ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฮีโร่ ?
ตอนที่1 ฮีโร่?
ณ. ฮาราจูกุ ประเทศญี่ปุ่น เวลา 20.40
"เฮ้อ.....ทำไมมันหนาวขนาดนี้น๊าถ้ามีใครซักคนไว้กอดก็คงจะดีนะ คิคิ"
ร่างสูงเดินนามว่า ควอน ยูริ เดินเตร็ดเตร่เลือกดูเสื้อผ้า และกิ๊บช็อปต่างๆ อยู่เอ่ยขึ้น
ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นทายาทควอนกรุ๊ปบริษัท ส่งออกโสมที่ใหญ่ที่สุดของเกาหลี หน้าตาของเธอน่ะหรอ จะว่าสวยก็สวยแบบ
คมเค้มจะว่าหล่อ
ก็หล่อแบบเท่ห์และดูมาดแมนในคราเดียวกัน ด้วยความที่ยูริมีดีกรีนักเรียนนอกและรูปร่างที่เพอร์เฟ็ค ผิวสีน้ำผึ้ง ผมยาว
สลวย นัยน์ตาคม
ปากสวยบางได้รูป ทำให้มีคนมาขายขนมจีบเธออย่างมากมายมหาศาล (เยอะไป) ยูริเป็นที่ถูกใจของหนุ่มๆและแม้กระทั่ง
สาวๆด้วยกัน!! แต่
ยูริก็ยังไม่เคยคบใครจริงจังซักทีเพราะอะไรน่ะหรอ ก็เธอน่ะอยากจะได้แม่ของลูกน่ะซิ่
ซึ่งทางครอบครัวควอนก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องเพศแต่อย่างใด แต่คุณพ่ออยากให้ยูริแต่งงานจะแย่ ก็ยังหาไม่ได้จะแต่งยังไงล่ะ
จะหาแฟนทั้งทีมันต้องดีพร้อมทุกๆอย่าง ยูริจึงเลือกนานไปหน่อยยังหาใครไม่ได้ซักที
(เฮ้อ....เหนื่อยแทนลิง)
"แฟนน่ะถ้ามันหาง่ายเหมือนหาซื้อเสื้อผ้าก็ดีน่ะซิ่" ร่างสูงได้แต่คิดในใจ
"อ๊ะ ว้าวกิ๊บสวยจังเลย" ลิงชอบว่ะค่ะ
"ที่คาดผมมิกกี้เม้าส์โว้วว อยากได้อย่างนี้มันมันต้องซื้อ" ว่าแล้วเธอก็ซื้อๆๆๆอย่างบ้าระห่ำ โถ่ลูกเศรษฐีก็งี้
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ding
เสียงมือถือเพลงยอดฮิตดังขึ้น
"อ๊ะ" ร่างสูงที่กำลังซื้อของอยู่จึงละความสนใจจากตรงนั้น
ยุนเหม่ง Calling
"เอ..โทรมามีไรหว่า"
"ฮัลโหลหัวเหม่งน้องรัก คิดถึงจังเลย นึกยังไงถึงได้โทรมาเนี่ย"
"โห้.....พี่เรียกซะเสียเลยนะ"
"เอาน่าน่ารักจะตายหัวเหม่งเรียกดีๆก็ได้ ดีๆๆ ว่าไงดีๆ"
"พี่จะตลกไปไหนเนี่ย...ยุนซีนะพี่ยุนซี"
"อ้าวยุนซี ไม่ใช่ยุนอาหรอ ขำจังเลย ฮ่าๆๆๆ โฮ๊ะๆๆๆ"
"......พี่ยูล ยุนไม่ขำนะพี่"
"โอเค เล่นด้วยก็ไม่ได้ ไงเจ้ายุน โทรมามีอะไรรึเปล่า"
"พี่ยูล..พี่อยู่ไหนอ่ะ"
"พี่อยู่ย่านฮาราจูกุน่ะ กำลังซื้อของอยู่"
"ซื้อฝากยุนด้วยนะพี่ยูล"ฮาราจูกุ สาวๆคอสเพลย์แหล่งรวมเสื้อผ้าโว้วยุนอยากได้ค่ะ
"ฮ่าๆๆได้เลยไว้ชั้นกลับไปก่อนนะ"
"เด๋วพี่ก็ได้กลับแล้วล่ะ พี่กลับเกาหลีด่วนเลยนะ"
"ทำไมล่ะ เกิดอะไรขึ้นหรอยุน" ทำไมตากระตุกวะ นี่แหน่ะๆๆๆ ตบๆๆจะได้หายกระตุก
"พ่อไม่สบายน่ะ พี่รีบกลับมานะ" คิคิ ยุนอานึกขำในใจแต่ต้องกลั้นหัวเราะไว้
"พ่อไม่นะ พ่อต้องไม่เป็นอะไร" เสียงร่างสูงตอนนี้ดูจริงจังมาก พ่อไม่สบายใครเค้าจะมาลั่ลล๊าล่ะจริงมะ
"เอ่อ...พี่ยูล พ่อแค่ไม่สบายให้พี่กลับมาดูแลเฉยๆ ใจเย็นๆซิ่พี่"
"แล้วพี่จะรีบกลับนะยุน แล้วเจอกัน บาย"ติ๊ด ยูริกดวางสายอย่างไวไม่รอให้ปลายสายพูดอะไรไปมากกว่านี้
"เอ๊า......พี่ยูลรีบวางซะงั้น"ยุนอาได้แต่เกาหัว จะรีบวางไปไหนเนี่ยไอ้พี่ลิง
"เอ่อ คิดเงินด้วยค่ะ" ร่างสูงที่ตอนนี้กำลังกระวนกระวายอย่างห็นได้ชัด ก็พ่อของเธอน่ะซิ่แข็งแรงจะตายอยู่ดีๆเกิดไม่สบายขึ้นมาได้ยังไงกัน
คิดแล้วก็เป็นห่วง
อย่าเป็นอะไรนะปะป๊าของลิง T^T
ร่างสูงยืนโบกรถแท็กซี่เพื่อที่จะกลับไปเก็บของเตรียมตัวกลับเกาหลี ระหว่างที่รอรถอยู่นั้น
ก็มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น!!
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!!"
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นทำให้ยูริหันไปมอง
"เฮ้ยโจรนี่หว่า"
คฤหาสน์ ตระกูลควอน ประเทศเกาหลี
"ว่างัยมั่ง ยุนๆ ลูกพ่อ" ควอน ซังวู ประธานควอนกรุ๊ปเอ่ยขึ้นถามลูกสาวคนเล็ก
"พี่ยูลบอกว่าจะรีบกลับน่ะพ่อ" ยุนอาที่ตอนนี้สงสัยมากว่าทำไมพ่อเธอต้องโกหกพี่สาวตัวเองด้วยแค่เรียกกลับมาก็พอแล้
วนี่
จะโกหกทำไมกันนะ ยุนน้อยไม่เข้าใจค่ะ
"พ่อ หลอกพี่ยูลทำไมอ่ะ"
"พ่อคิดถึงเจ้ายูลมันหน่ะ เห็นไปญี่ปุ่นหลายเดือนแล้ว บอกว่าจะกลับๆ ไม่กลับซักทีไม่รู้ว่าที่นั่นมีอะไรดีนักหนา" ซังวูได้แต่พูดอย่างหน่ายๆ
"ฮ่าๆๆๆๆ พ่อก็เลยต้องใช้วิธีนี้แหล่ะ" ว่าแล้วซังวูก็หัวเราะแล้วเดินขึ้นไปยังข้างบนทิ้งให้ยุนอางงเป็นกวางตาแตก
"พ่อคิดอะไรของเค้าเนี่ย เฮ้อ... คิคิ แต่ก็ดีเหมือนกันแฮะ คิดถึงพี่ลิงจังเยย งืมๆแต่ว่าไป5เดือนไม่ได้ไป2ปีซะหน่อยพ่อก็"
ว่าแล้ว ยุนอาก็ขึ้นไปยังห้องนอนบ้าง
ภายในห้องนอนของยุนๆ
เตียงคิงไซส์ขนาดใหญ่นอนได้ถึง3คนยุนอารู้สึกว่าเตียงมันใหญ่เกินไปถ้ามีคนรู้ใจมานอ
นด้วยกันคงจะดีไม่น้อย
ภายในห้องถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง แสงไฟสีเหลืองนวลถูกเปิดไว้หน้าโต๊ะคอมพ์
"อ่า...เช็คข่าวหน่อยดีกว่า" ว่าแล้วยุนอาก็เปิดคอมพ์เพื่อที่จะเช็กข่าวสาร....บันเทิง!
"ซอ จูฮยอน นางเอกสาวชื่อดัง มาแรงที่สุดในปี2009 กำลังมีละครเรื่องใหม่"ยุนอาตอนนี้ตาเป็นประกายเพราะอะไรน่ะหรอเพราะว่าเธอรักนางเอกคนนี้น่ะซิ่ โถ ยุนๆ เล่นของสูง
"ซอฮยอน ชั้นอยากเจอเธออีกซักครั้ง"ยุนอานึกในใจ อยากเจอ อยากเจอเธอคนนี้จริงๆ
ย้อนกลับไปที่ ย่านฮาราจูกุ
"เฮ้ย...โจรกระชากเป๋านี่หว่า" "ไอ้สวะ" ว่าแล้วก็ต้องช่วยเหลือผู้หญิงคนนั้นที่กำลังโดนโจรกระชากกระเป๋า
"หยุดนะเว้ย"
ว่าแล้วร่างสูงก็ทิ้งของที่ซื้อทุกอย่างลงพื้นทันที
แล้ววิ่งไปหาไอ้โจร500ด้วยความเร็วสูงตามด้วยลูกถีบเต็มๆทีน
"ย๊ากกกกกก "โจรที่กำลังกระชากกระเป๋าอยู่นั้นไม่ทันตั้งตัวก็ล้มหน้าคว่ำยูริที่เคยเรียนมวยไทยจ
ึงได้ใช้วิชาที่ตนฝึกฝนมาเพื่อป้องกันตัวให้เป็นประโยชน์ก็วันนี้แหล่ะ
"ไอ้โจรชั่วอย่าอยู่ให้รกประเทศเลย" ว่าแล้วร่างสูงทั้งกระทืบ ทั้งเตะ และต่อย ฮุกซ้าย ฮุกขวาตามด้วย
"หึหึ นี่เว้ย เค้าเรียกว่า หนุมานถวายแวน" ว่าแล้วร่างสูงก็ประเคนหมัดเสยใต้คางจนไอ้โจรแน่นิ่ง (ยังไม่ตายค่ะแค่สลบ)
"โอ๊ะ โอ๊ยย อ่อค" เสียงร้องของโจรก็เงียบลง
"คุณ เป็นอะไรมั้ยคะ บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า" ร่างสูงที่มองดูผลงานของตัวเองอย่างพอใจนึกขึ้นได้จึงหันไปถามหญิงสาวที่โดนโจรอ่อนห
ัดกระฉากกระเป๋าด้วยความเป็นห่วง
"เอ่อ..ชั้นไม่เป็นอะไรค่ะ แต่กระเป๋านี่ซิ่ ขาดหมดแล้ว"เธอได้แต่ทำหน้าเศร้าๆ และพูดในใจโธ่ หลุยส์ลูกแม่ ฮือๆๆๆ
"ช่างมันเถอะซื้อใหม่ก็ได้"ยูริพูดขึ้น
เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าคนที่ช่วยเธอไว้ อ๊ะ ผู้หญิงคนนี้ เท่ห์จังเลย สูงเข้มตาคมผมยาวโอ้โห้วหลงเสน่ห์เธอเข้าให้แล้ว
"ขอบคุณ คุณ...เอ่อ"ร่างเล็ก พูดตะกุกตะกัก ก็มันเขินนี่นา
"อ้อ ชั้น ชื่อ ยูมิค่ะ เรียกยูเฉยๆก็ได้" ยูริเห็นสาวสวยตะกุกตะกักอยู่จึงหัวเราะนิดๆ
"ค่ะ ขอบคุณ คุณยู มากนะคะ ที่มาช่วยชั้นไว้" ร่างเล็กก็ยังคงความเขินต่อไปหน้าของเธอตอนนี้แดงก่ำหมดแล้ว
"ไม่เป็นไรค่ะ ยูเองชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่แล้วด้วย" ยูริส่งยิ้มละลายใจให้ สาวเจ้าถึงกับจะลงไปกองกับพื้นเลยทีเดียว
"งั้น เด๋วยูจะพาคุณไปซื้อกระเป่าใบใหม่นะคะ เด๋วยูซื้อให้นะคะ"
"แต่..... คือว่าชั้นเกรงใจน่ะค่ะตอนนี้ก็ดึกแล้วด้วย"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นะคะ ให้ยูซื้อให้นะ อีกอย่างคุณจะได้มีเพื่อนกลับด้วยไงคะ"
"ก็ได้ค่ะ"
"เอ่อ...ว่าแต่ ยูยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยอ่ะ"
"อ๋อ แหะๆ ขอโทษทีค่ะ ลืมแนะนำตัวเลย ชั้นชื่อ....
-------------------------------------------------------------------------
TBC
writer แพ่มแฮ่มๆ สวัสดีทุกคนนค่ะ นี่คือฟิคเรื่องแรกและครั้งแรกในชีวิต
แนะนำตัวก่อนนะจ๊ะ ชื่อฟ้าใสจ๊ะ อายุ19 มือใหม่มากมายจริงๆ
เอ....สงสัยมั้ยคะว่าผู้หญิงคนที่ยูริช่วยเค้าชื่ออะไร ไม่บอกค่ะ ปล่อยให้ งง ฮ่าๆๆ
เจอกันตอนหน้านะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ
ณ. ฮาราจูกุ ประเทศญี่ปุ่น เวลา 20.40
"เฮ้อ.....ทำไมมันหนาวขนาดนี้น๊าถ้ามีใครซักคนไว้กอดก็คงจะดีนะ คิคิ"
ร่างสูงเดินนามว่า ควอน ยูริ เดินเตร็ดเตร่เลือกดูเสื้อผ้า และกิ๊บช็อปต่างๆ อยู่เอ่ยขึ้น
ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นทายาทควอนกรุ๊ปบริษัท ส่งออกโสมที่ใหญ่ที่สุดของเกาหลี หน้าตาของเธอน่ะหรอ จะว่าสวยก็สวยแบบ
คมเค้มจะว่าหล่อ
ก็หล่อแบบเท่ห์และดูมาดแมนในคราเดียวกัน ด้วยความที่ยูริมีดีกรีนักเรียนนอกและรูปร่างที่เพอร์เฟ็ค ผิวสีน้ำผึ้ง ผมยาว
สลวย นัยน์ตาคม
ปากสวยบางได้รูป ทำให้มีคนมาขายขนมจีบเธออย่างมากมายมหาศาล (เยอะไป) ยูริเป็นที่ถูกใจของหนุ่มๆและแม้กระทั่ง
สาวๆด้วยกัน!! แต่
ยูริก็ยังไม่เคยคบใครจริงจังซักทีเพราะอะไรน่ะหรอ ก็เธอน่ะอยากจะได้แม่ของลูกน่ะซิ่
ซึ่งทางครอบครัวควอนก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องเพศแต่อย่างใด แต่คุณพ่ออยากให้ยูริแต่งงานจะแย่ ก็ยังหาไม่ได้จะแต่งยังไงล่ะ
จะหาแฟนทั้งทีมันต้องดีพร้อมทุกๆอย่าง ยูริจึงเลือกนานไปหน่อยยังหาใครไม่ได้ซักที
(เฮ้อ....เหนื่อยแทนลิง)
"แฟนน่ะถ้ามันหาง่ายเหมือนหาซื้อเสื้อผ้าก็ดีน่ะซิ่" ร่างสูงได้แต่คิดในใจ
"อ๊ะ ว้าวกิ๊บสวยจังเลย" ลิงชอบว่ะค่ะ
"ที่คาดผมมิกกี้เม้าส์โว้วว อยากได้อย่างนี้มันมันต้องซื้อ" ว่าแล้วเธอก็ซื้อๆๆๆอย่างบ้าระห่ำ โถ่ลูกเศรษฐีก็งี้
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ding
เสียงมือถือเพลงยอดฮิตดังขึ้น
"อ๊ะ" ร่างสูงที่กำลังซื้อของอยู่จึงละความสนใจจากตรงนั้น
ยุนเหม่ง Calling
"เอ..โทรมามีไรหว่า"
"ฮัลโหลหัวเหม่งน้องรัก คิดถึงจังเลย นึกยังไงถึงได้โทรมาเนี่ย"
"โห้.....พี่เรียกซะเสียเลยนะ"
"เอาน่าน่ารักจะตายหัวเหม่งเรียกดีๆก็ได้ ดีๆๆ ว่าไงดีๆ"
"พี่จะตลกไปไหนเนี่ย...ยุนซีนะพี่ยุนซี"
"อ้าวยุนซี ไม่ใช่ยุนอาหรอ ขำจังเลย ฮ่าๆๆๆ โฮ๊ะๆๆๆ"
"......พี่ยูล ยุนไม่ขำนะพี่"
"โอเค เล่นด้วยก็ไม่ได้ ไงเจ้ายุน โทรมามีอะไรรึเปล่า"
"พี่ยูล..พี่อยู่ไหนอ่ะ"
"พี่อยู่ย่านฮาราจูกุน่ะ กำลังซื้อของอยู่"
"ซื้อฝากยุนด้วยนะพี่ยูล"ฮาราจูกุ สาวๆคอสเพลย์แหล่งรวมเสื้อผ้าโว้วยุนอยากได้ค่ะ
"ฮ่าๆๆได้เลยไว้ชั้นกลับไปก่อนนะ"
"เด๋วพี่ก็ได้กลับแล้วล่ะ พี่กลับเกาหลีด่วนเลยนะ"
"ทำไมล่ะ เกิดอะไรขึ้นหรอยุน" ทำไมตากระตุกวะ นี่แหน่ะๆๆๆ ตบๆๆจะได้หายกระตุก
"พ่อไม่สบายน่ะ พี่รีบกลับมานะ" คิคิ ยุนอานึกขำในใจแต่ต้องกลั้นหัวเราะไว้
"พ่อไม่นะ พ่อต้องไม่เป็นอะไร" เสียงร่างสูงตอนนี้ดูจริงจังมาก พ่อไม่สบายใครเค้าจะมาลั่ลล๊าล่ะจริงมะ
"เอ่อ...พี่ยูล พ่อแค่ไม่สบายให้พี่กลับมาดูแลเฉยๆ ใจเย็นๆซิ่พี่"
"แล้วพี่จะรีบกลับนะยุน แล้วเจอกัน บาย"ติ๊ด ยูริกดวางสายอย่างไวไม่รอให้ปลายสายพูดอะไรไปมากกว่านี้
"เอ๊า......พี่ยูลรีบวางซะงั้น"ยุนอาได้แต่เกาหัว จะรีบวางไปไหนเนี่ยไอ้พี่ลิง
"เอ่อ คิดเงินด้วยค่ะ" ร่างสูงที่ตอนนี้กำลังกระวนกระวายอย่างห็นได้ชัด ก็พ่อของเธอน่ะซิ่แข็งแรงจะตายอยู่ดีๆเกิดไม่สบายขึ้นมาได้ยังไงกัน
คิดแล้วก็เป็นห่วง
อย่าเป็นอะไรนะปะป๊าของลิง T^T
ร่างสูงยืนโบกรถแท็กซี่เพื่อที่จะกลับไปเก็บของเตรียมตัวกลับเกาหลี ระหว่างที่รอรถอยู่นั้น
ก็มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น!!
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!!"
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นทำให้ยูริหันไปมอง
"เฮ้ยโจรนี่หว่า"
คฤหาสน์ ตระกูลควอน ประเทศเกาหลี
"ว่างัยมั่ง ยุนๆ ลูกพ่อ" ควอน ซังวู ประธานควอนกรุ๊ปเอ่ยขึ้นถามลูกสาวคนเล็ก
"พี่ยูลบอกว่าจะรีบกลับน่ะพ่อ" ยุนอาที่ตอนนี้สงสัยมากว่าทำไมพ่อเธอต้องโกหกพี่สาวตัวเองด้วยแค่เรียกกลับมาก็พอแล้
วนี่
จะโกหกทำไมกันนะ ยุนน้อยไม่เข้าใจค่ะ
"พ่อ หลอกพี่ยูลทำไมอ่ะ"
"พ่อคิดถึงเจ้ายูลมันหน่ะ เห็นไปญี่ปุ่นหลายเดือนแล้ว บอกว่าจะกลับๆ ไม่กลับซักทีไม่รู้ว่าที่นั่นมีอะไรดีนักหนา" ซังวูได้แต่พูดอย่างหน่ายๆ
"ฮ่าๆๆๆๆ พ่อก็เลยต้องใช้วิธีนี้แหล่ะ" ว่าแล้วซังวูก็หัวเราะแล้วเดินขึ้นไปยังข้างบนทิ้งให้ยุนอางงเป็นกวางตาแตก
"พ่อคิดอะไรของเค้าเนี่ย เฮ้อ... คิคิ แต่ก็ดีเหมือนกันแฮะ คิดถึงพี่ลิงจังเยย งืมๆแต่ว่าไป5เดือนไม่ได้ไป2ปีซะหน่อยพ่อก็"
ว่าแล้ว ยุนอาก็ขึ้นไปยังห้องนอนบ้าง
ภายในห้องนอนของยุนๆ
เตียงคิงไซส์ขนาดใหญ่นอนได้ถึง3คนยุนอารู้สึกว่าเตียงมันใหญ่เกินไปถ้ามีคนรู้ใจมานอ
นด้วยกันคงจะดีไม่น้อย
ภายในห้องถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง แสงไฟสีเหลืองนวลถูกเปิดไว้หน้าโต๊ะคอมพ์
"อ่า...เช็คข่าวหน่อยดีกว่า" ว่าแล้วยุนอาก็เปิดคอมพ์เพื่อที่จะเช็กข่าวสาร....บันเทิง!
"ซอ จูฮยอน นางเอกสาวชื่อดัง มาแรงที่สุดในปี2009 กำลังมีละครเรื่องใหม่"ยุนอาตอนนี้ตาเป็นประกายเพราะอะไรน่ะหรอเพราะว่าเธอรักนางเอกคนนี้น่ะซิ่ โถ ยุนๆ เล่นของสูง
"ซอฮยอน ชั้นอยากเจอเธออีกซักครั้ง"ยุนอานึกในใจ อยากเจอ อยากเจอเธอคนนี้จริงๆ
ย้อนกลับไปที่ ย่านฮาราจูกุ
"เฮ้ย...โจรกระชากเป๋านี่หว่า" "ไอ้สวะ" ว่าแล้วก็ต้องช่วยเหลือผู้หญิงคนนั้นที่กำลังโดนโจรกระชากกระเป๋า
"หยุดนะเว้ย"
ว่าแล้วร่างสูงก็ทิ้งของที่ซื้อทุกอย่างลงพื้นทันที
แล้ววิ่งไปหาไอ้โจร500ด้วยความเร็วสูงตามด้วยลูกถีบเต็มๆทีน
"ย๊ากกกกกก "โจรที่กำลังกระชากกระเป๋าอยู่นั้นไม่ทันตั้งตัวก็ล้มหน้าคว่ำยูริที่เคยเรียนมวยไทยจ
ึงได้ใช้วิชาที่ตนฝึกฝนมาเพื่อป้องกันตัวให้เป็นประโยชน์ก็วันนี้แหล่ะ
"ไอ้โจรชั่วอย่าอยู่ให้รกประเทศเลย" ว่าแล้วร่างสูงทั้งกระทืบ ทั้งเตะ และต่อย ฮุกซ้าย ฮุกขวาตามด้วย
"หึหึ นี่เว้ย เค้าเรียกว่า หนุมานถวายแวน" ว่าแล้วร่างสูงก็ประเคนหมัดเสยใต้คางจนไอ้โจรแน่นิ่ง (ยังไม่ตายค่ะแค่สลบ)
"โอ๊ะ โอ๊ยย อ่อค" เสียงร้องของโจรก็เงียบลง
"คุณ เป็นอะไรมั้ยคะ บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า" ร่างสูงที่มองดูผลงานของตัวเองอย่างพอใจนึกขึ้นได้จึงหันไปถามหญิงสาวที่โดนโจรอ่อนห
ัดกระฉากกระเป๋าด้วยความเป็นห่วง
"เอ่อ..ชั้นไม่เป็นอะไรค่ะ แต่กระเป๋านี่ซิ่ ขาดหมดแล้ว"เธอได้แต่ทำหน้าเศร้าๆ และพูดในใจโธ่ หลุยส์ลูกแม่ ฮือๆๆๆ
"ช่างมันเถอะซื้อใหม่ก็ได้"ยูริพูดขึ้น
เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าคนที่ช่วยเธอไว้ อ๊ะ ผู้หญิงคนนี้ เท่ห์จังเลย สูงเข้มตาคมผมยาวโอ้โห้วหลงเสน่ห์เธอเข้าให้แล้ว
"ขอบคุณ คุณ...เอ่อ"ร่างเล็ก พูดตะกุกตะกัก ก็มันเขินนี่นา
"อ้อ ชั้น ชื่อ ยูมิค่ะ เรียกยูเฉยๆก็ได้" ยูริเห็นสาวสวยตะกุกตะกักอยู่จึงหัวเราะนิดๆ
"ค่ะ ขอบคุณ คุณยู มากนะคะ ที่มาช่วยชั้นไว้" ร่างเล็กก็ยังคงความเขินต่อไปหน้าของเธอตอนนี้แดงก่ำหมดแล้ว
"ไม่เป็นไรค่ะ ยูเองชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่แล้วด้วย" ยูริส่งยิ้มละลายใจให้ สาวเจ้าถึงกับจะลงไปกองกับพื้นเลยทีเดียว
"งั้น เด๋วยูจะพาคุณไปซื้อกระเป่าใบใหม่นะคะ เด๋วยูซื้อให้นะคะ"
"แต่..... คือว่าชั้นเกรงใจน่ะค่ะตอนนี้ก็ดึกแล้วด้วย"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นะคะ ให้ยูซื้อให้นะ อีกอย่างคุณจะได้มีเพื่อนกลับด้วยไงคะ"
"ก็ได้ค่ะ"
"เอ่อ...ว่าแต่ ยูยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยอ่ะ"
"อ๋อ แหะๆ ขอโทษทีค่ะ ลืมแนะนำตัวเลย ชั้นชื่อ....
-------------------------------------------------------------------------
TBC
writer แพ่มแฮ่มๆ สวัสดีทุกคนนค่ะ นี่คือฟิคเรื่องแรกและครั้งแรกในชีวิต
แนะนำตัวก่อนนะจ๊ะ ชื่อฟ้าใสจ๊ะ อายุ19 มือใหม่มากมายจริงๆ
เอ....สงสัยมั้ยคะว่าผู้หญิงคนที่ยูริช่วยเค้าชื่ออะไร ไม่บอกค่ะ ปล่อยให้ งง ฮ่าๆๆ
เจอกันตอนหน้านะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น