ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ดีกันนะ ^o^
หลังจากที่ซีโดนนางเอกสาวซฮฮยอนบอกเลิก ก็แค้นใจยุนอามากจึงขับรถออกจากมหาวิทยาลัยอย่างรวดเร็ว
"ถ้าชั้นไม่ได้....ก็อย่าหวังว่าแกจะได้!!!" ซีทุบพวงมาลัยอย่างบ้าคลั่งภายในรถ
ห้องพยาบาลภายในมหาลัย
ครืดดดด เสียงประตูบานเลื่อน เปิดออก ซอฮยอนประคองยุนอาไปนั่งที่เก้าอี้
"ยุนนั่งรอตรงนี้นะ เด๋วซอไปบอกอาจารย์ก่อน" ซอฮยอนที่กำลังจะหันตัวกลับไปนั้นต้องหันกลับมาตามแรงรั้งของยุนอา
"ซอทำแผลให้ยุนเถอะนะ ยุนไม่อยากให้อาจารย์ทำให้" ยุนอาดึงมือซฮฮยอนเอาไว้ ซอฮยอนหน้าขึ้นสีทันที
"ปะ...ปล่อยมือก่อนซิ่ ไม่ปล่อยแล้วจะทำแผลให้ยังไงล่ะ" ซฮฮยอนก้มหน้าก้มตาพูดกับยุนอาด้วยความเขินอาย
ยุนอาจึงปล่อยมือนุ่มของซฮฮยอนลงอย่างเสียดาย ซอฮยอนเดินไปเอาอุปกรณ์ทำแผลมาวางไว้บนโต๊ะ
ซอฮยอนจึงหยิบที่คีบขึ้นมาคีบสำลีและชุบแอลล์กฮอลล์ ซอฮยอนค่อยเช็ดลงที่แผลตรงมุมปากของยุนอาเบาๆ เบาที่สุด
ยุนอานั่งมองหน้าซอฮยอนตาไม่กระพริบ
ยุนอารู้สึกว่าแผลที่โดนแอกฮอลล์นั้นมันไม่เจ็บจึงแกล้งสำออยซักหน่อย
"โอ๊ยซอเบาๆหน่อยซิ่ ยุนเจ็บ" ยุนอารองโอดโอยเมื่อเจอแอลกอฮอล์เช็ดมุมปาก
"ขอโทษ ซอเช็ดเบาๆแล้วนะไหนเจ็บมากมั้ย" ซอฮยอนวางที่คีบสำลีชุบแอลกอฮอลล์ลงทันที ยุนอาจับมือของซอฮยอนเอาไว้
"ยุนหายเจ็บแล้วล่ะ
"แค่ซอเป็นห่วงยุน...ยุนก็หายเจ็บแล้ว"ยุนอาค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆซอฮยอนช้าๆ
ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันแค่คืบซอฮยอนเองก็หลับตาลงพร้อมที่จะรอรับสัมผัสจากยุนอายุน
อา
ครืดดดดด เสียงประตูเลื่อนดังขึ้น
"ไอ้ยุน!!!" แอมเบอร์ ตะโกนลั่นห้องพยาบาล ทั้งยุนอาและซอฮยอนต่างตกใจผละออกจากันแทบไม่ทัน
"เป็นไงบ้างวะ หน้าแหกเยอะมั้ยเนี่ย" แอมเบอร์วิ่งถลาเข้ามาหาเพื่อนรักทันที
"เออ....ไม่เป็นไรอ่ะแต่แกมาผิดเวลาจริงๆเลยว่ะแอม" ยุนอาตบบ่าแอมเบอร์ป๊าบๆ
"ผิดเวลาไรวะ" ทันใดนั่นสายตาของแอมเบอร์ก็เหลือบไปเห็นซอฮยอนนั่งก้มหน้าอยู่ แอมถึงบางอ้อแล้วล่ะ
"อ้าวซอ สัวสดีจ๊ะ" ขอโทษนะที่เข้ามาขัดจังหวะ ยุนอาลุกขึ้นจุ๊ปากใส่แอมเบอร์ ซอฮยอนหน้าแดงก่ำมากขึ้นกว่าเดิม
"เหอะๆขอโทษนะแซวเล่นน่ะ...ทำแผลเสร็จแล้วเจอกันที่คณะล่ะ อ้อ.." แอมเบอร์กระซิบที่หูของยุนอา
"อย่าจับกดซอในห้องพยาบาลนะเว้ย"
"ไอ้บ้า จะบ้ารึไง รีบไปเลยไป" ยุนอาผลักแอมเบอร์ให้ออกจากห้องพยาบาลโดยเร็ว
"ทำแผลต่อเหอะ" ซอฮยอนบอกยุนอา ยุนอาจึงนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง ซอฮยอนจึงหยิบสำลีขึ้นมาเช็ดแผลให้ยุนอา ยุนอานั่งนิ่งๆมองซอฮยอนทำแผล
"ไม่เจ็บแล้วรึไง" ซอฮยอนกำลังใส่ยาให้ยุนอาเอ่ยถามขึ้น เห็นตะกี๊ยังร้องเจ็บไหงตอนนี้นั่งนิ่งนะ แถมยังมองตาไม่กระพริบอีกเขิลนะยะ
"ไม่เจ็บอ่ะซอมือเบาจะตายจะเจ็บได้ไงล่ะ" ยุนอาพูดยิ้มๆ
"งั้นแสดงว่าเมื่อกี๊ก็แกล้งเจ็บน่ะซิ่" ซอฮยอนแปะพลาสเตอร์รูปกวางน้อยเสร็จเรียบร้อย
"แหะๆๆ" ยุนอาได้แต่หัวเราะ
"ไหนดูหน่อยซิ่ นี่แหน่ะ แกล้งนักนะ" ซอฮยอนใช้มือประครองใบหน้ายุนอาและกดลงบนแผลของยุนอาทันที
"โอ๊ยยย เจ็บนะซอ" ยุนอาถอนหน้าหนีทันที งือๆๆนางเอกใจร้ายย
"สมน่าขี้แกล้งดีนัก ไปเรียนกันเถอะ" ซอฮยอนเก็บอุปกรณ์เรียบร้อย จึงบอกยุนอาที่กำลังนั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้
"ลุกขึ้นได้แล้วยุน ไปเรียนกันเด๋วไม่ทัน.....ลุกไหวมั้ย" ซอฮยอนเดินเข้ามาหายุนอา
"ไม่ไหวอ่ะ....ช่วยหน่อยซิ่"ยุนอายื่นมือให้ซอฮยอนช่วยดึงตัวเองขึ้นมา ซอฮยอนจึงดึงมือของยุนอาให้ลุกขึ้น
"ว๊าย ยุน" ซอฮยอนร้องตกใจ ยุนอากระตุกแขนซอฮยอนอย่างรวดเร็วทำให้ซอฮยอนล้มทับยุนอาที่กำลังนั่งอยู่
(เข้าทางเหม่ง) ^.^
"ยุนเล่นอะไร...ปล่อยนะ" ซอฮยอนดิ้นขลุกขลัก ภายในอ้อมกอดของยุนอา ซอฮยอนที่ดิ้นไปมาเมื่อโดนยุนอากอดถึงกับนิ่งทันที
ยุนอากอดซอฮยอนได้ซักพักจึงคลายอ้อมกอดออก
"ซอ" ยุนอาเรียกซอฮยอน
"หื้ม...อะไร" ซอฮยอนเขินมากไม่กล้ามองหน้ายุนอา
"ป่าวเรียกเฉยๆ" ยุนอาก้มลงบอกซอฮยอน ซฮฮยอนที่ก้มหน้างุดๆอยู่ก็ถึงกับยิ้มทันที
ซอฮยอนลุกออกจากตักยุนอาทันที ซอฮยอนวิ่งออกจากห้องพยาบาลโดยเร็ว
"ตาบ้าเอ้ย เขินจะตายอยู่แล้ว" ซอฮยอนนึกในใจ
"อ้าว....รอด้วยซิ่ซอ" ยุนอารีบวิ่งตามซอฮยอนไป
ยุนอาวิ่งตามซอฮยอนจนทัน ทั้งคู่เดินไปพร้อมกัน ยุนอาคิดว่า การเริ่มต้นที่ดีเกิดขึ้นแล้วถึงแม้จะแลกกับการเจ็บตัวแต่มันก็คุ้มค่าจริงๆ
=======================
คฤหาสน์ตระกูล ควอน
ร่างสูงนอนหลับบนเตียงขนาดใหญ่ ใบหน้าคมเข้มในยามหลับใหลดูมีเสน่ห์ใช่ย่อย
"คร่อกกก ฟรี้..... " เสียงกรนของคนบนเตียงดังเบาๆ
ก็อกๆๆๆๆๆ
"คุณหนูยูล บ่าย3แล้วนะคะ" ฮโยยอน เดินขึ้นมาปลุกยูริที่นอนไม่ตื่นซักที
"คร่อกกก ฟรี้....." ยูริยังคงหลับต่อไปไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
"นี่ ชบาไปเอากุญแจห้องคุณหนูยูลมาซิ" ชบาพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบกุญแจห้องของยูริ
ฮโยยอนไขกุญแจห้องนอนของยูริ เมื่อไขเสร็จฮโยยอนจึงเดินไปปลุกยูริที่นอนตูดโด่งอยู่บนเตียง
"คุณหนูยูลตื่นเถอะค่ะบ่าย3แล้วนะคะ" ฮโยยอนสะกิดยูริเบาๆ
"อืมมมม" ยูริถอยหนีอย่างขัดใจ ฮโยยอนจึงต้องสั่งชบาอีกครั้ง
"ไปเอาโทรโข่งมาให้หน่อยซิ่" ชบาจึงวิ่งไปหยิบโทรโข่งทันที
"นี่ค่ะ โทรโข่ง "
"ขอโทษนะคะ คุณหนูยูล" ฮโยยอนยิ้มเล็กๆ ก่อนที่จะกดปุ่มโทรโข่ง
"คุณหนูยูลตื่นได้แล้วค่ะ" เสียงโทรโข่งดังลั่นห้องนอนของยูริ
"โอ๊ยยยยยย อะไรกันเนี่ยยย" ได้ผลยูริกระเด้งตัวตื่นทันที ยูริยีผมบนหัวไปมา
"ตื่นได้แล้วค่ะ บ่าย3กว่าแล้วค่ะ" ฮโยยอนยังพูดใส่โทรโข่งอยู่ ยูริเอามืออุดหูแทบไม่ทัน
"พี่ฮโย พูดธรรมดาดิ่ ยูลหูจะแตกกก" ยูริโวยวายยกใหญ่ ฮือๆๆลิงง่วงงง
"อ่ะขอโทษค่ะ คุณหนูคะบ่าย3กว่าแล้วค่ะ อาบน้ำแต่งตัวลงไปทานข้าวดีกว่าค่ะ" ยูริพยักหน้าตอบ บ่าย3กว่าแล้วนี่
"ห๊ะ กี่โมงแล้วนะพี่ฮโย"
"บ่าย3กว่าแล้วค่ะ"
"บริษัทเค้าเลิกงานกันกี่โมงอ่ะพี่ฮโย"
"4โมงค่ะอ้อคุณหนูคะ พี่ลงไปทำงานต่อนะคะ " ฮโยยอนเดินออกจากห้องของยูริไป
"เว้ยยยยยไม่ทันแล้วววว"
========================
ภายในห้องทำงานเจสิก้า
"นี่มันใกล้จะเลิกงานแล้วนี่" เจสสิก้ามองดูนาฬิกา
"ตั้งใจทำงานนะคุณ เด๋วเย็นนี้ชั้นมารับ" เจสสิก้านึกถึงคำพูดของยูริเมื่อเช้า
"นี่ชั้นต้องกลับกับตาลิงนั่นจริงๆหรอเนี่ย ไม่น่าไปรับปากเล้ยยสิก้า" เจสสิก้าฟุบลงบนโต๊ะทำงานทันที พระเจ้าคะช่วยคนสวยด้วยค่ะ
เจสสิก้ากำลังเซ็นต์เอกสาร เสร็จเรียบร้อยก็ยื่นให้ซูยอง
"บอสเป็นอะไรรึเปล่าคะ" ซูยองเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีของเจสสิก้า
"ไม่อยากไปกับลิง" เจสสิก้าเอ่ยขึ้นอย่างหน่ายๆ
"คะ....ลิงไหนคะบอส"
"อ๋อปล่าวน่ะไม่มีไรหรอกซูยอง" ซูยองเดินออกจาห้องทำงานของเจสสิก้า งงๆ
"ลิงไหนวะ....บอสคงจะทำงานจนเบลอแล้วแน่ๆ"
==============================
กลับมาที่ ยูริ
ยูริจึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที ร่างสูงแทบอยากจะวิ่งผ่านน้ำเลยก็ว่าได้ แต่ติดที่ว่าตัวเองเป็นคนอาบน้ำนาน
"วันนี้อาบเร็วซักวันเหอะ"
ยูริอาบน้ำเสร็จจึงรีบแต่งตัวทันทีจับอันไหนได้ใส่อันนั้น เสื้อยืดคอกลมสีขาว เสื้อหนังสีดำ กางเกงยีนส์สีดำเงาวับ
ใส่นี่แหล่ะเว้ย ยูริจึงใส่ชุดที่หยิบออกมาอย่างรวดเร็ว ร่างสูงรีบวิ่งลงบันได
"คุณหนูไม่ทานข้าวหรอคะ"
"ไม่อ่ะพี่ฮโย ยูลรีบ" ยูริจึงเดินออกจากบ้านไป
"เอามอไซค์แล้วกันเร็วดี" ยูริจึงหยิบหมวกกันน็อคขึ้นมาใส่ทันที ไม่ลืมที่จะนำหมวกอีกใบไปด้วย
บรื้น บรื้น บรื้น เสียงเร่งเครื่องดังกระหึ่ม ยูริตบเกียร์พร้อมกับบิดคันเร่งทันที
มอเตอร์ไซค์คันเท่ห์ยกล้อหน้าขึ้นเมื่อถูกควบคุมโดยเจ้าของรถ รถมอเตอร์ไซค์คนเท่ห์วิ่งด้วยความเร็วออกจากคฤหาสน์ควอน
==================================
ภายในห้องทำงาน ทิฟฟานี่
วันนี้ แทยอนมาที่บริษัทกับทิฟฟานี่ แทยอนนั่งเล่นอยู่บนโซฟาดูทีวีดูหนังไม่รู้จะทำอะไร
นั่งรอทิฟฟานี่ประชุมตั้งแต่เช้าพอตอนเที่ยงออกไปกินข้าวแป๊ปเดียวแล้วก็กลับมาประชุ
มต่อ
แทยอน นอนอยู่บนโซฟาก็ต้องรีบเด้งตัวขึ้นมาทันที แต่เมื่อเห็นว่าเป็นทิฟฟานี่จึงล้มตัวลงนอนต่อ
ทิฟฟานี่เดินเข้ามาหาแทยอนที่นอนหน้าบูดอยู่บนโซฟา ทิฟฟานี่วางแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะ
"แทๆเป็นอะไรงอนฟานี่หรอคะ" ทิฟฟานี่นั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับที่แทยอน นอนอยู่
"ปล่าวงอน...."แทยอนหันหน้าหนีทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่จึงดึงตัวแทยอนเอาไว้
"ฟานี่ขอโทษนะคะวันนี้ฟานี่มีงานด่วนจริงๆ" ทิฟฟานี่อธิบายเหตุผลให้แทยอนฟัง
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้แทยอนหายงอนแต่อย่างใด
"หายงอนนะ" ทิฟฟานี่ยื่นนิ้วก้อยให้กับแทยอน
"ไม่อ่ะฟานี่ทิ้งแทอ่ะ ฟานี่ให้แทอยู่ในห้องทำงานคนเดียว"
"แทๆ ฟานี่มีงานด่วนจริงๆนะคะ ฟานี่ขอโทษน๊าๆๆ หายงอนนะคะที่รัก"
"ฟอดดด" ทิฟฟานี่โน้มตัวลงหอมแก้มแทยอน1ที แต่คนบนโซฟาก็ยังไม่หายงอนซักที
"แทๆจะให้ฟานี่ทำอะไรก็ได้ฟานี่ยอมทุกอย่างเลยน๊าหายโกรธนะ" ทิฟฟานี่พยายามง้อแทยอนที่กำลังงอนเธออยู่นั้น
"ฟานี่พูดแล้วนะ" แทยอนจึงลุกขึ้นและเดินไปล็อกประตูทันที
"แทๆจะทำอะไรน่ะ" ทิฟฟานี่หันไปถามแทยอน ที่กำลังเดินตรงมาที่เธอ
"ก็ฟานี่บอกว่าจะยอมแททุกอย่างนี่คะ" แทยอนผลักทิฟฟานี่ให้นอนราบกับโซฟา แทยอนนั่งคล่อมทิฟฟานี่ทันที
"คือว่า...แทๆฟานี่ว่ากลับไปที่คอนโดดีกว่ามั้ยคะ" ทิฟฟานี่พยายามดันคนตัวเล็กออก
"ไม่....ฟานี่พูดกับแทแล้วอ่ะว่าจะยอมทุกอย่างแค่นี้ฟานี่ยังให้แทไม่ได้เลย" แทยอนจึงลุกออกจากตัวของทิฟฟานี่ทันที
ทิฟฟานี่จึงต้องลุกขึ้นมาง้อ
"ฮึก...ฮึก ฟานี่ ไม่รักแทแล้ว ไม่สนใจแทแล้ว ฮือๆๆๆ" แทยอนแกล้งบีบน้ำตา( ฮิๆหมีน้อยเสร็จเค้าแน่ๆ)
"แทๆร้องให้ทำไมคะ โอ๋ๆๆ ฟานี่ขอโทษ อย่าร้องนะ" ทิฟฟานี่กอดแทยอน ทิฟฟานี่โน้มตังลงมากระซิบข้างๆหูแทยอน
"ดีกันนะ" ทิฟฟานี่ยื่นนิ้วก้อยให้คนตัวเล็ก
"ก็ได้...." แทยอนยอมเกี่ยวก้อย แล้วหายน้อยใจทิฟฟานี่
ร่างบางยิ้มตาหยีแล้วหอมแก้มสุดที่รัก.....ให้มันได้อย่างนี้ซิ่คิมแทยอน
=================================
"ถ้าชั้นไม่ได้....ก็อย่าหวังว่าแกจะได้!!!" ซีทุบพวงมาลัยอย่างบ้าคลั่งภายในรถ
ห้องพยาบาลภายในมหาลัย
ครืดดดด เสียงประตูบานเลื่อน เปิดออก ซอฮยอนประคองยุนอาไปนั่งที่เก้าอี้
"ยุนนั่งรอตรงนี้นะ เด๋วซอไปบอกอาจารย์ก่อน" ซอฮยอนที่กำลังจะหันตัวกลับไปนั้นต้องหันกลับมาตามแรงรั้งของยุนอา
"ซอทำแผลให้ยุนเถอะนะ ยุนไม่อยากให้อาจารย์ทำให้" ยุนอาดึงมือซฮฮยอนเอาไว้ ซอฮยอนหน้าขึ้นสีทันที
"ปะ...ปล่อยมือก่อนซิ่ ไม่ปล่อยแล้วจะทำแผลให้ยังไงล่ะ" ซฮฮยอนก้มหน้าก้มตาพูดกับยุนอาด้วยความเขินอาย
ยุนอาจึงปล่อยมือนุ่มของซฮฮยอนลงอย่างเสียดาย ซอฮยอนเดินไปเอาอุปกรณ์ทำแผลมาวางไว้บนโต๊ะ
ซอฮยอนจึงหยิบที่คีบขึ้นมาคีบสำลีและชุบแอลล์กฮอลล์ ซอฮยอนค่อยเช็ดลงที่แผลตรงมุมปากของยุนอาเบาๆ เบาที่สุด
ยุนอานั่งมองหน้าซอฮยอนตาไม่กระพริบ
ยุนอารู้สึกว่าแผลที่โดนแอกฮอลล์นั้นมันไม่เจ็บจึงแกล้งสำออยซักหน่อย
"โอ๊ยซอเบาๆหน่อยซิ่ ยุนเจ็บ" ยุนอารองโอดโอยเมื่อเจอแอลกอฮอล์เช็ดมุมปาก
"ขอโทษ ซอเช็ดเบาๆแล้วนะไหนเจ็บมากมั้ย" ซอฮยอนวางที่คีบสำลีชุบแอลกอฮอลล์ลงทันที ยุนอาจับมือของซอฮยอนเอาไว้
"ยุนหายเจ็บแล้วล่ะ
"แค่ซอเป็นห่วงยุน...ยุนก็หายเจ็บแล้ว"ยุนอาค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆซอฮยอนช้าๆ
ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันแค่คืบซอฮยอนเองก็หลับตาลงพร้อมที่จะรอรับสัมผัสจากยุนอายุน
อา
ครืดดดดด เสียงประตูเลื่อนดังขึ้น
"ไอ้ยุน!!!" แอมเบอร์ ตะโกนลั่นห้องพยาบาล ทั้งยุนอาและซอฮยอนต่างตกใจผละออกจากันแทบไม่ทัน
"เป็นไงบ้างวะ หน้าแหกเยอะมั้ยเนี่ย" แอมเบอร์วิ่งถลาเข้ามาหาเพื่อนรักทันที
"เออ....ไม่เป็นไรอ่ะแต่แกมาผิดเวลาจริงๆเลยว่ะแอม" ยุนอาตบบ่าแอมเบอร์ป๊าบๆ
"ผิดเวลาไรวะ" ทันใดนั่นสายตาของแอมเบอร์ก็เหลือบไปเห็นซอฮยอนนั่งก้มหน้าอยู่ แอมถึงบางอ้อแล้วล่ะ
"อ้าวซอ สัวสดีจ๊ะ" ขอโทษนะที่เข้ามาขัดจังหวะ ยุนอาลุกขึ้นจุ๊ปากใส่แอมเบอร์ ซอฮยอนหน้าแดงก่ำมากขึ้นกว่าเดิม
"เหอะๆขอโทษนะแซวเล่นน่ะ...ทำแผลเสร็จแล้วเจอกันที่คณะล่ะ อ้อ.." แอมเบอร์กระซิบที่หูของยุนอา
"อย่าจับกดซอในห้องพยาบาลนะเว้ย"
"ไอ้บ้า จะบ้ารึไง รีบไปเลยไป" ยุนอาผลักแอมเบอร์ให้ออกจากห้องพยาบาลโดยเร็ว
"ทำแผลต่อเหอะ" ซอฮยอนบอกยุนอา ยุนอาจึงนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง ซอฮยอนจึงหยิบสำลีขึ้นมาเช็ดแผลให้ยุนอา ยุนอานั่งนิ่งๆมองซอฮยอนทำแผล
"ไม่เจ็บแล้วรึไง" ซอฮยอนกำลังใส่ยาให้ยุนอาเอ่ยถามขึ้น เห็นตะกี๊ยังร้องเจ็บไหงตอนนี้นั่งนิ่งนะ แถมยังมองตาไม่กระพริบอีกเขิลนะยะ
"ไม่เจ็บอ่ะซอมือเบาจะตายจะเจ็บได้ไงล่ะ" ยุนอาพูดยิ้มๆ
"งั้นแสดงว่าเมื่อกี๊ก็แกล้งเจ็บน่ะซิ่" ซอฮยอนแปะพลาสเตอร์รูปกวางน้อยเสร็จเรียบร้อย
"แหะๆๆ" ยุนอาได้แต่หัวเราะ
"ไหนดูหน่อยซิ่ นี่แหน่ะ แกล้งนักนะ" ซอฮยอนใช้มือประครองใบหน้ายุนอาและกดลงบนแผลของยุนอาทันที
"โอ๊ยยย เจ็บนะซอ" ยุนอาถอนหน้าหนีทันที งือๆๆนางเอกใจร้ายย
"สมน่าขี้แกล้งดีนัก ไปเรียนกันเถอะ" ซอฮยอนเก็บอุปกรณ์เรียบร้อย จึงบอกยุนอาที่กำลังนั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้
"ลุกขึ้นได้แล้วยุน ไปเรียนกันเด๋วไม่ทัน.....ลุกไหวมั้ย" ซอฮยอนเดินเข้ามาหายุนอา
"ไม่ไหวอ่ะ....ช่วยหน่อยซิ่"ยุนอายื่นมือให้ซอฮยอนช่วยดึงตัวเองขึ้นมา ซอฮยอนจึงดึงมือของยุนอาให้ลุกขึ้น
"ว๊าย ยุน" ซอฮยอนร้องตกใจ ยุนอากระตุกแขนซอฮยอนอย่างรวดเร็วทำให้ซอฮยอนล้มทับยุนอาที่กำลังนั่งอยู่
(เข้าทางเหม่ง) ^.^
"ยุนเล่นอะไร...ปล่อยนะ" ซอฮยอนดิ้นขลุกขลัก ภายในอ้อมกอดของยุนอา ซอฮยอนที่ดิ้นไปมาเมื่อโดนยุนอากอดถึงกับนิ่งทันที
ยุนอากอดซอฮยอนได้ซักพักจึงคลายอ้อมกอดออก
"ซอ" ยุนอาเรียกซอฮยอน
"หื้ม...อะไร" ซอฮยอนเขินมากไม่กล้ามองหน้ายุนอา
"ป่าวเรียกเฉยๆ" ยุนอาก้มลงบอกซอฮยอน ซฮฮยอนที่ก้มหน้างุดๆอยู่ก็ถึงกับยิ้มทันที
ซอฮยอนลุกออกจากตักยุนอาทันที ซอฮยอนวิ่งออกจากห้องพยาบาลโดยเร็ว
"ตาบ้าเอ้ย เขินจะตายอยู่แล้ว" ซอฮยอนนึกในใจ
"อ้าว....รอด้วยซิ่ซอ" ยุนอารีบวิ่งตามซอฮยอนไป
ยุนอาวิ่งตามซอฮยอนจนทัน ทั้งคู่เดินไปพร้อมกัน ยุนอาคิดว่า การเริ่มต้นที่ดีเกิดขึ้นแล้วถึงแม้จะแลกกับการเจ็บตัวแต่มันก็คุ้มค่าจริงๆ
=======================
คฤหาสน์ตระกูล ควอน
ร่างสูงนอนหลับบนเตียงขนาดใหญ่ ใบหน้าคมเข้มในยามหลับใหลดูมีเสน่ห์ใช่ย่อย
"คร่อกกก ฟรี้..... " เสียงกรนของคนบนเตียงดังเบาๆ
ก็อกๆๆๆๆๆ
"คุณหนูยูล บ่าย3แล้วนะคะ" ฮโยยอน เดินขึ้นมาปลุกยูริที่นอนไม่ตื่นซักที
"คร่อกกก ฟรี้....." ยูริยังคงหลับต่อไปไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
"นี่ ชบาไปเอากุญแจห้องคุณหนูยูลมาซิ" ชบาพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบกุญแจห้องของยูริ
ฮโยยอนไขกุญแจห้องนอนของยูริ เมื่อไขเสร็จฮโยยอนจึงเดินไปปลุกยูริที่นอนตูดโด่งอยู่บนเตียง
"คุณหนูยูลตื่นเถอะค่ะบ่าย3แล้วนะคะ" ฮโยยอนสะกิดยูริเบาๆ
"อืมมมม" ยูริถอยหนีอย่างขัดใจ ฮโยยอนจึงต้องสั่งชบาอีกครั้ง
"ไปเอาโทรโข่งมาให้หน่อยซิ่" ชบาจึงวิ่งไปหยิบโทรโข่งทันที
"นี่ค่ะ โทรโข่ง "
"ขอโทษนะคะ คุณหนูยูล" ฮโยยอนยิ้มเล็กๆ ก่อนที่จะกดปุ่มโทรโข่ง
"คุณหนูยูลตื่นได้แล้วค่ะ" เสียงโทรโข่งดังลั่นห้องนอนของยูริ
"โอ๊ยยยยยย อะไรกันเนี่ยยย" ได้ผลยูริกระเด้งตัวตื่นทันที ยูริยีผมบนหัวไปมา
"ตื่นได้แล้วค่ะ บ่าย3กว่าแล้วค่ะ" ฮโยยอนยังพูดใส่โทรโข่งอยู่ ยูริเอามืออุดหูแทบไม่ทัน
"พี่ฮโย พูดธรรมดาดิ่ ยูลหูจะแตกกก" ยูริโวยวายยกใหญ่ ฮือๆๆลิงง่วงงง
"อ่ะขอโทษค่ะ คุณหนูคะบ่าย3กว่าแล้วค่ะ อาบน้ำแต่งตัวลงไปทานข้าวดีกว่าค่ะ" ยูริพยักหน้าตอบ บ่าย3กว่าแล้วนี่
"ห๊ะ กี่โมงแล้วนะพี่ฮโย"
"บ่าย3กว่าแล้วค่ะ"
"บริษัทเค้าเลิกงานกันกี่โมงอ่ะพี่ฮโย"
"4โมงค่ะอ้อคุณหนูคะ พี่ลงไปทำงานต่อนะคะ " ฮโยยอนเดินออกจากห้องของยูริไป
"เว้ยยยยยไม่ทันแล้วววว"
========================
ภายในห้องทำงานเจสิก้า
"นี่มันใกล้จะเลิกงานแล้วนี่" เจสสิก้ามองดูนาฬิกา
"ตั้งใจทำงานนะคุณ เด๋วเย็นนี้ชั้นมารับ" เจสสิก้านึกถึงคำพูดของยูริเมื่อเช้า
"นี่ชั้นต้องกลับกับตาลิงนั่นจริงๆหรอเนี่ย ไม่น่าไปรับปากเล้ยยสิก้า" เจสสิก้าฟุบลงบนโต๊ะทำงานทันที พระเจ้าคะช่วยคนสวยด้วยค่ะ
เจสสิก้ากำลังเซ็นต์เอกสาร เสร็จเรียบร้อยก็ยื่นให้ซูยอง
"บอสเป็นอะไรรึเปล่าคะ" ซูยองเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีของเจสสิก้า
"ไม่อยากไปกับลิง" เจสสิก้าเอ่ยขึ้นอย่างหน่ายๆ
"คะ....ลิงไหนคะบอส"
"อ๋อปล่าวน่ะไม่มีไรหรอกซูยอง" ซูยองเดินออกจาห้องทำงานของเจสสิก้า งงๆ
"ลิงไหนวะ....บอสคงจะทำงานจนเบลอแล้วแน่ๆ"
==============================
กลับมาที่ ยูริ
ยูริจึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที ร่างสูงแทบอยากจะวิ่งผ่านน้ำเลยก็ว่าได้ แต่ติดที่ว่าตัวเองเป็นคนอาบน้ำนาน
"วันนี้อาบเร็วซักวันเหอะ"
ยูริอาบน้ำเสร็จจึงรีบแต่งตัวทันทีจับอันไหนได้ใส่อันนั้น เสื้อยืดคอกลมสีขาว เสื้อหนังสีดำ กางเกงยีนส์สีดำเงาวับ
ใส่นี่แหล่ะเว้ย ยูริจึงใส่ชุดที่หยิบออกมาอย่างรวดเร็ว ร่างสูงรีบวิ่งลงบันได
"คุณหนูไม่ทานข้าวหรอคะ"
"ไม่อ่ะพี่ฮโย ยูลรีบ" ยูริจึงเดินออกจากบ้านไป
"เอามอไซค์แล้วกันเร็วดี" ยูริจึงหยิบหมวกกันน็อคขึ้นมาใส่ทันที ไม่ลืมที่จะนำหมวกอีกใบไปด้วย
บรื้น บรื้น บรื้น เสียงเร่งเครื่องดังกระหึ่ม ยูริตบเกียร์พร้อมกับบิดคันเร่งทันที
มอเตอร์ไซค์คันเท่ห์ยกล้อหน้าขึ้นเมื่อถูกควบคุมโดยเจ้าของรถ รถมอเตอร์ไซค์คนเท่ห์วิ่งด้วยความเร็วออกจากคฤหาสน์ควอน
==================================
ภายในห้องทำงาน ทิฟฟานี่
วันนี้ แทยอนมาที่บริษัทกับทิฟฟานี่ แทยอนนั่งเล่นอยู่บนโซฟาดูทีวีดูหนังไม่รู้จะทำอะไร
นั่งรอทิฟฟานี่ประชุมตั้งแต่เช้าพอตอนเที่ยงออกไปกินข้าวแป๊ปเดียวแล้วก็กลับมาประชุ
มต่อ
แทยอน นอนอยู่บนโซฟาก็ต้องรีบเด้งตัวขึ้นมาทันที แต่เมื่อเห็นว่าเป็นทิฟฟานี่จึงล้มตัวลงนอนต่อ
ทิฟฟานี่เดินเข้ามาหาแทยอนที่นอนหน้าบูดอยู่บนโซฟา ทิฟฟานี่วางแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะ
"แทๆเป็นอะไรงอนฟานี่หรอคะ" ทิฟฟานี่นั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับที่แทยอน นอนอยู่
"ปล่าวงอน...."แทยอนหันหน้าหนีทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่จึงดึงตัวแทยอนเอาไว้
"ฟานี่ขอโทษนะคะวันนี้ฟานี่มีงานด่วนจริงๆ" ทิฟฟานี่อธิบายเหตุผลให้แทยอนฟัง
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้แทยอนหายงอนแต่อย่างใด
"หายงอนนะ" ทิฟฟานี่ยื่นนิ้วก้อยให้กับแทยอน
"ไม่อ่ะฟานี่ทิ้งแทอ่ะ ฟานี่ให้แทอยู่ในห้องทำงานคนเดียว"
"แทๆ ฟานี่มีงานด่วนจริงๆนะคะ ฟานี่ขอโทษน๊าๆๆ หายงอนนะคะที่รัก"
"ฟอดดด" ทิฟฟานี่โน้มตัวลงหอมแก้มแทยอน1ที แต่คนบนโซฟาก็ยังไม่หายงอนซักที
"แทๆจะให้ฟานี่ทำอะไรก็ได้ฟานี่ยอมทุกอย่างเลยน๊าหายโกรธนะ" ทิฟฟานี่พยายามง้อแทยอนที่กำลังงอนเธออยู่นั้น
"ฟานี่พูดแล้วนะ" แทยอนจึงลุกขึ้นและเดินไปล็อกประตูทันที
"แทๆจะทำอะไรน่ะ" ทิฟฟานี่หันไปถามแทยอน ที่กำลังเดินตรงมาที่เธอ
"ก็ฟานี่บอกว่าจะยอมแททุกอย่างนี่คะ" แทยอนผลักทิฟฟานี่ให้นอนราบกับโซฟา แทยอนนั่งคล่อมทิฟฟานี่ทันที
"คือว่า...แทๆฟานี่ว่ากลับไปที่คอนโดดีกว่ามั้ยคะ" ทิฟฟานี่พยายามดันคนตัวเล็กออก
"ไม่....ฟานี่พูดกับแทแล้วอ่ะว่าจะยอมทุกอย่างแค่นี้ฟานี่ยังให้แทไม่ได้เลย" แทยอนจึงลุกออกจากตัวของทิฟฟานี่ทันที
ทิฟฟานี่จึงต้องลุกขึ้นมาง้อ
"ฮึก...ฮึก ฟานี่ ไม่รักแทแล้ว ไม่สนใจแทแล้ว ฮือๆๆๆ" แทยอนแกล้งบีบน้ำตา( ฮิๆหมีน้อยเสร็จเค้าแน่ๆ)
"แทๆร้องให้ทำไมคะ โอ๋ๆๆ ฟานี่ขอโทษ อย่าร้องนะ" ทิฟฟานี่กอดแทยอน ทิฟฟานี่โน้มตังลงมากระซิบข้างๆหูแทยอน
"ดีกันนะ" ทิฟฟานี่ยื่นนิ้วก้อยให้คนตัวเล็ก
"ก็ได้...." แทยอนยอมเกี่ยวก้อย แล้วหายน้อยใจทิฟฟานี่
ร่างบางยิ้มตาหยีแล้วหอมแก้มสุดที่รัก.....ให้มันได้อย่างนี้ซิ่คิมแทยอน
=================================
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น