คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : OMG 3
OMG 3
“ลียุนครับ หม่ำๆน้า หม่ำก่อนเร็วๆเดี๋ยวคุณแม่ไม่ให้เล่นกับพี่ต่ายน้า” คุณแม่คนสวยพูดไปวิ่งตามลูกชายไป เพราะเจ้าลูกชายตัวแสบเอาแต่วิ่งเล่นกับกระต่ายตัวน้อยซะนี่
“แม่อ่า......มะหม่ำ” พูดไม่พอแถมยังสะบัดหน้าหนีช้อนเล็กๆของคุณแม่อีกแหนะ ทำเอายูชอนแอบงอนลูกขึ้นมาตะงิดๆ
“หม่ำหน่อยน้าครับ ลียุนน้า...” เสียงใสๆเอ่ยออดอ้อนลูกชายตัวดีแต่ไม่มีวี่แววว่าลียุนจะสนใจเลยซักนิดทำเอา ยูชอนงอนสนิท
“แม่งอนหนูแล้วนะลียุน...ไปหาจียุนดีกว่า” ยูชอนวางถ้วยเล็กๆไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินไปหาจียุนที่นั่งตักคุณพ่อดื่มนมอยู่ทำเอาลียุนมองตามตาละห้อย
“คุงแม่...คุงแม่ฮะ...” เด็กน้อยปืนขึ้นไปหยิบถ้วยมาก่อนจะเดินไปคุณแม่ที่เล่นกับจียุนอยู่ มือเล็กๆยื่นถ้วยสีฟ้าให้คุณแม่แต่ยูชอนกลับเมินหนีซะอย่างนั้น
“คุงแม่ฮะ....ฮึกๆ โฮฮฮฮฮฮฮฮ” พอเห็นว่าคุณแม่คนสวยไม่สนใจเจ้าตัวก็ยืนกอดถ้วยร้องไห้อยู่อย่างนั้น
“ลียุนครับ...” ยูชอนเข้าไปดึงลูกชายมานั่งตักตัวเองก่อนจะเช็ดน้ำตาให้เจ้าตัวเล็ก
“เค้า...โทษอ่า!!!!” เด็กน้อยเอ่ยออกมาก่อนจะยื่นถ้วยข้าวให้แม่ป้อนให้อีกที ยูชอนยิ้มก่อนจะลงมือป้อนข้าวให้ลูกชายอีกครั้ง
“ป่อ..ยุน แง๊!!!!!!!” ด้านจียุนเมื่อเห็นพี่ชายร้องไห้ก็ฟ้องพ่อว่า ลียุนขี้แงล่ะ ท่าทางของลูกสาวน่ารักเสียจนยุนโฮหลงไปหมดแล้ว
ครืด ครืด... “ว่าไง ชางมิน” ยุนโฮเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้มากดรับ
(พี่ครับ..ช่วยมากองถ่ายที่เซจูด่วนเลยครับพี่) เสียงร้อนรนของชางมินทำเอายุนโฮนั่งไม่ติด
“มีอะไรว่ะ”
(ก็คุณมิริน นางแบบของพี่น่ะสิ ไม่ยอมถ่ายถ้าพี่ไม่มากำกับเอง)
“ฉันไปไมได้หรอกเว้ย ยูชอนก็ฆ่าฉันตายพอดีซิว่ะ”
(พี่คิดเองล่ะกัน ถ้าพี่ไม่มา งานก็ไม่เดินอ่ะ แค่นี้นะพี่) สีหน้าเคร่งเครียดของสามีทำเอา ยูชอนต้องเข้ามาถามอย่างห่วงใย
“เกิดอะไรขึ้นอ่ะพี่ยุน”
“พี่คงต้องไปเซจูนะ ยูชอน ชางมินโทรมาบอกว่าที่กองมีปัญหา” ยุนโฮเอ่ยพลางหลบตายูชอนเพราะเวลามีงานด่วนแบบนี้ ยูชอนจะไม่ชอบใจ
“อีกล่ะ!!!! ไม่มีพี่ ชางมินมันทำอะไรได้มั้งเนี่ย อย่าให้เจอนะ ไอ้น้องบ้า!!!!” ยูชอนบ่นก่อนจะอุ้มลูกเดินเข้าห้องไป ร้อนถึงยุนโฮต้องอุ้มจียุนตามเข้ามา
“ทำอะไรครับ” ร่างสูงถามเบาๆเมื่อเห็นคนรักยกกระเป๋าเสื้อผ้ามาวางไว้บนเตียง
“เก็บเสื้อผ้าให้พี่ไง จะไปกี่วันล่ะ เซจูอากาศกำลังพอดี อ่า ไม่อยากให้พี่ใส่เสื้อกล้ามเลยอ่ะ สาบานสิ....” หน้าตายุ่งยากใจของยูชอนเรียกความเอ็นดูจากยุนโฮได้มากเหลือเกิน
“พี่เก็บเองก็ได้นะ เราอย่าลำบากเลย”
“ไม่เอาหรอก พี่เก็บที่ไร เอาเสื้อกันหนาวไปทุกที ตอนนี้ที่นั่นไม่หนาวซักหน่อย เดี๋ยวเค้าจัดให้ พี่พา ลูกๆไปนอนก่อนนะ” ยูชอนโน้มหน้ามาจูบราตรีสวัสดิ์ลูกแล้วปล่อยให้ยุนโฮอุ้มลูกไปนอน
“พี่ต้องออกเดินทางเลยนะยูชอน...” หลังจากไปส่งลูกเข้านอนแล้วยุนโฮก็เดินเข้ามากอดคนรักเบาๆ คำพูดของยุนโฮทำเอายูชอนตกใจ ตอนนี้ ตอน 3 ทุ่มเนี่ยนะ!!!!!!!!
“พี่จะรีบไปไหนเนี่ย ขับรถกลางคืนมันอันตรายนะ” ยูชอนบนพลางทำปากยู่เพราะงอนคนรัก
“มันต้องรีบจริงๆน่ะ ยูชอนอย่างโกรธพี่นะครับ พรุ่งนี้เรามีงานไหม”
“ไม่มีงานแต่มีเรียน เดี๋ยวเค้าให้พี่แจมาดูลูกแทนน่ะ พี่ไปเถอะ เค้าไปส่ง....”ยุนโอชะงักนิดนึงเหมือนได้ยินชื่อแจจุงแต่ก็พยายามทำใจให้ได้ ก่อนจะยกกระเป๋าออกไปหน้าห้อง
“ผมส่งแค่นี้นะ ตั้งใจทำงานนะครับ พี่ยุนของยูชอน” ปากอิ่มจุ๊บเบาๆที่แก้มของคนรักแล้วปิดประตูลงทันที เฮ้อออ เวลาที่พี่ยุนต้องไปทำงานไกลๆนี่ เค้าไม่ชอบมันเลยจริงๆ
“คุงแม่ฮะ..นอนกันๆๆ”ลียุนเข้ามาดึงขากางเกงนอนคุณแม่เบาๆ ทำเอายูชอนแปลกใจไหนยุนโฮว่าไปส่งลูกเข้านอนแล้วไงล่ะ ร่างบางย่อตัวลงมาคุยกับลูกชาย
“ลียุนเข้าไปรอในห้องแม่นะครับ เดี๋ยวคุณแม่ไปพาน้องมาก่อนน้า เด็กดี” เด็กชายพยักหน้าก่อนจะลากตุ๊กตาตัวโตเข้าไปในห้องนอนคุณแม่ ส่วนยูชอนก็เข้าไปพาจียุนไปนอนกับตนซึ่งภาพที่เห็นทำเอาคุณแม่มือใหญ่ยิ้มออกมาได้ไม่ยาก เมื่อจียุนนั่งเกาะลูกกรงไม้รอบเตียงแล้วมองมาที่เค้าอย่างออดอ้อน
“แอ๊....” ยูชอนตรงเข้าไปอุ้มลูกขึ้นมาก่อนจะหอมแก้มใสๆนั้นทันที เหอะ ไม่มียุนโฮเค้าก็ไม่เหงาแล้วตอนนี้ ไม่ง้อหรอก ตาหมีบ้า
เช้าวันรุ่งขึ้น ยูชอนแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยกำลังเตรียมอาหารเช้าให้ลูกๆโดยมีจุนซูเป็นผู้ช่วยกับพี่แจจุงที่เข้าไปนอนกับหลานๆเฉยเลย เอาเถอะพี่แกไม่เคยตื่นเช้ากับเค้า
“หลานฉันน่ารักใช่ไหมล่ะ ยูชอน ตอนที่พี่ยุนจีเลี้ยงนะ ฉันไปหาบ่อยๆล่ะ” จุนซูพูดเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่ยุนโฮและก็ไปเยี่ยมหลานบ่อยกว่าคนเป็นพ่อซะอีก
“ลูกฉันก็ต้องน่ารักเหมือนฉันสิ ฮ่าๆๆ ฉันไปปลุกลียุนมาอาบน้ำดีกว่า” ร่างบางพูดก่อนจะเดินเข้าห้องไปเพื่ออาบน้ำให้ลูกชายที่หลับน้ำลายยืดเลยแหะ ขี้เซาจริงๆ
“ลียุนครับ อาบน้ำกันน้า” เด็กชายงัวเงียขึ้นมาก่อนจะซบหน้าลงกับไหล่ผู้เป็นแม่อย่างง่วงงุน หลังจากอาบน้ำให้ทั้ง ลูกสาวและลูกชายเสร็จแล้วก็ล่ำลาลูกให้อยู่กับลุงแจจุงที่ยังนั่งหลับอยู่บนโชฟา
“อยู่กับลุงแจนะลูก อย่าดื้ออย่าซนนะครับเด็กดีของคุณแม่” ลียุนกับจียุนพนักหน้าก่อนจะหันไปแกล้งลุงแจจุงอีกครั้ง ยูชอนเข้ามาหอมแก้มลูกก่อนจะเดินออกไป
“พี่แจของแกจะเอาลูกๆฉันอยุ่ไหมเนี่ย ยัยป้าโลมา”
“สามีฉันเก่งจะตายไป ฮ่าๆๆ” ยูชอนค้อนเพื่อนวงโต แหม อะไรๆก็พี่แจเก่ง พี่แจดี ยังงั้นยังนี้ ยัยโลมาเอ้ยยยยย
ครืด...ครืด เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นยูชอนจึงหยิบขึ้นมาดูเพราะคิดว่า พี่ยุนโทรมาแน่ๆแต่...
“ใครส่งข้อความมาเนี่ย....” จุนซุหันมาดูเพื่อนแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรยังคงขับรถต่อไปเมื่อ.....
“จุนซู!!!!!!!!!!! กลับรถ เดี๋ยวนี้!!!!!!!” ยูชอนหันไปตะโกนใส่เพื่อนมือบางกำมือถือแน่น จนเส้นเลือดปูดขึ้นมา สาบานว่าเค้าเห็นควันออกมาจากหูยูชอนล่ะ
“เกิดอะไรขึ้น!!!”
“มีคนอยากตายวันนี้.....ฉันจะไปเซจู กลับเดี๋ยวนี้!!!! ยัยมิรินอะไรเนี่ย จะไม่ได้ตายดี มายุ่งกับพี่ยุนโฮของฉัน!!!!!!!!” จุนซูแอบสูดหายใจลึกๆเมื่อวันนี้นางมารกำลังจะออกโลง
“ลียุน จียุนค่ะลูก วันนี้คุณแม่จะพาไปเที่ยวนะ” ยูชอนพูดก่อนจะเดินเข้าไปเก็บของให้ลูกอย่างรวดเร็ว แจจุงเดินออกจากห้องน้ำมาอย่างงงงวยแต่พอเห็นภาพในโทรศัพท์ยูชอนก็รู้เรื่องทันที เมื่อในภาพนั้น เป็นภาพที่ ยุนโฮกับนางแบบเหมือนจะจูบกัน ซึ่งเค้าก็ดูไม่ออกว่าจริงไหม
“แม่ ไหนอ่ะ...” ลียุนเอ่ยถาม เมื่อตอนนี้พวกเค้าขึ้นมาบนเครื่องบินแล้ว จียุนกำลังชี้นู้ชี้นี่ให้จุนซูดูอย่างตื่นเต้น
“หาคุณพ่อไงครับลียุน”
“คุงป่อ...ถึงๆๆ ป่ออ่ะ” ยูชอนยิ้มเล็กๆก่อนจะเอนลูกให้มาซบไหล่ตัวเอง ยุนโฮ มิริน ไม่ได้ตายดีแน่ๆ ไอ้หมีบ้ามีลูกเป็นตัวเป็นตนขนาดนี้แล้วทำไมต้องมีคนอื่นด้วย ไอ้หมีบ้า หมีงี่เง่า หมีโรคจิต!!!!!!!!!!!!!
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
อ่า สวัสดีค่ะ วันนี้มาอัพแล้วเนอะ นิยายอะไรเนี่ยไม่มีสาระ 5555มายก็ไม่อยากให้มันมีสาระหรอกค่ะ อย่างนี้และสนุกดี อ่า ยังไงก็เม้นกันบ้างนะค่ะ ตอนหน้า ยูชอนจะทำยังไงกับ มิรินอย่าลืมเม้นนะ ยิ่งเม้นเยอะเดี๋ยวจะมาลงเร็วๆ ขอบคุณค่ะ
nu eng
ความคิดเห็น