ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ก็เธอมันน่ารักน่าแกล้งนี่นา...^O^
ขณะเดียวกันนั้นเอง ณ ที่โรงพยาบาลแอลเอชเจนเนอรัลด์ส โจลินกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่บนเตียงกว้าง เมื่อซักครู่มีพ่อบ้านแก่ๆ คนหนึ่งมารับน้องสาวเธอไปโรงเรียนแล้ว พวกเขาแนะนำตัวกับเธอว่าเป็นลูกน้องของรุ่นพี่ฮันซอน
เธอยิ้มออกมาบางๆ อีกครั้งเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของเขา...
เด็กสาวนั่งคิดถึงเวลาเลิกเรียนอย่างใจจดใจจ่อ ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองโมงครึ่งแล้ว อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง ฮันซอนก็จะเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าชายประจำตัวเขา...
โจลินนึกภาพรอยยิ้มของเขาแล้วยิ้มกว้างออกมาจากหัวใจ...
และแล้ว...เสียงประตูก็เปิดขึ้น พร้อมกับที่ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา
“สวัสดีค่ะ คุณยูโจลิน ^^ ฉันคิมโซยุน เป็นหมอเจ้าของไข้ของคุณค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมกับยิ้มให้โจลิน
“เอ้อ ค่ะ”
“ฉันต้องดูแผลคุณอีกครั้งนะคะว่าโอเคดีไหม คุณปวดแผลรึเปล่าคะ” คุณหมอสาวพูดด้วยรอยยิ้มพลางเช็คดูรอยแผลที่ท้องของโจลิน เด็กสาวพยักหน้าเบาๆ คุณหมอ ยิ้มรับ และเมื่อเวลาผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง สีหน้ายิ้มแย้มของหมอก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าเคร่งเครียด
“อย่ากระโดด อย่าวิ่ง อย่าลุกจากเตียงไปไหนคนเดียว แล้วก็พยายามอย่าทำอะไรที่จะทำให้ปากแผลเปิดอีกนะคะ” คุณหมอกำชับด้วยน้ำเสียงจริงจังอีกครั้ง เมื่อโจลินพยักหน้ารับ เธอก็ยิ้มแล้วเดินออกจากห้องไป
โจลินเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาทุกๆ ช่วงหนึ่งนาที...เมื่อไหร่จะถึงสามโมงซักทีนะ โจลินคิดอย่างนี้ตลอดเวลา และในที่สุด เข็มนาฬิกาก็ชี้ไปที่ บ่ายสามโมงตรง...
เสียงประตูเปิดดังปัง โจลินหันขวับไปทางต้นเสียง ก่อนที่รอยยิ้มจะเริ่มระบายบนใบหน้า ผู้ชายคนหนึ่งยืนยิ้มอยู่ที่ประตูห้อง แน่นอนล่ะว่าผู้ชายคนนั้นก็คือ...
ลีฮันซอน....
หลังจากออดหมดคาบเรียนสุดท้ายดังขึ้น ฮันซอนก็คว้าเป้และรีบบึ่งขึ้นแท็กซี่ทุ่งตรงมาที่นี่เลยทันที แม้จะไม่จำเป็น แต่เขาก็ยังรีบร้อนจะมาที่นี่อยู่ดี...
พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าทำไม...
ฮันซอนเดินเข้าห้องมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงตัวเดิม เขาหยิบถุงกระดาษสกรีนโลโก ‘ปังปังแลนด์’ ให้โจลินดู เขาแวะซื้อมันก่อนที่จะขึ้นมาถึงที่นี่ โจลินตาวาว เพราะของที่อยู่ในนั้นก็คือ ปังปังเมลอน ของโปรดของเธอนั่นเอง
“นี่ ฉันไม่ได้ซื้อให้เธอนะ ฉันซื้อมาฝากดารึลล์” ฮันซอนเห็นท่าทางตื่นเต้นดีใจของเด็กสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วก็นึกอยากแกล้งเธอขึ้นมา เขาซ่อนยิ้มไว้ในใบหน้าแล้วพูดขึ้นด้วยท่าทางจริงจัง โจลินหน้าจ๋อย เธอวางปังปังเมลอนกลับเข้าไปในถุงด้วยท่าทีเหมือนเด็กห้าขวบที่ถูกแย่งขนมไป ฮันซอนเผลอตัวหัวเราะออกมาจนได้ ก็ภาพตรงหน้ามันจี้จุดหัวเราะของเขานี่นา โจลินทำหน้าเหรอหรา เธอหันไปเอียงคอถามฮันซอนอย่างไม่เข้าใจ
“อะไรเหรอคะ?”
“ฮะๆๆ...ยูโจลิน เธอกับน้องสาวสลับอายุกันเหรอไง ฉันล้อเล่น ฉันซื้อมาฝากเธอนั่นแหละ กินไปเถอะ”
“-_-/// แกล้งฉันเหรอคะ” โจลินพูดเสียงอ่อย พลางก้มหน้าที่เป็นสีแดงจัดของเธอลง ฮันซอนยังคงหัวเราะไม่เลิก แต่เมื่อเขามองเห็นสีหน้าตัดพ้อของโจลิน เขาก็หยุดทันที และเอื้อมมือไปขยี้หัวเธอเบาๆ
“นี่ ก็เธอมันน่ารักน่าแกล้งขนาดนี้นี่นา ^O^ เท่านั้นแหละน่า ฉันขอโทษนะ”
“อ๋า >_<~ ไม่เป็นไรหรอกค่ะๆ” คำว่า \'น่ารัก\' เมื่อกี๊ที่ฮันซอนพูดออกมาทำให้หน้าของโจลินแดงขึ้นมาทันที...
“ทีนี้ก็หยุดแล้วกินเข้าไปได้แล้ว...^^” ฮันซอนพูดด้วยรอยยิ้ม โจลินก็ไม่ได้รอช้า เธอหยิบปังปังเมลอนของโปรดออกมาทันที
“ขอบคุณมากนะคะที่ซื้อมาฝาก!~” โจลินพูดแล้วก้มหัวขอบคุณให้ฮันซอน
“ไม่เป็นไรหรอก...ว่าแต่ เธอยังเจ็บแผลอยู่ไหม?”
“ก็นิดหน่อยค่ะ”
“รีบๆ หายเร็วๆ นะ ^^” ฮันซอนพูดยิ้มๆ อย่างอารมณ์ดี เด็กสาวพยักหน้าสองครั้งพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง...
กริ๊งงงงงง! กริ๊งงงงงง! เสียงโทรศัพท์มือถือของฮันซอนแผดเสียงดังขึ้น ฮันซอนหยิบมันออกมาจากกระเป๋าเสื้อนอกนักเรียน ก่อนจะกดรับมัน...
“ฮัลโหล? ลีฮันซอนครับ?” โจลินนอนหลังพิงหมอนใบใหญ่มหึมาแล้วมองดูฮันซอนรับโทรศัพท์อยู่ สีหน้าของฮันซอนที่ตอนแรกยังยิ้มๆ อยู่เริ่มกลายไปเป็นสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา ฮันซอนนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นนานมาก ก่อนจะเปิดปากพูดขึ้นหลังจากนิ่งฟังมานานถึงห้านาที
“หุบปากไปเลยนะคิมจีอึน ถ้าเธอยังทำตัวเหมือนเด็กมีปัญหา...ไม่สิ เหมือนผู้หญิงเสียสติที่ไม่มีคนรักอย่างนี้อีกล่ะก็ เธอจะมีปัญหาแน่ๆ ปัญหาใหญ่เลยล่ะ!!!!” ฮันซอนตะโกนก้องไป สีหน้าของเขาบ่งบอกได้ถึงอารมณ์โกรธ เขาทำท่าจะเขวี้ยงโทรศัพท์มือถือทิ้ง แต่แล้วก็ชะงักค้างไป เขานิ่งฟังอีกครั้งด้วยสีหน้าที่แปลกไปจากเดิม
“จะไปไหนก็ไปเลย ฉันบอกเธอแล้วว่าเรื่องทุกอย่างมันจบลงแล้ว เธอฟังภาษาเกาหลีออกใช่มั้ย? นั่นแหละ อย่าดึงดันจนเสียราคาไปหน่อยเลย” ฮันซอนพูดเสียงเรียบก่อนจะกดปิดมือถือไป และเมื่อเขาหันหลังกลับไปทางเดิม เขาก็พบว่าโจลินกำลังมองเขาด้วยดวงตากลมโตสีดำเป็นประกายที่แฝงความสงสัยอยู่...ฮันซอนยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเพราะดวงตานั้น...
“วันนี้ฉันอยู่ถึงตีหนึ่งกว่าเหมือนเมื่อวานไม่ได้นะ เพราะว่าพรุ่งนี้ฉันต้องไปเช้าหน่อย เธออยู่กับดารึลล์สองคนได้ใช่ไหม?” ฮันซอนถามขึ้น โจลินพยักหน้ารัวเร็ว เขาจึงยิ้มออกมาอีกครั้ง “ถ้ามีอะไรเธอก็โทรไปหาฉันได้นะ อ้อ จริงสิ ฉันจะจดเบอร์โทรศัพท์ไว้ตรงนี้ เธอยกโทรศัพท์นั่นต่อไปหาโอเปอร์เรเตอร์นะ แล้วบอกต่อสายนอก แล้วก็กดเบอร์ของฉันลงไป โอเคมั้ย?”
“ค่ะ”
“ฉันต้องไปล่ะ วันนี้มีนัดกับไอ้พวกบ้าบอนั่นด้วย สำคัญมากเลย แล้วตอนดึกๆ ฉันจะโทรมาหานะ ^^” ฮันซอนเดินไปหยิบเป้ที่เมื่อตอนเข้ามา เขาโยนทิ้งไว้บนโซฟา ก่อนจะเดินออกไป...
สองอาทิตย์ผ่านไป ฮันซอนก็ยังคงแวะเวียนมาเยี่ยมโจลินทุกวัน และในวันหนึ่ง...
ฮันซอนกำลังเดินไปที่ห้อง ‘901’ ที่โจลินอยู่เหมือนเช่นเคยทุกวัน ในมือของเขามีดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่อยู่ วันแรกที่เธอฟื้นขึ้นมา เขาก็เอาดอกไม้แบบเดียวกันนี้ไปให้เธอเหมือนกัน ฮันซอนอมยิ้มเมื่อคิดไปว่า ถ้าหากได้รับดอกไม้ช่อนี้ เธอจะทำหน้า ทำท่าทางยังไง...
แต่ระหว่างทางเดิน คุณหมอสาวที่เป็นเจ้าของไข้โจลินก็เดินเข้าไปเรียกเขาไว้ซะก่อน
“คุณลีฮันซอนใช่มั้ยคะ กำลังจะไปเยี่ยมสาวน้อยคนนั้นเหรอคะ ^^”
“ครับ”
“คนไข้ใกล้จะหายดีแล้วนะคะ เธอฟื้นตัวเร็วมาก ฉันคิดว่าอีกไม่กี่วันคงจะออกจากโรงพยาบาลได้แล้วล่ะค่ะ แต่ว่า...ต้องพามาตรวจอีกหน่อยนะคะในช่วงแรก แล้วก็...” คุณหมอหยุดเว้นวรรคไปชั่วครู่หนึ่ง ก่อนจะเปิดปากพูดอีกครั้ง และคำพูดนั้นของเธอก็ทำให้ฮันซอนที่กำลังยืนยิ้มเมื่อรู้ว่าโจลินใกล้จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้วกลับหุบยิ้มลงทันทีเมื่อได้ฟังคำพูดอีกประโยคของคุณหมอ
.............................................................................................................................................................................
To Be Continue
ไม่รู้ว่าลงเยอะไปไหม แต่ก็ขอขอบคุณทุกคนที่กรุณาเข้ามาอ่านจนถึงตอนนี้นะคะ ^&^ ขอบคุณมากจิงๆ ค่ะ ก็เหมือนเดิมนะคะ ถ้าหากว่าชอบหรือไม่ชอบยังไงก็ช่วยเม้น+โหวต ไว้เป็นกำลังใจหน่อยนะคะ ^^
และถ้าสนุก ก็รบกวนช่วยบอกต่อๆ กันไปหน่อยแล้วกันค่ะ ถือซะว่าช่วยเหลือเด็กตาดำๆ ((มุขเริ่มเก่าแระ ใช้บ่อยเกิน -_-///)) ละกันค่ะ ^O^
และขอฝาก \"ปิ๊งรักร้าย...นายตัวแสบ\" กับ \"bloody sakura สะดุดรักสาวนักสู้\" นะคะ ของสนพ.แจ่มใสค่ะ ช่วยไปอุดหนุนกันหน่อยแล้วกานค่ะ สงสารลูกนกลูกกามือสมัครเล่นอย่างเค้าด้วยนะค้า ^&^ ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
แล้วก็ ((แล้วบ่อยจิง)) ฝากผลงานของพี่สาวสุดสวย \"รักสุดเซอร์ไพรส์ของยัยขี้โม้\" + \"ยัยเวอร์จิ้นปิ๊งรักนักเพลย์บอย\" ของ -- แสตมป์เบอรี่ และเรื่อง \"ขอรักเธออีกสักครั้งจะได้ไหม\" ของ -- โซเฟียไว้ด้วยนะคะ ทั้งหมดเป็นของสนพ. แจ่มใสหมดเลยค่ะ ^^
~With Lots Of Loves~
เจ้าหญิงผู้เลอโฉมค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น