fic! บารามอส ~ เมื่อเฟริน ตกหลุมรักโร~

ลำดับตอนที่ #5 : ทางแก้สุดท้าย

ณ โรงอาหารดรากอน

หลังจากการประชุมในตอนเช้าที่ประกาศว่ามิฮอล์ค ได้ย้ายออกจากโรงเรียนไปแล้ว พวกนักเรียนก็มากินอาหารกัน



\"เฟริน นายรู้เรื่องที่มิฮอล์คจะย้ายออกแล้วหรอ\"คิลถามเฟรินที่ดูเหมือนจะไม่ตกใจกับข่าวที่มาทิลด้าเพิ่งประกาศออกมา



\"อืม มิฮอล์ บอกฉัน เมื่อคืนฉันไปหาเค้ามาน่ะ\"เฟรินตอบด้วยเสียงธรรมดาที่บอกถึงว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกใจอะไรเลย



\"งั้นนายหมายความว่านายไม่เชื่อฟังคำสั่งคาโลมันหรอไง\" คิลถามเพื่อนที่ไม่ยอมฟังคำสั่งของเจ้าชาย



\"ฉันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเชื่อฟังมันนี่น่า\"เฟรินตอบเรียบๆ \"ฉันจะไปไหนมันก็คือสิทธิ์ของฉัน\"คำตอบที่ทำให้ใครบางคนที่เงียบอยู่รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาทันที แต่ก็ยังข่มอารมลึกเอาไว้



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



“นายกินให้มันดีๆหน่อยไม่ได้เลยรึไงวะเฟริน มันยากขนาดนั้นเลยหรอไงนะ ไอ้การที่จะกินแบบเรียบร้อยเหมือนชาวบ้านเค้าบ้างน่ะ” คิลบ่นเพื่อนหัวขโมยที่ตอนนี้กำลังกินแบบมูมมามและไม่บันยะบันยัง เศษอาหารกระจายรอบโต๊ะ (แทบจะกระเด็นเข้าไปในจานอาหารของคนรอบข้าง)



“แหมคิล ก็ฉันรีบนี่นา”หัวขโมยตอบนักฆ่า



“นายจะรีบไปไหนของนายเฟริน อย่าบอกนะว่าจะไปอ่านหนังสือเตรียมสอบ ฝนคงตกท่วมป้อมอัศวินแน่ 555+” คิลถามอย่างไม่ลืมที่จะแซวเฟริน ว่ามันมีเรื่องอะไรนักหนาที่ต้องรีบเป็นบ้าขนาดนี้



“ฉันจะรีบไปหาโร”คำตอบสั้นๆจากหัวขโมยที่ทำเอาเจ้าชายทั่นั่งเงียบมานานเงยหน้าขึ้นมามอง



“นายจะไปหาโรทำไมเฟริน” เสียงเรียบๆ ออกมาจากปากของเจ้าชายที่กำลังรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ



“ไม่รู้สิ ก็แค่รู้สึกอยากไปหาก็แค่นั่นแหละ นายมีอะไรหรอ” คำตอบที่ทำให้เจ้าชายเริ่มเดือดขึ้นมาในใจ “งั้นฉันจะไปห้องสมุด” เจ้าชายตอบเสียงเย็นๆก่อนจะลุกเดินออกไป ทิ้งนักฆ่าและหัวขโมยไว้



“นายไม่ตามคาโลไปหรอเฟริน” นักฆ่าถามหัวขโมยที่ตอนนี้หันมากินอีกแล้ว “เดี๋ยวมันก็โกรธนายหรอก”



“โกรธฉัน? ทำไมมันต้องมาโกรธฉันล่ะ” หัวขโมยถามด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่บ่งบอกว่าตอนนี้กำลังงงอยู่



“นายไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้กันแน่เฟริน”นักฆ่าถามแบบงงๆไม่แพ้หัวขโมย “มันหึงนายน่ะสิเฟรินแค่นี้ก็ไม่รู้ เป็นแฟนกันภาษาอะไร”



“แฟน? 555+ นายนี่ท่าจะบ้านะคิล ฉันไปหาโรแล้วดีกว่าคุยกับนายแล้วไม่รู้เรื่อง” แล้วเฟรินก็ลุกเดินออกไปอีกคน ทิ้งให้นักฆ่านั่งงงอยู่ต่อไป



ก็เมื่อตอนปีสองพวกมันสารภาพรักกันแล้วนี่ งงวุ้ย...  -_-?



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



เฟรินเดินพบโรที่ทางเดินออกจากโรงอาหารดรากอน



\"นายกำลังไปไหนหรอ โร\"เฟรินถามโรที่กำลังเดินมาหลังจากเพิ่งกินข้าวเสร็จ



\"ฉันจะไปเดินเล่นน่ะ เฟริน\" โรตอบเฟริน \"วันนี้อากาศกำลังดีเลย\"



\"งั้นหรอ ฉันไปด้วยคนสิ นะโร\"เฟรินอยากไปด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม



\"ไปสิ  ถ้านายอยากไปด้วย\" โรตอบ ยิ้มบางๆปรากฎบนใบหน้า  ดูเหมือนกำลังพอใจอะไรบางอย่าง



  ก็ทำไมจะไม่อยากให้ไปเล่าเฟริน ฉันอยากให้นายมาอยู่ข้างๆฉันตลอดเหมือนที่นายอยู่ข้างๆคาโลนั่นแหละเฟริน



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เฟรินกับโร นั่งเล่น นั่งคุยกันอยู่ริมน้ำหน้าปราสาท ตงอนนี้เฟรินได้ถอดปหวนออกแล้ว เนื่องจากโร ขอให้ถอดออก



ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงต้องถอดแหวนออกตามที่โรขอด้วยนะ



\"เฟริน วันนี้นายไม่อยู่กับคาโล คิล มันหรอไง \"โร ถามที่ปกติแล้วจะเห็นเฟรินอยู่กับสองคนนั้นตลอด ถึงแม้ว่าภาพที่เห็นบ่อยๆนั้นจะทำให้เค้าเจ็บปวดก็เหอะ



\"ไม่เอาหรอก ก็วันนี้ฉันอยากอยู่นายมากกว่า ทำไมนายอึดอัดหรอ ฉันไปก็ได้นะ\" เฟรินทำท่าจะเดินลุกหนี แต่ถูกมือใหญ่ของโรคว้ามือเล็กไว้ก่อน  



\"อย่าไปนะเฟริน ฉันแค่ถามดูเฉยๆ มานั่งกับฉันต่อเถอะ\"โรรั้งหญิงสาวไว้ กำลังงงกับปฏิกิริยาของเธอที่ดูอ่อนหวานกับเค้าขึ้นเหลือเกิน  \"อย่าเพิ่งไปเลยนะ\"แล้วมือใหญ่นั้นก็เอื้อมไปที่ผมนุ่มของหญิงสาว\"ใบไม้มันติดอยู่ ฉันเอาใบไม้ออกให้นะเฟริน\"



\"ขอบใจนะโร\"หญิงสาวผมน้ำตาลพูดด้วยเสียงหวาน แล้วส่งยิ้มที่หวานไม่แพ้กันไปให้โร  



  หล่อนทำให้หัวใจเค้าเต้ารัวเหลือเกิน ถึงแม้ว่าหล่อนจะดูแปลกไปแต่เค้าก็พอใจเหลือเกินที่หล่อนเป็นอย่างนี้ เป็นอย่างนี้ตลอดไป...



ทั้งเฟรินและโร ไม่อาจรู้ว่าการกระทำทั้งหมดได้อยู่ในสายตาของเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่กำลังมองลอดผ่านหน้าต่างของห้องสมุดลงมาด้วยสายตาที่แปลกออกไป



ที่ๆตรงนั้นเคนเป็นของฉันมาตลอด แต่ตอนนี้..



นายเป็นอะไรไปนะเฟริน..



ไหนบอกว่าจะทำไม่ทำให้ฉันผิดหวังไง..



ทั้งที่ฉันรักและเป็นห่วงเธอมาตลอด..



ฉันไปทำอะไรให้นายเสียใจ หรือ โกรธรึเปล่าเฟริน..



เธอเกลียดฉันแล้วหรอ..



ลืมฉันไปแล้วหรอ..



คำถามมากมายหลั่งไหลภายในใจของเจ้าชายผู้ที่เคยข่มอารมได้ดีเสมอ แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถบังคับข่มอารมได้อีกแล้ว  ก็ตั้งแต่ที่าตัวยุ่งที่เคยอยู่ข้างๆเขาเกือบตลอดเวลาได้หายไปอยู่กับชายอื่น



ทำไมกันนะเฟริน

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



ตอนเย็นที่ห้อง



\"อ้าว เฟริน นายหายไปไหนมาทั้งวัน\" คิงถามเฟรินที่เพิ่งกลับมาถึงห้อง วันนี้เขาไม่เห็นเฟรินตั้งแต่แยกกันที่โต๊ะอาหารตอนเช้า



เฟรินหันมามองตามเสียงถามของคิลที่กำลังรอคำตอบอยู่  ส่วนคาโลนั้นก็นั่งอ่านหนังสือเหมือนเดิมแต่ก็ยังคงตั้งใจฟังบทสนทนาของทั้งคู่อยู่ \"ก็ฉันบอกนายแล้วไงว่าฉันไปหาโร นายลืมแล้วหรอไงคิล ท่าทางนายจะความจำเสื่อม\"เฟรินพูดติดตลก แต่ไม่ทำให้คนฟังตลกไปด้วย



\"นายหมายความว่าอยู่กับไอ้โรมัน แล้วเพิ่งกลับมาน่ะหรอ ทั้งวันเลยเนี่ยนะ\"คิลถามตรงกับใจของเจ้าชาย \"มันมีอะไรนักหนาวะเฟริน อย่าบอกนะว่าแกไปนั่งเล่นหมากรุกกับมันทั้งวันอ่ะ\"คิลยังคงนึกสงสัย ตอนนี้หน้าของเฟรินเริ่มขึ้นสี ไม่ตอบอะไรแล้วรีบเดินมาที่เตียงของตนก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมโปงแล้วหลับไปทันที



\"คาโล เฟรินมันเป็นอะไรของมันวะ \"คิลหันไปถามเจ้าชายอีกคนที่นั่งแกล้งอ่านหนังสืออยู่ \"มันแปลกๆไปนายว่าไหม มันห่างเหินน่ะ\"คิลยักไหล่เป็นเชิงถาม



\"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันคิล รู้แต่ว่าฉันไม่ชอบเอาซะเลย\"เจ้าชายตอบตรงไปตรงมา พลางมองไปที่เฟรินที่กำลังนอนคลุมโปงอยู่



\"แต่ข้ารู้ท่านคาโล\"เสียงๆหนึ่งที่รู้สึกคุ้นเคยดังขึ้น



\"โกโดม\" นักฆ่าและเจ้าชายพูดพร้อมกันพลางมองไปที่ องครักษ์ของเฟรินจากเดมอส



\"เจ้ามาที่นี่มีอะไรหรือ โกโดม\"เจ้าชายเปิดฉากสนทนา \"คงมีธุระกับเฟริน ฉันจะปลุกให้ก็ได้\"คาโล ว่าพลางเอื้อมมือจะไปปลุกเฟริน



\"อย่าๆ!ท่านคาโล อย่าปลุกองค์หญิง \"โกโดมรีบเรียกเจ้าชายคาโล \"ธุระที่ข้ามาเกี่ยวกับองค์หญิงก็จริง แต่ข้าอยากบอกพวกท่านทั้งสองเสียก่อน\"โกโดมรีบพูด\"ข้าว่าไปพูดที่อื่นดีกว่าเดี๋ยวองค์หญิงจะตื่นมาได้ยิน\" แล้วทั้งสามก็เดินออกไปคุยด้านนอกห้อง ปล่อยให้เฟรินนอนไม่รู้เรื่องต่อไปที่เตียง



\"ไง!ธุระของเจ้ามีอะไรก็ว่ามาเจ้าคนแคระ\"คิลเริ่มเปิดฉากสนทนา \"ใช่ มีอะไรก็ว่ามา เดี๋ยวองค์หญิงของเจ้าก็ตื่นกันมาพอดี\"คาโลเห็นด้วย



\"คือ.. คือว่า ท่านเจ้าของข้าสัมผัสได้ว่าองค์หญิงกำลังโดนคำสาป\"โกโดมตอบจุดประสงค์ที่เขาเดินทางมาที่เอดินเบิร์กนี่



\"คำสาป!คำสาปอะไรทำไมข้าถึงสัมผัสไม่ได้ล่ะ\"คาโลเลิกคิ้ว เป็นเชิงถาม ก็ถ้าเฟรินโดนคำสาปเขาก็ต้องสัมผัสมันได้สิ



\"มันเป็นคำสาปดำ ท่านสัมผัสมันไม่ได้หรอก นอกจากคนของเดมอสเท่านั้น\"โกโดมตอบเจ้าชายคาโล



\"ถึงเฟรินมันจะโดนคำสาปจริง แต่ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรผิดปกติ... เว้นเสียแต่ว่า\"คิลเริ่มตอบอย่างไม่แน่ใจ กับอาการที่แปลกๆไปของเฟริน



\"เห็นไหมพวกท่านก็ดูออก ไหนท่านลองว่ามาสิว่าเจ้าหญิงมีอาการอย่างไรที่ท่านสังเกตุเห็นน่ะ ข้าจะได้แน่ใจ\"โกโดม รีบซักต่อว่าเป็นคำสาปเดียวกับที่ท่านเจ้าสัมผัสได้รึเปล่า



\"เฟริน ไม่ค่อยมายุ่งกับพวกฉันอย่างเคยน่ะสิ แล้วก็..\"คิลเว้นระยะก่อนเหลือบมองไปที่เจ้าชายแห่งคาโนวาลที่ตอนนี้ดูเหมือนไม่อยากตอบอะไร



\"แล้วก็อะไรท่านคิล\" โกโดมยังซักต่อ แต่คิลยังคงไม่กล้าตอบกลัวจะไปทำร้ายจิตใจเจ้าชายที่อยู่ข้างๆ



\"แล้วองค์หญิงของท่านก็ไปสนิทกับโร เซวาเรส ขอทานแห่งทริสทอร์น่ะสิ\"เจ้าชายคาโลตอบเสียงเย็นๆโดยเฉพาะเมื่อเอ่ยชื่อของโ เซวาเรส



\"เป็นอย่างที่ท่านเจ้าว่าไว้\"โกโดมพูดพลางเอามือมาลูบคางเล่นอย่างใช้ความคิด\"ท่านเจ้าของท่านว่าอย่างไรบ้าง\" คิลและคาโลถามขึ้นพร้อมกัน



\"เวทนี้เป็นเวทที่ มีแต่พวกโคมุสหรือพวกที่มีเชื้อสายโคมุสเท่านั้นที่จะใช้ได้ เป็นเวทดำที่เก่าแก่ สืบทอดกันมาโดยพวกโคมุส แห่งเดมอส เป็นเวทสับเปลี่ยนดวงใจ มันคงจะเอาความรู้สึกรักที่มีต่อท่านคาโล ไปแทนที่โร เซวาเรส\"โกโดมอธิบายให้นักฆ่าและเจ้าชายที่ตอนนี้หน้าเริ่มขึ้นสี เมื่อรู้ถึงความรู้สึกของเฟรินที่มีต่อเขาก่อนที่จะโดนคำสาป



\"แล้วทางแก้คำสาปล่ะโกโดม\"นักฆ่าถามพ่อมดแห่งเดมอสที่เป็นถึงองครักษ์ของเจ้าหญิงเพื่อนของเขา  



\"ทางแก้.. ใช่นี่สิปัญหาท่านคิล ท่นคาโล\"โกโดมพูดพลางใช้ความคิด



\"แล้วทางแก้คำสาปคืออะไร\"เสียงจากเจ้าชายที่ตอนนี้กำลังใจร้อนแบบสุดๆ



\"ทางออกมีเพียงทางเดียวเจ้าชายคาโล ต้องใช้เลือดจิ้งจอกเก้าหางเท่านั้น\"โกโดมกล่าวพลางมองไปที่คิลและคาโล



\"จิ้งจอกเก้าหาง!\"คิลร้องออกมาด้วยความตกใจ\"ไม่มีทางออกอื่นแล้วรึเจ้าคนแคระ\"



\"หนทางอื่นนั้นไม่มี ถ้าปล่อยไว้เกิน 5วัน จะไม่สามารถถอนคำสาปได้ แล้วเจ้าหญิงจะทรงเป็นเช่นนี้ตลอดไป \"โกโดมตอบด้วยเสียงที่บอกถึงว่าจนปัญญาจริงๆ



\"แต่จิ้งจอกตัวสุดท้ายที่มีคนว่าจ้างครอบครัวฉัน ฉันก็ฆ่าไปแล้วนี่\"คิลบอกโกโดมพลางหันไปมองที่คาโลที่ตอนนี้สีหน้ายังคงเรียบเฉยเหมือนเดิม



\"งั้นอนาคตเจ้าหญิงของข้า คงต้องอภิเษกกับโร เซวาเรส ท่านก็รู้ว่าท่านเจ้าคงไม่ขัดความต้องการของเจ้าหญิงเป็นแน่ ข้าคงหมดธุระแล้ว\"โกโดมทำหน้าเศร้า



\"คาโล ฉันขอโทษนายนะ \" คิลหันไปพูดกับคาโลด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่บอกถึงว่ากำลังสำนึกผิด



\"ทำไมนายต้องขอโทษฉันด้วย นายทำอะไรผิดหรอไงคิล\"คาโลยังคงสีหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิม



\"ก็..ก็ ฉันรับฆ่าสุนัขจิ้งจอกเก้าหางตัวสุดท้ายไปแล้วนี่ แล้วโกโดมมันก็บอกว่าเป็นทางแก้ทางเดียวแล้ว \"คิลว่า \"เฟรินคงกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ฉันขอโทษ\"



\"นายแน่ใจหรอว่า งานสั่งฆ่าจิ้งจอกเก้าหางให้หมดจะสำเร็จน่ะ\"คาโลตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ



ตอนนี้ทั้งคิลและโกโดมหันมามองเขากันเป็นตาเดียว \" หมายความว่าไงคาโล/ท่านคาโล\"คิลและโกโดมถามขึ้นพร้อมกัน



\"จิ้งจอกเก้าหางตัวสุดท้ายอยู่ที่ คาโนวาล\"