ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ทำไมต้องยอม?
คฤหาสน์ ควอน
ภายในห้องนอนของยุนอา
ร่างสูงโปร่งเดินไปกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ ในมือของเธอกำลังกำมือถือเครื่องหรูไว้
ยุนอาลังเลอยู่นานว่าจะโทรหาซอฮยอนดีหรือปล่าว
"ถ้าโทรไปแล้วไม่รับล่ะ ถ้ากำลังถ่ายละครล่ะ แล้วถ้าหลับไปแล้วล่ะ" ยุนอาครุ่นคิดไปมานี่ก็ดึกมากแล้ว
ยุนอาก็ยังไม่โทรหาซอฮยอนซักที ร่างสูงโปร่งทิ้งตัวลงบนเตียงนอน
"เอาวะ" ยุนอากดหาชื่อของใครบางคน
"นางเอกของยุน" กำลังโทรออก........
'ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด' (เสียงรอสายของซอฮยอน)
ยุนอารู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เหงื่อเริ่มออกมือ ไม่นานนักปลายสายก็กดรับ
(สวัสดีค่ะ ซอจูฮยอนพูดค่ะ)
"เอ่อ.....ซะ.....ซอนี่ยุนอานะ"
(ยุนหรอ....นึกว่าจะไม่โทรมาซะแล้ว)
"คะ....คือว่า ยุนกลัวว่าซอจะไม่ว่างน่ะ ขอโทษนะที่โทรมาดึกๆ"
(อื้ม....ไม่เป็นไรพอดีว่าซอเพิ่งกลับน่ะ...ตอนนี้กำลังจะนอนแล้วล่ะ)
"ไม่อาบน้ำหรอซอ"
(อาบซิ่ยุนทำไมจะไม่อาบล่ะ ยุนอ่ะ)
"ก็ซอไม่บอกยุนอ่ะว่าอาบน้ำแล้วกำลังจะนอน คิคิ"
(ซอเพิ่งกลับมาได้ซักพักตอนนี้อาบน้ำแล้วกำลังจะนอนค่ะยุนๆ โอเครึยัง)
"โอเคจ๊ะ....งั้นยุนไม่กวนแล้วนะซอเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"
(..........)
"ซออยู่รึปล่าว...ทำไมเงียบล่ะ"
(ทำไมรีบวางล่ะ จะโทรหาใครหรอ)
"ปล่าวนะ ยุนไม่ได้โทรหาใครจริงๆ ก็ยุนอยากให้ซอนอนพักผ่อนจริงๆนะ"
"โห....นางเอกของยุนทำไมขี้งอนจัง"
(ปล่าวงอนซักหน่อย อยากวางก็วางไปเลยป่ะ)
"เนี่ยนะไม่งอน....โอ๋ๆๆยุนขอโทษน๊า"
(ล้อเล่นซอไม่งอนยุนหรอก ก็ยุนอ่ะ น่ารักจะตาย)
"น่ารักแล้วรักป่ะล่ะ อิอิ "
(ไม่รู้ซิ่.....ยุนอยู่คุยเป็นเพื่อนซอจนกว่าซอจะง่วงได้มั้ย)
"ไม่อยากคุยเป็นเพื่อนอ่ะ......คุยเป็นแฟนได้ป่ะ คิคิ"
(ยุนบ้าๆๆๆพูดอะไรก็ไม่รู้......ละ....แล้ว....แผลเป็นไงมั่งอ่ะใส่ยารึยัง)
"ยังอ่ะ รอซออ่ะแหล่ะ ทำแผลให้ด้วยนะพรุ่งนี้อ่ะ น๊าๆๆ"
(ไม่รู้ๆๆ ยุนชอบแกล้ง ไม่ทำให้หรอก)
"ง่าไม่แกล้งแล้วนะๆๆๆๆ"
(ก็ได้ พรุ่งนี้จะทำแผลให้นะ)
"ซอ ยุนมีอะไรจะบอก"
(อะ....อะไรหรอ)
"คะ คือ คือว่า ยะยุน คะคือ"
(นึกได้แล้วเรียกซอด้วยนะยุน)
"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ยุนค่อยบอกได้มั้ยอ่ะ แหะๆๆ"
(ก็ได้ ซอจะรอฟังนะ ซอง่วงแล้วล่ะยุน)
"ง่วงแล้วหรอ..... งั้นก็คืนนี้ฝันดีนะแล้วพรุ่งนี้เจอกันจ๊ะ"
( จ้า ฝันดีนะยุนๆ พรุ่งนี้เจอกัน )
"บายจ๊ะซอ"
(บายจ๊ะยุน)
...................
"เยสๆๆๆๆ ยุนสำเร็จไปก้าวนึงแล้ววว วู้วววว" ยุนอาหลังจากที่วางสาย
ก็ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นดีใจอยู่บนเตียงนอนของตัวเองซักพักร่างสูงโปร่งก็ล้มตัวลงนอนทันที
"อ่อยยเหนื่อยจัง แฮ่กๆๆ" ยุนอานอนแผ่หลาหอบแฮ่กๆ
"นอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องไปเจอซอ อิอิ" ยุนอาที่นอนพูดกับตัวเอง ก็เอมไปปิดไฟหัวเตียงและนอนหลับไป
มาที่ฝั่งของซอฮยอนบ้าง
หลังจากที่วางสายยจากยุนอาแล้ว ซอฮยอนก็ดิ้นพลาดๆอยู่บนเตียงคิงส์ไซด์
ที่มีตุ๊กตาสิบโทเคโรโระวางอยู่บนเตียง
ร่างบางหยิบตุ๊กตามากอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่นาน เพราะเขินยุนอานั่นเอง
"ยุนบ้าๆๆ" ซอฮยอนใช้มือขยำตุ๊กตาเคโรโระของเธอ
"นอนดีกว่า" ร่างบางเก็บตุ๊กตากบสีเขียวเข้าที่เดิม ซฮยอนเลิกผ้าห่มคลุมร่างกายตัวเอง และแล้วนางเอกก็เข้าสู่ห้วงนิทรา
============================
เช้าวันรุ่งขึ้น
วันนี้ ยูริตื่นเช้ากว่าปกติ หลังจากวิ่งออกกำลังกายเป็นที่เรียบร้อย ร่างสูงก็นั่งพักอยู่ที่ห้องรับแขก
ฮโยยอนที่ตื่นเช้าอยู่แล้วก็เอานมมาให้ยูริที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟา
"ขอบคุณค่ะพี่ฮโย" ร่างสูงยกแก้วนมขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ฮโยยอนเก็บแก้วนมกำลังจะเดินออกไปยูริจึงทักขึ้น
"พี่ฮโย จบบริหารใช่มั้ยคะ" ยูริกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ธุรกิจอยู่ ละออกจาหนังสือพิมพ์ทันที
"ใช่ค่ะ พี่จบบริหารมาคุณหนูมีอะไรให้พี่ช่วยคะ"ฮโยยอนเอ่ยกับยูริ ร่างสูงทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย
"ตอนนี้ยัง อืม...... ว่าแต่ทำไมพี่ฮโยถึงมาเป็นแม่บ้านแทนป้าคิมล่ะ"ร่างสูงนึกสงสัย
"มันเป็นกฎของตระกูลค่ะ" ฮโยยอนกล่าวอย่างนอบน้อม
"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง งั้นพี่ฮโยเตรียมตัวให้ดีล่ะ พี่ฮโยจะได้งานทำใหม่ละ" ยูริยิ้มขึ้นน้อยๆ
"งานอะไรคะคุณหนูจะไล่พี่ออกหรอคะ พี่รับใช้คุณหนูไม่ดีตรงไหนคะ" ฮโยยอนถึงกับทรุดลงทันที
"ปล่าวค่ะไม่ใช่แบบนั้น เอาเป็นว่ายูลไม่ได้ไล่พี่ฮโยออกแล้วกัน" ร่างสูงพยุงฮโยยอนแม่บ้านผู้อ่อนไหวขึ้น
"ยูลไปก่อนนะพี่ฮโย ยูลมีธุระ" ร่างสูงเดินออกจากห้องรับแขกไปแล้วก็เหลือแต่ฮโยยอนที่ยืนงงอยู่
"เตรียมตัวอะไรนะ...ช่างเหอะไม่โดนไล่ออกก็บุญแล้วฮโยเอ้ยยย"ฮโยยอนโล่งอกที่ยูริคุณ
หนูคนโตของบ้านไม่ไล่ออก
เธอจึงเดินออกจากห้องรับแขกเพื่อทำงานต่อ
======================
ร่างสูง เดินเข้ามาให้ห้องนอนของตัวเอง
วันนี้ยูริจะไปหาเจสสิก้าที่บ้านเพื่อที่จะไปส่งเจสสิก้าที่ทำงาน
และก็ไปดูหน้าแฟนของเจสสิก้าด้วยว่าหล่อสู้ตัวเองได้มั้ย ร่างสูงหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำทันที
ยูริเมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็เดินมายังข้างล่าง เห็นน้องสาวตัวแสบนั่งกินนมอยู่ จึงตรงเข้าไปหา
"ยุน หน้าไปโดนอะไรมา" ยูริเห็นหน้ายุนอาเต็มไปด้วยบาดแผลจากการชกต่อยจึงถามขึ้น
"คะ...คือ มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะพี่ยูล ยุนไม่เป็นไรแล้วล่ะ" ยุนอาไม่อยากโกหกจึงบอกความจริง
"แล้วไอ้นั่นมันเป็นใคร ห๊ะ บอกพี่มาเดี๋ยวนี้นะ พี่จะไปถล่มมัน" ยูริพับแขนเสื้อขึ้นทันที
ยุนอาเห็นดังนั้นก็รีบห้ามพี่สาว
"พี่ยูล ช่างมันเหอะน่า ว่าแต่พี่จะไปไหนแต่เช้าอ่ะ" ยุนอามองหน้าพี่สาวของเธอ
ยูรินึกขึ้นได้ว่าต้องรีบไปหาเจสสิก้าที่บ้านจึงหยุดเรื่องของยุนอาไว้ก่อน
"เฮ้ย!!ลืมเลย พี่มีธุระพี่ไปก่อนไว้คุยกันๆ" ว่าแล้วยูริก็วิ่งออกจากบ้านทันที
ร่างสูงตรงไปที่รถสปอร์ตป้ายแดง ก่อนขับออกจากคฤหาสน์ ด้วยความเร็วจนแทบจะเหาะ
ส่วนยุนอา ก็เดินขึ้นไปนอนต่อ
==========================
คฤหาสน์จอง ในเวลาตอนเช้า
เจสสิก้าขยับตัวไปมา เมื่อคืนกว่าจะนอนหลับก็ดึกอยู่พอสมควร
ร่างบางลุกขึ้นจากเตียงนอนและเดินเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกาย
วันนี้เจสสิก้าเลือกชุดอย่างเหม่อลอย ใบหน้าของยูริลอยเข้ามาในหัวอีกครั้ง
เจสสิก้าสะบัดหัวไปมา เพราะอะไรกัน เธอเองก็พยายามหาคำตอบ
ทั้งๆที่เจอทีไรก็มีเรื่องให้ทะเลาะทุกครั้ง
"นี่ชั้นเป็นอะไรไปเนี่ย เจสสิก้าเธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆนึกถึงแต่ตาลิงนั่น" ร่างบางพูดพึมพำอยู่หน้ากระจก
เจสสิก้าแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เธอสำรวจความสวยของตัวเองอีกครั้ง (สวยไว้ก่อนแม่สอนไว้)
ยูริเลี้ยวรถเข้าคฤหาสน์จองทันที ยูริไม่ทันสังเกตุเห็นว่ามีรถอีกคันหนึ่งขับตามเข้ามาเช่นกัน
ครืดดดด เสียงรถสปอร์ตดับลง ร่างสูงก้าวลงจากรถ ยูริเดินเข้าไปหาเจสสิก้าภายในคฤหาสน์ทันที
ทันใดนั้น ก็มีรถอีกคนจอดต่อท้ายจากรถของยูริ
คยูฮยอนมารับเจสสิก้าแต่เช้า เมื่อเห็นรถที่ไม่คุ้นตา จึงรีบเดินเข้าไปในบ้านเช่นกัน
"อ้าว คุณหนู มาแต่เช้าเลยนะคะ" ป้าบัวเห็นยูริเดินเข้ามาจึงเอ่ยทักขึ้น ร่างสูงเห็นป้าบัวก็รีบเดินเข้าไปหาทันที
"ป้าบัวสวัสดีค่ะ เจสสิก้าตื่นรึยัง" ยูริมองหาเจสสิก้า
"ตื่นแล้วล่ะค่ะ นั่นไงคะลงมาแล้ว ป้าขอตัวนะคะ" ยูริหันไปมองตรงบันไดเห็นเจสสก้ากำลังเดินลงมา พอดี
เจสสิก้าเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อย พอเห็นหน้ายูริก็ถึงกับตกใจ
"มะ มาอีกแล้วหรอเนี่ย" เจสสิก้าบ่นกับตัวเอง หนียังไงก็ไม่พ้นซิ่นะ
เจสสิก้าจึงเดินตรงเข้าไปหายูริทันที ร่างสูงยืนยิ้มเป็นลิงได้กล้วยอยู่ก็เอ่ยขึ้น
"สวัสดีคุณหนูเจสสิก้า"
คยูฮยอนเดินเข้ามาเห็นเจสสิก้าคุยอยู่กับผู้หญิงร่างสูง
ด้วยความดีใจที่เมื่อวานไม่เจอหน้าเจสสิก้าจึงรีบเข้าไปหาทันที
"น้องสิก้า พี่คิดถึงน้องสิก้าจังเลยครับ" คยูฮยอนยิ้มให้กับเจสสิก้า
"เอ่อ....พี่คยู "เจสสิก้ามองหน้ายูริและคยูฮยอนสลับไปมา ยูริยืนมองคยูฮยอนอยู่นานจึงแนะนำตัวเอง
"สวัสดีค่ะ ชั้นชื่ยู เป็นเพื่อนของเจสสิก้า "คยูฮยอนยิ้มให้ยูริ
"สวัสดีครับ ผม โจ คยูฮยอน เป็นแฟนของน้องสิก้าครับ" คยูฮยอนยืนเว้นระยะจากเจสสิก้าพอควร
ยูริเองก็นึกในใจ (แฟนกันทำไมยืนห่างจังวะ...ติ๋มว่ะ)
เจสสิก้ายืนนิ่งอยู่นานจึงพูดขึ้น
"พี่คยู สิก้าขอตัวซักครู่นะคะ" เจสสิก้ารีบดึงมือยูริออกไปคุยอีกทางหนึ่ง
"นี่คุณ ลากชั้นมาทำไมเนี่ย" ยูริเอ่ยถามทันที
"ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมารับ พูดไม่เข้าใจรึไง" เจสสิก้าเอ็ดยูริทันที
"แล้วไง ก็ชั้นจะมา ชั้นอยากมาหาคุณ" ยูริพูดน้ำเสียงจริงจัง
"ชั้นมีแฟนแล้ว คุณกลับไปอยู่ในที่ของคุณซะ"
"ไม่....ชั้นไม่กลับ มีแฟนแล้วไง ชั้นจีบคุณไม่ได้จีบแฟนคุณ" ร่างสูงยักไหล่2ที
"คุณนี่มัน.....อ่านปากชั้นนะ ชั้น ไม่ ชอบ ผู้หญิง" เจสสิก้าพูดเสียงดังฟังชัด
"แล้วยังไงอ่ะ ชั้นไม่ยอมง่ายๆหรอกนะ" ยูริเดินเข้าไปหาเจสสิก้า ร่างสูงขว้ามือคนตรงหน้าและยกขึ้นจุมพิศเบาๆ
"ชั้นจะทำให้คุณเห็นว่าชั้นจริงจัง" ยูริ ปล่อยมือนุ่มลง ก่อนผละออกจากเจสสิก้าไป
เจสสิก้าที่ถูกยูริจุมพิศที่มือก็ถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอาย
ไม่มีใครกล้าที่จะทำแบบนี้กับเธอเลยซักครั้งยกเว้นคนๆนี้
"ตาบ้า บ้าๆๆที่สุด" เจสสิก้ารีบเดินตามยูริไป
ยูรที่เดินออกมาจากเจสสิก้า ก็เข้ามาคุยกับคยที่ยืนรออยู่
"ชั้นขอติดรถคุณคยูไปลงที่ทำงานของเจสสิก้าด้วยนะคะ" ยูริบอกคยูฮยอน ชายหนุ่มพยักหน้ารับยูริ
"อ๋อ ครับ มาครับน้องสิก้า พี่ถือ...." คยูฮยอนที่กำลังจะช่วยเจสสิก้าถือกระเป๋าก็ต้องชะงัก
"เดี๋ยวชั้นถือให้เจสสิก้าเองค่ะ คุณคยูไปรอที่รถเถอะค่ะ" ยูริหยิบกระเป๋าของเจสสิก้ามาถือทันที
"ครับๆ" คยูฮยอนจึงเดินออกจากบ้าน ก่อนไปรอข้างในรถตัวเอง
"จะทำอะไรน่ะ" เจสสิก้ากัดฟันกรอดๆ
"ปล่าวนี่" ยูริยกยิ้มขึ้น
"ไปเถอะเดี๋ยวจะสายนะ" พูดไม่พูดปล่าว ยูริยังเดินจูงมือเจสสิก้าเดินไปที่รถของคยูฮยอน
เจสสิก้าสะบัดเท่าไหร่ก็ไม่ออก จึงได้แต่เดินตามยูริไป
ยูริเปิดประตูรถให้เจสสิก้านั่งตรงเบาะหลัง ส่วนยูริเองก็นั่งข้างๆ เจสสิก้า เช่นกัน
ประตูรถปิดลงเรียบร้อย คยูฮยอนเหมือนคนขับรถยังไงอย่างงั้น
"เรียบร้อยนะครับ ไปกันเลยครับสาวๆ" คยูฮยอน หันมาถามเจสสิก้าและยูริ ก่อนสตาร์ตรถ ขับออกไป
ในระหว่างที่กำลังขับรถอยู่นั้น
"น้องสิก้าครับ กลางวันนี้ พี่จะมารับไปทานข้าวนะครับ" คยูฮยอน หันมาพูดกับเจสสิก้าระหว่าที่รถกำลังติดไปแดง
"ดีเลยค่ะ ชั้นขอไปด้วยนะคะ" ยูริเอ่ยขึ้นทันที
"ได้ครับ" คยูฮยอนยิ้มแหยๆ เจสสิก้ารู้สึกอึดอัด อยากข่วนหน้ายูริมากๆ จึงได้แต่กำมือแน่นเพื่อระงับความโกรธ
ครืดดดด คยูฮยอนจอดรถหน้าบริษัท
ส่วนยูริก็รีบเปิดประตูรถฝั่งตัวเองร่างสูงก้าวลงจากรถ
พร้อมกับวิ่งตัดหน้าคยูฮยอนที่กำลังจะเปิดประตูรถให้เจสสิก้า
คยูฮยอนเกือบหงายหลังทันทีที่ยูริวิ้งเบียดเค้า แต่ ดีที่ยังทรงตัวไว้ได้
"ขอบคุณ!.....เอ่อ....ขอบคุณพี่คยูด้วยนะคะ" เจสสิก้าโค้งให้เล็กน้อย ชายหนุ่มส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
"สิก้ายูว่าเราเข้าไปข้างในเถอะ เดี๋ยวสิก้าจะสายนะ"
"ไปก่อนนะคะ คุณคยู" ยูริโค้งลา คยูฮยอน ก่อนจะเดินควงเจสสิก้าเข้าไปภายในบริษัท
ส่วนคยูฮยอนก็มองทั้ง2คนนั้นอย่างงๆ ชายหนุ่มจึงขึ้นรถแล้งขับออกไป
=========================
เจสสิก้า หยุดเดินทันทีที่มาถึงหน้าลิฟต์
"นี่คุณ เมื่อไหร่จะไปซักทีเนี่ย มาตามชั้นอยู่ได้" ร่างบางเริ่มหงุดหงิด ที่เห็นคนตัวสูงข้างๆตามกวนเธอไม่เลิก
"ชั้นจะกลับพร้อมคุณ วันนี้ชั้นจะอยู่กับคุณทั้งวันเลย" ยูริยิ้มเห็นฟันขาว
"ห๊ะ!!!! จะบ้าหรือไง" เจสสิก้าาแว๊ดทันที พนักงานที่กำลังรอลิฟต์ต่างหันมามอง
"จุ๊ๆๆๆ เบาๆซิ่คุณ"
ติ๊ง เสียงลิฟต์และประตูลิฟต์เปิดออก
"ลิฟต์มาแล้วไปเถอะ" ยูริเดินจับมือเจสสิก้าเข้าลิฟต์ทันที
ภายในลิฟต์
"ชั้นไหนล่ะ" ยูริยังคงจับมือเจสสิก้าแน่นไม่ยอมปล่อยซักที
"30!" ยูริยืนมองเจสสิก้าไม่ละสายตา ยิ่งเห็นยิ่งน่ารักขนาดหน้าบึ้งยังสวยเลย
เจสสิก้าหันมามองยูริบ้าง
"มองอะไรไม่เคยเห็นคนสวยรึไง" เจสสิก้าแว๊ดอีกครั้ง ยูริส่ายหัวน้อยๆ
"ไม่เคยเห็นเป็ดโมโห น่ะ" ฮ่าๆๆ ยูริหัวเราะก๊าก เจสสิก้าหันมายิ้มให้ ก่อนจะ.....
ปึ้ก!!!
"โอ๊ยยย เจ็บๆๆๆๆ T^T" ยูริกระโดดเหยงทันที เจสสิก้ากระแทกส้งสูงใส่เท้ายูริเต็มๆ
"ดี เจ็บซะบ้างจะได้จำ!" ยูริเต้นเป็นลงอยู่ซักพัก ก็รวบตัวเจสสิก้าเข้ามากอดทันที
"ปล่อยนะ ลิงบ้า " เจสสิก้าทุบยูริ
"คุณทำให้ชั้นเจ็บ คุณต้องรับผิดชอบ" ยูริยื่นหน้าเข้าหาเจสสิก้าทันที ร่างบางหลับตาปี๋
"คิดว่าชั้นจะจูบคุณรึไง" ยูริยกยิ้มขึ้น
"นี่แหน่ะ" แล้วใช้นิ้วดีดหน้าผากเจสสิก้า1ที
"โอ๊ยยย เจ็บนะตาบ้า" เจสสิก้าลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ ร่างบางเงยหน้ามองร่างสูงตรงหน้า
"ปล่อยได้แล้ว ชั้นอึดอัด" เจสสิก้าดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของลิง ^^
"ปล่อยก็ได้" ยูริจึงยอดคลายกอดออกจากเจสสิก้า ทั้งคู่ผละออกจากกัน
ติ๊ง ประตูลิฟต์เปิดออก
เจสสิก้ารีบเดินก้มหน้าออกจากลิฟต์อย่างรวดเร็ว ยูรเห็นดังนั้นจึงรีบเดินตามบ้าง
=======================
เจสสิก้าเปิดประตู ห้องทำงาน ยูริเองก็เดินสำรวจห้องทำงานเจสสิก้า
"กระเป๋าวางไว้บนโต๊ะเนี่ยแหล่ะส่วนคุณไปนั่งตรงโซฟา" เจสสิก้านั่งเก้าอี้
ก่อนหยิบดูงานที่ซูยองเอามาวางไว้บนโต๊ะ
ยูริเดินไปนั่งที่โซฟาตามที่เจสสิก้าบอก ยูรินั่งเล่นมือถือตัวเองไปมองดูเจสสิก้าทำงานไป
"มันช่างมีความสุขจริงๆ"
เจสสิก้าี่ทำเป็นนั่งทำงาน แต่แท้จริงแล้วเธอไม่ได้ทำเลยเจสสิก้าแอบเหลือยมองยูริเป็นพักๆ
ยูรินั่งเล่น ไปได้ซักพัก ก็เอ่ยขึ้น
"คุณ...ชั้นง่วง" ยูริมองเจสสิก้าตาปรือ เจสสิก้ามองหน้ายูริที่กำลังตาปรือ ร่างบางก็นึกขำในใจ
"ง่วงก็นอน" เจสสิก้ายังทำเป็นแอ๊บทำงานต่อไป ยูริเห็นเจสสิก้าก้มหน้าอยู่ก็ล้มตัวลงนอนทันที
ร่างสูงเองก็ไม่อยากกวนเธอเวลาทำงาน แต่.....
"คุณ ชั้นหนาวอ่ะ" เจสสิก้าลุกออกจากเก้าอี้ทันที ร่างบางเดินไปหยิบเสื้อโค๊ทที่แขวนเอาไว้มาห่มให้ยูริที่นอนอยู่บนโซฟา
"เอ๊านี่...นอนได้แล้ว เงียบๆห้ามกรนล่ะ ชั้นต้องทำงาน" ยูริพยักหน้าอย่างว่าง่าย
"ขอบคุณนะสิก้า" ยูริจับมือเจสสิก้าที่กำลังเอาเสื้อโค๊ทห่มให้ตัวเอง เจสสิก้ายังคงตีหน้านิ่ง
"ชั้นรำคาญต่างหากล่ะ นอนได้แล้ว" เจสสิก้าเดินกลับไปยังโต๊ะทำงาน เพื่อ(แอ๊บ)ทำงานต่อ
ยูริค่อยๆหลับตาลง เจสสิก้าแอบมองยูริอยู่ห่างๆ เมื่อแน่ใจว่ายูริหลับไปแล้วจึงถอนหายใจออกมาเบาๆ
"เฮ้อ...ตาลิงบ้าแล้วทำไมชั้นต้องยอมด้วยนะ" เจสสิก้าส่ายหัวไปมา งานการไม่ต้องทำแล้วละมั้งวันนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น