คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ : 7 เรื่องราวที่ถูกเปิดเผย
" เฟริน " ทุกคนตะโกน
" ยังทันเพคะ ท่านตา " เฟลิโอน่าพูดออกมา
" ออ นี่เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ บารามอส แอนด์ เดมอส " ไฮคิงแนะนำ
" เอ่อ ขอโทษด้วย ที่ต้องปลอมตัวมา " เสียงหวานเอ่ยปากขอโทษพื่อนๆ
" แล้วทำไมถึงต้องปลอมตัวมาล่ะ " มาทิลด้าถาม เพราะดูเหมือนเธอไม่จำเป็นที่จะปลอมตัวมาเลยซักนิด
" เฟลิโอน่ากลัวว่าจะไม่มีเพื่อนนะ เลยต้องปลอมตัวมา " คาโลตอบแทน เมื่อเห็นเธอเริ่มอ้ำอึ้ง
" ดีเลยค่ะ ป้อมเราจะได้มีผู้หญิงเก่งๆเพิ่มอีกคน " เรนอนพูด อย่างดีใจ ที่จะได้เพื่อนผู้หญิงมาอยู่ในป้อมอีกหนึ่งคน
" ใช่ ป้อมเรายิ่งหาผู้หญิงไม่ได้อยู่ " มาทิลด้ายิ้มสนับสนุนเรนอน ซึ่งแองจี้ก็ผงกหัวงึกๆ
" งั้น..." เฟลิโอน่าพูดไม่จบ ทุกคนก็ดักคอขึ้น
" ก็บอกแล้ว ยังไงเราก็เพื่อนกัน " ทำให้เธอถึงกับน้ำตาคลอ ซึ้งใจในความป็นเพื่อนที่ทุกคนมอบให้
" ตาจำได้ว่าหลานไม่ได้เอาชุดของผู้หญิงมา ตาเลยเอามาให้ " ว่าแล้ว ทหารคนหนึ่งก็เอากระเป๋าเสื้อ
ผ้าใบขนาดกลางออกมาให้
" ขอบพระทัยท่านตา หลานก็ลืมไปเลย " แล้วเธอก็ยิ้มให้ผู้เป็นตา
" เอาล่ะ เดี๋ยวตาจะกลับแล้ว มีอะไรก็ให้เขียนจดหมายให้ซาฮาไปส่งให้ตาก็ได้ ออ จริงสิ ท่านพ่อของหลานจะส่งโกโดมมาอยู่ด้วย" ไฮคิงตรัส
" ง่า หลานไม่เอาได้ไหมเพคะ " เฟลิโอน่าต่อรอง
" ไปถามท่านพ่อของหลานเถอะ รู้สึกจะส่งมาพรุ่งนี้ วันนี้ตากลับก่อนแล้วกันนะ "ไฮคิงตรัส ทุกคนรีบทำความเคารพ
" อ้อ ยังไงก็ฝากเฟลิโอน่าด้วย " ว่าแล้วไฮคิงก็เดินออกไป
" เอ่อ คุณเฟลิโอน่าค่ะ " เรนอนเรียก
" ง่า อย่าเรียกชื่อนี้เลย มันยาว เรียกเฟรินเถอะ " เฟรินบอกแล้วยิ้มให้ พวกผู้ชายแทบละลาย
" ค่ะ เฟริน แล้วชุดนักเรียนพอจะมีไหมค่ะ หรือว่าจะยืมของพวกเรนอนก่อน " เรนอนถามอย่างเป็นมิตร
" คิดว่าท่านตาคงเอามาให้รวมกับชุดใส่ทั่วไปแล้วละ ขอบใจมากจ๊ะ "
" งั้นก็ไปนอนเถอะ ดึกแล้ว วันนี้เหนื่อยกันมามากแล้วด้วย " คาโลพูดก่อนจะเดินเข้าห้องไป ไม่สนใจใคร
" แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะค่ะ อ๋อ ใช่ เฟรินฝากบอกคาโลด้วยนะ ว่าพรุ่งนี้มีประชุมตอนเช้า เฟริน คิล กับโรก็ต้องไปด้วยค่ะ " เรนอนพูด ก่อนที่จะเดินไปกับมาทิลด้า และ แองเจลีน่า
" งั้น เราไปก่อนนะ " ว่าแล้วเฟรินก็จะเดินไปที่กระเป๋า
" ยังไงเดี๋ยวผมช่วยไหมครับ " ครี้ดงัดมุขจีบสาวมาใช้ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะเฟรินรู้นิสัยของเพื่อนคนนี้ดี เจอสาวเป็นไม่ได้ ต้องหยอดมุขจีบ
" ไม่เป็นไรครี้ด ขอบใจ " เฟรินปฏิเสธ ก่อนจะลากกระเป๋าเข้าห้องไป
" เฟรินน่ารักดีเนอะ " โรเอ่ยชม ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย
" ชั้นไปก่อนดีกว่าง่วงแล้ว" พูดจบ ทุกคนก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอน
" คาโล ขอบใจน่ะ ที่ไม่บอกใครเรื่องนี้ " เฟรินเอ่ยขอบคุณคาโล
" ไม่เป็นไร ในเมื่อเธอไม่อยากให้บอก ชั้นก็ไม่บอก " คาโลบอก
" เฟริน คาโลมันรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ " คิลถาม
" อาทิตย์ที่แล้ว " เฟรินตอบด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ คล้ายคาโล
" เธออยู่ใกล้คาโลมากไปรึปล่าว น้ำเสียงถึงได้คล้ายกันอย่างนี้ " คิวแซวเล่น
" ปกติเวลาชั้นพูดก็เป็นยังงี้อยู่แล้วหนิ คิล " เฟรินเถียง พลันหน้าขึ้นสีระเรื่อเมื่อเข้าใจคำพูดแซวของเธอ
" ไปอาบน้ำดีกว่า " แล้วเฟรินก็คว้า ผ้าเช็ดตัวโดยไม่ลืมที่จะเอาชุดเข้าไปเปลี่ยนด้วย
" แกชอบเฟรินรึปล่าวคาโล " คิลกระซิบถาม กลัวคนในห้องน้ำได้ยิน
" ..." คาโลไม่ตอบ เพียงแต่อมยิ้มเล็กน้อย
" ง่า ตกลงเอาไงเนี่ย " คิลท้วง เมื่อเจ้าชายผมเงินไม่ตอบ
" คิดเอาเอง " ว่าแล้วคาโลก็ไปเตรียมเสื้อผ้า และ ผ้าเช็ดตัวรอเข้าห้องน้ำ แล้วอ่านหนังสืออย่างเดิม
แอ๊ด ....
ประตูห้องน้ำเปิดออก ร่างบางก้าวออกมาในชุดนอนกระโปรงสีฟ้าสดใส มือเล็กๆกำลังเช็ดผมยังเปียกอยู่
แล้วเสียงหวานก็เอ่ยออกมา
"คาโล อาบน้ำได้แล้ว " น้ำเสียงที่เยียบเย็นไม่แพ้เสียงของคนถูกเรียก คาโลวางหนังสือไว้บนเตียงก่อนจะหยิบเสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัวที่เตรียมไว้เข้าห้องน้ำไป
เฟรินนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ในขณะที่คิลกำลังนั่งขีดเขียนอะไรซักอย่างบนโต๊ะ ก่อนที่เฟรินจะเอ่ยปากอะไร
ประตูห้องน้ำก็เปิดออกเสียก่อน
" คิล อาบน้ำได้ " คาโลบอก
" พรุ่งนี้ตื่นเช้านะคิล คาโล พี่โรเวนเรียกประชุม ราตรีสวัสดิ์" เฟรินบอกแล้วล้มตัวลงนอนและเข้าสู่ห้วงนิทราไป
ท้องฟ้าภายนอกยังไม่สว่างดีนัก มีเพียงแสงอาทิตย์รำไรเริ่มทอแสงอ่อนจางริมขอบฟ้า สายลมอ่อนพัดพลิ้วเข้ามาภายในห้อง ม่านสีลาเวนเดอร์พริ้วไหวเบาๆ ความมืดแห่งรัตติกาลกำลังแปรเปลี่ยนเป็นความสว่างแห่งสุริยัน อากาศยามเช้าช้างสดชื่นยิ่งนัก
แพขนตาขยับตื่นขึ้นรับวันใหม่ ก่อนแขนเรียวจะยันตัวลุกขึ้น มองไปรอบๆห้อง เพื่อนทั้งสองยังไม่ตื่น
ขาเรียวเดินไปยังตู้เสื้อผ้าที่ถูกจัดใหม่ให้กลายเป็นชุดของผู้หญิงทั้งหมดเมื่อคืน แล้วเปิดออก หยิบผ้าเช็ดตัว และ เสื้อผ้าชุดนักเรียน แล้วก้าวเข้าห้องน้ำทันที
บุรุษสูงศักดิ์อีกคนในห้อง ตื่นและยันตัวขึ้น เมื่อได้ยินเสียงน้ำดังมาจากห้องน้ำแล้วมองไปที่เตียงตรงกลาง พบแต่ความว่างเปล่า ส่วนอีกเตียง ยังมีคนนอนอย่างไม่รู้เรื่องอยู่ เจ้าตัวอดที่จะชื่นชมไม่ได้ เพราะ เพื่อนสาวคนสำคัญของเดมอส และ บารามอส
ทำตัวสมเป็นเจ้าหญิงสูงศักดิ์ ไมทำให้ขายหน้าราชวงศ์ และคงถูกสั่งสอนมาดี ทั้งความรู้ และ ฝีมือในการจ่อสู้ไม่ว่าจะดาบ หรือ เวทย์
แอ๊ด เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก พร้อมกับร่างบางในชุดเครื่องแบบนักเรียนผู้หญิง ไม่ใช่ชุดของผู้ชายเหมือนที่ผ่านมา
" ยังไม่เช้ามากนัก ตื่นแล้วหรือ " เจ้าชายจากคาโนวาลเอ่ยขึ้น
" อื้ม ปกติก็ประมาณนี้ แล้วนายละ ชั้นทำให้ตื่นรึปล่าว " เฟรินยิ้ม แล้วถามกลับ
" ไม่หรอก ชั้นก็ตื่นประมาณนี้ " คาโลตอบ ก่อนจะลุกไปหยิบชุด พร้อม ผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป
" คิล ตื่นสิ เดี๋ยวก็สายหรอก " เสียงหวานปลุก หลังจากเช็ดผมสีน้ำตาลไหม้เสร็จ
" ตื่นแล้ว ๆ " คิลพูด แล้วอ้าปากกว้างฮาวอย่างไม่อายใคร
" ตื่นง่ายนะวันนี้ " คาโลเอ่ย เมื่อออกจากห้องน้ำแล้ว กำลังเช็ดผมสีเงินอยู่
" เร็วเข้าคิล เดี๋ยวพี่ลอเรนซ์ก็บ่นอีกหรอก " เฟรินเร่งให้คิลรีบอาบน้ำ เพราะรู้ดีว่าถ้าพี่หญิงของเธอรอใครนานๆละก็จะอารมณ์เสียอย่างมาก
ประตูห้องประชุมถูกเปิดออก สามร่างเดินผ่านประตูเข้าไป พบโรนั่งจิบน้ำชากับลูคัส และ ลอเรนซ์อยู่ก่อนแล้ว ส่วนโรเวนก็นั่งคุยกับไธนอสอยู่อีกมุมนึงของห้อง ชิวาส โซมาเนีย กำลังนั่งเช็ดดาบ อยู่อีกมุมนึง
มีชายหนุ่มกับหญิงสาวขาดว่าน่าจะประมาณปีสามถึงหก รวมกันประมาณสิบกว่าคนยืนคุยกันบ้าง ทำกิจกรรมอย่างอื่นบ้างอยู่กลางห้อง
" อ้าว เฟลิโอน่ากลับร่างเดิมแล้วหรอ " โรเวนทักขึ้น เมื่อไม่เห็นร่างหัวขโมยหนุ่ม แต่กลับมีแต่ร่างของสาวน้อยหน้าสวยเข้ามาพร้อมคาโล และ คิล
ส่วนพวกที่ไม่รู้จักก็งงกันไปตามระเบียบ ใครจะคิดว่ามีเด็กสาวสวยหลงเข้ามาอยู่ป้อมอัศวินที่สุดแสนจะอันนตรายนี้ ความคิดไม่ทันจะสิ้นสุด ไธนอสที่ได้สติก่อนก็เอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
" นั่นใครน่ะ แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ไง " ทุกคนเริ่มตื่นจากภวังค์ รเมให้ความสนใจกับคำตอบของบุคคลเบื้องหน้า
" เมื่อก่อนเธอคือ เฟริน เดอเบอโรว์ " โรเวนพูดขึ้นก่อน เรียกเสียงฮือฮาได้จากทุกคน
" แต่ที่จริงแล้ว เธอคือ เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอส " น้ำเสียงจริงจังจากคาโล ดังขึ้นอีกครั้ง
" ถ้าสงสัยหรืออยากรู้อะไรก็ค่อยไปถามเธอทีหลังละกันนะ " ลูคัสพูดอย่างอารมณ์ดี
" งั้นเริ่มกันเลยดีกว่า โรเวน " ลอเรนซ์ที่นั่งหน้าบูดจิบน้ำชาอยู่พูดขึ้น โรเวนพยักหน้าก่อนจะบอกให้ทุกคนอยู่ในความสงบ
" เอาละ ที่พี่เรียกทั้งหมดมาในวันนี้ เพื่อจะพูดถึงเรื่องตำแหน่งที่เราได้แข่งขันกันเมื่อวาน ซึ่งปีนี้ออกจะพิเศษหน่อย เพราะมีปีหนึ่งมาอยู่ในสภาสูงถึง สี่คน ซึ่งสามในนั้นก็เป็นถึงหัวหน้าชั้นปีหนึ่ง ด้วย รู้ศึกว่าปีนี้เด็กปีหนึ่งจะมีฝีมือดี ใช่ไหม เฟลิโอน่า คาโล "
โรเวนพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เมื่อนึกถึงรุ่นน้องปีหนึ่งปีนี้ มันช่างน่าเบิกบานใจจัง
" เอาละ ที่พี่เรียกมาประชุม ก็เพราะ เราต้องทำงานร่วมกัน ดังนั้นอยากให้ทุกคนแนะนำตัวและอยากให้สนิทสนมกันไว้"
โรเวนพูด แล้วให้สิบสองผู้พิทักษ์แนะนำตัว ต่อมาก็เป็นสามขุนพลจนถึงคิล
" ผม คิล ฟีลมัส เดอะ คิลเล่อร์ ออฟ ซาเรส ฮะ " แล้วต่อด้วยสี่ผู้คุมกฏจนถึงโร
" ผม โร เซวาเรส เดอะ เบกการ์ ออฟ ทริสทอร์ ครับ " แล้วก็เป็นเสนาธิการซ้าย
" เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอส เรียก เฟริน ก็ได้ค่ะ " เมื่อเฟรินพูดจบ ก็มีเสียงฮือฮาขึ้น
ใครจะนึก ว่าเจ้าหญิงของสองดินแดนจะทั้งสวย ทั้งเก่ง แทนที่จะได้อยู่ปราสาทขุนนาง กลับได้มาอยู่ป้อมอัศวิน
" และคนสุดท้าย หัวหน้าป้อม อัศวิน " โรเวนพูดขึ้น
" คาโล วาเนบลี เดอะ ปรินซ์ ออฟ คาโนวาล ครับ " เสียงเย็นๆจากคาโล พวกรุ่นพี่ถึงกับฮือฮา เด็กปีหนึ่งเป็นถึงหัวหน้าป้อม
" อ้อ อีกอย่างหนึ่ง ใกล้จะถึงเวลาการสอบย่อยแล้ว ยังไงพี่หวังว่า เด็กป้อมอัศวินจะไม่มีใครทำให้ขายหน้าน่ะ "โรเวนพูดยิ้มๆ ก่อนจะพูดต่อ
" ยังไงก็ช่วยๆ กันติวด้วยละกัน ไปเถอะ เดี๋ยวไปเรียนสายน่ะ "
" งั้นก็ไปกันเถอะ " คาโลลากเฟริน คิล และโรออกมา แล้วเดินตรงไปยังห้องเรียนทันที
วิชาแรกก็ยังคงเป็นประวัติศาสตรของอาจารย์เจ้าชายชามัล พระอนุชาของไฮคิง และ พระเจ้าตาของเฟลิโอน่า ที่ห้องเรียนประวัติศาสตร์ ก็ยังมีคนนั่งหลับคาโต๊ะเรียนอยู่เช่นเดิม
" เอาละ วันนี้พอแค่นี้ก่อน " อาจารย์เจ้าชายบอก แล้วเดินออกไปจากห้องทันที เหล่าลิงทโมนป้อมอัศวินก็ยังคงต้องช่วยกันปลุกพวกเพื่อนๆ ที่บัดนี้หลับคาโต๊ะเป็นที่เรียบร้อย
จากวิชาประวัติศาสตร์ ต่อด้วยคุณสมบัติราชันย์ของอาจารย์เจ้าหญิงลีอาน่า ซึ่งก็โหดพอทน เพราะต้องยืนหลังตรง นั่งหลังตรง ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถไหนต้องสง่าหมด ซึ่งก็ทำให้ลิงทโมนป้อมอัศวินปวดไปทั้งตัวเลยก็ว่าได้ และยังสงสัยว่า พวกราชนิกูลอย่าง เฟริน คาโล ทำไปได้ยังไง ไม่เมื่อยบ้างหรือ ทั้งสองไม่มีอาการหลุดเลยแม้แต่น้อย ได้คำชมจากอาจารย์เจ้าหญิงมากอีกตังหาก
ขนาดมาทิลด้ากับเรนอนยังมีหลุดเล็กๆน้อยๆ สองคนนี้มันทำจากอะไรกัน แค่ทุกอิริยาบถสง่าอย่างเดียวไม่พอ ยังต้องคอยระวังคำพูดอีกต่างหาก ลิงทโมนชาวป้อมอัศวินเลยเข็ดวิชานี้ไป
จากคุณสมบัติราชันย์ต่อด้วยฟันดาบ ซึ่งสนุกสำหรับชาวป้อม แต่น่าเบื่อถนัดสำหรับเฟริน เนื่องจากผู้สอน ลอร์ดลาเวน ชมัคเกอร์ ไม่กล้าที่จะให้ใครมาซ้อมกับเจ้าหญิงของตนแรงๆ เหตุผลคือ กลัวเจ้าหญิงจะได้รับบาดเจ็บ
" งั้นท่านก็มาซ้อมกับเรา " เฟรินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นไม่แพ้คาโล เนื่องจากอารมณ์เริ่มขุ่นมัว ที่ลาเวนไม่ยอมให้ใครซ้อมดาบกับตน
" เอ่อ แต่ ไฮคิงท่าน.." ลาเวนยังลังเล ไม่กล้า
" ไม่มีแต่ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เราจะบอกท่านตาเองว่าเราให้ท่านซ้อมกับเรา " เฟรินยังคงดื้อ จนลาเวนใจอ่อน ยอมซ้อมด้วย
แต่มันก็ยิ่งทำให้เธออารมณ์เสียมากขึ้น เมื่อลาเวนไม่ยอมสู้อย่างจริงๆจังๆ ฟาดดาบก็เบา ในใจบอกได้คำเดียวว่า ไม่สนุก
" ไม่ต้องแล้ว เราจะซ้อมกับคนอื่น ใครก็ได้ " เฟรินโวยวายขึ้น ทำให้ทุกคนที่กำลังซ้อมอยู่ชะงักก่อนที่คนสังเกตุมานานจะพุดขัดขึ้น
" เราซ้อมให้ก็ได้ " เจ้าชายมาดน้ำแข็ง ฉายาที่เพื่อนๆชาวป้อมเรียกก้าวมาดูเหตุการณ์
" แต่.." ลาเวนยังคงคัดค้าน แต่จนด้วยเหตุผล
" เราไม่ทำให้เจ้าหญิงของท่านบาดเจ็บหรอก " คาโลบอก ลาเวนจึงยอมแต่จะเฝ้าดูด้วย แล้วการซ้อมของเฟรินกับคาโลก็เริ่มขึ้น
" ทุกคน ไปซ้อมได้แล้ว " ลาเวนตะโกนขึ้นทำให้ทุกคนต่างแยกย้ายไปซ้อม แต่สายตายังคงจ้องอยู่ที่คู่คาโลกับเฟริน
ดาบคาโลฟาดลงแรงที่กลางลำตัว เฟรินจึงใช้ผ่าปฐพีรับไว้ การฝึกยังดำเนินไป แต่ยังไม่รู้แพ้รู้ชนะ
สนุก เป็นคำเดียวที่อยูในใจเฟริน คาโลฟาดไม่ยั้งมือ ไม่ออมมือให้เหมือนลาเวน ที่ออมมือให้เธอ
ครั้งสุดท้ายที่ผ่าปฐพีฟาดลง และตวัดดาบของคาโลหลุดจากมือ แต่คาโลก็ตวัดดาบกลับ ทำเอาดาบทั้งสองคนตกไปอยู่ที่พื้น
..เสมอ..
คำที่ทุกคนร้องในใจเมื่อดาบทั้งคู่กองกับพื้น เฟรินและคาโลหัวเราะขึ้นเบาๆ ก่อนที่เสียงหวานจะหอบเล็กน้อยแล้วเอ่ยขึ้น
" ขอบใจมากคาโล สนุกมากจริงๆ "
" เช่นกัน เธอก็ทำให้ชั้นสนุกมากจริง " ภาพที่ทำให้ทุกคนแปลกใจก็บังเกิด ร้อยยิ้มที่หาได้ยากจากเจ้าชายแดนนักรบ
" งั้นคราวหน้าคงต้องรบกวนนายมาเป็นคู่ซ้อมกับชั้นอีก " เฟรินเอ่ย
" ยินดี " คาโลบอกก่อนจะเดินไปหาที่นั่งพัก กับเฟริน ท่ามกลางความโล่งใจของลาเวนที่เจ้าหญิงของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
" รู้ไหม ไม่มีใครกล้าฟันดาบกับชั้นแรงเท่านาย " เสียงหวานเอ่ยขึ้นขณะที่นั่งชมคู่อื่นฟันดาบกัน
" เหรอ แต่เธอก็ถือเป็นผู้หญิงคนแรกที่ชั้นฟันดาบด้วย คุยด้วยมากขนาดนี้ " คาโลบอก
" แล้วเรนอนล่ะ ชั้นคิดว่านายคุยกับเรนอนบ่อยซะอีก " เฟรินถาม
" ถามคำตอบคำ เท่านั้นแหละ " คาโลตอบ แล้วซักพัก ลาเวนก็เดินเข้ามาพร้อมน้ำ สอง แก้ว
" กระหม่อมว่า เข้าหญิงและเจ้าชายทรงเหนื่อย นี่น้ำ กระหม่อม " ลาเวนพูดพร้อมยื่นน้ำให้คนละแก้ว
" ขอบใจ " คาโลบอกก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม
" ขอบคุณมากท่านอาจารย์ลาเวน ตอนนี้สถานะเราคืออาจารย์และลูกศิษย์ มิใช่เจ้าหญิงกับองครักษ์ ท่านควรจะเรียกเราเหมือนศิษย์คนอื่นๆ และควนจะยอมให้เราซ้อมดาบกับคนอื่นๆบ้าง " เฟรินพูดบ้าง
" แต่ไฮคิงท่านมิทรงโปรดให้พระนัดดาฟันดาบ เพราะกลัวท่านจะมีบาดแผล " ลาเวนยกเหตุผลขึ้นมากล่อม แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเอาซะเลย
" ท่านตาทรงเคยตรัสไว้ว่า การปกครองต้องสละส่วนนน้อย เพื่อรักษาส่วนใหญ่ ต้องสละบางสิ่งเพื่อรักษาส่วนรวม และต้องสละบางคน เพื่อบางอย่าง เพื่อบางสิ่ง ..." เฟรินเปรยขึ้นทำให้บุรุษทั้งสองมองอย่าง งงๆ
" ดังนั้น ท่านตาคงเข้าใจ ถ้าเราจะสละบางสิ่ง เพื่อให้ได้อีกสิ่ง " เฟรินพูดเว้นวรรค แล้วหันไปมองหน้าบุรุษทั้งสองสลับกัน
" เราจะยอมสละความเหน็ดเหนื่อย แล้วได้มาซึ่ง ความเข้มแข็งและแข็งแกร่งยิ่งขึ้น แล้วท่านคิดว่าท่านตาจะทรงเข้าใจเราไหม " เฟรินบอกก่อนจะหันไปหาสองบุรุษที่นั่งฟังอยู่
ลาเวนชะงัก ส่วนคาโลกลับหัวเราะขึ้นเบาๆ
" เธอคิดได้ยังไง " คาโลถาม แต่เฟรินกลับยิ้มให้ ก่อนเสียงหวานจะเอ่ยบอก ลาเวน
" หวังว่าคราวน่า เราจะได้ฝึกดาบนานกว่านี้ ท่านอาจารย์ลาเวน " ลาเวนยิ้มรับก่อนจะบอกกลับ
" ได้สิ ศิษย์รัก " ว่าแล้วก็เอามือหนาตบบ่าเฟริน ก่อนเฟรินจะแยกเขี้ยวให้ ทำให้คาโลและลาเวนถึงกับหัวเราะเบาๆ กับความน่ารัก แสนซนของเธอ
" เอาละทุกคน ไปพักกินข้าวได้ แล้วอย่าลืมเข้าเรียนวิชาต่อไปด้วย " ลาเวนตะโกนบอก แล้วเหล่าลิงทโมนป้อมอัศวิน ก็เฮลั่นวิ่งเข้าห้องอาหารดราก้อนไป
คาบบ่ายเริ่มด้วยวิชาท้องพระคลัง ของ อาจารย์กิบบอน ซาตัน ตามด้วยสัตว์พาหนะพระราชาที่เฟรินยังคงให้มันวิ่งช้าๆอยู่
ต่อด้วยศาสตร์เวทมนตร์ของ อาจารย์แม่มดวิงกี้ ที่แสนจะน่าเบื่อสำหรับเฟริน และหน้าวาดเสียวสำหรับคนอื่นๆ เมื่อไม่รู้ว่าจะร่ายเวทย์ผิดหรือไม่ผิด แล้วผลออกมาจะเป็นยังไง
แสงแดดทอแสงอ่อนผ่านม่านสีลาเวนเดอร์เข้ามาภายในห้อง แสงสุริโยขับไล่รัตติกาลจนหมดสิ้น
ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มยันตัวขึ้น แล้วหันไปมองรอบๆห้อง พบสิ่งผิดปกติ ร่างที่ปกติเขาตื่นมาจะไม่พบ แต่วันนี้ ร่างนั้นยังเข้าไม่ตื่นจากห้วงนิทรา
ชายหนุ่มสายหน้าน้อยๆกับอาการตื่นสายที่ไม่เคยมีให้เห็น ก่อนจะลุกแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ร่างชายหนุ่มเดินออกจากห้องน้ำแล้ว แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าหญิงสาวจะตื่น
สงสัยเมื่อวานจะใช้แรงเยอะไป ชายหนุ่มคิด จนเจ้าตัวต้องลงมือปลุก
" เฟรินเช้าแล้วนะ " คาโลปลุก แต่เฟรินก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น แถมเอามือขยี้ผมซะจนยุ่งไปหมด
เมื่อเรียกไม่ได้ผล คาโลถึงกับส่ายหัวเบาๆ กับอาการตื่นยากของเฟรินที่ไม่ได้เห็นกันง่ายๆ
ดวงหน้าขาว ชวนสัมผัส หลับตาพริ้ม คาโลเหมือนโดนมนตร์สะกด ไม่ให้ละสายตาไปได้
ดวงหน้ารูปสลักโน้มเข้ามาใหล้แก้มขาวนวล ก่อนจะหอมแก้มนั้นไปฟอดใหญ่ๆ ดวงหน้าขาวที่โดนหอมแก้มลืมตาโพลง
พลางพลักอกแข็งแรง แต่ไม่เป็นผล ชายหนุ่มเริ่มรู้ตัว จึงถอนหน้าออกมา
" นายทำอะไร คาโล " เฟรินถาม พลางหลบหน้าไปทางอื่น พลันหน้าขึ้นสีเรื่อ
" ปลุกเจ้าหญิงให้ตื่นจากนิทรา " คาโลตอบ พลางยิ้มน้อยๆกับอาการของเฟริน
" ปลุกวิธีอื่นก็ได้หนิ " เฟรินว่าเข้าให้
" แล้วตื่นไหมละ " คาโลแหย่ เฟรินจึงได้แต่อ้ำอึ้ง คาโลจึงถามอีกครั้ง
" แล้วทำไมวันนี้ตื่นสายจัง หือ "
" เมื่อวานเพลียไปหน่อย ปลุกคิลด้วยละ " ว่าแล้วเฟรินก็คว้าผ้าเช็ดตัว และ เสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป
สามร่างก้าวเข้ามาภายในห้องประชุม ซึ่งมีคนนั่งอยู่ภายในอยู่แล้วประมาณ ยี่สิบคน
ทั้งสามสาวเท้าไปนั่งที่เก้าอี้อย่างรวดเร็ว แล้วโรเวนก็เปิดการประชุมทันที
" อย่างที่เราทราบกันมา อีกประมาณหนึ่งอาทิตย์จะมีการสอบย่อยกัน รอบเช้าเป็นการสอบทฤษฎี ส่วนรอบบ่ายเป็นการสอบปฎิบัติ
มีสัตว์พาหนะราชา ฟันดาบ และ ศาสตร์เวทมนตร์ พี่อยากให้พวกเธอ ซึ่งเป็นหัวหน้าชั้นปี ไปช่วยประชาสัมพันธ์กับเพื่อนๆให้เตรียมตัวสอบ
แล้วช่วยกันติวกับเพื่อนๆ ปีนี้ ถ้าชั้นปีไหนได้คะแนนสอบเฉลี่ยทุกคนสูงสุด ทางป้อมจะมีรางวัลให้
และหวังว่าจะไม่มีใครในป้อมอัศวินสอบตก ให้เป็นที่น่าขายหน้าของป้อมละ "
ข่าวการสอบแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะเรื่องรางวัลของทางป้อมที่โรเวนพูดถึงก็เป็นที่กล่าวขวัญเช่นกัน
ปัง! ปัง! ปัง!
"เงียบๆ กันหน่อยได้ไหม " มาทิลด้าทุบโต๊ะ แล้วตะโกนให้เหล่าลิงทโมนเงียบ
" ขอบใจมาก มาทิลด้า อย่างที่เราได้ยินกันมา ในอีกประมาณหนึ่งอาทิตย์จะมีการสอบย่อย ซึ่งแบ่งเป็นสองรอบ นั่นก็คือรอบเช้า จะสอบเป็นทฤษฎี และในรอบบ่ายจะเป็นการปฏิบัติ นั่นก็คือ ฟันดาบ เวทย์มนตร์ กับ ทรงม้า " เฟรินพูดแล้วหันไปมองหน้าเพื่อนทุกคนในห้องนั่งเล่น
" หวังว่าจะไม่มีใครสอบตกให้ขายหน้าป้อมอัศวิน โดยเฉพาะปีหนึ่ง " คาโลพูดเสียงเรียบ สายตาคมกริบหันไปสบตาเพื่อนทุกคน ทำให้หนาวๆร้อนๆ
" แล้วจะทำยังไงละ ก็วิชาประวัติศาสตร์กษัตริย์ ของอาจารย์เจ้าชายชามัล เล่นหลับกันเกือบยกห้อง " ครี้ดบ่นขึ้นทำให้เฟรินสีหน้าขุ่นขึ้น
" คุณสมบัติราชา โดนอาจารย์เจ้าหญิงลีน บ่นกันเกือบยกห้องเช่นกันนะครับ" ซีบิลพูดต่อ ทำให้คาโลต้องส่งสายตาดุไปให้
" นอกนั้นก็พอไหวอย่าง ฟันดาบ เวทมนตร์ หน้ากากฟาโรห์ ท้องพระคลัง ทรงม้า " แองจี้พูดขึ้นทำให้เฟรินแทบกองไปอยู่กับพื้น
" แต่ถ้าเราช่วยกันติวก็คงพอไหว " มาทิลด้าเปรยขึ้นทำให้เฟรินนึกขึ้นได้
" ใช่แล้วมาทิลด้า ใช่แล้ว เราต้องช่วยกันติว " เฟรินบอก สีหน้าบ่งบอกถึงมีความหวัง
" แต่ใครจะติวละ " คาโลถาม สีหน้ายังคงเรียบเฉย ไม่มีความกังวลอะไร
" มาทิลด้า เรนอน แองจี้ ชั้นคงต้องขอแรงพวกเธอหน่อยแล้วล่ะ " เฟรินหันไปหาสามสาว แล้วส่งสายตาขอร้องไปให้
" ใครจะติวไอ้พวกลิงนี่ไหว " แองจี้โวย
" เรนอนได้ค่ะ มาทิลด้าเองก็คงได้ " เรนอนพูดขึ้น เฟรินพยักหน้ารับรู้ก่อนที่จะหันไปหาพวกเพื่อนๆเหล่าลิงทโมน แล้วหันไปขอร้องแองจี้อีกครั้ง
" น่า แองจี้ เห็นแก่ป้อมเถอะนะ " แองจี้เห็นเฟรินทำหน้าขอร้อง ทนไม่ไหวจนต้องตกลงไป
" เอาละ เรนอนคงต้องคุณสมบัติราชา แองจี้เวทมนตร์ มาทิลด้าฟันดาบ " เฟรินหันไปบอกเพื่อนๆก่อนจะมีสีหน้าครุ่นคิดแล้วเปรยขึ้น
" แล้วสัตว์พาหนะ ประวัติศาสตร์กษัตริย์ การใช้เงินฯ กับหน้ากากฟาโรห์ ละ ใครดี " เฟรินหันไปถามเพื่อนๆ อย่างจนใจ เพราะนึกถึงใครไม่ออก แล้วหันไปเจอคนๆนึง ที่สามารถช่วยได้
" โร เซวาเรส คงต้องให้นายช่วยเรื่องของประวัติศาสตร์และทรงม้าแล้วละ " เฟรินพูด ลุ้นในใจว่าโรจะยอมหรือไม่ ซึ่งก็ไม่มีปัญหา
" เมื่อนายสั่งมา ทริสทอร์ต้องรับ " โรพูด แล้วยิ้มรับ
" ในฐานะเพื่อน ไม่ใช่นายและลูกน้อง " เฟรินพูดน้ำเสียงกลั้นหัวเราะกับความคิดของโร
" ก็ใช่ แต่เธอละ เฟริน ไม่คิดจะช่วยซักวิชาเหรอ " โร เปรยขึ้น ซึ่งเพื่อนๆก็พยักหน้าเห็นด้วย เฟรินถึงกับจ้องตาโรดุๆ โทษฐานที่ทำให้เธอต้องซวย
" ก็ได้ๆ ชั้นช่วยก็ได้ " เฟรินยอม แต่ก็นึกแผนการออกก่อนจะเปรยขึ้น
" แล้วนายละ ไม่คิดจะช่วยอะไรหน่อยรึไง คาโล " ว่าแล้วเฟรินก็ยักคิ้วให้ทีนึง ส่วนคาโลก็ได้แต่ส่งสายตาดุๆให้คนที่หาเรื่องให้เค้า แต่เฟรินไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย กลับพูดเองเออเองเสีย
" งั้นก็ตกลงตามนี้ แต่ชั้นขอเป็นแค่กองหลัง ช่วยเล็กๆน้อยๆ แต่ไม่เอาดาบกับเวย์นะ " เฟรินพูดแล้วหัวเราะเบาๆเพราะแกล้งคาโลได้
" ถ้าเฟรินเป็นแค่กองหลังได้ ชั้นก็จะเป็นกองหลังเหมือนกัน " คาโลพูดเข้าให้ ทำให้เฟรินถึงกับสะอึก
มันเล่นเหมือนเรานี่หว่า
" จะติวอะไรก็ติวละกัน ถ้าไม่มีคนติววิชาอะไรก็ไปหาเฟรินกับคาโล " มาทิลด้พูดตัดบท เพราะรำคาญที่จะเห็นสองคนเกี่ยงกันไปมา
" เอ้อ ลืมไปเริ่องนึง ถ้าเกิดว่าคะแนนสอบเฉลี่ยทุกคนรวมกันสูงสุด ชั้นปีนั้นจะได้รับรางวัลจากทางป้อมอัศวิน ถ้าอยากได้กันละก็ พยายามหน่อยละ " คาโลพูดก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป
" ใช่ ถ้าอยากได้ละก็ ทำคะแนนให้มันดีๆ ตั้งจติวละ เราจะเริ่มติวกันตอนเย็นของทุกวัน เริ่มจากพรุ่งนี้ ส่วนเสาร์ อาทิตย์ เราจะติวกันทั้งวัน " เฟรินพูดก่อนจะเดินเข้าห้องไป
" สู้เว้ย พวกเรา เพื่อรางวัลของป้อม " ครี้ดกล่าวนำ
" สู้เว้ย เพื่อรางวัลของป้อม " ทุกคนพูดพร้อมกันก่อนจะเฮดังลั่น จนเฟรินต้องเดินออกมาอีกรอบด้วยสีหน้าขุ่น
" เงียบกันซักวักวันจะได้ไหม ไปนอนได้แล้ว " เฟรินตะหวาดพร้อมกวาดสายตาเยียบเย็นชวนเสียวสันหลังให้เพื่อนๆ ก่อนทุกคนจะรีบเดินเข้าห้อง เพราะสายตาน่าหวาดเสียวของเฟริน
" ไม่อยากเชื่อว่านายเป็นไปด้วยน่ะ ท่านผู้คุมกฏ โร เซวาเรส " เฟรินพูด เมื่อโรเดินผ่าน แต่โรก็ยิ้มอย่างเดียว ก่อนจะเดินไป
" และนายด้วยคิล " เฟรินหันมาทางคิล คิลยิ้มกวนๆตามแบบฉบับก่อนจะพูด
" ฉันมัน สามขุนพล ดูแลภายนอก ภายในไม่เกี่ยว คงไม่เหมือนลูกน้องของท่านที่แหกกฏตัวเองละครับ ท่านเสนาฯ " คิลว่าแล้วยักคิ้วให้ เฟรินแยกเขี้ยวเถียงไม่ออกก่อนจะเดินเข้าห้องไปกับคิล
ภายในห้องกำลังเย็นขึ้นเรื่อยๆด้วยฝีมือของเจ้าชายน้ำแข็ง ซึ่งบัดนี้อารมณ์กำลังขุ่นมัวกับเพื่อนสาวตัวดีคนสำคัญจากเดมอส และ บารามอส ที่เอาเค้าเข้าไปพัวพันกับเรื่องการติวสอบที่เขาไม่ชอบเลยซักนิด
" ทำไมมันเย็นอย่างนี้ เฟริน " คิลที่เข้ามาพร้อมเฟรินถามเพื่อนทันที เพราะอุณหภูมิภายในห้องสามารถกลายเป็นห้องเย็นได้ดีเลยทีเดียว
" นายไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวชั้นคุยกับคาโลเอง " ว่าแล้วคิลก็เดินเข้าห้องน้ำตามที่เฟรินบอกทันที
" คาโล ก็บอกแล้วไง ว่าเอาคืนเรื่องเมื่อเช้า " เฟรินพูดขึ้นก่อน แล้วก็หันหน้าไปทางอื่นไม่กล้าสบตาคาโลเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อเช้า
" ก็ได้ๆ " ว่าแล้วอุณหภูมิห้องก็กลับมาปกติเหมือนเดิม พร้อมคิลที่เดินออกมา
" ว้าว แจ๋วนี่เฟริน " คิลพูดพลางเดินไปที่โต๊ะนั่งลงแล้วขีดเขียนลงบนกระดาษเหมือนเดิม
" นายอาบแล้วใช่ไหม งั้นชั้นก็คนสุดท้ายสิเนี่ย " เฟรินบ่นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ปึง ! เพล้ง ! ตุบ ! ตุบ! ตุบ!
เสียงบางอย่างในห้องกำลังเกิดขึ้น เฟรินรีบใส่เสื้อผ้าแล้วออกมาทันที
" แกเป็นใคร " คาโล ตะโกนถาม
สภาพภายในห้องตอนนี้ทำให้เฟรินแทบช็อค ตู้ โต๊ะ เตียงมีรอยร้าว ของบนโต๊ะหล่นเต็มพื้น แจกันบนโต๊ะแตกกระจาย
สภาพห้องเละ ดูไม่ได้
" ใครนะ " คิลพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กๆร่างนึง ยืนอยู่ที่พื้น ห่างจากเฟรินไม่เท่าไหร่
" โคมุส " คาโลพูด สีหน้าแสดงความประหลาดใจแต่พยายามสกัดไว้
" โกโดม " เฟรินอุทาน เพื่อนสองคนหันมามองหน้าเฟริน ด้วยสหน้าประหลาดใจอย่างเก็บไม่อยู่
" กระหม่อม โกโดมเอง " โกโดม กล่าว
" โกโดม ? ใครหรอ เฟริน " คาโล และ คิล เอ่ยออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
" ข้าเป็นองครักษ์ของเจ้าหญิงเฟลิโอน่าน่ะสิ " โกโดมพูดด้วยน้ำเสียงโอ้อวด
" แล้วทำไมสภาพห้องถึงเป็นแบบนี้ โกโดม " เฟรินถามอย่างอดไม่ได้
" อ่า คือ มีการผิดพลาดทางการท่องมนตร์เล็กน้อยกระหม่อม " โกโดมบอก สีหน้าไม่บ่งบอกถึงการสำนึกผิด
" ทำให้เป็นเหมือนเดิมเดี๋ยวนี้ " เฟรินบอกเสียงเรียบๆ แต่นั่นเป็นสัญญานที่โกโดมรู้ว่า เธอกำลังโมโห
" ได้ฝ่าบาท " ว่าแล้วโกโดมก็เริ่มร่ายเวทย์ทันที ข้าวของกลับสู่สภาพเดิม ไม่มีอะไรตกหล่น
" ใช้ได้เลยเจ้าคนแคระ " คิลพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
" ข้าชื่อ โกโดม ไม่ใช่คนแคระ และข้าก็เป็นพ่อมดอันดับหนึ่งในเดมอส " โกโดมพูดด้วยความโกรธ
" แล้วมาทำไมละ " คาโลที่เงียบมานานถามขึ้น
" เจ้าอย่ามาท่ามากกับเราน่ะ เราจะมาคุ้มครองเจ้าหญิงเฟลิโอน่าน่ะสิ " โกโดมเริ่มวางอำนาจ
" งั้นเราคงต้องบอกเรื่องที่เจ้ามาทำใหญ่ใส่เราให้ท่านอาเอวิเดสรู้ " คาโลพูดด้วยน้ำเสียงไม่ต่างจากเดิมนัก
" เจ้าเป็นใครกัน " โกโดมถาม ในใจเริ่มหวั่น
" คาโล วาเนบลี เดอะ ปรินซ์ ออฟ คาโนวาล โอรสของคิงบาโร พระสหายสุดรักของท่านอาเอวิเดส " คาโลแนะนำตัว โกโดมถึงกับหน้าซีดเผือด
" เอ่อ กระหม่อมไม่รู้ ให้อภัยกระหม่อมด้วย เคยเห็นเจ้าชายเมื่อเจ็ด แปดปีก่อนที่เดมอส ไม่คิดว่าโตแล้วจะหน้าตาหล่อเหลาเช่นนี้ " โกโดมเริ่มยอ
" เราไม่ชอบให้ใครมายกยอปอปั้น ถ้าจะพูดให้พูดมาจากใจจริง โกโดม เราให้อภัยท่านก็ได้" คาโลพูดด้วยเสียงเย็น
" ขอบพระทัยกระหม่อม " โกโดมถอนหายใจ
" เจ้ากลับไปเถอะโกโดม บอกท่านพ่อว่าอยู่ทางนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง " เฟรินบอก
" แต่ท่านจ้าวทรงให้กระหม่อมมาอารักขาเจ้าหญิง " โกโดมเถียง
" ไม่เป็นไร คนอยู่กันทั้งป้อม ไม่เห็นจะเป็นอะไร " เฟรินยกเหตุผล ทำให้โกโดมจำยอมแล้วบอกว่าจะมาเยี่ยมเป็นพักๆ ก่อนจะลากลับไป
" นอนเถอะ " คาโลพูด เมื่อห้องเงียบมานาน ทั้งสามจึงแยกย้ายกันไปนอน
--------------------------------------------------------------------
แห่ๆ ไม่ได้มาอัพนานเลย ต้องขอโทษด้วยค่ะ ตั้งแต่เน็ตใช้ไม่ได้ก็เลยเข้ามาอัพไม่ได้ พอเน็ตใช้ได้ ก็ดันม่มีเวลา เพราะงานจะทับหัวอยู่แล้วค่ะ
วันนี้เวลาดี มาอัพให้แล้วนะค่ะ ยังไง ก็ เม้นๆๆๆๆ เป็นกำลังใจหน่อยน่ะค่ะ มันไม่มีกำลังใจอ่า แต่งต่อไม่ออกเลย ขอบคุณสำหรับเม้นทั้งหมด แล้วก็ขอเม้นต่อไป แหะๆ
วันนี้เมเน่ต้องไปแล้ว แต่ว่างเมื่อไหร่ สัญญาว่าจะมาเม้นให้ค่ะ
อย่าลืมน่ะ เม้นเป็นกำลังใจให้เมเน่ด้วยคร่า
เมเน่
ความคิดเห็น