ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เหตุร้ายที่ห้องสามนางฟ้า(ก็ห้องเฟรินน่านล่ะ)
นี่ดอดมาอัพก่อนไปทำกับข้าวว นี่ยังดองงานเขียนการ์ตูนอยู่เลยส่งศุกร์นี้แล้ว...เดี๋ยวกินข้าวเสร็จต้องปั่นๆๆๆๆๆ...อย่าเร่งกันสิขอรับ...เหนื่อยนา...เมื่อวานนั่งแปลงานอังกฤษ กว่าจะแปลเสร็จ...แล้วนั่งลอกล่อเอาลอกไปหลับไปลอกไปหลับไป...เฮือกชีวิต...เสร็จแล้วไปปั่นการ์ตูนอีก...ปั่นการ์ตูนเสร็จพรุ่งนี้ก็มาปั่นเลขแล้วลงฟิค...โอ้วววว....พูดไปเดี๋ยวคนอ่านหาว่าเราเปงคนแก่อีก...บ่นอยุ่น่านแหละ...ไปอ่านกันเต๊อะ
------------------------------------------------------------------------------------
ห้องพยาบาล(อีกครั้ง)
หลังจากที่โรอุ้มเฟรินมาจากตลาดกลับมาพักที่ห้องพยาบาล ซักพัก...
\"อะ...อือ\"นัยน์ตาสีน้ำตาลเริ่มเปิดขึ้น
\"ไง...เฟริน\"โรทัก
\"นะ...นี่...ชั้นเป็นไรไป\"เฟรินถาม
\"ก็จู่ๆนายก็เป็นลมไปอ่ะ\"โรบอก
\"หรอออ...\"เฟรินลากเสียงพลางนึกภาพเหตุการณ์ก่อนที่เธอจะเป็นลมไป...
พลันบ่อน้ำตาที่เคยเคยซ่อนไว้ภายในกลับตื้นขึ้นมา...แต่เพื่อไม่ให้เพื่อน(รึป่าว)ต้องกังวลใจเลยก้มหน้าซ่อนดวงตาที่เริ่มมีน้ำคลอ
\"เอ่อ...โรนายกลับไปก่อนเหอะ...ชั้นอยากพัก\"เฟรินบอก
\"อืม..งั้นชั้นไม่กวนล่ะ..บาย\"โรกล่าวลาแล้วเดินออกไป
เมื่อพ้นสายตาร่างสูงทำนบน้ำตาก็พังทลาย น้ำใสๆเริ่มไหลออกจากดวงตาเงียบๆมีเพียงเสียงสะอื้นเบาๆออกมา
หลังจากที่เฟรินออกมาจากห้องพยาบาลก็ตรงดิ่งเข้าห้องไป เด็กสาวทรุดตัวนั่งลงที่เตียง แล้วคิดถึงเรื่องราวที่
ผ่านมาตั้งแต่ตอนที่เธอและเขาคนนั้นทะเลาะกัน จนภาพสุดท้ายภาพชายคนรักที่อาจจะไม่รักเธออีกแล้ว เดินควง กับสาวจากปราสาทขุนนาง...
\"คาโลนายไม่รักชั้นแล้วใช่มั้ย\"เฟรินรำพึงเบาๆ
\"นายไม่อยู่กับชั้นแล้ว...แล้วชั้นจะอยุ่กับใครล่ะ\"
ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ เพราะความเสียใจ มือเรียวบางจึงเอื้อมไปเปิดลิ้นชักข้างเตียง และหยิบมีดพกที่เธอเคยใช้เมื่อ ตอนเธอยังเป็นหัวขโมย. แล้วก็เปิดปลอกออก ให้แสงไฟสะท้อนบ่งถึงความคมของมีด...แล้วหลับตากลั้นใจกด
คมมีดลงไปที่ข้อมือบางแล้วปล่อยให้เลือดอุ่นๆไหลออกมาจากบาดแผล...
............................
..........................................
เอาไปแค่ก่องน้า...แม่ด่าแล้วพรุ่งนี้จะมาต่อใหม่นะ
------------------------------------------------------------------------------------
ห้องพยาบาล(อีกครั้ง)
หลังจากที่โรอุ้มเฟรินมาจากตลาดกลับมาพักที่ห้องพยาบาล ซักพัก...
\"อะ...อือ\"นัยน์ตาสีน้ำตาลเริ่มเปิดขึ้น
\"ไง...เฟริน\"โรทัก
\"นะ...นี่...ชั้นเป็นไรไป\"เฟรินถาม
\"ก็จู่ๆนายก็เป็นลมไปอ่ะ\"โรบอก
\"หรอออ...\"เฟรินลากเสียงพลางนึกภาพเหตุการณ์ก่อนที่เธอจะเป็นลมไป...
พลันบ่อน้ำตาที่เคยเคยซ่อนไว้ภายในกลับตื้นขึ้นมา...แต่เพื่อไม่ให้เพื่อน(รึป่าว)ต้องกังวลใจเลยก้มหน้าซ่อนดวงตาที่เริ่มมีน้ำคลอ
\"เอ่อ...โรนายกลับไปก่อนเหอะ...ชั้นอยากพัก\"เฟรินบอก
\"อืม..งั้นชั้นไม่กวนล่ะ..บาย\"โรกล่าวลาแล้วเดินออกไป
เมื่อพ้นสายตาร่างสูงทำนบน้ำตาก็พังทลาย น้ำใสๆเริ่มไหลออกจากดวงตาเงียบๆมีเพียงเสียงสะอื้นเบาๆออกมา
หลังจากที่เฟรินออกมาจากห้องพยาบาลก็ตรงดิ่งเข้าห้องไป เด็กสาวทรุดตัวนั่งลงที่เตียง แล้วคิดถึงเรื่องราวที่
ผ่านมาตั้งแต่ตอนที่เธอและเขาคนนั้นทะเลาะกัน จนภาพสุดท้ายภาพชายคนรักที่อาจจะไม่รักเธออีกแล้ว เดินควง กับสาวจากปราสาทขุนนาง...
\"คาโลนายไม่รักชั้นแล้วใช่มั้ย\"เฟรินรำพึงเบาๆ
\"นายไม่อยู่กับชั้นแล้ว...แล้วชั้นจะอยุ่กับใครล่ะ\"
ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ เพราะความเสียใจ มือเรียวบางจึงเอื้อมไปเปิดลิ้นชักข้างเตียง และหยิบมีดพกที่เธอเคยใช้เมื่อ ตอนเธอยังเป็นหัวขโมย. แล้วก็เปิดปลอกออก ให้แสงไฟสะท้อนบ่งถึงความคมของมีด...แล้วหลับตากลั้นใจกด
คมมีดลงไปที่ข้อมือบางแล้วปล่อยให้เลือดอุ่นๆไหลออกมาจากบาดแผล...
............................
..........................................
เอาไปแค่ก่องน้า...แม่ด่าแล้วพรุ่งนี้จะมาต่อใหม่นะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น