ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : มอเตอร์ไซค์
คริสตัลวิ่งกระหืดกระหอบเข้าห้องเรียนทันที
"หวาๆๆๆไม่น่าอยู่คุยกับพี่ยูเลย" คริสตัลรีบมากวิ่งไม่ทันระวัง
แต่สงสัยว่าคริสตัลคงจะรีบเกินไปหน่อยจึงวิ่งสะดุดขาตัวเองล้มลงทันที
"โอ๊ย เจ็บจัง คริสตัลร้องโอดครวญ" ทันใดนั้นมีมือๆหนึ่งยื่นมาตรงหน้าเธอ
"จะรีบไปไหนเนี่ย....มาชั้นช่วย" แอมเบอร์ยื่นมือให้คริสตัลจับ แต่คริสตัลก็ไม่ยอมจับมือ
"ไม่ต้องลุกเองได้ย่ะ โอ๊ะ" คริสตัลพยายามลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ไหว
"ยังจะทำเป็นเก่งอีก มาชั้นช่วย" แอมเบอร์ตรงเข้าไปประครองคริสตัลขึ้นทันที
"สงสัยข้อเท้าเธอมันเผ็ดน่ะ"แอมเบอร์ยิ้มเล็กน้อย คริสตัลถึงกับ งง ? เผ็ดอะไรอ่ะเผ็ด
"เผ็ดอะไร ... ไม่เข้าใจ" คริสตัลหันมาถามแอมเบอร์
"ก็ผลิกไงมันเผ็ดฮ่าๆๆๆ มุขชั้นสุโค่ยมั้ยล่ะ"แอมเบอร์ขำก๊ากชอบอกชอบใจ
"หึหึ...อย่าไปเล่นกับใครที่ไหนอีกนะ" คริสตัลกัดฟันกรอดๆ เล่นมาได้ แอมเบอร์หัวเราะกับคำพูดของคริสตัล
แอมเบอร์ประครองคริสตัลเข้าคลาสเรียน
==============================
ห้องเรียน คณะนิเทศ เอกการแสดง
"แอมทางนี้" ยุนอาโบกไม้โบกมือเรียกแอมเบอร์ ซอฮยอนที่นั่งข้างๆยุนอาก็โบกมือเรียกคริสตัลเช่นกัน
"คริสเป็นอะไรเหรอ" ซอฮยอนทักทันทีที่แอมเบอร์พาคริสตัลนั่งลงบนเก้าอี้
"สะดุดขาตัวเองล้มอ่ะซอ" คริสตัลยิ้มแหยๆ เจ็บชะมัด แอมเบอร์จึงนั่งลงข้างคริสตัล
"นี่คริส....." ซอฮยอนกระซิบกระซาบคริสตัล
"ชอบแอมป่าว" คริสตัลส่ายหัวด็อกแด็ก
"บ้าหรอ...ไม่ชอบหรอก"
"จ้าาา ไม่ชอบ แล้วคริสชอบใครล่ะ ซอฮยอนกระซิบถามคริสตัล
"ชั้นมีคนที่ชอบอยู่แล้วล่ะ"^^ คริสตัลกระซิบตอบซอฮยอน แต่แอมเบอร์ก็ยังได้ยิน
"เธอ...มีคนที่ชอบอยู่แล้วหรอใครเป็นผู้โชคดีคนนั้นนะ" แอมเบอร์แอบชอบริสตัลตั้งแต่วันแรกที่ได้สอบการแสดงคู่กัน
จึงคอยตามดูคริสตัลอยู่ห่างๆ
"ซอ" ยุนอาถือวิสาสะจับมือของซอฮยอน
"อย่ามัวแต่คุยซิ่....ตั้งใจเรียนหน่อยนะนางเอกของยุน" ยุนอาบีบมือซอฮยอนแน่น
ซอฮยอนเองก็ไม่ตอบอะไร
มากใบหน้าของเธอสีแดงระเรื่อเธอเองก็ได้แต่ยิ้มให้กับยุนอาและบีบมือตอบเช่นกัน
วันนั้นทั้งวันยุนอาและซอฮยอนก็นั่งเรียนไปจับมือไป
ราวกับว่ากลัวใครคนใดคนหนึ่งจะหายไปยังไงยังงั้น
จนกระทั่งเลิกเรียน
ยุนอาและซอฮยอนเดินจับมืออกจากห้องเรียน สร้างความสงสัยให้กับคริสตัลเป็นอย่างมาก
แต่ก็ถามอะไรมากไ่ได้ เพราะเจ็บข้อเท้าดีที่ยังมีแอมเบอร์ประครองไว้อยู่
"ส่งชั้นตรงนี้แหล่ะแอม" คริสตัลบอกกับแอมเบอร์เมื่อมาถึงหน้าตึกนิเทศ รถลิมูซีนคันหรูจอดรอรับพอดี
"ขอบใจมากนะ บ๊ายบาย" คริสตัลเดินกระย่องกระแย่งขึ้นรถไป
"บายคริส" แอมเบอร์ฝืนยิ้มให้กับคริสตัล รถลิมูซีนเคลื่อนออกไปแล้วแต่ใยเล่าแอมเบอร์ยังยืนซึมอยู่
ยุนอาและซอฮยอนเดินจับมือหยอกล้อกระหนุงกระหนิงเห็นเข้าจึงทักขึ้น
"เป็นไรวะแอม ทำหน้าอย่างกับคนอกหัก" ฉึก ดั่งมีดทิ่มแทงจิตใจดวงๆน้อยๆของแอมเบอร์
"เออ....อกหัก กลับก่อนนะ บายไอ้ยุน บายจ๊ะซอ" แอมเบอร์เดินงุดๆออกจากตรงนั้นทันที
ยุนอาเกาหัวแกรกๆ อะไรของมันวะ ช่างเหอะ เพื่อนเราหล่อจะตาย ยุนอาหันมาสนใจคนข้างๆ
"วันนี้ซอกลับยังไงอ่ะ" ยุนอาถามซอฮยอน (ยุนอายจังเลยค่ะรีดเดอร์ขา^0^)
"ก็..วันนี้พี่ผู้จัดการจะมารับน่ะเด๋วต้องไปถ่ายละครต่อ^^" ซอฮยอนยืนบิดตัวไปมา
"ว๊าา อดดไปส่งเลย ^^" ยุนอายืนบิดไปบิดมาเช่นกัน (ระวังโรคบิดนะ)
"เอ่อ....ขอเบอร์ซอหน่อยซิ่" ยุนอาก้มหน้าก้มตาพูด (เขิลลลลล)
"เอามือถือยุนมาซิ่" ยุนอารีบส่งมือถือให้ซอฮยอนทันที
"อ่ะ...อย่าลืมโทรมานะ" ซอฮยอนสงมือถือคืนให้ยุนอา ตอนนี้ยุนอาแทบจะมุดลงพื้นให้รู้แล้วรู้รอด
" นางเอกของยุน " ยุนอาแทบจะยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหูเลยทีเดียว รถตู่ติดดฟิล์มสีดำจอดตรงหน้าตึกนิเทศ
"ซอต้องไปแล้วล่ะ ยุนกลับบ้านดีๆนะ ^^" ซอฮยอนโบกมือร่ำลาพระเอกของเธอ(หรอ)
"ซอตั้งใจทำงานนะ บ๊ายบาย"ยุนอาโบกมือร่ำลาซอฮยอน หลังจากที่รถของซอฮยอนออกไปแล้วยุนอาก็ตรงไปยัง
รถเต่าคู่ใจทันที เมื่อยุนอาขับรถออกไป ร่างผู้หญิงคนหนึ่งจึงปรากฎขึ้น
"มีความสุขกันซะให้พอเหอะ ชั้นเอาคืนแน่"
=================
ห้องทำงานของแททิฟ(อีกครั้ง)
"ฟานี่ตื่นเถอะกลับบ้านกันเย็นมากแล้วล่ะ" แทยอนปลุกทิฟฟานี่ที่นอนหลับอยู่บนโซฟาให้ตื่นขึ้น ทิฟฟานี่ค่อยๆลืมตาขึ้น
แทยอนดึงมือทิฟฟานี่ให้ลุกขึ้น
"แทๆหายโกรธรึยัง" ทิฟฟานี่ยังคงนั่งถามร่างเล็กที่ยืนมองหน้าเธออยู่
"หายโกรธตั้งแต่ฟานี่ หอมแก้มแล้วล่ะ" แทยอนนั่งลงข้างแฟนสาวทันที
"แทๆ อ่ะ ฟานี่เหนื่อยนะ"
"ก็ฟานี่ยอมแทเองนะ แทบอกว่าปล่าวๆไม่ได้โกรธ" ทิฟฟานี่ที่เพิ่งรู้ว่าโดนแทยอนหลอกเข้าให้ถึงกับอายเลยทีเดียว
"แทๆบ้า บ้าๆๆๆ" ทิฟฟานี่เดินก้มหน้างุดออกจากห้องทำงานทันที ตาหมาบ้าหลอกกันได้ไงเนี่ย
"อ้าว...ฟานี่รอแทๆด้วยยยย" นุ้งหมีอย่างอนนน แทยอนรีบวิ่งตามทิฟฟานี่ไป
=================
บริษัท จองกรุ๊ป
บรื้น บรื้น บรื้น เสียงรถมอเตอร์ไซค์คันเท่ห์ดังกระหึ่มหน้าบริษัทยูริดับเครื่อง และถอดหมวกกันน็อคออก ร่าสูงสะบัดผมเล็กน้อยก่อนส่งยิ้มให้กับทุกๆคนที่กำลังจับตามองมายังเธอ
พนักงานสาวสวยหลายคนถึงกับจับกลุ่มพูดคุย
"โอ๊ยผู้หญิงอะไรสวยเท่หล่อขนาดนี้"
"อยากเป็นแฟนคุณจังเลยค่ะ" สาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น หนุ่มๆพนักงานก็ถึงกับค้างในความสวยเท่ห์ของยูริเช่นกัน
"ใครวะแก เท่ห์อ่ะ" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งที่จับกลุ่มตรงทางเดินหน้าบริษัทเอ่ยขึ้น
"เด็กคุณเจสสิก้าป่าวยะ....โอ๊ยเท่ห์บรมม"
"อิดฉาคุณเจสว่ะแก คุณคยูว่าหล่อแล้วนะ เจอคนนี้เข้าไปโอ๊ยยยอยากจะตายแล้วเกิดใหม่จริงๆ"
"อย่างแกตายแล้วเกิดใหม่10ครั้งก็ไม่ได้เกิดเป็นคุณเจสหรอก" สาวออฟฟิศช่างเม้าท์เริ่มถกเถียงกันเอง
"อะแฮ่ม อะแฮ่ม" ซูยองเดินมาทางสาวพวกนั้น
"ระวังโดนไล่ออกนะ" ซูยองยิ้มให้กับสาวขี้เม้าท์ทั้งหลายแหล่
"อร๊าย ซูยองยิ้มอ่ะแก น่ารักโคตร" ซูยองส่ายหัวช้าๆ นี่เค้ารับพนักงานยังไงกันนิสัยแปลกๆกันไปหมด
"โอ๊ยผู้หญิงอะไรสวยเท่หล่อขนาดนี้"
"อยากเป็นแฟนคุณจังเลยค่ะ" สาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น หนุ่มๆพนักงานก็ถึงกับค้างในความสวยเท่ห์ของยูริเช่นกัน
ยูริยังคงโปรยยิ้มต่อไป
"มาสายไป2นาทีเอง เฮ้อ......ไม่เป็นไรมั้ง" ยูริมองดูนาฬิกาข้อมือเรือนหรู
เจสสิก้าเดินออกจาบริษัทก็เห็นลิงตัวหนึ่งกำลังยืนยิ้ให้ผู้คนอยู่
เจสสิก้าเห็นบรรดาพนักงานของตัวเองชื่นชมยูริก็ถึงกับหมันใส้
"มันจะอะไรนักหนายะเนี่ยย!!!!" เจสสิก้าเดินกระแทกเท้าหายูริทันที
"มาช้าชั้นไม่ชอบ" เจสสิก้าวีนแตกใสยูริ
"โหคุณ..ถ้าชั้นเหาะได้ชั้นเหาะมาแล้ว ไปๆๆกลับบ้าน" ยูริจับมือเจส้าที่กำลังยืนบ่นอยู่
"ปล่อยเดินเองได้" เจสสิก้าสะบัดมือออกจากยูริทันที ยูริส่ายหัวช้าๆ เอาแต่ใจริงๆแม่คุณ เจสสิก้าหันไปมองดูรถที่ยูริเอามารับเธอ
"นี่....จะบ้ารึไง เอารถอะไรมารับชั้นห๊ะ" ร่างบางวีนแตกอีกครั้ง
"เอ๊าคุณไม่รู้จึกรึไงมอไซค์อ่ะ มอไซค์" เจสสิก้าส่ายหัวเอือมระอากับร่างสูงตรงหน้าเธอ
ก็มอเตอร์ไซค์คันก็ใหญ่เกิดมาก็ยังไม่เคยนั่งเลย แล้วจะนั่งยังไงล่ะ หนา ให้ตายเหอะตาบ้าเอ้ย
"ชั้น นั่ง ไม่เป็น" เจสสิก้าเอ่ยอย่างหงุดหงิด ยูริถึงกับขำก๊ากออกมา
"อะไรกันคุณ นั่งไม่เป็น นั่งไม่เป็นก็ลองนั่งซะซิ่" ยูริยื่นหมวกกันน็อคให้เจสสิก้า
"อะไร?" เจสสิก้ามองหน้ายูริด้วยความสงสัย
"หมวกกันน็อคไง ใส่ซิ่ "
"ไม่ใส่ไม่กลับไม่นั่งหนาวจะตายอยู่แล้วกว่าจะถึงบ้านชั้นแข็งพอดี" เจสสิก้ายืนกอดอกทำเหมือนเด็กไม่ได้ของเล่น
ร่างสูงลืมนึกไปว่า ลมหนาวก็คงจะเย็นหน้าดู
"งั้นใส่เสื้อชั้นซิ่ ไม่หนาวหรอก อุ่นด้วย รีบไปจะได้รีบกลับเร็วๆ" ยูริถอดเสื้อหนังสีดำยื่นให้เจสสิก้า
"ไม่ชั้น....ชั้นไม่กลับกับคุณ" ยูริส่ายหัวกับความเอาแต่ใจของร่างบาง
"นี่อยากโดนกอดใช่มั้ย" ยูริเดินตรงเข้ามาหาเจสสิก้า เจสสิก้าหันซ้านหันขวา พนักงานต่างมองมาที่ทั้งคู่
"หยุดอยู่ตรงนั้น เอาเสื้อมา ไหนล่ะหมวกเอามาด้วย" ยูริจึงยื่นเสื้อหนังสีดำกับหมวกกันน็อคให้เจสสิก้า
"ฮ่าๆตลกชะมัด" ยูริเห็นเจสสิก้าใสหมวกกันน็อคก็ขำขึ้นมา ตัวเล็กๆ หัวโตๆ น่ารักจริงเล้ยยแม่คุณ
"อะไรขำอะไร" เจสสิก้าเปิดหน้ากากถามยูริที่ยืนขำอยู่
"ปล่าว ไม่มีอะไร" เจสสิก้าเก้ๆกังๆกับมอเตอร์ไซค์ของยูริ
"ขึ้นยังไงล่ะ"
"หันข้าง ใช้เท้าขวาเหยียบตรงที่พักเท้านี่" ยูริสาธิตวิธีการเสร็จสรรพ เจสสิก้าพยักหน้าหงึกหงักตาม
"เอาล่ะ เข้าใจนะ" ร่างสูงขึ้คร่อมรถมอร์เตอร์ไซค์ทันที ใส่หมวกกันน็อคเสร็จสรรพ
"ขึ้นได้เลย ไม่หล่นหรอก ยูริเปิดหน้ากากบอกร่างบางที่กำลังละล้าละหลังอยู่ เจสสิก้าค่อยๆเหยียบที่พักเท้าและขึ้นไปนั่ง
"เอาล่ะ พร้อมนะ เกาะแน่นๆล่ะเด๋วหล่นไม่รู้นะ" เจสสิก้าเกาะเอวยูริไว้แน่น กลัวว่าจะตกลงจากมอเตอร์ไซค์ตามที่ยูริบอก
แต่จริงๆแล้ว ยูริอยากแกล้งเจสสิก้ามากกว่าจึงขู่ไปอย่างนั้น
ร่างสูงสตาร์ตมอเตอร์ไซค์คันโปรดทันที
บรื้น บรื้น บรื้น เสียงเร่งเครื่องดังกระหึ่มอีกครั้ง ยูริตบเกียร์ขับออกจากบริษัทจองทันที
"สงสัยเพื่อบอสแน่เลย" ซูยองที่ยืนมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดจึงตรงไปยังรถของตัวเองก่อนขับรถออกจากบริษัทไป
เจสสิก้าเกาะเอวยูริแน่นกว่าเดิมด้วยความหมันไส้เจสสิก้าจึงใช้เล็บจิกเอวยูริ(หึหึไอ้ลิง)
ยูริที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เริ่มจะเจ็บมากกว่าเพราะเจสสิก้าจิกเล็บลงไปด้วย
ยูริจอดรถลงข้างทาง ทันที
"จอดทำไมล่ะ...จะๆทำอะไรชั้น!!!" เจสสิก้าถามร่างสูงทันทีที่รถจอด ร่างสูงถอดหมวกกันน็อคออกทันที
"นี่คุณชั้นจะบอกว่าให้เกาะไม่ได้ให้จิกเอวชั้น" ยูริหันมาบอกเจสสิก้าที่กำลังจิกเอวยูริอยู่
"ก็ชั้นกลัวหล่นนี่"
"กอดเอวชั้นแน่นๆ ซิ่ไม่ต้องกลัวหรอก ชั้นไม่ทำคุณหล่นแน่นอน" ยูริใส่หมวกกันน็อคอีกครั้งก่อนที่จะสตาร์ตรถขับออกไป
เจสสิก้าจึงกอดเอวยูริตามที่ยูริบอก
ภายใต้หมวกกันน็อคสีดำนั้นมีรอยยิ้มแอบแฝงซ่อนอยู่ สิก้าคุณนี่มันเชื่อคนง่ายจริงๆ ยูรินึกในใจ
เสียงรถมอร์เตอร์ไซค์ วิ่งเข้ามายังบริเวณหน้ารั้ว คฤหาสน์จอง
บรื้น บรื้น บรื้น ยูริขับพาเจสสิก้ามาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย ยูริดับเครื่องลง
เจสสิก้าจึงลงจากรถมอร์เตอร์ไซค์ของยูริทันที ร่างสูงถอดหมวกกันน็อคออกเรียบร้อยพร้อมกับตั้งขาตั้งรถมอร์เตอร์ไซค์ลง
"อ้าวทำไมไม่ถอดหมวกล่ะ" ยูริหันมาถามเจสสิก้า
"ถอดไม่ออกอ่ะ ถอดให้หน่อย" เจสสิก้าพยายามถอดหมวกออกแต่สายรัดคางปลดออกไม่ได้ ยูริจึงเดินเข้ามาปลดสายรัดคางให้เจสสิก้า
"อ่ะ เสร็จละ" ร่างสูงจึงถอดหมวกให้เจสสิก้า ยูริก้มหน้าตัวเองลง พอดีกับเจสสิก้าที่เงยขึ้นมาพอดีเช่นกัน ใบหน้าของเธอกับยูริห่างกันแค่ไม่กี่เซ็นต์เท่านั้น
"เอ่อ.....ขะขอบคุณ" เจสสิก้าเดินเข้าบ้านทันที ยูริเองก็หน้าแดง
"อ้าวไม่ชวนเข้าบ้านรึไง" ยูริตะโกนไล่หลังเจสสิก้า
"กลับไปได้แล้วมืดแล้ว" เจสสิก้าหันมาบอกกับร่างสูงที่กำลังยืนมองหน้าเธออยู่
"ใจร้ายอีกแล้ว ทำไมคุณใจร้ายกับชั้นจัง" ร่างสูงเดินเข้ามาถามร่างบางที่กำลังยืนมองเธออยู่
"เฮ้อคุณนี่มันตื๊อจริงๆเลย จะเข้าก็เข้ามา" เจสสิก้าเดินำยูริเข้าไปในคฤหาสน์ทันที
"ชั้นรู้ว่าคุณไม่ใจร้ายกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน" ยูริส่งยิ้มให้เจสสิก้า
"แบร่ แค่วันนี้วันเดียวเท่านั้นย่ะ" เจสสิก้าแลบลิ้นใส่ยูริ ยูริเองก็ได้แต่อมยิ้มให้กับเจสสิก้า
ก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านของร่างบาง
========================
"หวาๆๆๆไม่น่าอยู่คุยกับพี่ยูเลย" คริสตัลรีบมากวิ่งไม่ทันระวัง
แต่สงสัยว่าคริสตัลคงจะรีบเกินไปหน่อยจึงวิ่งสะดุดขาตัวเองล้มลงทันที
"โอ๊ย เจ็บจัง คริสตัลร้องโอดครวญ" ทันใดนั้นมีมือๆหนึ่งยื่นมาตรงหน้าเธอ
"จะรีบไปไหนเนี่ย....มาชั้นช่วย" แอมเบอร์ยื่นมือให้คริสตัลจับ แต่คริสตัลก็ไม่ยอมจับมือ
"ไม่ต้องลุกเองได้ย่ะ โอ๊ะ" คริสตัลพยายามลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ไหว
"ยังจะทำเป็นเก่งอีก มาชั้นช่วย" แอมเบอร์ตรงเข้าไปประครองคริสตัลขึ้นทันที
"สงสัยข้อเท้าเธอมันเผ็ดน่ะ"แอมเบอร์ยิ้มเล็กน้อย คริสตัลถึงกับ งง ? เผ็ดอะไรอ่ะเผ็ด
"เผ็ดอะไร ... ไม่เข้าใจ" คริสตัลหันมาถามแอมเบอร์
"ก็ผลิกไงมันเผ็ดฮ่าๆๆๆ มุขชั้นสุโค่ยมั้ยล่ะ"แอมเบอร์ขำก๊ากชอบอกชอบใจ
"หึหึ...อย่าไปเล่นกับใครที่ไหนอีกนะ" คริสตัลกัดฟันกรอดๆ เล่นมาได้ แอมเบอร์หัวเราะกับคำพูดของคริสตัล
แอมเบอร์ประครองคริสตัลเข้าคลาสเรียน
==============================
ห้องเรียน คณะนิเทศ เอกการแสดง
"แอมทางนี้" ยุนอาโบกไม้โบกมือเรียกแอมเบอร์ ซอฮยอนที่นั่งข้างๆยุนอาก็โบกมือเรียกคริสตัลเช่นกัน
"คริสเป็นอะไรเหรอ" ซอฮยอนทักทันทีที่แอมเบอร์พาคริสตัลนั่งลงบนเก้าอี้
"สะดุดขาตัวเองล้มอ่ะซอ" คริสตัลยิ้มแหยๆ เจ็บชะมัด แอมเบอร์จึงนั่งลงข้างคริสตัล
"นี่คริส....." ซอฮยอนกระซิบกระซาบคริสตัล
"ชอบแอมป่าว" คริสตัลส่ายหัวด็อกแด็ก
"บ้าหรอ...ไม่ชอบหรอก"
"จ้าาา ไม่ชอบ แล้วคริสชอบใครล่ะ ซอฮยอนกระซิบถามคริสตัล
"ชั้นมีคนที่ชอบอยู่แล้วล่ะ"^^ คริสตัลกระซิบตอบซอฮยอน แต่แอมเบอร์ก็ยังได้ยิน
"เธอ...มีคนที่ชอบอยู่แล้วหรอใครเป็นผู้โชคดีคนนั้นนะ" แอมเบอร์แอบชอบริสตัลตั้งแต่วันแรกที่ได้สอบการแสดงคู่กัน
จึงคอยตามดูคริสตัลอยู่ห่างๆ
"ซอ" ยุนอาถือวิสาสะจับมือของซอฮยอน
"อย่ามัวแต่คุยซิ่....ตั้งใจเรียนหน่อยนะนางเอกของยุน" ยุนอาบีบมือซอฮยอนแน่น
ซอฮยอนเองก็ไม่ตอบอะไร
มากใบหน้าของเธอสีแดงระเรื่อเธอเองก็ได้แต่ยิ้มให้กับยุนอาและบีบมือตอบเช่นกัน
วันนั้นทั้งวันยุนอาและซอฮยอนก็นั่งเรียนไปจับมือไป
ราวกับว่ากลัวใครคนใดคนหนึ่งจะหายไปยังไงยังงั้น
จนกระทั่งเลิกเรียน
ยุนอาและซอฮยอนเดินจับมืออกจากห้องเรียน สร้างความสงสัยให้กับคริสตัลเป็นอย่างมาก
แต่ก็ถามอะไรมากไ่ได้ เพราะเจ็บข้อเท้าดีที่ยังมีแอมเบอร์ประครองไว้อยู่
"ส่งชั้นตรงนี้แหล่ะแอม" คริสตัลบอกกับแอมเบอร์เมื่อมาถึงหน้าตึกนิเทศ รถลิมูซีนคันหรูจอดรอรับพอดี
"ขอบใจมากนะ บ๊ายบาย" คริสตัลเดินกระย่องกระแย่งขึ้นรถไป
"บายคริส" แอมเบอร์ฝืนยิ้มให้กับคริสตัล รถลิมูซีนเคลื่อนออกไปแล้วแต่ใยเล่าแอมเบอร์ยังยืนซึมอยู่
ยุนอาและซอฮยอนเดินจับมือหยอกล้อกระหนุงกระหนิงเห็นเข้าจึงทักขึ้น
"เป็นไรวะแอม ทำหน้าอย่างกับคนอกหัก" ฉึก ดั่งมีดทิ่มแทงจิตใจดวงๆน้อยๆของแอมเบอร์
"เออ....อกหัก กลับก่อนนะ บายไอ้ยุน บายจ๊ะซอ" แอมเบอร์เดินงุดๆออกจากตรงนั้นทันที
ยุนอาเกาหัวแกรกๆ อะไรของมันวะ ช่างเหอะ เพื่อนเราหล่อจะตาย ยุนอาหันมาสนใจคนข้างๆ
"วันนี้ซอกลับยังไงอ่ะ" ยุนอาถามซอฮยอน (ยุนอายจังเลยค่ะรีดเดอร์ขา^0^)
"ก็..วันนี้พี่ผู้จัดการจะมารับน่ะเด๋วต้องไปถ่ายละครต่อ^^" ซอฮยอนยืนบิดตัวไปมา
"ว๊าา อดดไปส่งเลย ^^" ยุนอายืนบิดไปบิดมาเช่นกัน (ระวังโรคบิดนะ)
"เอ่อ....ขอเบอร์ซอหน่อยซิ่" ยุนอาก้มหน้าก้มตาพูด (เขิลลลลล)
"เอามือถือยุนมาซิ่" ยุนอารีบส่งมือถือให้ซอฮยอนทันที
"อ่ะ...อย่าลืมโทรมานะ" ซอฮยอนสงมือถือคืนให้ยุนอา ตอนนี้ยุนอาแทบจะมุดลงพื้นให้รู้แล้วรู้รอด
" นางเอกของยุน " ยุนอาแทบจะยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหูเลยทีเดียว รถตู่ติดดฟิล์มสีดำจอดตรงหน้าตึกนิเทศ
"ซอต้องไปแล้วล่ะ ยุนกลับบ้านดีๆนะ ^^" ซอฮยอนโบกมือร่ำลาพระเอกของเธอ(หรอ)
"ซอตั้งใจทำงานนะ บ๊ายบาย"ยุนอาโบกมือร่ำลาซอฮยอน หลังจากที่รถของซอฮยอนออกไปแล้วยุนอาก็ตรงไปยัง
รถเต่าคู่ใจทันที เมื่อยุนอาขับรถออกไป ร่างผู้หญิงคนหนึ่งจึงปรากฎขึ้น
"มีความสุขกันซะให้พอเหอะ ชั้นเอาคืนแน่"
=================
ห้องทำงานของแททิฟ(อีกครั้ง)
"ฟานี่ตื่นเถอะกลับบ้านกันเย็นมากแล้วล่ะ" แทยอนปลุกทิฟฟานี่ที่นอนหลับอยู่บนโซฟาให้ตื่นขึ้น ทิฟฟานี่ค่อยๆลืมตาขึ้น
แทยอนดึงมือทิฟฟานี่ให้ลุกขึ้น
"แทๆหายโกรธรึยัง" ทิฟฟานี่ยังคงนั่งถามร่างเล็กที่ยืนมองหน้าเธออยู่
"หายโกรธตั้งแต่ฟานี่ หอมแก้มแล้วล่ะ" แทยอนนั่งลงข้างแฟนสาวทันที
"แทๆ อ่ะ ฟานี่เหนื่อยนะ"
"ก็ฟานี่ยอมแทเองนะ แทบอกว่าปล่าวๆไม่ได้โกรธ" ทิฟฟานี่ที่เพิ่งรู้ว่าโดนแทยอนหลอกเข้าให้ถึงกับอายเลยทีเดียว
"แทๆบ้า บ้าๆๆๆ" ทิฟฟานี่เดินก้มหน้างุดออกจากห้องทำงานทันที ตาหมาบ้าหลอกกันได้ไงเนี่ย
"อ้าว...ฟานี่รอแทๆด้วยยยย" นุ้งหมีอย่างอนนน แทยอนรีบวิ่งตามทิฟฟานี่ไป
=================
บริษัท จองกรุ๊ป
บรื้น บรื้น บรื้น เสียงรถมอเตอร์ไซค์คันเท่ห์ดังกระหึ่มหน้าบริษัทยูริดับเครื่อง และถอดหมวกกันน็อคออก ร่าสูงสะบัดผมเล็กน้อยก่อนส่งยิ้มให้กับทุกๆคนที่กำลังจับตามองมายังเธอ
พนักงานสาวสวยหลายคนถึงกับจับกลุ่มพูดคุย
"โอ๊ยผู้หญิงอะไรสวยเท่หล่อขนาดนี้"
"อยากเป็นแฟนคุณจังเลยค่ะ" สาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น หนุ่มๆพนักงานก็ถึงกับค้างในความสวยเท่ห์ของยูริเช่นกัน
"ใครวะแก เท่ห์อ่ะ" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งที่จับกลุ่มตรงทางเดินหน้าบริษัทเอ่ยขึ้น
"เด็กคุณเจสสิก้าป่าวยะ....โอ๊ยเท่ห์บรมม"
"อิดฉาคุณเจสว่ะแก คุณคยูว่าหล่อแล้วนะ เจอคนนี้เข้าไปโอ๊ยยยอยากจะตายแล้วเกิดใหม่จริงๆ"
"อย่างแกตายแล้วเกิดใหม่10ครั้งก็ไม่ได้เกิดเป็นคุณเจสหรอก" สาวออฟฟิศช่างเม้าท์เริ่มถกเถียงกันเอง
"อะแฮ่ม อะแฮ่ม" ซูยองเดินมาทางสาวพวกนั้น
"ระวังโดนไล่ออกนะ" ซูยองยิ้มให้กับสาวขี้เม้าท์ทั้งหลายแหล่
"อร๊าย ซูยองยิ้มอ่ะแก น่ารักโคตร" ซูยองส่ายหัวช้าๆ นี่เค้ารับพนักงานยังไงกันนิสัยแปลกๆกันไปหมด
"โอ๊ยผู้หญิงอะไรสวยเท่หล่อขนาดนี้"
"อยากเป็นแฟนคุณจังเลยค่ะ" สาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น หนุ่มๆพนักงานก็ถึงกับค้างในความสวยเท่ห์ของยูริเช่นกัน
ยูริยังคงโปรยยิ้มต่อไป
"มาสายไป2นาทีเอง เฮ้อ......ไม่เป็นไรมั้ง" ยูริมองดูนาฬิกาข้อมือเรือนหรู
เจสสิก้าเดินออกจาบริษัทก็เห็นลิงตัวหนึ่งกำลังยืนยิ้ให้ผู้คนอยู่
เจสสิก้าเห็นบรรดาพนักงานของตัวเองชื่นชมยูริก็ถึงกับหมันใส้
"มันจะอะไรนักหนายะเนี่ยย!!!!" เจสสิก้าเดินกระแทกเท้าหายูริทันที
"มาช้าชั้นไม่ชอบ" เจสสิก้าวีนแตกใสยูริ
"โหคุณ..ถ้าชั้นเหาะได้ชั้นเหาะมาแล้ว ไปๆๆกลับบ้าน" ยูริจับมือเจส้าที่กำลังยืนบ่นอยู่
"ปล่อยเดินเองได้" เจสสิก้าสะบัดมือออกจากยูริทันที ยูริส่ายหัวช้าๆ เอาแต่ใจริงๆแม่คุณ เจสสิก้าหันไปมองดูรถที่ยูริเอามารับเธอ
"นี่....จะบ้ารึไง เอารถอะไรมารับชั้นห๊ะ" ร่างบางวีนแตกอีกครั้ง
"เอ๊าคุณไม่รู้จึกรึไงมอไซค์อ่ะ มอไซค์" เจสสิก้าส่ายหัวเอือมระอากับร่างสูงตรงหน้าเธอ
ก็มอเตอร์ไซค์คันก็ใหญ่เกิดมาก็ยังไม่เคยนั่งเลย แล้วจะนั่งยังไงล่ะ หนา ให้ตายเหอะตาบ้าเอ้ย
"ชั้น นั่ง ไม่เป็น" เจสสิก้าเอ่ยอย่างหงุดหงิด ยูริถึงกับขำก๊ากออกมา
"อะไรกันคุณ นั่งไม่เป็น นั่งไม่เป็นก็ลองนั่งซะซิ่" ยูริยื่นหมวกกันน็อคให้เจสสิก้า
"อะไร?" เจสสิก้ามองหน้ายูริด้วยความสงสัย
"หมวกกันน็อคไง ใส่ซิ่ "
"ไม่ใส่ไม่กลับไม่นั่งหนาวจะตายอยู่แล้วกว่าจะถึงบ้านชั้นแข็งพอดี" เจสสิก้ายืนกอดอกทำเหมือนเด็กไม่ได้ของเล่น
ร่างสูงลืมนึกไปว่า ลมหนาวก็คงจะเย็นหน้าดู
"งั้นใส่เสื้อชั้นซิ่ ไม่หนาวหรอก อุ่นด้วย รีบไปจะได้รีบกลับเร็วๆ" ยูริถอดเสื้อหนังสีดำยื่นให้เจสสิก้า
"ไม่ชั้น....ชั้นไม่กลับกับคุณ" ยูริส่ายหัวกับความเอาแต่ใจของร่างบาง
"นี่อยากโดนกอดใช่มั้ย" ยูริเดินตรงเข้ามาหาเจสสิก้า เจสสิก้าหันซ้านหันขวา พนักงานต่างมองมาที่ทั้งคู่
"หยุดอยู่ตรงนั้น เอาเสื้อมา ไหนล่ะหมวกเอามาด้วย" ยูริจึงยื่นเสื้อหนังสีดำกับหมวกกันน็อคให้เจสสิก้า
"ฮ่าๆตลกชะมัด" ยูริเห็นเจสสิก้าใสหมวกกันน็อคก็ขำขึ้นมา ตัวเล็กๆ หัวโตๆ น่ารักจริงเล้ยยแม่คุณ
"อะไรขำอะไร" เจสสิก้าเปิดหน้ากากถามยูริที่ยืนขำอยู่
"ปล่าว ไม่มีอะไร" เจสสิก้าเก้ๆกังๆกับมอเตอร์ไซค์ของยูริ
"ขึ้นยังไงล่ะ"
"หันข้าง ใช้เท้าขวาเหยียบตรงที่พักเท้านี่" ยูริสาธิตวิธีการเสร็จสรรพ เจสสิก้าพยักหน้าหงึกหงักตาม
"เอาล่ะ เข้าใจนะ" ร่างสูงขึ้คร่อมรถมอร์เตอร์ไซค์ทันที ใส่หมวกกันน็อคเสร็จสรรพ
"ขึ้นได้เลย ไม่หล่นหรอก ยูริเปิดหน้ากากบอกร่างบางที่กำลังละล้าละหลังอยู่ เจสสิก้าค่อยๆเหยียบที่พักเท้าและขึ้นไปนั่ง
"เอาล่ะ พร้อมนะ เกาะแน่นๆล่ะเด๋วหล่นไม่รู้นะ" เจสสิก้าเกาะเอวยูริไว้แน่น กลัวว่าจะตกลงจากมอเตอร์ไซค์ตามที่ยูริบอก
แต่จริงๆแล้ว ยูริอยากแกล้งเจสสิก้ามากกว่าจึงขู่ไปอย่างนั้น
ร่างสูงสตาร์ตมอเตอร์ไซค์คันโปรดทันที
บรื้น บรื้น บรื้น เสียงเร่งเครื่องดังกระหึ่มอีกครั้ง ยูริตบเกียร์ขับออกจากบริษัทจองทันที
"สงสัยเพื่อบอสแน่เลย" ซูยองที่ยืนมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดจึงตรงไปยังรถของตัวเองก่อนขับรถออกจากบริษัทไป
เจสสิก้าเกาะเอวยูริแน่นกว่าเดิมด้วยความหมันไส้เจสสิก้าจึงใช้เล็บจิกเอวยูริ(หึหึไอ้ลิง)
ยูริที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เริ่มจะเจ็บมากกว่าเพราะเจสสิก้าจิกเล็บลงไปด้วย
ยูริจอดรถลงข้างทาง ทันที
"จอดทำไมล่ะ...จะๆทำอะไรชั้น!!!" เจสสิก้าถามร่างสูงทันทีที่รถจอด ร่างสูงถอดหมวกกันน็อคออกทันที
"นี่คุณชั้นจะบอกว่าให้เกาะไม่ได้ให้จิกเอวชั้น" ยูริหันมาบอกเจสสิก้าที่กำลังจิกเอวยูริอยู่
"ก็ชั้นกลัวหล่นนี่"
"กอดเอวชั้นแน่นๆ ซิ่ไม่ต้องกลัวหรอก ชั้นไม่ทำคุณหล่นแน่นอน" ยูริใส่หมวกกันน็อคอีกครั้งก่อนที่จะสตาร์ตรถขับออกไป
เจสสิก้าจึงกอดเอวยูริตามที่ยูริบอก
ภายใต้หมวกกันน็อคสีดำนั้นมีรอยยิ้มแอบแฝงซ่อนอยู่ สิก้าคุณนี่มันเชื่อคนง่ายจริงๆ ยูรินึกในใจ
เสียงรถมอร์เตอร์ไซค์ วิ่งเข้ามายังบริเวณหน้ารั้ว คฤหาสน์จอง
บรื้น บรื้น บรื้น ยูริขับพาเจสสิก้ามาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย ยูริดับเครื่องลง
เจสสิก้าจึงลงจากรถมอร์เตอร์ไซค์ของยูริทันที ร่างสูงถอดหมวกกันน็อคออกเรียบร้อยพร้อมกับตั้งขาตั้งรถมอร์เตอร์ไซค์ลง
"อ้าวทำไมไม่ถอดหมวกล่ะ" ยูริหันมาถามเจสสิก้า
"ถอดไม่ออกอ่ะ ถอดให้หน่อย" เจสสิก้าพยายามถอดหมวกออกแต่สายรัดคางปลดออกไม่ได้ ยูริจึงเดินเข้ามาปลดสายรัดคางให้เจสสิก้า
"อ่ะ เสร็จละ" ร่างสูงจึงถอดหมวกให้เจสสิก้า ยูริก้มหน้าตัวเองลง พอดีกับเจสสิก้าที่เงยขึ้นมาพอดีเช่นกัน ใบหน้าของเธอกับยูริห่างกันแค่ไม่กี่เซ็นต์เท่านั้น
"เอ่อ.....ขะขอบคุณ" เจสสิก้าเดินเข้าบ้านทันที ยูริเองก็หน้าแดง
"อ้าวไม่ชวนเข้าบ้านรึไง" ยูริตะโกนไล่หลังเจสสิก้า
"กลับไปได้แล้วมืดแล้ว" เจสสิก้าหันมาบอกกับร่างสูงที่กำลังยืนมองหน้าเธออยู่
"ใจร้ายอีกแล้ว ทำไมคุณใจร้ายกับชั้นจัง" ร่างสูงเดินเข้ามาถามร่างบางที่กำลังยืนมองเธออยู่
"เฮ้อคุณนี่มันตื๊อจริงๆเลย จะเข้าก็เข้ามา" เจสสิก้าเดินำยูริเข้าไปในคฤหาสน์ทันที
"ชั้นรู้ว่าคุณไม่ใจร้ายกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน" ยูริส่งยิ้มให้เจสสิก้า
"แบร่ แค่วันนี้วันเดียวเท่านั้นย่ะ" เจสสิก้าแลบลิ้นใส่ยูริ ยูริเองก็ได้แต่อมยิ้มให้กับเจสสิก้า
ก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านของร่างบาง
========================
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น