คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : MY Sweet BaBy [4]
*** สวัสดีค่ะ ทุกคน คิดถึงจังเลยค่ะ ไม่ได้มาอัพนานมากๆเลยนะค่ะ เฮ้อ มายเหนื่อยจังเลยค่ะ เหมือนยังปรับตัวกับกิจกรรมไม่ได้อ่ะค่ะ ถึงบ้านก็ดึกตื่นไปเรียนก็เช้าสุดๆอ่ะค่ะ คือบอกตรงๆว่าคิดถึงคนอ่านทุกวัน กลัวว่าทุกคนจะลืม ฟิกเรื่องนี้กลัวว่าทุกคนจะทิ้งฟิกเรื่องนี้กลัวไปสารพัดแต่ก็หาเวลามาอัพไม่ได้อ่ะค่ะ อยากอัพใจจะขาดแต่ไม่มีเวลาถึงบ้านมาก็อาบน้ำก่อนข้าวนอน เหนื่อยสุดขีดเลยอ่ะค่ะ วันนี้ทนได้ นั่งคิดว่ายังไงๆชั้นก็ต้องอัพวันนี้ให้ได้ เลยมาอัพแต่ก็ได้แค่สั้นๆเท่านั้นอ่ะค่ะ ขอโทษนะค่ะทุกคน มายรักทุกคนนะคะ อย่าทิ้งกันไปนะค่ะทุกคน***
“คุณแม่ใหญ่ฮะ...ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะฮะ” ยูชอนหันไปบอกกับแม่ยุนโฮที่เข้ามาช่วยเค้าทำอาหารเย็น ซึ่งคุณนายใหญ่ของบ้านก็ยิ้มรับอย่างใจดี เธอล่ะปลื้มลูกสะใภ้คนนี้เหลือเกิน...
“ตามสบายเลยลูก เดี๋ยวแม่จัดโต๊ะเอง...หนูไปอาบน้ำแต่งตัวให้น่ารักๆเถอะจ๊ะ” คุณนายใหญ่พูดอย่างใจดี ยูชอนจึงถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วขอบคุณคุณแม่สามีแล้วเดินออกไป
“มีอะไรให้ผมช่วยไหมฮะ คุณน้า!!!” จุนซุวิ่งเข้ามาในครัวแล้วเอ่ยถามนายหญิงของบ้านอย่างน่ารัก ซึ่งคุณหญิงใหญ่ได้แต่ยิ้มกับความน่ารักของเพื่อนสนิท 2 คนนี้
“เรียกแม่ซิจ๊ะ หนูจุนซุ เรียกให้เหมือนตาชางมินไงล่ะ” จุนซุอึ้งไปนิดก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเก้อเขิน แม่เมออะไรกันล่ะเนี่ย ฉันกับตาชางมินไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะ!!!!
“เอ่อ...ฮะคุณแม่ มีอะไรให้จุนซุช่วยล่ะฮะ” ร่างเล็กเดินดุกดิกไปหาคุณนายใหญ่ของบ้านแล้วก็ตาโตเมื่อเห็นอาหารละลานตา
“ว้าว!!!! น่าทานทั้งนั้นเลยฮะ คุณแม่” คุณนายใหญ่ได้แต่ยิ้มอย่างเอ็นดู แล้วทั้งสองคนก็ช่วยกันยกอาหารทั้งหมดไปจัดวางไว้บนโต๊ะ เพราะวันนี้มีแขกมาทานอาหารที่บ้านมากเหลือเกิน คุณนายใหญ่ของบ้านเลยลงมือทำเองทุกอย่าง
“อ่ะ!!!! พี่ยุนฮะ” ริกกี้ที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์กับมินฮวาน เรียกยุนโฮที่เดินผ่านมา ซึ่งร่างสูงก็หันไปเลิกคิ้วถามน้องเล็กว่ามีอะไร..
“ช่วยไปตามพี่ยูชอนหน่อยสิฮะ คุณป้าให้ผมไปตามแต่ว่าผมดูการ์ตูนกับมินฮวานอยู่อะฮะ ยังไงพี่ยุนช่วยไปตามให้หน่อยนะฮะ” ริกกี้พูดก่อนจะหันไปดูการ์ตูนต่อ ยุนโฮได้แต่ถอนหายใจอย่างอ่อนใจกับไอ้น้องคนนี้ที่มันสุดแสนจะขี้เกียจ
“ใช้ได้ใช้ดีจริงๆเลยนะ” ร่างสูงบ่นก่อนจะเดินขึ้นข้างบนไปแล้วไม่วายหันไปตบหัวของชางมิน น้องชายผู้น่ารัก(หรอ??) ของตัวเองที่กำลังหนังดูหนังสือ ถ้ามองไม่ผิดน่าจะเป็นหนังสือไก่ชนกับแจจุงอยู่ ซึ่งชางมินก็หันมาถลึงตาใส่พี่ชายทีนึงแล้วหันไปคุยกับแจจุงต่อ ยุนโฮมองแล้วก็หมั่นไส้ไอ้คนสีจัดจ้านนี่ขึ้นมาทันที มันเข้ามาในบ้านเค้าไม่นานคนทั้งบ้านก็รักมันกันหมด เฮ้อ....ไอ้บ้านนอกเอ๊ย หนุ่มเมืองกรุงถอนใจเบาๆ
ในห้องนอน ยูชอนกำลังอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์ พอเสร็จแล้วมือบางจะหันไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาห่อหุ้มร่างกายเพื่อที่จะออกไปแต่งตัวข้างนอกแต่ทว่า ที่ราวที่ต้องแขวนผ้าเช็ดตัวนั้นกลับว่างเปล่าซะนี่
“ตายล่ะ ปาร์ค ยูชอนนายลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามานี่” คนน่ารักบ่นกับตัวเองเบาๆแล้วตัดสินใจออกไปหยิบผ้าเช็ดตัวข้างนอก
อีกด้านนึง ยุนโฮก็เดินขึ้นบันไดมาเพื่อจะมาตามภรรยาของเค้า ตอนแรกมือใหญ่ตั้วท่าตะเคาะประตูแต่ว่าคิดไป
มาอีกที ไม่ต้องก็ได้เพราะว่านั่นก็ห้องเค้าเหมือนกัน ในเมื่อทั้ง 2 คนคิดว่าไม่เปนไรยังไงนี่ก็ห้องตัวเอง ยูชอนเลย
เปิดประตูออกมาทั้งๆที่ร่างกายเปลือยเปล่า พร้อมๆกับยุนโฮที่เปิดประตูเข้ามาเพราะคิดว่ายังไงนี่ก็ห้องของตัวเอง
“เฮ้ย!!!!” เสียง 2 เสียงที่โทนต่างกันร้องออกมาอย่างตกใจ ยูชอนจะทำอะไรก็ไม่ได้ได้แต่นั่งกอดเข้าชิดกำแพงอย่างอับอาย จะให้วิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำก็ไม่ได้เพราะมันไกล จะให้วิ้งไปที่ตู้เสื้อผ้ายิ่งไม่ได้ใหญ่เพราะว่าต้องผ่านยุนโฮ ร่างบางเลยทรุดตัวนั่งลงกับพื้นแล้วกอดเข่าไว้ไม่ไห้ตัวเองเปิดเผยสัดส่วนต่อหน้ายุนโอไปมากกว่านี้ ส่วนยุนโฮก็ได้แต่ยืนอึ้งเมื่อเห็นร่างนวลเนียนขาวผ่องมาอยู่ตรงหน้า ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปใกล้ร่างบางที่นั่งตัวสั่นอยู่ให้มากขึ้น
“ยะ...อย่าเข้ามานะ ขอร้อง..” เสียงใสเอ่ยอย่างสั่นเครือ แค่นี้เค้าก็อายพออยู่แล้ว จะเข้ามาใกล้ๆอีกทำไม ยุนโฮเห็นแล้วก็ยิ้มอย่างเอ็นดูเพราะเห็นท่าทางที่แสนน่ารักของยูชอน
“ทำไมล่ะ เรา 2 คนเป็นสามีภรรยากันนะ” มือใหญ่เอื้อมไปวางลงบนต้นขาขาวเนียนที่มือเล็กปกปิดไว้ไม่ได้ ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยอย่างหวาดกลัว
“อย่านะฮะ คุณยุนโฮ ผะ...ผมยังไม่พร้อม” ยูชอนร้องไห้ออกมาเบาๆ อายจะสุดจะทนที่ต้องมานั่งเปลือยต่อหน้าคนที่ได้ชื่อว่าเปนพ่อของลูกขนาดนี้
“ยังจะต้องพร้อมอะไรอีกล่ะ เรา 2 คนมันก็เคยๆกันอยู่แล้วนี่ยูชอน “ ว่าแล้วมือใหญ่ก็ลูบไล้ผิวเรียบเนียนของยูชอนเบาๆอย่างสนุกมือ คนอะไรผิวเนียนยังกับเด็ก แค่สัมผัสเค้าก็แทบจะทนไม่ได้อยู่แล้ว
ปัง!!!!! “คุณแม่ฮะไปทานข้าวฮะ!!!! คุณอาปิดตามินฮวานทำไมฮะ!!!” ประตูถูกผลักออกพร้อมกับร่างเล็กตัวน้อยของมินฮวานที่ถูกชางมินอุ้มมาแต่ตอนนี้กลับโดนชางมินปิดตาไว้ ส่วนชางมินได้แต่ยืนตาค้างแต่ตอนนี้ยุชอนกลับโดนสามีสุดหล่ออุ้มไปวางไว้ในห้องน้ำแล้วตัวเองก็ออกมาปิดประตูใส่หน้าน้องชายที่เข้ามาไม่ถูกกาลเทศะก่อนจะหาเสื้อผ้าไปให้ ยูชอนใส่ ในห้องน้ำ ร่างบางได้แต่นั่งตัวแดงอย่างอับอาย อยู่ในห้องน้ำ
“แต่งตัวซะ จะได้ลงไปทานข้าว” ยุนโฮสั่งเสียงเข้มก่อนที่จะต้องเปิดประตูรับน้องชายตัวเองอีกครั้งเมื่อ มินฮวานร้องไห้จ้าเพราะนึกว่าป๊ะป๋าโกรธจึงปืดประตูใส่หน้าตน
“ป๊ะป๋า โกรธมินฮวานหรอฮะ” ยุนโฮจำต้องยืนมือไปรับร่างเล็กของลูกน้อยมาไว้กับตัวเอง แล้วหันไปพยักหน้าให้น้องชายออกไป
“ไท้ได้โกรธหรอกครับ ไปเร็ว มินฮวานไปหาคุณแม่เร็วคุณแม่คงแต่งตัวเส็ดแล้ว” ยุนโฮวางให้ลูกน้อยเดินไปหายูชอนไปเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี
“คุณแม่ฮะ หิวข้าวแล้วฮะ ทานข้าวกันน้า” มินฮวานดึงแขนคุณแม่คนสวยเบาๆ ซึ่งยูชอนก็ยิ้มรับลูกแล้วก็อุ้มลูกเพื่อจะลงไปข้างล่างแต่โดนยุนโฮแย่งไปอุ้มซะก่อน
“ไปทานข้าวกันครับ คุณแม่คุณลูก” คุณพ่อสุดหล่อพูดก่อนจะเอาลือที่วางไปจับมือยูชอนเบาๆแล้วดึงให้ลงไปด้วยกัน
ความคิดเห็น