ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : แผนการ?
“กระดาษรัยอ่ะ?”ว่าแล้วก็ขอดูหน่อยเหอะน่า ฟานี่อยากรู้นี่คะ “
ห๊า!!!!”
“ลิสต์รายชื่อผู้ชายของยัยเจส!!!! “ OMG โอ๊วมายก็อด !!!!!
เมื่อทิฟฟานี่อ่านไปเรื่อยๆก็.....
เมื่อทิฟฟานี่อ่านลิสต์รายชื่อบรรดาชายหนุ่มที่เจสสิก้าคบนั้นก็ถึงกับลมจะจับนี่ถึง
กับต้องทำรายชื่อแถมยังหาข้อบกพร่องอีกหรอเนี่ย เฮ้อ.....สวยเลือกได้
เลือกได้จริงๆเพื่อนชั้น...ทิฟฟานี่จึงเก็บลิสต์แฟนหนุ่มที่เจสสิก้าคบกลับใส่กระเป๋
าเพื่อนสาวช่างเลือกตามเดิม
ก่อนที่จะกลับไปยังโต๊ะทำงานเรียวนิ้วเคาะโต๊ะไปมา
“ยัยเจสชั้นจะหาแฟนให้แกเอง”ทิฟฟานี่ที่กำลังคิดแผนการบางอย่างอยู่นาน
“ปิ๊งป่อง คิดออกแล้ว”ทิฟฟานี่จึงเดินออกไปห้องทำงานว่าแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมา กดโทรหาใครบางคน?
--------------------------------------------------------------------------------------
ปังๆๆๆๆ ตู้มๆ อ๊ากกกกกกกก ปังๆๆๆๆๆๆ เสียงเอฟเฟ็กต์หนังบู๊ดังกระหึ่ม
Rrrrrr Rrrrrr Rrrrrrrr
“ใครโทรมาฟระ หนังกำลังมันส์เลย หู้ยยรมเสียนะเนี่ยย!!!! “แทยอนเอ่ยขึ้น คนกำลังดูหนังอยู่หึ่ยยย
“ฟานี่ที่รัก calling” อ๊ะ ฟานี่ที่รัก แทยอนเมื่อเห็นแฟนสาวโทรมาก็หยุดบ่นและรีบรับสายทันที
“ฮัลโหล ว่าไงคะฟานี่คิดถึงจังเลย”
“แทๆทำอะไรอยู่คะ”
“แทๆกำลังนอนดูหนังอยู่ค่ะ ฟานี่ล่ะคะ”
“ฟานี่ก็คิดถึงแทๆอยู่ค่ะ”
“เหมือนกันเลยค่ะฟานี่ แทๆก็คิดถึ๊งคิดถึงฟานี่ค่ะ ฮิๆๆๆ” เขิลว่ะค่ะแทยอนบิดไปบิดมาบนโซฟา
“แทๆคะฟานี่มีเรื่องอยากให้แทๆช่วยน่ะค่ะ”
“เรื่องอะไรหรอคะฟานี่”
“คือว่าเรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ” และแล้วทิฟฟานี่ก็เล่าเรื่องบางอย่างของเจสสิก้าให้แทยอนฟัง
“อ๋อ......อย่างนี้นี่เองแล้วเจสเค้าจะยอมหรอคะ”
“บางทีเจสอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะคะใครจะไปรู้” แทยอนด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ
“อืม....เรื่องแบบนี้ไม่ลองไม่รู้นี่เนาะได้เลยเด๋วแทๆจัดให้ค่ะ”
“น่ารักมากเลยค่ะแทๆแฟนใครไม่รู้ คิคิ จุ๊บๆค่ะเย็นนี้เจอกันนะคะ”
“ค่ะฟานี่ จุ๊บๆๆๆ บ๊าย บาย”
แทยอนเมื่อวางสายจากทิฟฟานี่ก็ได้แต่นั่งถอนหายใจ คิมแทคิดหนักค่ะ
“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน!!” แทยอนพูดกับตัวเองเสียงดังและกดปุ่มรีโมทเพื่อดูหนังที่ค้างต่อไว้
อาเมน...ทิฟฟานี่มีแผนการอะไรนะ
-------------------------------------------------------------------------
บนเครื่องบิน ตอนนี้ยูริถึงเกาหลีแล้ว
ขอขอบคุณผู้โดยสารทุกท่านที่ร่วมเดินทางกับสายการบิน Korea Airline ขอให้ทุกท่านโชคดีขอบคุณค่ะ
“อ๊า....ถึงแล้วหรอเนี่ย แง่มๆๆ แจ๊บๆๆ ทำไมน้ำลายไหลบ่อยจังวะ” ยูริจึงใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำลาย
“อ้าวเฮ้ย.....ซวยละตูเข็มขัดดึงไม่ออก” แล่วๆๆ ทำไงวะเนี่ย ร่างสูงที่กำลังงัวเงียเพราะนั่งมาหลายชั่วโมงอยากจะดึงที่รัดเข็มขัดออกแต่
เข็มขัดเจ้ากรรมดั๊นกดปลดล็อกไม่ได้
“โว๊ย ออกซิ่ว่ะ”ยูริเริ่มก่นด่าเข็มขัด
“โมโหแล้วน่ะ” จนหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเห็นความเปิ่นของยูริไม่ไหวจึงพูดว่า
“คุณคะ ชั้นช่วยดีกว่าค่ะ” ยูริที่กำลังง่วนอยู่กับเข็มขัดที่คาดอยู่บริเวณเอวนั้นเงยขึ้นมามอง พระจ๊อด น่ารักโคตร
“ขอบคุณค่ะ” ยูริพูดขึ้น พร้อมกับนั่งเฉยๆเพื่อให้สาวสวยถอดเข็มขัดให้
หญิงสาวจึงค่อยๆกดตัวที่ปล็ดล็อคเข็มขัดออก ยูริถึงกับงงว่าทำไมตอนที่เธอดึงมันถึงไม่ออกมาง่ายๆแบบนี้นะ
“คุณกระชากแรงไปน่ะค่ะ คุณต้องค่อยๆกดลงไปนะคะ” และแล้วเข็มขัดเจ้าปัญหาก็ปลดล็อกออกจากเอวเธอ (ยูริ) ได้
“อ๋อ...ขอบคุณมากนะคะ” ยูริได้แต่หัวเราะแห้งๆ น่าอายชะมัดเลย
“ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นไปก่อนนะคะ” หญิงสาวยิ้มให้ยูริ ก่อนที่จะเดินไป ยูริได้แต่มองสาวน่ารักคนนั้น
“น่ารักจังเลย เหอๆๆๆ” เก็บกระเป๋าดีกว่า ยูริจึงเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกจากเครื่องบิน
Rrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrr
“ใครโทรมาวะ” ยุนอาที่กำลังหลับอยู่หน้าคอมพ์ จึงสะลึมสะลือรับสาย
“ฮัลโหล หาวววววว แจ๊บๆๆ” น้ำลายไหย 2พี่น้องยูลยุนเหมือนกันเลย
“ยุนนี่พี่เองนะ”
“คัยอ่ะพี่เอง ชั้นไม่รู้จัก”
“โห่ ไอ้ยุนไอ้น้องบ้า ชั้นเองพี่ยูลสุดหล่อ” ยูริที่กำลังเข็นรถใส่กระเป๋าอยู่กำลังมองหาที่นั่งเพื่อรอน้องตัวแสบ
“อ้าวพี่ยูลหรอ ว่าไงอ่ะ”
“พี่ถึงเกาหลีแล้วนะ มารับหน่อยดิ่ นั่งแท็กซี่กลับตอนนี้มันอันตราย เด๋วโดนจับไปทำมิดีมิร้าย”
“โห...พี่ กลัวรัยอ่ะไปเรียนมวยไทยมาซะเปล่า.... เคๆๆ เด๋วยุนไปรับพี่รออยู่แถวๆนั้นละกันเจอกันนะพี่”
“รีบๆมาล่ะ ยิ่งหน้าตาดีๆอยู่กลัววุ้ย”
“แหว่ะ แค่นี้นะพี่ อย่าไปเพ่นพ่านที่ไหนล่ะ”
“เออ.... รู้แล้วแค่นี้แหล่ะเปลืองเงิน”แหม่ไอ้น้องยุนคนนะเว้ยไม่ใช่แมวจะได้เพ่นพ่านว่าแล้ว
ก็หย่อนก้นลงนั่งดีกว่า
ยุนอาที่ได้รับคำสั่งก็รีบลุกออกจากที่นอนหยิบกุญแจรถเพื่อไปรับพี่สาวที่สนามบินทัน
ที
----------------------------------------------------------------------------
ณ สนามบิน ประเทศเกาหลี
“อยู่ไหนล่ะเนี่ย มองซ้ายมองขวา ไหนน๊าพี่ลิง อ๊ะเจอละ” ยูริกำลังนั่งรอยุนอาอยู่นั้นจึงรีบโบกไม้โบกมือให้เหมือนลิงเลย
“พี่ยูล” ยุนอารีบถลาเข้าไปหายูริทันที ทั้งคู่กอดกันกลมดิ๊ก
“คิดถึงจังเลยพี่ยูล” ยุนอาพูดในอ้อมแขนของพี่สาว สงสัยยุนอาจะกอดแน่นไปหน่อย
“อ่อคๆๆ ยุนพะ พะ......พี่หายใจไม่ออก ปล่อยก่อนดิ๊”
“โทษทีพี่แหะๆๆๆ” ยูริเห็นน้องสาวแล้วอดที่จะหมันเขี้ยวไม่ได้ จึงขยี้หัวยุนอาเพื่อเอาคืน
“นี่แหน่ะๆๆๆๆ ฮ่าๆๆ หัวเหม่งไม่พอแถมยังผมฟูอีก”
“โห่.....พี่ยูลดูดิ่ผมเสียทรงหมดเลย” ยุนอาเซงค่ะ ว่าแล้วก็จัดผมให้เรียบร้อย
“ฮ่าๆๆพี่ คิดถึงยุนมากเลยพี่ซื้อของมาฝากด้วยไปเหอะกลับบ้านกัน” ยูริยิ้มอย่างภาคภูมิใจชั้นคือพี่ที่ดี ฮิๆ
“โหวววจริงหรอพี่ยูล เย้ๆๆๆ” ยุนอาดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่นและแล้ว2พี่น้องก็พากันกลับบ้าน
ลิงมันไปซื้อของฝากตอนไหนละคะเนี่ย เหอๆๆๆ
----------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาที่ห้องทำงานทิฟฟานี่เวลาเลิกงานพอดีพอดิบ
“หาวว อ้าวฟานี่เลิกงานแล้วหรอ” เจสสิก้าที่นอนหลับไปอยู่นานก็ตื่นขึ้น
“อื้มเลิกแล้วล่ะ ไปๆๆงั้นเด๋วชั้นไปส่งแกที่บ้าน” ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้น
“อ๋ออืมได้” เจสสิก้าลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวที่จะกลับบ้านไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าหลุยส์ใบละ5หมื่น
ขึ้นมาสะพายไว้
แล้ว2สาวก็เดินออกจากห้องทำงาน
“ซันนี่บายจ๊ะเจอกันพรุ่งนี้นะ” ทิฟฟานี่เอ่ยกับเลขาสาวแอ๊บแบ๊ว
“ค่ะคุณทิฟฟานี่ บ๊ายบายค่ะคุณเจสสิก้า” วิ้งค์ๆๆๆซันนี่ส่งวิ้งค์ละลายใจท่าไม้ตายของเธอให้กับเจสสิก้า
“เอ่อ...จ๊ะ บาย” เจสสิก้ารีบเดินจ้ำอ้าวไป
“ชอบหรอยัยเจส” ทิฟฟานี่เอ่ยขณะที่รอลิฟต์
“บ้าน่ะแกชอบเชิบรัย ชั้นว่าชั้นจะให้เลขาชั้นมาติดต่องานแทนชั้นละ”
ประตูลิฟต์เปิดออกทั้ง2สาวพากันเดินเข้าไปยังตัวลิฟต์ทิฟฟานี่กดที่ชั้น1
“ทำไมล่ะ” ทิฟฟานี่หันมามองหน้าเพื่อนสาวด้วยความสงสัย
“มาทีไรเจอแบบนี้ทุกทีไม่เอาด้วยหรอก” เป็ดเซ็ง เซ็งเป็ด
“เอาน่า ซํนนี่ก็เป็นแบบนี้แหล่ะไม่มีอะไรหรอก”
สาวสวย2นางก็เดินออกจาบริษัทฮวังกรุ๊ป
-----------------------------------------------------------------------------------------
ลานจอดรถ
ป๊าดด เจสสิก้าตาค้างกับสีรถของทิฟฟานี่ เฟอร์รารี่สีชมพู - - *
“ฟานี่รถแกจะแปร๋นไปไหนยะ” เจสสิก้านั่งลงในรถทิฟฟานี่แล้วหันมาถามทิฟฟานี่ที่ตอนนี้ติดเครื่องแล้ว
“ชั้นชอบนี่ น่ารักดีออก สีชมพู” ทิฟฟานี่พูดขึ้นและยิ้มจนตาปิด
“ย่ะ ยัยหมีสีชมพู นอนก่อนนะ ถึงบ้านแล้วปลุกด้วย” ว่าแล้วตัวเธอก็หลับ หลับง่ายเนาะ
“จ้า คุณหนูจอง”
และแล้วจากัวร์สีชมพูก็แล่นออกไป โดยมีทิฟฟานี่เป็นคนขับ
คฤหาสน์ จอง
เอี๊ยดดดดดด เสียงเบรกของรถจากัวร์สีชมพู ดังขึ้น
“ถึงบ้านแกแล้วยัยเจส” ทิฟฟานี่สะกิดที่แขนเจสสิก้า
“อืมขอบใจมากนะ” เจสิก้าเปิดประตูรถจากัวร์สีชมพูดของทิฟฟานี่ก่อนที่จะปิดประตู
ปัง!!!
“เฮ้ยัยเจสปิดเบาๆ รถคันละหลายร้านนะยะ” ทิฟฟานี่ยื่นหัวออกมาว่าเจสสิกาที่ยืนหน้าเหวออยู่ตรงประตูรถ
“โทดที ง่วงน่ะ”
“เออนี่ยัยเจส ทำตัวให้ว่างๆด้วยล่ะ”
“อืมๆๆรู้แล้วขับรถดีๆล่ะ บาย” เจสสิก้าปิดประตูรถและก็เดินสะลึมสะลือเข้าบ้านไป
---------------------------------------------------------------------------------
ภายในรถของทิฟฟานี่
โทรหาแทยอนดีกว่าอ๊ะๆๆไม่ดีกว่าเด๋วก็เจอกันและ ทิฟฟานี่จึงเร่งความเร็วเพื่อไปหาที่รัก?
ณ. คอนโดแททิฟ?
ก็อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ร่างเล็กแทยอนกำลังทำอาหารอยู่ในครัวจึงรีบปิดแก๊สพร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนออกเพื่อไ
ปเปิดประตู
ขอส่องหน่อยละกัน แทยอนเขย่งเท้าขึ้นเพื่อมองไปยังตาแมวหน้าประตูดูให้แน่ใจว่าใช่ฟานี่ที่รักรึเปล่า
“เอ...ทำไมไม่มีคนวะ???หรือเราหูฝาด แต่ได้ยินเสียงเคาะประตูนะ” คนไม่มี แล้วใครเคาะ? หมาสงสัยง่ะ
แทยอนกำลังหันหลังกลับไปเพื่อที่จะเตรียมจัดโต๊ะอาหารอยู่นั้น
ก็อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูห้องดังอีกแล้ว คราวนี้มาเป็นชุดเลยด้วย
“มาเป็นชุด ใครวะมาเคาะ” แทยอนส่องดูตาแมวตรงหน้าประตูอีกครั้ง
ไมไม่มีคนวะ
“โว๊ย....ใครมาเคาะวะ แกล้งนักใช่มั้ย เด๋วเจอดีแน่” ว่าแล้วแทยอนก็เดินไปหยิบไม้เบสบอลเตรียมพร้อม
หน้าประตูห้อง
“แทๆ ทำไมไม่เปิดซักทีนะ” ทิฟฟานี่บ่นขึ้นหลังจากเคาะประตูห้องอยู่นานเอ๊า กุญแจรถหล่น ทิฟานี่ก้มลงเก็บกุญแจ
เอ๊า...แฟ้มหล่นว่ะค่ะ อะไรนักหนาเนี่ย เด๋วนู่นหล่นนี่หล่น
แทๆเมื่อไหร่จะเปิดน๊ะ ทำอะไรของเค้าทิฟฟานี่จึงเคาประตูอีกครั้ง
ก็อกๆๆๆๆ/พรวดด ประตูห้องเปิดออกอย่างรวดเร็วแทยอนเตรียมจะเอาไม้เบสบอลฝาดเต็มที่
กรี๊ดดดดด/เฮ้ยยยยย ฟานี่
ทิฟฟานี่ตกใจมากจึงได้แต่หลับตาปี๋แทยอนกำลังจะเอาไม้เบสบอลฟาดลงกระบาลทิฟฟานี่จึงห
ยุดกระทันหัน
ทิฟฟานี่รู้สึกว่าไม้เบสบอลไม่ได้ลงกระบาลตัวเองจึงลืมตาขึ้นพร้อมแว๊ดใสแฟนตัวเล็กท
ันที
“แทๆทำอะไรน่ะ จะฆ่ากันรึไง”
“อ้าว... ก็แทส่องดูแล้วไม่เห็นมีใครน่ะนึกว่ามีคนมาแกล้งนี่นา... แทๆขอโทษ”
“นี่ถ้าฟานี่กระบาลแยกไปจะทำไงคะ” ถ้ากระบาลชั้นแยกล่ะหมดสวยกันงานนี้
“ไปหาหมอไงคะ” แทยอนเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางซื่อ (บื้อ)
“แทๆ!!! ฟานี่ไม่ตลกนะคะ แล้วจะให้ยืนอีกนานมั้ย เมื่อยแล้วนะ” หมีวีนค่ะ
“อ่อแหะๆๆฟานี่เข้ามาก่อนนะจ๊ะ” แทยอนรีบจับมือทิฟฟานี่เพื่อเข้ามาในห้อง
“ฟานี่นั่งรอก่อนนะจ๊ะเด๋วแทๆไปจัดโต๊ะก่อนน๊า” แทยอนพูดกับทิฟฟานี่แต่ดูเหมือนว่าแฟนสาวเธอกำลังโมโหมาก!
“ชิส์” หมีโกรธ แทยอนรีบเดินไปจัดโต๊ะอาหารอย่างเร็วที่สุด
“ฟานี่จ๋ามากินข้าวเร็ว แทจัดโต๊ะเสร็จแล้ว”
เงียบ........
“ฟานี่อา ~ ~” แทยอนเรียกอีกครั้ง
เงียบ........ไม่มีสัญญาณตอบรับ
เดินไปดูดีกว่าวุ้ยทำไมเงียบจัง แทยอนเลยเดินเข้าไปดูทิฟฟานี่ที่ห้องนั่งเล่น
“อ้าวหลับซะละ” แทยอนจึงก้มลงปลุกทิฟฟานี่ที่ตอนนี้หลับอย่บนโซฟา ที่รักทำงานหาเลี้ยงเราจนเหนื่อยหลับไปแล้วอ่ะ
“ฟานี่ ฟานี่จ๊ะกินข้าว” แทยอนเขย่าแขนทิฟฟานี่จากเบาเป็นแรงจนทิฟฟานี่สั่นไปทั้งตัวก็ยังไม่ตื่น
“คร่อก ฟรี้ คร่อกฟรี้” หมดกันฟานี่
“อืม.....ไม่ตื่นแหล่ะ ฟานี่แทๆขอโทษนะ” เค้าทำเพื่อฟานี่เลยนะ
“อะแฮ่มๆ อะแฮ่ม โว๊ยไฟไหม้โว๊ยยยยย” แทยอนเอามือป้องปากตัวเองแล้วตะโกนข้างๆหูทิฟฟานี่เสียงดังลั่น
“ห๊ะ ไฟไหม้ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยไฟไหม้ “ได้ผล ทิฟฟานี่กระเด้งสุดตัวพร้อมกับโวยวาย
“ฮ่าๆๆๆๆ คิคิ นุ้งหมีตลกจังเลย” แทยอนยืนขำทิฟฟานี่ที่กำลังโวยวายอยู่บนโซฟา เมื่อทิฟฟานี่เห็นแทยอนยืนขำจึงหยุดโวยวาย และหัน
ไปมองรอบๆ ไฟไม่ได้ไหม้นี่
“คิม แทยอน!!! อีกแล้วนะ” ทิฟฟานี่พูดเสียงดัง
“ง่า ก็ฟานี่อา ไม่ตื่นนี่แทปลุกตั้งหลายรอบแล้วนะ” อุ๊บหยุดขำก่อนที่ชีวิตจะหาไม่ แทๆกลัวคุณแฟนค่ะ
“ชิส์ หิวแล้วอ่ะ แทๆ “ จ๊อก จ๊อก เสียงท้องร้องทิฟฟานี่ดังขึ้น
“ป่ะๆๆ ไปกินข้าวกันนะคะ” ว่าแล้วแทยอนก็โอบไหล่หมีสาว? ไปกินข้าว
“ฟานี่กินี่หน่อยน๊า อ๊ะๆๆ อันนี้ด้วยแททำสุดฝีมือเลยน๊า กินเยอะๆนะคะ กินเสร็จแล้วก็อาบน้ำนอน”
“อ้าอ่าแอออน (บ้าน่าแทยอน) อึก... ทิฟฟานี่กลืนข้าวลงกระเพาะ
“กินแล้วนอนก็อ้วนนะซิ่” ฟานี่ซัดข้าวเต็มๆคำเข้าปากไม่หยุด
“งั้นเราก็มาหาอะไรทำก่อนอนซิ่จ๊ะนุ้งหมี...เหอๆๆๆ”แทยอนขยิบตาให้ทิฟฟานี่หนึ่งที
“ฝันไปเหอะ วันนี้อด” อิอิ ฟานี่ ขอแกล้งหน่อยนะแทๆ
“ฟานี่อา ใจร้ายยยย” T^T อดฟัดกับหมีเลย แทยอนได้แต่ทำหน้าเศร้าๆ ทั้งคู่นั่งซัดข้าวต่อไป
"แทฟานี่ช่วยเก็บนะคะ" ทิฟฟานี่เมื่อเห็นคุณแฟนตัวเล็กเก็บจานอยู่นั้นจึงขออาสาช่วย
“แทๆว่าฟานี่ไปอาบน้ำดีกว่านะคะ เด๋วแทจัดล้างจานเอง” ^^
“ก็ได้ค่ะ” ว่าแล้วทิฟฟานี่คนสวยก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำตามที่แฟนสาวตัวเล็กบอก
เมื่อทิฟฟานี่อาบน้ำเสร็จแล้วด้วยความง่วงนอนจึงผลอยหลับไปบนตียง
แทยอนที่อาบน้ำเสร็จแล้วจึงเดินมาจัดท่านอนให้ทิฟฟานี่และหยิบผ้าห่มขึ้นมาห่มให้แฟน
สาวอย่างเบามือเพราะกลัวว่าเด๋วทิฟฟานี่จะตื่น
“ฟานี่อา ฝันดีนะคะ รักฟานี่นะ” แทยอนก้มลงกระซิบข้างๆหูทิฟฟานี่ก่อนที่จะจุ๊บไปที่หน้าผากเบาๆแล้วค่อยๆแทรกตัวเองเ
ข้าไปนอน
บ้าง
“ฟานี่ก็รักแทๆค่ะฝันดีนะคะแทๆ” ทิฟฟานี่หันมาบอกรักแทยอนพร้อมกับหอมแก้ม
“แทนึกว่าฟานี่หลับแล้ว” แทยอนหันมาหาทิฟฟานี่
“ขอกอดหน่อยนะฟานี่” แทยอน เอ่ยขึ้นพร้อมกระชับอ้อมกอด
“กอดทั้งคืนนะห้ามปล่อยด้วย”
“จ๊ะฟานี่ที่รัก” และแล้วแทยอนและทิฟฟานี่ก็เข้าสู่ห้วงนิทรา
-----------------------------------------------------------------------------------------------
มาที่ฝั่งยูลยุน
เอี๊ยดดดดดด เสียงห้ามล้อรถคันหรูดังขึ้น
“พี่ยูล พี่ยูลถึงบ้านแล้ว ตื่นได้แล้ว”
“อ้าวหรอ แง่มๆๆๆ อ่าถึงซักที” ยุนอาปลุกยูริที่นอนหลับอยู่ โห น้ำลายยืดเลย แหวะ!!!! 2พี่น้องยูลยุนจึงลงจากรถและนำกระเป๋าเดิน
ลากเข้าคฤหาสน์ ควอน
“พี่ซื้ออะไรมานักหนาเนี่ย หนักชะมัดเลย” ยุนอาบ่นขึ้น
“ซื้อของสวยๆงามๆน่ะ เอาน่า อย่าบ่นนดิ่ แค่นี้บ่น ไม่อดทนเลยนะเจ้ายุน” จะไม่ให้บ่นได้ไงล่ะก็พี่ตัวแสบดันเดินตัวปลิวไม่ช่วย
เลยกระเป๋าก็ของตัวเองแท้ๆ พี่บ้า!!!!!
และแล้ว2พี่น้องยูลยุนก็เดินเข้ามาในคฤหาสน์ ยูรินั่งลงบนโซฟาราคาแพง
“อ่าเหนื่อยจัง ยูริบ่นขึ้น”
“เหนื่อยไรอ่ะพี่” ยุนเอียงคอถามด้วยความสงสัย
“ก็เหนื่อยอ่ะดิ่ เดินเข้าบ้าน เหนื๊อยเหนื่อยยย” ยูรินั่งลงบนโซฟาราคาหลายล้านในห้องรับแขกพร้อมทั้งปลดกระดุมเม็ดบนออก
“มันเหนื่อยตรงไหนล่ะเนี่ยเดินเข้าบ้านแค่นี้” - - * ยุนอาได้แต่ส่ายหัว
“ชั้นต่างหากที่ต้องเหนื่อย กระเป๋าใบใหญ่ๆตั้ง2ใบลากเข้าบ้านเนี่ย หนักก็หนัก”
“หัดออกกำลังบ้างซิ่เจ้ายุน....จะได้แข็งแรงๆ ฟิตปั๋งแบบพี่ ฮ่าๆๆ” ว่าแล้วยูริก็แบ่งกล้ามโชว์ยุนอา
เฮ้อ......พี่ชั้นติ๊งต๊องจริงๆ
“พี่ฮโย พี่ฮโย” ยุนอาเรียกแม่บ้านฮโยอน
“ค่า....คุณหนู” ฮโยวิ่งถลามาแต่ไกล
“เอาของไปเก็บที่ห้องพี่ยูลด้วยนะคะ” ยุนอาพูดไปหอบไป เหนื่อยว่ะค่ะ เฮ้อ....
“ค่ะคุณหนู” ฮโยยอน สาวใช้ของยุนยูลเอ่ยขึ้น
“ยุนไปนอนก่อนนะ ง่วง!!!!!” ว่าแล้วยุนอาก็เดินจ้ำๆขึ้นข้างบน
“เอ๊า.....เด็กอนามัยจริงๆไอ้กวางหัวเหม่ง” ยูริพลางดูนาฬิกา
“ไปนอนมั่งดีกว่า หาวๆๆๆๆๆๆ” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินขึ้นห้องนอนไป
-----------------------------------------------------------------------------------
เช้าวันรุ่งขึ้น
คฤหาสน์ตระกูลควอน ภายในห้องอาหาร
ซังวูที่อ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนหัวโต๊ะเห็นยุนอาเดินเข้ามานั่งลงข้างๆจึงเอ่ยขึ้น
“ตื่นแล้วรึเจ้ายุน”
“นี่ไม่ใช่ยุนอาตัวจริง นี่คือยุนอาจีนแดง” (หมายถึงยุนอาตัวปลอม)
“ถ้าจะเพี้ยนแหะลูกชั้น” ว่าแล้วซังวูก็พับหนังสือพิมพ์ฝาดลงหัวยุนอาอย่างจัง
“โอ๊ยพ่อ ยุนเจ็บนะ”
“อ้าวไหนบอกยุนอาจีนแดงไง”
“พ่ออ่า ยุนอำเล่นเฉยๆ” ยุนอาเอามือลูบหัวตัวเองป้อยๆ
“แล้วเจ้ายูลล่ะ”
ยังไม่ทันที่ยุนอาจะเอ่ยปากพูดยูริก็รีบวิ่งถลาเข้ามาหาควอน ซังวู
“มาละลูกลิง” ยุนอากัดขนมปังทาแยมสตรอเบอร์รี่ พร้อมกับหันหน้าไปทางยูริและยักคิ้วให้หนึ่งที
“พ่อจ๋ายูลมาแล้วอ้าว... ไหนบอกไม่สบายไง ทำไมแต่งตัวไปทำงานล่ะ” ยูรินั่งลงข้างๆซังวู
“พ่อหลอกยูลแหล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” ซังวูระเบิดหัวเราะกลางโต๊ะอาหาร
“เอาน่า พ่อคิดถึงยูลๆ เลยอยากให้รีบกลับมา”
“โห่พ่อ.....ยูลเป็นห่วงแทบแย่ อย่างพ่อเนี่ยนะจะไม่สบาย ว่าแล้วเชียวว่าต้องโดนหลอก ชิส์” ลิงงอนค่ะ
“เอาน่า..... ขาดยูลไปแล้วพ่อเหงาไม่มีใครคอยกวนประสาทเจ้ายุนก็ไม่ค่อยอยู่บ้านด้วย” ซังวูทำหน้าเศร้า
“ยุนอยู่บ้านตลอดพ่อแหล่ะ ไม่เคยจะอยู่” ยุนอาแย้งขึ้น
“แหะๆๆ” ซังวูหัวเราะแหยๆ
“ยูลจะไม่ไปเที่ยวเกิน5เดือนแล้วสาญัณ”
“สัญญา โว้ววว จะฮาไปไหนนิพี่ยูล” ยุนอาพูดขึ้น
“ฮ่าๆๆวันนี้มีความสุขจริงๆเออยูลยุนวันนี้พ่อต้องไปดูงานที่อเมริกา ว่างๆเข้าบริษัทด้วยนะอ้อ...อยู่บ้านอย่ากัดกันล่ะ”
“ค่ะพ่อ...คนนะไม่ใช่ลิง พ่ออ่ะ” ยูริเอ่ยขึ้น ยูริกินขนมปังอย่างเรียบร้อยผิดกับยุนอา
“อ่ะอ้อ (ค่ะพ่อ)” ยุนอาพูดขึ้นทั้งๆที่ขนมปังเต็มปาก
“พ่อไปละนะเด๋วขึ้นเครื่องไม่ทัน” ซังวูวางหนังสือพิมพ์ธุรกิจลงบนโต๊ะกินข้าว
“ค่ะ รักพ่อนะ” ยุนอาและยูริหันมาบอกรักบิดาก่อนที่จะหอมแก้ม ฟอดใหญ่ๆ
“พ่อก็รักยุนๆกับยูลๆเหมือนกันนะ”ว่าแล้วซังวูก็หอมหัวเหม่งๆของยุนอาและแก้มเนียนๆข
องยูลๆก่อนที่จะเดินออกจากค
ฤหาสน์ไปพร้อมกับบอดี้การ์ด 10คน (เยอะนาะ)
หลังจากมื้อเช้าของตระกูลควอนผ่านไป ยูริจึงเดินออกจากห้องอาหาร เพื่อมานั่งยังห้องนั่งเล่น
ยูริจึงนั่งทาเล็บเท้าบนโซฟา !!!!
“สวยจังเลย ไม่เสียดายเงินเลยที่ซื้อมา” ยูริพูดกับเล็บเท้าที่ตัวเองทาอยู่ วันนี้ยุนอาแต่งตัวดูดีเป็นพิเศษเพื่อที่จะไปสอบการแสดง
“พี่ยูล ยุนไปเรียนก่อนนะ” ยุนอาเอ่ยขึ้น
“อืม.....กลับกี่โมงล่ะ” ยูริที่ตั้งใจทาเล็บเท้าเงยหน้าขึ้นมาคุยกับยุนอา
“มืดๆน่ะพี่ยูล”
“อืมขับรถกลับดีๆล่ะ”
“ยุนไม่เอารถไปน่ะพี่”
“อ้าว...งั้นเด๋วพี่ไปส่งทาอีกเล็บเดียวจะเสร็จละ”
“ไม่เป็นไรพี่ยูล เด๋วยุนนั่งรถเมล์ไปยุนรีบ” ว่าแล้วยุนก็รีบวิ่งออกจากบ้านไป
นั่งรถเมล์ แต่งตัวแบบนั้นอ่ะนะ นั่งรกเมล์ บ๊องไปแล้วเจ้ายุน
ฮวังกรุ๊ป
วันนี้แทยอนมาส่งทิฟฟานี่ที่ทำงาน เมื่อแทยอนจอดรถ เสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งคู่ก็ควงกันเข้าบริษัท
“แกๆๆดูนั่นดิ่ คุณแทยอนกับคุณทิฟฟานี่ เค้า2คนน่ารักจังเลยเนาะ” พนักงานสาวกลุ่มหนึ่งพูดขึ้น
“ใช่ๆๆๆ อร๊ายยอยากเป็นคุณแทยอน”
“นั่นซิ่ ได้ข่าวว่าคุณแทยอนไม่ต้องทำงานด้วยแหล่ะแก”
“อ้าวทำไมล่ะ”
“ก็คุณทิฟฟานี่เค้าไม่อยากให้ทำงานเพราะกลัวคนมาจีบคุณแทยอนน่ะ”
“แหม่ รู้ดีจริงแก”
“อะแฮ่ม อะแฮ่ม” ทันใดนั้นซันนี่ก็เดินเข้ามาขัดจังหวะการนินทาแฟนเจ้านายตัวเอง
“ไม่ทำงานกันหรอยะพวกเธอมายืนนินทาแฟนเจ้านายเนี่ย” ซันนี่เท้าสะเอวยืนว่าสาวๆกลุ่มนั้นเด๋วโบกเลย !
“อ่อมีจ๊ะชั้นไปก่อนะซันๆ” และสาวๆกลุ่มนั้นก็แตกฮือแยกย้ายกันไปทำงาน
“ชิส์ยัยพวกนี้” ซันนี่สบถก่อนที่จะเดินไปรอลิฟต์เพื่อขึ้นไปทำงาน
หน้าห้องทำงานทิฟฟานี่
“สวัสดีค่ะคุณทิฟฟานี่คุณแทยอน” ซันนี่เลขาแอ๊บแบ๊วเอ่ยขึ้น
“สวัสดีจ๊ะซันนี่” ทิฟฟานี่ยิ้มให้ซันนี่จนตาปิด
“สวัสดีจ๊ะ” แทยอนเอ่ยขึ้น พร้อมกับควงแขนทิฟฟานี่เข้าไปที่ห้องทำงาน
ภายในห้องทำงานทิฟฟานี่
“ฟานี่...นัดสิก้าไว้รึยัง”
“อ๋อยังเลยค่ะ ว่าจะโทรไปอยู่ค่ะ” ทิฟฟานีพูดพลางนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่
“งั้นแทขอโทรหาเจ้ายูลก่อนนะ” แทยอนนั่งลงบนตักทิฟฟานี่ก่อนจะล้วงมือถือขึ้นมาโทรหายูริ
“ค่ะ” ทิฟฟานี่รับคำ พร้อมกับใช้แขนทั้ง2ข้างโอบกอดแทยอน
-----------------------------------------------------------------------
คฤหาสน์ตระกูล ควอน ภายในห้องนั่งเล่น
วันนี้ยูริไม่ได้ไปไหนเลยอยู่แต่บ้านอยู่ว่างๆไม่มีไรทำก็เลยเอาที่มาสก์หน้ามามาสก์
หน้าตัวเอง
“อ่า.....หน้าจะได้ชุ่มชื่น” ทาเล็บมาสก์หน้าเสร็จแล้วก็ไปขัดผิวดีกว่านี่คือโปรแกรมของยูริ
ทันใดนั้นเสียงมือถือของยูริก็ดังขึ้น
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ding
“โหลว่าไงไอ้แท”
“แกถึงเกาหลียังอ่ะ”
“ถึงแล้วล่ะเพิ่งถึงเมื่อคืนนี้เอง......จะชวนชั้นไปเที่ยวหรอวะ”
“ปล่าวว่ะฮ่าๆๆๆ....ค่ำนี้ว่างมั้ย”
“ว่างเสมอเพื่อนรัก”
“เจอกันที่ภัตตาคารZENรู้จักใช่มั้ย”
“อืมรู้จัก.....กี่โมงล่ะ”
“2ทุ่มน่ะอย่ามาสายนะไอ้ลิง”
“เออรู้แล้วลิงไม่สายหรอกหมาน้อย.....แล้วเจอกันบาย”
“บาย” แทยอนวางสายเรียบร้อยเอี้ยวตัวยิ้มให้ทิฟฟานี่
“ว่าไงคะแทๆ” ทิฟฟานี่เอียงคอถามแฟนสาวตัวเล็ก
“เรียบร้อยจ๊ะ เหลือแต่ทางฟานี่น่ะแหล่ะ” แทยอนยิ้มให้ทิฟฟานี่ แทยอนใช้มือบีบจมูกทิฟฟานี่แล้วส่ายไปมา ทิฟฟานี่ก็ได้แต่ส่ายหน้าตามแรงบีบของแทยอน หยุกหยอกล้อกับทิฟฟานี่ ก่อนที่จะ
มองดูนาฬิกาข้อมือ
“นี่ก็ได้เวลาทำงานของฟานี่แล้วงั้นแทๆไม่กวนแล้วนะ เด๋วเลิกงานแล้วแทๆมารับนะคะ”
“ค่ะ” ทิฟฟานี่รับคำ แทยอนลุกออกจากตักของทิฟฟานี่ช้าก่อนที่จะหมุนเก้าอี้ของทิฟฟานี่หันมาอีกทางนึงแทยอ
นโน้มตัวเข้าหาทิฟฟานี่
“ฟอดดดดดดดดด อ๊าชื่นจิตจังเลย ฟานี่อา ^^” แทยอนหอมแก้มทิฟฟานี่ฟอดใหญ่
“บ้าอ่ะแทๆเด๋วมีใครมาเห็นนะ” ทิฟฟานี่โวยเล็กน้อยใครแต่ก็หอมแก้มแทยอนคืนเหมือนกัน
ฟอดดดดดดดดดดด แทๆน่ารักที่สุดเลยค่ะ แทยอนอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะบอกลาแฟนสาว
“แทๆไปแล้วนะคะ บาย”
"บาย" ทิฟฟานี่นั่งโบกมือให้แทยอนก่อนที่แทยอนจะเปิดประตูออกไป
“สาธุ สาธุ รักกันนานๆเถิด” ทิฟฟานี่ยกมือขึ้นไหว้ท่วมหัว เมื่อทิฟฟานี่นั่งทำงานไปได้ซักพัก
“อ๊ะโทรหายัยเป็ดดีกว่า” ว่าแล้วก็หยิบมือถือ New Chocolate ขึ้นมาโทรหาเจสสิก้า
-------------------------------------------------------------------------------------
ณ. คฤหาสน์ ตระกูลจอง
วันนี้คยูฮยอนมารับเจสสิก้าไปทำงานเหมือนทุกวัน วันนี้ก็เช่นกัน
เชิญครับน้องสิก้า คยูฮยอนเปิดประตูรถให้เจสสิก้า
ขอบคุณค่ะ เจสสิก้าเอ่ยขอบคุณและเดินขึ้นรถ คยูปิดประตูเรียบร้อยก่อนวิ่งขึ้นไปฝั่งคนขับ
รถสปอร์ตคันหรูก็เคลื่อนออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลจอง
บรรยากาศภายในรถของคยูและเจสสิก้า
............เงียบกริบ...........เจสสิก้าไม่พูดอะไรตั้งแต่ออกมาจากบ้านแล้ว
น้องสิก้าเป็นอะไรไปครับ ทำไมเงียบๆ
“ปล่าวค่ะ” สิก้าแค่อยากนั่งเงียบๆ” คูยฮยอนหันมามองหน้ามองเจสสิก้าด้วยสายตาตัดพ้อ ก่อนหันกลับไปมองทางข้างหน้า
เสียงมือถือเจสสิก้าดังขึ้น
Rrrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrrr
“ฟานี่ Calling” อ๊ะยัยหมีนี่" เจสสิก้ามองดูมือถือ
“ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะยัยหมี”
“ยัยเป็ดค่ำนี้ว่างรีเปล่า”
“ว่างน่ะมีอะไรหรอ”
“ชั้นจะชวนไปดินเนอร์อ่ะ แล้วก็จะแนะนำให้เธอรู้จักคนๆนึง”
“ใครหรอ” เจสสิก้าขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“เอาน่า เจอกันที่ภัตตาคาร” ZEN 2ทุ่ม แต่งตัวให้สวยๆนยะ
“โอเคแล้วเจอกันย่ะ..บาย” เจสสิก้าวางสาย จากทิฟฟานี่
“ใครหรอครับน้องสิก้า” คยูเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเจสสิก้าวางสายแล้ว
“ฟานี่น่ะค่ะ ชวนไปดินเนอร์”
“ให้พี่ไปส่งมั้ยครับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เด๋วสิก้าให้คนขับรถที่บ้านไปส่งดีกว่า”
“ก็ได้ครับ งั้นกลางวันเด๋วพี่มารับไปทานข้าวนะครับ”
“วันนี้สิก้าไม่อยากออกไปทานข้างนอกน่ะค่ะ”
“แล้วน้องสิก้าอยากจะทานอะไรล่ะครับเด๋วพี่ซื้อเข้าไปให้”
“อยากทานอาหารฝรั่งเศษค่ะ พี่คยูจำได้มั้ยคะว่าสิก้าชอบทานอะไร”
“จำได้ครับ สปาเก็ตตี้ผัดหอยลายใส่หอยลายเยอะๆ” เหอๆ อาหารฝรั่งเศสเจส
“ค่ะพี่คยูน่ารักที่สุดเลย” เจสสิก้าหันมายิ้มหวานให้ก่อนที่จะหุบยิ้มและหันออกไปมองนอกหน้าต่างรถ เมื่อชายหนุ่มเห็นเจสสิก้าเย็นชา จึงได้แต่พร่ำในใจว่า
“พี่ต้องทำให้สิก้ารักกพี่ให้ได้” คยูคิดในใจ
มหาวิทยาลัย ดงกุก 11.50
วันนี้ยุนอามไม่ได้ขับรถมาเองแต่เลือกที่จะนั่งรถล์มากกว่า เพราะว่าเธอไม่อยากทำตัวให้โดดเด่นเธอชอบใช้ชีวิตแบบธรรมดาทั่วไปนั่งรถเมล์ กินข้าวร้านธรรมดาแต่งตัวธรรมดา วันนี้ก็เป็นอีก1วัน
ที่ยุนอานั่งรถเมล์มามหาวิทยาลัย
ขณะที่ยุนอากำลังเดินเข้ามหาวิทยาลัยอยู่นั้น มีรถสปอร์ตคันหรูขับตรงมาที่ยุนอากำลังจะเดินข้ามไปอีกฝั่งพอดี
ปริ๊นนนนน ปริ๊นนนนนน!!!!!! เสียงบีบแตรรถดังสนั่นทั่วมหาลัย
ยุนอาตกใจมากเมื่อเห็นว่ารถคันหรูใกล้จะชนเธอ
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงเบรกรกดังขึ้น ตัวรถห่างจากยุนอา แค่คืบ ยุนอายืนอึ้งอยู่ซักพักก่อนที่จะเดินตรงดิ่งไปยังรถคันหรู
ก็อกๆๆๆๆ ยุนอาเคาะกระจกรถสปอร์ตคันหรู ที่ติดฟิล์มมืดสนิทที่เห็นแค่เงาของคนภายนอก
“เปิดประตูแล้วลงมาคุยกับชั้นเด๋วนี้ ขับรถภาษาอะไร นี่มันมหาลัยนะ ไม่ใช่สนามแข่งรถ” ยุนอาพูดเสียงดังเพื่อที่จะให้คนภายในรถได้ยิน ประตูฝั่งคนขับเปิดออกพร้อมกับสาวหล่อคนหนึ่งท่าทาง
เหมือนผู้ชายมาก ตัวสูงเท่ายุนอาผิดขาวแต่ผมสั้นเหมือนผู้ชายเอ่ยขึ้น
“แกเดินภาษาอะไรของแกวะ ห๊ะ” สาวหล่อหน้าตาดีเอ่ยขึ้น
“แกนั่นแหล่ะขับรถยังไง ที่นี่มันมหาลัยใครให้แกขับเร็ว”
“นั่นมันเรื่องของชั้น” ดูเหมือนหุตุการณ์จะยังไม่มีทีท่าว่าจะจบทั้งยุนอาและสาวหน้าหล่อประจันหน้ากันพร้อม
จะมีเรื่องกันทุกเมื่อ ผู้คนที่กำลังเดินขวักไขว่อยู่ต่างพากันมองดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับ
2คนนี้ เสียงของสาวอีกคนหนึ่งพูดแทรก
“พี่ซีคะ ไปเถอะค่ะ เด๋วจะสาย” สาวสวยรูปร่างสูงยาวเข่าดี ผิวขาวอมชมพูหน้าตาน่ารักเอ่ยขึ้น
“ขอโทษด้วยนะคะ คือว่าแฟนชั้นไม่ได้ตั้งใจ ต้องขอโทษคุณด้วยค่ะ” สาวสวยเอ่ยขึ้นพร้อมกัยก้มหัวให้ยุนอาเพื่อเป็นการขอโทษ
“จะไปขอโทษมันทำไมครับ มันเดินไม่ดูทางเอง” สาวหล่อยังไม่หยุดหาเรื่องยุนอา ยุนอาไม่ได้หันไปมองทางสาวสวยน่าตาน่ารักเลยแม้แต่น้อย
แกนั่นแหล่ะขับรถห่วยแถมยังแย่อีก ไม่เห็นรึไงว่าคนกำลังเดินอยู่ ห๊ะ ยุนอาชักจะเดือด ไอ้สาวหน้าหล่อนี่มันกวนจังวะ
“เอ่อ.....ใจเย็นๆนะคะ ชั้นขอโทษแทนด้วยนะคะคุณ พอดีว่าแฟนชั้นเค้ารีบน่ะค่ะ เลยไม่ทันได้มอง ขอโทษจริงๆค่ะ”
“ก็ได้.....ชั้นจะไม่เอาเรื่องแฟนคุณที่มันสะเพร่าเกือบชนชั้น” ยุนอาไม่ได้ฟันไปมองแฟนของสาวหน้าหล่อซักนิด แต่สายตาอาฆาตของยุนอามองหน้ากับสาวหล่อที่ขับรถเกือบชนเธอมากกว่า
ส่วนสาวหล่อนิสัยแย่คนนั้นก็ชีหน้ายุนอาก่อนี่จะเดินกลับขึ้นรถของตัวเอง ยุนอาปรายตามามองแว่บหนึ่งก่อนที่จะเดินไปหาเพื่อนของตัวเองที่ซุ้มนิเทศศาสตร์
---------------------------------------------------------------
ณ ซุ้มนิเทศศาตร์
ยุนอาที่กำลังเดินหน้าตาบูดเป็นตูดกวางกำลังมองหาเพื่อน
“เฮ้....ไอ้ยุนทางนี้ๆๆ” แอมเบอร์เพื่อนทอมสุดหล่อของยุนอาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักที่กำลังเดินมายังซุ
้มคระนิเทศศาตร์
“เออ โหยย เรียกซะดังเลยเว้ย เบาๆดิ่อายเค้า”ยุนอายกนิ้วขึ้นมาจุ๊ปากตัวเอง
“แหะๆโทษที เออมีรัยจะบอกว่ะแม่นาง......โว้วทำไมวันนี้แต่งตัวหล่อจังวะ”แอมเบอร์เมื่อเห็นเพื่
อนตัวเองแต่งตัวหล่อเกินเหตุจึงตกใจดูดิ่ก็มันแต่งอย่าง
กะจะไปเดินแบบ เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวพับ
แขนเนคไทด์ลายตรงขาวดำพร้อมทั้งเสื้อกั๊กสีดำสวมทับอีกทีนึงตามด้วยกางเกงสีดำเข้ารู
ปรองเท้าหนังหัวแหลมเงาวับ
“คนมันหล่อทำอะไรใส่อะไรมันก็หล่อไปหมดแหล่ะว่ะ ฮ่าๆๆๆ” ยุนอาพูดขึ้นคนทั้งซุ้มหันมามองเป็นตาเดียว
“เฮ้ย ยุน ใจเย็นดิ่วะ แหม่ หล่อจริง แต่ติ๊งต๊องชิบเป๋งเลยว่ะ” แอมเบอร์ได้แต่ส่ายหัวกับกวางติ๊งต๊อง
“เออ ....แอม ชั้นเจอทอมนิสัยห่วยว่ะตะกี๊ ขับรถภาษาไรไม่รู้เกือบจะชนชั้นอยู่แล้ว” ยุนอาเอ่ยขึ้นอย่างโมโห
“ใครวะยุน ? ” แอมเบอร์เลิกคิ้วสูง ใครวะเด๋วปั๊ดดดดด
“เห็นว่าชื่อซี มันน่ะ แต่เป็นแบบเดียวกับแกเลยว่ะแอม” ยุนอาพูดไปก็นึกโมโห ฮึ่ยยยหน้าเสยคางให้หลับ
“แฟนมันขอโทษชั้นแทนมันชั้นเลยไม่อยากเอาเรื่องแต่ชั้นเกลียดขี้หน้ามันว่ะขอโท
ษซักคำไม่มีแถมยังทำเป็นกร่างอีก”
“เล่นเลยมั้ย” แอมเบอร์ชักจะโมโหขึ้นมาเหมือนกัน
“ไม่อ่ะ ไม่อยากมีเรื่องว่ะ” น่าสงสารผู้หญิงคนนั้นที่เป็นแฟนมันจริงๆ ทนคบไปได้ไงไม่รู้
“แฟนมันน่ารักมั้ยวะ” แอมเบอร์ถามขึ้น
“ไม่รู้ไม่ได้มองว่ะ”
“เออตะกี๊แกว่าแม่นางอะไรวะแอม” ยุนอาถามแอมเบอร์เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตะกี๊แอมเบอร์กำลังจะเล่าเรื่องอะไรให้เธอ(ยุนอา)ฟัง
“แม่นางเอกละคร ซอจูฮยอน มาเรียนมอเดียวกับเราอ่ะดิ่”
“โอ๊ะ O.O “ยุนอาถึงกับค้างเลยทีเดียว ความโกรธหายไปในบัดดล ตอนนี้ยุนอาถึงกับเหม่อลอย
“เฮ้ๆๆยุนฟังอยู่รึเปล่า เค้าเรียนสาขาเดียวกับแกด้วยนะเฟ้ยเห้ย การแสดงน่ะ”
“ซอฮยอน ซอฮยอน คนสวย นางเอกของกวางน้อย” ยุนอาที่สติหลุดตั้งแต่ได้ยินว่านางเอกสาวมาแรงแห่งปีมาเรียนมหาลัยเดียวกับเธอ
“ไปซะแล้วเพื่อนเรา“แอมเบอร์ได้แต่ส่ายหัวแด๊กๆ กับอาการของกวางเหม่งยุนๆ
เฮ้....ยุน ยุน ไอ้ยุนโว๊ยยยยยยยยยยยยยย แอมเบอร์ตะโกนใส่หูยุนอา
“โว๊ยยยเรียกซะเสียงดังเลย ขี้หูเต้นระบำหมดแล้วววววว”
“เรียกก็ไม่ได้ยินแกนี่ท่าทางจะเป็นเอามาก ไปเหอะ ไปเรียนได้แล้วเด๋วสายนะเว้ยเฮ้ยยยย”
“เออๆๆๆรู้แล้ว” ทั้ง2สาวหล่อ?ก็พากันเดินเพื่อที่จะขึ้นไปเรียน
ระหว่างทางที่ยุนอาและแอมเบอร์เดินอยู่นั้น ยุนอาก็ได้เดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง
ปัก!!!
โอ๊ย/โอ๊ย ทั้งยุนอาและสาวสวยที่โดนยุนอาชนล้มลงทั้งคู่ แอมเบอร์ตกใจมาก O_o ยุนอาพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นก่อนและช่วยพยุงหญิงสาวคนนั้นที่เธอชนลุกขึ้นมา
“ขอโทษนะคะ ชั้นเดินไม่ดูเอง” ยุนอากล่าวคำขอโทษพร้อมกับก้มหัวเป็นการขอโทษเล็กน้อย
หนังสือคุณ ชั้นช่วยเก็บค่ะ ยังไม่ทันที่ยุนอาจะเงยหน้ามองก็ต้องก้มลงเก็บหนังสือของหญิงสาวคนนั้น
“ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นซุ่มซ่ามเอง” เมื่อยุนอาช่วยเก็บหนังสือเสร็จก็แหงนหน้ามองหญิงสาวผู้นั้น
"นี่ค่ะหนังสือ.....เฮ้ย" !!!!
"นี่ค่ะหนังสือ เฮ้ยคุณ !!!!" ยุนอาตกใจมาก เมื่อเธอได้เห็นหน้าตาของหญิงสาวผู้นั้น
-----------------------------------------------------------------
TBC
writer แพ่มแฮ่มๆๆ
มาแล้วค่ะตอนที่4 กระดาษที่ทุกคนอยากรู้นั่นก็คือ รายชื่อหนุ่มๆของสิก้านั่นเอง โฮ๊ะๆๆๆๆ
แอบฮาตอนที่รีดเดอร์ทายกัน ทายผิดอีกแล้ววววว แทๆเกือยตีหัวฟานี่แล้วมั้ยล่ะ
เอ.......ยุนเค้าเจอใครล่ะคะ ทายกันดีกว่า หุหุ
ห๊า!!!!”
“ลิสต์รายชื่อผู้ชายของยัยเจส!!!! “ OMG โอ๊วมายก็อด !!!!!
1. ชเว ซีวอน 2เดือน ไม่ผ่าน หมายเหตุ ขี้หึงเกินไป ตามจิกทุกฝีก้าว
2. ลี ดงเฮ 1เดือน ไม่ผ่าน หมายเหตุ ลุ่มล่าม มือไว ไม่มีมารยาท
3. ลี ฮงกี 3อาทิตย์ ไม่ผ่าน หมายเหตุ ขี้งก ขี้เหนียว
4. คิม จงฮยอน 2อาทิตย์ ไม่ผ่าน หมายเหตุ เจ้ากี้เจ้าการ
5. ลี ซองมิน 3อาทิตย์ ไม่ผ่าน หมายเหตุ แอ๊บแบ๊วมากเกินไป
6. ลี มินวู 1อาทิตย์ ไม่ผ่าน หมายเหตุ ชอบเอาความเห็นตัวเองเป็นใหญ่
2. ลี ดงเฮ 1เดือน ไม่ผ่าน หมายเหตุ ลุ่มล่าม มือไว ไม่มีมารยาท
3. ลี ฮงกี 3อาทิตย์ ไม่ผ่าน หมายเหตุ ขี้งก ขี้เหนียว
4. คิม จงฮยอน 2อาทิตย์ ไม่ผ่าน หมายเหตุ เจ้ากี้เจ้าการ
5. ลี ซองมิน 3อาทิตย์ ไม่ผ่าน หมายเหตุ แอ๊บแบ๊วมากเกินไป
6. ลี มินวู 1อาทิตย์ ไม่ผ่าน หมายเหตุ ชอบเอาความเห็นตัวเองเป็นใหญ่
เมื่อทิฟฟานี่อ่านไปเรื่อยๆก็.....
10. โจ คยูฮยอน รอการพิจารณา
เมื่อทิฟฟานี่อ่านลิสต์รายชื่อบรรดาชายหนุ่มที่เจสสิก้าคบนั้นก็ถึงกับลมจะจับนี่ถึง
กับต้องทำรายชื่อแถมยังหาข้อบกพร่องอีกหรอเนี่ย เฮ้อ.....สวยเลือกได้
เลือกได้จริงๆเพื่อนชั้น...ทิฟฟานี่จึงเก็บลิสต์แฟนหนุ่มที่เจสสิก้าคบกลับใส่กระเป๋
าเพื่อนสาวช่างเลือกตามเดิม
ก่อนที่จะกลับไปยังโต๊ะทำงานเรียวนิ้วเคาะโต๊ะไปมา
“ยัยเจสชั้นจะหาแฟนให้แกเอง”ทิฟฟานี่ที่กำลังคิดแผนการบางอย่างอยู่นาน
“ปิ๊งป่อง คิดออกแล้ว”ทิฟฟานี่จึงเดินออกไปห้องทำงานว่าแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมา กดโทรหาใครบางคน?
--------------------------------------------------------------------------------------
ปังๆๆๆๆ ตู้มๆ อ๊ากกกกกกกก ปังๆๆๆๆๆๆ เสียงเอฟเฟ็กต์หนังบู๊ดังกระหึ่ม
Rrrrrr Rrrrrr Rrrrrrrr
“ใครโทรมาฟระ หนังกำลังมันส์เลย หู้ยยรมเสียนะเนี่ยย!!!! “แทยอนเอ่ยขึ้น คนกำลังดูหนังอยู่หึ่ยยย
“ฟานี่ที่รัก calling” อ๊ะ ฟานี่ที่รัก แทยอนเมื่อเห็นแฟนสาวโทรมาก็หยุดบ่นและรีบรับสายทันที
“ฮัลโหล ว่าไงคะฟานี่คิดถึงจังเลย”
“แทๆทำอะไรอยู่คะ”
“แทๆกำลังนอนดูหนังอยู่ค่ะ ฟานี่ล่ะคะ”
“ฟานี่ก็คิดถึงแทๆอยู่ค่ะ”
“เหมือนกันเลยค่ะฟานี่ แทๆก็คิดถึ๊งคิดถึงฟานี่ค่ะ ฮิๆๆๆ” เขิลว่ะค่ะแทยอนบิดไปบิดมาบนโซฟา
“แทๆคะฟานี่มีเรื่องอยากให้แทๆช่วยน่ะค่ะ”
“เรื่องอะไรหรอคะฟานี่”
“คือว่าเรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ” และแล้วทิฟฟานี่ก็เล่าเรื่องบางอย่างของเจสสิก้าให้แทยอนฟัง
“อ๋อ......อย่างนี้นี่เองแล้วเจสเค้าจะยอมหรอคะ”
“บางทีเจสอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะคะใครจะไปรู้” แทยอนด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ
“อืม....เรื่องแบบนี้ไม่ลองไม่รู้นี่เนาะได้เลยเด๋วแทๆจัดให้ค่ะ”
“น่ารักมากเลยค่ะแทๆแฟนใครไม่รู้ คิคิ จุ๊บๆค่ะเย็นนี้เจอกันนะคะ”
“ค่ะฟานี่ จุ๊บๆๆๆ บ๊าย บาย”
แทยอนเมื่อวางสายจากทิฟฟานี่ก็ได้แต่นั่งถอนหายใจ คิมแทคิดหนักค่ะ
“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน!!” แทยอนพูดกับตัวเองเสียงดังและกดปุ่มรีโมทเพื่อดูหนังที่ค้างต่อไว้
อาเมน...ทิฟฟานี่มีแผนการอะไรนะ
-------------------------------------------------------------------------
บนเครื่องบิน ตอนนี้ยูริถึงเกาหลีแล้ว
ขอขอบคุณผู้โดยสารทุกท่านที่ร่วมเดินทางกับสายการบิน Korea Airline ขอให้ทุกท่านโชคดีขอบคุณค่ะ
“อ๊า....ถึงแล้วหรอเนี่ย แง่มๆๆ แจ๊บๆๆ ทำไมน้ำลายไหลบ่อยจังวะ” ยูริจึงใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำลาย
“อ้าวเฮ้ย.....ซวยละตูเข็มขัดดึงไม่ออก” แล่วๆๆ ทำไงวะเนี่ย ร่างสูงที่กำลังงัวเงียเพราะนั่งมาหลายชั่วโมงอยากจะดึงที่รัดเข็มขัดออกแต่
เข็มขัดเจ้ากรรมดั๊นกดปลดล็อกไม่ได้
“โว๊ย ออกซิ่ว่ะ”ยูริเริ่มก่นด่าเข็มขัด
“โมโหแล้วน่ะ” จนหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเห็นความเปิ่นของยูริไม่ไหวจึงพูดว่า
“คุณคะ ชั้นช่วยดีกว่าค่ะ” ยูริที่กำลังง่วนอยู่กับเข็มขัดที่คาดอยู่บริเวณเอวนั้นเงยขึ้นมามอง พระจ๊อด น่ารักโคตร
“ขอบคุณค่ะ” ยูริพูดขึ้น พร้อมกับนั่งเฉยๆเพื่อให้สาวสวยถอดเข็มขัดให้
หญิงสาวจึงค่อยๆกดตัวที่ปล็ดล็อคเข็มขัดออก ยูริถึงกับงงว่าทำไมตอนที่เธอดึงมันถึงไม่ออกมาง่ายๆแบบนี้นะ
“คุณกระชากแรงไปน่ะค่ะ คุณต้องค่อยๆกดลงไปนะคะ” และแล้วเข็มขัดเจ้าปัญหาก็ปลดล็อกออกจากเอวเธอ (ยูริ) ได้
“อ๋อ...ขอบคุณมากนะคะ” ยูริได้แต่หัวเราะแห้งๆ น่าอายชะมัดเลย
“ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นไปก่อนนะคะ” หญิงสาวยิ้มให้ยูริ ก่อนที่จะเดินไป ยูริได้แต่มองสาวน่ารักคนนั้น
“น่ารักจังเลย เหอๆๆๆ” เก็บกระเป๋าดีกว่า ยูริจึงเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกจากเครื่องบิน
Rrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrr
“ใครโทรมาวะ” ยุนอาที่กำลังหลับอยู่หน้าคอมพ์ จึงสะลึมสะลือรับสาย
“ฮัลโหล หาวววววว แจ๊บๆๆ” น้ำลายไหย 2พี่น้องยูลยุนเหมือนกันเลย
“ยุนนี่พี่เองนะ”
“คัยอ่ะพี่เอง ชั้นไม่รู้จัก”
“โห่ ไอ้ยุนไอ้น้องบ้า ชั้นเองพี่ยูลสุดหล่อ” ยูริที่กำลังเข็นรถใส่กระเป๋าอยู่กำลังมองหาที่นั่งเพื่อรอน้องตัวแสบ
“อ้าวพี่ยูลหรอ ว่าไงอ่ะ”
“พี่ถึงเกาหลีแล้วนะ มารับหน่อยดิ่ นั่งแท็กซี่กลับตอนนี้มันอันตราย เด๋วโดนจับไปทำมิดีมิร้าย”
“โห...พี่ กลัวรัยอ่ะไปเรียนมวยไทยมาซะเปล่า.... เคๆๆ เด๋วยุนไปรับพี่รออยู่แถวๆนั้นละกันเจอกันนะพี่”
“รีบๆมาล่ะ ยิ่งหน้าตาดีๆอยู่กลัววุ้ย”
“แหว่ะ แค่นี้นะพี่ อย่าไปเพ่นพ่านที่ไหนล่ะ”
“เออ.... รู้แล้วแค่นี้แหล่ะเปลืองเงิน”แหม่ไอ้น้องยุนคนนะเว้ยไม่ใช่แมวจะได้เพ่นพ่านว่าแล้ว
ก็หย่อนก้นลงนั่งดีกว่า
ยุนอาที่ได้รับคำสั่งก็รีบลุกออกจากที่นอนหยิบกุญแจรถเพื่อไปรับพี่สาวที่สนามบินทัน
ที
----------------------------------------------------------------------------
ณ สนามบิน ประเทศเกาหลี
“อยู่ไหนล่ะเนี่ย มองซ้ายมองขวา ไหนน๊าพี่ลิง อ๊ะเจอละ” ยูริกำลังนั่งรอยุนอาอยู่นั้นจึงรีบโบกไม้โบกมือให้เหมือนลิงเลย
“พี่ยูล” ยุนอารีบถลาเข้าไปหายูริทันที ทั้งคู่กอดกันกลมดิ๊ก
“คิดถึงจังเลยพี่ยูล” ยุนอาพูดในอ้อมแขนของพี่สาว สงสัยยุนอาจะกอดแน่นไปหน่อย
“อ่อคๆๆ ยุนพะ พะ......พี่หายใจไม่ออก ปล่อยก่อนดิ๊”
“โทษทีพี่แหะๆๆๆ” ยูริเห็นน้องสาวแล้วอดที่จะหมันเขี้ยวไม่ได้ จึงขยี้หัวยุนอาเพื่อเอาคืน
“นี่แหน่ะๆๆๆๆ ฮ่าๆๆ หัวเหม่งไม่พอแถมยังผมฟูอีก”
“โห่.....พี่ยูลดูดิ่ผมเสียทรงหมดเลย” ยุนอาเซงค่ะ ว่าแล้วก็จัดผมให้เรียบร้อย
“ฮ่าๆๆพี่ คิดถึงยุนมากเลยพี่ซื้อของมาฝากด้วยไปเหอะกลับบ้านกัน” ยูริยิ้มอย่างภาคภูมิใจชั้นคือพี่ที่ดี ฮิๆ
“โหวววจริงหรอพี่ยูล เย้ๆๆๆ” ยุนอาดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่นและแล้ว2พี่น้องก็พากันกลับบ้าน
ลิงมันไปซื้อของฝากตอนไหนละคะเนี่ย เหอๆๆๆ
----------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาที่ห้องทำงานทิฟฟานี่เวลาเลิกงานพอดีพอดิบ
“หาวว อ้าวฟานี่เลิกงานแล้วหรอ” เจสสิก้าที่นอนหลับไปอยู่นานก็ตื่นขึ้น
“อื้มเลิกแล้วล่ะ ไปๆๆงั้นเด๋วชั้นไปส่งแกที่บ้าน” ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้น
“อ๋ออืมได้” เจสสิก้าลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวที่จะกลับบ้านไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าหลุยส์ใบละ5หมื่น
ขึ้นมาสะพายไว้
แล้ว2สาวก็เดินออกจากห้องทำงาน
“ซันนี่บายจ๊ะเจอกันพรุ่งนี้นะ” ทิฟฟานี่เอ่ยกับเลขาสาวแอ๊บแบ๊ว
“ค่ะคุณทิฟฟานี่ บ๊ายบายค่ะคุณเจสสิก้า” วิ้งค์ๆๆๆซันนี่ส่งวิ้งค์ละลายใจท่าไม้ตายของเธอให้กับเจสสิก้า
“เอ่อ...จ๊ะ บาย” เจสสิก้ารีบเดินจ้ำอ้าวไป
“ชอบหรอยัยเจส” ทิฟฟานี่เอ่ยขณะที่รอลิฟต์
“บ้าน่ะแกชอบเชิบรัย ชั้นว่าชั้นจะให้เลขาชั้นมาติดต่องานแทนชั้นละ”
ประตูลิฟต์เปิดออกทั้ง2สาวพากันเดินเข้าไปยังตัวลิฟต์ทิฟฟานี่กดที่ชั้น1
“ทำไมล่ะ” ทิฟฟานี่หันมามองหน้าเพื่อนสาวด้วยความสงสัย
“มาทีไรเจอแบบนี้ทุกทีไม่เอาด้วยหรอก” เป็ดเซ็ง เซ็งเป็ด
“เอาน่า ซํนนี่ก็เป็นแบบนี้แหล่ะไม่มีอะไรหรอก”
สาวสวย2นางก็เดินออกจาบริษัทฮวังกรุ๊ป
-----------------------------------------------------------------------------------------
ลานจอดรถ
ป๊าดด เจสสิก้าตาค้างกับสีรถของทิฟฟานี่ เฟอร์รารี่สีชมพู - - *
“ฟานี่รถแกจะแปร๋นไปไหนยะ” เจสสิก้านั่งลงในรถทิฟฟานี่แล้วหันมาถามทิฟฟานี่ที่ตอนนี้ติดเครื่องแล้ว
“ชั้นชอบนี่ น่ารักดีออก สีชมพู” ทิฟฟานี่พูดขึ้นและยิ้มจนตาปิด
“ย่ะ ยัยหมีสีชมพู นอนก่อนนะ ถึงบ้านแล้วปลุกด้วย” ว่าแล้วตัวเธอก็หลับ หลับง่ายเนาะ
“จ้า คุณหนูจอง”
และแล้วจากัวร์สีชมพูก็แล่นออกไป โดยมีทิฟฟานี่เป็นคนขับ
คฤหาสน์ จอง
เอี๊ยดดดดดด เสียงเบรกของรถจากัวร์สีชมพู ดังขึ้น
“ถึงบ้านแกแล้วยัยเจส” ทิฟฟานี่สะกิดที่แขนเจสสิก้า
“อืมขอบใจมากนะ” เจสิก้าเปิดประตูรถจากัวร์สีชมพูดของทิฟฟานี่ก่อนที่จะปิดประตู
ปัง!!!
“เฮ้ยัยเจสปิดเบาๆ รถคันละหลายร้านนะยะ” ทิฟฟานี่ยื่นหัวออกมาว่าเจสสิกาที่ยืนหน้าเหวออยู่ตรงประตูรถ
“โทดที ง่วงน่ะ”
“เออนี่ยัยเจส ทำตัวให้ว่างๆด้วยล่ะ”
“อืมๆๆรู้แล้วขับรถดีๆล่ะ บาย” เจสสิก้าปิดประตูรถและก็เดินสะลึมสะลือเข้าบ้านไป
---------------------------------------------------------------------------------
ภายในรถของทิฟฟานี่
โทรหาแทยอนดีกว่าอ๊ะๆๆไม่ดีกว่าเด๋วก็เจอกันและ ทิฟฟานี่จึงเร่งความเร็วเพื่อไปหาที่รัก?
ณ. คอนโดแททิฟ?
ก็อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ร่างเล็กแทยอนกำลังทำอาหารอยู่ในครัวจึงรีบปิดแก๊สพร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนออกเพื่อไ
ปเปิดประตู
ขอส่องหน่อยละกัน แทยอนเขย่งเท้าขึ้นเพื่อมองไปยังตาแมวหน้าประตูดูให้แน่ใจว่าใช่ฟานี่ที่รักรึเปล่า
“เอ...ทำไมไม่มีคนวะ???หรือเราหูฝาด แต่ได้ยินเสียงเคาะประตูนะ” คนไม่มี แล้วใครเคาะ? หมาสงสัยง่ะ
แทยอนกำลังหันหลังกลับไปเพื่อที่จะเตรียมจัดโต๊ะอาหารอยู่นั้น
ก็อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูห้องดังอีกแล้ว คราวนี้มาเป็นชุดเลยด้วย
“มาเป็นชุด ใครวะมาเคาะ” แทยอนส่องดูตาแมวตรงหน้าประตูอีกครั้ง
ไมไม่มีคนวะ
“โว๊ย....ใครมาเคาะวะ แกล้งนักใช่มั้ย เด๋วเจอดีแน่” ว่าแล้วแทยอนก็เดินไปหยิบไม้เบสบอลเตรียมพร้อม
หน้าประตูห้อง
“แทๆ ทำไมไม่เปิดซักทีนะ” ทิฟฟานี่บ่นขึ้นหลังจากเคาะประตูห้องอยู่นานเอ๊า กุญแจรถหล่น ทิฟานี่ก้มลงเก็บกุญแจ
เอ๊า...แฟ้มหล่นว่ะค่ะ อะไรนักหนาเนี่ย เด๋วนู่นหล่นนี่หล่น
แทๆเมื่อไหร่จะเปิดน๊ะ ทำอะไรของเค้าทิฟฟานี่จึงเคาประตูอีกครั้ง
ก็อกๆๆๆๆ/พรวดด ประตูห้องเปิดออกอย่างรวดเร็วแทยอนเตรียมจะเอาไม้เบสบอลฝาดเต็มที่
กรี๊ดดดดด/เฮ้ยยยยย ฟานี่
ทิฟฟานี่ตกใจมากจึงได้แต่หลับตาปี๋แทยอนกำลังจะเอาไม้เบสบอลฟาดลงกระบาลทิฟฟานี่จึงห
ยุดกระทันหัน
ทิฟฟานี่รู้สึกว่าไม้เบสบอลไม่ได้ลงกระบาลตัวเองจึงลืมตาขึ้นพร้อมแว๊ดใสแฟนตัวเล็กท
ันที
“แทๆทำอะไรน่ะ จะฆ่ากันรึไง”
“อ้าว... ก็แทส่องดูแล้วไม่เห็นมีใครน่ะนึกว่ามีคนมาแกล้งนี่นา... แทๆขอโทษ”
“นี่ถ้าฟานี่กระบาลแยกไปจะทำไงคะ” ถ้ากระบาลชั้นแยกล่ะหมดสวยกันงานนี้
“ไปหาหมอไงคะ” แทยอนเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางซื่อ (บื้อ)
“แทๆ!!! ฟานี่ไม่ตลกนะคะ แล้วจะให้ยืนอีกนานมั้ย เมื่อยแล้วนะ” หมีวีนค่ะ
“อ่อแหะๆๆฟานี่เข้ามาก่อนนะจ๊ะ” แทยอนรีบจับมือทิฟฟานี่เพื่อเข้ามาในห้อง
“ฟานี่นั่งรอก่อนนะจ๊ะเด๋วแทๆไปจัดโต๊ะก่อนน๊า” แทยอนพูดกับทิฟฟานี่แต่ดูเหมือนว่าแฟนสาวเธอกำลังโมโหมาก!
“ชิส์” หมีโกรธ แทยอนรีบเดินไปจัดโต๊ะอาหารอย่างเร็วที่สุด
“ฟานี่จ๋ามากินข้าวเร็ว แทจัดโต๊ะเสร็จแล้ว”
เงียบ........
“ฟานี่อา ~ ~” แทยอนเรียกอีกครั้ง
เงียบ........ไม่มีสัญญาณตอบรับ
เดินไปดูดีกว่าวุ้ยทำไมเงียบจัง แทยอนเลยเดินเข้าไปดูทิฟฟานี่ที่ห้องนั่งเล่น
“อ้าวหลับซะละ” แทยอนจึงก้มลงปลุกทิฟฟานี่ที่ตอนนี้หลับอย่บนโซฟา ที่รักทำงานหาเลี้ยงเราจนเหนื่อยหลับไปแล้วอ่ะ
“ฟานี่ ฟานี่จ๊ะกินข้าว” แทยอนเขย่าแขนทิฟฟานี่จากเบาเป็นแรงจนทิฟฟานี่สั่นไปทั้งตัวก็ยังไม่ตื่น
“คร่อก ฟรี้ คร่อกฟรี้” หมดกันฟานี่
“อืม.....ไม่ตื่นแหล่ะ ฟานี่แทๆขอโทษนะ” เค้าทำเพื่อฟานี่เลยนะ
“อะแฮ่มๆ อะแฮ่ม โว๊ยไฟไหม้โว๊ยยยยย” แทยอนเอามือป้องปากตัวเองแล้วตะโกนข้างๆหูทิฟฟานี่เสียงดังลั่น
“ห๊ะ ไฟไหม้ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยไฟไหม้ “ได้ผล ทิฟฟานี่กระเด้งสุดตัวพร้อมกับโวยวาย
“ฮ่าๆๆๆๆ คิคิ นุ้งหมีตลกจังเลย” แทยอนยืนขำทิฟฟานี่ที่กำลังโวยวายอยู่บนโซฟา เมื่อทิฟฟานี่เห็นแทยอนยืนขำจึงหยุดโวยวาย และหัน
ไปมองรอบๆ ไฟไม่ได้ไหม้นี่
“คิม แทยอน!!! อีกแล้วนะ” ทิฟฟานี่พูดเสียงดัง
“ง่า ก็ฟานี่อา ไม่ตื่นนี่แทปลุกตั้งหลายรอบแล้วนะ” อุ๊บหยุดขำก่อนที่ชีวิตจะหาไม่ แทๆกลัวคุณแฟนค่ะ
“ชิส์ หิวแล้วอ่ะ แทๆ “ จ๊อก จ๊อก เสียงท้องร้องทิฟฟานี่ดังขึ้น
“ป่ะๆๆ ไปกินข้าวกันนะคะ” ว่าแล้วแทยอนก็โอบไหล่หมีสาว? ไปกินข้าว
“ฟานี่กินี่หน่อยน๊า อ๊ะๆๆ อันนี้ด้วยแททำสุดฝีมือเลยน๊า กินเยอะๆนะคะ กินเสร็จแล้วก็อาบน้ำนอน”
“อ้าอ่าแอออน (บ้าน่าแทยอน) อึก... ทิฟฟานี่กลืนข้าวลงกระเพาะ
“กินแล้วนอนก็อ้วนนะซิ่” ฟานี่ซัดข้าวเต็มๆคำเข้าปากไม่หยุด
“งั้นเราก็มาหาอะไรทำก่อนอนซิ่จ๊ะนุ้งหมี...เหอๆๆๆ”แทยอนขยิบตาให้ทิฟฟานี่หนึ่งที
“ฝันไปเหอะ วันนี้อด” อิอิ ฟานี่ ขอแกล้งหน่อยนะแทๆ
“ฟานี่อา ใจร้ายยยย” T^T อดฟัดกับหมีเลย แทยอนได้แต่ทำหน้าเศร้าๆ ทั้งคู่นั่งซัดข้าวต่อไป
"แทฟานี่ช่วยเก็บนะคะ" ทิฟฟานี่เมื่อเห็นคุณแฟนตัวเล็กเก็บจานอยู่นั้นจึงขออาสาช่วย
“แทๆว่าฟานี่ไปอาบน้ำดีกว่านะคะ เด๋วแทจัดล้างจานเอง” ^^
“ก็ได้ค่ะ” ว่าแล้วทิฟฟานี่คนสวยก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำตามที่แฟนสาวตัวเล็กบอก
เมื่อทิฟฟานี่อาบน้ำเสร็จแล้วด้วยความง่วงนอนจึงผลอยหลับไปบนตียง
แทยอนที่อาบน้ำเสร็จแล้วจึงเดินมาจัดท่านอนให้ทิฟฟานี่และหยิบผ้าห่มขึ้นมาห่มให้แฟน
สาวอย่างเบามือเพราะกลัวว่าเด๋วทิฟฟานี่จะตื่น
“ฟานี่อา ฝันดีนะคะ รักฟานี่นะ” แทยอนก้มลงกระซิบข้างๆหูทิฟฟานี่ก่อนที่จะจุ๊บไปที่หน้าผากเบาๆแล้วค่อยๆแทรกตัวเองเ
ข้าไปนอน
บ้าง
“ฟานี่ก็รักแทๆค่ะฝันดีนะคะแทๆ” ทิฟฟานี่หันมาบอกรักแทยอนพร้อมกับหอมแก้ม
“แทนึกว่าฟานี่หลับแล้ว” แทยอนหันมาหาทิฟฟานี่
“ขอกอดหน่อยนะฟานี่” แทยอน เอ่ยขึ้นพร้อมกระชับอ้อมกอด
“กอดทั้งคืนนะห้ามปล่อยด้วย”
“จ๊ะฟานี่ที่รัก” และแล้วแทยอนและทิฟฟานี่ก็เข้าสู่ห้วงนิทรา
-----------------------------------------------------------------------------------------------
มาที่ฝั่งยูลยุน
เอี๊ยดดดดดด เสียงห้ามล้อรถคันหรูดังขึ้น
“พี่ยูล พี่ยูลถึงบ้านแล้ว ตื่นได้แล้ว”
“อ้าวหรอ แง่มๆๆๆ อ่าถึงซักที” ยุนอาปลุกยูริที่นอนหลับอยู่ โห น้ำลายยืดเลย แหวะ!!!! 2พี่น้องยูลยุนจึงลงจากรถและนำกระเป๋าเดิน
ลากเข้าคฤหาสน์ ควอน
“พี่ซื้ออะไรมานักหนาเนี่ย หนักชะมัดเลย” ยุนอาบ่นขึ้น
“ซื้อของสวยๆงามๆน่ะ เอาน่า อย่าบ่นนดิ่ แค่นี้บ่น ไม่อดทนเลยนะเจ้ายุน” จะไม่ให้บ่นได้ไงล่ะก็พี่ตัวแสบดันเดินตัวปลิวไม่ช่วย
เลยกระเป๋าก็ของตัวเองแท้ๆ พี่บ้า!!!!!
และแล้ว2พี่น้องยูลยุนก็เดินเข้ามาในคฤหาสน์ ยูรินั่งลงบนโซฟาราคาแพง
“อ่าเหนื่อยจัง ยูริบ่นขึ้น”
“เหนื่อยไรอ่ะพี่” ยุนเอียงคอถามด้วยความสงสัย
“ก็เหนื่อยอ่ะดิ่ เดินเข้าบ้าน เหนื๊อยเหนื่อยยย” ยูรินั่งลงบนโซฟาราคาหลายล้านในห้องรับแขกพร้อมทั้งปลดกระดุมเม็ดบนออก
“มันเหนื่อยตรงไหนล่ะเนี่ยเดินเข้าบ้านแค่นี้” - - * ยุนอาได้แต่ส่ายหัว
“ชั้นต่างหากที่ต้องเหนื่อย กระเป๋าใบใหญ่ๆตั้ง2ใบลากเข้าบ้านเนี่ย หนักก็หนัก”
“หัดออกกำลังบ้างซิ่เจ้ายุน....จะได้แข็งแรงๆ ฟิตปั๋งแบบพี่ ฮ่าๆๆ” ว่าแล้วยูริก็แบ่งกล้ามโชว์ยุนอา
เฮ้อ......พี่ชั้นติ๊งต๊องจริงๆ
“พี่ฮโย พี่ฮโย” ยุนอาเรียกแม่บ้านฮโยอน
“ค่า....คุณหนู” ฮโยวิ่งถลามาแต่ไกล
“เอาของไปเก็บที่ห้องพี่ยูลด้วยนะคะ” ยุนอาพูดไปหอบไป เหนื่อยว่ะค่ะ เฮ้อ....
“ค่ะคุณหนู” ฮโยยอน สาวใช้ของยุนยูลเอ่ยขึ้น
“ยุนไปนอนก่อนนะ ง่วง!!!!!” ว่าแล้วยุนอาก็เดินจ้ำๆขึ้นข้างบน
“เอ๊า.....เด็กอนามัยจริงๆไอ้กวางหัวเหม่ง” ยูริพลางดูนาฬิกา
“ไปนอนมั่งดีกว่า หาวๆๆๆๆๆๆ” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินขึ้นห้องนอนไป
-----------------------------------------------------------------------------------
เช้าวันรุ่งขึ้น
คฤหาสน์ตระกูลควอน ภายในห้องอาหาร
ซังวูที่อ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนหัวโต๊ะเห็นยุนอาเดินเข้ามานั่งลงข้างๆจึงเอ่ยขึ้น
“ตื่นแล้วรึเจ้ายุน”
“นี่ไม่ใช่ยุนอาตัวจริง นี่คือยุนอาจีนแดง” (หมายถึงยุนอาตัวปลอม)
“ถ้าจะเพี้ยนแหะลูกชั้น” ว่าแล้วซังวูก็พับหนังสือพิมพ์ฝาดลงหัวยุนอาอย่างจัง
“โอ๊ยพ่อ ยุนเจ็บนะ”
“อ้าวไหนบอกยุนอาจีนแดงไง”
“พ่ออ่า ยุนอำเล่นเฉยๆ” ยุนอาเอามือลูบหัวตัวเองป้อยๆ
“แล้วเจ้ายูลล่ะ”
ยังไม่ทันที่ยุนอาจะเอ่ยปากพูดยูริก็รีบวิ่งถลาเข้ามาหาควอน ซังวู
“มาละลูกลิง” ยุนอากัดขนมปังทาแยมสตรอเบอร์รี่ พร้อมกับหันหน้าไปทางยูริและยักคิ้วให้หนึ่งที
“พ่อจ๋ายูลมาแล้วอ้าว... ไหนบอกไม่สบายไง ทำไมแต่งตัวไปทำงานล่ะ” ยูรินั่งลงข้างๆซังวู
“พ่อหลอกยูลแหล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” ซังวูระเบิดหัวเราะกลางโต๊ะอาหาร
“เอาน่า พ่อคิดถึงยูลๆ เลยอยากให้รีบกลับมา”
“โห่พ่อ.....ยูลเป็นห่วงแทบแย่ อย่างพ่อเนี่ยนะจะไม่สบาย ว่าแล้วเชียวว่าต้องโดนหลอก ชิส์” ลิงงอนค่ะ
“เอาน่า..... ขาดยูลไปแล้วพ่อเหงาไม่มีใครคอยกวนประสาทเจ้ายุนก็ไม่ค่อยอยู่บ้านด้วย” ซังวูทำหน้าเศร้า
“ยุนอยู่บ้านตลอดพ่อแหล่ะ ไม่เคยจะอยู่” ยุนอาแย้งขึ้น
“แหะๆๆ” ซังวูหัวเราะแหยๆ
“ยูลจะไม่ไปเที่ยวเกิน5เดือนแล้วสาญัณ”
“สัญญา โว้ววว จะฮาไปไหนนิพี่ยูล” ยุนอาพูดขึ้น
“ฮ่าๆๆวันนี้มีความสุขจริงๆเออยูลยุนวันนี้พ่อต้องไปดูงานที่อเมริกา ว่างๆเข้าบริษัทด้วยนะอ้อ...อยู่บ้านอย่ากัดกันล่ะ”
“ค่ะพ่อ...คนนะไม่ใช่ลิง พ่ออ่ะ” ยูริเอ่ยขึ้น ยูริกินขนมปังอย่างเรียบร้อยผิดกับยุนอา
“อ่ะอ้อ (ค่ะพ่อ)” ยุนอาพูดขึ้นทั้งๆที่ขนมปังเต็มปาก
“พ่อไปละนะเด๋วขึ้นเครื่องไม่ทัน” ซังวูวางหนังสือพิมพ์ธุรกิจลงบนโต๊ะกินข้าว
“ค่ะ รักพ่อนะ” ยุนอาและยูริหันมาบอกรักบิดาก่อนที่จะหอมแก้ม ฟอดใหญ่ๆ
“พ่อก็รักยุนๆกับยูลๆเหมือนกันนะ”ว่าแล้วซังวูก็หอมหัวเหม่งๆของยุนอาและแก้มเนียนๆข
องยูลๆก่อนที่จะเดินออกจากค
ฤหาสน์ไปพร้อมกับบอดี้การ์ด 10คน (เยอะนาะ)
หลังจากมื้อเช้าของตระกูลควอนผ่านไป ยูริจึงเดินออกจากห้องอาหาร เพื่อมานั่งยังห้องนั่งเล่น
ยูริจึงนั่งทาเล็บเท้าบนโซฟา !!!!
“สวยจังเลย ไม่เสียดายเงินเลยที่ซื้อมา” ยูริพูดกับเล็บเท้าที่ตัวเองทาอยู่ วันนี้ยุนอาแต่งตัวดูดีเป็นพิเศษเพื่อที่จะไปสอบการแสดง
“พี่ยูล ยุนไปเรียนก่อนนะ” ยุนอาเอ่ยขึ้น
“อืม.....กลับกี่โมงล่ะ” ยูริที่ตั้งใจทาเล็บเท้าเงยหน้าขึ้นมาคุยกับยุนอา
“มืดๆน่ะพี่ยูล”
“อืมขับรถกลับดีๆล่ะ”
“ยุนไม่เอารถไปน่ะพี่”
“อ้าว...งั้นเด๋วพี่ไปส่งทาอีกเล็บเดียวจะเสร็จละ”
“ไม่เป็นไรพี่ยูล เด๋วยุนนั่งรถเมล์ไปยุนรีบ” ว่าแล้วยุนก็รีบวิ่งออกจากบ้านไป
นั่งรถเมล์ แต่งตัวแบบนั้นอ่ะนะ นั่งรกเมล์ บ๊องไปแล้วเจ้ายุน
ฮวังกรุ๊ป
วันนี้แทยอนมาส่งทิฟฟานี่ที่ทำงาน เมื่อแทยอนจอดรถ เสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งคู่ก็ควงกันเข้าบริษัท
“แกๆๆดูนั่นดิ่ คุณแทยอนกับคุณทิฟฟานี่ เค้า2คนน่ารักจังเลยเนาะ” พนักงานสาวกลุ่มหนึ่งพูดขึ้น
“ใช่ๆๆๆ อร๊ายยอยากเป็นคุณแทยอน”
“นั่นซิ่ ได้ข่าวว่าคุณแทยอนไม่ต้องทำงานด้วยแหล่ะแก”
“อ้าวทำไมล่ะ”
“ก็คุณทิฟฟานี่เค้าไม่อยากให้ทำงานเพราะกลัวคนมาจีบคุณแทยอนน่ะ”
“แหม่ รู้ดีจริงแก”
“อะแฮ่ม อะแฮ่ม” ทันใดนั้นซันนี่ก็เดินเข้ามาขัดจังหวะการนินทาแฟนเจ้านายตัวเอง
“ไม่ทำงานกันหรอยะพวกเธอมายืนนินทาแฟนเจ้านายเนี่ย” ซันนี่เท้าสะเอวยืนว่าสาวๆกลุ่มนั้นเด๋วโบกเลย !
“อ่อมีจ๊ะชั้นไปก่อนะซันๆ” และสาวๆกลุ่มนั้นก็แตกฮือแยกย้ายกันไปทำงาน
“ชิส์ยัยพวกนี้” ซันนี่สบถก่อนที่จะเดินไปรอลิฟต์เพื่อขึ้นไปทำงาน
หน้าห้องทำงานทิฟฟานี่
“สวัสดีค่ะคุณทิฟฟานี่คุณแทยอน” ซันนี่เลขาแอ๊บแบ๊วเอ่ยขึ้น
“สวัสดีจ๊ะซันนี่” ทิฟฟานี่ยิ้มให้ซันนี่จนตาปิด
“สวัสดีจ๊ะ” แทยอนเอ่ยขึ้น พร้อมกับควงแขนทิฟฟานี่เข้าไปที่ห้องทำงาน
ภายในห้องทำงานทิฟฟานี่
“ฟานี่...นัดสิก้าไว้รึยัง”
“อ๋อยังเลยค่ะ ว่าจะโทรไปอยู่ค่ะ” ทิฟฟานีพูดพลางนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่
“งั้นแทขอโทรหาเจ้ายูลก่อนนะ” แทยอนนั่งลงบนตักทิฟฟานี่ก่อนจะล้วงมือถือขึ้นมาโทรหายูริ
“ค่ะ” ทิฟฟานี่รับคำ พร้อมกับใช้แขนทั้ง2ข้างโอบกอดแทยอน
-----------------------------------------------------------------------
คฤหาสน์ตระกูล ควอน ภายในห้องนั่งเล่น
วันนี้ยูริไม่ได้ไปไหนเลยอยู่แต่บ้านอยู่ว่างๆไม่มีไรทำก็เลยเอาที่มาสก์หน้ามามาสก์
หน้าตัวเอง
“อ่า.....หน้าจะได้ชุ่มชื่น” ทาเล็บมาสก์หน้าเสร็จแล้วก็ไปขัดผิวดีกว่านี่คือโปรแกรมของยูริ
ทันใดนั้นเสียงมือถือของยูริก็ดังขึ้น
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ding
“โหลว่าไงไอ้แท”
“แกถึงเกาหลียังอ่ะ”
“ถึงแล้วล่ะเพิ่งถึงเมื่อคืนนี้เอง......จะชวนชั้นไปเที่ยวหรอวะ”
“ปล่าวว่ะฮ่าๆๆๆ....ค่ำนี้ว่างมั้ย”
“ว่างเสมอเพื่อนรัก”
“เจอกันที่ภัตตาคารZENรู้จักใช่มั้ย”
“อืมรู้จัก.....กี่โมงล่ะ”
“2ทุ่มน่ะอย่ามาสายนะไอ้ลิง”
“เออรู้แล้วลิงไม่สายหรอกหมาน้อย.....แล้วเจอกันบาย”
“บาย” แทยอนวางสายเรียบร้อยเอี้ยวตัวยิ้มให้ทิฟฟานี่
“ว่าไงคะแทๆ” ทิฟฟานี่เอียงคอถามแฟนสาวตัวเล็ก
“เรียบร้อยจ๊ะ เหลือแต่ทางฟานี่น่ะแหล่ะ” แทยอนยิ้มให้ทิฟฟานี่ แทยอนใช้มือบีบจมูกทิฟฟานี่แล้วส่ายไปมา ทิฟฟานี่ก็ได้แต่ส่ายหน้าตามแรงบีบของแทยอน หยุกหยอกล้อกับทิฟฟานี่ ก่อนที่จะ
มองดูนาฬิกาข้อมือ
“นี่ก็ได้เวลาทำงานของฟานี่แล้วงั้นแทๆไม่กวนแล้วนะ เด๋วเลิกงานแล้วแทๆมารับนะคะ”
“ค่ะ” ทิฟฟานี่รับคำ แทยอนลุกออกจากตักของทิฟฟานี่ช้าก่อนที่จะหมุนเก้าอี้ของทิฟฟานี่หันมาอีกทางนึงแทยอ
นโน้มตัวเข้าหาทิฟฟานี่
“ฟอดดดดดดดดด อ๊าชื่นจิตจังเลย ฟานี่อา ^^” แทยอนหอมแก้มทิฟฟานี่ฟอดใหญ่
“บ้าอ่ะแทๆเด๋วมีใครมาเห็นนะ” ทิฟฟานี่โวยเล็กน้อยใครแต่ก็หอมแก้มแทยอนคืนเหมือนกัน
ฟอดดดดดดดดดดด แทๆน่ารักที่สุดเลยค่ะ แทยอนอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะบอกลาแฟนสาว
“แทๆไปแล้วนะคะ บาย”
"บาย" ทิฟฟานี่นั่งโบกมือให้แทยอนก่อนที่แทยอนจะเปิดประตูออกไป
“สาธุ สาธุ รักกันนานๆเถิด” ทิฟฟานี่ยกมือขึ้นไหว้ท่วมหัว เมื่อทิฟฟานี่นั่งทำงานไปได้ซักพัก
“อ๊ะโทรหายัยเป็ดดีกว่า” ว่าแล้วก็หยิบมือถือ New Chocolate ขึ้นมาโทรหาเจสสิก้า
-------------------------------------------------------------------------------------
ณ. คฤหาสน์ ตระกูลจอง
วันนี้คยูฮยอนมารับเจสสิก้าไปทำงานเหมือนทุกวัน วันนี้ก็เช่นกัน
เชิญครับน้องสิก้า คยูฮยอนเปิดประตูรถให้เจสสิก้า
ขอบคุณค่ะ เจสสิก้าเอ่ยขอบคุณและเดินขึ้นรถ คยูปิดประตูเรียบร้อยก่อนวิ่งขึ้นไปฝั่งคนขับ
รถสปอร์ตคันหรูก็เคลื่อนออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลจอง
บรรยากาศภายในรถของคยูและเจสสิก้า
............เงียบกริบ...........เจสสิก้าไม่พูดอะไรตั้งแต่ออกมาจากบ้านแล้ว
น้องสิก้าเป็นอะไรไปครับ ทำไมเงียบๆ
“ปล่าวค่ะ” สิก้าแค่อยากนั่งเงียบๆ” คูยฮยอนหันมามองหน้ามองเจสสิก้าด้วยสายตาตัดพ้อ ก่อนหันกลับไปมองทางข้างหน้า
เสียงมือถือเจสสิก้าดังขึ้น
Rrrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrrr
“ฟานี่ Calling” อ๊ะยัยหมีนี่" เจสสิก้ามองดูมือถือ
“ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะยัยหมี”
“ยัยเป็ดค่ำนี้ว่างรีเปล่า”
“ว่างน่ะมีอะไรหรอ”
“ชั้นจะชวนไปดินเนอร์อ่ะ แล้วก็จะแนะนำให้เธอรู้จักคนๆนึง”
“ใครหรอ” เจสสิก้าขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“เอาน่า เจอกันที่ภัตตาคาร” ZEN 2ทุ่ม แต่งตัวให้สวยๆนยะ
“โอเคแล้วเจอกันย่ะ..บาย” เจสสิก้าวางสาย จากทิฟฟานี่
“ใครหรอครับน้องสิก้า” คยูเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเจสสิก้าวางสายแล้ว
“ฟานี่น่ะค่ะ ชวนไปดินเนอร์”
“ให้พี่ไปส่งมั้ยครับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เด๋วสิก้าให้คนขับรถที่บ้านไปส่งดีกว่า”
“ก็ได้ครับ งั้นกลางวันเด๋วพี่มารับไปทานข้าวนะครับ”
“วันนี้สิก้าไม่อยากออกไปทานข้างนอกน่ะค่ะ”
“แล้วน้องสิก้าอยากจะทานอะไรล่ะครับเด๋วพี่ซื้อเข้าไปให้”
“อยากทานอาหารฝรั่งเศษค่ะ พี่คยูจำได้มั้ยคะว่าสิก้าชอบทานอะไร”
“จำได้ครับ สปาเก็ตตี้ผัดหอยลายใส่หอยลายเยอะๆ” เหอๆ อาหารฝรั่งเศสเจส
“ค่ะพี่คยูน่ารักที่สุดเลย” เจสสิก้าหันมายิ้มหวานให้ก่อนที่จะหุบยิ้มและหันออกไปมองนอกหน้าต่างรถ เมื่อชายหนุ่มเห็นเจสสิก้าเย็นชา จึงได้แต่พร่ำในใจว่า
“พี่ต้องทำให้สิก้ารักกพี่ให้ได้” คยูคิดในใจ
มหาวิทยาลัย ดงกุก 11.50
วันนี้ยุนอามไม่ได้ขับรถมาเองแต่เลือกที่จะนั่งรถล์มากกว่า เพราะว่าเธอไม่อยากทำตัวให้โดดเด่นเธอชอบใช้ชีวิตแบบธรรมดาทั่วไปนั่งรถเมล์ กินข้าวร้านธรรมดาแต่งตัวธรรมดา วันนี้ก็เป็นอีก1วัน
ที่ยุนอานั่งรถเมล์มามหาวิทยาลัย
ขณะที่ยุนอากำลังเดินเข้ามหาวิทยาลัยอยู่นั้น มีรถสปอร์ตคันหรูขับตรงมาที่ยุนอากำลังจะเดินข้ามไปอีกฝั่งพอดี
ปริ๊นนนนน ปริ๊นนนนนน!!!!!! เสียงบีบแตรรถดังสนั่นทั่วมหาลัย
ยุนอาตกใจมากเมื่อเห็นว่ารถคันหรูใกล้จะชนเธอ
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงเบรกรกดังขึ้น ตัวรถห่างจากยุนอา แค่คืบ ยุนอายืนอึ้งอยู่ซักพักก่อนที่จะเดินตรงดิ่งไปยังรถคันหรู
ก็อกๆๆๆๆ ยุนอาเคาะกระจกรถสปอร์ตคันหรู ที่ติดฟิล์มมืดสนิทที่เห็นแค่เงาของคนภายนอก
“เปิดประตูแล้วลงมาคุยกับชั้นเด๋วนี้ ขับรถภาษาอะไร นี่มันมหาลัยนะ ไม่ใช่สนามแข่งรถ” ยุนอาพูดเสียงดังเพื่อที่จะให้คนภายในรถได้ยิน ประตูฝั่งคนขับเปิดออกพร้อมกับสาวหล่อคนหนึ่งท่าทาง
เหมือนผู้ชายมาก ตัวสูงเท่ายุนอาผิดขาวแต่ผมสั้นเหมือนผู้ชายเอ่ยขึ้น
“แกเดินภาษาอะไรของแกวะ ห๊ะ” สาวหล่อหน้าตาดีเอ่ยขึ้น
“แกนั่นแหล่ะขับรถยังไง ที่นี่มันมหาลัยใครให้แกขับเร็ว”
“นั่นมันเรื่องของชั้น” ดูเหมือนหุตุการณ์จะยังไม่มีทีท่าว่าจะจบทั้งยุนอาและสาวหน้าหล่อประจันหน้ากันพร้อม
จะมีเรื่องกันทุกเมื่อ ผู้คนที่กำลังเดินขวักไขว่อยู่ต่างพากันมองดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับ
2คนนี้ เสียงของสาวอีกคนหนึ่งพูดแทรก
“พี่ซีคะ ไปเถอะค่ะ เด๋วจะสาย” สาวสวยรูปร่างสูงยาวเข่าดี ผิวขาวอมชมพูหน้าตาน่ารักเอ่ยขึ้น
“ขอโทษด้วยนะคะ คือว่าแฟนชั้นไม่ได้ตั้งใจ ต้องขอโทษคุณด้วยค่ะ” สาวสวยเอ่ยขึ้นพร้อมกัยก้มหัวให้ยุนอาเพื่อเป็นการขอโทษ
“จะไปขอโทษมันทำไมครับ มันเดินไม่ดูทางเอง” สาวหล่อยังไม่หยุดหาเรื่องยุนอา ยุนอาไม่ได้หันไปมองทางสาวสวยน่าตาน่ารักเลยแม้แต่น้อย
แกนั่นแหล่ะขับรถห่วยแถมยังแย่อีก ไม่เห็นรึไงว่าคนกำลังเดินอยู่ ห๊ะ ยุนอาชักจะเดือด ไอ้สาวหน้าหล่อนี่มันกวนจังวะ
“เอ่อ.....ใจเย็นๆนะคะ ชั้นขอโทษแทนด้วยนะคะคุณ พอดีว่าแฟนชั้นเค้ารีบน่ะค่ะ เลยไม่ทันได้มอง ขอโทษจริงๆค่ะ”
“ก็ได้.....ชั้นจะไม่เอาเรื่องแฟนคุณที่มันสะเพร่าเกือบชนชั้น” ยุนอาไม่ได้ฟันไปมองแฟนของสาวหน้าหล่อซักนิด แต่สายตาอาฆาตของยุนอามองหน้ากับสาวหล่อที่ขับรถเกือบชนเธอมากกว่า
ส่วนสาวหล่อนิสัยแย่คนนั้นก็ชีหน้ายุนอาก่อนี่จะเดินกลับขึ้นรถของตัวเอง ยุนอาปรายตามามองแว่บหนึ่งก่อนที่จะเดินไปหาเพื่อนของตัวเองที่ซุ้มนิเทศศาสตร์
---------------------------------------------------------------
ณ ซุ้มนิเทศศาตร์
ยุนอาที่กำลังเดินหน้าตาบูดเป็นตูดกวางกำลังมองหาเพื่อน
“เฮ้....ไอ้ยุนทางนี้ๆๆ” แอมเบอร์เพื่อนทอมสุดหล่อของยุนอาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักที่กำลังเดินมายังซุ
้มคระนิเทศศาตร์
“เออ โหยย เรียกซะดังเลยเว้ย เบาๆดิ่อายเค้า”ยุนอายกนิ้วขึ้นมาจุ๊ปากตัวเอง
“แหะๆโทษที เออมีรัยจะบอกว่ะแม่นาง......โว้วทำไมวันนี้แต่งตัวหล่อจังวะ”แอมเบอร์เมื่อเห็นเพื่
อนตัวเองแต่งตัวหล่อเกินเหตุจึงตกใจดูดิ่ก็มันแต่งอย่าง
กะจะไปเดินแบบ เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวพับ
แขนเนคไทด์ลายตรงขาวดำพร้อมทั้งเสื้อกั๊กสีดำสวมทับอีกทีนึงตามด้วยกางเกงสีดำเข้ารู
ปรองเท้าหนังหัวแหลมเงาวับ
“คนมันหล่อทำอะไรใส่อะไรมันก็หล่อไปหมดแหล่ะว่ะ ฮ่าๆๆๆ” ยุนอาพูดขึ้นคนทั้งซุ้มหันมามองเป็นตาเดียว
“เฮ้ย ยุน ใจเย็นดิ่วะ แหม่ หล่อจริง แต่ติ๊งต๊องชิบเป๋งเลยว่ะ” แอมเบอร์ได้แต่ส่ายหัวกับกวางติ๊งต๊อง
“เออ ....แอม ชั้นเจอทอมนิสัยห่วยว่ะตะกี๊ ขับรถภาษาไรไม่รู้เกือบจะชนชั้นอยู่แล้ว” ยุนอาเอ่ยขึ้นอย่างโมโห
“ใครวะยุน ? ” แอมเบอร์เลิกคิ้วสูง ใครวะเด๋วปั๊ดดดดด
“เห็นว่าชื่อซี มันน่ะ แต่เป็นแบบเดียวกับแกเลยว่ะแอม” ยุนอาพูดไปก็นึกโมโห ฮึ่ยยยหน้าเสยคางให้หลับ
“แฟนมันขอโทษชั้นแทนมันชั้นเลยไม่อยากเอาเรื่องแต่ชั้นเกลียดขี้หน้ามันว่ะขอโท
ษซักคำไม่มีแถมยังทำเป็นกร่างอีก”
“เล่นเลยมั้ย” แอมเบอร์ชักจะโมโหขึ้นมาเหมือนกัน
“ไม่อ่ะ ไม่อยากมีเรื่องว่ะ” น่าสงสารผู้หญิงคนนั้นที่เป็นแฟนมันจริงๆ ทนคบไปได้ไงไม่รู้
“แฟนมันน่ารักมั้ยวะ” แอมเบอร์ถามขึ้น
“ไม่รู้ไม่ได้มองว่ะ”
“เออตะกี๊แกว่าแม่นางอะไรวะแอม” ยุนอาถามแอมเบอร์เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตะกี๊แอมเบอร์กำลังจะเล่าเรื่องอะไรให้เธอ(ยุนอา)ฟัง
“แม่นางเอกละคร ซอจูฮยอน มาเรียนมอเดียวกับเราอ่ะดิ่”
“โอ๊ะ O.O “ยุนอาถึงกับค้างเลยทีเดียว ความโกรธหายไปในบัดดล ตอนนี้ยุนอาถึงกับเหม่อลอย
“เฮ้ๆๆยุนฟังอยู่รึเปล่า เค้าเรียนสาขาเดียวกับแกด้วยนะเฟ้ยเห้ย การแสดงน่ะ”
“ซอฮยอน ซอฮยอน คนสวย นางเอกของกวางน้อย” ยุนอาที่สติหลุดตั้งแต่ได้ยินว่านางเอกสาวมาแรงแห่งปีมาเรียนมหาลัยเดียวกับเธอ
“ไปซะแล้วเพื่อนเรา“แอมเบอร์ได้แต่ส่ายหัวแด๊กๆ กับอาการของกวางเหม่งยุนๆ
เฮ้....ยุน ยุน ไอ้ยุนโว๊ยยยยยยยยยยยยยย แอมเบอร์ตะโกนใส่หูยุนอา
“โว๊ยยยเรียกซะเสียงดังเลย ขี้หูเต้นระบำหมดแล้วววววว”
“เรียกก็ไม่ได้ยินแกนี่ท่าทางจะเป็นเอามาก ไปเหอะ ไปเรียนได้แล้วเด๋วสายนะเว้ยเฮ้ยยยย”
“เออๆๆๆรู้แล้ว” ทั้ง2สาวหล่อ?ก็พากันเดินเพื่อที่จะขึ้นไปเรียน
ระหว่างทางที่ยุนอาและแอมเบอร์เดินอยู่นั้น ยุนอาก็ได้เดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง
ปัก!!!
โอ๊ย/โอ๊ย ทั้งยุนอาและสาวสวยที่โดนยุนอาชนล้มลงทั้งคู่ แอมเบอร์ตกใจมาก O_o ยุนอาพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นก่อนและช่วยพยุงหญิงสาวคนนั้นที่เธอชนลุกขึ้นมา
“ขอโทษนะคะ ชั้นเดินไม่ดูเอง” ยุนอากล่าวคำขอโทษพร้อมกับก้มหัวเป็นการขอโทษเล็กน้อย
หนังสือคุณ ชั้นช่วยเก็บค่ะ ยังไม่ทันที่ยุนอาจะเงยหน้ามองก็ต้องก้มลงเก็บหนังสือของหญิงสาวคนนั้น
“ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นซุ่มซ่ามเอง” เมื่อยุนอาช่วยเก็บหนังสือเสร็จก็แหงนหน้ามองหญิงสาวผู้นั้น
"นี่ค่ะหนังสือ.....เฮ้ย" !!!!
"นี่ค่ะหนังสือ เฮ้ยคุณ !!!!" ยุนอาตกใจมาก เมื่อเธอได้เห็นหน้าตาของหญิงสาวผู้นั้น
-----------------------------------------------------------------
TBC
writer แพ่มแฮ่มๆๆ
มาแล้วค่ะตอนที่4 กระดาษที่ทุกคนอยากรู้นั่นก็คือ รายชื่อหนุ่มๆของสิก้านั่นเอง โฮ๊ะๆๆๆๆ
แอบฮาตอนที่รีดเดอร์ทายกัน ทายผิดอีกแล้ววววว แทๆเกือยตีหัวฟานี่แล้วมั้ยล่ะ
เอ.......ยุนเค้าเจอใครล่ะคะ ทายกันดีกว่า หุหุ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น