คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : MY SEXY BODYGUARD [11]
*** สวัสดี หลังปีใหม่ค่ะ มายมาช้าไปหน่อยนะค่ะเนื่องจากช่วงนี้งานเยอะมาก เยอะมากขยับตัวไม่ได้เลย แล้วทุกงานส่งวันจันทร์นี่ซึ่งยังไม่เสร็จ 5555 ตอนนี้แอบดราม่านะค่ะ นิดๆอ่ะแหละ 555 คือปีใหม่มายเปลี่ยนหน้านิยายใหม่ 55 เอาซะชมพูเลย มายชอบแต่ไม่รู้ว่าคนอ่านชอบไหม 5555 ขอให้สนุกกับฟิกตอนนี้นะค่ะ มายจะไปลุยงานต่อล่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ ***
“วันนี้พี่แจไม่ค้างที่นี่หรอฮะ...” ร่างเล็กในชุดนอนสีขาวยืนส่งคนรักอยู่หน้าห้องด้วยสีหน้าที่สุดแสนจะน้อยใจแกมออดอ้อนนิดๆที่วันนี้คนรักไม่ยอมอยู่ค้างที่นี่ด้วย จริงๆแล้วแจจุงไม่ได้ค้างกับจุนซูมาหลายวันแล้วไม่รู้ทำไมเหมือนกัน จะมาอยู่ส่งคนน่ารักเข้านอนแล้วก็กลับไป ซึ่งทำให้จุนซูที่อยู่คนเดียวหลายๆวันเริ่มเหงาขึ้นมาบ้างแล้ว
“วันนี้ไม่ได้อ่ะจุนซู พี่ต้องกลับไปทำธุระนะครับ คนดีไม่งอแงน้า มาๆพี่พาไปเข้านอนเนอะเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะมาหาแต่เช้านะครับ..” แจจุงจูงจุนซูเข้าห้องก่อนจะจับร่างเล็กให้นอนลง ห่มผ้าให้เรียบร้อยแล้วจุมพิตเบาๆที่หน้าผากเนียนเพื่อจะกล่อมให้คนรักฝันดี แต่แจจุงจะรู้อะไร ค่ำคืนที่ไม่มีชายหนุ่มอยู่เคียงข้างก็ไม่มีทางที่จุนซูจะฝันดีหรอก
“ฝันดีนะครับ ที่รัก” แล้วร่างโปร่งก็เดินออกจากห้องไป คิม จุนซูมองตามคนรักก่อนที่ดวงตาแดงก่ำจะปล่อยความเสียใจออกมาจากดวงตา ร่างเล็กกอดเข่าสะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร พี่แจคงเบื่อเค้าแล้ว พี่แจคงเบื่อเด็กเอาแต่ใจอย่างเค้าแล้วสินะ มือเรียวเอื้อมไปหยิบเครื่องสื่อสารออกมาก่อนจะกดโทรออกหาเพื่อนรักผู้เป็นที่พึ่งในทุกเหตุการณ์อย่างยูชอน
ปังๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูราวกับจะทุบให้ประตูแตกออกเป็นเสี่ยงๆทำเอามาเฟียหนุ่มที่กำลังจมอยู่กับนิทราที่แสนหวานสะดุ้งตื่นอย่างตกใจก่อนจะคว้าอาวุธคู่ใจออกมาแล้วออกไปเปิดประตูอย่างไม่พอใจ
“ใครว่ะ!!” มือแกร่งกระชากประตูเปิดออกอย่างรวดเร็วแต่ยังไม่ทันได้ดูว่าใครมารบกวนเวลานอนของเค้า ร่างสูงก็ถูกฉุดกระชากอย่างแรงจนต้องวิ่งตามคนที่มารบกวนเค้าไปทันที
“เร็วๆยุนโฮ พาไปส่งที่ห้องหน่อย จุนซูมีปัญหา” ยูชอนที่ยังอยู่ในชุดนอนบางๆสีขาวผมเพ้ายุ่งเหยิงดวงตาแดงน้อยๆคงเพราะง่วงนอนอยู่มากในตอนนี้ แต่น้ำเสียงที่ใช้พูดนั้นดูร้อนรนจนยุนโฮรนตามไปด้วย ร่างสูงรีบออกรถอย่างรวดเร็วระหว่างทางยูชอนเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาแถมยังบีบมือตัวเองแน่นเสียจนยุนโฮต้องไปดึงมือนิ่มๆมากุมไว้ก่อนที่มันจะหักคามือเจ้าของไปเสียก่อน
“ใจเย็นๆนะ ยูชอน จุนซูไม่เป็นอะไรหรอกเชื่อฉันนะ” ร่างสูงลูบมือนิ่มๆของยูชอนเบาๆเพื่อจะให้ร่างบางใจเย็นๆแต่ยูชอนก็ยังคงไม่พูดอะไร ทำเอายุนโฮใจเสียไม่น้อยที่เห็นยูชอนนิ่งขนาดนี้
พอมาถึงคอนโด ร่างบางรีบรุดไปหาเพื่อนรักทันที มือบางสั่นมากๆตอนไขกุญแจห้องจนยุนโฮต้องดึงไปไขเองเพราะยูชอนท่าทางจะไม่ไหวแล้วจริงๆ
“นายต้องใจเย็นๆสิยูชอน” ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เค้าก็อยากให้ยูชอนใจเย็นกว่านี้ เพราะไม่เช่นนั้นจุนซูอาจจะต้องทุกข์ใจขึ้นก็เป็นได้
“จุนซู...เป็นอะไรไป” ยูชอนพุ่งเข้าไปหาเพื่อนที่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียง จุนซูเงยหน้ามองเพื่อนก่อนจะโผกอดยูชอนแน่นเพราะต้องการที่พึ่งในยามหัวใจอ่อนแอแบบนี้
“พี่แจ ฮึก..พี่แจเค้าไม่รักฉันแล้วยูชอน ฮือออออออ” ยูชอนลูบหลังเพื่อนเบาๆก่อนจะชักสีหน้าอย่างไม่พอใจที่พี่ชายทำให้เพื่อนเค้าร้องไห้ทั้งๆที่เพื่อนเค้าออกจะรักแจจุงมาขนาดนั้น
“บางที่จุนซูอาจจะคิดมากไปเองนะ “ ยุนโฮเอ่ยแทรกขึ้นมาเพราะเค้าก็เห็นว่าแจจุงยังรักจุนซูอยู่ไม่น้อยจึงไม่มีเหตุผลที่เพื่อนเค้าจะทำให้จุนซูเสียใจขนาดนี้
“อย่ามายุ่งน่า ออกไปเลย อย่ามาฟังความลับของเพื่อนยูชอนนะ” ร่างบางทำปากยื่นแล้วเอ่ยปากไล่ยุนโฮ ร่างสูงยิ้มนิดๆก่อนจะเดินออกไปข้างนอก
“พี่แจไม่ค้างกับฉันหลายคืนแล้วอ่ะยูชอน เค้าไม่รักฉันแล้วแน่ๆเลย” ยูชอนฟังเพื่อนแล้วครุ่นคิด พี่ชายเค้าก็ดูรักจุนซูมากนี่หน่าแล้วมันเป็นอะไรถึงได้ทำให้เพื่อนเค้าเสียใจขนาดนี้
“เดี๋ยวฉันลองโทรหาพี่ชายตัวแสบก่อนนะ” ยูชอนเดินเลี่ยงจุนซูออกมาโทรศัพท์หาพี่ชาย ร่างบางรอสัญญาณเพิ่งสอง สามครั้งก่อนที่แจจุงจะกดรับ
(ว่าไง น้อยชายที่รัก) เสียงแจจุงดูมึนๆงงๆกรึ่มๆยังไงบอกไม่ถูก
“อยู่ไหนเนี่ยพี่ชาย...ดึกดื่นไม่นอนหรอ แล้วจุนซูล่ะ” ยูชอนแกล้งถามเพราะอยากรู้ว่าแจจุงจะตอบยังไง
(จุนซูคงหลับไปแล้วมั้ง ตอนนี้พี่มางานเลี้ยงสังสรรค์กับเพื่อน พอดีเพื่อนกลับมาจากเมืองนอกน่ะ น้องชาย ฮ่าๆๆ”) สงสัยแจจุงจะเมาจริงๆเพราะร่างโปร่งดูจะพูดไม่รู้เรื่องจนยุชอนหงุดหงิด ไอ้พี่บ้าเอ๊ย ทำให้เค้าร้องไห้ขนาดนี้ยังจะมีหน้าไปกินเหล้าอีกนะ
“แล้ว...”
(แจจุงค่ะ ไปเต้นกับชูยองหน่อยสิค่ะ) เสียงผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ดังแทรกมาในโทรศัพท์ทำเอายุชอนขมวดคิ้ว
“ชูยอง...ชูยอง...ชูยอง!!!!!!! ไอ้พี่แจจุง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ร่างบางตะโกนอย่างโมโหก่อนจะพยายามทำหน้าปกติเดินไปหาเพื่อน ชูยองหรือ ลี ชูยอง ผู้หญิงคนนี้คือแฟนเกาของแจจุง แฟนเก่าที่พี่ชายเค้ารักมาก รักแบบตอนนั้นเค้ายังไม่ร็เลยว่าพี่ชายเค้าจะรักใครได้อีกไหม แล้วอยู่ๆยัยนี่ก็ไปเรียนต่อทิ้งพี่ชายเค้าให้ช้ำใจอยู่นานแล้วนี่ทำไม กลับมารังควานชีวิตพี่ชายเค้าทำไมอีก!!!!!!!
“พี่แจ ว่ายังไงอ่ะยูชอน...” จุนซูเอ่ยถามเพื่อนเสียงอ่อน ร่างบางมองหน้าเซียวๆของเพื่อนก่อนจะตัดสินใจโกหกออกไปทันที
“พี่แจมีนัดรับรองลูกค้าจากต่างประเทศน่ะ จุนซู เดี๋ยวนี้ที่บริษัทงานยุ่งมากพี่เค้าเลยไม่ค่อยมีเวลาน่ะ แกเข้าใจใช่ไหม” จุนซูพยักหน้าเบาๆ ยูชอนดึงเพื่อนมากอดแน่นๆก่อนจะผละออกมา
“เค้าจะเลิกรักฉันไหมยูชอน พี่แจจุงจะทิ้งฉันไหม...” เสียงใสถามอย่างอ่อนแรง เค้าคงง่ายสำหรับแจจุงมาก จะทำยังไงได้ล่ะก็เค้าหลงรักผู้ชายคนนี้มาตั้งนานแล้วนี่หน่า
“ไม่หรอกจุนซู พี่ชายฉันจะไม่มีวันทิ้งแกเพราะถ้าเมื่อไรที่พี่แจทิ้งแก วันนั้นฉันจะจัดการเอง...เชื่อใจพี่ชายฉันหน่อยนะเพื่อนรัก เค้ารักแกจะตายไป คนรักของแกน่ะ” จุนซูยิ้มก่อนจะกอดเพื่อนอีกครั้ง ยูชอนคือเพื่อนที่เข้าใจเค้าเสมอทั้งเข้าใจและเป็นที่พึ่งให้เค้าเสมอ
“งั้นคืนนี้ฉันนอนเป็นเพื่อนนะ...เดี๋ยวฉันไปไล่ยุนโฮกลับบ้านก่อน” ยูชอนพูดกับเพื่อนแต่จุนซูกับส่ายหน้าจนผมกระจาย
“ไม่ต้องหรอก ฉันดีขึ้นแล้ว แกกลับไปนอนบ้านเถอะ ฉันอยู่ได้ เดี๋ยวก็เช้าแล้ว เดี๋ยวพี่แจก็มาแล้วล่ะ ขอบใจนะยูชอน ฉันรักแกจังเลย....” ยูชอนยิ้มก่อนจะขยี้ผมเพื่อนอย่างหมั่นไส้ แล้วเดินออกไปข้างนอกเพื่อชวนยุนโฮกลับบ้าน ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อยุนโฮกำลังนั่งดูอัลบั้มรูปสมัยเด็กๆของเค้าอยู่ ร่างบางกระโดดเข้าไปแย่งทันที แต่ก็ไม่ทันร่างสูงอยู่ดี
“เอาคืนมานะยุนโฮ..” ร่างบางหูแดงหน้าแดงไปหมดเมื่ออัลบั้มรูปกางออกเป็นรูปเค้ากำลังอาบน้ำ ยุนโฮมองหน้าแดงๆของยุชอนอย่างชอบใจก่อนจะส่งอัลบั้มรูปคืนให้คนน่ารัก
“เอาคืนไปเถอะ เพราะยังไงตอนเด็กๆก็สู้ตอนโตไม่ได้อยู่ดีนั่นล่ะ ใช่ไหม ฮ่าๆๆๆ” ยูชอนฟาดมือใส่แผ่นหลังของมาเฟียหนุ่มอย่างแรงอย่างเขินอาย
“กลับบ้านได้แล้ว ง่วงนอนแล้ว พรุ่งนี้ลางานนะไม่ไปทำงาน จะนอน!!!!!!!” บอดี้การ์ดตัวยุ่งเอ่ยออกมาอย่างไม่เกรงใจเจ้านายๆทั้งๆที่อาทิตย์นี้เค้าไม่ค่อยได้ทำงานเลยแท้ๆ
“ถ้าขี้เกียจขนาดนี้เปลี่ยนตำแหน่งมาเป็นคุณนายของบ้านดีไหมล่ะยูชอน ฉันจะไม่ให้นายหยิบจับอะไรเลย แต่ถ้าเป็นคุณนายชองนี่ห้ามลางานตอนกลางคืนนะเพราะฉันไม่อนุญาต ฮ่าๆๆ ไ ปคิดดีๆนะว่าอยากเลื่อนตำแหน่งไหม.” ยุนโฮกระซิบชิดริมหูของยูชอนก่อนจะเดินหัวเราะออกไป ร่างบางปิดหน้าอย่างเขินอาย ไอ้มาเฟียบ้า มาพูดอะไรแบบนี้นะ ไม่เข้าเรื่องเลย ทำไมล้อเล่นเรื่องร้ายแบบนี้ก็ไม่รู้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
** นี่เมล์ที่มายใช้อยู่นะค่ะ dongbangshingi_micky_mind@hotmail.comค่ะ แอดมาคุยกันได้แต่ขอเตือนว่ามายพูดมากที่สุด 555 ระวังรำคาญค่ะ วันนี้งดตอบเม้นได้ไหมค่ะ ง่วงปนปวดหัว ปนง่วงนอนปนตาลาย ตกลงไรท์เตอร์สมควรตายนะค่ะ 5555 ส่วนใครที่กังวลใจเรื่องทงบังนะค่ะ ขอเพียงทุกคนเชื่อใจและคิดแต่สิ่งดีๆไอ้ความกังวลใจนั้นมันจะหายไปค่ะ แค่เชื่อใจนะค่ะ เค้าไม่มีทางทิ้งเราและเราก็จะไม่มีทางทิ้งเค้านะค่ะ always keep the faith ค่ะทุกคน ***
ความคิดเห็น