คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 ไร้ความรู้สึกจริงเหรอ
“บอสมาอันทำไมะ” โราลิน์ถามพลาหมุนัวเอหันหน้าเ้าหาเา ป้อปราารนิ่วหน้ามอ ยัยัวเล็ทำให้เาประหลาใอีแล้ว แทนที่ะโวยวายปัป้อแ่ยัยแสบนี่ลับถามเยๆ แถมยัหันหน้าลับมาหาเาและไม่ิันัวเอออาอ้อมออี
“ถามริเถอะ ถูผู้ายอแบบนี้เธอไม่รู้สึอะไรเลยเหรอ”
“รู้สึอะไร ยัไเหรอะ” โราลิน์อมยิ้มเอียอมอเา แววาท่าทานั้น่าน่ารัเหลือเินในวามรู้สึอ ป้อปราาร เาเห็นเธอทำราวับถูเาอเป็นเรื่อปิ ป้อปราาร็ไ้แ่ถอนหายใ แทนที่ยัยเ็แสบะเป็นฝ่ายถอยห่าอนนี้ลายเป็นเาเสียเอที่รีบลายวแนแล้ว้าวถอยห่าออมาหนึ่้าว
“ไม่รู้สึอะไร็ีแล้ว ไปนอนเถอะ ึแล้วันเอ็ะนอนเหมือนัน” ป้อปราารพูแล้ว็เินเ้าห้อนอนไป ่วที่เินผ่านเธอ โราลิน์เห็นเาทำัวลีบอย่าระแวระวั เห็นแล้วเธอ็ไ้แ่หัวเราะร่วน่อนเินามเ้าไป
“เธอนอนบนเีย็ไ้นะ เี๋ยวันนอนบนโฟาเอ”
“บอสนอนให้สบายเถอะ่ะ ัวไม่ใ่เล็ๆ นะะ ะมานอนที่ับแบแบบนี้ไ้ยัไ”
“แล้วเธอะนอนสบายเหรอ โฟานั่น็ไม่ไ้นุ่มอะไรเลยนะ”
“สบายมา่ะ ันัวเล็แ่นี้เอ นอนเถอะ่ะ ึแล้วไ้เพิ่สร่า้วยเี๋ยวื่นเ้ามาไม่สื่นไปทำานไม่ไหวะมาโทษันไม่ไ้นะะ”
“ถ้าเธอนอนบนโฟานั่นแล้วไม่สบายัวื่นมาไปทำานไม่ไ้ะทำยัไล่ะ”
“ัน...”
“ถ้าเธอไม่ถือ ็นอนบนเีย้วยันเถอะ เียันออะว้า ัวเธอเล็นิเียวมีเธอนอน้วยอีนไม่ไ้ทำให้เียับแบึ้นมาหรอ” เาบอแล้ว็้าวึ้นเียพลาบมือลบนที่นอน้าๆ ส่สายาี้วนให้้าวามึ้นไป พอเห็นโราลิน์ยัยืนนิ่นวน็เลยว้าแนึเอาเธอามิึ้นเียไป
เป็นเพราะเาัวโและัวเธอเล็ะทัรัราวับหมาระเป๋าเาเลยึเธอึ้นเียไ้โย่าย ป้อปราาร หัวใเ้นึัราวับไม่เยร่วมเียับผู้หิมา่อน ส่วน โราลิน์นั้นเาเห็นเธอหัวเราะเบาๆ แล้วเอนายลนอนหนุนหมอน้าๆ เาราวับารนอนร่วมเียันเป็นเพียเรื่อปิธรรมาสำหรับเธอ
“โรสเธอเป็นเลสเบี้ยนเหรอ”
นฟัแทบผุลุึ้นนั่ นถามเห็นเธอ้อเาา้า็ีวามไป
“ัน็ว่าแล้วเียว ว่าทำไมเธอถึมีอะไรแปลๆ ไม่เหมือนผู้หิอื่นที่ันเยเอ อนแรัน็นึว่าเธอมันพวาย้านหรือไม่ื่อบื้อนไม่รู้อะไรเป็นอะไรที่แท้็พวอบเล่นนรีไทยประเภทิ่าบนี่เอ”
โราลิน์แทบหัวเราะลั่นับวามเ้าใอะไรๆ ในทำนอนั้นอป้อปราาร ลเามันพ่อเพลย์บอยร้อยสัเวียนริๆ ใ่ไหม ถ้าใ่! ทำไมาถั่วเ้าใอะไรไปไลนานั้น หรือถูพิษไ้เล่นานนสมอพิารมอเธอเป็นพวอบีิ่าบไปไ้
เอาเถอะ! เาเ้าใเธอแบบนั้น็ี ลุลีอยู่ับเาแบบนี้เธอะไ้สบายอสบายใไม่้อหวาระแวมา
“ถามริเลสเบี้ยนเนี่ย็ไม่รู้สึอะไรเลยเหรอเวลาอยู่ใล้ผู้ายแล้ว็อย่าที่เธอเห็นเมื่อเ้า”
โราลิน์ระแอมไอเบาๆ ับำถามอเา เธอพยายามไม่นึถึเ้าูยัษ์นั่นแล้วเียว เายัมาสะิให้เธอระลึถึมันอี เธอวรเอาผ้าเทปปิปาเาเสียะีไหมนะเาะไ้ไม่้อมาถามนั่นถามนี่ ่าไม่รู้อะไรบ้าเลยว่าำถามเามันระุ้นให้ใเธอที่พยายาม่มให้มันสบนิ่ไหวระริเ้นถี่ยิบนเธอแทบะรอสิไม่ไหว
โราลิน์หันมาียิ้มให้เาแล้วันายลุึ้นนั่่อน่อยๆ ย้ายัวเอลาเียอี้าน
“ถามแ่นี้ถึับเินหนีเลย ไม่พอใเหรอันถามมาไปใ่ไหม” ป้อปราารถามเพราะู่ๆ ยัยัวเล็็ลาเียแถมยัทำิ้วผูโบว์แม้มันะแ่เสี้ยววินาทีแ่เา็ทันเห็น อนนี้ยัยแสบนี่็ูเหมือนะยิ่เือเามาึ้น
“บอสะ ึแล้วนอนเถอะนะ”
“ไม่นอน ันะรอนว่าเธอะลับึ้นมานอน”
โราลิน์ลอาบน เธออยาเอาโมไฟหัวเียฟาหัวเาให้สลบไปเสียะไ้หลับยาวๆ ไม่ื่นมาพูอะไรวนใเธอ
“นอนเถอะ่ะบอส ันอแห้อออไปินน้ำสัหน่อยแล้วะรีบลับมานอนนะะ” โราลิน์บอแล้ว็เินออาห้อรไปยัรัวทันที
พอมาถึ็เปิู้เย็นว้าเอาวน้ำมายึ้นื่มโย ไม่ิะรินใส่แ้วให้เสียเวลา เธอื่มเอาๆ หวัับระหายและลายวามร้อนลุ่ม้าในาย พอื่มนหมว็ถอนหายใแรๆ แล้วมอไปยัห้อนอนอเ้านายอย่าั่ใ สัพั็ัสินใเินย้อนลับเ้าไปในห้อนอน
พอ้าวผ่านประูเ้ามาเธอ็เห็นนัวโหลับไปแล้ว โราลิน์ผ่อนลมหายใอย่าโล่อ แม้ะแปลใที่เาหลับ่ายายทั้ที่เมื่อี้นี้ยัพู้อยๆ เป็น่อยหอย แ่เธอ็ไม่ิอะไรให้มาวาม เาหลับ่ายอาเพราะยัเพลีย้วยพิษไ้ แบบนี้็ีแล้วเธอะไ้นอนหลับไ้สบายใบ้าไม่้อมานั่เล่นยี่สิบำถามับเานแทบะอบไม่ถู
“ผ้า็ไม่ห่มนะนเรา” โราลิน์บ่นอุบพลาส่ายหน้าแล้วเินเ้าไปใล้ึเอาผ้าห่มมาลุมให้ถึอ แ่พอเธอะเลี่ยไปึ้นเียนอนอี้าน็้ออุทานเบาๆ ้วยวามใเมื่อู่ๆ ็ถูเาึแนรั้เอาัวเธอึ้นเียไปพอหลัเธอแะผืนเียนุ่มเา็พลิร่ามาทาบทับนเธอแทบลืนไปับผืนเียนั้น
“บอส! แล้หลับเหรอะ”
“ไม่ไ้แล้แ่มันหลับไม่ล”
“หลับไม่ลแล้วมานอนทับันทำไมะ มัน่วยให้หลับลเหรอ”
“็น่าะพอ่วยไ้นะ เหมือนนอนอหมอน้าไ อเพลินๆ ไปเี๋ยว็หลับเอ”
“ันไม่ใ่หมอน้านะ ถอยออไป่ะันหายใไม่ออ”
“หายใไม่ออ ัน่วยผายปอให้ไ้นะ”
“บอส อื้ม...” โราลิน์นอนัวแ็ทื่อทีู่่ๆ ็ถููบโยไม่ทันั้ัว หิสาวอยาผลัไส อยาปัป้อแ่มืออเธอถูเารวบเอาไว้นแน่นหนา าสอ้า็ถูัวโๆ อเาทับนระิระเี้ยวไม่ไ้ ริมฝีปาอิ่มที่ยับะประท้ว็ลายเป็นเปิ่อให้เาล่วล้ำรอบำเธอไ้่ายๆ
ถูผู้ายูบวามรู้สึมันเป็นอย่าไรโราลิน์็เพิ่รู้ในวันนี้เอ ูบอเามันแสนเร่าร้อนอออ้อนอ้อยอิ่แสนหวาน ูบเนิ่นนานเ้าาหวามหวานาบ่าน็ลายเป็นหนัหน่วเรียร้อหนัึ้น โราลิน์รู้สึราวะาใเมื่อถูเาูบเอาๆ ราวำลัะสูบเอาวิาออาร่าเธออย่าไรอย่านั้น
“ูบับผู้ายแบบนี้มันแ่าาูบับผู้หิมาไหม” เาระิบถามแ่ไม่รอให้เธออบถามแล้วเา็รเ้าบูบลอเล้าอีหน โราลิน์หูอื้อาพร่าพรายไปหม
เธออยาะหัวเราะเหลือเิน หัวใเธอเ้นระรัว ัวเธอสั่นเทาราวะเป็นไ้แถมยัูบอบเาเร่าร้อนไม่่าันนานี้ยัะเ้าใเายัเ้าใหาว่าเธออยู่ในลุ่มเลสเบี้ยน
“่อนรูปเหมือนันนะเรา” เาระิบเสียแหบห้าวใล้ๆ ใบหูนุ่มนิ่มยามผละออาริมฝีปาิ้มลิ้มอเธอพร้อมับละฝ่ามือ้าหนึ่ออาารับุม้อมือเล็ๆ ที่อนนี้ถูเอามารวบไว้้วยัน้วยมือเพีย้าเียวอเา ฝ่ามือ้าที่ผละออไปนั้นเลื่อนเ้าอบุมทรวนุ่มหยุ่นนาะทัรัอเธออย่าใ
“บอสะ นี่มันไม่ใ่ารผายปอนะะ บอสเ้าใอะไรผิไปหรือเปล่า”
“ไม่ผิหรอ ็ันเรียนมาว่าถ้าเอนไม่ไ้สิ้อปั๊มหน้าอสลับับผายปอ อ้อ...ใ่แล้ว เมื่อี้นี้ันลัั้นอนไปหน่อย อเริ่มใหม่นะ อปั๊มอ่อน่อยผายปอเธออีที”
“บอสะ หยุเลยนะ ันไม่ไ้หมสินะะ ไม่้อมาปั๊มอผายปอ”
“หยุไม่ไ้แล้ว เรื่อิแล้ว มันุไม่ไหวแล้วแหละ”
โราลิน์าโ เธออยาะผลัไสเาออแ่็ไม่ทันเสียแล้ว ป้อปราาร่าว่อไวนั เพราะพอพูบเา็สอฝ่ามือเ้าใ้ร่าอเธอทันที เพียแ่เาบิปลายนิ้วะอ บราเียร์็หลุออาัน่ายาย
พอมันหลุผึฝ่ามือร้อนๆ อเา็ึรั้ายเสื้ออเธอึ้นอย่ารวเร็ว โราลิน์หน้าเห่อร้อน้วยวามัเินเพราะอนนี้ทรวลมลึอเธอำลัอวโมอ้อล้อสายาเา
แล้ววินาทีนั้นเธอ็แทบบิเร่าเพราะเาเลื่อนใบหน้า่ำลรเ้าัลืนื่ม่ำวามนุ่มหยุ่นนั้นราวนออยาหิวระหายมาแรมปี
Ebook มีให้โหลแล้ว ฝา้วยนา...
ความคิดเห็น