ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เป็นอะไรไป!! -- [เธอไม่สบายหรือเปล่า]
ChApTeR 16
ดารึลล์หันไปมองโจลินที อเล็กซ์ทีอย่างไม่เข้าใจว่าทั้งสองคนเป็นอะไรกัน เธออ้าปากกำลังจะถาม แต่ก่อนที่คนอื่นจะได้ยินคำพูดของเธอ ประตูห้องก็เปิดออกมาเสียก่อน...
ฮันซอน ซึงฮอน ซองแจ และจินจองยืนยิ้มอยู่ที่หน้าประตูห้อง...
แต่ทว่า...ดูเหมือนทั้งโจลินและอเล็กซ์จะยังคงตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองอยู่ เพราะเด็กสาวไม่ได้หันไปยิ้มร่าต้อนรับฮันซอนเหมือนเคย ส่วนอเล็กซ์ เขายังคงยืนหันหลังให้โจลินอยู่เหมือนเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ฮันซอนมองโจลินกับอเล็กซ์สลับไปมาอย่างประหลาดใจ เขาเองที่บอกให้อเล็กซ์มาหาโจลินก่อนเพราะตัวเขาต้องไปรับซึงฮอนและจินจองที่บ้าน ฮันซอนพยายามคิดว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมทั้งสองคนถึงได้เงียบ...
“รุ่นพี่ฮันซอน! สวัสดีค่ะ!! ^O^” ดารึลล์ร้องตะโกนขึ้น และจากเสียงตะโกนนั้นก็เรียกสติของโจลินให้กลับคืนมา รวมทั้งอเล็กซ์ด้วย ชายหนุ่มสะดุ้งเบาๆ แล้วหันกลับไปหาฮันซอนช้าๆ
“เป็นอะไรวะอเล็กซ์?” ฮันซอนขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น อเล็กซ์เงียบไม่ตอบอะไร เขาเดินไปคว้าเสื้อโค้ตที่เขาถอดวางไว้บนเก้าอี้ตรงมุมห้อง ก่อนจะเดินไปจับลูกบิดประตู แต่ก่อนที่เขาจะทันได้เปิดมันออกไป ฮันซอนก็เรียกไว้ก่อนด้วยน้ำเสียงงุนงง
“เฮ้! อเล็กซ์ จะไปไหน? เพิ่งมาไม่ใช่เหรอ?”
“มีธุระ ไปล่ะ” เขาพูดสั้นๆ เพียงสองคำแล้วก็เปิดประตูเดินจากไป เสียงประตูปิดตามหลังเขาไปเบาๆ ทิ้งให้ผู้ที่กำลังประหลาดใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่นั่งอึ้งอยู่ในห้อง
ฮันซอนหันกลับไปหาโจลิน ใบหน้าขาวซีดของเธอกำลังขมวดคิ้วเข้าหากัน เธอกังวลเรื่องอะไรนะ...ฮันซอนถามตัวเองอยู่ในใจเบาๆ และเรื่องเดียวที่เขาพอจะนึกออกว่ามันน่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอกังวล ก็คืออเล็กซ์...ฮันซอนค่อนข้างมั่นใจว่าอเล็กซ์ต้องทำให้โจลินไม่สบายใจแน่นอน เขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวประจำข้างเตียง และนั่งอยู่อย่างนั้นนานกว่าห้านาทีโจลินถึงรู้สึกตัวแล้วหันหน้ามาหาเขา
“อ๊ะ! เอ่อ รุ่นพี่ฮันซอน”
“เธอเป็นอะไรเนี่ย?”
“นั่นสิๆ แล้วไอ้บ้านั่นมันเป็นอะไรของมันน่ะ O_O” ซึงฮอนผู้มีผมสีฟ้าอมม่วงทำตาโตแล้วถามขึ้น
“...ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”
“ก็แล้วทำไมอยู่ดีๆ มันก็เดินหนีหายไปเฉยเลยล่ะ?”
“ฉันไม่...”
“ตอบมาสิๆ” ซึงฮอนยังคงถามไม่เลิก และโจลินก็ไม่มีคำตอบให้เขาเช่นกัน เมื่อฮันซอนมองเห็นสีหน้ายุ่งยากใจของโจลิน เขาจึงตบหัวซึงฮอนอย่างแรงไปหนึ่งครั้ง หนุ่มผมฟ้าอมม่วงทำหน้าเหยเกเหมือนกับจะร้องไห้แล้วตะโกนออกมา
“โอ๊ย! ทำไม T^T ฉันทำอะไรผิด >_<”
“ผิดตรงที่แกทำตัวเหมือนเด็กปัญญาอ่อนไงล่ะ”
“ฮือๆ ใจร้าย TOT ลีฮันซอนใจร้าย”
“แกบ้าไปแล้วเหรอ?” ฮันซอนสวนกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ทำให้ซึงฮอนเงียบเสียงลงไปทันที ฮันซอนหันกลับไปหาโจลินแล้วยิ้มด้วยรอยยิ้มเจ้าชายประจำตัวเขา
“-_-///”
“เป็นไงบ้าง ^-^ ยังเจ็บแผลอยู่มั้ย? แล้วกินข้าวครบสามมื้อรึเปล่า?”
“ฮันซอน นายถามยังกับเป็นพ่อโจลินเลยนะ” ซึงฮอนพูดแทรกขึ้นมาพร้อมทำหน้าทะเล้น และผลสุดท้าย...เขาก็ได้รับมะนาวหนึ่งลูกเบ้อเริ่มบนหัว ฮันซอนนั่นเองเป็นคนเอากระเป๋าเป้ฟาดหัวเขา
“ว้าย เจ็บมั้ยคะรุ่นพี่ซึงฮอน...”
“โอ๊ย!” ซึงฮอนร้องครวญคราง แต่กลับโดนกระเป๋าเป้ของฮันซอนฟาดลงไปที่เดิมอีก ฮันซอนหันกลับไปยิ้มให้โจลินแล้วบอกกับเธอว่ามันเป็นการ ‘เล่นกัน’ ของพวกเขา
โจลินตาโตอย่างตกใจเมื่อเห็นการ ‘เล่นกัน’ ของรุ่นพี่ฮันซอน เธอเคยได้ยินมาว่า รุ่นพี่ปีสามของโรงเรียนซองดงอันค่อนข้างที่จะ ‘รุนแรง’ แต่เธอก็นึกไม่ถึงว่าจะเล่นกันรุนแรงขนาดนี้ ที่หัวของซึงฮอนมีรอยปูดขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมา โจลินเอียงคอมอง ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือไปแตะที่บริเวณนั้นเบาๆ
“โอ๊ย! TOT”
“ขอโทษค่ะรุ่นพี่ซึงฮอน ฉันแค่จะดูว่าจะทำยังไงดี T^T~”
“ไม่เป็นไรๆ ขอบคุณมาก คนที่ผิดคือลีฮันซอนต่างหาก TOT”
“อะไรนะ! อยากไปนอนในโลงศพเหรอไง? ชินซึงฮอน!!!” ฮันซอนตะโกนก้อง ความรู้สึกไม่สบอารมณ์พุ่งขึ้นสูงตั้งแต่ที่โจลินแตะตัวซึงฮอนแล้ว แม้แต่ตัวเขาเองยังหาเหตุผลที่ตัวเองโมโหหงุดหงิดอย่างนี้ไม่ได้เลย ฮันซอนทำหน้าไม่พอใจอย่างสูง ซึงฮอนเลยค่อยๆ ถอยฉากกลับไปนั่งข้างๆ จินจองที่กำลังหัวเราะท้องคัดท้องแข็งอยู่ โจลินทำหน้าไม่เข้าใจ ทำไมรุ่นพี่ฮันซอนถึงโกรธขนาดนี้นะ...?
“รุ่นพี่ฮันซอนคะ?”
“...” ฮันซอนกำลังคิดหาเหตุผลสำหรับความรู้สึกเมื่อกี๊อยู่เลยไม่ทันได้ฟังเธอ
“รุ่นพี่ฮันซอน?” โจลินถามซ้ำขึ้น คราวนี้ฮันซอนรู้สึกตัว เขาหันกลับไปหาเธอพร้อมกับรอยยิ้มหวานจนโจลินแทบละลาย รอยยิ้มที่เมื่อครั้งก่อนเธอได้แต่แอบซ่อนมองอยู่ในที่ห่างไกล และได้เห็นระยะใกล้แค่เพียงในรูปเท่านั้น ตอนนี้มันอยู่ห่างจากตัวเธอเพียงไม่กี่นิ้ว ความร้อนจำนวนมากขึ้นไปกระจุกอยู่ที่ใบหน้าซีดขาวของเธอ ทำให้ใบหน้าของเธอเริ่มกลายเป็นสีแดงจัดขึ้นมาทันตาเห็น โจลินก้มหน้าหลบสายตาคมสวยของฮันซอนที่กำลังจ้องหน้าเธอลง เพราถ้าหากว่าเธอยังมองหน้าเขาต่อไป เธออาจตื่นเต้นจนหมดสติไปก็ได้...
“เป็นอะไรโจลิน? O_O~”
“อ๋า >_<~ ไม่ ไม่มีอะไรค่ะ >_<”
“ทำไมหน้าแดงอย่างนั้นล่ะ? ไม่สบายรึเปล่า?” ฮันซอนถามอย่างร้อนรน โจลินส่ายหน้ารัวเร็วแล้วทำตาโตเมื่อฮันซอนโน้มตัวมาหาเธออย่างรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน และในชั่วเวลาที่เธอกำลังเรียบเรียงเหตุการณ์อยู่นั้น หน้าผากเนียนเรียบของเขาก็สัมผัสกับหน้าผากขาวซีดเนียนใสของเธอเสียก่อน ความอบอุ่น ความร้อน และอีกหลายๆ อย่างแผ่ซ่านกระจายไปทั่วร่างของเด็กสาวโดยมีจุดเริ่มอยู่ที่หน้าผากนั้น...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
To Be Continue
ขอบคุณที่มาอ่านกันถึงตอนนี้ ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะคะ ^^
ถึงตอนนี้ก็ช่วยเม้น+โหวตเป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ ^O^
บลัดดี้ซากุระใกล้จะออกแล้ว (รึป่าว?) ยังไงก็ขอฝากเอาไว้หน่อยแล้วกานค่ะ ^&^
I LovES EverYBoDY!!!!~~
เจอกันตอนหน้านะคะ ^&^ มิซๆ
พบกันเวลา เที่ยงคืนห้านาที <<00.05>> นะคะ - -V
KiSS kIss จุ๊บๆ
~WiTh LotS Of LoVeS~
เจ้าหญิงผู้เลอโฉม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น