คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 3
CHAPTER 3
“อื้อออ...ยุนโฮค่ะ รีบไปอาบน้ำซิสายแล้วนะ” บนเตียงนุ่มยุนโฮรั้งเอวกาอินมากอดก่อนจะซุกหน้าลงบนหน้าท้องของหญิงสาวเพื่อนรั้งไม่ให้เธอลุกจากเตียงจนกาอินต้องดุเอา
“ไม่เอา เมื่อคืนผมเหนื่อยมากเลย คุณนอนเป็นเพื่อนผมก่อนซิครับ น้า.....” มือใหญ่เลื่อนขึ้นลูบผิวเนียนใต้เสื้อนอนตัวบางก่อนจะดึงหญิงสาวให้นอนลง กาอินทุบไหล่สามีแรงๆก่อนจะโอนอ่อนตามคนรักไปอย่างง่ายดาย บทรักของทั้งคู่ปรากฏสู่สายตาของยูชอนที่กำลังจะมาตามพี่ชายให้ไปส่งตัวเอง.....
“อึก..ฮือๆๆ พี่มีความสุขขนาดนั้น แล้ว ฮืออออ แล้วพี่มาทำแบบนี้กับ ผะ..ผมทำไม ฮือออออ” ร่างบางทรุดลงหลังประตูบานใหญ่ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ มือเรียวคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรออกหาคนที่ตัวเองคิดว่าเค้าจะอยู่กับตนได้
“พะ..พี่แจจุงหรอฮะ ฮึก...มารับยูชอนหน่อยได้ไหมฮะ” พี่ยุนโฮผมจะไม่อยู่เฉยๆให้พี่มาทำร้ายจิตใจผมอีกแล้ว ผมจะไม่ยอมให้พี่เอาเปรียบร่างกายและจิตใจผมอีกต่อไปแล้ว
ด้านแจจุงเมื่อยูชอนโทรมาก็รีบแต่งตัวเพื่อไปรับรุ่นน้องคนสนิท ชายหนุ่มหันไปมองจุนซูที่ยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยแววตาเอ็นดู มือใหญ่ปัดผมนุ่มที่ปรกหน้าสวยๆออกก่อนจะจูบแก้มใสเบาๆ
“พี่ไปก่อนนะ...จุนซู” แจจุงเดินออกไปโดยไม่รู้เลยว่ามีใครคนนึงมองตามหลังเค้าไปด้วยน้ำตา ยูชอนคงสำคัญกับพี่มากใช่ไหมฮะพี่แจจุง......
“บอกพี่ยุนโฮด้วยนะฮะว่า....พี่แจจุงมารับยูชอน” ร่างบางพูดก่อนจะเดินควงแขนแจจุงไปขึ้นรถเพราะเค้ารู้ดีว่า สาวใช้ที่บ้านยังไงก็ต้องใส่สีตีไข่เรื่องนี้อยู่แล้ว พี่ยุนโฮ พี่จะรู้ว่าผมไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือพี่...
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับยูชอน...” แจจุงหันมาไปถามร่างบางที่พอขึ้นรถมาก็เอาแต่เหม่อมองไปข้างนอกแล้วยังคราบน้ำตาบนในหน้าเนียนนั่นอีก นี่ ...ยูชอนเป็นอะไรไป
“เปล่าหรอกฮะ..ยูชอนแค่คิดอะไรนิดหน่อย พี่แจจุงอย่าสนใจเลยฮะ..อ่า!!ยูชอนโทรหาจุนซูก่อนดีกว่า” มือเรียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเพื่อน
“อ่า!! พี่แจจุงช่วยไปส่งผมที่คอนโดจุนซูได้ไหมฮะ..เดี๋ยวผมบอกทางให้” แจจุงพยักหน้าก่อนจะแอบขำในใจไม่ต้องบอกก็ได้ยูชอนพี่ไปถูก
“ขอบคุณมากนะฮะ....” ยูชอนยิ้มให้สารถีสุดหล่อก่อนจะเดินขึ้นไปหาเพื่อนที่อ้างว่าเมาค้างจนไปเรียนไม่ได้ให้เค้ามาดูแล ซึ่งวันนี้ยูชอนก็ไม่อยากเรียนเหมือนกัน คนน่ารักไปหาเพื่อนอย่างอ่อนแรงดวงตายังคงเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ทันทีที่จุนซูเปิดประตูให้ ยูชอนก็โผกอดเพื่อนอย่างเสียใจ
“จุนซู!!!!! ฉันไม่ไหวแล้ว ฮืออออออออออ” จุนซูรับร่างของเพื่อนเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะพยุงยูชอนเข้าห้อง ภาพเพื่อนรักนั่งคู้ตัวร้องไห้บนโชฟาทำเอาจุนซูเสียน้ำตา เมื่อไรเพื่อนเค้าจะเลิกเจ็บปวดซักที
“ยูชอน...ใครทำอะไรแก” มือเล็กวางบนหลังเพื่อนก่อนจะลูบอย่างปลอบโยน ถามทั้งๆที่รู้ว่าใครทำ ถามทั้งๆที่รู้ว่าเพื่อนเป็นอะไร ยูชอนเงยหน้ามองจุนซูก่อนจะกอดเพื่อนเอาไว้
“ฉันไม่อยากอยู่บ้านหลังนั้นอีกแล้วจุนซู” จุนซูได้แต่กอดปลอบเพื่อน ไม่สามารถช่วยอะไรได้เพราะเค้าไม่รู้ว่า
ยูชอนเจ็บปวดเพราะอะไร เค้าไม่รู้ว่ายูชอนเจ็บปวดเพราะรักหรือเกลียดยุนโฮกันแน่
ด้านยุนโฮเมื่อลงมาจากห้องตอนสายก็ไม่พบยูชอนแล้วจึงถามสาวใช้ว่ายูชอนไปไหน ก็ได้รับคำตอบที่ทำให้เค้าโกรธจนแทบขาดสติ
“คุณแจจุง มารับคุณหนูยูชอนน่ะค่ะ ทั้ง 2 คนดูรักกันมากเลยนะค่ะ คุณยูชอนนี่ก็อ้อนคุณแจจุงอย่างนั้นอย่างนี่ จนดิฉันยังใจอ่อนแทนคุณแจจุงเลยค่ะคุณยุนโฮ” ทันทีที่ได้ยินคำบอกกล่าวของสาวใช้ยุนโฮก็โทรหาน้องชายทันทีเพื่อจะชำระความแต่ว่ายูชอนปิดเครื่อง...
“ทำผิดแล้วคิดจะหนีหรอยูชอน นายเล่นกับใครอยู่ไม่รู้หรือไง!!!” เพล้ง!!! แก้วกาแฟใบสวยโดนเจ้าของขว้างไปบนกำแพงอย่างโมโห กาอินวิ่งเข้ามาดูสามีต้องตกใจเมื่อยุนโฮดูโกรธมากซึ่งเธอไม่รู้ว่ายุนโฮเป็นอะไร
“ยุนโฮ คุณเป็นอะไรค่ะ...” หญิงสาวเข้ามาจับแขนยุนโฮอย่างเป็นห่วง ชายหนุ่มเหลือบตามองภรรยาก่อนจะสะบัดแขนออกแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้กาอินมองตามอย่างไม่เข้าใจว่ายุนโฮเป็นอะไร
“โธ่เว้ย!!!!!!!! ยูชอน....นายกำลังเล่นอะไรกับพี่...” รถยนต์คันหรูถูกเจ้าของเยียบด้วยความเร็วสุดระดับ ชายหนุ่มไม่สนใจว่าจะชนอะไร ไม่สนใจแม่กระทั่งกระชนใครก็ตาม ตอนนี้ใครหน้าไหนมันขวางก็แสดงว่ามันชะตาขาดแล้วล่ะ
“ยูชอน เราไปเรียนต่อต่างประเทศกันไหม” จุนซูเอ่ยชวนเพื่อนที่ยังนอนซมบนโซฟาตัวโต ยูชอนมองจุนซูก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ ถ้าไปต่างประเทศพี่ยุนโฮต้องตามไปอยู่ที่นั่นด้วยแน่ๆถ้าเป็นอย่างนั้นเค้าต้องโดนกดขี่ข่มแหงหนักกว่านี้แน่ๆ
“ฉันอยากตายไปให้พ้นๆจังจุนซู ฉันไม่น่าเกิดมาเลย” ยูชอนพูดเบาๆ จุนซูถอนหายใจก่อนจะเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้เพื่อน ยูชอนพูดคำว่าอยากตายมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น เค้าไม่ชอบเลยเวลาที่เพื่อนเค้าเป็นแบบนี้
“ถ้าแกตาย..ฉันก็จะตายไปกับแก....” เพื่อนรักทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะกอดกันอย่างเป็นที่พึ่งของกันและกัน
ปังๆๆๆๆ เสียงทุบประตูถี่รัวทำเอาทั้ง 2 คนสะดุ้งออกจากกัน จุนซูวิ่งไปที่ประตูก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อคนบุกรุกคือยุนโฮ!!!
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้จุนซู!! ไม่อย่างนั้นพี่จะพังประตูเข้าไป” จุนซูค่อยๆเปิดประตูก่อนที่ยุนโฮจะพุ่งเข้าไปในห้องแล้วกระชากแขนคนตัวดีขึ้นมา ยูชอนหันมองยุนโฮอย่างตกใจก่อนที่มือเล็กจะรั้งขอบหน้าต่างไว้เพื่อไม่ให้ยุนโฮลากตัวเองไปได้
“ปล่อยผมนะฮะพี่ยุนโฮ..จุนซูช่วยฉันหน่อย” จุนซูวิ่งเข้ามาช่วยเพื่อนแต่โดนยุนโฮสะบัดจนล้มไป ยูชอนเหนี่ยวรั้งขอบหน้าต่างไว้จนมือขาวเลือดออก
“ไปกับพี่ อย่าดื้อนะยูชอน...” ยุนโฮออกแรงกระชากยูชอนอย่างแรงจนร่างบางล้มลงไปกับพื้นก่อนที่จะหันไปคว้าขาโต๊ะเพื่อเหนี่ยวรั้งตัวเองอีกครั้ง ร่างบางกอดขาโต๊ะไว้แน่ ดวงตาคู่สวยมองยุนโฮอย่างหวาดกลัว
“ปล่อยเพื่อนผมนะฮะ พี่ยุนโฮ ก่อนที่ผมจะเรียก รปภ.” จุนซูวิ่งเข้ามากันตัวเพื่อนไว้ ยุนโฮมองคนตัวบางอย่างโมโห
“ยูชอน!!! อย่าดื้อกับพี่!!! ออกมาเดี๋ยวนี้ แล้วอย่าหาพี่ไม่เตือนนะ...” ยุนโฮเอ่ยเสียงแข็ง แต่ยูชอนก็เอาแต่ร้องไห้ เล็บสวยๆจิกเข้าไปกับขาโต๊ะจนมันฉีกขาดและเลือดออก จุนซูมองเพื่อนอย่างสงสารก่อนจะมองยุนโฮอย่างไม่พอใจ
“จุนซู ฮืออออออออ” เสียงใสๆเอ่ยเรียกเพื่อนอย่างแผ่วเบาราวกับขอความช่วยเหลือทำให้จุนซูกางแขนบังยูชอนไว้เพื่อปกป้องเพื่อนทั้งๆที่รู้ว่าแค่ยุนโฮสะกิดเค้าก็ปลิวแล้วก็ตาม
“ยูชอน!!!!!!!!!” เพล้ง!!!! แจกันใบสวยถูกชายหนุ่มปัดจนมันแตกเพื่อระบายอารมณ์ทำเอาจุนซูสะดุ้งเฮือก ยุนโฮน่ากลัวมาก มากจริงๆ
“ออกมาหาพี่เดี๋ยวนี้!!!” ยูชอนเงยหน้ามองพี่ชายก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือไปหายุนโฮอย่างยอมแพ้ เค้าไม่เคยชนะพี่ชายเลยซักครั้ง จุนซูมองเพื่อนอย่างสงสารก่อนจะหลีกทางให้ยูชอน
“วันนี้ดื้อจังนะยูชอน” ร่างสูงพูดเบาๆก่อนจะช้อนตัวน้องรักขึ้นมาไว้แนบอกก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว จุนซูมองตามเพื่อนก่อนจะทรุดตัวเก็บเศษแจกันบนพื้น ทำไมชีวิตเค้ากับยูชอนจะต้องมีแต่เรื่องแบบนี้ด้วยนะ เค้าไปทำเวรกรรมอะไรกันมากมายนักหรือไง....
“ยูชอนครับ.....วันนี้ทำตัวไม่ดีรู้ใช่ไหมว่าจะต้องโดนทำโทษยังไง...” ยูชอนก้มหน้านิ่งให้พี่ชายซับเลือดให้ก่อนจะปล่อยน้ำตาให้หยดลงบนมือใหญ่อย่างสุดกลั้น และก็เป็นเหมือนทุกครั้ง ยุนโฮเมินเฉยต่อน้ำตาของน้องชาย แม้จะจูบซับร่องรอยของความเสียใจให้อย่างอ่อนโยน แต่ยุนโฮก็ไม่มีท่าทีจะปล่อยยูชอนให้หลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้
“พี่ไม่มีวันปล่อยนายยูชอน....พี่บอกแล้วไงว่าพี่รักนาย..” ยูชอนหลับตาก่อนจะบีบมือพี่ชายแน่น พี่รักผมและพี่ก็รักพี่กาอิน ตกลงพี่เห็นผมเป็นตัวอะไรกันแน่ พี่จะกักขังผมไว้เป็นตัวอะไรกันแน่…ยุนโฮถอนหายใจก่อนจะซับเลือดให้น้องชายอีกครั้ง นายเป็นของพี่นะยูชอน นายป็นคนรักของพี่....
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
~ ~ อ่า ตอนนี้เขียนไปวุ่นวือไป 555 ไม่สนุกแบบแปลกๆ
สงสารยูชอนอ่ะ หมั่นไส้ยุนโฮอ่ะ โอ๊ยยยย นี่มายเขียนอะไรเนี่ย -*-
เขียนแล้วเจ็บปวดจังเลย ยังไงก็ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะค่ะ
ที่จริงจะรอให้ถึง 200 เม้นก่อนและจะมาอัพแต่ไม่ถึงซักที 555 ~ ~
ความคิดเห็น