คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15 ขอเป็นฝ่ายรุก
นาไหมนั่รุ่นิอะไรไปเรื่อยๆเปื่อยหลัาที่เาและเธอรับประทานอาหาร่ำันเรียบร้อยายล็ปล่อยให้เธออยู่ในห้อเพียลำพัส่วนัวเานั้นออไปทำธุระ้านอึ่เาไม่ไ้บอและเธอ็ไม่ไ้เ้าี้ถาม
ว่าันามริถ้าืนนี้เาปล่อยเธอไว้ในอนโฯอเานเียวทั้ืนเธอ็ยิ่ี อย่าน้อยเธอ็ยัรอัวาอะไรๆที่มันวาบหวามสั่นสะท้านทั้ายและใ
“ถ้าบอสลับมาะแล้หลับีไหมนะ” นาไหมพึมพำับัวเอ เ้าัวำลัิหาทาออที่ีที่สุ ไม่ิเลยว่าารเลื่อนสถานะมาเป็นนรู้ใะทำให้้อิมาและ้ออยหวาผวาแบบนี้
“บ้าริ! ะมัวแ่ลัวไปทำไมนะ” นาไหมัใัวเอนั เพราะเธอมัวลัวนั่นลัวนี่ลัวอยู่แบบนี้ระหว่าเธอและเาถึไ้ลายาวเป็นเ้านายับเลาฯมาเือบเ้าปีแบบนี้ นี่ถ้าไม่มี่าวว่าำลัะถูาบไปเธอ็ไม่ล้าพอะเอ่ยมันออไป
แล้วยัไ? ไ้เป็นนรู้ใเาแล้วยัไ ยั้อมานั่ลัวอะไรอี หรือ้อรอให้ใรมาลาเาึ้นเีย่อน
ไม่ๆ เธอยอมไม่ไ้ ไม่มีวันที่เธอะยอมให้ใรมาลาเาไปินแน่ๆ
ถ้าอย่านั้นเธอ็้อเลิลัว หยุั้รับแล้วรุแทน
“ใ่แล้วน้อนา ล้าๆหน่อยเธอไม่สอย็อนะยะ” เธอบอัวเออีรอบแล้วหรี่าเาาัวเออย่าใ้วามิ สมอน้อยๆวาแผนารอย่ารวเร็วเสร็แล้วเ้าัว็ยิ้มว้าอย่าหมายมา วาลมโวัมอนาฬิาบนผนัห้อแล้วหันไปมอประู เาออไปนานแล้วอีสัพั็ลับมา ถ้าอย่านั้น...
นาไหมหยุิเพียเท่านั้นเ้าัวีัวลุาโฟาเินเ้าห้อนอนอเาอย่าสบายอารม์
อนนี้อาารื่นยิ่ว่าระ่ายอนาไหมลายลไปมาและำลัถูแทนที่้วยวามรู้สึอารเป็นเสือเรียมะปบเหยื่อ แ่ลึๆ็หวั่นว่าท้ายสุะเป็นเธอเอที่เป็นฝ่ายถูะปบ เพราะว่าเสือเ่าที่เธอำลัิประลอั้นเินั้นวิทยายุทธและประสบาร์ล้าแร่ว่าเธอมานั
แร๊! แอ๊!! ึ!
เสียประูห้อนอนเปิและถูปิลัมา นาไหมึ่นอนหันหลัให้ประูสะุ้เล็ๆ เ้าัวรีบหลับาปี๋่อน่อยๆลายลเป็นหลับพริ้มอย่านหลับลึ นเ้าแผนารมือสมัรเล่นใเ้นระทึไปหม แ่็พยายาม่มอารม์ัวเอเอาไว้ผ่อนลมหายใเ้าออยาวๆลึๆและสม่ำเสมอที่สุเท่าที่ะทำไ้
“หลับแล้วเหรอ หลับไวั” เสียเาัแว่วมาพร้อมับผืนเียยับยวบยาบ นาไหมพยายาม่มวามื่นเ้นเอาไว้สุหัวใ ยามฝ่ามือร้อนอเาวาทาบลบน้นแนนวลเนียน เ้าัว็อใสั่นไม่ไ้ และเมื่อเาโน้มใบหน้าเ้ามาใล้นลมหายใอุ่นๆรินรออ นาไหม็พลิายหันหน้าเ้าหาเาอย่ารวเร็ว
“โอ๊ะ!” เสียเาอุทานเมื่อัวเาผะหายลไปนอนเพราะนาไหมพลิัวหันมาแล้วโถมเ้าอเาแบบไม่ทันั้ัวัหวะนั้นเาึลไปนอนหายส่วนเธอยับเ้า่ายอทำราวเาเป็นหมอน้าใบโปรอเธอ
“น้อนารับ” เาเรียเธอเมื่อเห็นว่าหลัาพลิัวมาโถมเ้าอเาแล้วนาไหม็ไม่มีทีท่าะื่นึ้นมา ายลนิ่วหน้าเล็ๆ แล้วอมยิ้ม่อน่อยๆทสอบอะไรบาอย่า
“อแน่นแบบนี้แสว่าิถึ ผมเอ็ิถึน้อนาเหมือนัน” เาระิบบริเวมับอเธอ ระิบแล้ว็หรี่ามอนที่ำลั่ายอเา เห็นเธอยัหลับพริ้มสบายอารม์ ายลึบรรูบเบาๆลบนหน้าผามน
ถููบแบบนี้นาไหม็เริ่มใสั่นพลิ้ว ในายเธอเริ่มมีริ้วลื่นมวม้วนเป็นระลอ แนาที่อเาเริ่มอออาารเร็ ายลสัมผัสไ้และรู้ในทันทีว่านาไหมไม่ไ้ำิ่ลสู่ห้วนิทราอย่าที่เ้าใ
เายิ้มเอ็นู ริมฝีปาร้อนผ่าวพรมูบระเรื่อยลมาามมับ พวแ้มนุ่มนิ่ม แล้วริ่เ้ารอบรอริมฝีปาอิ่มระเรื่อลอเล้าื่ม่ำ้วยวามลุ่มหลในรสเสน่หาอันหอมหวาน
นาไหมราเบาๆในลำอ ริมฝีปานุ่มนิ่มเผยอแย้มอบรับูบนั้นอย่าเ็มใ มือน้อยเริ่มปัป่ายไปามเรือนายหนั่นแน่นอเา ายลราฮืออย่าพึพอใเมื่อปลายนิ้วเล็ๆอเธอสอเ้าใ้สาบเสื้อเิ้อเาสัมผัสลูบไล้หยอเย้าับไรนบนแผอแร่ราวับำนิำนา
“ูบเ่ึ้น ปลุเร้า็เ่” เาหยอเย้า นาไหมทุบแผอแร่อเาเบาๆแล้วหยัันายัวเอึ้นพร้อมับผลัเาให้นอนหายแผ่ราบไปับผืนเียว้า
ายลแปลใไม่น้อย่อนเาออไปทำธุระนาไหมยัเป็นระ่ายน้อยี้ื่นอยู่เลยแ่อนนี้เธอลายร่าเป็นแม่เสือสาวาวยั่วพร้อมะปบเหยื่อไปเสียแล้ว
“ะินผมเหรอ ไ้สิ ผมพร้อมแล้ว”
ฟัเาพูแล้วนาไหมเห่อร้อนไปหมทั้วหน้าแผ่่าน่าไปทั้ร่าาย ยิ่สบประสานวาพริบพราวอเาและถูเาลูบไล้ฝ่ามือโลมเล้าไปามเรือนร่า้วยแล้วร่าายเธอยิ่สั่นระริร่ำร้ออยาให้เารอบรอลืนินเธอ
“หรืออยาให้ผมินน้อนารับ” เาถามเสียเ็ี่วามวิบวับวาววามยาม้อลึเ้ามาในวาเธอ นาไหมัเินเินว่าะบรรยายไ้ เธอส่ายหน้าปิเสธ ทำใล้าสบาเาอย่าท้าทายแล้วเบียายแนบแน่นเ้า ่อยๆโน้มวหน้ารเ้าประบริมฝีปาอิ่มระเรื่อลบนริมฝีปาร้อนระอุอเาบูบเบาๆ่อน่อยๆทวีวามหนัหน่วึ้น
ายลปรือามอนูบน้วยวามรู้สึหวามลึในอ มือให่ลูบไล้เรือนร่าอรรที่ทาบทับเบียแนบายเา เสียทุ้มนุ่มรา่ำลึบ่บอว่าถูอถูใล้นเหลือ แม้ะแปลใอยู่บ้าทีู่่ๆนาไหมเปลี่ยนไปราวเป็นนละน แ่เปลี่ยนไปในทาที่ีแบบนี้ี่อหัวใอเาเหลือเิน
“บอสอยาะินน้อนามาเลยเหรอะ” เธอถามราวเ็น้อยไร้เียสา วาา่าแสนื่อแ่วาลม่าุนนั มือและนิ้วเล็ๆอเธอนั่นอีทีุ่นเสียยิ่ว่าเพราะยามเ้าัวถอนูบแล้วหยัายึ้น้มหน้าุยับเามือเล็ๆ็่อยๆลูบไล้แผอว้าไ่เรื่อย่ำลไปามสี้าลูบเลื่อนไป้านหลั่อน่อยๆสอเ้าใ้อบาเเลือนลไปับแ้ม้นหนั่นแน่นอเาบีบเบาๆหยอเย้า
“นนั ลายเป็นเ็นไปไ้ยัไนะ” เาหยออย่าอารม์ี นาไหมยิ้มทะเล้นทำใล้า่อปา่อำทั้ที่อายแสนอาย
“น้อนา็นมาั้นานแล้ว บอสไม่เยสัเเอ่าหา”
“เหรอ…ถ้าอย่านั้นมานรนี้สิสนุว่าันเยอะ” เาบอพร้อมับ้อมือเล็ๆอเธอเลื่อนมาวาหมับรลาหว่าา นาไหมะลึันวาู่ลมเบิว้า ริมฝีปาสั่นระริ หัวใเ้นระรัว
โอย…ะรอไหมหนอ ะเอายัไ่อีหนอ
ความคิดเห็น