คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : The First Sight ตอนที่ 7
เลดี้เมริลกำลังคุกเข่าเพื่อสวดมนต์ภาวนาด้านหน้าห้องบรรทมของนาง
ดังเป็นนิสัยประจำของนางมาตั้งแต่เยาว์วัย นางเคารพเทพวาลาร์ทุกพระองค์
และหวังว่าความหวังต่างๆ จะแบ่งบานงดงามดังผกางามในฤดูใบไม้ผลิ
“ ลูกไม่ไปดูตาหนูร็อดนอร์หน่อยเหรอจ๊ะ ”
“ นานา...รอประเดี๋ยวก่อนนะคะ ”
สตรีอีกผู้หนึ่งที่มาใกล้พรายสาวนั้น นางมีร่างสูงใหญ่ เรือนผมสีเข้มมัดเกล้าเป็นมวย
ดวงตาของนางยังเจิดจ้าและสุกสว่างด้วยแสงดาราของชาวโนลดอร์
“ ข้าศรัทธาในการนับถือเหล่าองค์เทพ แต่ว่า...เมริล...ทุกอย่างมันก็อยู่ที่เรา
ลิขิตเองมากกว่า ”
“ หม่อมฉันก็ขอให้องค์วาลาร์คุ้มครองตาหนูร็อดนอร์ให้รอดพ้นจากคำสาปซิลมาริล
มันมาอยู่ใกล้เราเกินกว่าใครจะคาดคิดนะคะ ท่านแม่เอลดาโลส ”
ริมฝีปากงามของท่านหญิงพรายในชุดสีเทาก็แย้มจาง
“ ของอันตรายที่สุด บางทีอาจทำให้เราปลอดภัยที่สุดก็เป็นได้ ”
เมริลตระหนักดีว่า มารดาของสามีย่อมให้กำลังใจนางได้เสมอ
นาทีต่อมา ลอร์ดเคียร์ดันเดินมาหาท่านหญิงพรายทั้งสองนาง เขาอยู่ในชุดคลุมสี
น้ำตาลปนสลับสีเทา ดวงตากระพริบถี่ “ อา...ฮิริล ' นิน ( ท่านหญิง )
ท่านจะไปปลุกเหล่าเด็กๆ หรือยัง ”
“ ข้าไปอยู่แล้ว ” เลดี้เอลดาโลสเอ่ย “ ข้าอยากพบแม่หนูเอลวิงมากทีเดียว ”
เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสามเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของเจ้าหญิงชาวซินดาร์
ต่างเกิดความรู้สึกเอ็นดูอย่างยิ่ง พรายน้อยอยู่ในอ้อมกอดของเด็กหนุ่ม
มือน้อยกำปลายผมสีน้ำตาลนั้นไว้ และมือของเจ้าชายเอเรย์นิออนกุมมือเล็กของ
น้องสาวคนใหม่ไว้แนบอก ใบหน้านวลของเด็กหญิงดูสงบนิ่ง
และไม่ได้ยินอะไรเลย เคียร์ดันจึงไปเขย่าร่างโปร่งผอมของลูกศิษย์
“ หนูกิล ตื่นได้แล้ว แสงอนอร์ขึ้นมาได้ระยะใหญ่แล้วนะ ”
พรายหนุ่มกระพริบตาจากการหลับแบบพราย ดวงตาสีน้ำเงินอมเทาต้องเบิกกว้าง
เมื่อท่านอาจารย์ แม่ และท่านย่าอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา
แถมมือเล็กของเอลวิงก็แกะผมของเขาไม่ออกซะอีก พรายหนุ่มจึงต้อง
ยอมให้มือเล็กนั้นกำผมต่อไป ส่วนเมริลก็ปลุกเด็กหญิงตัวน้อยให้ตื่นจากภวังค์เช่นกัน
“ แม่หนูตื่นได้แล้วจ๊ะ เอลวิง ดิออริเอล ตื่นนะจ๊ะคนดี ”
เด็กหญิงผมดำรู้สึกว่าได้กลิ่นหอมอ่อนๆมาจากชุดกระโปรงของท่านหญิงพราย
เอลวิงคิดถึงนาน๊า...นาน๊า...ดวงตาสีเทาอ่อนคู่สวยก็จับเส้นผมของเอเรย์นิออน
ด้วยความสงสัย และไต่ขึ้นไปเรื่อยๆ จนมาแตะโหนกแก้มของพรายหนุ่ม
“ ของพี่หนูกิล ขอโทษนะคะ ”
เอเรย์นิออนหัวเราะ “ เล็กน้อยน่า...”
“ น่าเอ็นดูจริงๆ สมกับเป็นเจ้าหญิงชาวซินดาร์ ”
เสียงทักของสตรีคนใหม่มาอีกแล้ว...เด็กหญิงจึงถามชื่อของนาง
“ เรียกว่า ท่านย่าเอลดาโลส เถอะจ๊ะแม่หนู ”
ย่าของพี่หนูกิลเหรอ ?...ทำไมเราก็คิดถึงย่าลูธิเอนของเราด้วย...
~*~*~*~*~*~
เมื่อแวร์นินได้พาเด็กหญิงตัวเล็กบางไปอาบน้ำแต่งตัวในอีกมุมหนึ่งแล้ว
เอเรย์นิออนก็กลับไปเปลี่ยนชุดนอน และร่างสูงโปร่งก็มาอยู่ในชุดกะลาสีเรือ
ของชาวเทเลรีตามปรกติที่ต้องใส่มาตั้งแต่เด็ก แม้ในใจยังอยากจะเล่นเป็นเพื่อน
กับเอลวิงต่อ แต่ก็รับหน้าที่ของท่านอาจารย์ จะปฏิเสธก็ต้องถูกหาว่า
“ ขี้เกียจมากแหงๆ ” เอาเถอะ ! แม่และท่านย่ารับอาสาจะดูแล
นาง เดี๋ยวตอนเย็นๆ เราก็จะได้ชวนนางไปเดินเล่น...
เอลวิงกำลังพิงซบเอวของแม่นม...เมื่อมองพี่หนูกิลเดินไปพร้อมกับท่านลุงเคียร์ดัน
เด็กหญิงยังกอดตุ๊กตาไว้แน่น อายกลอสมานอนหมอบตรงปลายเท้า
...จะรอพี่หนูกิล ชวนพี่ดัมร็อดและพี่ดิเรียลไปเล่นทรายในตอนเย็น...
เอลวิง...เอลวิง...หนูต้องเข้มแข็งไว้นะ...อย่าลืมอด๊ากับนาน๊า...
ปู่และย่าของหนูด้วย...ถึงท่านจะจากโลกนี้ไปแล้ว...คุณงามความดีของท่าน
ยังอยู่ในซิลมาริลบนสร้อยเนากลาเมียร์นั้นแหละ !
ความคิดเห็น