ฉันยังรอ....เพียงเธอคนเดียว

ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำเมื่อวัยเด็ก.....ระหว่างฉันกับเธอ

"ฮึก.....ฮึก ยามิน ฮึก ยามิน นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม" เด็กหญิงสะอื้น

เมื่อเห็นสภาพของเด็กชายตรงหน้าของเธอ เด็กชายที่เปียกปอน

นอนตัวสั่นสะท้านอยู่บนพื้น เขามันบ้าที่สุดทั้งที่รู้ว่าตัวเองป่วยหนัก

แต่เขาก็ยังกระโจนลงมาช่วยเธอที่กำลังจะจมน้ำนายมันบ้าที่สุด

ร่างกายของเด็กหญิงสั่นสะท้านเพราะอากาศที่หนาวเย็นกับการ

ที่ต้องการกลั้นน้ำตาที่พาลจะไหล

"ฉะ.....ฉัน....มะ....ไม่...เป็น...อะ...อะไร" ซามินพูดเสียงสั่นเครือ

แล้วกุมมือเด็กหญิงเอาไว้ เด็กหญิงบีบมือของเขาแน่น ราวกับ

ว่าเขาจะหนีเธอไป  น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็พาลไหลพรากอาบ

แก้มนวนของเด็กหญิง เด็กชายค่อยๆยกมือขึ้นปาดน้ำของเด็กหญิง

อย่างออ่นโยน แล้วพยามยิ้มให้เด็กหญิง

"ฮึก......ฮึก"

"ยู.....ริ............."

"ซามิน ฮึก ซามิน ฮัน ซามินนนนนน"

>>>>>>>>>>>>>>>>รุ่งเช้า<<<<<<<<<<<<<<

:ซามินตื่นขึ้นด้วยความงงงันว่ามันเกิดอะไรขึ้น  เมื่อมองไปรอบ

ก็เห็นแม่ของตนนั่งอยู่ข้างเตียง

"ซามิน ลูกฟื้นแล้ว ลูกฟื้นแล้วจริงๆ" แม่ของเขาตะโกนลั่นด้วย

ดีใจแล้วรีบคว้าตัวลูกชายเข้ามากอด

"โอ๊ย! ปล่อยผมได้แล้วครับแม่" ซามินร้องขึ้นเมื่อแม่ของ

ตนกอดแน่นซะจนไม่มีอากาศหายใจ  เมื่อแม่ของเขาคลายอ้อมกอดออก

ซามินก็รีบรัวคำถามทันที

"ผมหลับไปกี่วันครับ แล้วผมเป็นอะไรไป ใครมาส่งผมที่นี่"

ซามินยิงคำถามเป็นชุด  จนผู้เป็นแม่ต้องห้ามปราม

"ถามทีละคำถามสิลูก เอาล่ะ ข้อแรกลูกหลับมา 3 วันแล้ว

ข้อ2 ลูกเป็นไข้หวัดใหญ่จ๊ะ ส่วนข้อสุดท้ายยูรินพาลูกมาส่ง

ที่บ้านจ๊ะ" แม่ของเขาตอบที่ละคำถามอย่างใจเย็น

แต่เมื่อถึงคำถามต่อไปแม่ที่เมื่อครู่ตอบตำถามอย่างใจ

เย็นตอนนี้กลับหน้าถอสีเมื่อคำถามที่ไม่อยากให้ถาม

ที่สุดหลุดออกมาจากปากลูกชาย

"แล้วยูรินล่ะครับ" ซามินถามขึ้นเมื่อได้ยินชื่อของยูริน เขา

พึ่งนึกได้ว่าเขายังไม่ได้เจอยูรินเลย และเขาก็ต้องแปลกใจ

เมื่อเห็นแม่ของตนทำหน้าถอดสี

"เออ......คือ.....ยูรินเธอต้องย้ายบ้านตามพ่อของเธอไป................ อเมริกา"

"เธอไปเมื่อไร"ซามินลุกขึ้นนั่งบนเตียง  แล้วถามอย่างร้อนรน

เตรื่องออกตอน 8.00น. จ๊ะ"

ซามินรีบหันไปดูนาฬิกาตอนนี้เวลา 7.50 น.

'อีก10นาทต้องทันสิน่า' ซามินคิดแล้ววิ่งตรงไปที่สนามบิน

ทันทีที่สนามบินมีคนพลุกพลานทำให้อยากนักที่จะหาคนที่ต้องการ

พบเจอ

'อีก3นาทีเท่านั้น'

นั่นไงฉันหาเธอเจอแล้ว ซา ยูริน

"ยูริน ยูริน ซา ยูรินนนนนนนนนนนนน"

เธอหันมายิ้มให้เขาแล้วเดิขึ้นเครื่องบินไป

ซามินมองดูเครื่องบินที่หายลับไปกลับเธอ รักแรกของเขา

"ฉันยังรอเธอเสมอ ซา ยูริน"
>>>>>>>>>>>>>>>>TO BE CONTINUE<<<<<<<<<<<<<<<


ช่วยเม้น+โหวตให้ด้ยนะ   เด็กป.6ก็ทำได้แค่เนี่ย   หวังว่าคงจะถูกใจนะ

กำลังจะสอบเข้า ม.1 แล้วเป็นกำลังใจให้ด้วยนะสู้ตายค่า^___^