ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC 2U] เมียเก็บ..... [TVXQ YAOI]

    ลำดับตอนที่ #12 : CHAPTER 10

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.34K
      2
      7 มิ.ย. 53

    CHAPTER 10

     

    โอ๊ยยยยยยยยย เลิกตามได้ไหม พี่จะมาตามอะไรผมหนักหนาฮะ” จุนซูหัวไปตวาดพี่ชายตัวดีที่เดินตามติดเค้าต้อยๆจนคนในมหาลัยเค้าลือกันให้ทั่วว่า คิม แจจุง หนุ่มสุดฮอตหวังจะหลอกฟันเค้าเนี่ย!!!!!!!!

    “จุนซู...พี่จะดูแลนายไง  เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอ”  แจจุงเอื้อมไปจับมือน้องชายไว้เบาๆ จุนซุแอบหวั่นไหวเล็กน้อยกับคำพูดหวานหูที่ส่งมาให้ แต่ความเจ็บปวดในอดีตใช่ว่าจะลบเลือนไปได้ง่ายๆเสียหน่อย

    “เอ่อ.....ผมจะกลับบ้านและ ปล่อย!!!” คนตัวเล็กดึงมือออกก่อนจะเดินไปที่รถแต่เจ้าพี่บ้าก็ยังไม่วายเปิดประตูมานั่งด้วยอีกแน่ะ โอ๊ยยยย น่ารำคาญจริงๆ ให้ตายเถอะ

    “วันนี้ขอกลับไปกินข้าวที่บ้านได้มะ ไม่ได้เจอคุณแม่มานานแล้วอ่ะ” จุนซูหันมามองพี่ชายยอ่างแปลกใจ หลายปีมานี่ที่แจจุงออกจากบ้านมา เค้าก็ไม่เคยเห็นพี่ชายตัวเองกลับไปอีกเลย แล้วนี่คิดยังไง

    “คิดยังไงจะกลับไป....”

    “อยากกลับไปอยู่บ้าน  คิดถึงบ้าน  คิดถึงพ่อ แม่  คิดถึงน้องชาย....”เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วเบาทำเอาหัวใจดวงน้อยๆของจุนซูกระตุกไหวอย่างรุนแรง  ดวงตากลมมองพี่ชายอย่างคนห้าความจริงในดวงตานั่นแต่ก็ได้เจอแต่สายตาของพี่ชายคนเดิม พี่ชายที่หายไปนานของเค้า  แจจุงค่อยๆเคลื่อนใบหน้าเข้ามาหาน้องอย่างเชื่องช้าก่อนที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะประกบกันอย่างแผ่วเบา รสจูบที่นุ่มละมุนและแหววหวานเรียกน้ำตาของจุนซูได้เป็นอย่างดี

    “อ่ะ....กะ..กลับบ้านกันเถอะฮะ” เมื่อได้สติ ร่างบางก็สตาสรถออกไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ

                    เมื่อถึงบ้านหลังโต จุนซูก็รีบวิ่งลงจากรถออกไปหาแม่ทันที วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่คงอยู่บ้านแน่ๆเพราะรถอยู่ครบเลย  แจจุงก้าวตามน้องลงมาแล้วทอดสายตามองบ้านที่เคยอบอุ่นของตัวเองที่เปลี่ยนแปลงไปแค่เล็กน้อยเท่านั้น ตอนนั้นที่ตัดสินใจออกจากบ้านเค้าแค่อยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง เค้ารู้ว่าพ่อคงโกรธเค้ามากๆแต่คงไม่เท่าจุนซูในขณะนี้หรอก

    “อ่า..จุนซูอย่าวิ่งสิลูกเดี๋ยวล้ม” โบราวิ่งออกมารับลูกชายก่อนจะหอมแก้มนิ่มๆฟอดใหญ่

    “แม่ฮะ วันนี้จุนซูมีแขกคนสำคัญมาด้วยฮะ” พอสิ้นคำพูดของจุนซู แจจุงก็ก้าวเข้ามาทำเอาโบราตกใจก่อนที่มารดาเลี้ยงจะโผเข้ากอดลูกชายอย่างอย่างดีใจ  เธอคิดถึงแจจุงเหลือเกิน ตั้งแต่ลูกออกจากบ้านไปก็ไม่เคยกลับมาเลย

    “แม่คิดถึงจังเลยลูก โฮ้ว โตขึ้นหล่อขึ้นนะเราเนี่ย แจจุงลูกแม่ ฮือออออ” ร่างสูงเมื่อเห็นแม่ร้องไห้ก็หัวเราะอย่างชอบใจ กอดจะสวมกอดมารดาอีกครั้ง ถึงแม่โบรัมจะเป็นมารดาเลี้ยงแต่เธอก็รักเค้าด้วยใจจริงๆ

    “ผมก็คิดถึงแม่ครับ...คุณพ่อล่ะครับ อยู่ไหน”

    “อยู่ในห้องทำงานน่ะลูก เค้าคงดีใจที่ลูกกลับมา” แจจุงยิ้มก่อนจะเดินไปหาพ่อที่ห้องทำงาน

    ก๊อก ก๊อก ก๊อก  “เข้ามา!!!” เสียงทรงพลังของ คิม แจฮันเอ่ยอนุญาตแจจุงจึงเปิดประตูเข้าไป

    “สวัสดีครับพ่อ.....” เสียงที่คุ้นเคยเรียกให้ แจฮันหันมามองก่อนที่ชายชราจะนิ่งค้างอย่างตกใจ มือที่เหี่ยวย่นปล่อยปากกาหลุดมืออย่างอ่อนแรง

    “...แจจุง!!!

    “ผมกลับมาแล้วพ่อ....” แจฮันลุกขึ้นมาหาลูกชายก่อนจะกอดลูกไว้  กอดแน่นๆเพื่อให้รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องโกหก 

    “กลับมาอยู่กับพ่อนะลูก  กลับมาอยู่ด้วยกัน อย่าไปไหนอีกเลย พ่อขอโทษ” แจจุงยิ้มก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

    “ผมจะกลับมาอยู่ที่นี่  กลับมาอยู่กับพ่อ กับแม่ กับน้องฮะ...”

    “แจจุง จุนซูเป็นน้องลูกนะ....แต่พ่อจะไม่ห้ามลูกอีกแล้ว ถ้าลูกจะรักน้องพ่อขอโทษ”  แจฮันคิดถึงความผิดพลาดของตัวเองเมื่อครั้งก่อน เค้าเผลอไปรู้ความลับของลูกชาย ทั้ง 2 ของตัวเองทำให้เค้ากับแจจุงทะเลาะกันอย่างรุนแรงและทำให้แจจุงออกจากบ้านไป

    “ขอบคุณฮะพ่อ”

    “เหอะ....พอไอ้พี่บ้ามาก็ไม่มีใครสนใจเราเลย เชอะๆๆ” ตุ๊กตาโลมาถูกมือเล็กๆบีบ ขยี้ขย้ำอยู่อย่างนั้น

    “โมโหอะไรอีกเรา” แจจุงเดินเข้ามานั่งข้างๆน้องก่อนจะดึงตุ๊กตาโชคร้ายออกจากมือเล็ก  แต่จุนซูก็ไม่ตอบคำถาม

    “จุนซู พี่จะกลับมาอยู่ที่นี่นะ...ดีไหม เราอยากให้พี่กลับมาอยู่ที่นี่ไหม”

    “ไม่อยาก!!!” แจจุงยิ้มกับอาการแสนงอนของน้องชาย

    “หรอ....ไม่รักพี่เลยหรอจุนซู” แจจุงแสร้งทำได้อย่างแนบเนียนจนจุนซูลำบากใจ

    “ไม่รัก!!!ไอ้บ้า......” 

    “ถ้าจุนซูไม่รักพี่ พี่ก็จะไป แล้วพี่จะไม่มาให้จุนซูเห็นหน้าอีกเลย” ร่างสูงลูกขึ้นก่อนจะเดินไปทางประตูอย่างเชื่องช้า  จุนซูมองพี่ชายยอ่างใจหายก่อนจะร่างบางจะตัดสินใจ

    “อย่าไปนะ!!!! กลับมาอยู่กับจุนซูเถอะนะ...จุนซูคิดถึงพี่แจจุง”แขนเล็กโอบกอดรอบเอวพี่ชายไว้แน่น แก้มนุ่มๆแนบกับแผ่นกลังแกร่งอย่างแนบแน่น  แจจุงจุดยิ้มขึ้นมาเบาๆก่อนจะหัวมาโอบกอดน้องไว้

    “พี่ก็อยู่กับจุนซูอยู่นี่ไง....” จุนซูยิ้มก่อนจะซุกหน้าลงกับอ้อมกอดของพี่ชายแน่น  ขอยอ่าให้มีอะไรร้ายแรงอีกเลย ไม่เช่นนั้น ผมคงให้อภัยพี่ไมได้อีกแล้วนะพี่แจจุง

    .

    .

    .

    .

    .

    “ยุนโฮค่ะ...ฉันท้องค่ะ”

     

    OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

    อ่า สวัสดีค่ะ แปลกใจอ่ะดิ๊!!! มายอัพอย่างถี่อ่ะ 55555  คู่ 2 คิม ดูเหมือนจะอะไรหลายอย่างดีขึ้นแต่มายอยากจะบอกว่า มายไม่ปล่อยให้ใครมีความสุขได้ง่ายๆหรอกนะ (นางมารร้าย)  พรุ่งนี้ จะวันสำคัญของใครบางคนแล้วนะ ^^ ปีนี่มีความสุขมากๆน้ายูชอน  ขอให้เรื่องราวร้ายๆผ่านพ้นไปซักที.....รักยูชอนน้า ^^ 

     

    ปล.อ่านแล้วเม้นให้เป็นระบบค่ะ

    colors grace.

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×