[YeRyeo] Prince Of Lovely

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 เมื่อเรามาพบ (รัก) กัน

'' อึก...ฮือๆ '' เสียงร้องไห้จากเด็กชายคนหนึ่ง
  
   เด็กคนนั้นหลงทางมาจนถึงหน้าบ้านหลังหนึ่ง เด็กคนนั้นนั่งลงอยู่ที่หน้าบ้านอากาศนอกบ้านเริ่มหนาว หิมะเริ่มตกลงมามากขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีวันหยุด แต่ได้มีเด็กชายตัวเล็กน่ารักคนหนึ่งเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น เขาได้เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งนั่งหนาวอยู่หน้าบ้าน จึงเดินเข้าไปเรียกแม่ออกมาดูและคนเป็นแม่เห็นจึงรีบพาเข้าไปในบ้านเพราะกลัวว่าเด็กคนนั้นจะหนาวตายเสียก่อน แม่ของเด็กคนนั้นก็อุ้มตัวเด็กที่หนาวเพราะนั่งตากอากาศหนาวเกินไป แม่ของเด็กจึงหาอะไรอุ่นๆมาให้ดื่มและพาไปนอนพักที่ห้องนอนของลูกตนเอง

'' ฮึก...แม่ครับแม่อยู่ไหน ฮึก...ผมคิดถึงแม่ '' เด็กผู้ชายที่นอนอยู่บนเตีงละเมอขึ้นมา

'' นี่นายเป็นอะไรรึเปล่า ('w') '' เด็กเจ้าของบ้านถามด้วยความเป็นห่วง เป็นใย

'' หืม...อึก..นายเป็นใคร '' เด็กผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงถามเด็กชายเจ้าของบ้าน

'' ฉันชื่อ รยออุค นายละชื่ออะไร '' เด็กผู้ที่เป็นเจ้าของบ้านแนะนำชื่อของตัวเองให้อีกคนฟัง

'' ฉันชื่อ เยซอง ยินดีที่รู้จัก '' เด็กชายที่นอนป่วยอยู่ก็ตอบให้เด็กชายเจ้าของบ้านฟัง

'' ยินดีที่รู้จักนะ นายพักผ่อนเถอะไม่ต้องห่วง ^_^ '' เด็กชายเจ้าของบ้านบอกกับคนที่นอนอยู่บนเตียง

'' อืม....'' เด็กชายที่นอนอยู่ก็ปิดตาลงนอนต่อ

เช้า~วันต่อมา ( ไวปานวอก = =)

'' เด็กคนนั้นเป็นไงบ้างละอุค '' ผู้เป็นแม่ถามลูกตัวเอง

'' ไข้ลดลงนิดหน่อยแล้วฮะ..แต่ผมว่าอีกนานคงจะหาย '' อุคตอบแม่กลับไป

'' อืม...ก็ดีจ้ะ อ๊ะ! นี่จ้ะเอาไปให้เด็กข้างบนกินด้วยนะอุค '' ผู้เป็นแม่สั่งลูกตัวเอง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก แอ๊ด~ ( คาราบาว แป๊ก!! // ไรเตอร์ )

'' นี่นาย~ ผมเอาข้าวต้มกับยามาให้น่ะ '' อุคเดินเข้ามาพร้อมชามข้าวต้มกินหอม~ฟุ้ง

  อุควางชามข้าวต้มแล้วมองหาคนที่นอนอยู่บนเตียงก่อนหน้านี้ อุคเดินตามหาทั่วห้องและเดินไปที่สุดท้าย นั่นก็คือ...ห้อง..น้ำ!! (ตกใจทำไม // ไรเตอร์) อุคเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปและพบว่าเด็กคนนั้นกำลังล้างหน้าอยู่ อุคเลยเดินเข้าไปช่วยพยุงร่างเอาไว้ เพราะอุคกลัวว่าเด็กคนนั้นจะล้มลงไป อุคพยุงมานั่งที่เตียงและเดินไปหยิบผ้าขนหนูสำหรับเช็ดหน้ามาให้เด็กคนนั้น และเด็กคนนั้นก็รับผ้าเอาและเช็ดหน้า

'' นี่นาย..ผมเอาข้าวต้มกับยามาให้กินน่ะ '' อุคพูดพร้อมหยิบชามข้าวต้มมาไว้ในมือ

'' ขอบคุณนะ เอ่อ...นายชื่ออะไรนะ '' เด็กคนนั้นมองหน้าอุคและถามชื่ออุคอีกครั้ง

'' ผมชื่อ รยออุค เรียกสั้นๆว่า อุค ก็ได้ ^_^ '' อุคพูดพร้อมยิ้นให้ปิดท้าย

'' อืม... เรียกชื่อฉันสั้นๆว่า เย่ ก็ได้ '' เย่ตอบและพลางหยิบชามข้าวต้มมาแต่อุคไม่ยอมให้

'' เดี๋ยวผมป้อนเอง คุณไม่สบายอยู่น่ะ '' อุคพูดพร้อมกับตักข้าวต้มและเป่าให้หายร้อน

'' ขอบใจ...'' เย่ตอบเพียงสั้นๆและกินข้าวต้มที่อุคป้อนจนหมด

'' อ๊ะ!! นี่ยากินด้วยน่ะจะได้หายไวๆ ^^ '' อุคพูดและยื่นยาให้เย่กิน

'' ขอบใจ...'' เย่ตอบสั้นๆเหมือนเดิม

  หลังจากนั้นอุคก็ป้อนข้าวป้อนยาให้เย่กินทุกวัน จนเย่หายดีและอาบน้ำได้อย่างสบายตัว เย่ได้ลงมาขอบคุณแม่ของอุคและเรียกแม่ของอุคว่า '' น้ายูริ '' แม่ของอุคก็บอกให้เย่พักผ่อนที่นี่ตามสบายคิดซะว่าเป็นบ้านตัวเอง เดี๋ยวแม่ของอุคจะพาไปสมัครโรงเรียนให้ทีหลังและจะพาไปซื้อเสื้อนักเรียน กระเป๋านักเรียน ของใช้ทุกอย่างเอง แต่ต้องรอจนกว่าแม่ของอุคจะทำงานบ้านเสร็จจึงค่อยไป

'' ไปกันได้แล้วจ้ะ แม่ทำเสร็จแล้ว~ '' คุณยูพูดกับเด็กๆทั้งสองคน

'' คร๊าฟ~ // ครับ '' ทั้งสองพูดตอบพร้อมกันแต่เพียงแค่เย่พูดสั้นเรียบง่ายกว่าอุค

'' ไปกันเลยจ้า~ ขึ้นรถกันเลยน่ะ '' คุณยูพูดและเดินไปเปิดรถให้เด็กๆนั่ง

บรืน~ บรืน~ บรืน~ เอี๊ยด~ ( เสียงรถแน่นะ = = // ไรเตอร์ )

'' ถึงแล้วจ้า~เด็กๆ '' คุณยูหันมาบอกเด็กๆที่หลับกันไปแล้ว

'' ห๊าว~ '' เสียงอุค

'' หืม~ ถึงแล้วหรอครับน้ายูริ '' เยซองถามคุณยู

'' จ้าถึงแล้วจ้า ลงได้แล้วป่ะๆ '' คุณยูตอบและพลางเดินมารอเด็กๆข้างนอกรถ

'' ครับแม่ // ครับคุณน้า '' อุคและเย่พูดและลงมาจากรถ หลังจากนั้นคุณยูก็ล็อครถและเดินพาเด็กๆไปเข้าห้าง

ณ ห้างเซ็นทรัล ปิ่นเกล้า ( ไรเตอร์ยังไม่เคยไปเลยง่ะ T^T // ไรเตอร์ )

'' แม่ครับกินข้าวร้านนี้กันนะฮะ '' อุคพูดพร้อมลูบท้องให้ดูว่าหิวมาก

'' จ้าๆ แล้วเย่ละหิวรึยัง? '' คุณยูถามเย่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

'' หิวนิดหน่อยครับ '' เย่ตอบให้คุณยูและก็เดินตามคุณยูไปกินข้าว

  หลังจากนั้นทั้งสามคนก็เดินไปซื้อของใช้กันอย่างสนุกและแวะไปนู้น แวะไปนี่ นิดหน่อย จนตะวันใกล้ลับขอบฟ้า เลยรีบเดินไปซื้อของสุดท้ายคือสิ่งที่เย่และอุคอยากได้มากที่สุดก็คือ..''ลูกสุนัขพันธุ์ ไซบีเรียน ฮัสกี้ เพศผู้'' ( นี่มันงานของไรเตอร์ไม่ใช่รึ = =? // ไรเตอร์ ) และคุณแม่ของอุคก็ซื้อลูกสุนัขมา 1 ตัว ให้ทั้งสองคนช่วยกันเลี้ยงดู และตั้งชื่อเจ้าลูกสุนัขว่า ''คิม'' โดยที่ทั้งสามคนก็ไม่ลืมที่จะซื้ออาหารสุนัข และก็กลับบ้านกัน...



ขอขอบพระคุณทุกคนที่ติดตามและคำติชม

ถึงแม้อาจจะแต่งไม่ดีเท่าไหร่ ก็อยากให้ช่วยกันติดตามไปเรื่อยๆ

เพราะเราจะมีอีกหลายๆเรื่องมาแนะนำ หลังจากที่ไรเตอร์แต่งเรื่องนี้จบ

อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนต์กันนะค่ะ