ห้องทดลองเน้อ~!

ลำดับตอนที่ #4 : audition 4

ใบสมัครนางเอกคิบอม [ใช้สีฟ้านะคะ]

ชื่อคนสมัคร: แฟร์ค่ะ~

อายุคนสมัคร : 14 ปีค่ะ ^^~

ชื่อตัวละคร : ปาร์ค ยูริ (แปลว่าแก้วค่ะ ^O^)

อายุ : 20 ปี ง่า~

บุคลิก/ลักษณะภายนอก : ตัวเล็ก ดวงตากลมโต ผมซอยยาวถึงกลางหลัง ริมฝีปากบางเรียว และจมูกโด่งเชิดนิดๆบ่งบอกว่าเป็นคนไม่ยอมใคร

นิสัย : เธอเป็นคนที่มีนิสัยชอบเอาชนะ ใครดีมาร้ายตอบ ใครร้ายมาร้ายตอบ -_-;; ถึงแม้ว่าเธอจะตัวเล็กและมีกำลังสู้คนอื่นไม่ได้แต่เธอก็ยังใช้ฝีปากของเธอเป็นอาวุธ แต่ความจริงแล้วเธอก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดหรอกนะ เพราะถ้าใครที่ดีกับเธอจริงๆแล้วล่ะก็ เธอก็จะ(แอบ)ทำตัวอ่อนโยนกับคนๆนั้น เธอเป็นคนที่ดื้อด้านและเอาแต่ใจ ใครที่มาพูดจาว่าร้ายกับเธอหรือพูดจาไม่เข้าหูเธอล่ะก็ รับรองว่าเรื่องไม่จบง่ายๆแน่

ชอบ : เค้กสตรอเบอร์รี่, การเอาชนะ!

ไม่ชอบ : คนขี้เก๊ก , ความมืด , ฟ้าผ่า

ประติครอบครัว : เธอเป็นลูกคนเดียวของเจ้าของร้านเบเกอร์รี่ขายเค้กชื่อดัง ครอบครัวของเธอมีฐานะปานกลาง อยู่กันอย่างอบอุ่น

ประวัติความรัก : เธอไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนทั้งสิ้น เพราะสำหรับเธอแล้วเธอคิดว่าผู้ชายทุกคนมันช่างขี้เก๊ก เจ้าเล่ห์ และกะล่อนปลิ้นปล้อน

ชนิดของเครื่องดนตรีที่เล่น : : คลาริเนต (เครื่องดนตรีประเภทลมไม้) 

บทสำรอง : ไม่เอาดีกว่าค่ะ ^^;; รักแต่บอมคนเดียว ><~

อิมเมจตัวเองเอาให้เข้ากับนิสัยที่สุด [3รูป+] : 

อิมเมจคู่ที่คิดว่าเหมาะกับอิมเมจที่สุด 3 รูป  :

คำถาม

1.คิดยังไงกับการมาอยู่ที่บ้านสีขาว

: คิดว่าเป็นที่ๆรวบรวมทุกสิ่งทุกอย่างเข้าด้วยกัน เป็นสถานที่ๆมีทั้งความสุขความเศร้าอยู่รวมกัน การเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ น่าจะทำให้ทุกคนมีนิสัยและความคิดที่เปลี่ยนแปลงไปได้ เพราะบ้านบ้านสีขาวหลังนี้คงจะสอนคนที่เข้ามาอยู่ได้หลายสิ่ง

2.คุณโดนคังทาตำหนิเรื่องการซ้อมดนตรี เพราะคุณเข้าไม่เคยตรงเวลา ตอนนั้นคุณเหลือบไปเห็นคิบอมมองมาที่สุดแล้วหัวเราะเบาๆ พอเลิกซ้อมแล้ว คุณจำทำยังไงต่อไป?

: "เมื่อกี้นายหัวเราะอะไร" ยูริถามอย่างเอาเรื่อง
"......" คิบอมยังคงเงียบและอ่านหนังสือเกี่ยวกับเครื่องเล่นเชลโล่ต่อไปโดยไม่สนใจยูริเลยแม้แต่น้อย
"นี่! ฉันถามไม่ได้ยินหรือไงยะ!"
"......"
"นายกำลังทำให้ความอดทนฉันลดน้อยลงเรื่อยๆนะ -_-^"
"....."
"นายหูหนวกหรือไงโว้ยยย >O<" ไม่ว่าปล่าวยูริคว้าหนังสือที่คิบอมกำลังอ่านแล้วขว้างไปที่อื่นอย่างไม่แยแส
"......" แต่เขาก็ยังคงเงียบต่อไป
"นายไม่ได้ตายดีแน่!!!"

3.วันหนึ่งคุณเผลอทำสายเชลโล่ของคิบอมขาดเข้า เขาโกรธคุณมาก คุณจะทำอย่างไรให้เค้าหายโกรธ

:"เอ่อ....ฉันไม่ผิดนะ -3-"
 "เธอยังมีหน้ามาพูดอย่างนี้อีกหรอ!!!!!"
"เอาไงดีวะ T^T" ยูริพึมพำกับตัวเองอย่างไม่รู้จะทำยังไงดีจริงๆ ปกติเธอไม่ยอมใครง่ายหรอกนะ แต่นี่เธอผิดจริงๆแล้วคิบอมก็โกรธเธอมากๆด้วย เธอไม่เคยเห็นเค้าโกรธขนาดนี้มาก่อนเลย
"แล้วใครใช้ให้เธอมายุ่งกับเชลโล่ฉัน!!!!!" เขาตวาดเสียงดังลั่น
"ก็มัน.....โอ๊ย ขอโทษก็ได้โว้ย >O< ชีวิตนี้ฉันแทบไม่เคยพูดคำนี้เลยนะ!"
"เธอคิดว่าแค่คำว่าขอโทษมันจะช่วยให้สายเชลโล่ฉันกลับมาต่อกันเหมือนเดิมได้หรือไง!!!!!"
"....ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจนี่! ขอโทษก็ขอโทษไปแล้ว อย่าโกรธฉันเลยน้า >O<~"
"......."
"เอางี้! เดี๋ยวฉันจะทำเค้กสตรอเบอร์รี่ให้นายกินนะ! >_<;; แล้วก็เลิกโกรธฉันสักที -_-;;" ประโยคหลังเธอพึมพำกับตัวเอง
"เธอคิดว่าฉันเป็นเด็กที่จะเอาขนมมาล่อได้หรือไงหา!" ถึงแม้ว่าเสียงของเค้าจะยังดังอยู่แต่ยูริก็สัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเขาเย็นลงแล้ว
"อย่ามาพูดอย่างนี้เชียวนะยะ -^- การทำเค้กสตรอเบอร์รี่เป็นอะไรที่ฉันภูมิใจสุดๆแล้วนะยะ!"
"ยัยบ้า -_-" ถึงแม้ว่าปากของเขาจะพูดอย่างนั้นแต่ยูริก็สังเกตเห็นยิ้มบางๆของเขาที่เผยอขึ้นมาเล็กน้อย

4..ติดแล้วรายงานตัวภายใน 5 วันนะคะ

: ค่ะ ^^!

5.อย่าลืมมาเม้นนะคะ ไม่เม้นตัดออกจริงๆนะ

: แน่นอนค่ะ!!! ^O^!