[JinV] Hello Baby

ลำดับตอนที่ #1 : Hello baby : Intro

Hello Baby : Intro

[Before I’m a mom]

“อึก... อ้วกกกก!!” กายบอบบางพุ่งถลาเข้าหาพุ่มไม้หน้าสถานอโคจรยอดฮิตของชายหนุ่มวัยทำงานอย่างหมดสภาพ ปากบางขย้อนของเสียไม่น่าพิสมัยออกมาจนแทบหมดไส้หมดพุง เหล้าราคาแพงที่นานๆครั้งจะได้มีโอกาสลิ้มรสปะปนมากับกับแกล้มมีระดับที่พี่ๆในวงเหล้าอุตส่าห์เป็นคนสั่งมาเลี้ยง คิมแทฮยอง โคตรเสียดายเลย

คิมแทฮยองเป็นเลขาธิการของท่านประธานบริษัทส่งออกสินค้าเฟอร์นิเจอร์จำพวกเครื่องหนัง วี เป็นอีกชื่อเรียกที่เพื่อนๆมักจะเรียกติดปากเพราะเขาใช้ชื่อนี้ตอนไปฝึกงานที่อเมริกา อายุอานามก็เพิ่งจะ 26 ปี แถมเรียนจบมาได้ไม่นานพร้อมดีกรีโสดสนิทเป็นที่หมายปองของทั้งหนุ่มทั้งสาวในออฟฟิศ

ดวงหน้าหวานราวกับตุ๊กตาเคลือบเบื้อง ริมฝีปากบางสีชมพูพีชได้รูปสวยน่าบดขยี้ ตากลมโตที่ดูซุกซนแต่ก็ยังมีนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่ดูคมคายน่ามอง รูปหน้าเรียวสวยเห็นสันกรามชัดเจน พร้อมกับสันจมูกโด่งที่พระเจ้าจงใจปั้นแต่งให้ดูดี ไหนจะผิวสีน้ำผึ้งเนียนสวยกับเรือนกายบอบบางราวกับอิสตรีเสียขนาดนี้ แม้จะหล่อเหลาแต่ก็สวยสะดุดตาอย่างปฏิเสธไม่ได้

ชายหนุ่มหน้าหวานไม่ใช่คนที่มักจะท่องเที่ยวในสถานบันเทิงยามค่ำคืนแบบนี้ แต่เพราะดันมีปาร์ตี้ฉลองต้อนรับคุณ คิมซอกจิน ท่านประธานคนใหม่ที่จะมานั่งเก้าอี้ต่อจาก คิมจินฮยอง ผู้เป็นพ่อที่เริ่มกลายเป็นชายชราวัยใกล้ปลดเกษียณเข้าไปทุกที ตัวเขาเองในฐานะเลขาฯที่จะต้องทำงานร่วมกับท่านประธานคนใหม่ในอนาคตก็จำต้องมาอย่างไร้ทางหลีกเลี่ยง ยังดีว่ามี ปาร์คจีมิน เพื่อนสนิทที่ทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายขายมาด้วยเลยไม่ได้ทำให้แทฮยองอึดอัดมากนักกับการที่จะต้องนั่งอยู่ข้างๆท่านประธานคนใหม่แทบจะตลอดเวลา

จำได้ว่าตอนที่มาถึง คุณคิมซอกจิน ชายหนุ่มทายาทบริษัทส่งออกเฟอร์นิเจอร์หนังคนนั้นก็ตรึงแทฮยองเอาไว้ไม่ให้แม้แต่จะเคลื่อนสายตาหนี ใบหน้าที่ดูดีสมกับการเป็นลูกผู้ดีมีตระกูล เสี้ยวหน้าที่เรียวสวยลงตัวกับสันกราม จมูกโด่ง และริมฝีปากเป็นกระจับ.. ดวงตาที่มองผิวเผินมีแต่แววหวานซึ้ง หากแต่พอหลงสบตาแล้ว เขากลับซ่อนความเจ้าเล่ห์ดุร้ายเอาไว้ข้างในนั้นพาลเอาแทฮยองแอบใจเต้นแรงอย่างน่าอาย

ได้ยินคุณจินฮยองเอ่ยถึงบ่อยๆว่าลูกชายคนเดียวของท่านไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศทำให้แทฮยองไม่ได้มีโอกาสพบหน้า แต่เมื่อเจอกันครั้งแรก.. ไม่ปฏิเสธเลยว่าแทฮยองคนใจง่ายใจเต้นแรงกับท่านประธานคนใหม่แค่ไหน

แทฮยองได้นั่งใกล้ๆคุณซอกจิน ดูเหมือนท่านประธานจะเอ็นดูเลขาฯของเขามากเป็นพิเศษถึงขั้นให้แค่แทฮยองเท่านั้นที่รินเหล้าให้ เขาไม่ได้เรียกสาวๆเซ็กซี่มานั่งตักแบบเพื่อนร่วมโต๊ะคนอื่นๆ สายตาเจ้าเล่ห์นั่นเอาแต่จดจ้องเจ้าของพวงแก้มแดงฝาดจากฤทธิ์แอลกฮอล์ของคนข้างกาย สวยจนละสายตาไปมองอย่างอื่นไม่ได้เลยนอกจากเรือนกายอรชรของคนคออ่อนที่กระดกเหล้าราวกับตัวเองคอทองแดงนักหนา สุดท้ายก็ล้มซบอกกว้างอย่างลืมตัวเรียกให้ซอกจินยิ่งเอ็นดู

เนิ่นนานกว่าเครื่องดื่มสีอำพันบนโต๊ะจะหมดลง หลายคนเริ่มเรื้อนไปตามประสาแต่กับคนหน้าสวยที่กำลังมุดอกหนาอยู่นี่ไม่เรียกเรื้อนหรอก เค้าเรียกน่ารักต่างหาก.. เจ้าตัวดูจะเมามายไม่ได้สติเท่าใดนักแต่ถึงอย่างนั้นมือบางก็ยังคว้าสะเปะสะปะหาเพื่อนตัวเล็กที่ชื่อปาร์คจีมินที่กำลังหลับคอพับคออ่อนคานมโตๆของแม่สาวอกสะบึ้มบนตัก

“จีมินนน.. กลับบ้านกัน ดึกแล้ว~” เสียงหวานยานคางเอ่ยปากชวนเพื่อนกลับบ้าน พยายามจะเขย่าแขนคนร่างเล็กอีกฝั่งให้เงยหน้าจากทรวงอกนิ่มมาฟังกันแต่ดูจะไร้ประโยชน์จนคนใจดีอย่างซอกจินต้องขันอาสาจะไปส่งคิมแทฮยองที่บ้านเสียเอง..

นั่นหล่ะ.. เรื่องราวสั้นๆก่อนแทฮยองจะกระโจนไปขย้อนอาหารมื้อเย็นออกจากกระเพาะที่พุ่มไม้หน้าผับ ร่างสูงไม่ได้นึกรังเกียจ ขายาวก้าวเข้าไปลูบแผ่นหลังบางให้แทฮยองอ้วกออกมาให้หมดจะได้สบายตัวมากขึ้นพร้อมส่งน้ำเปล่าที่เขาวิ่งไปขอมาจากในผับให้อีกคนได้ล้างปากล้างคอดับกลิ่นคาวก่อนจะต้องคว้าร่างปวกเปียกมาอุ้มแนบอกเมื่อคนสวยของเขาทำท่าเซจะล้มจูบผืนอยู่รอมร่อจนน่าห่วง

คิมซอกจินใช้เวลาไม่นานในการจัดการคนเมาให้เข้าไปอยู่ใน BMW สีขาวลูกรัก จะว่าเขาลำเอียงกับลูกน้องก็คงไม่ผิดนัก.. หลังจากเก็บเงินเช็คบิลเรียบร้อย ซอกจินก็ปล่อยพวกนั้นนอนเมาแอ๋อยู่ในร้านแล้วเลือกจะประคองแทฮยองออกมาเพียงคนเดียว.. อืม.. เขาชอบ ซอกจินชอบแทฮยอง แค่เจอครั้งแรกเขาก็รู้แล้วว่านี่แหละแม่ของลูกที่ฟ้าประทานมาให้ ดังนั้นเมื่อมีโอกาสก็คงไม่พลาดจะจับทำเมียหรอกจริงมั้ยหล่ะ...? J

“นี่.. แทฮยอง บอกพี่ก่อนสิว่าบ้านนายอยู่ไหน” สรรพนามแทนตัวเองอย่างแนบชิดสนิทสนมนั่นอาจจะฟังดูแปลกๆไปบ้างเมื่อใช้กับคนที่เป็นเจ้านายกับลูกน้อง.. ซอกจินก็แค่จะเรียกเอาไว้ให้ชิน เพราะหลังจบคืนนี้คงจะต้องได้ยินบ่อยๆ..

“อยู่ไหนก็ได้ ขับไปเหอะ อื้ออ~” ส่งเสียงร้องงุ้งงิ้งอย่างเอาแต่ใจอยู่ในลำคอชวนให้ต้องแอบไซ้คอหอมด้วยความหมั่นเขี้ยว

ปากหยักกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจปิดประตูรถแล้วเดินอ้อมมานั่งประจำตำแหน่งคนขับของตัวเองเสียที ชายหนุ่มสตาร์ทรถแล้วขับออกไปอย่างไม่รีบร้อน เหลือบมองเหยื่อตัวน้อยที่ร้องครางเสียงแผ่วอยู่ในลำคอเป็นระยะๆ ถ้าพ่อบอกเขาแต่แรกว่ามีเลขาฯหน้าตาน่ารักน่ารังแกมากขนาดนี้ ซอกจินจะรีบเรียนให้จบแล้วแจ้นกลับมาดูแลบริษัทแทนพ่อทันทีเลย

ซอกจินเป็นผู้ชายค่อนข้างรักอิสระ เขาไม่ค่อยชอบใจกับการถูกบังคับให้อยู่ในกรอบมากเท่าใดนัก การกลับมารับตำแหน่งประธานบริษัทต่อจากพ่อก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เขารู้สึกขัดใจ แต่พอเจอหน้าเลขาฯคนเก่งของพ่อแล้ว ซอกจินยินดีจะนั่งเก้าอี้ประธานไปจนตายเลยคอยดู!

มือหยาบตบไฟเลี้ยวเข้าคอนโดหรูใจกลางกรุงโซลริมทะเลสาบแจฮันราคาเหยียบสิบหลักที่พ่อรับปากจะให้เป็นของขวัญถ้าหากชายหนุ่มกลับมารับตำแหน่งประธานบริษัท พ่ออุตส่าห์ให้ของขวัญเป็นคอนโดแบบนี้ ซอกจินก็อยากให้ของขวัญพ่อเป็นลูกสะใภ้คนเก่งที่พ่อชอบชมนักชมหนาว่าเก่งอย่างนั้น ดีอย่างนี้ ทั้งสวยทั้งเก่ง คงถูกใจทั้งตัวเขาและพ่อเหมือนๆกันนั่นหล่ะ

“น้องวี... น้องวีครับ ตื่นเร็ว ถึงบ้านแล้วนะ” โป้ปดคำโกหกหลอกเด็กน้อยที่นอนหลับเมาไม่รู้เรื่องอยู่บนเบาะข้างคนขับ ร่างเพรียวบางขยับตัวเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ยอมจะลืมตาตื่นเสียที.. แบบนี้ก็ยิ่งง่ายเลยสิถ้าเขาจะเผด็จศึกรักเสียที..

“น้องวี.... น้องวีครับ ตื่นก่อนสิ ขึ้นไปนอนบนห้องดีๆดีกว่านะ บนห้องมีเตียงนุ่มๆด้วยนะครับ”

“อื้ออออ.. จะนอนนี่”

“นอนตรงนี้ไม่ได้นะครับคนเก่ง ไปนอนบนเตียงกับพี่จินดีกว่าเนอะ”

“ไม่เอา ง่วงแล้ว~” เถียงพร้อมเบะปากไปตามประสาแต่กลับกลายเป็นภาพน่ารักน่าชังในกรอบสายตาท่านประธานคนใหม่มากเหลือเกิน..

“บนห้องมีเตียงนอนนุ่มๆ มีแอร์เย็นๆด้วยนะคนดี”

“จินอุ้ม~” อย่างน้อยๆก็ยังมีสติพอจะรู้ว่าตัวเองอยู่กับใคร เรียวแขนเล็กปัดป่ายสะเปะสะปะหาชายหนุ่มต้นเสียงทั้งๆที่ยังไม่ยอมลืมตาแต่ท่าทีน่ารักเหล่านั้นก็มากพอจะให้คนที่กำลังปลุกเขาให้ตื่นยอมเป็นฝ่ายพาแทฮยองขึ้นไปบนห้องด้วยการช้อนอุ้มกายบางอย่างที่อีกคนต้องการ..

แสกนลายนิ้วมือเข้าห้องเสร็จสรรพก็ไม่รอช้าที่จะโยนเรือนกายอรชรให้นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงอย่างที่ใจคิดอยาก มือหยาบของคนใจร้ายปลดเปลื้องอาภรณ์บนร่างอุ่นอย่างไม่นึกปราณี แม้แต่กางเกงชั้นในตัวน้อยเขาก็ไม่นึกจะให้ได้ใส่ติดกาย..  เรือนร่างสีน้ำผึ้งเนียนที่ไม่ได้สติเปิดเผยร่างกายทุกสัดส่วนให้ดวงตาราชสีห์ได้สำรวจอย่างหื่นกระหาย.. จมูกโด่งดอมดมคลอเคลียกับผิวนุ่มอย่างค่อยเป็นค่อยไป ปากหยักสวยที่วิสาสะบดขยี้กลีบปากสีพีชอย่างจาบจ้วง ส่งลิ้นไปลิ้มชิมรสชาติแอลกฮอล์ในโพรงปากหวานอย่างยามใจ ในยามที่เรียวลิ้นไม่ประสาตอบสนอง เลือดกามในกายชายหนุ่มก็ยิ่งพลุ้งพล่าน..

เขาบีบเค้น ลูบไล้ สัมผัสไปทั่วร่างกายของแทฮยองราวกับหลงใหลเสียเต็มประดา ยอมรับอย่างน่าไม่อายเลยว่าซอกจินเป็นผู้ชายเซ็กส์จัด ตลอดเวลาที่ไปเรียนอยู่เมืองนอก เขาลากผู้หญิงมากระแทกไม่เคยซ้ำหน้า แต่กลับใจเต้นระรัวเป็นเจ้าเข้าเพียงเห็นร่างกายเปล่าเปลือยของเลขาฯหน้าสวยที่กำลังไม่ได้สติ แอบกดปลายนิ้วเขี่ยขยี้เม็ดอกสีชมพูใสเบาๆจนได้ยินเสียงครางในลำคอ ริมฝีปากอุ่นชื้นครอบครองและดูดดึงไปตามใจอยาก เขาปลุกปั่นตัวตนของแทฮยองให้ตอบสนองทั้งๆที่ยังไร้สติ  เสื้อผ้าราคาแพงที่กลาดเกลื่อนบนพื้นรอบเตียงด้วยฝีมือของซอกจิน เขาถอดเสื้อผ้าให้เปลือยเปล่าเพื่อความเท่าเทียม ซุกไซ้ ขบเม้ม ตีตราจองความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างเอาแต่ใจ ฝากฝังตัวตนของเขาเอาไว้ในเรือนกายบอบบางที่แสนจะเอ็นดู

เสียงครางหวานพร่ากรีดร้องประหนึ่งไม่ได้สติ ดวงตาคู่สวยหลับพริ้มในห้วงนิทราแต่มือบางกลับจิกทึ้งผ้าปูที่นอนระบายความเสียดเสียว ร่างกายบริสุทธิ์ที่โดนแตะต้องไม่ประสากับสัมผัสจากน้ำมือชายบิดกายเร้าดีดดิ้นอย่างน่าเอ็นดูอยู่ใต้ร่างของซอกจิน กลีบปากที่โดนดูดขยี้จนบวมเจ่ออย่างไม่รู้ตัวเผยอครางคล้ายคนละเมอ กว่าจะได้นอนหลับอย่างสบายตัวก็นับไม่ได้เลยว่าแทฮยองน้ำพุ่งไปกี่รอบด้วยฝีมือท่านประธานคนใหม่..

ท่อนแขนแข็งแรงพาดกอดเอวผอมบางใต้ผ้าห่มผืนหนาคล้ายว่ากลัวคนในอ้อมแขนตื่นมาแล้วจะหนีไป... ตากลมโตค่อยๆปรือขึ้นสู้แสงนวลส้มของพระอาทิตย์ที่สาดลอดกระจกใสของหน้าต่างรอบห้องนอนใหญ่เข้ามาทำให้ห้องนอนสว่างจ้า.. ห้องนอนที่ไม่คุ้นตาทำให้คิมแทฮยองแอบขมวดคิ้วเล็กน้อย แขนล่ำๆที่พาดบนเอวผอมกลายเป็นจุดสนใจที่ทำให้เขาต้องไล่สายตาขึ้นมองชายหนุ่มอีกคนที่นอนอยู่ข้างๆอวดไหล่เปลือยที่เต็มไปด้วยรอยเล็บจากการจิกข่วนก่อนจะต้องตาโตด้วยความตกใจ....

ทะ...ท่านประธาน

คุณ.... ซอกจิน!!!

“อ๊า!... เจ็บ!” ตกใจจนสะดุ้งออกจากวงแขนแกร่งที่กอดรัด รีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งจนบาดแผลจากการเสียดสีที่ช่องทางด้านหลังได้รับการกระทบกระเทือนจนต้องแหกปากร้องอย่างลืมตัว ปลุกคนที่เพิ่งนอนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้าให้ตื่นตามไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้

“เจ็บตรงไหนครับคนเก่ง? ไหนพี่ดูให้..” น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยจากชายคนข้างๆทำแทฮยองตาโตแล้ว ยามที่เขาลุกนั่งแล้วผ้าห่มร่วงลงมากองอยู่กับเอวสอบเผยแผงอกกำยำที่เต็มไปด้วยรอยเล็บข่วนยิ่งทำแทฮยองแทบจะตาเหลือกโพลง.... ใช่ว่าจะอ่อนต่อโลกเสียจนไม่รู้อะไร....ก้มมองร่างกายตัวเองแล้วเห็นเพียงผืนผ้าห่มบดบังก็เดาได้ไม่ยากว่าเมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้น... แทฮยองเจ็บสะโพก คุณซอกจินมีรอยข่วน เราสองคนนอนกอดกันอยู่บนเตียง แถมยังไม่ใส่เสื้อผ้าด้วยกันทั้งคู่ ก็เป็นอะไรไปได้นอกจากคิมแทฮยองเสียตัวให้ชายหนุ่มไปแล้วหน่ะฮะ!!!

“มะ...ไม่ต้องครับ ผมจะกลับบ้าน” ปัดมืออีกคนที่จับไหล่บางด้วยความเป็นห่วงให้พ้นกาย นัยน์ตากลมโตสั่นระริกเหมือนลูกกว้างตัวน้อยดูน่าสงสาร มือข้างหนึ่งขยับดึงชายผ้าห่มขึ้นปิดอกแบนที่มันคงเต็มไปด้วยรอยดูดดึงของท่านประธานหน้าหล่ออย่างไม่ต้องสงสัย ยิ่งพอลุกขึ้นนั่ง น้ำอะไรบางอย่างที่คุณซอกจินทิ้งเอาไว้ก็เริ่มไหล่ย้อนออกมาตามวิถีของมัน

“เรื่องเมื่อคืน....”

“เรื่องเมื่อคืน.. คุณก็เมา ผมก็เมา ถือว่าระหว่างเรามันเป็นความผิดพลาดละกันครับ” แทฮยองรีบเอ่ยเลี่ยงเมื่อรู้ดีว่าท่านประธานจะพูดถึงอะไร  ชายหนุ่มคงอยากได้ยินคำพูดแบบนี้ แทฮยองดูออกว่าซอกจินก็เจนจัดเรื่องผู้หญิงพอตัว เขาอาจจะต้องการให้ทุกคนที่นอนกับเขาได้กันแล้วจบลงที่วันไนท์แสตนด์ก็คงใช่ หน้าหล่อๆแบบนี้เค้าคงไม่อยากจะรีบมีเมียนักหรอก จะให้รีบมาผูกมัดกับใครนักหนา ยิ่งกับผู้ชายอย่างเขาด้วยแล้ว ขายหน้าวงศ์ตระกูลแย่...

“น้องวีผิดพลาด แต่พี่...ตั้งใจ”

Talk : สวัสดีฮับ พว.เอง กลับมารีไรท์เรื่องนี้แล้วนะคะ

จะกลับมาอัพเป็นปกติแล้วพร้อมกับปรับปรุงเนื้อหาและสำนวนเขียนใหม่ ช่วยรอกันด้วยน้า

มาสกรีมกันให้หายคิดถึงที่ #เบบี้จินวี ได้เลยนะคะ

-พลอยเวิลด์-

  CR.SHL