คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : MY Sweet BaBy [24]
*** เศร้าอ่ะ T-T ช่วงนี้ฝนตกหนักนะค่ะ รักษาสุขภาพกันด้วยล่ะคนอ่านทุกคน ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะรักคนอ่านจังเลย***
“ก็บอกไปสิยูชอน ว่ามินฮวานคือลูกของฉันไม่ใช่ของแก..........” ทุกสายตาหันไปมองหญิงสาวเจ้าของคำพูดก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ เริ่มจับต้นชนปลายไม่ถูก คนใกล้ตัว คนที่ไม่คิดว่าจะเกี่ยวข้องกลับเป็นคนพูด
“ฮะ...ฮโยริน!!!!” ทุกคนพูดอย่างตกใจ ฮโยรินเดินก้าวเข้ามาหายูชอนก่อนจะจับแขนยูชอนขึ้น ตอนนี้ยุนโฮได้แต่อึ้งจับต้นชนปลายไม่ถูก ยูชอนมองคนตรงหน้าอย่างตื่นตระหนก
“ทำไมไม่เรียกฉันว่าพี่ล่ะ น้องรัก!!!!” หญิงสาวตวาดลั่นจนยูชอนสะดุ้งไป ตอนนี้ มินฮวานอยู่ในอ้อมกอดของจุนซูได้แต่มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตกใจ ทำไมคุณครูต้องตะคอกคุณแม่ด้วย เด็กน้อยไม่เข้าใจ
“พะ..พี่หรอ” ยุนโฮครางออกมาเบาๆเพราะเริ่มจะเข้าใจอะไรคราวๆแล้ว ฮโยรินหันไปยิ้มให้ยุนโฮก่อนจะพูดออกมา
“ใช่ยุนโฮ นี่ปาร์ค ยูชอนน้องชายสุดที่รักของฮโยรินเองแหละ แล้วนั่นก็มินฮวาน..ลูกชายของเราไงยุนโฮ!!!” สิ้นคำพูดของฮโยริน ยูชอนก็ทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง หมดแล้วสิ หมดแล้วสิสิ่งที่เคยรักกำลังจะจากเขาไปแล้วทุกสิ่ง
“พี่ฮะ....มินฮวานเป็นลูกของผมนะฮะ” ร่างบางพยายามจะเดินไปหาลูกน้อยที่ยืนอยู่กับจุนซูแต่เรี่ยวแรงที่มีตอนนี้มันน้อยนักทำให้ยูชอนโดนฮโยรินกระชากกลับไปหาอีกรอบ โฮชอนมองดูการกระทำของลูกสาวแล้วยิ้มอย่างพอใจ ไม่เสียแรงที่เลี้ยงมากับมือจริงๆ
“เค้าเป็นลูกฉัน...ลูกฉันกับยุนโฮ แกไปขโมยลูกฉันมา ยูชอน” ยูชอนส่ายหน้าก่อนจะหันไปหายุนโฮ ชายหนุ่มมองคนรักด้วยสายตาที่แสนจะเสียใจ
“ยุนโฮฮะ...มินฮวานเป็นลูกของยูชอนจริงๆนะฮะ ยุนโฮเชื่อยูชอนไหมฮะ” ร่างบางร้องไห้ออกมาเมื่อยุนโฮให้คำตอบเป็นสายตาที่แสนจะเย็นชา มือแกร่งปัดมือบางๆของยูชอนออกจากตัว ยูชอนนิ่งก่อนจะเดินไปหาฮโยรินอีกครั้ง ร่างบอบบางทรุดลงคุกเข่าลงตรงหน้าพี่สาวต่างสายเลือด
“พี่จะเอาอะไรไปก็ได้แต่ขอมินฮวานให้ผมนะฮะ ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีลูก” เสียงใสๆเอ่ยอย่างสั่นเครือ ฮโยรินแสยะยิ้มก่อนจะบีบแขนน้องชายแล้วฉุดขึ้นมา
“เค้าเป็นลูกของฉันเค้าต้องอยู่กับฉัน ไอ้น้องชั่ว!!!!!!!” พูดจบหญิงสาวก็ผลักยูชอนลงกับพื้นคราวนี้เป็นจุนซูที่เข้ามาประคองเพื่อน เค้าสงสารยูชอนเหลือเกิน มินฮวานวิ่งเข้ามาหาแม่แต่โดนฮโยรินฉุดไว้ก่อน
“มินฮวานลูก นี่ไงแม่ของหนู แม่ฮโยรินไงลูก..” หญิงสาวพูดเสียงอ่อนโยนกับมินฮวาน เด็กน้อยมองฮโยรินอย่างโกรธแค้นก่อนจะสะบัดตัวอย่างแรง แล้ววิ่งไปหายูชอนที่นั่งร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของจุนซู
“คุณไม่ใช่คุณแม่ของมินฮวาน นี่ไงคุณแม่ของมินฮวาน คุณแม่ยูชอนต่างหาก” เด็กน้อยเถียง ฮโยรินชักสีหน้าอย่างโมโห ยุนโฮตอนนี้ได้แต่มองเหตุการณ์ตรงหน้าราวกับมันเป็นความฝัน
“แต่แม่เป็นแม่หนูนะลูก แม่คลอดหนูออกมานะลูก” ฮโยรินพยายามพูด
“แต่คุณไม่ได้เลี้ยงผม คนที่เป็นแม่มินฮวานได้คือคนที่เลี้ยงมินฮวานมาต่างหาก” เด็กน้อยเถียงทำเอาฮโยรินเถียงไม่ออก ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าความจริงเป็นเช่นไร ยูชอนดึงลูกมากอดไว้มินฮวานร้องไห้ในอ้อมกอดแม่
“มินฮวานมาหาป๊ะป๋า!!!” ยุนโฮพูดเสียงดังทำเอาคนทั้งบริเวณหันมามองมินฮวานมองหน้าพ่อแล้วมองหน้าแม่เพราะไม่อยากทิ้งแม่ไป ยูชอนมองยุนโฮที่ตอนนี้เหลือไว้ให้แต่สายตาที่แสนจะผิดหวังแทนที่สายตาสุดจะรักใคร่ไปแล้ว
“แต่คุณแม่....” เด็กน้อยจะท้วงติงแต่ว่ายุนโฮไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนั้น มาดึงลูกชายไปอุ้มไว้เอง เด็กน้อยร้องไห้จ้าไม่ต่างกับยูชอนที่เจ็บปวดจนใจแทบจะสลาย
“เค้าไม่ใช่แม่เรา....ต่อไปนี้ลูกอยู่กับพ่อ 2 คนนะ” ยุนโฮพูดคำพูดสร้างความตกใจให้ใครหลายๆคนรวมทั้งฮโยรินและโฮชอนด้วย อยู่กัน 2คนงั้นหรอ
“แต่มินฮวานต้องมีแม่นะค่ะยุนโฮ” หญิงสาวรีบพูด ยุนโฮปลายตามองฮโยรินและโฮชอนก่อนจะแสยะยิ้มออกมา
“ไม่จำเป็น แม่ที่ทิ้งมินฮวานไปน่ะหรอ ผมไม่ต้องการหรอก ฮโยริน ขอบคุณสำหรับลูกนะ” ชายหนุ่มพูดเสียงเข้มจนฮโยรินไม่กล้าท้วงอะไร แต่โฮชอนน่ะหรอจะยอม ไม่มีทางหรอก
“แกจะไม่รับผิดชอบลูกสาวฉันหรอ!!!” ชายชราพูดเสียงดัง ยุนโฮหันกลับมามอง โฮชอนก่อนจะวางมินฮวานลงกับพื้น
“ฉันไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ ขยะเน่าๆจากใคร ไม่ใช่หรอ!!!” โฮชอนอึ้งกับคำพูดที่แสนจะหยาบคายของยุนโฮพอๆกับฮโยรินที่อึ้งกับถ้อยคำของผู้ชายที่เคยรักเธออย่างหมดหัวใจ
“ไอ้เลว!!!!” ร่างหนาๆของชายชราจะพุ่งเข้าหายุนโฮแต่ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนั้น มือแกร่งๆสะบัดใส่หน้าเหี่ยวๆนั่นจนร่างนั้นล้มลงไปกับพื้น ยูชอนเมื่อเห็นพ่อโดนทำร้ายก็รีบเข้ามาขวางทันที
“ยะ..อย่าฮะยุนโฮ ยูชอนของร้อง” ร่างบางพาร่างที่แสนจะบอบช้ำมาขวายุนโฮไว้ไม่ให้ทำร้ายพ่อของตน ชายหนุ่มมองอย่างขัดใจก่อนจะหันกลับไป ยูชอนเข้าไปประคองพ่อแต่โดนโฮชอนผลักจนล้มพร้อมตบหน้าขาวๆนั่นไปอีกที จุนซูรีบเข้ามาดึงเพื่อนไว้เพราะไม่อยากให้เพื่อนเจ็บตัวไปมากกว่านี้
“ยุนโฮนี่คุณจะไม่รับผิดชอบฉันหรอ” ฮโยรินปราดเข้ามาหายุนโฮ ชายหนุ่มหันมามองด้วยสายตาแข็งกร้าวจนหญิงสาวต้องหยุด
“ผมไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ อย่ามาเรียกร้องอะไรจากผม ฮโยรินคุณก็รู้ว่าผมเป็นคนยังไง อย่าว่าแต่จะไม่รับผิดชอบคุณเลย ฆ่าคุณกับพ่อคุณผมก็ไม่มีความผิดคุณก็รู้ เพราะฉะนั้นเลิกยุ่งกับผมและลูก!!!” ฮโยรินอึ้งก่อนจะโวยวายออกมาอย่างบ้าคลั่งเธอไม่คิดเลยว่าคนที่เคยรักเธอมากจะทำกับเธอแบบนี้ ยุนโฮจะอุ้มลูกเข้าบ้านแต่สายตายังหันไปมองร่างบางที่แสนจะบอบช้ำในอ้อมกอดจุนซูด้วยท่าทางที่ไม่แสดงอารมณ์ใดใด
“มิน..มินฮวานลูกแม่!!” ยูชอนครางชื่อลูกออกมาอย่างแผ่วเบา เด็กชายร้องไห้ก่อนจะสะบัดตัวจากพ่อแล้ววิ่งไปหาแม่ ยุชอนกอดลูกเอาไว้ครั้งสุดท้ายก่อนจะส่งลูกคืนให้ยุนโฮ
“ผะ..ผมฝากมินฮวานด้วยนะฮะยุนโฮ ดูแลแกให้ดี รักแกให้มากๆ ผม...อึก ฮือๆๆๆ แม่ขอโทษนะครับลุกรักของแม่” ยูชอนจูบหน้าผากลูกก่อนจะส่งเด็กน้อยให้ยุนโฮ เด็กน้อยร้องไห้จ้าดิ้นพล่านในอ้อมกอดของผู้เป็นพ่อ ยุนโฮมองยูชอนก่อนจะหันหลังกลับเข้าบ้านไปพร้อมๆกับเสียงร้องไห้ของมินฮวาน
“อย่ามาให้ฉันกับลูกเห็นหน้าอีก!!!” ยุนโฮพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด ยูชอนร้องไห้อย่างบ้าคลั่งใครๆคงคิดว่าเค้าใจร้ายแต่เค้าทนไม่ได้หรอก ยูชอนหลอกลวงเค้า เค้าต้องเป็นไอ้โง่หลงรักคนโกหกแบบนั้น แม้คำพูดจะแข็งแกร่งเพียงใดแจ่สายตาของยุนโฮนั้นอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด ใครจะทนได้เมื่อวานยังได้กอดได้หอมได้รักคนรักแต่ตอนนี้กลับไม่มีเสียแล้ว อ้อมกอดแข็งแรงโอบกระชับลูกชายที่ร้องไห้ปานจะขาดใจก่อนจะปลอบลูกเบาๆ มินฮวานก็ยังร้องไห้เมื่อเห็นแม่กำลังโดนน้าจุนซูพาออกจากบ้านไป ยูชอนหันมามองสถานที่แห่งความทรงจำอีกครั้งก่อนจะขึ้นรถเพื่อนไป
เช้าวันรุ่งขึ้น
“แกจะไปจริงๆหรอยูชอน” จุนซูมองเพื่อนที่กำลังเชกเอกสารเพื่อจะเดินทางไปอเมริกา ร่างกายยังไม่แข็งแรงแต่ยูชอนยังยืนยันที่จะไป ร่างบางยิ้มให้เพื่อน
“ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก จุนซู ขอบใจนะสำหรับทุกอย่างฉันรักแกนะเพื่อนรัก” ยูชอนกอดกับจุนซูก่อนที่ทั้งคุ่จะร้องออกมาอีกครั้ง ยูชอนยิ้มก่อนจะเช็ดน้ำตาให้เพื่อน
“ยูชอนแต่คุณยุนโฮ.....”
“อย่าไปพูดถึงเค้าเลยจุนซู เขาไม่ได้รักฉันหรอก แต่ฉันดีใจนะที่เขารักมินฮวาน” ยูชอนพูดน้ำตาเริ่มคลอดวงตาสวยอีกครั้ง จุนซูมองเพื่อนอย่างสงสารก่อนจะหยิบบางอย่างในกระเป๋าออกมายื่นให้ยูชอน
“นี่ถุงมือของมินฮวาน ชางมินเอามาให้ฉันเมื่อเช้า” ยูชอนยิ้มก่อนจะรับถุงมือข้างซ้ายอันเล็กของลูกชายไว้อย่างดีใจ แต่ต้องขมวดคิ้วเมื่อจุนซูยื่นถุงมืออีกข้างที่ใหญ่กว่ามาให้เค้า
“อะไร...” แม้จะเอ่ยถามออกไปแต่ใจก็รู้อยู่แล้วว่าถุงมือข้างนี้ของใคร เพราะมันคือถุงมือที่เค้าแสนจะคุ้นตาเป็นที่สุด
“ของคุณยุนโฮ...ชางมินเอามาให้แกจะเก็บไว้ไหมล่ะ” จุนซูถามเพราะกลัวเพื่อนไม่ได้สบายใจ ยูชอนรีบถุงมือสีน้ำตาลข้างนั้นมาก่อนจะกำเอาไว้ จุนซูมองเพื่อนแล้วยิ้มออกมา พร้อมๆกับเสียงประกาศของเที่ยวบินไปอเมริกา ยูชอนกอดเพื่อนอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าช่องทางผู้โดยสารไป
“ไม่ผิดใช่ไหมถ้าผมจะคิดว่าคุณกุมมือผมอยู่ ยุนโฮ” ยูชอนมองมือตัวเองที่อตอนนี้ถูกสวมด้วยถุงมือสีน้ำตาลข้างนั้น ขอเพียงแค่นี้แหละ เพียงแค่ได้หลอกตัวเองว่าเค้าไม่ได้อยู่คนเดียวแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว แต่ความเข้มแข็งของร่างบางไม่ได้มีมากมาย ในที่สุดยูชอนก็กอดถุงมือของลูกชายกับยุนโฮแล้วร้องไห้ไปตลอดทาง ด้วยความเจ็บปวด
“พี่สะใภ้ไปอเมริกาแล้วนะครับพี่ยุนโฮ” ชางมินบอกยุนโฮที่กำลังป้อนข้าวมินฮวานอยู่ ร่างสูงชะงักเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ยังคงป้อนข้าวลูกต่อไป มินฮวานน้ำตาไหลออกมาเมื่อได้ยินว่าแม่กลับอเมริกาไปแล้ว
“คุณแม่...ทิ้งมินฮวานไปแล้ว....” ยุนโฮถอนหายใจก่อนจะดึงลูกชายเข้ามากอดปลอบ ชางมินมองทั้ง 2 คนอย่างสงสาร เค้าไม่รู้หรอกว่ายุนโฮคิดยังไงแต่เค้ารู้ว่ายุนโฮเสียใจ คุณนายใหญ่กับคุณนายเล็กก็แอบร้องไห้กันอยู่ 2 คนในห้องนั่งเล่น เธอไม่โกรธไม่เกลียดยูชอนเลย กลับรักยูชอนเสียมากกว่าที่ร่างบางรักมินฮวานขนาดนั้น
“ไปโรงเรียนนะครับมินฮวาน....” เด็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเศร้าซึมแต่เพราะคุณแม่ชอบให้เค้าตั้งใจเรียนเค้าก็จะทำ ยุนโฮหอมแก้มลูกอีกครั้งก่อนจะพาลูกไปขึ้นรถ ชางมินมองตามพี่ชายไปอย่างกลัดกลุ้ม แต่โชคชะตาคนเราไม่มีใครขวางได้หรอก เขาหวังเพียงแค่ว่า โชคชะตาของพี่ชายและพี่สะใภ้เค้าจะกลับมาบรรจบกันอีกครั้งก็เท่านั้น
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีค่ะ แก็งค์เกอร์รี่ อ่ะขอบคุณที่ตืดตามนะค่ะ แล้วก็ขอบคุณที่สนใจเรื่องรวมเล่มด้วยค่ะ เรื่องนี้จะถึงตอนจบแล้วนะค่ะ อย่าเพิ่งกันไปล่ะ ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะYUNJAE_Is_ReAl มารับผิดชอบแล้วนี่ไงจ๊ะ 555 อ่านตอนนี้จบแล้วคงได้รู้แล้วใช่ไหมว่ามินฮวานเป็นลูกใคร ช่วงนี้ฝนตกรักษาสุขภาพนะจ๊ะ สอบเสร็จหรือยังล่ะ ขอให้เกรดออกมาดีๆนะจ๊ะ ขอบคุณสำหรับการติดตามมากๆเลยนะจ๊ะ
สวัสดีค่ะ oonok อ่ะ ยุนโฮโกรธยูชอนไหม ก็โกรธนะค่ะ รออ่านต่อไปว่า ยุนโฮจะไปง้อยูชอนไหมดีกว่า ตอนนี้มายรู้สึกสงสารทุกคนในเรื่องเลยอ่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
สวัสดีค่ะ KeNgIIZ ใจเย็นๆค่ะ 555 ยังไงยุนโฮก็ไม่เอานางมารมาเป็นแม่ของลูกนี่ค่ะถึงจะเป็นแม่จริงๆก็เหอะ จะจบแล้วนะค่ะเรื่องนี้ ขอบคุณมากนะค่ะสำหรับกำลังใจ
สวัสดีค่ะ ~นู๋น้องน่ารัก~ ใช่ค่ะ เฮ้อ เขียนตอนนี้แล้วมันบาดใจมากมายไม่อยากทำร้ายยูชอนเลยจริงๆ แต่ที่มากกว่านั้นคือ ทำร้ายมินฮวาน แงๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
สวัสดีค่ะ MINJI2UYH หายค้างหรือยังจิ๊บ 555 เห็นไหมไม่ต้องมาท้วงในเอ็ม เราก็มาอัพอย่างรวดเร็วแล้ว 55 ขอบคุณน้า
สวัสดีค่ะ ~~หมีกินผัก~~2U เฮ้อ เจ็บปวดที่ต้องเขียนแบบนี้จังเลยค่ะ เอา 2 คนนั้นไปเก็ยแล้วค่ะแต่ไม่รู้จะออกมาอีกไหมเนี่ย ขอบคุณนะค่ะ
สวัสดีค่ะ คิดถึง รับอะไรไม่ได้ค่ะ??? ขอบคุณที่ติดตามาตลอดนะค่ะ ขอบคุณคร้า
สวัสดีค่ะ NNdo ยุนโฮไม่เข้าใจยูชอนหรอกค่ะ เฮ้อ.... สงสารยูชอนจริงๆนะค่ะ แงๆๆ มายเริ่มรับบไมได้ที่เขียนแบบนี้ ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจ
สวัสดีค่ะ Numja ห้ามไม่ได้แล้วค่ะ แหะๆ ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจนะค่ะ
สวัสดีค่ะ ♥~sHiPpY~♥! ไปตบเลยค่ะ สนับสนุน 555555555555 ชอนเจ็บเยอะจริงๆค่ะ สงสารยูชอน ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
สวัสดีค่ะ ricebird เป็นใคร ใครก็เสียใจแหละค่ะเฮ้อ ต้องเข้าใจยุนด้วยนะค่ะ ที่ทำแบบนี้อ่ะค่ะ ไอซ์มายจะบอกว่าเรื่อง ANONY อ่ะมายจะลบแล้วรีไรท์ไหม่ไอซ์จะว่าไรมายไหมอ่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
สวัสดีค่ะ geejajaa เตรียมใจมาพร้อมไหมค่ะ มันเศร้าไหมอ่ะ 555 เค้าแก่แล้วนะ อย่าไปกระทืบเค้าเลย ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
สวัสดีค่ะ hannie_may พ้นแล้วค่ะ พ้นไปอเมริกาเลยทีเดียว ขอบคุณที่สนใจเรื่องรวมเล่มนะค่ะ ขอบคุณที่ชมว่าฟิกเรื่องนี้เนื้อหาดีด้วย ดีจัยจังเลยค่ะ 555 ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
ปล.คิดถึงพี่ปลาจังเลย ตอนนี้งานยุ่งมากไหมค่ะ ดูแลตัวเองดีๆนะพี่สาว น้องสาวเป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆไฟท์ติ้งน้าพี่สาว
ความคิดเห็น