คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 14 ใกล้กันอีกนิดจะเป็นไรไป
“อุ๊ย!” นาไหมอุทานอใเมื่อายลับัวเธอหมุนแล้วสวมอเธอา้านหลั นาไหมหัวใเ้นึัไปหมเมื่อเาูบลร้นอเธอหนัๆ ถูู่โมรวเร็วแบบนี้เธอ็ปัป้อไม่ถูเ่นัน พอะเบี่ยอหนีริมฝีปาร้อนระอุเา็ยื้อึเอาอบาเไปามือเธอ ท้ายที่สุเา็เป็นฝ่ายำัย
“ยืนนิ่ๆสัสอนาทีเถอะ ถ้ายัทำัวยุยิแบบนี้ผมะแ้ผ้าน้อนาแทนผูสายาเอวให้” เาบอเสียนุ่มแ่ นาไหมฟัแล้วมันือำู่ัๆ แล้วเธอ็ไม่มีทาเลือืนไม่หยุยืนนิ่ๆเาไ้ทำามปาว่าแน่นอน
“โอเับอบาเไว้แบบนี้นะแล้ว่อยๆพับายอบ้านนี้เ้ามาาม้วย้านนี้” เาบอพร้อมับมือเธอให้ับอบาเามำสอน นาไหมเห่อร้อนไปหมทั้วหน้าลอทั้ัว เาสอนเธอราวับสอนเ็เล็ๆ ปา็พูไปพร้อมับับมือเธอให้ทำามไป้วย เาีเนียน่าวยโอาสแนบิเธอไ้หน้าายนั
นาไหมัเินแ่็อุ่น่านในหัวใ ลมหายใอเาปัเป่าแถวๆแ้มและลำอ า้ายย้ายมาวาามารเลื่อนไหวอเา นาไหมลอบ้อนสายาึ้นำเลือมอเาและเธอผ่านระรหน้าเห็นแล้ว็อมยิ้มสุใับวามนุ่มนวลอ่อนโยนนั้น
“แอบมอผมแล้วยิ้มแบบนี้หลผมเ้าแล้วใ่ไหมล่ะ” เาระเ้ายิ้มๆ นาไหมัริมฝีปาัวเอเ็บ่มวามัเิน ยัไม่ทันไ้อบเา็สวมอเธอเสียแนบแน่น นแผ่นหลัแบบบาอเธอแทบลืนเ้าเป็นเนื้อเียวันับแผอแร่อเา
“อยาอน้อนาแบบนี้ทุๆวันั”
นาไหมไม่รู้ะโ้อบอย่าไรี วามเลียวลาอเธอูเหมือนะหยุทำานไปั่วะ เพราะเ้าัวำลัทอสายาหวานเื่อมมอเาผ่านระเาราว้อมนรา ยามเาอเธออิแอบแนบอพร้อมับวาปลายลบนศีรษะอเธอแบบนี้่าละมุนละไมในวามรู้สึนั
“ผมะมีโอาสไ้อน้อนาทุวันแบบนี้ใ่หรือเปล่า”
“บอสยั้อถามอีเหรอะ”
“็้อถามสิ ผม้อถามวามสมัรใอน้อนา่อนอยู่แล้ว” เาบอยิ้มๆ่าฝ่าย่าสบาันผ่านระเา นาไหม้อนเล็ๆแล้วเบนสายามอไปทาอื่น
“้อนเ่”
“บอส็อ้อนเ่่ะ”
ายลเลิิ้วสูมอนในอ้อมอผ่านระ เห็นเธออมยิ้มัเินหัวใแร่็ฟูฟ่อ
“แล้วอบไหมรับ” เา้มลมาระิบถาม้าหู นาไหมเอียหน้าออห่าอย่าเร็ๆแล้วอบลับแบบอายๆ
“ไม่อบะยอมให้อแบบนี้เหรอะ”
ายลยิ้มว้าถูใในำอบ เห็นเธอเริ่มัืน่อ้านน้อยลแล้วเา็อิ่มอุ่นในหัวใ
“แล้วแบบนี้ล่ะอบไหม” เาถามพร้อมับบรรูบผะแผ่วร้นอเนียนสวย นาไหมราฮือับสัมผัสวนสั่นสะท้านนั้น ร่าอรรเริ่มเร็้วยวามประหม่า เธอเร็นเาสัมผัสไ้
“่อยๆหายใยาวๆลึๆนะะ่วยลอาารเร็ไ้”
นาไหม้อนเล็ๆับำสอนอเา ูเอาเถอะแทนที่ะหยุทำให้เธอหวาหวั่นเาลับบอให้เธอผ่อนลายปรับรับับสัมผัสรัวนิอเา
“้อนอีแล้ว ถูใใ่หรือเปล่า”
นาไหมเห็นเายิ้มทะเล้น เธอยับะอบโ้แ่็้าว่าเาที่ับปลายาเธอันให้แหนเยหน้าึ้นรับูบแสนเร่าร้อนอเา เพียถูบูบหนัหน่วแบบไม่เว้น่วหายในาไหม็รู้สึหัวใแทบปลิปลิว ภายใน่วท้อเธอปั่นป่วนไปหม มันหวิวๆราวมีริ้วลื่นมวม้วนเป็นเลียวถาโถมสาัอยู่ในนั้น ยิ่ายลทวีวามเร่าร้อนึ้นนาไหม็ูบเริ่มอบเาอย่าเผลอไผล เพียเท่านั้น็ทำเอานรุไลู่บถึับราฮือ้วยวามพึพอใ
่อนนั้นเาูบ เธอผลัไส
อนนี้เาูบ เธอเริ่มไร้อาาร่อ้าน
แล้วหาเาไม่หยุแู่บ เธอะยินยอมพร้อมใล้อยามไปับเาไหมหนอ
เาิอย่ารึ้มอรึ้มใ หาไม่ลอ็ไม่รู้ แ่ถึเธอะ่อ้านเา็ะ่อยๆะล่อมเธอเอ
๊อๆ ๊อๆ
วามิอนเ้าเล่ห์มีอันะัึ ายลัใ ปลาย่าำลัะเ้าปาแมวห่าวอยู่แล้วเียว ันมี้ามาวาเสียไ้
๊อ!
ราวนี้ายลถอนูบอย่าเสียาย
“หิวแล้วใ่ไหม” เาถามอย่าอาทร นาไหมพยัหน้าน้อยๆแทนำอบ เธอไม่ล้าสบสายาเาแล้วอนนี้ ไหนะัเินทีู่บอบเาอย่าหลลืมัวแล้วเธอยันึอายที่เิอาารท้อร้อเสียัลั่น
“ผม็หิว แ่หิวุมาว่าไม่ไ้หิว้าว”
นาไหมอ้าปา้า ายลึ้มไปลูบเธอหนัๆอีรอบ
ูบแล้ว็อยาะูบ่อไปเรื่อยๆแ่็ำ้อัใถอนูบ เพราะลัวว่านถููบะโมโหหิว
“ไปิน้าวันเถอะ ผมสั่อาหารมาไว้แล้ว” เาวนแล้วูบแ้มเธอฟอให่่อนเินนำไป
นาไหมลูบแ้มร้อนผ่าวอัวเอแล้วยับะเินาม ายลหันมามอแล้วพูอย่าอารม์ี
“ิน้าวเสร็ผมะไ้ินุ่อ”
“อะไรนะะ” นาไหมะัเท้าที่ำลัะ้าวามเาไปทันที ายลหันมายิ้มว้า เห็นเธอยืนะลึมอมา็วลับมาึแนเธอให้ออเิน
“บอสะินน้อนาริๆเหรอะ”
“ไม่ไ้เหรอ”
เธอถามื่อๆ เา็ถามลับื่อๆ แ่แววาเาไม่ไ้ื่อัำถามเพราะมันเ็มไป้วยเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวแบบที่นาไหมิว่าัวเอไม่น่าะามทัน
“ไม่ไ้ไม่เป็นไรรับไปิน้าวันเถอะ”
นาไหมระพริบาปริบๆ เินามเาไปอย่าๆ
เา้อมีแผนารอะไรแอบ่อนไว้แน่ๆ นอย่าเาไม่มีวันละวามั้ใ่ายๆแบบนี้แน่นอน
ใหนอ เย็นไว้่อนหนอ สบนิ่มาๆหนอ ถึเวลาถ้า้านไม่ไ้็ปล่อยให้มันเป็นไปามรรลอเถิหนอ
โอ๊ย! อะไรๆ็ยอมลให้เา ยอมอ่อน้อให้เาปั่นหัวไปเรื่อยๆแบบนี้เหรอ
ถ้าเธอยอมแบบไม่มี้อแม้ั้แ่เริ่ม้นเธอมิ้อยอมเาไปลอีวิหรอเหรอ
ไม่ไ้ารแล้ว! เธอ้อปิวัิัวเอเสียใหม่แล้ว
ทำอย่าไรล่ะ เธอ้อทำอย่าไรถึะเป็นฝ่ายำัยเหนือเา
เออหนอ! แล้วะมาิอะไรอนนี้ เธอหิวนไส้ิ่วแล้วยัะมาิว้าวุ่นอยู่นั่น ิน้าวให้ท้ออิ่มเสีย่อน เมื่อท้ออิ่มแล้วเี๋ยว็ิออเอ
ความคิดเห็น