คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ++Little BoY++
หากความรักนั้นแสนหอมหวาน
ทำไมเรา...ไม่ลองเปิดใจให้เขาดูซักครั้งล่ะ
“พี่สาว ผมจีบพี่มาสามเดือนแล้วนะ เมื่อไหร่จะรับรักผมซักทีล่ะ”
ทุกครั้งหลังเลิกเรียน ขอย้ำว่าทุกครั้งจริงๆ มักจะมีเด็กน้อยที่อายุน้อยกว่าฉันถึงสองปีคนนี้เดินตามก้นของฉันเพียงแค่ต้องการเป็นแฟนกัน
แต่ก็นะ อายุเราห่างกันตั้งสองปี！！
“ลิเช่ เลิกตามฉํนได้แล้วน่า ก็รู้ๆอยู่ว่าฉันไม่ชอบยังจะมาตามตื้ออีก”
ใช่แล้วล่ะ เด็กน้อยคนนี้ก็คือ ลิเช่ นั่นเอง ชื่อของเจ้าเด็กนี่เหมือนกับผู้หญิงม๊ากมาก ไม่ใช่แค่นั้นนะ หน้าของลิเช่หวานมากๆเลย ตาก็โต๊โต ดูแบ๊วๆดีจังเลย แอบอิจฉาแฮะ
“พี่สาวไม่ชอบก็เรื่องของพี่สิ เกี่ยวอะไรกับผม-O-”
“ก็ฉันรำคาญน่ะสิ-_-^”
ฉันเริ่มขึ้นเสียงระหว่างเดินกลับบ้าน แล้วลิเช่ก็มักจะเดินตามมาส่งฉันทุกวันเลยด้วย ถึงฉันจะบอกว่ารำคาญก็เหอะนะ แต่ฉันก็รู้สึกปลอดภัยกว่าการต้องเดินกลับบ้านคนเดียวอยู่ดีล่ะน่า
“แต่ถึงอย่างงั้นผมก็จะจีบพี่ต่อไปจนกว่าพี่จะรับรักผมล่ะน่า-O-”
“เหอะ งั้นก็จงรอต่อไป”
ฉันบอกเบาๆก่อนจะเดินเข้าบ้านไป แปลกเนอะ ปกติการเดินกลับบ้านสำหรับฉันเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก แต่ถ้ามีหมอนี่อยู่ด้วยล่ะก็ไม่เคยเบื่อเลยซักครั้ง
“แบม ใครมาส่งหน้าบ้านน่ะลูก”
แม่ฉันเดินออกมาจากตัวบ้านก่อนจะหันมามองหน้าลิเช่ด้วยใบหน้ายิ้มๆ แววตาฉายแววล้อเลียน
“ลิเช่นี่เอง เป็นแฟนกันแท้ๆทำไมแบมไม่ให้หนุ่มน้อยเข้ามานั่งพักในบ้านก่อนล่ะลูก ลิเช่อุส่าห์มาส่งทั้งที^_^”
แล้วลิเช่ก็หน้าแดงแจ๋เลยกับคำทักของแม่ฉัน แน่ล่ะ ใครๆก็บอกว่าฉันกับลิเช่เป็นแฟนกันเพราะหมอนี่มารับและกวนฉันทุกเวลาที่มันว่างเลยทีเดียว และดูเหมือนแม่เองก็ถูกใจลิเช่น้อยนี่เหมือนกันก็เลยพยายามยัดเยียดฉันให้เป็นแฟนกับลิเช่ให้ได้
“แม่ ลิเช่ไม่ใช่แฟนหนูนะ-O-^”
ฉันเถียงเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป
“เจ้าตัวเล็ก”
ฉันหันไปเรียกลิเช่ ที่โดนแม่ลากเข้าบ้านมาเรียบร้อยแล้ว ใช่แล้วล่ะ หมอนี่ตัวเตี้ยกว่าฉันอีก ดูๆแล้วเหมือนฉันมีน้องชายเพิ่มมาอีกคนเลยแฮะ- -;
“ผมแค่ยังโตไม่เต็มที่เท่านั้นแหละน่า-3-”
หมอนี่บ่นเบาๆ พลางทำแก้มป่อง อ๊า น่ารักอ่ะ
“โอ๋ๆๆ เด็กน้อย”
ฉํนยังคงล้อเลียนอย่างสนุกปาก
“ผมไม่ใช่เด็กนะ！”
“ฮ่าๆๆ เด็กน้อ...”
พูดยังไม่ทันจบประโยคเจ้าเด็กบ้าก็คว้าเอวฉันไว้ก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากนุ่มของคนตรงหน้าขบริมฝีปากฉันเบาๆเป็นเชิงหยอกล้อก่อนที่จะผละออกมา..ไม่วายก้มมาจูบแรงๆอีกครั้ง
“เห็นมั้ยว่าผมไม่ใช่เด็กแล้ว”
ลิเช่พูดด้วยสีหน้าระบายยิ้ม และยิ้มนั่นก็ทำให้ฉันเดือดจัดเสียด้วย
“ไอ้เด็กบ้า อ๊ากกกกก ตายซะเถอะ>O<//”
“ฮ่าๆๆ^O^”
แล้วฉันกับหมอนี่ก็วิ่งไล่กันเหมือนเด็กๆเลย
ทำไมกัน...ใจฉันถึงเต้นแรงเพราะจูบของเด็กบ้านั่น
หมอนี่ยังเด็กอยู่เลยนะ！！
หลังจากนั้นไม่นานลิเช่ก็ขอตัวกลับบ้านไป หนอย ไอ้เด็กบ้า กล้าดียังไงมาจูบฉันฮะ อ๊ากกกกกก โมโหเว้ยยย
ฉันเดินขึ้นไปยังห้องนอนตัวเองอย่างเซ็งๆ สภาพอารมณ์ของฉันตอนนี้ไม่เหลือความเป็นปกติอีกต่อไป รสจูบของหมอนี่ยังติดตราตรึงใจอยู่ไม่หาย อ๊ากกก นี่ฉันพูดบ้าอะไรออกมาเนี่ย โว้ย
...LICE…
“ฮาโหล”
ฉันกรอกเสียงลงไปอย่างเซ็งๆ ถ้าฉันไม่รับโทรศัพท์หมอนี่ล่ะก็ฉันคงจะไม่ได้หลับได้นอนเหมือนคราวที่แล้วแน่ ทำไมน่ะหรอ ก็เพราะหมอนี่โทรมาไม่หยุดเลยไงโทรๆๆๆ จนมือถือฉันแทบจะระเบิดเลยทีเดียว พอฉันปิดเครื่องถอดแบต ถอดซิม เลเซ่ก็โทรเข้าเบอร์บ้านไม่ยอมหยุด เล่นเอาแม่ของฉันบ่นเสียยกใหญ่โทษฐานปล่อยให้โทรศัพท์ดัง โดยที่ไม่ยอมไปรับ วันนั้นกว่าฉันจะได้นอนก็เฉียดๆเที่ยงคืนเพราะต้องคุยกับลิเช่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นและต่อด้วยการสวดยาวเหยียดเป็นกำแพงเมืองจีนของแม่อีก
เข็ดเลยค่ะท่าน
(นี่ พี่สาวคิดถึงผมบ้างมั้ย)
คิดถึง...แต่เรื่องอะไรจะบอกล่ะย่ะ
“ไม่เลยซะนิด”
ฉันพยายามเน้นคำว่าไม่ให้มันชัดๆเผื่อว่าหมอนี่จะเลิกกวนฉันอีก
(ว้าแย่จัง งั้นผมจะมาหาพี่สาวบ่อยๆ แล้วพอวันไหนที่ผมไม่มาหา พี่จะต้องเป็นบ้าแน่ๆเลย รับประกัน)
ดูเหมือนว่าที่ฉันพูดไม่ไม่ได้ช่วยอะไรซักนิด
“ไม่มีวันหรอกย่ะ”
(ฮะๆ คอยดูก็แล้วกัน)
“นี่ลิเช่พี่ง่วงแล้วนะ”
ฉันบอกกับลิเช่เบาๆ อา... นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันก็กลายเป็นหมีแพนด้าพอดีหรอก โอยย ง่วงงง
(งั้นหรอ งั้นเอางี้ เดี๋ยวผมร้องเพลงกล่อมนอน...)
“อือ...”
ฉันขานรับเบาๆ ขณะที่หนังตาเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ
“ภาพทุกภาพยังจดจำ ราวกับเพิ่งเมื่อวานนี้
ในวันที่ฝนพรำ นั้นเธอเดินจากฉันไป
ทุกทุกครั้งที่มองดาว ก็ยังทำให้เหงาใจ
ไม่ว่าจะพบใคร ไม่ว่าจะรักใคร ไม่ต่างกัน
อาจจะมีชีวิตอยู่ในวันนี้
แต่อยู่กับความรักที่มีวันนั้น
ค่ำลงทุกคืน หลับตาทุกคราว ก็ยังคิดถึงเธอ แล้วมีน้ำตา
ปฏิทินจะพลิก ไปสักกี่ครั้ง
นาฬิกาจะเดินวนไปเท่าไร
ก็ไม่เคย ลบเลือนภาพเธอ จากใจ
เธอรู้ บ้างหรือเปล่า ว่าใจฉันไม่เคยรักใคร ได้เท่า กับเธอ
เต้ วิทย์สรัช สุขวัฒนศิริ - รักกันครั้งหนึ่ง... คิดถึงตลอดไป
หรือว่านี่คือราคา แลกกับการได้รักเธอ
คือยังจะต้องเจ็บ และจำเธอฝังใจ ไม่เปลี่ยนไป
อาจจะมีชีวิตอยู่ในวันนี้
แต่อยู่กับความรักที่มีวันนั้น
ค่ำลงทุกคืน หลับตาทุกคราว ก็ยังคิดถึงเธอ แล้วมีน้ำตา
ปฏิทินจะพลิก ไปสักกี่ครั้ง
นาฬิกาจะเดินวนไปเท่าไร
ก็ไม่เคย ลบเลือนภาพเธอ จากใจ
เธอรู้ บ้างหรือเปล่า ว่าใจฉันไม่เคยรักใคร ได้เท่า กับเธอ
อาจจะมีชีวิตอยู่ในวันนี้
แต่อยู่กับความรักที่มีวันนั้น
ค่ำลงทุกคืน หลับตาทุกคราว ก็ยังคิดถึงเธอ แล้วมีน้ำตา
ปฏิทินจะพลิก ไปสักกี่ครั้ง
นาฬิกาจะเดินวนไปเท่าไร
ก็ไม่เคย ลบเลือนภาพเธอ จากใจ
ไม่รู้ถึงวันไหน กว่าที่ฉันจะลืม ว่าเคยรักเธอ หมดใจ..”
“...”
“พี่สาว ผมรักพี่มากเลยรู้มั้ย ผมไม่เคยรักใครเท่าพี่เลย พี่รักผมบ้างมั้ย คิดถึงผมบ้างรึเปล่า...”
“...”
“นี่ ยังฟังอยู่รึเปล่าเนี่ย”
“...”
“เฮ้ย หลับแล้วหรอเนี่ย พี่บ้าเอ๊ย...”
“...”
“พี่สาว...ผมรักพี่นะ”
-------------------------
ความคิดเห็น