คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Funny Cooking :: ตอนที่ 12
------------------------------------------------------------------------------
หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง
ตอนที่ 12
หลงทาง!!!!! จะว่าไป ทำไมเราถึงคิดอย่างนี้นะ ไม่มีทางอะ ยิ่งกับไอ้หมอนี่แล้วยิ่งแล้วใหญ่ เราจะต้องไม่หลงสิ
เรนะ คิดอยู่ในใจพลางสลัดไล่ความคิดออกไป แต่รู้สึกว่าจะมากไปที่ถึงขนาดคังอินที่เดินมากับเธอนั้นยังมองเธอด้วยความแปลกใจ
“เป็นอะไรของเธอ” คังอินพูดขึ้น หลังจากที่ได้คู่กับเรนะให้ตามหา ผ.อ.อึนเฮนั้น ยอมรับว่าตนก็ดีใจอยู่ไม่น้อยแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ดีใจด้วยเลย แต่กลับทำหน้ายักษ์ใส่อีกต่างหาก
“เปล่าซะหน่อย” เรนะยังคงเดินคือ นิ่ง!
“หรออออออ” คังอินตั้งใจจะกวนประสาทเรนะเล่นๆ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เล่นด้วยซะเลย หนำซ้ำยังมองกลับด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกอีกต่างหาก(มันเป็นไงว้า~)
“นี่นาย ฉันว่าเราเดินมาไกลเกินแล้วนะ” เรนะทักขึ้นหลังจากที่เงียบมาได้ซักพัก
“ไกลหรอ ฉันว่าเราเดินมายังไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำนะ” ใช่ ระยะเวลาที่ฉันอยู่กับเธอมันเหมือนกับยังไม่ถึงห้านาที
“ไม่ถึงบ้าอะไรละ นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วโว้ย” เรนะโวย
“อ้าวหรอ” คังอินพูดอย่างเอ๋อๆ
“เฮ้อ กลับกันเถอะ” เรนะถอนหายใจเพราะกลัวว่าตนจะหลงทางอย่างที่ใจคิดจริงๆ
“เดี๋ยวจะรีบกลับไปไหนอะ ยังหาผ.อ.ไม่เจอเลยนะ” คังอินพูด
“ป่านนี้คงมีใครหาเจอไปแล้วละ รีบเหอะ เริ่มมืดแล้วนะ”
“คร้าบๆ”
“ไม่เข้าใจเลยนะคะ ว่าทำไมยูอีต้องมากับคนอย่างคุณด้วย” ยูอีพูดอย่างไม่สบอารมณ์และเน้น 4คำสุดท้าย
“ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องมากับคนติ๊งต๊องด้วย” ฮีชอลรู้ว่ายูอีตั้งใจว่าตนจึงพูดกลับด้วยการกวนประสาท
“นี่คุณว่าฉันหรอ!!!!” ยูอีพูดพลางชี้หน้า
“ผมว่าถ้าทะเลาะกันแบบนี้อย่าสุภาพกันเลยดีกว่ามั๊ยครับ คุณยูอี” พูดพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนทำให้ยูอีต้องถอยหลัง
“เหอะ ฉันก็ไม่อยากหรอนะที่จะสุภาพกับคนแบบคุณ!!!!” ยูอีพูดพลางหันหน้าไปทางอื่น
“ทำไมหรอ คนอย่างผมมันทำไมหรอครับ ^^” ฮีชอลกระซิบใกล้หูของยูอีในขณะที่เธอหันหลังให้อยู่
“นี่นาย” ยูอีร้องขึ้น “ไอ้คนฉวยโอกาส”
“ผมฉวยโอกาสตรงไหนคร้าบ คุณผู้หญิง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ศึกครั้งนี้ คิม ฮีชอลเป็นฝ่ายชนะ ส่วนผู้แพ้ก็ยืนกรี๊ดในใจต่อไป
“ย้ากกกกกกกกกกก ผ.อ. ผ.อ. อยู่ที่ไหน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เมื่อออกมาได้ซักพักลิซซี่ก็เริ่มตะโกนทันที จนเยซองแทบจะอุดหูไม่ทัน ให้ตายคนบ้าอะไร กินข้าวอย่างกะอดอยากมาหลายปี ชอบทำเสียงดังอีกต่างหาก อย่างนี้ใครเป็นแฟนด้วยมีหวังตาย!
“นี่เธอ เบาๆ หน่อยก็ได้นะ อยากให้สิงเสือลาสัตว์วิ่งมากัดรึไง” เยซองพูดขึ้น แต่ผลที่ได้กลับมาดันเป็นสายตาพิฆาต พร้อมทั้งเสียงหัวเราะอันน่าสยอง~
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ก็ดีเซ่ ฉันจะได้สู้กับมัน ไม่ได้เจอคู่ต่อสู้ที่แกร่งมานานแล้ว!!!!”
“= =!” คนอะไรบ้าพลังชะมัด
“นี่นาย” ยูริเรียกคนข้างๆ แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับ
“นาย!”
“เฮ้ย!!!!!! จะเงียบให้ได้โล่รึไงเนี่ย” ยูริตะโกนออกมาอย่างสุดทน ทำให้คิบอมชะงักชั่วครู่แต่ก็ทำสีหน้านิ่งเป็นปกติ
“มีอะไร - -” คิบอมตอบด้วยเสียงเซ็งๆ
“จะหาเจอมะ ชาติเนี้ย” ยูริกอดอก มันก็จริงอยู่ที่ตั้งแต่ออกตามหา ผ.อ. นั้นทั้งคู่ก็เงียบมาตลอดทาง อีกทั้งฝ่ายชายยังเดินเร็วยังกับไปตามกระบือที่ไหนอีกต่างหาก
“ไม่เจอก็กลับ แค่นั้น”
ตุ้บ!!
เสียงดังขึ้นคล้ายกับอะไรบางอย่างตกลงมา นั่นเรียกความสนใจแก่ทั้งสองคนเป็นอย่างดี พลางหันไปรอบๆ ทิศแต่ก็ไม่พบอะไรเลย
“นาย เป็นอะไรรึเปล่า!!!” เสียงอันคุ้นหูดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวทั้งสอง ทำให้ทั้งสองขยับตัวไปตามเสียงที่อยู่นั้นทันที แต่สิ่งที่พบก็คือ
“จูยอน!!!!” ยูริร้องขึ้น ใครจะนึกว่าเพื่อนของตนมาอยู่ที่นี่ละ ในเมื่อแยกกันไปคนละโยดเลยนิ
“อ้าวยูริ” จูยอนร้องขึ้นอย่างตกใจไม่แพ้กัน
“มาทำอะไรที่นี่/มาทำอะไรที่นี่” ยูริและจูยอนถามพร้อมกัน
“เอ่อ คือว่าฉันเดินตามหา ผ.อ. แต่ไม่พบ ก็เลยให้ฮยอกแจปีนขึ้นไปบนต้นไม้เผื่อจะเห็นน่ะ แต่ว่าก็ดันตกลงมาซะก่อน” จูยอนพูดขึ้น
“หึ ไม่ได้เรื่อง” คิบอมพูดขึ้น
“ว่าใครนะไอ้แก้มแตก” ฮยอกแจพูดอย่างหาเรื่อง
“ว่าแกนั่นแหละ มีอย่างที่ไหน ตกต้นไม้ที่สูงแค่นี้”
“หนอย ก็ยังดีกว่าแกและว้าที่ว่ายน้ำไม่เป็น”
“นั่นมันเรื่องของฉัน”
“นี่มันก็เรื่องของฉันเฟ้ย!!!!”
ดูเหมือนพื้นที่แถวนั้นจะลุกเป็นไฟแล้วแฮะ
แต่ทุกคนจะรู้มั๊ย ว่าตัวการที่วางแผนกับ ผ.อ. ทั้งสอง กำลังฉลองให้กับความสำเร็จในหอพัก
“เฮ้!!! ต้องขอบใจยูบินจริงๆ เลยนะเนี่ยที่คิดแผนนี้ขึ้นมา” คิมบอมเอ่ยปากขอบคุณ แต่นั่นมันก็คือความสะใจของยูบินนั่นเอง
“ไม่เป็นไรค่ะ แต่ว่ากลับมาแบบนี้ถ้าเกิดพวกนั้นหลงไปมากกว่านี้ละคะ” ยูบินถามตามมารยาท
“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกเพราะว่าป่าเขตนี้เค้ากั้นรั้วไว้หมดน่ะ เพราะงั้น ตามหาไม่ยาก”
“แฮะๆ งั้นหรอคะ”
**********************************************************************************
Special
หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง
สัมภาษณ์คณะกรรมการนักเรียน
โดย...ยูอี
ยูอี – สวัสดีค่า!!! เย้!! วันนี้ยูอีดีใจแทนผู้แต่ง ที่ได้โมเด็มใหม่มาหลังจากที่รอคอยมา 2-3 วันนะคะ แล้วก็ทุกคนฟังเพลงใหม่ของเอสเจรึยังคะ เพราะนะ ^^ นอกเรื่องพอละ วันนี้เราจะสัมภาษณ์หนุ่มหล่อ หน้ารักของเรา ซองมินค่า!!!
มารออยู่แล้ว
ซองมิน – สวัสดีครับ ผมซองมินครับ ^^
ยูอี – อา~~ ทำไมคุณชอบสีชมพูดจังเลยคะเนี่ย
ซองมิน – สีชมพูมันคือชีวิตของผมเลยละ ผมชอบนะ มันน่ารักดี แต่ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ บอกไว้ก่อน
ยูอี – ฮ่าๆๆ อย่าไปสนใจที่จองอาพูดเลยคะ ^^
ซองมิน – คร้าบ ^^
ยูอี – แล้วนี่คุณได้ไปคู่กับใครคะเนี่ย ที่ตามหา ผ.อ. น่ะค่ะ
ซองมิน – จองอาครับ T^T (พูดอย่างเจ็บปวด)
ยูอี – อ่า เสียใจด้วยนะคะ ^^!
ซองมิน – ไม่เป็นไรครับ ผมต้องพิสูจน์ให้ยัยนั่นเห็นให้ได้ว่าผมนี่แหละ แมนเต็มร้อย!!!!!!!!
ยูอี - ^^!!!!
PS.ทุกอย่างอยู่เหนือและเหนือกว่าจินตนาการ จิ้นให้ออกกันนะคะ ท่านผู้อ่าน ^o^!
PS[2].วันนี้ขออัพแค่ตอนเดียวนะคะ เจอกันใหม่ในตอนที่ 13 ไม่เกินเที่ยงคืนของวันพรุ่งนี้นะคะ
nu eng
ความคิดเห็น