นิยามความรักสีดำ

ข้อมูลเบื้องต้น

ฉันไม่เคยรู้จักความรักจนกระทั่งได้พบกับเธอ
ฉันไม่ต้องการเหตุผลใดๆ ขอเพียงแค่...
เธอ จง มอบ ความ รัก มา ให้ ฉัน ซะ!!!

เนื้อเรื่อง

            ความรักมันคืออะไรกันนะ? ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆไม่ว่าจะพยายามทำความ

เข้าใจมากแค่ไหนก็ยังไม่เข้าใจสิ่งที่เรียกว่า “ความรัก” อยู่ดี ฉันเพียงแค่รู้สึกได้จาก

ส่วนลึกของจิตใจว่าไอ้สิ่งที่คนอื่นๆเรียกมันว่า “ความรัก” นั่นน่ะเป็นสิ่งที่ฉันไม่สามา

รถขาดมันได้เลย มันเป็นสิ่งที่ช่วยหล่อเลี้ยงจิตใจที่แสนด้านชาของฉัน

หากฉันต้องการความรักขึ้นมาล่ะก็มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะขอจากใครสักคน

ใช่แล้วล่ะคนอย่างฉันน่ะจะขอความรักจากใครก็ได้ทั้งนั้นแหละ ขอแค่มอบความรัก

ให้กับฉันแล้วฉันก็จะยอมเป็นเด็กดี ยอมเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เธออยากจะให้ฉันเป็น

หากแต่วันใดที่ฉันเริ่มจะเอียนกับความรักนั่น ฉันก็พร้อมที่จะตีจากไปอย่างเลือดเย็น

ก็แหมกินกับข้าวซ้ำๆกันมันก็ย่อมที่จะเบื่อใช่ไหมล่ะ? ถ้าเบื่อก็เปลี่ยนซะไม่เห็นจะ

ยาก

เคยมีคนบอกกับฉันว่า ฉันเป็นคนโลเล แถมหลงรักใครๆได้อย่างง่ายดาย ก็

แล้วไงล่ะ? อะไรที่มันน่ากินฉันก็อยากจะลิ้มลอง อย่าว่าแต่ฉันเลยพวกเธอเองก็เป็น

ไม่ใช่เหรอไง? พอเบื่อก็อยากจะทิ้ง พอเจออะไรใหม่ๆที่น่าอร่อยก็อยากจะกินไม่เห็น

จะแปลก ฉันก็แค่ตรงไปตรงมากับความรู้สึกของตัวเองก็เท่านั้น

อา...แต่บางทีมันก็น่าหงุดหงิดนะ ที่มีของที่ฉันคนนี้กินไม่ได้ ก็พวกของๆคน

อื่นกับพวกของที่ฉันต้องเกรงใจนี่สิ ยิ่งถ้าได้อยู่ใกล้มันยิ่งอดใจที่จะชิมไม่ได้ แต่ของ

พวกนั้นน่ะพอนานๆไปเดี๋ยวก็ลืมได้เองน่ะแหละ ของที่ต้องการถ้าไม่ได้มาก็แค่ลืมมัน

ไปซะก็แค่นี้เอง

แต่ทำไมกันนะ? ตั้งแต่ที่ฉันได้พบกับคนๆนั้นความต้องการของฉันมันก็มี

มากกว่าปกติ น่าหงุดหงิดตรงที่คนๆนั้นจัดอยู่ในประเภทของที่ฉันชิมไม่ได้นี่สิ ฉันเลย

ต้องพยายามไปขอความรักจากคนอื่นเพื่อเติมเต็มความต้องการนี้ ซึ่งมันก็ช่วยได้

เยอะเลยล่ะก็แหมฉันน่ะเป็นคนลืมง่ายนี่ แต่ทว่าทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้คนๆนั้นความ

ต้องการของฉันยิ่งเพิ่มมากขึ้นจนฉันแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ อยากได้ฉันอยากจะ

ได้ความรักจากคนๆนี้แต่ฉันทำไม่ได้ นี่ฉันจะต้องทำยังไงกัน ได้โปรดรักฉันมอบความ

รักให้ฉันสิ แล้วฉันจะยอมเป็นเด็กดีของเธอ ไม่สิถ้าเป็นเธอล่ะก็ฉันยินดีให้เล่นสนุกกับ

ร่างกายนี้ได้ตามต้องการเลย ขอแค่อย่างเดียว ขอความรักของเธอให้ฉันที

อา...แต่พอเธอจากไป จิตใจที่ว้าวุ่นของฉันก็เริ่มสงบลง ไม่ทรมารเหมือนตอนที่

มีเธออยู่ใกล้ๆ จริงๆแล้วฉันก็ไม่เห็นต้องการความรักจากเธอซะหน่อยนี่นา เป็นแบบนี้

ก็ดีแล้วฉันจะได้ลืมเธอแล้วเริ่มสนุกกับการขอความรักจากคนอื่นต่อไป ก็ฉันมันเป็น

คนใจโลเลนี่

แล้วทำไมกันล่ะ? พอเธอกลับมาความรู้สึกนั้นมันก็กลับมาอีก ทรมาร ไอ้

ความรู้สึกต้องการที่ไม่สิ้นสุดนี่มันคืออะไรกัน แค่ได้ยินเสียงเธอหัวใจของฉันมันก็เต้น

แรงแล้ว หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้หัวใจบ้าหยุดเต้นแรงอย่างนั้นซะทีมันทรมารนะฉันไม่เข้าใจ

ความรู้สึกนี้เลยจริงๆ ทำไมฉันถึงเป็นแค่กับเธอคนเดียวนะ ถ้าฉันได้ความรักจากเธอ

มันจะหายไปไหมนะไอ้ความทรมารที่อัดแน่นอยู่ในอกนี่น่ะ สุดท้ายแล้วตกลงว่า

ความรักสำหรับฉันมันคือเธอใช่ไหม?