คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : MY SEXY BODYGUARD [19 100%
**สวัสดีค่ะทุกคน!!!!!!! หายไปนานอีกแล้วใช่ไหม 5555 ช่วงนี้ติดเกมส์อ่ะค่ะ ฮืออออออออออออ จะมาต่อให้เร็วที่สุดนะค่ะ อย่าโกรธมายนะค่ะ**
หลังจากอาการป่วยหายแล้ว ยอนมีก็ดูเหมือนจะสงบเสงี่ยมมากขึ้น ไม่ไปหาเรื่องหรือกวนใจยูชอนอีกเลย จนยูชอนคิดว่า หญิงสาวหายโกรธตัวเองแล้วซึ่งร่างบางก็ไม่ได้คุยกับยอนมีจริงๆจังๆเท่าไรเพราะว่าเวลาทั้งหมดของเค้าก็แทบจะให้ยุนโฮไปซะหมด
“ป้าค่ะ เดี๋ยวหนูจะออกไปซื้อหน่อยนะ” ยอนมีหันไปบอกโซราที่กำลังคุมสาวใช้อีกหลายคนทำความสะอาดบ้านอยู่ หญิงชราพยักหน้าเป็นการอนุญาตหลานสาว
“อย่ากลับเย็นนักล่ะ” ระหว่างที่เดินออกมาจากบ้านสัญชาตญาณของมาเฟียทำให้เธอรู้สึกว่ามีคนตามเธอมา ร่างเพรียวค่อยๆเดินเร็วขึ้นก่อนจะวิ่งทันที
“ตามมันไปเร็ว มันรู้ตัวแล้ว” ชายชุดดำ 4 คนออกจากที่ซ่อนก่อนจะวิ่งตามยอนมีไป หญิงสาวตระหนักแล้วว่าไอ้ส้นสูงที่เธอใส่มาวันนี้มันทำพิษเธอแล้วล่ะ ถึงแม้จะอยู่ในบ้านมาเฟียใหญ่แต่เธอก็ได้แค่ทำงานบ้านไม่ได้ฝึกการต่อสู้มามากนัก นี่มันอะไรกัน
“โอ๊ย!!!!!” ร่างเพรียวล้มลงกับพื้นเพราะส้นรองเท้าเจ้ากรรมดันหักลงมา ตอนนี้ ชายชุดดำ 4 คนวิ่งมาล้อมเธอไว้ปิดกั้นไม่ให้เธอหนีไปไหนเลย
“พวกแกเป็นใคร!!!!!” ยอนมีถามเสียงดัง ถามว่ากลัวไหม เธอกลัวแต่จะให้มาร้องไห้อ้อนวอนคงไม่ใช่คนของคุณชายมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่หรอก
“มากับพวกผมเถอะครับ พวกเราจะไม่ทำร้ายคุณถ้าคุณไม่ขัดขืน” หนึ่งในชายชุดดำพูดขึ้น
“ไปไหน จะให้ฉันไปไหน!!!!!!”
“ไปเถอะครับ แล้วคุณจะรู้เอง” ชายชุดดำพูดก่อนที่จะคว้าข้อมือของหญิงสาวไว้แล้วลากยอนมีขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว พอขึ้นรถมาได้ เธอก็โดนจับปิดตา มัดมือ มัดเท้า ทันที
“นี่นะจะไม่ทำร้ายฉัน”
“ผมไม่ได้ทำอะไรรุนแรงนี่ครับ กรุณาอยู่นิ่งๆเพื่อตัวคุณเองเถอะครับ” ยอนมียอมที่จะอยู่นิ่งเฉยก่อนจะครุ่นคิดว่าอะไรที่ทำให้เธอมาโดนจับแบบนี้ ใครกันนะที่ทำแบบนี้
“เธอมาแล้วครับเจ้านาย” ร่างของยอนมีโดนพลักเข้าไปในห้องทันที ก่อนจะตามมาด้วยเสียงปิดประตู หญิงสาวนั่งอยู่ที่พื้นดิ้นไปมาอย่างรุนแรงเพื่อเรียกร้องให้คนในห้องเปิดตาเธอ
“อย่าดิ้นสิคนสวย ฉันอุตส่าห์ให้พวกมันพาเธอมาอย่างอ่อนโยน ทำไมมันทำอย่างนี้ล่ะ” เสียงทุ้มพูดก่อนจะเปิดตาเธอทันที หญิงสาวกระพริบตาปรับแสงอยู่หลายครั้งก่อนจะเห็นหน้าคนตรงหน้าอย่างชัดเจน ดวงตาคู่สวยเบิกโพลงอย่างตกใจ นะ..นี่มัน!!!!!
“เคย์!!!!!!” ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะเดินไปนั่งลงบนโซฟาตรงหน้ายอนมี
“รู้จักกันด้วยหรอเนี่ย ดีจัง” ในเมื่อเคย์คือศัตรูของพรรคทำไมเธอจะไม่รู้จัก แล้วนี่มันจับเธอมาทำไม
“แกจับฉันมาทำไม!!!!!”
“เรามาตกลงกันดีกว่ายอนมี ฉันเชื่อว่าข้อเสนอของฉันมันดีสำหรับเธอ” เคย์พูดก่อนจะเดินไปหยิบรูปมาส่งให้ยอนมีดู
“นี่มันยูชอน!!” หญิงสาวมองรูปคนรักของคุณชายสลับกับใบหน้าของเคย์อย่างงุนงง เคย์ยิ้มก่อนจะดึงรูปกลับ
“ใช่ ยูชอน....คนรักของไอ้ยุนโฮ!!!”
“แล้วไง....”
“เธอชอบไอ้ยุนโฮ และยูชอนคือศัตรูของเธอ....ฉันว่าฉันเดาไม่ผิด” เคย์ยิ้มก่อนจะแก้มัดให้ยอนมีจนหมด หญิงสาวสะบัดข้อมือก่อนจะมองหน้าเคย์
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ” หญิงสาวเชิดหน้าถาม ชายหนุ่มยิ้มกับท่าทางยโสของยอนมีก่อนจะพลักให้เธอนั่งลงบนโซฟาทันที
“ฉันสนใจยูชอน.....หวังว่าเธอคงจะเข้าใจนะ ถ้าไม่มียูชอน ยุนโฮมันก็จะเป็นของเธอ” ยอนมีครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยถาม
“จะให้ฉันทำอะไร...”
“เธอจะร่วมมือกับฉันงั้นหรอยอนมี” เคย์เอ่ยถาม ยอนมีมองหน้าชายหนุ่มนิ่งๆก่อนจะพยักหน้า
“ไม่มียูชอน ฉันก็ไม่มีศัตรู....บอกมาว่าจะให้ทำอะไร”
“คืนนี้ ฉันจะเข้าไปเหยียบจมูกไอ้ยุนโฮ เธอต้องช่วยฉัน ทำยังไงก็ได้ ให้ยูชอนนอนคนเดียว......ตอนเช้าไอ้ยุนโฮต้องขาดใจตายเพราะฉัน” เคย์พูดเสียงเหี้ยม การได้มีอะไรกับยูชอนในบ้านไอ้ยุนโฮมันคือการกระตุกหนวดเสืออย่างไอ้ยุนโฮมัน มันคงทนไม่ได้ ถ้าเห็นคนรักของมันแปดเปื้อนเพราะเค้า ยูชอน ต้องขอโทษด้วยที่คืนนี้มันจะทำให้นายทรมานไปตลอดชีวิต
“ก็ดี ยูชอนมันจะได้ไม่มีหน้ามาเสนอหน้าในบ้านหลังนั้นอีก ยังไงก็ช่วยทำให้ใช้การไม่ได้ไปเลยก็ดีนะ” ยอนมียิ้มก่อนจะผลักเคย์ออกไปเบาๆ
“คืนนี้เจอกัน ฉันจะเอายูชอนใส่พานให้นายเอง เคย์!!!” เคย์ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะมองตามยอนมีที่เดินออกไป เหอะ ยูชอน คืนนี้นายไม่รอดแน่ๆ
++++++++++++++++++++++++++++++50%++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อ้าว ยอนมีไปไหนมาหรอ” ยูชอนเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้าบ้านมาก็รีบตรงเข้าไปคุยด้วยทันที ยอนมีเชิดหน้านิดๆก่อนจะตอบยูชอน
“ไปซื้อของมาน่ะ แล้วคุณชายไปไหนซะล่ะ นายถึงมาเวลามีทักทายฉัน”
“อ่า!! ยุนโฮไปทำงานนะ คืนนี้กลับดึกซะด้วยเห็นบอกว่าไปงานเลี้ยงอะไรซักอย่าง อ่า!!!ฉันต้องนอนคนเดียวเลย” เมื่อฟังยูชอนพูด ยอนมีก็ชะงักนิดนึงก่อนจะกลบเกลื่อนความผิดปกติของตัวเองออกไป
“งั้นคืนนี้ฉันไปนอนเป็นเพื่อนนายเอาไหมล่ะ....” ยูชอนตาโตก่อนจะกระโดดเกาะแขนยอนมีอย่างดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่น
“ได้ซิ ได้เลยยอนมี วันนี้ไม่มีใครอยู่ทั้งบ้านเลยเนี่ย...”
“โอเค คืนนี้ฉันจะอยุ่เป็นเพื่อนนายเองยูชอน....แต่ตอนนี้ฉันขอไปเก็บของก่อนนะ คืนนี้เจอกัน” ยูชอนยิ้มก่อนจะเดินทักทายสาวใช้ไปรอบบ้านจนทุกคนเอ็นดูในความน่ารักของยูชอนกันถ้วนหน้า....
“เคย์..วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน นายเข้ามาได้เลย ห้องที่เปิดหน้าต่างนะ” มือบางปิดโทรศัพท์ก่อนจะยิ้มอย่างสมใจ
ช่วงค่ำยอนมีได้มาหายูชอนที่ห้องตามที่นัดหมายกันไว้ ดูเหมือนร่างบางจะดีใจมากที่หญิงสาวได้รับการเป็นเพื่อนกับเค้าแล้ว ถึงขั้นอุตส่าห์โทรไปบอกยุนโฮเรื่องนี้เลยนะค่ะ
“ดื่มนมหน่อยนะยูชอน จะได้หลับสบาย......” ร่างบางยิ้มก่อนจะรับแก้วนมมาดื่มจนหมดอย่างรวดเร็ว
“อ่า...กินนมเสร็จ เราก็ง่วงเลยอ่ะยอนมี ฮ้าววว ทำไมง่วงยะ..อย่างนี้” แล้วร่างบางก็ทรุดลงกับพื้นทันที ยอนมีมองยูชอนก่อนจะลากร่างบางออกไป ขอโทษนะยูชอน ที่ฉันทำรุนแรงกับนาย....
“เป้าหมายเสร็จแล้ว รีบทำก่อนที่คุณชายจะกลับมา....” เคย์ฟังก่อนจะยิ้มรับ ร่างสูงโปร่งมองหาห้องที่เปิดหน้าต่างก่อนจะปืนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กที่นอนทอดกายอยู่บนเตียงกว้างนั้นทำให้กระแสเลือดในร่างกายชายหนุ่มสูบฉีดอย่างรุนแรง ถึงแม้ห้องจะปิดไฟแต่แสงจันทร์ภายนอกก็ยังส่องแสงให้เค้าเห็นร่างบนเตียงได้ถนัด ห้ามเปิดไฟ!!! เปิดคำกำชับของยอนมี....เพราะคนข้างนอกจะรู้ตัวถ้าเค้าเปิดไฟ
“หึๆ เปิดไม่เปิด นายก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี ยูชอน....” ร่างสูงเดินตรงไปที่เตียงทันที แม้จะไม่เห็นหน้า แต่เค้าก็รับรู้ได้ว่าคนตรงหน้าต้องเป็นยูชอนแน่ๆ
“นายเป็นใครอ่ะ” เสียงใสๆเอ่ยถามขึ้นอย่างงัวเงีย เคย์ยิ้มก่อนจะประกบจูบกั้นเสียงร้องของคนบนเตียงทันที ร่างสูงกระหยิ่มยิ้มย่องในใจที่ร่างบางดูเหมือนจะเต็มใจให้เค้าสัมผัสร่างกายเหลือเกิน ฮึ ไอ้ยุนโฮ ที่แท้ คนของแกมันก็ง่ายอย่างนี้นี่เอง........
“อ๊ะ..อ๊า า า า” ร่างบางบิดกายอย่างเสียวกระสั่นก่อนจะทอดกายให้เคย์สัมผัสอย่างโดยดี ร่างสูงยิ้มเมื่อได้ยินเสียงร้องของคนใต้ร่างตัวเอง.....
“ยอนมี......ยูชอนอยู่ไหน!!!!!!!!!!!”
“คุณชาย!!!”
+++++++++++++++++++++++++++++100%++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ยอนมี......ยูชอนอยู่ไหน!!!!!!!!!!!”
“คุณชาย!!!” ยอนมีเดินเข้ามาหายุนโฮก่อนที่ทั้งคู่จะพากันขึ้นชั้นบนไปด้วยท่าทีเร่งรีบ
เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาตามรอยแยกของผ้าม่านทำเอาคนบนเตียงขยับตัวไปมาอย่างเกียจคร้านบทรักที่หนักหน่วงของเมื่อคืนทำเอาเคย์หลับลึกจนลืมนึกไปว่านี่มันบ้านของศัตรูหมายเลข 1 ของตนเอง
“มานอนบ้านคนอื่นก็สมควรตื่นก่อนเจ้าของบ้านสิ ไอ้แมวขโมย!!!!!!!!!!” เสียงทุ้มจากมุมห้องเรียกสติของเคย์ให้ตื่นได้เพียงนิดก่อนที่จะสะดุ้งสุดตัวเมื่อตอนนี้รอบๆเตียงของเค้ารายล้อมไปด้วยคนของยุนโฮ
“อะ..ไอ้ยุนโฮ!!!” ชายหนุ่มลุกขึ้นมองยุนโฮอย่างตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ
“แกกล้ามากนะเคย์ ที่มาหยามฉันถึงบ้าน....” ยุนโฮพูดก่อนจะเดินเข้ามาหาชายหนุ่มที่ยังคงนอนอยู่บนเตียง มือใหญ่กระตุกผ้าห่มข้างๆเคย์ให้เปิดออก พร้อมกับยิ้มให้เคย์อย่างสะใจ
“ดูซะไอ้แมวขโมย ว่าคนที่แกนอนด้วยน่ะมันไม่ใช่ยูชอน!!!!!! แต่เป็นแค่คนข้างถนนที่ฉันคัดเลือกมาให้แกโดยเฉพาะ แบบซื้อ 1 แถม 1 ซื้อคนพร้อมโรคน่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะ ไอ้โง่!!!!!!” ร่างสูงโปร่งบนเตียงเบิกตากว้างอย่างตกใจพร้อมกับประตูที่เปิดออกโดยมียอนมีพายูชอนที่ยังคงปกติดีเข้ามาด้วย
“นังผู้หญิงเลว!!!!!!!!!” ถ่อยคำสารพัดที่จะหยาบคายหลุดออกมาจากปากของเคย์มากขึ้นเรื่อยๆเพื่อต่อว่ายอนมี ยูชอนมองผู้ชายตรงหน้าอย่างหวาดกลัวพร้อมกับโกรธแค้นที่เค้าคิดจะทำอะไรกับตัวเอง
“ฮ่าๆๆๆ เคย์แกคงลืมนึกไปนะว่า ฉันเป็นคนของพรรคนี้ และจะไม่มีวันทรยศคุณชาย ฉันไม่มีวันจะทรยศคุณชาย แกไม่คิดเอง ฉันไม่เกี่ยว...” ยอนมีพูดก่อนจะหัวเราะเบาๆเพื่อเยาะเย้ยคนตรงหน้าที่ติดกับดักตัวเอง
“แกมันมาเฟียกระจอกไอ้เคย์ อย่าคิดมาเทียบชั้นกับคนอย่างฉัน....เอามันไปเก็บ!!!” ยุนโฮตะโกนสั่งลูกน้อง อย่างแยบขาดและน่ากลัวจนยูชอนต้องซุกหน้าลงกับท่อนแขนแกร่งเพราะเค้าก็รู้มาบางว่าเก็บของยุนโฮหมายถึงอะไร
“ยะ..ยุนโฮฮะ” เสียงใสเอ่ยเรียกคนรักจนยุนโฮต้องก้มหน้ามาถาม
“หืมมม คนเก่ง”
“ปล่อยเค้าไปได้ไหม เค้ายังไมได้ทำอะไรยูชอนเลยนะฮะ” ร่างสูงยิ้ม เพราะรู้อยู่แล้วว่ายูชอนต้องขอแบบนี้ เค้าเลยเตรียมแผนสำรองมาแล้ว ไม่ต้องตายแต่ทรมานไปจนตายจะดีกว่า ไหนๆไอ้คนที่เค้าเลือกให้มานอนกับมันก็เป็นโรคร้ายแน่ๆอยู่แล้ว......บางครั้งความตายมันก็ยังไม่ทรมานพอสำหรับศัตรูของ ชอง ยุนโฮ
“จองซิน...ทำแผนสำรองก็พอ ไม่ต้องตาย...” ยุนโฮสั่งลูกน้องคนสนิทก่อนจะพายูชอนออกไป เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นความดีความชอบของยอนมีคนเดียว เพราะหญิงสาวมีไหวพริบที่ดีและยังมาบอกเค้าเกี่ยวกับความชั่วร้ายของเคย์ทำให้เค้าตั้งรับได้ทันท่วงที
“ขอบคุณเธอมากนะยอนมี....” ยูชอนเดินเข้าไปจับมือหญิงสาวเพื่อแสดงคำขอบคุณ
“ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ทดแทนสิ่งที่นายช่วยชีวิตฉันไว้ครั้งนั้น”
“ขอบคุณเธอมากๆสำหรับความภักดีที่มีต่อฉันและพรรคนะ ยอนมี” ยุนโฮพูดพลางยิ้มให้สาวใช้คนเก่งของเค้า
“ยอนมีไม่มีวันทรยศคุณชายหรอกค่ะ...เพราะยอนมีรักคุณชายนี่ค่ะ ฮ่าๆๆ ยอนมีไปช่วยคุณป้าทำความสะอาดดีกว่า ขอตัวนะค่ะ” แม้ดวงตาที่มีน้ำใสๆเอ่อคลอไปทั่วแต่ริมฝีปากสวยก็ยังยิ้มให้ยุนโฮ จะให้เธอเลิกรักผู้ชายคนนี้ทันทีก็คงไม่ได้ แต่เธอสาบานว่าซักวันเธอต้องทำได้ ซักวัน....
“ สงสารเธอจังนะฮะยุนโฮ...”ยูชอนเอ่ยเสียงแผ่วก่อนที่ชายหนุ่มจะกดจมูกลงบนแก้มใสอย่างรักใคร่ ถ้ายอนมีไม่มาบอกเค้า ป่านนี้ยูชอนจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ คิดแล้วมันเจ็บใจจริงๆ ไอ้เคย์!!!!!!!!!
จบแบบ งงๆ 5555555555555 ขอโทษนะค่ะ สมองคิดได้แค่นี้ โง่นั่นเอง เขียนไม่ดีเลยจริงๆ ที่มาต่อวันนี้ก็เพราะว่า คนอ่านคนนึงบอกว่า ถ้าลงพรุ่งนี้คงไม่ได้อ่านเพราะเกรดออก ยังไงก็มายมาลงให้แล้วนะค่ะ ขอให้ได้อ่านนะค่ะ ^___^
ขอโทษจริงๆนะค่ะ เขียนไม่ดีเลยอ่ะ ฮืออออ
ความคิดเห็น