(SNSD-Yuri)Sorry I"m Not A Man!! ขอโทษชั้นไม่ใช่ผู้ชาย

ลำดับตอนที่ #6 : จีบ?

"คะ...คะคุณ ซะซอจูฮยอน" ยุนอาถึงกับค้างรอบ2 0_o

"ค่ะชั้นซอจูฮยอน....คุณคะคุณเป็นอะไรรึเปล่า" ซอจูฮยอน นางเอกสาวที่ฮอตที่สุดของเกาหลีกำลังอยู่ตรงหน้า 
 
"เฮ้ยๆๆ ยุน" แอมเบอร์พยุงตัวยุนอาไม่งั้นยุนอาหัวฟาดพื้นน็อคแน่ๆ

"เอ่อคือ....ปะปล่าวค่ะ....คะคือชะชั้นต้องขอโทษคุณซอฮยอนด้วย ชั้นเดินไม่ระวัง"

ยุนอาก้มหน้าก้มตาพูดกับนางเอกในดวงใจอย่างติดๆขัดๆ ซอฮยอนถึงกับอมยิ้มกับท่าทางของคนตรงหน้า

"ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกัน" ซอฮยอนยิ้มให้กับยุนอา

ในใจของยุนอาตอนนี้โว้ววทำไมน่ารักอย่างนี้ยุนเขินวุ้ย ยุนอาเกาหัวตัวเองเล็กน้อย แนะนำตัวเองให้ซอฮยอนรู้จักดีกว่า

"ชั้น ควอนยุน...." ยุนอาที่กำลังจะแนะนำตัวเองต้องหยุดพูดและหันไปทางต้นเสียง

"ซอ.....มีอะไรหรอ" สาวสวยน่าต่าน่ารักวิ่งเข้ามาถามซอฮยอน

"ไม่เป็นไรหรอกคริส อุบัตเหตุนิดหน่อยนะ" ซอฮยอนบอกคริสตัลเพื่อนสนิท คริสตัลปรายตามองยุนอากับแอมเบอร์แว่บหนึ่งก่อนที่จะพูดกับซอฮยอนว่า

"รีบไปเถอะซอจะเที่ยงแล้ววันนี้มีสอบการแสดงซะด้วยเด๋วไม่ทัน ไปก่อนนะคะ" คริสตัลเอ่ยลายุนอากับแอมเบอร์พร้อมกับลากแขนซอฮยอนเพื่อที่จะไปสอบการแสดงวันนี้

"ขอตัวนะคะ" ซอฮยอนกล่าวลายุนอาและแอมเบอร์ ก่อนที่จะวิ่งตามคริสตัลไปยุนอายิ้มให้กับซอฮยอนก่อนที่จะพ่นลมหายใจออกมา

"เฮ้อ......เสียดายจัง" ยุนอาเปรยขึ้นหลังจากซอฮยอนเดินไปแล้ว

แอมเบอร์เห็นอาการผิดกวังของเพื่อนรักก็ถึงกับส่ายหน้า

"จะเสียดายไรนักหนาวะยุน เด๋วแกก็ได้เจอซออยู่แล้ว รีบไปสอบเหอะเด๋วไม่ทัน" แอมเบอร์เดินกอดคอยุนก่อนที่จะเดินไปพร้อมกัน

=================================



บริษัท จองกรุ๊ป เจสสิก้าที่กำลังนั่งเซ็นต์เอกสารอยู่ก็เงยหน้ามองนาฬิการบนผนังห้อง

"อีก5นาทีเที่ยง "เจสสิก้าเอ่ยขึ้น





คยูฮยอนกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าจองกรุ๊ป เจสสิก้าไม่ชอบคนที่ไม่ตรงเวลา ถ้าเค้าไม่รีบเจสสิก้าต้องไม่พอใจเป็นอย่างแน่นอน

อีก5นาทีเที่ยง ต้องรีบๆแล้ว คยูฮยอนรีบกดลิฟต์เพื่อที่จะขึ้นเอาอาหารกลางวันที่เจสสิก้าอยากกินไปให้เธอให้ทัน

"ชั้น30ด้วยครับ.....ขอบคุณครับ" คยูฮยอนเอ่ยขอบคุณคนที่กดลิฟต์ให้

"อีก2นาที.....จะทันมั้ยเนี่ย!!!!!" คยูฮยอนมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง



ปิ๊ง! ประตูลิฟต์เปิดออก ชายหนุ่มรีบเดินตรงไปยังห้องทำงานของเจสสิก้าทันที

ก็อกๆๆๆๆ คยูฮยอนเคาะประตูห้องทำงานเจสสิก้าอย่างรีบร้อน ตายแน่งานนี้


"เชิญค่ะ" น้ำเสียงที่ดูไร้อารมณ์ของเจ้าของห้องดังขึ้น คยูฮยอนรีบเดินเข้าห้องอย่างรวดเร็ว

"น้องสิก้าครับ...แฮ่ก...แฮ่ก นี่ครับอาหารฝรั่งเศสของน้องสิก้าพี่มาตรงเวลาใช่มั้ยครับ" เหนื่อยที่สุดเลยวันนี้คยูฮยอนนึกในใจ

"1นาที59วินาทีค่ะ"เจสสิก้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองหน้าคยูฮยอนด้วยท่าทางเรียบเฉย


คยูฮยอนถึงกับผงะนี่ถึงกับจับเวลาเลยหรอเนี่ยชายหนุ่มยิ้มแหยๆ

"งั้นเด๋วพี่แกะใส่จานให้นะครับ น้องสิก้ามานั่งรอตรงโซฟานะ"

เมื่อนำอาหารใส่จานเสร็จเรียบร้อย

"นี่ครับน้องสิก้า พี่ซื้อน้ำแร่ที่น้องสิกก้าดื่มเป็นประจำมาให้ด้วย ทานเยอะๆนะครับ" "ขอบคุณค่ะ" เจสิก้ายิ้มให้กับคยูฮยอน และลงมือกินอาหารที่คยูฮยอนซื้อมาให้ ชายหนุ่มนั่งมองร่างบางทานอาหารอย่างมีความสุข สิก้าเมื่อไหร่นะที่พี่จะได้ครอบ
ครองหัวใจของเธอ พี่จะต้องทำให้เธอรักพี่ให้ได้ คยูฮยอนได้แต่คิดในใจ

"สิก้าอิ่มแล้วค่ะ ขอบคุณพี่คยูนะคะ" หลังจากที่เจสสิก้าทานอาหารเสร็จ คยูฮยอนก็ยื่นทิชชู่ให้เจสสิก้าเมื่อร่างบางดื่มน้ำและเช็ดปากเรียบร้อย

"เพื่อสิก้า พี่ทำได้ทุกอย่าง" คยูฮยอนบอกเจสสิก้า ชยามหนุ่มยังคงคอนเซ็ปเดิม เพื่อเจสคยูทำได้ทุกอย่างจริงๆนะ หุหุ

เจสสิก้ายิ้มให้กับคยูฮยอน

"พี่คยูกลับไปทำงานเถอะค่ะ นี่ก็ได้เวลางานแล้ว" เจสสิก้ามองดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง


รู้สึกเหวอไปเล็กน้อย อะไรกันอยู่คุยได้แป๊ปเดียวเองนะ เฮ้อ......กลับก็กลับ คนูฮยอนไม่อยากทู่ซี้เจสสิก้าจึงแกล้งทำเป็นลืมเวลา

"อ่า.....ใช่ซิ่ลืมเวลาไปเลย เจอกันตอนเย็นนะครับ เด๋วพี่มารับ" คยูฮยอนนึกขึ้นได้ว่าต้องกลับไปทำงานต่อ มัวแต่ดูเจ้าหญิงของตัวเองจนลืมเวลา

"ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ" เจสสิก้าเดินมาส่งคยูฮยอนหน้าห้องทำงาน

"ครับ น้องสิก้าตั้งใจทำงานนะครับ บ๊ายบาย" คยูฮยอนโบกมือให้เจสสิก้าก่อนที่จะเดินไปกดลิฟต์เพื่อกลับไปทำงานที่บริษัท

ของตัวเองต่อ เมื่อคยูฮยอนกลับไปแล้วเจสสิก้าก็เดินเข้าห้องทำงานของตัวเองเพื่อทำงานต่อเช่นกัน


=============================



ณ. ตึกนิเทศศาตร์

โรงละครขนาดใหญ่ภายในตึกคณะนิเทศศาตร์ แสงไฟสีส้มนวล ถูกเปิดไว้บนเวที วันนี้คณะนิเทศศาสตร์มีการสอบการแสดง โรงละครคราคลั่งไปด้วยนักศึกษาจำนวนมาก วันนี้อาจารย์ดาร่านัดให้พวกเธอทั้งหลายมาสอบการแสดงโดยจับฉลากเอาไว้ว่าใครรับบทอะไ
ร ยุนอาได้รับบทพระเอก หนุ่มๆในสาขาถึงกับร้องออกมา ว่าทำไมพระเอกถึงได้เป็นุยนอาไปได้ ใจจริงหนุ่มๆพวกนั้นอยากให้ยุนอาเป็นนางเอกมากกว่าแต่ในเมื่อผลออกมาเป็นแบบนี้ก็ต้อ
งลุ้นกันว่าใครนะที่จะเป็นนางเอกของยุนอา ซานดาร่า หรืออาจารย์ดาร่า ประจำสาขาการแสดงเดินขึ้นไปยังเวทีเพื่อที่จะบอกกับนักศึกษาของพวกเธอถึงรายละเอียดข
องการสอบในวันนี้

"เอาล่ะทุกคนเงียบๆหน่อยไม่เคยคุยกันรึไง ห๊ะ!!!!" เสียงของดาร่าดังขึ้นนักศึกษาที่นั่งอยู่ด้านล่างของเวทีถึงกับเงียบกริบยุนอาและแอม
เบอร์เปิดประตูเข้าโรงละครอย่างเบาที่สุดและหาที่นั่ง

"วันนี้อาจารย์ นัดสอบการแสดง ใครรับบทอะไรก็ให้เตียมตัวเอาไว้ ให้เวลาซ้อม 10นาที หลังจากนั้นจะเรียกออกมาสอบ"

"เอาล่ะทุกคนเริ่มซ้อมได้" พอดาร่าสั่งนักศึกษาของพวกเธอเสร็จ ก็เดินไปนั่งยังโต๊ะคณะกรรมการด้านล่าง ข้างหน้าเวทีพร้อมกับอาจารย์ สาขาการแสดงอีก2-3คน

เมื่อยุนอาและแอมเบอร์มาถึง ก็เตรียมตัวซ้อมบทกันอย่างเต็มที่ ยุนอาได้บทพระเอก แอมเบอร์ได้บทพระรอง ทั้ง2จึงเริ่มต้นซ้อมบททันที

เมื่อครบเวลา10นาที ดาร่าก็พูดกับไมค์ตรงโต๊ะคณะกรรมการ

"เอาล่ะ นักศึกษา หมดเวลาซ้อมแล้ว ลงมานั่งรอด้านล่างเพื่อเรียกชื่อด้วย" เมื่อทุกคนลงไปหมดแล้วการสอบการแสดงจึงเริ่มต้นขึ้น ดาร่าจับฉลากไปเรื่อยๆดูนักศึกษาที่จับคู่แสดงอยู่บนเวที

คู่ต่อไป แอมเบอร์พระรองคริสตัลนางรอง ออกมาแสดงได้ ทั้งแอมเบอร์และคริสตัลเดินออกจากเก้าอี้และขึ้นไปยังบนเวที

แอมเบอร์สั่นเล็กน้อย เมื่อคู่ของเธอน่าตาน่ารักแถมยังสวยอีกต่างหาก คริสตัลวันนี้ชั้นจะแสดงให้สมจริงที่สุดนะจ๊ะแอมเบอร์ยิ้มให้กับคริสตัล คริสตังเมื่อเห็นแอมเบอร์ยิ้มให้จึงยิ้มตอบกลับไป คนบ้าไรไม่รู้เท่ห์ชะมัด

"เอาล่ะพร้อมแล้วเริ่มได้" ไฟที่สว่างอยู่หรี่ลงเล็กน้อยเพื่อให้สมกับบรรยากาศและแล้วทั้ง2ก็จึงเริ่มการแสดง

"คริสตัล.....ชั้นชอบเธอ....แล้วเธอล่ะชอบชั้นบ้างมั้ย"

"แอมเบอร์......ชั้นชอบเธอไม่ได้ชั้นมีคนที่ชั้นรักอยู่แล้ว"

"เลิกรักเค้าได้แล้ว......เค้ารักคนอื่นเธอก็รู้

"ไม่หัวใจ....ของชั้นมีแค่เค้าคนเดียวชั้นขอโทษนะแอมเบอร์"คริสตัลหันหลับกลับแต่แอม
เบอร์ก็วิ่งเข้ามากอดไว้จากข้างหลังสองแขนของแอมเบอร
์กอดเอวคริสตัลแน่น ยัยทอมหน้าม่อ สอบการแสดงจบเมื่อไหร่โดนแน่ คริสตังนึกในใจ

แอมเบอร์หันตัวของคริสตัลกลับมาหาเธอช้าแอมเบอร์ยังคงทำเนียนแสดงต่อไปแต่ในใจแล้วแอ
มเบอร์อยากแกล้งคริสตัลเฉยๆจึงเล่นนอกบท

"ให้โอกาศชั้นเถอะคริสตัล" แอมเบอร์ยื่นมือไปจับมือของคริสตัลแล้วเอามาทางที่หัวใจของตัวเองและพูดต่อไปว่า

"หัวใจชั้น.....ร่ำร้องหาแต่เธอ รู้สึกถึงหัวใจของชั้นมั้ยคริสตัล"

"เอาล่ะ พอได้แล้ว แอมเบอร์คริสตัลได้คะแนนเต็ม เอาล่ะลงมาได้" ดาร่าเมื่อเห็นว่าทั้งคริสตัลและแอมเบอร์แสดงเข้าถึงบทบาทจริงๆจึงให้เลิกแสดงได้ ทั้งคู่จึงเดินลงไปยังเก้าอี้ ก่อนที่แอมเบอร์จะก้าวเท้าลงบันได้ถูกคริสตัลจับไว้

"นี่....ยัยทอมกะล่อนอย่านึกว่าชั้นไม่รู้นะยะ ว่าเต๊ะอั๋งชั้นน่ะ!!!" คริสตัลกัดฟันพูดกับแอมเบอร์เ

"ธอเป็นใครกันยะมากอดชั้นชิส์"คริสตัลโกรธมากแต่ต้องโกรธมากขึ้นอีกเมื่อแอมเบอร์พูด

"นี่แม่คุณ.....การแสดงนะจ๊ะไม่ใช่เรื่องจริง อย่าคิดมากน่าแต่เธอน่ะน่ากอดจริงๆแหล่ะน๊าใครจะไปอดใจไหว" แอมเบอร์หันมาพูดกับคริสตัลที่ทำหน้าบึ้งใส่อย่างขำๆ

"นี่เธอ" คริสตัลที่กำลังจะอ้าปากว่าแอมเบอร์ถึงกับหน้าแดงก่ำ

"รีบไปเถอะเด๋วถึงเวลาที่ไอ้ยุนมันต้องแสดงแล้ว" แอมเบอร์จึงจับมือคริสตัลให้เดินลงมาจากเวทีเร็วๆคริสตัลจึงได้แต่เดินตามแอมเบอร์ไป

"ควอนยุนอา พระเอก ซอจูฮยอนนางเอกเอาล่ะขึ้นมาได้" ด่าร่าจับชื่อของยุนอาและซอฮยอน

ทุกคนในโรงละครถึงกับเสียงดังอื้ออึง กันเลยทีเดียว

"นี่เบาๆหน่อย.....จะคุยอีกนานมั้ยเด๋วให้Fเลยเจ้าเด็กพวกนี้" ดาร่าพูดใส่ไมค์ ก่อนที่จะหันกลับไปสนใจยุนอาและซอฮยอนที่กำลังเดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อทำการสอบการแสดง

ยุนอาเมื่อรู้ว่านางเอกที่เธอจะต้องสอบด้วยเป็นซอฮยอนถึงกับจะเป็นลมยุอาตื่นเต้นมาก
ถึงกับเหงื่ออกมือ

ยุนอาจึงได้แต่สูดหายใจลึกๆเพื่อลดความตื่นเต้นแต่พอเจอซอฮยอนยิ้มให้ยุนอาถึงกับสติ
จะกระเจิง ซอฮยอนถึงกับต้องอมยิ้มกับท่าทางน่ารักๆของยุนอา

"ยุนเอ้ยใจเย็นเว้ย ใจเย็น แกต้องทำได้เยสส" ยุนอาพูดกับตัวเอง

"เอาล่ะ พร้อมแล้วเริ่มได้" ดาร่าพูดใส่ไมค์ ไฟถูกหรี่ลงอีกครั้ง เพื่อให้เห็นเพียงแค่คน2คนที่อยู่บนเวที่แอมเบอร์และคริสตัลรวมถึงคนอื่นๆถึงกับต้อง
ตั้งใจดูกันเลยทีเดียว



"ซอฮยอน.....ชั้นรักคุณมานานแล้ว..ชั้นอยากจะดูแลคุณ

"ยุนอาชั้นรักคุณไม่ได้ ชั้นไม่อยากเสียใจเพราะใครอีกแล้ว....ชั้นขอโทษเลิกรักชั้นเถอะ"ซอฮยอนที่กำลังจะเดิ
นหันหลังกลับยุนอาจึงคว้าข้อมมือไว้และเดินเข้าไปหาซอฮยอน
ช้าๆ ยุนอาจับตัวซอฮยอนหันมาและเอามือทั้ง2ข้างของซอฮยอนขึ้นมาทาบไว้ตรงหัวใจของยุนอา

"ให้โอกาศชั้นเถอะเธอรู้มั้ยว่าหัวใจชั้ร่ำร้องหาแต่เธอหัวใจชั้นเต้นแรงทุกครั
้งเมื่อเห็นหน้าเธอเธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ชั้นรัก......และหัวใจของชั้นคงจะหยุดเต้
น
ถ้าเธอบอกว่าให้ชั้นเลิกรักเธอ"

" ชั้นคงจะตายและอยู่ไม่ได้ ได้โปรดเถอะซอฮยอน ให้โอกาศชั้น ให้ชั้นได้รักเธอจะได้มั้ย" ซอฮยอนถึงกับไปต่อไม่ถูกเพราะยุนอาเล่นพูดนอกบทที่ให้มาแต่ด้วยความเป็นนักแสดงที่ยอ
ดเยี่ยมของซอฮยอนเธอจึงต้องแสดงต่อให้จบ ทุกคนถึงกับนั่งลุ้นว่าซอฮยอนจะตอบว่าอย่างไร

ได้โปรดให้โอกาศชั้น ยุนอามองหน้าของซอฮยอนและเคลื่อนใบหน้าของตัวเองเข้าไปใกล้ซอฮยอนช้าๆ

"ชั้นจะไม่ทำให้คุณเสียใจ....เชื่อใจชั้นนะซอฮยอน" ยุนอาประครองใบหน้าของซอฮยอนเอาไว้ ซอฮยอนเองก็สบตายุนอา ทุกอย่างเงียบกริบ ราวกัยว่ามีแต่ยุนอาและซอฮยอนแค่2คนเท่านั้น

ชั้น..... ซอฮยอนเงียบไปซักพัก

ซอฮยอน ชั้นคงไม่สามารถเปลี่ยนใจคุณได้เลยใช่มั้ย ยุนอาลดมือลงจากใบหน้าขาวนวลเนียนของซอฮยอนลง และหันหลังกลับ

เด๋วก่อนซิ่คะ....ชั้นยังพูดไม่จบเลย ชั้นจะให้โอกาศคุณ สัญญากับชั้นนะคะว่าจะไม่ทำให้ชั้นเสียใจ

ฮิ้ววววว เสียงทุกคนภายในโรงละครดังขึ้น ดาร่าและอาจารย์ถึงกับนั่งอมยิ้มกับยุนอาและซอฮยอน

"ชั้นสัญญาจะดูแลคุณและรักคุณจนกว่าชั้นจะหมดลมหายใจ ควอนยุนอา จะรักซอจูฮยอนตลอดไป" ด้วยความที่อินไปกับบทรึความรู้สึกตัวเองที่จะบอกกับซอฮยอนเป็นในๆก็ไม่รู้ ยุนอาจึงกอดซอฮยอน ซอฮยอนแองก็ตกใจแต่ก็กอดยุนอาตอบ ยุนอาคุณอบอุ่นจริงๆ

ทันได้นั้น เสียงปรบมือดังสนั่นทั่วโรงละคร รวมทั้งดาร่าและอาจารย์คนอื่นๆก็เช่นกัน

เมื่อยุนอารู้ตัวว่าเล่นนอกบทไปเยอะจึงค่อยๆคลายกอดช้าๆ

"ชั้นขอโทษด้วยนะคะ อารมณ์มันพาไปจริงๆ" ยุนอาได้แต่ก้มหัวขอโทษซอฮยอน

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ" ซอฮยอนยิ้มให้ยุนอา ยุนอาที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มตอบแต่ในใจของยุนอาได้แต่พูดว่า

"ซอฮยอน...ชั้นอยากให้มันเป็นจริง ไม่ใช่แค่การแสดงนะ" ยุนอากับซอฮยอนเบาๆแต่ด้วยเสียงปรบมือที่ยังคงดัก้องทำให้ซอฮยอนไม่ได้ยิน สิ้นเสียงปรบมือ ทั้งยุนอาและซอฮยอน

ก็ก้มลงขอบคุณทุกคนที่ปรบมือให้

ดาร่าประกาศคะแนนให้กับยุนอาและซอฮยอน

"ยุนอาและซอฮยอนได้คะแนนเต็ม...เธอ2คนทำได้ดีมาก"

"เอาล่ะทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านได้"ดาร่าเมื่อบอกคะแนนเสร็จก็เก็บของและเดินออกจากโรงละคร
ทุกคนในห้องทยอยกันกลับบ้าน




เมื่อทั้ง2คนลงมาจากเวที เพื่อนของพวกเธอก็เดินเข้ามา

"เฮ้ยไอ้ยุน สุดยอดเลยว่ะ เก่งจริงๆ อารมณ์จริงรึเปล่าว"ะ แอมเบอร์ที่เดินกอดคอยุนอาอยู่ถามยุนอาขึ้น

ยุนอาหยุดเดินและหันมาพูดกับแอมเบอร์

ชั้นจะต้องเป็นพระเอกในการแสดงละครใหญ่ของคณะนิเทศศาสตร์ให้ได้....ชั้นจะได้เล่นคู่กับซอฮยอน

"คร๊าบบ.....พ่อดาราใหญ่ ใหญ่ที่สุดเลย" แอมเบอร์พูดกับยุนอาก่อนที่ทั้งคู่จะเดินต่อไป



มาที่ฝั่งซอฮยอนและคริสตัล หลังจากที่สอบการแสดงจบคริสตัลก็เดินเข้ามาหาซอฮยอนเพื่อนรักของเธอ



"นี่ซอ.....เธอเก่งจริงๆเลยนะตายุนอะไรนั่นน่ะเล่นนอกบทที่อาจารย์ดาร่าให้ตั้ง
เยอะแถมยังกอดเธอีก"

"ยุนเค้าแสดงเก่งนะ" ซอฮยอนยิ้มให้กับคริสตัล ก่อนที่จะหันไปมองทางด้านยุนอาและแอมเบอร์

"ชอบยุนรึเปล่าซอ" คริสตัลถามซอฮยอนด้วยความสงสัย

"ปะปล่าวหรอก.....ชั้นจะชอบได้ยังไง ชั้นมีพี่ซีอยู่นะ" คริสตัล ซอฮยอนตีแขนคริสตัล

"โอ๊ยยย ซออ่ะก็เห็นมองยุนตลอดเลย ก็นึกว่าชอบซะอีก.....พี่ซีแกน่ะ ลืนยิ่งกว่าปลาไหลใส่สเก็ตเธอก็รู้นี่

"ยุนเค้าน่ารักดี....คริสตัลส่วนเรื่อง....พี่ซี" ซอฮยอนพูดไปยิ้มไปแต่ก็ต้องหยุดชะงัก

"ใครน่ารักหรอฮะน้องซอ" เสียงแหบห้าวดังขึ้น เมื่อซฮฮยอนหันไปมองก็พบว่าแฟนของเธอเดินมาหา

ดีจ๊ะคริส ซีเอ่ยทักคริสตัล

"ดีค่ะพี่ซี" คริสตัลทำหน้าหน่ายๆกับแฟนซอฮยอน

"คือว่าไม่มีอะไรหรอกค่ะ ไปกันเถอะ" ซอฮยอนรีบดึงตัวแฟนสาว(หล่อ) ออกจากหน้าโรงละคร

"แต่พี่ได้ยินว่าน้องซอบอกว่าใครน่ารัก" ซียังคงไม่หยุดถาม

"ซอบอกว่าคริสน่ารักค่ะพี่ซี" คริสตัลรีบแก้ตัวให้ซอฮยอนไม่งั้นเด๋วมีเรื่องแน่

"อ๋อจ๊ะ ไปกันเถอะสาวๆ กลับบ้านกันนะ ไปค่ะน้องซอเด๋วพี่ช่วยถือนะคะ"

"ค่ะพี่ซี" ซอฮยอนเอ่ยขอบคุณแฟนสาวหน้าหล่อของเธอ ทั้ง3คนจึงเดินเข้าลิฟต์ไป

ยุนอาสังเกตุการณ์ตลอดเวลาเมื่อทั้ง3คนนั้นลงไปแล้วยุนอาจึงพูดกับแอมเบอร์

"เออ....แอมเห็นไอ้หน้าหล่อตะกี๊มั้ย" ยุนอาหันมาถามแอมเบอร์

"เออเห็นแล้วไอ้นั้นมันแฟนซอหรอวะไม่อยากจะเชื่อเลยว่ะ..."

"ใช่....ไอ้บ้านั่นแหล่ะที่ขับรถเกือบจะชนชั้นน่ะ"

"แต่ชั้นได้ยินว่าหมอนั่นโคตรเจ้าชู้เลยนะเว้ย....สาวๆในสังกัดเพียบซอคบไปได้ไงวะ"

"เออแอมชั้นจะจีบซอ....." ยุนอาหันไปบอกแอมเบอร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ แอมเบอร์พยักหน้าหงึกหงักแต่ก็ต้องตกใจ

"อ๋อจะจีบซอฮยอน อืมๆๆ ห๊ะ!!!!!! จีบซอฮยอน แกจะบ้ารึไง ซอมีไอ้หน้าหล่อที่น้อยกว่าชั้นอยู่แล้วนะเว้ยคิดดีหรอวะ"

"เออ....ดิ่คิดดีแล้ว" ยุนอาเดินกดลิฟต์เพื่อที่จะลงไปข้างล่างเพื่อกลับบ้าน แอมเบอร์ได้แต่เดินตามและถามอย่างสงสัย

"ยุน.....จะดีหรอวะเล่นของสูงมันเสี่ยงนะเว้ย" แอมเบอร์ตบไหล่ยุนอาเบาๆเป็นการเตือนสติ

"ริอาจจะจีบนางฟ้าระวังตกหล่นมาเจ็บนะเพื่อน"แอมเบอร์พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพราะไ
ม่อยากให้ยุนอาเสียใจ

"รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลองไม่ลองก็ไม่รู้" ยุนอาพูดกับแอมเบอร์ แถมยักคิ้วให้อีกข้างนึง เมื่อแอมเอบอร์เห็นท่าทางที่จริงจังของเพื่อนรักจึงได้แต่ส่ายหัวและหัวเราะ

"ฮ่าๆเออ จีบก็จีบ" ชั้นช่วยแกเองไอ้ยุน และแล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าลิฟต์ไป

........................

ฮวังกรุ๊ป

ทิฟฟานี่เซ็นต์เอกสารเป็นงานสุดท้าย ตอนนี้ได้เวลาเลิกงานแล้ว

ทิฟฟานี่จึงเตรียมเก็บของเพื่อกลับคอนโดและเตรียมตัวไปดินเนอร์ตามแผนการที่เธอวางไว้

นี่จ๊ะซันนี่ ทิฟฟานี่ยื่นสมุดที่เธอเซ็นต์เสร็จแล้วให้ซันนี่เลขาแอ๊บแบ๊วของเธอ

ค่ะ....ซันนี่เดินออกจากห้องทำงานไป

แทยอนจอดรถเสร็จแล้วจึงโทรตามทิฟฟานี่

Rrrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrr

"แทยอนที่รัก Calling" ทิฟฟานี่กดรับสายอย่างไว

"ค่ะแทๆฟานี่เก็บของอยู่ค่ะ"

"ฟานี่คะแทถึงหน้าบริษัทแล้วนะแทกำลังจะขึ้นไปรับนะ" แทยอนที่กำลังจะเดินเข้าบริษัทจึงหยุดเดิน

"แทๆคะรออยู่ตรงนั้นแหล่ะค่ะ ไม่ต้องขึ้นมาเด๋วฟานี่ลงไปเองค่ะ"

"โอเคค่ะ.....แทรอข้างล่างนะเร็วๆนะคะคิดถึงฟานี่จะแย่อยู่แล้ว"

"ค่าคิดถึงแทๆเหมือนกันค่ะฟานี่วางนะคะเจอกันค่ะ" ทิฟฟานี่กดวางสายและเดินเข้าตัวลิฟต์ไป





จองกรุ๊ป

เจสสิก้าที่ทำงานเสร็จแล้วจึงเก็บของเข้าที่ให้เรียบร้อย ร่างบางหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาคยูฮยอน

พี่คยูคะ สิก้ารอข้างล่างนะคะ จะได้ไม่ต้องขึ้นมา บายค่ะ เจสสิก้าพูดเสร็จก็วางสายทันที



เอี๊ยดดดดด คยูฮยอนมาทันเวลาพอดีจึงรีบเปิดประตูรถให้เจสสิก้า

ขอบคุณค่ะ เจสสิก้าเมื่อนั่งเรียบร้อย คยูจึงปิดประตูรถและวิ่งอ้อมไปยังฝั่งคนขับ คยูฮยอนสตาร์ทรถทันที และขับออกไป



เมื่อทิฟฟานี่ลงมาหาแทยอนก็เปิดประตูรถเข้ามานั่งทันที แทยอนสตาร์ทรถคันหรูก่อนที่จะขับออกไปด้วยความเร็ว

"วันนี้เหนื่อยมั้ยคะฟานี่" แทยอนหันมาถามทิฟานี่ ก่อนที่จะหันกลับไปมองทางข้างหน้าต่อ

"ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ.....แต่คิดถึงแทๆมากกว่า" ทิฟฟานี่หันมายิ้มให้แฟนสาวตัวเล็ก แทยอนหันมายิ้มตอบ

"แทๆก็คิดถึงฟานี่ค่ะ"



คฤหาสน์ จอง

เอี๊ยดดดด เสียงเบรกจากรถคันหรูดังขึ้น คยูฮยอนดับเครื่องและรีบวิ่งมาเปิดประตูให้เจสสิก้าทันที

เมื่อเจสสิก้าลงจากรถเรียบร้อย

"ขอบคุณค่ะพี่คยู ขับรถกลับดีๆนะคะ" เจสสิก้าเอ่ยขึ้น

"ครับน้องสิก้าพี่กลับก่อนนะครับ" คยูฮยอนขับรถออกไป

"ป้าบัวคะ ป้าบัว" เจสสิก้าเรียกแม่บ้าน

"คะคุณหนู" มีอะไรให้รับใช้คะ

"บอกคนรถให้เตรียมรถด้วยนะคะวันนี้สิก้าจะไปทานข้าวกับเพื่อนอ้อ...บอกยัยคริสด้วยนะคะ"

"ค่ะ คุณหนู"

เจสสิก้าเดินขึ้นข้างบนไป


======================================================



ณ.คอนโดของแททิฟ

แทยอนนำรถจอดเรียบร้อยและเดินควงแขนทิฟฟานี่ขึ้นไปยังข้างบน

"ฟานี่อาแทเตรียมชุดไว้ให้แล้วนะและก็ของว่างอยู่บนโต๊ะฟานี่ทานได้เลยนะรองท้องไปก่อน"

แทยอนที่เก็บกระเป๋าให้ทิฟานี่เดินบอกทิฟฟานี่ที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา

"แทๆคะมานั่งตรงนี้ซิ" ทิฟฟานี่ตบโซฟาเรียกแฟนสาวตัวเล็ก

"ว่าไงคะฟานี่" แทยอนนั่งหันหน้าเข้าหาทิฟฟานี่

"ขอกอดหน่อยนะ" ทิฟานี่กอดแทยอนแทยอนจึงกอดตอบและลูบหลังทิฟฟานี่
เธอรู้ดีว่าทิฟฟานี่ทำงานหนักและก็เหนื่อยมากๆด้วย

"ฟานี่แทรู้ว่าฟานี่เหนื่อย.....ให้แททำงานเถอะนะ"

"แทก็เป็นพ่อบ้านแหล่ะดีแล้ว...ไม่ต้องทำงานหรอกค่ะฟานี่หวงฟานี่ไม่ยอม" แทยอนคลายกอดทิฟฟานี่

"ก็ได้ค่ะ ไม่ทำก็ไม่ทำ แต่ตอนนี้ฟานี่ไปอาบน้ำก่อนนะคะ" ทิฟฟานี่พยักหน้าและเดินเข้าไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย

========================



ยุนอายืนรอรถเมล์อยู่นานสองนาน ก็บ่นขึ้น


"เมื่อไหร่รถเมล์จะมาวะเนี่ย" ตายยากจริงรถเมล์มาแล้วแต่ดันจอดเลยป้ายุนอาจึงรีบวิ่งตาม

เมื่อขึ้นมาได้ ยุนอาจึงหอบแฮ่กๆ อยู่หน้าประตูรถเมล์ ผู้คนเบียดเสียดกันเข้ามา เพราะรถที่ยุนอานั่งมันคือรถฟรีคนจึงขึ้นเยอะ กำของยุนน้อย T^T

"รู้งี้เอาขับรถมาเรียนดีกว่าวุ้ย" ยุนอาบ่นในใจ


หลังจากที่ยืนอยู่บนรถเมล์ฟรีอยู่นานสองนานยุนอาก็เดินอย่างหมดแรงเข้ามาในบ้าน
ยุนอาลืมไปว่าทางเดินเข้ามาในตัวบ้านทั้งกว้างทั้งใหญ่


ยุนอาทิ้งตังลงบนโซฟาทันที

"โอ๊ยยยเหนื่อยยยย ทำไมบ้านมันกว้างขนาดนี้นะ"

ยูริที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วได้ยินเสียงน้องตัวแสบก็เดินตรงเข้ามาหาทันที

"เป็นอะไรเจ้ายุน.....โหเยินเชียว" ยูริเห็นสภาพยุนอาที่ตอนนี้เยินไปหมด ต่างกับตอนเช้าสิ้นดี

"พี่จะไปไหนอ่ะพี่ยูล" ยุนอาถามยูริที่วันนี้แต่งตัวดูดีเป็นพิเศษ

"พี่มีนัดกับเพื่อนน่ะ.....หิวรึยังพี่ฮโยทำกับข้าวไว้แล้วไปกินซิ่" ยูรินั่งลงข้างยุนอา

"ยุนกินไม่ลงอ่ะพี่...เหนื่อย พี่ยูลยุนไปนอนก่อนนะไม่ไหวและ" ยุนอาจึงเดินขึ้นห้องไป

"อ๊าไปดีกว่า เด๋วแทกับฟานี่รอนาน" ว่าแล้วยูริก็เดินออกจากบ้านยูริเลือกรถที่ตัวเองรักมากที่สุดฟอร์ดมัสแตงสีดำยูริขั
บออกไปอย่างรวดเร็ว





==========================



เมื่อแทยอนและทิฟฟานี่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็ออกจากคอนโดทันที

ภายในรถ

"แทๆคะ"

"หื้มว่าไงคะ" แทยอนขับรถอยู่หันมามองทิฟฟานี่แว่บนึง มองมากไม่ได้ค่ะเด๋วชนคันข้างหน้า

"แทๆว่ายัยเจสจะชอบยูริมั้ยคะ"

"อืม....ไม่รู้ซิ่คะ ต้องคอยดูแล้วล่ะแทว่า"

"ใช่ค่ะต้องรอดู"




ภัตตาคาร ZEN

"กี่คนครับ" พนักงานหนุ่มถามขึ้น

"4คนค่ะ" แทยอนบอกบริกรหนุ่ม

"เชิญด้านบนนะครับ" บริการหนุ่มผายมือให้กับแทยอนและทิฟฟานี่เดินขึ้นไปยังด้านบน บรรยากาศภายในร้านออกแบบสไตล์ญี่ปุ่น

บริกรหนุ่มจะเลืjอนเก้าอี้ทิฟฟานี่นั่งนั้นเจอแทยอนขวางซะก่อน

"ไม่ต้องค่ะ ชั้นเอง" แทยอนเลื่อนเก้าอี้ให้ทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ยิ้มก่อนที่จะนั่งลง

"สั่งอาหารเลยมั้ยครับ"

"ค่ะ"ทั้งทิฟฟานี่และแทยอนสั่งอาหาร

รอซักครู่นะครับ บริกรหนุ่มบอกเมื่อทั้ง2สั่งอาหารเสร็จแล้ว

=============================


เจสสิก้าที่กำลังนั่งอยู่ภายในรถลิมูซีนสีดำก็มองนาฬิกาบนข้อมือตัวเอง

"ใกล้จะ2ทุ่มแล้วนี่" เจสสิก้าจึงเอ่ยถามชินดง

"ชินดง....ทำไมรถติดไฟแดงนานจัง"

"สงสัยรถจะชนกันน่ะครับคุณหนู"

"อืม....มาชนไรกันตอนนี้นะ" เจสสิก้าบ่นพึมพำ

"เฮ้ยทำไมรถติดจังวะ แล้วจะทันมั้ยเนี่ย"

เสียงมือถือของยูริดังขึ้น

Rrrrrrr Rrrrrr

"โหล....ว่าไงไอ้แท"

"ถึงไหนแล้ววะทำไมนานจัง"

"เออ...รถติดว่ะ"

"มาถึงแล้วก็เดินขึ้นมาชั้นบนนะ เร็วๆล่ะ"

"โอเคๆๆ เจอกัน บาย" ยูริจึงหันไปมองยังขวามือของตัวเอง เห็นมีลิมูซีนสีดำจอดอยู่ข้างๆ

เจสสิก้าหันไปมองซ้ายมือของตัวเองเช่นกัน

"ท่าทางจะเป็นลูกคุณหนูแฮะ" ยูริพูดขึ้นพร้อมกับมองเข้าไปในตัวรถลิมูซีน

เจสสิก้าที่เห็นยูริมองเข้ามาก็เขยิบเข้าไปใกล้ๆกระจก

"คนหรือลิงเนี่ย" เจสสิก้าถึงกับอมยิ้มกับใบหน้าของเจ้าของรถฟอร์ดมัสแตงสีดำ

เจสสิก้ารู้สึกถึงแรงสั่นภายในกระเป๋าจึงหยิบมือถือขึ้นมาดูทันใดนั้นรถลิมูซีนของเจสสิก้าก็เคลื่อนออกไป

Youhave1 new message เจสสิก้าเปิดอ่านข้อความ

"ชั้นบนของภัตตาคารรีบๆมานะยัยเป็ด จากฟานี่คนสวย"

"ฮัดชิ้ววว เฮ้ยใครนินทาวะ....เอ๊าไฟเขียวแล้ว" ยูริจึงขับรถต่อไปเพื่อให้ทันเวลานัดหมายแต่รถของยูริดั๊นดับซะนี่

ซวยแล้วมัสแตงลูกพ่อ ทำไมดับล่ะลูกT^T ยูริสตาร์ทเครื่องอยู่นานสองนานก็ไม่มีทีท่าว่ารถจะติดแต่อย่างใด




เจสสิก้าเมื่อมาถึงภัตตาคาร ก็รีบลงจากรถทันที

"กี่ท่านครับ" เอ๊าจะรีบไปไหนกัน

"นัดเพื่อนไว้แล้วค่ะ" เจสสิก้าจึงเดินขึ้นชั้นบนไป

"เจสทางนี้" ทิฟฟานี่เรียกเจสสิก้า ร่างบางจึงเดินไปหาเพื่อนสาวทันที

"ขอโทษนะฟานี่...ชั้นสายไป5นาที พอดีว่ารถติดมาก" เจสสิก้ากระหืดหระหอบก่อหย่อนตัวลงนั่งอย่างหมดแรง

"ไม่เป็นไรหรอกเจส แค่5นาทีเอง"

"นี่ยัยเจส ชั้นจะแนะนำคนๆนึงให้เธอรู้จัก" ทิฟฟานี่ยิ้มให้เจสสิก้าจนตาปิด แทยอนก็เช่นกัน

"ไหนล่ะยะ" เจสสิก้ามองซ้ายมองขวา

"คือ....เค้ายังไม่มาน่ะ" ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้น



"สงสัยใกล้แล้วล่ะ ขอโทรตามก่อนนะ" แทยอนจึงโทรตามยูริ

ยูริสตาร์ทรถรอบที่10 โมโหทุกพวงมาลัยอย่างบ้าคลั่ง

เสียงมือถือดังขึ้น

Rrrrr….Rrrrrr

"โหล ว่าไง "

"ไอ้ลิง ทำไมยังไม่มาวะ รอนานแล้วนะเว้ย" แทยอนลุกออกจากโต๊ะเพื่อออกไปคุยโทรศัพท์

เออ....รถมันดับว่ะ รอก่อนนะเว้ยไอ้แท แม่งเอ้ย!!!! ยูริตะโกนเสียงดังลั่น แทยอนถึงกะบเอามือถือออกจากหูของตัวเอง

ทันใดนั้นรถของยูริก็ติดเครื่องได้

"เฮ้ยไอ้แทติดแล้วๆ แค่นี้นะเจอกัน" เมื่อวางหูปุ๊บ ยูริจึงเหยียบคันเร่งทันที

แทยอนเดินกลับมาที่โต๊ะ

"ว่าไงคะแทๆ" ฟานี่เอ่ยถามแทยอน

"คือว่า ไอ้ลิงมันกำลังมาน่ะ"

"ฟานี่.....นี่มัน2ทุ่มมกว่าแล้วนะ" เจสสิก้าชักจะอารมณ์เสีย

"เอาน่าเจส...เค้ากำลังมาใจเย็นๆนะ"

ยูริที่กำลังจอดรถอยู่นั้น วิ่งกระหืดหระหอบมายังชั้นบน ตายแน่ลิงทุกทีไม่เคยสายขนาดนี้

ตุ่บ !!! ยูรินั่งลงข้างๆแทยอนทันที เจสสิก้าปรายตามองยูริ นั่นมันลิงมัสแตงนี่

"เฮ้อ....เหนื่อยชะมัดเลย" ยูริเอ่ยขึ้น

"คุณมาช้า" เมื่อเห็นคนที่ทิฟฟานี่จะแนะนำให้รู้จักก็ขอว่าซักหน่อย

"นี่มันจะ3ทุ่มแล้ว ทำไมไม่รักษาเวลาบ้าง" ทิฟฟานี่จึงจับแขนเจสสิก้าไว้เพื่อให้เพื่อนสาวใจเย็นๆ

ขอโทษด้วยนะคะคุณคนสวย รถชั้นอยู่ดีๆมันก็ดับเอง ยูริเถียงเจสสิก้า ฝ่ายเจสสิก้าเองก็ไม่ยอมเช่นกัน

"ข้ออ้างชัดๆ" เจสสิก้ามองหน้ายูริพร้อมส่งเอฟเฟคต์เข้าให้ ยูริกลับไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใดในใจกลับคิดว่า หน้าตาก็สะสวยไหงไม่เข้าใจกันบ้างเลยนะ คนสวยใจร้ายแบบนี้ทุกคนเลยรึไง

"นี่คุณจะให้ชั้นพูดอธิบายคุณอีกกี่ครั้ง แทยอนกับทิฟฟานี่เค้ายังไม่ว่าชั้นเลย"

"ก็นั่นแทยอนกับทิฟฟานี่ แต่ชั้นไม่ใช่" เจสสิก้าเถียงยูริ

"แล้วคุณจะเอายังไง....ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะมาสายนี่!" ยูริชักจะโมโห หิวก็หิวเหนื่อยก็เหนื่อยแถมยังมาเจอคนสวยว่าอีก



ทิฟฟานี่และแทยอนเห็นว่าทั้ง2คนคงจะไม่หยุดเถียงกันแน่ๆเลยจึงได้ห้ามเสียงดังว่า

พอได้แล้ว/พอได้แล้ว ทั้งแทยอนและทิฟฟานี่พูดพร้อมกัน

"กินเหอะชั้นหิวแล้ว ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้น" เจสสิก้าจึงต้องนั่งกินอาหารเงียบ ยูริเองก็เช่นกัน

เมื่อกินไปได้ซักพักทิฟฟานี่จึงแนะนำเจสสิก้าให้ยูริรู้จัก

"ยู นี่เจสสิก้า จอง เพื่อนฟานี่เอง" เจสสิก้าเมื่อกินเสร็จก็เบือนหน้ามองไปทางอื่น

ยูริเห็นท่าทางของเจสสิก้าจึงได้แต่นั่งมองเจสสิก้า หน้ารักสวยขาว สเป็ค แต่ปากร้ายไปนิด

"ส่วนนี่" แทยอนที่จะแนะนำยูริให้เจสสิก้ารู้จักนั้น ยูริจึงชิงพูดขึ้นมาก่อน

ชั้นชื่อ ยูมิ ยินดีที่ได้รู้จักคนสวยขี้บ่น" ยูริยักคิ้วให้เจสสิก้า

"ว่าใครขี้บ่นยะ !!! " เจสสิก้าถลึงตามองยูริ

"ว่าคุณน่ะแหล่ะ ขี้บ่นจริงๆ!!!" ยูริส่ายหัว ผู้หญิงอาร๊าย ขี่บ่นจริงๆ

"ไอ้ลิง" แทยอนตีแขนเข้าให้หนึ่งที ทิฟฟานี่ได้แต่นั่งขำไม่เคยมีใครทำเจสสิก้าโกรธถึงขนาดนี้

"ฟานี่....ถ้าชั้นรู้ว่ามาแล้วเจอแบบนี้ชั้นจะไม่มาเลยนะ" เจสสิก้าหันไปว่าทิฟฟานี่ที่นั่งขำอยู่ข้างๆการแนะนำให้รู้จักกันของยูริและเจสสิก้า
ถึงกับวุ่นวายกันเลยทีเดียว

"นี่ยัยเจสใจเย็นๆ คุณยูเค้าแค่ล้อเล่นเฉยๆน่ะ ใช่มั้ยคะคุณยู"ยูริได้แต่ส่งยิ้มเพื่อเป็นการตอบคำถามของทิฟฟานี่

"คือว่า เจ้ายูมันชอบล้อเล่นนะสิก้า แทว่าสิก้าใจเย็นๆก่อนนะ ยูไปห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อย" ทั้งยูริและแทยอนก็เดินไปยังห้องน้ำ

"มีไรวะแท" ยูริหันมาถามแทยอนที่กำลังยืนกอดอกมองหน้ายูริ

"ทำไมพูดกับเจสแบบนั้นวะ....แกทำให้เจสโกรธ"

"ก็ยัยขี้บ่นมาว่าชั้นก่อนนี่"

"อดทนหน่อยดิ่วะ.....ผู้หญิงบ่นแปลว่าผู้หญิงรัก" แทยอนจับไหล่ยูริ

"รักกะผีอ่ะดิ่.....ขี้บ่นชะมัดเลย" ยูริถึงกับเซงเมื่อเจอเจสสิก้าบ่น

ยัยขี้บ่นนั่นมีแฟนรึยัง ยูริถามแทยอนที่กำลังจะก้าวออกจากห้องน้ำ



"สิก้าชอบผู้ชายแต่ฟานี่เห็นว่าคบใครก็เลิกทุกรายคนนั้นไม่ดีคนนู้นไม่ดี.....

"ตอนนี้ก็คบอยู่คนนึงดูท่าคนนี้จะคบนานสุดแต่ไม่รู้ว่าจะเลิกกันตอนไหน"

"ชั้นชักสนใจผู้หญิงคนนี้ซะแล้วล่ะไอ้แท…..ชั้นจะจีบยัยขี้บ่นนั่น"

"ห๊ะ.....จริงหรอวะ" แทยอนถึงกับตกใจ กัดกันอยู่แป๊ปๆจะจีบเจสสิก้าซะอย่างนั้น

"เออ....จริงดิ่วะ" ยูริเดินผ่านแทยอนไป แทยอนจึงได้แต่เดินตามยูริ มันจะจีบได้หรอวะเนี่ย



"นี่ยัยหมี แกให้ชั้นมารู้จักตาบ้านั่นได้ไง คนอะไรไม่รักษาเวลา ไม่มีมารยาทด้วย"

"ยัยเจส....แกจะรักษาเวลาอะไรนักหนาเนี้ยยย ทีแกมาช้าชั้นยังไม่ว่าเลย" ทิฟฟานี่หันมาพูดกับเจสสิก้า

เจสสิก้าหงุดหงิดมาก ที่เจอยูริว่าเข้าให้



ยูริที่เดินกลับมานั่งที่โต๊ะแล้ว ก็ยังกวนประสาทเจสสิก้าไม่เลิก

นี่คุณ....ทำหน้าบึ้งระวังแก่เร็วนะ

ใครว่าชั้นหน้าบึ้ง... ว่าแล้วเจสสิก้าก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

"ฟานี่รีบกินเถอะจะได้รีบกลับ ไม่อยากอยู่นาน ไม่ชอบหน้าคนแถวนี้" เจสสิก้ามองหน้ายูริ

"ไม่อยากอยู่นาน ไม่ชอบหน้าคนแถวนี้" ยูริพูดล้อเลียนเจสสิก้า

"นี่คุณ!!!" เจสสิก้าเสียงดังขึ้น

"เอาล่ะๆๆๆ พอได้แล้วทั้ง2คน เด๋วให้เด็กมาคิดเงินเลยแล้วกัน" ว่าแล้วทิฟฟานี่จึงเรียกบริกรเพื่อมาคิดเงินแทยอนถึงกับส่ายหัวกับการเจอกันครั้งแรก
ขอ2คนนี้จริงๆ



หน้าภัตตาคาร ZEN

ยูริและแทยอนเดินไปที่ลานจอดรถ ส่วนเจสสิก้าและทิฟฟานี่ยืนรออยู้ด้านหน้าภัตตาคาร

"ฟานี่....ขอบใจนะสำหรับดินเนอร์บ้าๆ" เจสสิก้าเหวใส่ทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ก็ไม่มีท่าทีโกรธแต่อย่างใดออกจะขำๆซะมากกว่า

"เอาน่าเจส คุณยูเค้านิสัยดีนะ"

"ดีกับผีน่ะซิ่ยะ คนอะไรก็ไม่รู้กวนประสาทที่สุดตั้งแต่เกิดมาชั้นยังไม่เคยเจอใครแบบนี้เลยให้ตายซิ่"

เจสสิก้าก็บ่นยูริให้ทิฟฟานี่ฟัง ทิฟฟานี่ได้แต่ยืนมองว่าเมื่อไหร่แทยอนจะมาซักทียัยเป็ดบ่นจนฟานี่หูจะชาอยู่แล้วนะค
ะ

ในระหว่างที่ยูริกำลังเดินไปที่รถตัวเองอยู่นั้น ก็นึกอะไรขึ้นมา

"ยัยขี้บ่น....หึหึ ชั้นขอกลับบ้านกับเธอแล้วกันนะ" ยูริจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาฮโยยอน

"พี่ฮโย บอกคนขับรถที่บ้านให้มาเอารถกกลับด้วยนะรถมันเสียน่ะ"

"ค่ะคุณ..ยูล "

แทยอนที่เห็นยูริเดินกลับไปทางหน้าภัตตาคารจึงขับรถตามยูริ

"ลิง ทำไมไม่กลับบ้านล่ะ" แทยอนรถกระจกรถ

"ชั้นจะกลับกับยัยขี้บ่นนั่น" ว่าแล้วยูริก็เดินไปหาเจสสิก้าที่หน้าภัตตาคาร



"แทๆมาแล้ว….ไปก่อนนะสิก้าแล้วเจอกัน ทิฟฟานี่จึงรีบชิ่งขึ้นรถเธอขี้เกียจฟังเจสสิก้าบ่น

ยัยหมี!!! ชั้นจะคิดบัญชีกับเธอแน่ เจสสิก้าตะโกนไล่หลังรถไป

รถลีมูซีนคันหรูจอดตรงหน้าเจสสิก้าพอดี ยูริเมื่อเห็นว่าเจสสิก้ากำลังจะขึ้นรถก็รีบมาขวางไว้

เด๋วคุณ....ให้ชั้นติดรถคุณไปด้วยนะ.....รถชั้นมันเสีย

คุณก็นั่งแท็กซี่ซิ่...ถอยไปชั้นจะกลับบ้าน

"โธ่คุณทำไมใจร้ายจัง.....ให้ชั้นติดรถคุณไปด้วยนะๆๆๆ" ยูริทำหน้าน่าตาสงสาร เจสสิก้าจึงใจอ่อน

"ก็ได้....แต่ห้ามกวนประสาทชั้นไม่งั้นชั้นจะบอกให้คนขับรถปล่อยคุณลงข้างทางแน
่" เจสสิก้ากล่าวอาฆาตยูริ

"ขอบคุณนะชั้นรู้ว่าคุณไม่ใจร้ายกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน" ว่าแล้วยูริก็เปิดประตูรถให้เจสสิก้า และตัวเองก็ตามเข้าไปนั่งบ้าง

"ไปเลย โก โก "ยูริบอกคนขับรถ

"เงียบๆหน่อย ชั้นจะนอน" เจสสิก้าตวาดใส่ยูริ

"โธ่คุณ พูดเบาๆก็ได้โอเคๆๆชั้นจะไม่กวนคุณ" ยูริหันมาบอกเจสสิก้า



เมื่อผ่านไปได้ซักพักเจสสิก้าก็เผลอหลับไปยูริที่นั่งมองหน้าต่างอยู่นั้นเห็นเจสสิก
้านอนหลับอยู่จึงถอดสูทสีครีมห่มให้เจสสิก้า พร้อมกับเขี่นปรอยผมที่ปรกหน้าของเจสสิก้าเบาๆ

"คุณเหมือนเจ้าหญิงมากเลยรู้มั้ยสิก้า" ยูริมองใบหน้าที่หลับใหลของเจสสิก้าอย่างลุ่มหลง

"คุณผู้หญิงบ้านอยู่ที่ไหนครับ" ชินดงคนขับรถประจำตัวของเจสสิก้าเอ่ยถามขึ้น

"ไปที่บ้านเจสสิก้าเลยก็ได้ค่ะ"

"ครับ"

=====================






ยุนอาที่กำลังนอนสลบสไหลก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น

Rrrrrr....Rrrrrr....Rrrrr


"โว๊ยยโทรมาอะไรตอนนี้คนจะหลับจะนอน" ยุนอาตะโกนใส่มือถืออย่างอารมณ์เสียแล้วกดรับสาย

"ใครวะ!!!!"

"ไอ้ยุน ชั้นเองเว้ย" แอมเบอร์เพื่อนสาวหน้าหล่อโทรมาหายุนอาในยามวิกาล

"มีไรวะ คนจะหลับจะนอน"

"ชั้นเจอไอ้ทอมหน้าหล่อแฟนของซอฮยอนมากับผู้หญิงอื่น!!!!"

"ห๊ะ!!!! จริงหรอวะ" ยุนอาถึงกับหายง่วงเลยทีเดียว

"เนี่ยชั้นถ่ายคลิปไว้ด้วยเด๋วแกไม่เชื่อ....."

"เออแล้วพอชั้นเดินตามมันไปก็ไม่เจอละ" 

"ดูท่าทางมันจะเสือผู้หญิงว่ะ" แอมเบอร์เดาจากท่าทางของนายซีทอมหน้าหล่อแฟนของซฮยอน

"ขอบใจนะแอมที่โทรมาบอกพรุ่งนี้ชันจะจัดการมันเอง"

"เด๋วชั้นจัดด้วย พรุ่งนี้เจอกันแค่นี้นะ...บาย..." 


"บาย" ยุนอาเมื่อวางสายจากแอเบอร์เสร็จก็ถึงกับโมโห
"ชั้นจะต้องจีบซอให้ได้คนอย่างซอฮยอนต้องอยู่กับคนดีๆอย่างชั้นเท่านั้น" ยุนอากล่าวกับตนเองอย่างหนักแน่นพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนต่อ 



===============
=======
====

ครืดดดดด เสียงรถลิมูซีนคันหรูจอดสนิทที่หน้าคฤหาสน์จอง 



"นี่คุณ....ถึงบ้านคุณแล้วตื่นได้แล้ว" ยูริปลุกเจสสิก้าที่นอนหลับอยู่ข้างๆเธอแต่ดูเหมือนว่าเจสสิก้าจะไม่ตื่นง่ายๆซะด้วย

"สิก้าตื่นได้แล้วถึงบ้านแล้ว" เงียบเจสสิก้าไม่ตื่น ยูริจึงได้แต่ถอนหายใจ ทำยังไงเธอถึงจะตื่นเนี่ยยย

"คุณหนูไม่ตื่นหรอกครับคุณหนูเป็นคนที่หลับลึกมาก" เสียงของชินดงเอ่ยขึ้น

"แล้วจะปล่อยให้เค้านอนอยู่ในนี้หรอคะ" ยูริยื่นหน้าเข้าไปถามชินดง

"คงต้องเป็นอย่างนั้นแหล่ะครับ"

"งั้นเปิดประตูให้ชั้น....เด๋วชั้นอุ้มเจสสิก้าขึ้นไปนอนบนห้องเอง"

"คุณผู้หญิงครับเอ่อคือ....ไม่มีใครกล้าแตะตัวคุณหนูเลยนะครับถ้าคุณหนูรู้เข้า"
"จะแย่นะครับ"ชินดงหันมาบอกยูริที่กำลังจัดแจงจะอุ้มเจสสิก้า 

ยูริได้แต่อมยิ้ม

"ไม่ต้องห่วงหรอกเด๋วชั้นรับผิดชอบเอง" ยูริพยักหน้าอีกครั้ง


ชินดงจึงยอมลงจากรถเพื่อไปเปิดประตูรถให้ยูริ



ยูริก้าวออกมาจากรถและค่อยๆใช้แขนทั้ง2ข้างอุ้มตัวเจสสิก้าอย่างเบาที่สุด 



"ฮึ่บโห หนักใช่ย่อยเลยแหะ"ยูริอุ้มเจสสิก้าไม่คิดเลยว่าร่างบางก็จะตัวหนักเหมือนกัน

"พาชั้นไปที่ห้องเจสสิก้าทีซิ่"

"ครับ"ชินดงจึนเดินนำยูริเข้ามาในตัวบ้าน


.......................

ยูริที่กำลังอุ้มเจสสิก้าขึ้นไปยังห้องนอนก็ถึงกับเหงื่อแตกผลั่กๆ 

บ้านก็ใหญ่แถมขั้นบันไดยังเยอะอีกต่างหากนี่ถ้าไม่ชอบจริงๆ

ควอน ยูริไม่ทำแบบนี้หรอกนะเนี่ย 

เมื่อเดินขึ้นบันไดขั้นสุดท้ายยูริแทบอยากจะปล่อยเจสสิก้าลงกับพื้นแต่ก็ทำไม่ได้
ยูริจึงได้แต่เดินตามชินดงไป 


"ถึงแล้วครับห้องคุณหนูเจสสิก้า"
ชินดงเปิดประตูห้องนอนของเจสสิก้าพร้อมทั้งเปิดไฟให้


แสงไฟสีส้มอ่อนๆถูกเปิดขึ้น

ภายในห้องนอนของเจสสิก้าถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง สีของห้องนอนก็เป็นสีชมพูอ่อนตัดกับสีครีม



ยูริจึงเดินไปที่เตียงของเจสสิก้าพร้อมกับ
วางร่างบางที่จนป่านนี้ยังไม่รู้สึกตัวตื่นลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา

ยูริปาดเหงื่อที่หน้าผากเล็กน้อยพร้อมกับมองดูใบหน้าเจสสิก้าที่ตอนนี้กำลังหลับสนิท
อยู่บนเตียงชินดงที่มองดูอยู่นั้น จึงรีบเดินออกไปจากนอกห้องช้าพร้อมกับปิดประตูเบาๆ



"ชินดง!" ป้าบัวแม่บ้านประจำคฤหาสน์จองเอ่ยขึ้น

"ใครอุ้มคุณหนูขึ้นมาบนห้อง ห๊ะแกนี่นะ...แกปล่อยให้คนอื่นมาอุ้มคนหนูได้ไง" ป้าบังยืนเท้าสะเอวว่าชินดงหน้าห้องเจสสิก้า

"โห่ป้า คุณผู้หญิงเค้าเป็นเพื่อนคุณหนู ป้านี่มาถึงก็บ่นๆๆๆ"

"อ้าวหรอ แล้วก็ไม่บอก"

"ป้าไม่เปิดโอกาศให้ชั้นพูดซักคำ ชั้นไปละ" ชินดงเดินลงไป





ภายในห้องนอนของเจสสิก้า



ยูริถือวิสาสะสำรวจรอบๆห้องนอนของร่างบาง

แตะนั่นดูนี่ดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย 


ก่อนที่จะมาหยุดลงกับภาพถ่ายที่วางไว้บนโต๊ะ 



"หน้าเหมือนกันเลยแฮะ......" ยูริจึงวางกรอบรูปนั้นลง
และเดินไปที่เตียวเจสสิก้าเพื่อที่จะเอาสูทของเธอคืน



"อ้าวเวนกำ เอาไปกอดแบบนั้นแล้วชั้นจะใส่อะไรล่ะยัยขี้บ่น" 

ยูริที่กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบสูทสีครีมก็ถึงกับชะงัก

เพราะเจสสิก้าหมุนตัวเอาสูทของเธอไปนอนกอด 

ยูริได้แต่ส่ายหัวช้าๆพร้อมกับกระชับผ้าห่มให้เจสสิก้ายูริจึงเดินไปกดฮีทเตอร์ เธอกลัวว่าเจสสิก้าจะหนาวเกินไป

ร่างสูงมองนาฬิกาตรงผนังห้อง นี่ก็ดึกมาแล้วเธอคงต้องกลับเสียที

"หลับฝันดีนะ ยัยขี้บ่น" ยูริโน้มตัวลงกระซิบข้างหูเจสสิก้าก่อนที่จะเดินออกจาห้องและปิดประตูเบาๆ



หน้าห้องนอนเจสสิก้า

"อ้าวคุณผู้หญิง.....เพื่อนคุณหนูเจสสิก้าใช่มั้ยคะอิชั้นชื่อบัวค่ะ เป็นแม่บ้านประจำตระกูลองจอง" ป้าบัวป้าแก่ๆเอ่ยขึ้นถามยูริที่กำลังเดินจะลงบันได

" สวัสดีค่ะป้าบัว ยูเป็นเพื่อนของสิก้าค่ะ"ร่างสูงก้มหัวให้ป้าบัวเป็นการทักทาย ป้าบัวขยับแว่นพร้อมกับเอ่ยคำถาม

"ทำไมคุณไม่นอนที่นี่ล่ะคะ" ป้าบัวป้าแก่ๆเอ่ยขึ้น

"ชั้นกลับบ้านดีกว่าค่ะ ไม่อยากรบกวนสิก้า" ยูริจึงเดินลงบันไดลงไป แต่ถึงอย่างนั้นป้าบัวก็ยังไม่ละความพยายาม

"บ้านนี้ไม่มีใครอยู่หรอกค่ะมีแต่คุณหนูเจสกับคุณหนูคริสและก็พวกคนรับใช้ส่วนคุ
ณจองกับคุณนายจองไปดูงานที่เมืองนอก"

"ชั้นเกรงใจน่ะค่ะ ไม่รบกวนดีกว่า"ยูริหันมาบอกป้าบัวป้าแก่ๆ

"คุณผู้หญิงดึกแล้วนะคะ นอนที่นี่แหล่ะค่ะ" ยูริทนลูกตื๊อป้าบัวไม่ไหวจึงต้องจำยอม

"งั้นชั้น นอนที่ห้องรับแขกนะคะ พอตอนเช้าแล้วชั้นจะกลับ" ไม่ใช่ว่ากลัวใจตัวเองนะแต่ยูริขี้เกียจเดินขึ้นบันไดต่างหาก

"แต่ว่า....คุณ" ป้าบัวป้าแก่ที่กำลังจะแย้งขึ้น ยูริรีบพูดแทรกขึ้นทันที

"ไม่มีแต่ค่ะ ยูเมื่อยแล้ว ง่วงด้วยนะคะตกลงตามนี้นะคะป้า" ยูริกันมาบอกป้าบัวป้าแก่ๆ จะตื๊อไปไหนกันนะป้าคนนี้

"ค่ะๆๆเด๋วอิชั้นจะไปเอาผ้าห่มให้นะคะ" ว่าแล้วป้าบัวป้าแก่ๆก็ไปเอาผ้าห่มให้ยูริ ที่กำลังนอนอยู่บนโซฟาหลังใหญ่

"นี่ค่ะ ผ้าห่มฝันดีนะคะ"/ "ขอบคุณค่ะป้าฝันดีเช่นกันค่ะ"ยูริสะบัดผ้าห่มคลุมตัวเองร่างสูงหวังว่าป้าคนนั้นจะไม่มาพูดอะไรอีกแต่ยังไม่ท
ันจะนอน

"คุณคะ ทานนมก่อนนอนมั้ยคะ" ป้าบัวเลิกผ้าห่มถามยูริ

"ไม่ค่ะป้ายูไม่ทานนมก่อนนอน" ยูริยิ้มให้ป้าบัว/ "อ่อค่ะ" ป้าบัวป้าแก่ๆก็เดินออกจากห้องรับแขกยูริหลับตาลงไปได้ซักพัก

"คุณคะ เช้านี้คุณจะทานอะไรคะเด๋วอิชั้นเตรียมไว้ให้" ป้าบัวย้อนกลับมาถามร่างสูงอีกครั้ง

"อะไรก็ได้ค่ะป้า ยูไม่เรื่องมาก ตามใจป้าเลยนะคะ" ร่างสูงชักจะหงุดหงิดเด๋วก็ไม่นอนซะเลยนี่

"อ๋อค่ะๆๆๆ"ยูริที่มองป้าบัวป้าแก่ๆ ที่เดินออกไปแล้วก็ถึงกับถอนหายใจ

"เฮ้อออออ ได้นอนซักที" ร่างสูงหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน เมื่อหลับไปได้ซักพัก


่ร่างๆหนึ่งเดินเข้ามาหายูริที่กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟา

เรียวนิ้วสะกิดยูริที่กำลังหลับ



"คุณๆๆนี่คุณ" ยูริสลึมสลือตื่นขึ้น

"คุณเป็นใครมานอนบ้านชั้น" ร่างสูงลุกขึ้นนั่งมองเพ่งคนตรงหน้าอยู่นาน

เด็กสาวรูปร่างสมส่วนผิวขาวน่ารักหัวเหม่งๆผมยาวดำคลับ กำลังนั่งมองหน้าเธออยู่


"ชั้นเป็นเพื่อนของเจสสิก้า" ร่างสูงบอกกับเธอคนนั้น

"อ๋อเพื่อนพี่เจส สวัสดีค่ะ ชั้นคริสตัล เป็นน้องสาวพี่เจส" สาวน้อยน่ารักบอกกับยูริ

"พี่ชื่อ...... พี่ชื่อยูมิค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคริสตัล" ร่างสูงนั่งมองหน้าคริสตัล โอ๊วแม่เจ้าน้องสาวยัยขี้บ่นน่ารักชะมัด

"คริสไม่เคยเห็นหน้าพี่ยูเลย" คริสตัลถามยูริ ทำไมชั้นไม่เคยเห็นเพื่อนพี่เจสคนนี้นะ

"คือว่าพี่กับสิก้าเราเพิ่งรู้จักกันน่ะ" ร่างสูงยิ้มให้เด็กสาวที่กำลังสงสัยอยู่ คริสตัลคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยดูๆแล้วพี่ยูก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย

คริสตัลเห็นยูริพูดไปสับปะหงกไปก็หัวเราะเบาๆกับท่าทางง่วงนอนของยูริ

"คริสว่าพี่ยูคงจะง่วงมากแล้ว พี่ยูนอนต่อเถอะค่ะ คริสไม่กวนแล้ว" คริสตัลที่กำลังจะลุกออกไปนั้นก็ต้องหันมา

"พี่ไม่นอนแล้วล่ะ พี่นอนไม่หลับ" ร่างสูงเอ่ยขึ้น จะหลับได้ไงล่ะเด๋วนั่นเด๋วนี่ เฮ้ออออ

"คริสก็นอนไม่หลับเหมือนกัน งั้นมานั่งคุยกันดีกว่าค่ะ" คริสตัลกับยูรินั่งคุยกันจนถึงเช้า




เช้าวันใหม่



ภายในห้องนอนของเจสสิก้า



"อื้อ......กลิ่นน้ำหอมที่ไหน" เจสสิก้าลืมตาตื่นก็ต้องแปลกใจ

เมื่อคืนนี้หลับในรถนี่แล้วทำไมถึงขึ้นมานอนข้างบนห้องได้

ร่างบางก็ต้องแปลกใจอีกครั้งที่เห็นสูทของยูริอยู่ที่ตัวเธอเจสสิก้าที่นอนงงอยู่นั้นก็หยิบสูทของยูริขึ้นมาดม

"หอมดีนี่....เอ๊ะอย่าบอกนะว่าตาลิงนั่นอุ้มชั้นขึ้นมา...."เจสสิก้าลำดับความคิด

ไม่มีใครกล้าอุ้มเธอซักคนสงสัยจะตาลิงนั่นแน่เลยฟันเฟิร์ม


แต่ว่าเธออาจจละเมอก็ได้มั้งใครจะไปรู้



---------------------------------------
ชั้นล่าง


"คริสไปนอนก่อนนะคะพี่ยู แล้วมาที่บ้านบ่อยๆนะคะ^^" คริสตัลลุกขึ้นเพื่อกลับไปนอน


ยูริจึงเดินไปส่งตรงบันได

"ฝันดีนะคริส" ยูริลูบหัวคริสตัลอย่างเอ็นดู
คริสตัลเกาแก้มตัวเองเขินๆก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไป



ภายในห้องครัว

ร่างสูงเดินดูภายในบ้าน ร่างสูงเห็นป้าบัวจอมตื๊กทำกับข้าวอยู่จึงอาสาเข้าไปช่วย

"ป้าคะ ยูช่วยนะคะ" เดินมาหาป้าบัวป้าแก่ๆ

"คุณหนูไปนั่งรอดีกว่าค่ะ"

"ให้ยูช่วยนะคะ" ยูริร้องขอป้าบัว

"ก็ได้ค่ะ"ยูริและป้าบัวกำลังช่วยกันทำอาหารเช้า ป้าบัวบอกกับยูริว่าเจสสิก้าชอบทานอะไรบ้างและไม่ชอบทานอะไรบ้าง ยูริพยักหน้าหงึกหงัก

"คุณหนูไม่ชอบทานแตงกวา" ป้าบัวตักอาหารใส่จานที่ยูริที่รออยู่

"คุณหนูไม่ชอบผลไม้ที่เป็นลูกใหญ่ๆ อย่างเช่นแตงโม" ป้าบัวหันมายิ้มให้กับยูริ

"ห๊ะไม่ชอบแตงโม คุณหนูของป้าตลกจริงๆ" ยูริยืนขำ

"คุณเป็นคนแรกนะคะที่ป้าบอก" ป้าบัวยักคิ้วให้ยูริ

"ขอบคุณนะคะป้า" ร่างสูงยิ้มขอบคุณสำหรับข้อมูลที่ป้าบัวบอก

เมื่อทั้งยูริและป้าบัวทำอาหารเสร็จแล้วก็พากันยกอาหารหน้าตาหน้าทานมาวางไว้ที่โต๊ะ
อาหาร

"คุณหนูยูคะ" ป้าบัวเรียกร่างสูงที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอย่างตั้งใจ

"คะป้า" ร่างสูงหันมามองป้าบัวที่กำลังยืนยิ้มอยู่ข้างๆ

"คุณหนูยูชอบคุณหนูเจสสิก้าใช่มั้ยคะ...."

"ฮ่าๆทำไมคุณป้าถึงคิดแบบนั้นล่ะคะ"

"หลายๆอย่างค่ะ"

"หรอคะ....คุณหนูของป้าน่ารักนะคะ" ร่างสูงจัดโต๊ะอาหารเสร็จเรียบร้อย

"ถ้าคุณหนูเจสสิก้าน่ารัก คุณหนูยูก็รักคุณหนูเจสสิก้าซิ่คะ"

"เด๋วป้าไปตามคุณหนูเจสสิก้ากับคุณหนูคริสตัลก่อนนะคะ" ป้าบัวจึงเดินออกจากห้องอาหารเพื่อไปตามเจสสิก้าและคริสตัล



เจสสิก้าที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงเดินไปหยิบสูทสีครีมของยูริที่ลืมทิ้งไว้

"นี่ชั้นต้องเอาไปคืนตาลิงนั่นหรอเนี่ย" เจสสิก้าบ่นพึมพำก่อนที่จะหยิบกระเป๋าและเดินออกจากห้องนอนไป

"อ้าวป้าบัว" ร่างบางที่กำลังเดินลงบันได เจอกับป้าบัวพอดี

"คุณหนูตื่นแล้วหรอคะ เชิญที่ห้องอาหารเลยนะคะ" ป้าบัวยิ้มขึ้นเล็กน้อย

"มีอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ"

"วันนี้มีคนรอทานข้าวกับคุณหนูเพิ่มอีกคนนึงค่ะ"

"ใครคะ?" ร่างบางเอียงคอถามป้าบัว

"คุณหนูลงไปดูเองดีกว่าค่ะ เด่วป้าไปตามคุณหนูคริสตัลก่อน ป้าบัวจึงเดินขึ้นไปตามคริสตัล"




=================
TBC............


Writer แพ่มแฮ่มๆ
กว่าจะหาทางอัพเจอเล่นเอาซะเหนื่อยเลยค่ะ
ขอโทษคนอ่านด้วยนะคะที่ไม่ได้อัพเรื่องนี้นานมาก ไรเตอร์อัพอยู่ในบอร์ดGG-THนะคะ
ซึ่งปัจจุบันนี้ ก็ดำเนินไปถึง55ตอนแล้ว ยังไม่ถึงครึ่งเลยอ่ะ  - -*
แต่ยังไงจะทยอยลงให้ครบนะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ ลืมค่ะ ลืมอัพในเด็กดีนึกว่าจะไม่มีใครอ่าน
เจอกันนะคะเดี๋ยวทยอยลงให้ค่ะ
 
อีดิทค่ะ ลงตอนที่ขาดไว้ให้แล้วนะคะ ขอโทษทีค่ะ งงกันมั้ย ถ้างงบอกนะคะเดี๋ยวแก้ให้ใหม่ค่ะ