนอยากที่จะระบายออกมาเเต่หล่อนก็ไม่อยากให้ป้าเป็นห่วง
\"ครีมขอตัวนะคะ\"หล่อนกล่าวพร้อมค่อยๆคลาดตัวากอ้อมกอดป้าเม้นเเล้วจึงวิ่งขึ้นไปเพ่อไม่ให้ป้าเห็นน้ำตา
\"โถ คุณครีม\"ป้าเม้นกล่าวรำพึงอย่างเศร้าใจ
\"ปึง\"เสียงประตูปิดลงน้ำตาไหลมาอย่างท่วมท้นเหมือนบ่อบาดานที่เเตกออกมา
\"ทำไมๆ ฟ้าใจร้าบทำไมฟ้าต้องเอาพ่อเเม่ครีมไปด้วย ทำไม\"หล่อนทรุดลงไปอย่างช้าๆเเนบลงกับประตู
\"อีตาโรคจิต เลวทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องเห็นชีวิตคนเป็นของเล่นจะบีบจะรัดอย่างไม่สนใจ\"หล่อนกล่าวทั้งน้ำตาพร้อมเดินไปที่ระเบียงหน้าต่าง
\"ฉันต้องเรียกร้องความยุทติธรรมคืนครอบครัวของฉัน\" \"เเม่คะ พ่อคะเป็นกำลังให้หนูนะคะ\"
วันรุ่งขึ้น
\"สวัสดีคะ\"เสียงครีมดังขึ้นหล่อนมาด้วยชุดกระโปรงสั้นกับเสื้อสายเดียวเปิดนิดๆ
\"อ้าว คุณเองมาหาคุณณรงค์หรอคะ\"ประชาสัมพันธ์สาวกล่าวทักทายอยางป็นกันเอง
\"ใช่คะ อืมว่าเเต่อีตาคนขับรถของคุณณรงค์มาหรือเปล่าคะ\"หล่อนถาม
\"ใครหรอคะ\"ประชาสัมพันธ์สาวสงสัย
\"ก็อีตาคนที่ลากฉันออกไปเมื่อวานไงคะ พูดเเล้วเจ็บใจไร้มารยาทสิ้นดี\"
\"ออ เค้าไม่ใช่คนขับรถหรอกคะ เขาเป็นพี่ชายเเท้ๆของคุณณรงค์คะ \"
\"หะ พี่ชายหรอคะมิน่าเลวเหมือนๆกัน\"
\"ไม่หรอกคะเขาเป็นผู้ชายที่สาวๆหมายปองทั้งเท่ ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งสุภาพ\"เธอพรรณนา
ครีมมองเธออย่างไม่เห็นด้วยเลยเเม้เเต่นิดเดียว อีตาบ้านั้นนะสุภาพหล่อนคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืนก็ยิ่งเจ็บใจ
\"เออ ว่าเเต่อีตา เอ้ยคุณพี่ชายของคุณณรงค์อยู่ไหมคะ\"หล่อนถาม
\"เออวันนี้ไม่ทราบคะเเต่คุณเรียกท่านว่า คุณณรุฒก็ได้นะคะ \"
\"เเหวะ ท่านหรอเรื่องไรฉันจะเรียกให้เปลืองปาก\"ครีมพึมพำ
\"คุณ\"
\"อะไร\"หล่อนหันไปมองคนเรียก
ตายเเล้วอีตาบ้านั้นมาได้ไงเนีย*-*
\"นี่คุณเมื่อกี้คุณว่าว่าอะไรนะ\"เสียงที่ดูทื่อๆเเต่โหดๆดังขึ้น
\"ฉันว่าอะไร\"ครีมทำไม่รู้ไม่ชี้
\"นี่คุณคุณจะบอกผมดีๆหรือจะ\"รุฒพูดพร้อมยื่นหน้ามาใกล้ๆครีมเป็นครั้งเเรกที่รุฒดูมีชีวิตชีวาเเละหายจากการเเข็งทื่อเเต่ดูกวนๆไปเลย
\"นี่ คุณคราวนี่ถ้าทำอะไรฉันเเม้เเต่ปลายเล็บฉัน\"
\"คุณจะทำไม\"
\"ฉันก็จะต่อยปากคุณให้ปวมเลยหลีกไปฉันมีธุระ\"ครีมหลีก
\"ไม่ผมไม่ให้คุณไปหลอกอะไรน้องผมหรอกกลับไปวะผู้ชายเป็นหมื่นเป็นล้านพร้อมจะปรนเปรอคุณอยู่เเล้ว\"
\"นี่นายถึงนายจะด่าฉันยังไงฉันก็จะไป\"ครีมพลักเขาไปเเล้วรีบวิ่งขึ้นลิฟท์ไป
\"นี่คุณอย่าหนีนะ\"
เขารีบตามเธอไปเเต่ไม่ทัน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น