คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Star In The Twilght : Part 4 ( Intro : Alenna Calaniel )
องค์กษัตริย์แห่งกอนโดลินจึงได้ทรงลูบเรือนผมสีทองของเจ้าชายผู้เป็นพระนัดดาให้ยุ่งเหยิง
“ ตาฝาด คงเพราะจะง่วงแล้วซินะ ไปนอนเถอะ ”
เออาเรนดิลก็เบะปาก “ แต่ว่าเออายังไม่ง่วง เสด็จตาก็ทรงทราบนี่นาว่า เออาชอบดูดาวมากที่สุด ”
ชายหนุ่มเอไดน์ซึ่งเข้าสู่วัยกลางคนแล้วก็เอ่ยซ้ำ
“ เออาไปนอนเถอะ พรุ่งนี้เจ้าก็ต้องไปเรียนหนังสือ เดี๋ยวก็ตื่นสายหรอก ”
ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่มน้อยก็ส่ายหน้าไปมา “ ทำไมทุกคนถึงต้องย้ำโน้นยำ้นี้น่ะ ”
เมื่อจะก้าวเดินหนี เออาเรนดิลก็เห็นสายตาเฉียบคมของน้าชาย จ้องเขาอย่างเขม็งชัดเจน
เด็กหนุ่มจึงต้องรีบไปเก็บแผนที่ดาวของตนแทน พร้อมกับโนลปาซึ่งเกาะไหล่ของเขาอยู่
“ ก็ได้ครับ เออาจะไปนอน จะไม่ตื่นสาย และก็ทำทุกอย่างเหมือนเดิม ”
มายกลินซึ่งยืนกอดอกจึงถอนใจดัง “ เจ้าเด็กคนนี้ ถ้าเจ้าไม่ฟังเสด็จตา น้าจะทำโทษเจ้า ”
บุตรแห่งทูออร์ก็เม้มริมฝีปากบางได้รูปของตน พลางค้อมศีรษะลงต่อหน้าเหล่าผู้ใหญ่ทั้งสาม
“ ก็ได้ขอรับ เออาเรนดิลคนนี้ขอไปก่อนล่ะ ”
ร่างเพรียวบางก็ได้รีบสาวฝีเท้ากลับเข้าไปในวัง ขณะที่มายกลินดูจะไม่ค่อยพึงพอใจนัก
“ ยิ่งโตยิ่งดื้อนะ เออา ! ”
องค์กษัตริย์ทัวร์กอนก็ทรงมาโอบเรียวไหล่ของพระภาคิไนย “ ไม่เป็นไรน่า เขายังเด็ก ”
“ เขาโตพอที่จะรับผิดชอบได้แล้วนะ เสด็จลุง ไม่ใช่เอาแต่ทำตัวเป็นเด็ก ”
ทูออร์ก็ส่ายหน้าของตนไปมา สายลมในยามราตรีพัดผ้าคลุมสีเทาไปรอบกาย
“ ข้าไม่ได้คิดเช่นท่าน องค์ชาย ข้าอยากให้ลูกเออาเป็นเด็กอยู่เลย น่าประหลาดนะ
เวลานี้เขาสูงเลยไหล่ของข้าแล้ว...น่าใจหายเหมือนกัน ”
“ เหอะ ! แต่ว่าเออาเรนดิลควรจะรู้รับผิดชอบได้แล้ว ไม่ใช่เหรอ ? ”
ชายหนุ่มก็ถอนหายใจ ดวงตาสีฟ้าเริ่มแสดงความขุ่นเคือง
“ ท่านก็เป็นท่านน้าที่เอาแต่จับผิดเขาหรือไงนะ ?”
มายกลินก็กำหมัดด้านซ้ายไว้แน่น “ ข้าไม่ได้จับผิด แต่...ข้ารำคาญมากต่างหาก ”
หัตถ์แกร่งขององค์กษัตริย์ก็ทรงปรามไว้ทัน ก่อนที่พระภาคิไนยและราชบุตรเขยของพระองค์จะมีเรื่อง...
“ พอได้แล้วหนุ่มๆ พวกเจ้าไม่ควรมาทะเลาะกันเรื่องเออาเลยนะ ”
เจ้าชายลำดับที่หนึ่งแห่งกอนโดลินมีหรือจะยอมให้เจ้าบ้านี้ง่ายๆ
~*~*~*~*~*~*~
ระหว่างที่เออาเรนดิลเดินกลับลงมาจากดาดฟ้า เขาได้ยินเสียงเรียกทักว่า
“ องค์ชายน้อยเพค่ะ ! ทรงรอหม่อมฉันหรือเปล่า ? ”
เด็กหนุ่มฮาล์ฟเอลฟ์ก็ชะงักนิ่งเช่นด้วยกับโนลปา เมื่อได้เห็นรอยยิ้มหวานแกมเล่ห์นัย
ของพรายสาวผู้เป็นนางกำนัลงามสะสวย เรือนผมสีม่วงอ่อนราวกับดอกลาเวนเดอร์ยาวประบ่า
“ พี่อเลนน่า พี่...ยังไม่ไปนอนอีกเหรอ ? ”
อเลนน่าก็ได้ก้าวฝีเท้าอย่างสวยงาม เพื่อได้มาประคองเรียวแขนบางของเจ้าชายองค์น้อยแห่งกอนโดลิน
“ หม่อมฉัน ยังไม่ไปนอนหรอกเพค่ะ คริๆ ”
เจ้าชายเออาเรนดิลก็สะดุ้งเล็กน้อย เมื่อพรายสาวได้ยกมือเรียวของเขาขึ้นมาจูบทั้งสองข้าง
“ เอ่อ..พี่อเลน พี่ทำให้เออาอยากไปนอนแล้วนะ ”
ดวงตาสีเขียวอ่อนคู่หวานก็สบกับดวงตาสีฟ้ากลมโตคู่สวย...อเลนน่าได้แต่เพ้อฝัน....
“ องค์ชายน้อยเพค่ะ ทรงไปนั่งเล่นกับหม่อมฉันก่อนนอนได้ไหมเพค่ะ ? ”
เจ้าตุ่นโนลปาก็เขม้นตามาที่พรายสาวแทน “ ไม่ล่ะ เออาจะต้องไปนอนแล้ว เพราะฉะนั้นอย่าได้เอี่ยว ”
อเลนน่าจึงท้ายสะเอวในชุดกระโปรงสีส้มอ่อนของตน “ เชอะ ! ข้าไม่ได้อยากคุยกับเจ้านี่นา
ข้า...อยากคุยกับองค์ชายน้อย... ” เรียวแขนบางมาเกาะบนไหล่เรียวได้รูปของเออาเรนดิล
“ อ๊ะ...พี่อเลนน่า เดี๋ยวท่านแม่มาเห็นเข้า ”
“ องค์หญิงอิดริลไม่เห็นหรอก...” มือเรียวสวยก็ตรงเข้าโอบกอดร่างบางในชุดทูนิคสีฟ้า
จนใบหน้างดงามของเด็กหนุ่มฮาล์ฟเอลฟ์แดงระเรื่อ โนลปาก็ตกลงพิ้น แอ๊กกกก !
“ พี่อเลน ! ” เออาเรนดิลร้องด้วยความตกใจ
“ อะไรเพค่ะ ? ” แล้วนางก็หันไปเห็นเจ้าหญิงพรายเรือนผมสีทองสุกสว่างในอาภรณ์สีคราม
นางเม้มริมฝีปากเล็กน้อย และกล่าวว่า “ อเลนน่า คาลัดเนียล เจ้าแหย่อะไรลูกเรา ? ”
อเลนน่าก็ผละตัวจากการโอบกอด ? ร่างเพรียวบางในทันทีทันใด
“ ไม่มีอะไรเพค่ะ องค์หญิงอิดริล เอ่อ..หม่อมฉัน..”
เจ้าหญิงพรายผู้เป็นมารดาก็ถอนหายใจ “ เจ้าไปนอนได้แล้ว ”
พรายสาวโนลดอร์ผู้ซุกซนจึงถอนสายบัวลงอย่างสุภาพที่สุด นัยน์ตาสีเขียวหวาดหวั่น
“ เอ่อ...หม่อมฉันขอตัวนะเพค่ะ...” แล้วนางก็ก้วหายไปดังสายลมแดนตะวันตก
เออาเรนดิลจึงได้ก้าวมาหาผู้เป็นมารดา “ นานาครับ เออามีเรื่องอยากปรึกษา ? ”
“ อะไรเหรอจ๊ะ ? เออาเรนดิล ”
ดวงตาสีฟ้าใสสบกับของโนลปา ก่อนที่จะหันมาสบกับของเจ้าหญิงพรายอีกครั้ง
“ คือว่า...”
~*~*~*~*~*~*~*~
ว้าว ! ค้างมานานครับ ขอแนะนำพี่อเลนน่า คาลัดเนียล มาไว้ในกอนโดลินด้วยคน ^^
ความคิดเห็น