ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC 2U] เมียเก็บ..... [TVXQ YAOI]

    ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 2 [100%]

    • อัปเดตล่าสุด 10 มี.ค. 53


    CHAPTER 2

     

    อ๊ะ..อื้อ!!!! ระ..แรงกว่านี้หน่อยสิ..อ๊า!!!!” ร่างเล็กเอ่ยเร่งเร้า ชายหนุ่มตัวโตที่กำลังขยับเข้าออกในร่างกายตัวเองอย่างหงุดหงิด   ลำตัวบางบิดไปตามแรงกระแทก ริมฝีปากอิ่มร้องครางอย่างเสียวซ่านที่อีกคนปรนเปรอให้ตนอย่างถึงใจ

     

    ก๊อก ก๊อก ก๊อก  จุนซู ทำอะไรอยู่น่ะ  ทานข้าวได้แล้วลูก  คุณแม่คนสวยเดินมาเรียกลูกชาย คิมจุนซู ผลักชายหนุ่มออกทันทีที่ตัวเองเสร็จก่อนจะเอ่ยตอบคุณแม่ไปแต่งตัวไป

     

    เล่นของเล่นฮะแม่  เดี๋ยวลงไปฮะ  มือบางหยิบเสื้อขึ้นมาใส่ก่อนจะโยนเสื้อผ้าของชายหนุ่มใส่หน้าเจ้าของแล้วเดินออกจากห้องไป

     

    จุนซู  เรากับพี่ชายนี่ยังเล่นของเล่นกันเป็นเด็กๆไปได้นะลูก  โตแล้วนะ

     

    ใช่ลูก  อีกอย่างพี่ชายเรานะ จะย้ายไปอยู่ข้างนอกแล้วนะ  คุณพ่อผู้ใจดี พูดลูกชายตัวเล็ก จุนซูพอได้ยินพ่อพูดเช่นกันก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ 

     

    ทำไมฮะพ่อ 

     

    เพราะพี่ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วไงจุนซู  ไม่มีพี่นายคงเหงาซินะ พี่ชายแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะลุกออกจากโต๊ะอาหารไปทิ้งให้จุนซูมองตามอย่างไม่ชอบใจ ที่ตัวเองโดนทิ้งแบบนี้

     

    ทำไมยังฝันเรื่องนี้อยู่อีกว่ะจุนซูเอ๊ย!!!”  ร่างเล็กเดินสะบัดหัวมาแต่ไกลก่อนจะมากอดทักทายมารดาอย่างที่ทำเป็นประจำ

     

    ปวดหัวหรือลูก  ส่ายหัวมาเชียว  คิม  โบรัม ถามลูกชายสุดที่รักที่หน้านิ่วคิ้วขมวดมาแต่เช้าแต่จุนซูเพียงแค่ส่ายหน้าเท่านั้น

     

    ป่าวหรอกฮะ  ผมแค่ฝันร้าย  

     

    ฝันถึงพี่ชายอีกแล้วล่ะซิเรา  ถ้าคิดถึงก็ไปหาซิ พี่เค้าก็อยู่.....

     

    หยุดนะฮะแม่  ผมไมได้คิดถึงคนใจร้ายคนนั้นเลย  ซักนิด  ผมไปเรียนก่อนนะฮะ  ร่างเล็กเสียงดังใส่แม่อย่างโมโหก่อนจะเดินออกจากบ้านไป วันนี้ใครขับรถปาดหน้าคุณหนูจุนซูล่ะก็  มีแต่ตายกับตายขนานเดียวเท่านั้นล่ะ

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~80%~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


    อืม...เช้าแล้วหรอฮะแม่  ร่างเล็กผลิกตัวบนเตียงนอนนุ่มเมื่อรู้สึกถึงแสงตะวันเข้ามาแยงตา คงเป็นมารดาที่ชอบมาเปิดม่านตอนเช้าแน่ๆเลย 

     

    เช้าแล้วจ๊ะ  ตื่นไปมหาลัยได้แล้วน้า  คนถูกถามเอ่ยตอบกลับมาอย่างใจดีผิดกลับยูชอนที่รีบคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวให้มิดชิด ก็ในเมื่อตอนนี้เค้าอยู่ห้องพี่ยุนโฮและคนที่มาปลุกเค้าคือพี่กาอิน  เค้าจะให้พี่กาอินเห็นสภาพเค้าตอนนี้ไมได้แน่ๆ

     

    ฮะ พี่กาอิน....เดี๋ยวผมขออาบน้ำก่อนนะฮะ กาอินหันมามองน้องสามีอย่างเอ็นดู  ร่างเพรียวเดินมานั่งข้างๆยูชอนก่อนจะปัดผมนุ่มออกจากดวงตาคู่สวย

     

    หนาวขนาดนี้ ยูชอนยังนอนถอดเสื้ออีกหรอจ๊ะ  เดี๋ยวไม่สบายเอานะ ยุนโฮนี่ก็เหลือเกินจริงเชียว ตามใจน้องอยู่ได้ มือบางลูบผมนุ่มๆของยูชอนอย่างเอ็นดู  การที่ยูชอนมานอนห้องนี้เวลาเธอไม่อยู่มันไม่ใช่เรื่องผิดปกติเพราะใครๆก็รู้ว่ายุนโฮติดน้องจะตายไป

     

    เมื่อคืนผมอึดอัดนะฮะ...พี่กาอินทำข้าวต้มทะเลให้ผมหน่อยสิฮะ  เดี๋ยวผมอาบน้ำแล้วจะรีบลงไปนะฮะ ร่างบางเอ่ยอย่างออดอ้อนจริงๆแล้วเค้าอยากให้กาอินออกไปจากห้องนี้โดยเร็วมากกว่า 

     

    ได้จ๊ะ  รีบอาบน้ำนะ พี่ไปเอาชุดนักศึกษามาให้แล้ว  เดี๋ยวพี่ไปทำข้าวต้มรอนะจ๊ะ หญิงสาวยิ้มก่อนจะเดินออกไป  ยูชอนมองตามพี่สะใภ้ออกไปก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอย่างเสียใจ  พี่กาอินดีขนาดนี้เค้ายังทรยศเธอได้  แกมันเลวจังยูชอน  แกจะเกิดมาทำไมยูชอน!!!!!!!!

     

    ที่รัก  ทำอะไรครับ ยุนโฮเข้ามากอดกาอินที่กำลังทำข้าวต้มให้ยูชอน หญิงสาวยิ้มก่อนจะหันไปรับจูบอรุณสวัสดิ์จากสามี 

     

    ข้าวต้มให้ยูชอนน่ะค่ะ  รายนั้นเค้าอยากทาน ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอน้องชายที่ตัวเองต้องไปส่งทุกวัน

     

    พี่กาอิน!!!! ว้าวววว ข้าวต้มหรอฮะ ทำเพื่อยูฮวานหรือป่าวอ่ะ เจ้าน้องคนเล็กของตระกูลวิ่งเข้าไปในครัวก่อนจะพูดเสียงดัง 

     

    ทำซิจ๊ะ  กาอินหันมายิ้มก่อนจะเอียงแก้มให้ยูฮวานหอม ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันของทั้งคู่ไปเสียแล้ว

     

    อ่ะ พี่ยูชอน  หน้าซีดมาเชียวไม่สบายหรอ ยูฮวานเอ่ยถามเมื่อเห็นพี่ชายเดินหน้าซีดเซียวลงมา  ยูชอนยิ้มบางๆให้น้องก่อนจะนั่งลงข้างๆเจ้าตัวเล็ก

     

    ป่าวหรอก เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อยน่ะ ยูชอนพูดก่อนจะหันไปขอบคุณกาอินที่ยกข้าวต้มมาให้พอดี  มือบางคนข้าวต้มก่อนจะตักเข้าปากอย่างเหม่อลอย

     

    โอ๊ย!!! ร้อนอ่า... ลิ้นแดงๆถูกยื่นออกมาตากลมภายนอกเมื่อกินข้าวต้มร้อนๆไปทั้งๆที่ยังไม่ได้เป่า ยุนโฮเงยหน้ามองน้องอย่างตกใจก่อนจะส่งน้ำเย็นให้ยูชอน  ใครจะรู้ไหมนะว่าเค้าใจเต้นกับไอ้ลิ้นแดงๆนั่นน่ะ

     

    ระวังหน่อยสิ ยูชอน มานี่มาพี่ป้อน  ข้าวต้มชามโตถูกพี่ชายหน้าหล่อคว้าไปทันที ชายหนุ่มตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าก่อนจะป้อนให้ยูชอนซึ่งร่างบางก็เบือนหน้าหนี

     

    ผมกินเองได้ฮะ.. คนโดนลวกปฏิเสธแผ่วเบาแต่แต่ยุนโฮยังคงดึงดันที่จะป้อนจนยูชอนต้องอ้าปากรับ

     

    พี่ยูชอน  ผมว่านะพี่เนี่ยเกิดทีหลังผมแน่ๆเลย พี่ทำตัวเป็นเด็กๆอยู่เลยอ่ะ ยูฮวานบ่นก่อนจะตักอาหารเข้าปากต่ออย่างไม่สนใจ 

     

    อ่าๆๆ พี่ยุนโฮ พี่ยูชอน  พี่กาอิน ผมไปก่อนน้า  พี่ชางมินมารับแล้วอ่า!!!!!” ยูฮวานมองนาฬิกาก่อนจะลุกขึ้นโวยวายนี่มันเวลาที่พี่ชางมินเพื่อนพี่ยุนโฮ คนรักของเค้าจะมารับแล้วนี่ ตายแน่ๆเลยยูฮวาน...

     

    แล้วจะเอาข้าวต้มไปทำไมยูฮวาน ยุนโฮตะโกนถามน้องที่รีบแต่ยังหอบชามข้าวต้มไปด้วย 

     

    ไปกินในรถพี่ชางมิน  เสียดายๆ ไปก่อนนะ เดี๋ยวเพื่อนพี่จะลงโทษผมอีก ยูฮวานยิ้มก่อนจะวิ่งออกไป ยูชอนยิ้มให้น้องอย่างอิจฉาปนเศร้าใจ ยูฮวานมีความรักและมีความสุข  ส่วนเค้า  ที่เค้าเป็นอยู่ตอนนี้มันใช่ความสุขงั้นหรอ???

     

    สายแล้วยูชอนไปเรียนได้แล้ว...ที่รักครับผมไปทำงานก่อนนะครับ กาอินยิ้มรับก่อนจะเดินเข้ามาหอมแก้มยุนโฮเบาๆ ยูชอนเบือนหน้าหนีภาพตรงหน้าก่อนจะเดินออกไปรอที่รถแทน

     

    เดินหนีมาทำไม  ไม่ชอบหรอ ยุนโฮเอ่ยถามน้องขณะที่กำลังคาดเข็มขัดนิรภัยให้ยูชอน 

     

    ป่าวนี่ ผมแค่ไม่อยากขัดจังหวะ

     

    หรอ..งั้นก็แล้วไป  หลับไปก่อนก็ได้นะ เมื่อคืนไม่ได้นอนเลย  พี่ขอโทษ... ร่างสูงจับมือนุ่มๆมาหอมอย่างอ่อนโยนแต่ก็โดนดึงออกอย่างแรงเช่นเคย

     

    รีบๆไปเถอะฮะ..ผมสายแล้ว เสียงใสๆเอ่ยก่อนจะหลับตาลง ไม่รู้เพราะง่วงหรือเพราะไม่อยากสนทนากับคนข้างตัวกันแน่  ยุนโฮยิ้มบางๆก่อนจะออกรถไปอย่างรวดเร็ว 

     

     

    จุนซู แกเป็นอะไร ยูชอนเดินเข้ามาหาเพื่อนที่วันนี้ซึมผิดปกติทั้งดวงตายังแดงก่ำเหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างนั้นล่ะ

     

    ป่าวนี่....วันนี้ฉันไม่อยากเรียนเลยยูชอน เสียงที่เคยสดใสเอ่ยกับเพื่อนอย่างเศร้าสร้อยมีไม่มากนักที่คนร่าเริงอย่างคิม จุนซูเพื่อนเค้าจะเศร้าขนาดนี้ หนึ่งในนั้นเป็นเรื่องของพี่ชายต่างสายเลือดนั่นเอง เค้าเองก็ไม่รู้ว่าพี่ชายคนนั่นคือใคร รู้แต่ว่าเป็นลูกติดพ่อของจุนซูและเรียนอยู่ที่นี่

     

    ไม่อยากเรียน งั้นก็โดดเรียนไหมล่ะ  เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องร้องไห้เลย ยูชอนฉุดแขนเพื่อนให้ลุกขึ้น ถ้าวันไหนเค้าเศร้าจุนซูจะร่าเริงและถ้าวันไหนจุนซูเศร้าเค้าก็สมควรร่าเริงซิใช่ไหม

     

    จะไปไหนกันครับ.. เสียงที่คุ้นเคยเอ่ยทักมาแต่ไกล ยูชอนหันไปยิ้มรับส่วนจุนซูหันหน้าหนีทันทีที่แจจุงเดินเข้ามาหา

     

    วันนี้ว่าจะโดดอ่ะครับพี่แจจุง ยูชอนหันไปพูดกับพี่ชายใจดี แจจุงยิ้มก่อนจะมองจุนซูอย่างสงสัยที่วันนี้ไม่เห็นมากวนอารมณ์เค้าเลย

     

    วันนี้จุนซูเค้าไม่สบายครับ เลยสงบขึ้นเยอะเลย แจจุงหัวเราะก่อนจะหันมาคุยกับยูชอนต่อ 

     

    ไม่สบายก็กินยาซะนะ เดี๋ยวเป็นหนัก เรามันอ่อนแอจะตายไป แจจุงพูดขึ้นมาลอยขณะที่ยูชอนเดินไปเอารถจุนซูมารับเจ้าตัว 

     

    ผมไปก่อนนะฮะ...ขอบคุณที่เป็นห่วง แจจุงยิ้มก่อนจะลูบผมนุ่มๆของจุนซูเบาๆ ร่างบางหลับตาก่อนจะวิ่งไปขึ้นรถทันที 

     

    ยูชอน!!!! ฉันเจ็บ....... ยูชอนมองเพื่อนอย่างแปลกใจแต่ก็ปล่อยให้จุนซูร้องไห้ออกมาให้หมด 

     

    ถ้านายเจ็บปวด...ขอให้นายรู้ไว้นะว่ามีคนเจ็บปวดกว่านายหลายเท่านักจุนซู  นายน่ะโชคดีแล้ว..ที่เค้าไม่ใช่พี่แท้ๆของนาย ยูชอนเอ่ยขึ้น จุนซูหันมามองเพื่อนก่อนจะยิ้มออกมา ใช่เค้ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับยูชอน รู้ว่ายูชอนเป็นเช่นไร แต่เค้าช่วยอะไรเพื่อนไม่ได้  เหมือนกับที่ยูชอนก็ช่วยเค้าไม่ได้

     

    ฮ่าๆๆ ตลกอ่ะยูชอนดูซิๆๆ ยูชอนมองเพื่อนตัวดีที่ชวนเค้าโดดเรียนมานั่งดื่มจนเมาอยู่ที่คอนโดของเจ้าตัว  และมีวี่แววว่าวันนี้จะไม่กลับบ้านซะด้วย

     

    จุนซูเมาแล้วนะรู้ตัวบ้างไหม

     

    ไม่เมาซักหน่อย   เสียดายจังที่นายไม่กินเหล้า  นายรู้ไหมไอ้น้ำขมๆนี่ล่ะช่วยเราได้ดีเหลือเกิน ถ้าวันไหนทนไม่ไหวใช้บริการได้นะ ฮ่าๆๆ จุนซูพูดตาลอยก่อนจะหันไปหัวเราะกับรายการทีวีที่มันไม่ได้ตลกซักนิด  ยูชอนถอนหายใจมองเพื่อนอย่างปลงๆ  ก่อนจะเดินไปหยิบมือถือที่ดังมาตั้งแต่ช่วงบ่ายของวันแต่เค้าไม่คิดจะรับมันซักนิด สงสัยครั้งนี้ต้องรับแล้วล่ะ 

     

    ครับ

     

    (อยู่ไหน  พี่มารับไม่เห็นเจอเลย)  เป็นอย่างที่คิด พี่ยุนโฮโวยวายมาตามสายจนเค้าต้องดึงมือถือให้ออกห่างตัว

     

    อยู่คอนโดจุนซูฮะ พี่ไม่ต้องมารับหรอก วันนี้ผมไม่กลับบ้าน พี่กลับไปเหอะ  

     

    (ไม่ได้ พี่จะไปรับนาย!!! อยู่กับพี่นายไม่มีสิทธิ์เลือกยูชอน...) พูดจบชายหนุ่มก็วางหูไป  ทิ้งให้ยูชอนถือโทรศัพท์ค้างไว้อย่างนั้น จนกระทั่งมีมือเล็กของเพื่อนตัวดียืนแก้วที่มันบอกว่าช่วยได้มาให้  ยูชอนมองแก้วเล็กอย่างชั่งใจก่อนตัดสินใจยกดื่ม

     

    มันช่วยได้จริงๆนะยูชอน อย่างน้อยมันก็ช่วยให้นายลืม  จุนซูพูดก่อนจะหันไปอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง ทุกวันนี้จะพูดก็ได้ว่าเค้าอยู่ได้เพราะการหลอกตัวเอง  สร้างโลกของตัวเองขึ้นมาเพื่อป้องกันความเจ็บปวด

     

    ฉันไม่อยากลืมจุนซู แต่ฉันไม่อยากมีความทรงจำอะไรแบบนี้ ยูชอนพูดก่อนจะร้องไห้ออกมา จุนซูยกมือลูบผมเพื่อนเบาๆ นี่มันอะไรกัน โชคชะตาเล่นตลกอะไรกับชีวิตเค้ากันแน่  ทำไมให้พวกเค้าทรมานกันแบบนี้!!!

     

    เมื่อยูชอนกลับไปแล้ว จุนซูก็นั่งดื่มคนเดียว  วันนี้เค้าจะคิดถึงไอ้พี่บ้านั่นเป็นครั้งสุดท้ายและจะไม่คิดถึงอีกต่อไปแล้ว  

     

    ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก  เสียงเคาะประตูทำเอาคนเมาต้องเดินเกาะผนังไปเปิดเพราะคิดว่ายูชอนคงลืมของเลยกลับมาเอา  

     

    ลืมอะไรยูชอน ตัวบางเซไปพิงกับประตูก่อนจะเอ่ยถาม แต่ไม่มีเสียงตอบรับจุนซูเลยเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะรีบปิดประตูอย่างตกใจ แต่ก็นะคนไร้สติกับคนที่มีสติครบถ้วนใครมันจะชนะล่ะ

     

    ตกใจอะไร คนที่บุกรุกเข้ามาในห้องเอ่ยถามจุนซูตวัดสายตามองอย่างไม่พอใจก่อนจะเดินนำผู้บุกรุกเข้ามาในห้อง

     

    มาทำไม...

     

    อะไรกันน้องชาย  เดี๋ยวนี้พูดแบบนี้กับพี่แล้วหรอ  จุนซูยิ้มก่อนจะยกน้ำเปลี่ยนนิสัยขึ้นมาดื่มอีกครั้งแต่คราวนี้โดนมือแกร่งคว้าไปซะก่อน

     

    พี่จะมายุ่งกับผมทำไม  ไปแล้วก็ไปลับซิ

     

    ถ้านายไม่ทำตัวอ่อนแอแบบนี้พี่ก็ไม่มายุ่งหรอกจุนซู

     

    พี่มันก็แค่ของเล่นของผม อย่าสำคัญตัวผิด ที่ผมเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าวันนี้ไม่มีของเล่นมาให้เล่นหรอกนะ ร่างเล็กพูดเสียงดังก่อนจะยกขวดเหล้าดื่มมันซะเลย  เอาแก้วไปไม่เอาขวดไปนิ 

     

    ว้าวๆๆ เดี๋ยวนี้เก่งจังนะครับ มีของเล่นไหม่ด้วย....แต่ว่ามันจะสู้ของเคยมืออย่างพี่ได้หรอ ชายหนุ่มดึงน้องชายมานั่งตักก่อนจะกระซิบข้างหูแผ่วเบา  จุนซูกัดฟันก่อนจะเมินหน้าหนี

     

    อะไรกันจุนซู  วันนี้ของเล่นมาให้เล่นถึงที่จะไม่อยากเล่นหน่อยหรอครับ  มือใหญ่ลูบไล้เนื้อเนียนภายใต้เสื้อตัวบางของจุนซูอย่างแผ่วเบา ร่างบางกัดริมฝีปากอย่างระงับอารมณ์ก่อนจะระทวยไปตามแรงปลุกเร้าของพี่ชาย

     

    อ่ะ...พี่แจจุง!!!” ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะพลิกตัวน้องมาให้มารับจูบตัวเองอย่างอ่อนโยน จุนซูรับจูบพี่ชายทั้งน้ำตา รู้ว่าพี่ไม่ได้รักตัวและรุ้ว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะตัวเอง แจจุงจูบซับน้ำตาน้องชายอย่างอ่อนโยนก่อนจะทุกอย่างจะเกิดขึ้นไปตามอารมณ์ของทั้งคู่  ในที่สุดจุนซูก็ได้กลับมาเล่นของเองของตัวเองอีกครั้งโดยไม่สนใจว่าจะเจ็บปวดมากกว่าเดิมหรือไม่ แต่ขอแค่ซักครั้งที่ได้กอดพี่ชายแบบนี้ ขอซักครั้งก็พอแล้ว.....

     

     

    Oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

     

    ~มาต่อให้ครบ 100% แล้วนะค่ะ หวังว่าจะได้คอมเม้นนะค่ะ ^____^

    ไม่เม้นไม่อัพ เห็นไรท์เตอร์หลายคนเขียนเลยอยากเขียนมั่ง 555555

    จริงๆอยากเขียนเอ็นซีทูคิม แต่กลัวว่ามันจะถี่ไปเลยไม่เขียนซะ 55555

    ยังไงก็ช่วยเม้นหน่อยนะค่ะทุกคน ^____^  ขอบคุณค่ะ

     

    colors grace.


    center colors theme '

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~80%~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×