โรงเรียนแห่งราชันย์

ลำดับตอนที่ #1 : เสียงแห่งวารี

 

                                http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=noted&month=13-07-2007&group=24&gblog=61                     1
                                                เสียงแห่งวารี
                 เวลา5.00น.เป็นเวลาเช้ามืด  เสียงรถม้าที่วิ่งมาแต่ไกลดัง กึบกับๆผู้ที่อยู่ในรถม้า
   นั่นคือ  ราชบุตร  แห่งเฟน่าดินแดนแห่งไฟ  มีนามว่า  ซิลเวอร์ เขากำลังจะไปเรียนที่โงเรียนพระ
  ราชา  ธีน็อต  ขณะเดินทางพวกเขาจำเป็นต้องหยุดพักจึงมาหยุดพักที่โฮวานดินแดนแห่งน้ำที่ตั่งอยู่
ในประเทศโฮเดน  
" เจ้าชายเราจะพักที่นี่ก่อนนะ" คนขับรถพูด  ก็
"ดีข้าขอไปดูบริเวณนี้ก่อนนะ" เจ้าชายซิลเวอร์พูด
 เมืองโฮวานเป็นเมืองที่มีน้ำล้อมรอบเมืองมีน้ำตกใหญ่น้ำตกหนึ่งชื่อเวเตอร์ บิก เจ้าชายซิลเวอร์
เดินตามทางน้ำไป  ไปเจอน้ำตก มีเสียงเพลงไพเราะสอดแทรกมาตามน้ำซิลเวอร์เดินตามเสียงเพลงไป
สิ่งที่เขาเห็นคือร่างของเด็กสาวผิวขาว ผมฟ้ากำลังร้องเพลงและอาบน้ำอยู่ ซิลเวอร์ เดินเข้าไปใกล้แต่เผอิญ
ไปเหยียบกิ่งไม้เข้าสาวน้อยสะดุดตกใจหันมามองทางต้นเสียง  "ใครนะ"สาวน้อยถาม "ออกมานะ"สาว
น้อยพูดต่อและเอื่อมมือไปหยิบเสื่อผ้ามาใส่ "ข้าบอกไห้ออกมาไง" สาวน้อยพูดด้วยเสียงแหลมสูงจัด
จนซิลเวอร์ ต้องรีบวิ่งออกไปอย่างเงียบๆ  ซิลเวอร์ คิดในใจหญิงอะไรเลียงแหลมสูงเสียจริง พอมาถึงที่
พักซิลเวอร์ บอกกับคนขับรถม้าไห้รีบออกรถด๋วนเพราะกลัวหญิงสาวตามมาเจอ จะเกิดอะไรไม่อยากคิด
รถม้าวิ่งผ่านลำธารน้อยใหญ่ของเมืองโฮวานใช้เวลาประมาณชั่วโมงเศษก็เจอแม่น้ำขนาดใหญ่มีชื่อว่า
โฮวาคาวาฟซิลเวอร์ จำเป็นต้องลงเรือข้ามแม่น้ำนี้ซิลเวอร์ ถอนหายใจบอกกับคนขับรถให้ส่งเขาเพียง
เท่านี้ซิลเวอร์ ลงเรือโดยมีกระเป๋า2ใบใหญ่ลงไปกับเขาด้วยเรือเริ่มออกจากท่าซิลเวอร์ มองดูคนขับรถ
ที่ยืนโบกมือให้เขาด้วยความอาลัยอาวรเริ่มพายไปไกลจนซิลเวอร์ มองเห็นกำแพงขนาดยักษ์ทำด้วย
อิฐหลายสิบล้านก้อนมาวางทับกันตรงกลางมีประตูขนาดยักษ์เข้าไปได้เรือพายเข้าไปในประตูซิลเวอร์
มองเห็นท่าเรือที่เต็มไปด้วยคนที่มาจับจ่ายซื้อของเรือจอดที่ท่าซิลเวอร์ หยิบกระเป๋าของเขาไปและให้
 เงินค่าเรือโดยสารซิลเวอร์ เดินเข้าไปในร้านขายของจำเป็นในการเดินทางในตอนนี้เขาหิวน้ำมาก
"ป้าของน้ำสามขวดนะ" ซิลเวอร์บอก
 "ป้าขอน้ำไห้ผมด้วยขวดหนึ่ง เสียงเด็กหนุ่มอายุประมาณซิลเวอร์ พูด
"ฉันไม่ใช่ป้านะเรียกฉันว่าน้าดีกว่านะหนู " ป้าขายน้ำพูด พร้อมส่งน้ำไห้ซิลเวอร์ "
 ยอมรับเถอะป้าอายุ
ก็ปูนนี้แล้ว เด็กหนุ่มพูดกวนกับ  ฉันไม่ใช่ป้าแกนะไปซื้อร้านอื่นเลยไป ป้าขายน้ำตวาดเด็กหนุ่มหน้าจ๋อย
เดินออกไปจากร้าน ซิลเวอร์รู้สึกสงสารจึงเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มแล้วส่งน้ำไห้1ขวดอะข้าให้ซิลเวอร์  พูด
  เด็กหนุ่มทำหน้าซึ้งกับซิลเวอร์  นายๆ เด็กหนุ่มพูด  ซิลเวอร์ทำหน้าเห่ยแล้วพูดว่ากินไปซะ
นายชื่ออะไร เด็กหนุ่มถาม  บอกชื่อเจ้ามาก่อน ซิลเวอร์ พูด  ไกลริฟ พิลาล่านักดาบแห่งดุยิกโฮ เด็กหนุ่มพูด 
แล้วนายละ  ซิลเวอร์แห่งเฟน่า  เจ้าจะไปไหนไกลริฟถาม  ไปโรงเรียนพระราชา ซิลเวอร์ พูด 
จริงอะกำลังจะไปโรงเรียนพระราชาเหมือนกันไกลริฟพูดด้วยหน้าที่ดีใจแบบสุดๆข้าจะนำทางเองงั่น
ตามข้ามาผ่านท่าเรือก็ถึงเมืองริชาร์ดแล้วทั้งสองคนเดินไปจนถึงกำแพงสีขาวที่นั่นมีเด็กอายุรุ่นราวคาวเดียว
นั่งนอนยืนอยู่ ไกลริฟเดินเข้าไปถามว่าทำไมถึงมานั้งตรงนี้  เมืองริชาร์ดยังไม่เปิดประตูนะซิเด็กที่นั้งพูด
ซิลเวอร์เดินเข้าไปหาไกลริฟแล้วพูดว่า  ข้ายังไม่เห็นประตูเลย ซิลเวอร์ ถาม จิงดิ ไกลริฟว่า 3ชั่วโมง
ผ่านไปชายผมดำตาสีนิลเดินมาใกล้กำแพงแล้วพูดว่าผู้ที่มาสมัครเข้าโรงเรียนพระราชาธีน็อตทุกท่านบัดนี้ประตูของเรา
จะเปิดนะบัดนี้ ชายผมดำพูดเสร็จก็พูดต่อว่า โซรา เมต้าดอกำแพงอิฐที่เคยสนิทตอนนี้ก้อนอิฐค่อยๆเลื่อนไปเรื่อย
จนเป็นทางเข้าไปทุกทนเข้าแถวเดินเข้าไปทีละคนชายผมดำพูดซิลเวอร์ และไกลริฟเดินเข้าไปในนั่นอิฐที่
เบียดกันทำไห้เหมือนข้าวโพดกำแพงทางเดินเป็นสีเรืองแสงสองข้างทาง มีประตูมิติที่พาไปสู่ประเทศที่เราไม่รู้จัง
ซิลเวอร์ และไกลริฟเดินเข้าไปในประตูมิติตามคำสั่งของชายผมดำ