คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กลุ่มโจร " maya "
ตอนนี้ ซีจ ได้เดินเข้าไปในเมืองแล้วเข้าไม่รู้จะเดินไปทางไหน มีผู้คนมากมายเดิน
อยู่เต็มไปหมด ซีจเดินไปตามทางเดินผ่านคนมากหน้าหลายตาและก็มีร้านขายของ
เปิดอยู่เยอะไปหมด ทางทีตัวเขาเองเดินอยู่นี้เป็นถนนทำจากหินอ่อนสีขาวนวล
ตอนนี้ตะวันใกล้จะโพล้ขึ้นจากขอบฟ้าแล้ว เวลาเช้ากำลังจะมาถึงผู้คนก็ยิ่งเพิ่มขึ้น
เรื่อยๆ ตอนนี้เขานั้งอยู่ที่มานั้งตรงข้างทาง เขาไม่รู้จะไปไหน เขาร้องไห้จนไม่มีน้ำ
ตาจะให้ร้องแล้ว หิวก็หิว เหนื่อยก็เหนื่อย ตอนนี้เขารู้ซึกอยากจะกลับบ้านและเขาก็
คล้อยหลับไป เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ ตอนนี้มีคนกำลังทักเขาอยู่ "หนู"คนคนนั้นเรียก
เขาลืมตาขึ้นเห็นชายวัยกลางคนอายุราวๆ40ปีท่าทางแข็งแรงใจดี เขา อุ้มซีจขึ้นบ่า
และจากตอนนั้นมาผมก็หลับไป มาตื่นเอาอีกทีก็อยู่ที่บ้านหลังนึงเห็นชายคนนั้น
กำลัง นั้งดื่มกาแฟอยู่ตอนนี้เป็นตอนเช้าตรู่ ผมค่อยๆ ลุกขึ้นชายคนนี้นหันมามองผม
"เธอชื่ออะไร"เขาถาม "ซีจครับ"ผมตอบกลับไปด้วยเสียงอันแหบแห้ง "เออฉันชื่อ
บัฟโฟ้"ชายคนนั้นพูดขึ้นพลางจิบกาแฟอึกใหญ่ "กินอะไรหน่อยไหมดูท่าทาง
เธออดโซมาก"เขาถาม "ผมพยักหน้า" บัฟโฟ้เดินไปหยิบขาไก้นมเบคอนและขนมปัง
ใส่จานและยืนให้ซีจ ผมรับมาและเริ่มต้นกินอย่างรวดเร็วและไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่
นักแต่มันอดไม่ได้ ก็เพราะหิวจัด เวลาผ่านไปพอผมกินเสร็จบัฟโฟ้ก็เริ่มต้นพูดขึ้นว่า
"เธอมีพ่อแม่ไหม" "ยายบอกว่าท่านตายไปตั้งแต่ผมยังเด็กครับ"ผมตอบพลางดื่มนม
อึกใหญ่ "เหรอแล้วยายเธออยู่ไหน"เขาถามต่อ ผมก็นึกขึ้นได้ "เออใช้ ผมถูกดูดมา
จากทางประตูที่ทำด้วยแสงแล้วมาอยู่นี้"ซีจพูด "อ๋อนั้นเรียกว่าประตูมิติหรือจะเรียก
ว่าช่องวาปหรือวาปgateก็ได้ มันเกิดขึ้นมัวๆอะนะเธอเลยโชคร้ายโดนดูดเข้า
มา"บัฟโฟ้พูด "แล้วมันจะเกิดขึ้นอีกเมื่อไรครับ"ผมถาม "ไม่รุ" เขาตอบสั้นๆ
"แล้วที่นี้ที่ไหนครับ"ผมถามต่อโดยที่ไม่ลดละความพยายาม "เมื่อง อาเซ็นดร้า
มหานครแห่งทวีป มิว ในมิติ เทอร์เรเฟีย"บัฟโฟ้ตอบสบายๆ แต่ซีจก็ได้แต่นั้งงง
"งั้นตอนนี้เธอก็ไม่มีที่ไปสินะ"บัฟโฟ้ถาม นัยตาแฝงแววเจ้าเลห์ "ครับ"ซีจตอบเสียง
ละห้อย "งั้นเธอมาอยู่กับฉันไหมเธออายุเท่าไรอะ" เขาถาม "8ครับ"ซีจตอบพลาง
ก้มหน้ามองพื้นเหมือนคนเก็บกด "อืม เธอมาอยู่กับฉันไหมละ ฉันคือบัฟโฟ้ เบรหาน
หัวหน้ากลุ่มโจรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดกลุ่มโจร maya ฉันจะปั้นเธอให้เป็นสุดยอดเลยเอาไหมละ"บัฟโฟ้ตอบมองหน้าเขาเขม็ง ผมนั้งคิดทบทวนดูอยู่นานและตอบไปว่า
"เออ........ก็ได้....ครับ" บัฟโฟ้ลุกพลวดขึ้นมาและพูดกับผมเสียงดัง "ไม่ก็ได้ครับ ต้องได้ครับ!!! เร็วพูดสิ"บัฟโฟ้บอก ผมก็เลยลุกขึ้นและตะโกนไปสุดเสียงว่า"ได้ครับ!!!"
--------------------------- 8 ปีต่อมา-------------------------------------------------
*และต่อจากนี้การผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ก็ได้เกิดขึ้นแล้ว ติดตามต่อไปนะครับ*
ความคิดเห็น