คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Funny Cooking :: ตอนที่ 8
หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง
ตอนที่ 8
ณ โรงเรียนชายล้วน เวลา 6 โมง
“อ้าวๆ มาครบกัยรึยังเนี่ย คังอินนายนับดิ” ฮีชอลตะโกนขึ้น คังอินทำได้แต่นับตามที่ฮีชอลบอกด้วยใบหน้าที่เซ็งสุดๆ ขืนขัดคำสั่งมีหวังนรกลงหัวแหง T.T
“ครบ!!!!!!!” คังอินตะโกนบอก
“ดี งั้นพวกเรา ขึ้นรถโว้ย!!!!!!”
“เฮ้ย!!!! เดี๋ยวเด้ ใจคอพวกนายจะทิ้งฉันไว้รึไง” ฮยอกแจที่วิ่งแบบไม่คิดชีวิต ดีนะที่ขึ้นรถทัน
“อ้าว ไอ้หมีไหนแกบอกว่าครบไงวะ” ฮีชอลหันไปถามคังอินอย่างเอาเรื่อง
“เออโทษที ฉันดันนับผ.อ.ไปด้วยน่ะ ^^!”
“= =’”
และแล้วรถบัสก็ได้เคลื่อนตัวออกจากโรงเรียนและมุ่งไปที่หอพักี่อยู่ต่างจังหวัดกลางป่าเขาด้วยเหตุผลที่ว่า ‘ฉันอยากได้บรรยากาศที่เป็นธรรมชาติน่ะ’ การเดินทางใช้เวลาประมาณ 2 – 3 ชั่วโมงได้ ในตอนแรกทุกคนก็ต่างครึกครื้นเฮฮาปาจิงโกะ(?)กันดี ยกเว้นแต่อีทึก ที่เอาแต่อ่านหนังสือเหมือนเดิม ชีวอนที่ปั้นหน้าตายมองเพื่อนๆ อย่างเอือมระอากับความรั่ว คิบอมเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง และคยูฮยอนที่เอาแต่เล่นเกมในโน๊ตบุ๊คที่ตนลงทุนแบกมา และคำถามเดียวกันของทุกคนนั้นก็คือ คณะกรรมการหญิงพวกนั้นคือใคร?? จะเรียบร้อยหรือจะซ่า จะสวยรึเปล่า จะน่ารักมั๊ย จะอึ๋มมั๊ย(อันนี้ใครคิด - -+) ในเวลา 30 วันนี้ทุกคนจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้รึเปล่านะ
ในที่สุดก็มาถึงหอพักที่อยู่ห่างไกลจากเมืองหลายร้อยกิโล บรรยากาศโดยรอบนั้นเป็นธรรมชาติและดีเหมือนที่ผ.อ.พล่ามให้ฟังจริงๆ ทั้ง 13 คนต่างตะลึงกับต้นไม้ ดอกไม้ต่างๆ ที่ขึ้นรายล้อมอย่างสวยงาม และการตกแต่งของหอนั้นก็เข้ากับบรรยากาศที่นี่เป็นอย่างดีเหมาะแก่การเป็นทีพักของนักท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก แต่ว่าเพราะที่นี่ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวทำให้แขกที่มาพักที่นี่น้อยมาก และในระยะเวลา 30 วันนี้ ผ.อ. ทั้ง 2 โรงเรียนก็ได้ทำการเหมาเป็นที่เรียบร้อยซึ่งนั่นก็หมายความว่าจะไม่มีแขกอื่นพักเลยนอกจากคณะกรรมการทั้ง 26 คน (รวม ผ.อ. อีก2 = 28)
“ว่าแต่ไหนละครับ นักเรียนหญิงของโรงเรียนหญิงล้วนน่ะ” อีทึกที่เงียบมาตลอดทางถามเมื่อมาถึง
“อ้อ เดี๋ยวก็มาแล้วล่ะ เราไปที่ล๊อบบี้ก่อนดีกว่านะ ^^” คิมบอมพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
หน้าล๊อบบี้(น่าจะเขียนถูกนะ >.<)
“นี่ชินดง นายเห็นทีเซอร์อัลบั้ม 4 ของซุปเปอร์จูเนียร์ยัง” ฮยอกแจถามขึ้นในระหว่างที่รอให้คิมบอมทำเรื่องอะไรซักอย่างอยู่หน้าล๊อบบี้
“เห็นแล้ว เห็นแล้ว หล่อเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆๆ”
“แต่เค้าว่าอัลบั้ม 4 นี้ มีแค่ 10 คนเองไม่ใช่หรอ” ซองมินเข้าร่วมวงคุยด้วย
“ใช่ใช่ ฉันน่ะอยากให้ครบ 13 คนมากกว่านะ ซุปเปอร์จูเนียร์ต้องมี 13 คนสิ” ดงแฮออกความเห็น
“มาแล้ว พวกเรา ได้กุญแจแล้ว มาตรงนี้เดี๋ยวฉันจะบอกหมายเลขห้องแล้วก็กุญแจให้” คิมบอมเรียกทุกคนให้มาอยู่รวมกันเป็นวงล้อม
“เพราะว่าที่นี่มีแค่ 2 ชั้น แล้วชั้นหนึ่งก็มีเพียง 10 ห้องแล้วก็ทางโรงเรียนได้เหมาไว้แล้ว เพราะงั้นพวกนายก็อยู่ห้องละ 2 คนนะ ในแต่ละห้องจะมีห้องน้ำอยู่ เข้าใจ๋” คิมบอมชี้แจง
“นั่นก็หมายความมว่าจะมี 1 คนที่อยู่คนเดียวหรอครับ” คังอินถามขึ้น
“เปล่า กรรมการหญิงก็มีเศษเหมือนกันเพราะงั้นจะมีอยู่ 1 ห้องที่มี ชาย 1 หญิง 1นะ” หลังจากที่คิมบอมชี้แจงแล้วทุกคนต่างเพ้อและขอให้ตนได้อยู่กับผู้หญิง - -+
“เอาละ งั้นก็อีทึก...” คิมบอมจัดแจงจับคู่และให้กุญแจห้องไปเพื่อที่จะได้ให้นักเรียนไปพักผ่อนกันโดยการจับคู่คือ
อีทึก – ฮีชอล 201
ฮันคยอง – เยซอง 202
คังอิน – ซองมิน 203
ฮยอกแจ – ดงแฮ 204
ชีวอน – เรียวอุค 205
คิบอม – คยูฮยอน 206
ส่วน ชินดง 207
“เดี๋ยวก่อนนะครับ ผ.อ. ทำไมต้องให้ผมอยู่คนเดียวด้วยอะ” ชินดงแย้งขึ้นในขณะที่คนอื่นต่างพากันเสียดาย
“เอ้า นายไม่ได้อยู่คนเดียวซะหน่อย อีกอย่างน้องสาวนายก็มาด้วยหนิ เพราะงั้นนายนอนกับน้องนายเนี่ยแหละ อ้าวทุกคนแยกย้ายได้ ถ้าพวกนั้นมาเดี๋ยวฉันจะเรียกเอง”
“คร้าบบบบบบบบ”
“เฮ้ ชินดงนายมีน้องสาวเป็นกรรมการนักเรียนหรอเนี่ย ไม่เห็นบอกกันเลยวะ” ฮยอกแจได้ทีเลยถามขึ้น
“นายไม่ถาม ฉันจะตอบได้ไงวะ” ชินดงพูดขึ้นอย่างเซ็งๆ จากนั้นก็เดินนำไปโดยปล่อยให้ฮยอกแจงงอยู่คนเดียว
อีกด้านหนึ่ง ที่กำลังประสบปัญหาอย่างหนัก
“อ่อย~~ ลุงคะ ตกลงรถเป็นอะไรคะเนี่ย” ยูอีถามขึ้น ทั้งที่เข้าป่ามาได้ซักพักแล้ว แต่ดูเหมือนว่ารถบัสเจ้ากรรมนั้นดันมาเสียเอาซะได้ ทำให้คุณลุงเจ้าของรถต้องลงมาดู แต่เป็นชั่วโมงแล้วดูเหมือนจะไม่มีอะไรคืบหน้าด้วยซ้ำ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!!
“ขอโทษนะครับคุณหนู สงสัยพวกคุณหนู คงต้องเดินไปแล้วละจ๊ะ” ลุงคนขับรถบอกด้วยสีหน้าซีดเสียวและเหงื่อออกเนื่องจากเอาหน้าไปอังกับกระโปรงรถอยู่เป็นชั่วโมงทั้งที่รู้ว่ามันร้อน = =’
“หา!!!!!!!!!!!!!!!! เดินเหรอ!!!!” ทุกคนที่ได้ยินต่างก็ตกใจไปตามๆ กัน
“ครับ ^^! อีกไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้วครับไม่เป็นไรหรอกครับ”
“อ๋ายยยยยยยยยยยยยยยยย รับมิได้ ทำไม ทำไมคนอย่างยูบินต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยมิทราบ ยูบินไม่ยอมนะคะถ้าต้องเดินไปเนี่ย!!!!!!” เอ่อ ใครก็ได้บอกที ว่าเอาอินี่มาทำไมเนี่ย
“ใจเย็นๆ นะคะยูบิน ลุงเค้าก็บอกแล้วนะคะว่าถ้าเดินก็แค่ไม่ถึงชั่วโมง ^^” เบคก้าตอบด้วยคำสุภาพและหวังดี
“เหอะ อีกไม่ถึงชั่วโมงงั้นหรอ คนอย่างยูบินน่ะ ไม่ยอมหรอกนะ ผ.อ. คะทำไมต้องพามาในป่าอย่างนี้ด้วยคะเนี่ย สกปรก น่าขยะแขยงจะตาย อี๋ย ทำไมไม่อยู่ในเมืองไฮโซละคะ” ยูบินยังคงพล่ามต่อไป
“เอ่อ มันเป็นการตกลงของทั้งสองฝ่ายนะ ^^!” อึนเฮไม่รู้จะทำยังไงนอกจากยิ้มเจื่อนๆ เท่านั้น
“อะไรกันคะเนี่ย แล้วถ้าเดินไปน่ะ ข้าวของของยูบินละคะใครจะแบก ยูบินไม่เอาด้วยหรอกนะคะหนักก็หนัก ตั้งแต่เกิดมายูบินไม่เคยยกของหนักนะคะ ไม่เอาเด็ดขาดเพราะงั้น...” ยูบินพูดค้างไว้ก่อนส่งสายตามองดูทุกคนและมาหยุดที่ยุนอา
“หึ นี่ยุนอา เธอนั่นแหละมาขนของให้ฉัน เร็วเซ่!!!!!!!!!” ยูบินออกคำสั่งกับยุนอาอย่างไม่เกรงกลัว
“หา ฉ ฉันหรอเอ่อ…” ยุนอาทำท่าอึกอัก
“ไม่ต้องมาอ่งมาเอ่อ เร็วๆ เซ่!!!!!”
“นี่เธอ” เสียงอันเย็นเฉียบของเจสสิก้าดังขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน(รู้สึกว่าตั้งแต่ตอนแรกจะยังไม่พูดเลยนะ - -+)
“อะไรหะ ยัยหน้าปลาซิว” ยูบินหันมาท้าทายอย่างไม่เกรงกลัว
“พามาด้วยก็บุญแล้วนะ ยังทำตัวเป็นภาระอีกรึไง” เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำลงไปกว่าเดิมทำให้คนรอบข้างเริ่มผวา
“หึ ฉันไปเป็นภาระตรงไหนมิทราบยะ ก็แค่ให้ยัยนั่นแบกกระเป๋าฉัน มันหนักหัวตรงไหนมิทราบ อย่าลืมซี่ ฉันน่ะเป็นผู้ให้การสนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดของโรงเรียนนะ” ยูบินพูดอย่างอวดอ้าว แต่คิดหรอว่าคนอย่างเจสสิก้าจะสนใจ
“หนักซี่ นั่นมันเพื่อนของฉัน อีกอย่างอย่าคิดว่าตัวเองมีอำนาจนะ เพราะเธอน่ะก็ไม่ต่างอะไรกับต้นหญ้าให้พวกเราเหยียบหรอกนะ ยัยน่ารังเกรียจ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เจสสิก้าแผดเสียงออกมาอย่างสุดทน ทำให้ทุกคนต่างกลัวและตกใจในเวลาเดียวกัน ไม่เว้นแม้แต่ยูบิน แต่แค่แปปเดียวเท่านั้นก็กลับมายิ้มต่อ
“หึ งั้นหรอ แล้วเธอล่ะ คิดว่ามีอำนาจมากกว่าฉันรึไง ก็แค่ทาสรับใช้ของฉัน อย่าลืมสิว่าฉันน่ะลูกใคร” ยูบินพูดอย่างมีชัย แต่มันก็ไม่ทำให้เจสสิก้ากลัวเลยแม้แต่นิดเดียว
“ยัยลูกเนรคุณ!!!! พ่อแม่อุตส่าเลี้ยงมาจนโต แล้วยังไม่รู้อีกนะว่าพ่อแม่ตัวเองเป็นใคร” เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม แต่นั่นก็ทำให้ทุกคนที่มองเหตุการณ์ขำอย่างไม่น่าเชื่อ
“ยัย ยัย” ยูบินชี้หน้าอย่างโกรธแค้นเพราะไม่รู้ว่าจะด่าอะไรดี
“ทำไม ฉันทำไมล่ะ”
“หึ ฉันรู้หรอกน่าว่าพ่อแม่ฉันน่ะเป็นใคร รแต่เธอก็ควรรู้ไว้ด้วยนะ ว่าพ่อฉันน่ะเป็นถึงรองประธานบริษัท จองกรุ๊ป ที่ใหญ่ที่สุดสุดของเกาหลีเลยนะ รู้ไว้ด้วยนะจ๊ะ ^^” ยูบินพูดอย่างสะใจ เพราะถึงแม้ว่าจะเป็นรองประธานแต่บริษัทจองกรุ๊ปก็เป็นบริษัทต้นๆ ของเกาหลี ที่ใหญ่ที่สุดรองจากบริษัทเชวกรุ๊ป เมื่อเธอพูดอย่างนี้ทุกครั้งก็จะมีแต่คนกลัว
“งั้นหรอ ก็แค่รองประธาน รู้อะไรมะ ว่าชื่อจริงๆ ของเจสสิก้าน่ะ คืออะไร” ยูริที่อดหมั่นไส้ไม่ได้เดินเข้ามาร่วมวงด้วยทันทีพลางกอดคอเจสสิก้า
“ใครจะสนละ ก็ไม่เห็นจะสำคัญตรงไหนเลยหนิ”
“สำคัญสิ ถ้าไม่สำคัญฉันคงไม่พูดหรอกนะ ว่าชื่อจริงของเจสสิก้าก็คือ จอง ซูยอน และพ่อของยัยนี่ก็คือประธานบริษัทเดียวกับพ่อเธอ และมีอำนาจมากกว่าพ่อเธอหลายเท่าละกัน ไงทีนี้จะแบกกระเป๋าเองรึยัง ยัยน่ารังเกรียจ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ยูริพูดอย่างสะใจแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าตนเพื่อจะออกเดินทางต่อ ปล่อยให้ยูบินเจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้เลย
“นังเจสสิก้า คอยดูนะแก ซักวันฉันต้องเหนือกว่าแกให้ได้”
**********************************************************************************
Special
หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง
สัมภาษณ์คณะกรรมการนักเรียน
โดย...ยูอี
ยูอี – ดีจ้า! และแล้วก็ถึงตอนที่หนุ่มๆ ได้มาอยู่หอแล้วนะ แต่ไหงสาวๆ ถึงยังไม่ถึงละเนี่ย(ทำท่านึก) ถ้าอยากรู้ว่านังยูบิน เอ้ย! (อินไปหน่อย) คุณยูบินมาจากไหน ต้องติดตามต่อไปนะคะ เอาเถอะค่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ยูอีว่าวันนี้เรามาพบกับแขกรับเชิญสุดพิเศษกันดีกว่านะคะ คังอินค่า!!!!!!!!!!!!!
มาพร้อมเสียงปรบมือ
คังอิน – สวัสดีครับ ผมกรรมการฝ่ายกีฬา หรือ ซุปเปอร์จูเนียร์ คังอินคร้าบ~~
ยูอี – คังอินคะ คุณอยากเห็นสาวๆ ทั้ง 13 คนรึยังคะ
คังอิน – ครับ อยากเห็นมากเลย เห็นว่ารถเสียหรอครับ ตอนนี้ผมเลยยังไม่เห็น T.T
ยูอี – ค่ะ รถเสียอยู่ มีแขกพิเศษมาด้วยนะคะ
คังอิน – ใคร ใคร สวยมั๊ยครับ (ตาลุกวาว)
ยูอี – สวยสิคะ แต่น้อยกว่ายูอี >.<
เยซอง – เฮ้ ยูอี เมื่ออาทิตย์ที่แล้วฉันยังไม่ได้สัมภาษณ์เลยนะ คังอินนายแซงคิวฉันได้ไงเนี่ย!!!!
ยูอี – อะไรกันคะ ก็ตอนนั้นคุณฮีชอลบอกว่าคุณสรุปตารางงานอยู่ก็เลยมาไม่ได้
เยซอง – อะไรนะ ฮีชอลงั้นหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!! (ไปตามล่าหาฮีชอล)
ยูอี – งั้นไว้แค่นี้นะคะ ขอจบการสัมภาษณ์เพียงเท่านี้ค่ะ
PS.ทุกอย่างอยู่เหนือและเหนือกว่าจินตนาการ จิ้นให้ออกกันนะคะ ท่านผู้อ่าน ^o^!
nu eng
ความคิดเห็น