คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Star In The Twilght : Part 3
ช่วงนี้อยู่กับแต่ท่านโลมีออนเลย ไม่ได้อัพเออาทีนเล้ย ~!!! ><
~!~!~!~!~!~!~!~
เด็กหนุ่มได้วิ่งเข้าไปโอบกอดร่างสูงใหญ่ของลอร์ดทูออร์ผู้เป็นบิดาของเขา
“ เออา จะดึกแล้วนะลูก ไปนอนเถอะ ”
เออาเรนดิลก็คล้องแขนแกร่งของชายหนุ่มไว้ พลางหัวเราะเสียงใสน่าเอ็นดู
“ อดา ข้าน่ะยังเป็นเอลฟ์ตัวน้อยอยู่เลยใช่เปล่าครับ ? ”
มือแกร่งจึงได้ทาบศีรษะกลมมนของลูกชายคนเดียว ก็พบว่าส่วนสูงของเออาได้ถึงปลายจมูกโด่ง
“ พ่อว่าเจ้าสูงขึ้นมาได้สักคืบแล้ว เอาเถอะ เจ้าก็ยังเป็นเด็กในสายตาของพ่อเสมอจ๊ะ ”
เจ้าชายลำดับที่สามแห่งนครกอนโดลินก็กระโดดขึ้นลงไปมาสองสามที
“ แล้วเมื่อไร ข้าจะสูงเท่าอดาล่ะ ? ”
พรายหนุ่มผมสีรัตติกาลก็เผยอริมฝีปากบางของตนจากถ้วยชา
“ เจ้าหัดรับผิดชอบบ้างได้แล้ว เซลเล – ยอนโด ”
โนลปาก็กล่าวเสริม “ จริงด้วย ”
ดวงตาสีฟ้าใสก็มองไปยังท้องฟ้ากว้างใหญ่ซึ่งประดับด้วยแสงดาราสีเงินส่องประกาย
ทูออร์ก็กระแอมคอของตนเล็กน้อย พลางโอบไหล่บางของบุตรชายด้วยความรัก
“ ลูกรัก ไม่เคยเบื่อการดูดาวเลย ช่างเหมือนน้าเจ้าจังเลยนะ ”
เออาเรนดิลก็พยักหน้าขึ้นลง “ ลูกไม่เบื่อนี่นา ”
“ หึ! ขอบใจที่ชม ” มายกลินว่าด้วยน้ำเสียงยอกย้อน ชายหนุ่มเอไดน์ก็ได้เม้มริมฝีปากของตน
…จนลูกของข้าโตแล้ว องค์ชาย...ก็ยังคงประชดข้า....
แต่มันก็จริง...เออาเรนดิลยิ่งโตขึ้นก็มีรูปร่างเพรียวบางและเรือนผมสลวยเหมือนแม่และน้าเค้ามาก...
“ เออาก็ขอย้ำคำเดิมว่า เออารักเวลากลางคืนมากกว่านะ ”
มายกลินถอนหายใจเล็กน้อย “ เจ้ารักราตรีมากเกินไป ทั้งๆ ที่...เจ้าควรอยู่กับ..”
“ ท่านน้า ” เออาเรนดิลกล่าวแบบงอนๆ “ เราคิดคนละแบบอีกแว้ว ! ”
แล้วหนุ่มน้อยผมสีทองเข้มก็หัวเราะเสียงใส จนเห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง
“ ลูกเขยและหลานๆ อยู่ที่นี้เอง ” ร่างสูงใหญ่แสนสง่างามของทัวร์กอนปรากฎขึ้น
พระเกศาสีดำขลับปลิวสยายตามแรงลม ดวงพระพักตร์ที่ประมาณอายุไม่ได้ว่าอ่อนเยาว์
หรือชรา ตามอายุของชาวเอลดาร์ มงกุฎสีทองประดับด้วยโกเมนเม็ดใหญ่อยู่บนพระเศียร
“ ทอร์เอน – นานา เสด็จลุง ” มายกลินกล่าว และคำนับลงอย่างนอบน้อม
ทูออร์ก็ค้อมศีรษะลงตามด้วยคน...
ทันใดนั้น เออาเรนดิลกลับวิ่งไปโอบกอดพระอัยกา ปอยผมสีบลอนด์ตกลงบนพระอังสา
“ เสด็จตาจ๋า ”
“ ตัวแสบของตา เจ้านี่นะยังซนอยู่อีก ” พระหัตถ์แกร่งกดลงบนขมับของเด็กหนุ่ม
“ ฮ่า ๆ ลาลา “ บุตรแห่งทูออร์ก็หัวเราะอีกครั้ง แต่สีหน้าเคร่งขรึมของท่านน้ามายกลิน
ทำให้เขาหุบกิริยานี้ลง และรีบไปจัดแผนที่ดาวของตนเอง โนลปาเกาะไหล่
“ ดูดาวเป็นเพื่อนหลานเหรอ ? ” ทัวร์กอนทรงถามพระภาคิไนยผู้มีอายุใกล้ 200 ปีแล้ว
“ เปล่าหรอก ก็แค่มาอยู่แก้เหงาเท่านั้น ”
องค์ราชาทรงสรวล และรับสั่งว่า “ มายกลินนิ่งเหมือนเคย ”
คราวนี้ทูออร์ก็เป็นฝ่ายยิ้มเยาะเจ้าชายพรายผมดำบ้าง มายกลินจึงเมินหน้าหนี
“ เออา ”
ผู้ถูกเรียกก็หันมา “ พระเจ้าข้า ? "
ทัวร์กอนทรงกอดอุระแกร่งไว้ “ ไหนเล่าเรื่องกำเนิดดวงดาวให้ตาฟังซิ ”
“ เอ๊ะ ? ” เออาเรนดิลทำสีหน้าสงน และมองโนลปา ซึ่งพยักหน้าให้ด้วย
“ น้าก็อยากฟังหลานชาย..” มือเรียวแกร่งของมายกลินลูบเรือนผมสีบลอนด์ของเด็กหนุ่ม
“ อือม...” เออาเรนดิลทำหน้านึก “ ก็ได้ครับ.. ”
ชายหนุ่มชาวเอไดน์สบตาของบุตรชายราวกับบอกว่าเป็นกำลังใจให้นะลูกพ่อ...
เออาเรนดิลก็นึกถึงวันที่ตัวเองยังนั่งบนพระเพลาของเสด็จตาได้ดี
และเขาก็ได้ฟังภาษาเควนยาอันไพเราะและอ่อนโยน
พระแม่วาร์ดา เอเลนทารี หรือในภาษาซินดารินเรียกว่า เอลเบเรธ กิลโธเนียล
เป็นพระมเหสีของพระบุพราชมานเว เทพบดีแห่งวาลินอร์
ผู้งดงามที่คำใดหรือภาษาใดในโลกจะบรรยายทั้งหมดไว้ได้
ด้วยว่าพระนางเป็นผู้ได้รับพรจากองค์อิลูวาทาร์ พระเป็นเจ้าผู้สร้างทุกสรรพสิ่งมานั้น
พระนางก็ได้ประดิษฐ์ดวงดาวไว้ เป็นสัญลักษณ์การกำเนิดของเหล่าเอลดาร์
ผู้เป็นปฐมชนแห่งพระเป็นเจ้าและกลุ่มดาวมากมายก็ถือกำเนิดขึ้น
จากการกำหราบปีศาจทมิฬมอร์กอธในรอบแรก เมื่อหลายหมื่นปีมานั้นเอง
“ ดูนั้น ! ” นิ้วเรียวของเออาเรนดิลชี้กลุ่มดาวขนาดใหญ่ซึ่งสายตาของเอลฟ์เห็นได้ชัดเจน
“ วาลาคีร์คา – คมเคียวแห่งวาลาร์ “
ดวงตาสีดำของเจ้าชายมายกลินมองยังทิศใต้ และก็กล่าวว่า “ ลูนนิล – ดาวสีน้ำเงิน "
“ แต่ว่า.. “ องค์ทัวร์กอนตรัสขึ้น และหันที่ทิศอุดร “ อัลคารินเคว – ดาวพฤหัส งดงามกว่า "
“ ว้าว..เอเลนัธ....เห็นดาวจนลายตา..” โนลปาเสริมอีกคนหนึ่ง และอ้าปากกว้าง..หวอ
ลอร์ดแห่งสกุลปีกหงส์ก็ได้แต่แอบหัวเราะกับกิริยาของพรายทั้งสามและตุ่นหนึ่งตัว
แต่เออาเรนดิลกลับเห็นว่า มีแสงสีส้มอมแดงทางเดียววาบผ่านไปจนแสบเข้าเปลือกตาบาง
ท่ามกลางดวงดาว และพลันก็ตกลงไปยังพิ้นดินอันห่างจากนครลับแลไม่มากนัก
“ โอ้ย ! ”
“ เป็นอะไร เซลเล – ยอนโด ” พรายหนุ่มมายกลินถามขึ้น
เออาเรนดิลก็ตอบว่า “ ไม่มีอะไรครับ..กวานัวร์นานา ”
~!~!~!~!~!~!~
ตอบเม้นพี่ไคท์ในงานอันเก่าครับ
ผมชอบทั้งกลางวันและกลางคืนนะ กลางคืนถึงจะเย็นสบายก็จริง แต่ถ้าต้องอยู่คนเดียว
ตอนกลางคืนข้างนอกมันน่ากลัวไปหน่อย กลางวันเดี๋ยวนี้ก็ร้อนสุดๆ ไม่มีอะไรพอดีเลย
ดีจังที่ท่านพี่ใจกว้าง เห็นด้วยนะครับ ^^
เออาถึงโตแล้วก็ยังน่ารัก >< แสงสีส้มนั่น ใช่ UFO รึเปล่านะ?
โธ่ ๆ พี่ครับ เออายังไม่กล้าครอสเรื่องข้ามไปถึงเหล่าเอเลี่ยนหรอกนะ 555+
ความคิดเห็น