คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วุ่นวายไม่รู้จบ
เหตุเกิดที่โรงแรมสุดหรูแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น
“แฮ่ก แฮ่ก โอ๊ยดาวพอแล้วเหนื่อยแล้วนะพักก่อนเถอะ”
ไดอาน่าพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนให้คนที่กำลังจับมือเธออยู่เพราะเธอแทบจะหายใจไม่ทันแล้ว
“จะให้หยุดได้ยังไงล่ะไดเดี๋ยวพวกนักข่าวนั่นก็ตามมาทันหรอกไปต่อเถอะ
“พวกนั้นตามมาไม่ทันหรอกเราวิ่งมาไกลแล้วนะนี่ก็ชั้น13แล้วนะดาวนะพักหน่อยเถอะ”
ไดอาน่าพูดพรอมกับส่งสายตาอ้อนวอนสุดๆไปให้เพื่อนอีกครั้งแต่คราวนี้เธอทำสำเร็จเพราะดาวนั้นยอมหยุดที่จะวิ่งต่อและหันมาทำหน้ามุ่ยใส่เพื่อนแทน
“แล้วเธอคิดว่าเพราะอะไรเราถึงต้องวิ่งหนีกันแบบนี้”
ขณะที่ไดอาน่ากำลังจะเอ่ยปากพูดแต่ก็ต้องหุบปากลงและกลับไปทำหน้าน่าสงสารต่อทันที
“อ๋อใช่ ฉันตอบให้ก็ได้ว่าที่เราต้องวิ่งหนีกันจนหัวกระเซิงแบบนี้ก็เพราะว่าเธอดันวิ่งออกจากที่พักไปที่ถนนแล้วก็ตะโกนแหกปากว่า พี่บาส พี่บาสรอด้วย ทั้งที่พี่บาสน่ะเขาทำงานอยู่ที่เมืองไทยโน่นแล้วพี่เขาจะเหาะมาโตเกียวได้ไงยะ”
ขณะที่ดาวกำลังจะพูดต่อแต่สายตาเธอก็ดันไปเห็นน้ำใสๆร่วงลงมาจากตาของไดอาน่าเธอจึงคิดได้ว่าพูดแรงไปเพราะไดอาน่าเพิ่งจะผ่านเหตุการณ์นั้นมาจึงเข้าไปจับมือของไดอาน่า”
“ฉันเข้าใจนะไดแต่เธอจะฝืนไปก็ไม่มีประโยชน์ ทำใจบ้างเถอะ”
แทนที่ไดอาน่าจะหยุดร้องแต่เธอกลับร้องไห้หนักกว่าเก่าดาวเห็นอย่างนั้นก็อดสงสารไม่ได้แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงจึงได้แต่กอดเพื่อนเอาไว้
“นั่นไงนักร้องไทยพวกนั้นอยู่นั่นรีบถ่ายไว้เร็ว”
“เร็วเข้าไดวิ่งไปที่บันไดเร็ว อ๊ะ!ว้าย ได”
ดาวร้องอย่างตกใจเมื่อมือของเธอกับมือของไดอาน่าหลุดออกจากกันและไดอาน่ากำลังหน้าคะมำอยู่กับพื้นถ้านักข่าวมาเห็นสภาพของไดอาน่าตอนนี้ล่ะก็โอ๊ย!ไม่อยากคิด แต่แล้วเธอก็เห็นไดอาน่าเปิดประตู้องข้างๆตัวออกแล้วเข้าไปหลบในห้องนั้น ไดอาน่ากวักมือเรียกดาวให้มาหลบด้วยกันแต่ไม่ทันแล้วนักข่าวตามมาติดๆดาวเลยวิ่งหนีลงบันไดไป ปล่อยให้เพื่อนหลบอยู่ในห้องของใครก็ไม่รู้แล้วเธอก็ล่อนักข่าวให้ตามเธอไป ยังไงซะพวกนักข่าวก็ไม่มีทางตามเธอทันอยู่แล้วเพราะในบรรดาเพื่อนทั้งหมดเธอวิ่งเร็วที่สุด ก็แน่ล่ะสิตอนเป็นเด็กฝึกหัดอยู่ในค่ายเพลงเธอต้องคอยวิ่งหนีพวกพี่ๆที่ชอบจับเธอจั๊กจี้ทุกวัน โดยเฉพาะพี่บาสนั่นแหละตัวดีนัก ดาวคิด
ทางด้านไดอาน่า เมื่อเห็นว่านักข่าวไปกันหมดแล้วเธอก็เตรียมจะก้าวออกจากห้อง แต่ทันใดนั้นเอง
ปึง! ใครก็ไม่รู้เอื้อมมือมาดันประตูให้ปิดและลากเธอกลับเข้าไปในห้อง ไดอาน่าจะร้องก็ร้องไม่ออกได้เพราะมีมือใหญ่ปิดปากของเธออยู่ เธอจึงได้แต่ดิ้นรนสุดชีวิตเพื่อหนีเอาตัวรอดแต่ความพยายามของเธอนั้นไม่เป็นผลเลยเพราะคนที่จับตัวเธออยู่ด้านหลังนั้นไม่สะเทือนเลยสักนิดเธอจึงได้แต่ทำเสียงอู้อี้ประท้วง
“เงียบ”
ไดอาน่าเงียบและหยุดดิ้นรนทันที ไม่รู้ว่าเธอเป็นบ้าหรือเปล่าทั้งๆที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้แต่เธอกลับคิดว่าทำไมเสียงของผู้ชายคนนี้ถึงมีเสน่ห์อย่างนี้นะ
เหตุเกิดที่โรงแรมสุดหรูแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น
“แฮ่ก แฮ่ก โอ๊ยดาวพอแล้วเหนื่อยแล้วนะพักก่อนเถอะ”
ไดอาน่าพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนให้คนที่กำลังจับมือเธออยู่เพราะเธอแทบจะหายใจไม่ทันแล้ว
“จะให้หยุดได้ยังไงล่ะไดเดี๋ยวพวกนักข่าวนั่นก็ตามมาทันหรอกไปต่อเถอะ
“พวกนั้นตามมาไม่ทันหรอกเราวิ่งมาไกลแล้วนะนี่ก็ชั้น13แล้วนะดาวนะพักหน่อยเถอะ”
ไดอาน่าพูดพรอมกับส่งสายตาอ้อนวอนสุดๆไปให้เพื่อนอีกครั้งแต่คราวนี้เธอทำสำเร็จเพราะดาวนั้นยอมหยุดที่จะวิ่งต่อและหันมาทำหน้ามุ่ยใส่เพื่อนแทน
“แล้วเธอคิดว่าเพราะอะไรเราถึงต้องวิ่งหนีกันแบบนี้”
ขณะที่ไดอาน่ากำลังจะเอ่ยปากพูดแต่ก็ต้องหุบปากลงและกลับไปทำหน้าน่าสงสารต่อทันที
“อ๋อใช่ ฉันตอบให้ก็ได้ว่าที่เราต้องวิ่งหนีกันจนหัวกระเซิงแบบนี้ก็เพราะว่าเธอดันวิ่งออกจากที่พักไปที่ถนนแล้วก็ตะโกนแหกปากว่า พี่บาส พี่บาสรอด้วย ทั้งที่พี่บาสน่ะเขาทำงานอยู่ที่เมืองไทยโน่นแล้วพี่เขาจะเหาะมาโตเกียวได้ไงยะ”
ขณะที่ดาวกำลังจะพูดต่อแต่สายตาเธอก็ดันไปเห็นน้ำใสๆร่วงลงมาจากตาของไดอาน่าเธอจึงคิดได้ว่าพูดแรงไปเพราะไดอาน่าเพิ่งจะผ่านเหตุการณ์นั้นมาจึงเข้าไปจับมือของไดอาน่า”
“ฉันเข้าใจนะไดแต่เธอจะฝืนไปก็ไม่มีประโยชน์ ทำใจบ้างเถอะ”
แทนที่ไดอาน่าจะหยุดร้องแต่เธอกลับร้องไห้หนักกว่าเก่าดาวเห็นอย่างนั้นก็อดสงสารไม่ได้แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงจึงได้แต่กอดเพื่อนเอาไว้
“นั่นไงนักร้องไทยพวกนั้นอยู่นั่นรีบถ่ายไว้เร็ว”
“เร็วเข้าไดวิ่งไปที่บันไดเร็ว อ๊ะ!ว้าย ได”
ดาวร้องอย่างตกใจเมื่อมือของเธอกับมือของไดอาน่าหลุดออกจากกันและไดอาน่ากำลังหน้าคะมำอยู่กับพื้นถ้านักข่าวมาเห็นสภาพของไดอาน่าตอนนี้ล่ะก็โอ๊ย!ไม่อยากคิด แต่แล้วเธอก็เห็นไดอาน่าเปิดประตู้องข้างๆตัวออกแล้วเข้าไปหลบในห้องนั้น ไดอาน่ากวักมือเรียกดาวให้มาหลบด้วยกันแต่ไม่ทันแล้วนักข่าวตามมาติดๆดาวเลยวิ่งหนีลงบันไดไป ปล่อยให้เพื่อนหลบอยู่ในห้องของใครก็ไม่รู้แล้วเธอก็ล่อนักข่าวให้ตามเธอไป ยังไงซะพวกนักข่าวก็ไม่มีทางตามเธอทันอยู่แล้วเพราะในบรรดาเพื่อนทั้งหมดเธอวิ่งเร็วที่สุด ก็แน่ล่ะสิตอนเป็นเด็กฝึกหัดอยู่ในค่ายเพลงเธอต้องคอยวิ่งหนีพวกพี่ๆที่ชอบจับเธอจั๊กจี้ทุกวัน โดยเฉพาะพี่บาสนั่นแหละตัวดีนัก ดาวคิด
ทางด้านไดอาน่า เมื่อเห็นว่านักข่าวไปกันหมดแล้วเธอก็เตรียมจะก้าวออกจากห้อง แต่ทันใดนั้นเอง
ปึง! ใครก็ไม่รู้เอื้อมมือมาดันประตูให้ปิดและลากเธอกลับเข้าไปในห้อง ไดอาน่าจะร้องก็ร้องไม่ออกได้เพราะมีมือใหญ่ปิดปากของเธออยู่ เธอจึงได้แต่ดิ้นรนสุดชีวิตเพื่อหนีเอาตัวรอดแต่ความพยายามของเธอนั้นไม่เป็นผลเลยเพราะคนที่จับตัวเธออยู่ด้านหลังนั้นไม่สะเทือนเลยสักนิดเธอจึงได้แต่ทำเสียงอู้อี้ประท้วง
“เงียบ”
ไดอาน่าเงียบและหยุดดิ้นรนทันที ไม่รู้ว่าเธอเป็นบ้าหรือเปล่าทั้งๆที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้แต่เธอกลับคิดว่าทำไมเสียงของผู้ชายคนนี้ถึงมีเสน่ห์อย่างนี้นะ
ความคิดเห็น